dinsdag 12 oktober-2004
Voor de zoveelste keer is er gedonder in de VS over de kosten die door bedrijven in rekening gebracht worden voor “beveiligingswerk” in Irak. Dat is geen taak van het Amerikaanse leger maar van ingehuurde bedrijven. Outsourcen en privatiseren, dat alles onder de kreet dat het dan efficiënter en goedkoper gaat. Haha. Recentelijk verscheen een onderzoeksrapport waarin werd voorgerekend dat wat de “wederopbouw”van Irak betreft van elke bestede dollar er 72 cent naar bedrijven gaat (overhead, winst, smeergelden) en 28 cent wordt besteed aan concreet werk door die bedrijven. Kassa!
Nu is er gedonder rond het bedrijf “Custer Battles”, eigendom vaneen ex-kandidaat voor het Huis van Afgevaardigden, Republikeins uiteraard. Het bedrijf blijkt weliswaar weinig ervaring te hebben met de beveiligingsbranche, maar verwierf toch het contract om de luchthaven van Baghdad te beveiligen. Voor een miezerige 16 miljoen Amerikaanse dollars.
Ze hadden ook al andere klussen gedaan in het bevrijde Irak, zoals het omwisselen van oude dinars (met de kop van Saddam) voor nieuwe (zonder). Van beveiligen hadden ze niet zoveel verstand, maar van creatief boekhouden wel. Via valse facturen, “fake”zusterbedrijven op de Kaaiman eilanden en in Libanon, en nog veel meer van dat moois, werden de “bedrijfskosten” opgeschroefd. Door toeval (per ongeluk werd een spreadsheet van het bedrijf achtergelaten op een vergadertafel) werd ontdekt dat de hele operatie van het omwisselen van de Iraakse dinars het bedrijf zelf een bedrag van 3.738,592 dollar had gekost, maar de rekening voor de gemeenschap was ietsje hoger, anmelijk 9.801.550. Het verschil is kassa.
In een ander geval werd door Custer Battles een landingsplaats voor helicopters aangelegd, kosten voor het bedrijf 95.000 dollar maar voor de belastingbetaler 157.000 dollar. Voor oudedagsvoorzieningen, gezondheidszorg, sociale woningbouw is er geen geld, maar voor het outsourcen en privatiseren wel. Goh het lijkt Nederland wel.

zondag 19 december-2004
Op 12 oktober schreven we het eerste deel en werd het bedrijf “Custer Battles” hier geïntroduceerd. De reden was dat er gedonder in de VS was onstaan over de kosten die door bedrijven in rekening gebracht worden voor “beveiligingswerk” in Irak. Dat is geen taak van het Amerikaanse leger maar van ingehuurde bedrijven. Outsourcen en privatiseren, dat alles onder de kreet dat het dan efficiënter en goedkoper gaat. Custer Battle had weliswaar weinig ervaring met de beveiligingsbranche, maar verwierf toch het contract om de luchthaven van Baghdad te beveiligen. Voor een miezerige 16 miljoen Ameikaanse dollars.
Ze hadden ook alander klussen gedaan in het bevrijde Irak, zoals het omwisselen van de oude dinars (met de kop van Saddam) voor de nieuwe (zonder). Van beveiligen hadden ze niet zoveel verstand, maar van creatief boekhouden wel. Via valse facturen, “fake”zusterbedrijven op de Kaaiman eilanden en in Libanon, en nog veel meer van dat moois, werden de “bedrijfskosten” opgeschroefd. Inmiddels is de zaak voor de Amerikaanse rechters. En, naar de mening van de verdedigers van het bedrijf zijn er nog heel veel ander voordelen verbonden aan outsourcen en privatiseren: de Amerikaanse wetten gelden niet voor de situatie waarin Iraakse gelden gebruikt worden. Een belangrijke zaak, want als dit erkend wordt dan vervallen alle juridische procedures tegen fraude, mismanagement en hoe die zakkenvullerij dan ook genoemd mag worden; want het betrof gelden die door de tijdelijke Coalition Provisional Authority (CPA) werden verstrekt. En dus is niet de Amerikaanse regering of de Amerikaanse belastingbetaler de dupe maar de Irakese en ja, in dat geval geldt de Amerikaanse wet- en regelgeving uiteraard niet. De 20 miljard Amerikaanse dollars die door de CPA zijn uitgedeeld verkeren in een soort niemandsland, tenzij de CPA beschouwd wordt als een verlengde arm van de Amerikaanse regering.