vrijdag 19 december-2014
Zou Dirk de Groot aka “de grijze” nog leven? Zijn Amerikaanse gappie Leo Wanta in ieder geval nog wel. En zijn Curacaose gappie Greg Elias ook. Maar of zij net als in de beginjaren negentig in staat zijn om met partijen Tampax, diepvrieskuikens en andere ongein de Russische roebel naar de kloten te helpen om een nieuwe zuipschuit ala Jeltsin in Moskou op het schild te kunnen tillen moeten we ernstig betwijfelen. Te ouwe lullen (1). Maar dat op dit moment eenzelfde spel op de rails is gezet, daar kan je een stolisnayaatje op innemen. Alleen is Putin geen Gorbatsjov en brengen de va banque-spelletjes van Barack O. en zijn puppetmasters van de 1 procent-categorie niet alleen de roebel om zeep, maar zetten ons ook in de kou. Wie weet letterlijk. Hoog tijd om in te stemmen met de TTIP (2). Zijn we voorlopig weer onder de pannen. En koken we onze magere hachée op Amerikaans schaliegas. Après nous le déluge.

(1) Zie voor deze lullen het artikel “Achterzijde van het beursschandaal” dd. 23 januari 1998 op de site van de Morgenster.
(2) Het vrijhandelsverdrag tussen de USSA en de EU dat ons al geruime tijd boven het hoofd hangt.

Tampons. Op 19 december van het vorig jaar ging er bij ons nog een hele pluk voorbij. Ze maakten deel uit van de deal uit de jaren negentig die de toen nog als ON-er door de louche wereld stappende Dirk de Groot en zijn Amerikaanse gap Leo Wanta sloten met vertegenwoordigers van de Russische president Borrel Jeltsin. Tampons en diepvrieskuikens. Daarna gingen de broodjes goud en de pakken roebels stiekem de achterdeur uit, maar dat is een ander chapiter (1). Al dat gerotzooi had maar één doel: Moskou op de knieën dwingen en daarna voor een koopie helemaal leeghalen. En daarvoor zijn tampons heel bruikbaar. Want geen dam beschikbaar voor de rooie rivier en de dames zijn in staat om een revolutie te ontketenen. Dat hadden de toenmalige Russische onderhandelaars in ieder geval wel heel goed door.

Denk je dat zo'n geintje maar één keer opgaat. No way José. In Argentinië heerst al een tijdje schaarste in de primaire levenssector. Jumbo's zonder slurf. En of het bericht erover in de mainstream nou de oorzaak was of het gevolg, er ontstond een run op tampons. Althans de redelijk betaalbare. En nou kan je als president met wat goeie wil nog wel verdedigen dat kapitaaluitvoer op dit moment uit den boze is voor de kwakkelende Argentijnse economie. En dat daardoor een x-aantal producten wat schaars zijn. Maar kom niet met je vingers aan tampons, want dan zijn de taco's gaar. Dus Dirk, mocht je nog in leven zijn, bel je gappie in de USSA. Er is poen te verdienen in Buenas Aires. En wie weet krijgen we langs die weg dat wijf van Kirchner weg. Ze zullen je in Washington eeuwig dankbaar zijn.

Stay tuned.(1)

Zie het artikel ”Achterzijde van het beursschandaal” dd. 23 januari 1998 op de site van de Morgenster.

Het moest zo zijn. Hobbelend over het internet troffen we ineens dit artikel aan. Was in 2012 de cyberruimte ingeduwd door Leo Wanta en was een vertaling van het eerste deel van onze serie “De achterzijde van het beursschandaal” uit begin 1998. Gek genoeg zonder enig commentaar. Dankzij het fabuleuze twittergeweld van Peter Lagendijk, de pain in the ass van de Van Lanschotjes en hun aanhang, ontstond er een run op eerdergenoemde achterzijde. En kwamen good old Leo en zijn Nederlandse gabber Dirk de Groot weer even in het licht van de koplampen. De ouwe Tonino-crusher uit de Clickfondsaffaire, die btw ook niet wars was van aangename voorzijdes in Yab Yum en Satiricon, was trouwens niet de enige Nederlander die zich in die jaren in Moskou meldde om tot zaken te komen. Ook Johan Verhoek en diens financiële wizzard Henk van de Meene maakten daar hun opwachting. Niet om partijen tampons en/of diepvrieskuikens te verpatsen, maar om te sonderen of ze via Russische satellieten de wereld konden verblijden met een ruikertje sexlijnen.
Henk had dat project een plekje gegeven onder de plu van Transtext Industries op het Stationsplein in Baarn, waar nog heel wat meer BV's samenklonterden (1). En werkte bij die gelegenheid samen met de Rotterdamse avontuurlijke ondernemer Peter van den Berg (2). Waar een rondje internet al niet toe leiden kan. We neuzen verder. Stay tuned (JP).

(1) zie hier
(2) zie hier

Nu we toch in onze historiën zitten te grutten. In de vorige aflevering grepen we terug naar het formidabele verhaal rond oud-diplomaat en financiële mindfucker Leo Wanta. Daarin was ondermeer sprake van de geheimzinnige en met honderden miljarden gevulde Ameri-Trust. Maar er is nog zo'n vehikel terug te vinden in onze annalen: de Windsor Trust. Daarvoor kunt u terecht in deze serie, “Diplomatennaaiers”. Dragende figuren in deze story uit de jaren tachtig van de vorige eeuw zijn de steenrijke Amerikaanse Margit Nesselrod en de toen in Syrië verblijvende sjeik Hassan Zubaidi. Die laatste speelde eveneens een hoofdrol in de feeërieke edoch volledig op waarheid berustende serie “Lubbers en de Muzelmannenbom”. En we berijden zeker geen B-weg bij de veronderstelling dat die twee series nauw met elkaar verweven zijn. Zubaidi probeerde namelijk een hoeveelheid pecunia à la Dagobert Duck te verzamelen. Zowel ter ondersteuning van de PLO als de aankoop van nucleair materiaal ten behoeve van de Syrische leider Assad (de vader van). Uiteraard bleven heel wat losse draadjes hangen. Deels door gebrek aan fondsen, deels door het ontspannen van de boog. Maar gisteren wisten we ter ondersteuning van de beschreven gebeurtenissen in “Diplomatennaaiers” een aardig detail op het kruintje te tikken. Er wordt namelijk in de laatse aflevering ene Erich Diefenbacher opgevoerd. En laten we die nou gevonden hebben. Dit is hem. Of liever: dit was hem. Zo eenvoudig kan het zijn. Stay tuned (JP)

Goh! Dat was effe nieuws gisteren. De ABN/AMRO kreeg op zijn sodemieter. Van Klaas Knot, de chef van de Nederlandse financiële groothandel DNB. De controle op stoute cliëntèle was niet op orde volgens Klaas. Met andere woorden: de ABN/AMRO had in de afgelopen tijd her en der als wasserette gediend voor ondeugende poen. Niet dat Klaas dat openlijk zei, maar je jaagt zo'n bank niet voor niks in de pluche gordijnen met de opdracht 5 meloen rekeningen te controleren op narigheid. Overigens wel ironisch in het licht van de wereldreis die André Batenburg in de jaren zeventig maakte. Dat deed de toentertijd als bestuursvoorzitter van de ABN door het leven stappende André om een zwart geld circuit in het leven te roepen en volgens een betrokkene bij dit moois schijnt ie daar aardig in geslaagd te zijn. Bij de AMRO was het wat dit soort ongein betreft niet veel beter. Getuige de eclatante gebeurtenissen in de jaren tachtig van de vorige eeuw in het diamantfiliaal aan de Amsterdamse Sarphatistraat. Als u tijd hebt kan u dat hele verhaal hier nog eens de revu laten passeren. Inclusief een ingedikte versie van het drama rond het computerprogramma PROMIS en de moord op de Amerikaanse journalist Danny Casolaro. En dat alles heulemaal gratis. Waar vind je dat nog. Stay tuned (JP).

(1) Zie het verhaal rond het handelshuis Hagemeyer in de serie “Fred en de deals”.
(2) PROMIS maakt ook binnen de saga rond Jeffrey Epstein opnieuw zijn opwachting. Morgen meer.