Skip to main content

maandag 21 december-2009
Alvast vergeten, die commotie eerder dit jaar over het artikel van Donald Bostrom in de Zweedse krant Aftonbladet dat Israel Palestijnen doodden om de organen te jatten, oogsten heet dat in de newspeak van de medische professie. Gelul allemaal, antisemitisme, het was niet van de lucht. Niks aan de hand. De vertegenwoordiger van het Israelische Ministerie van Buitenlandse zaken Yigal Palmor, vond het nog blatant racisme, middeleeuws. Lef hebben ze wel, want eh, Dr Jehuda Hiss, voormalig hoofd van het Israelische Forensische Instituut Abu Kabir (klinkt overigens Arabisch) had in 2000 al toegegeven dat dit gewoon gebeurt, dat eh onteigenen van organen. Zonder toestemming van de familie, stiekem dus. In de jaren negentig van de vorige eeuw werd er van alles geoogst: huid, hoornvlies, hartkleppen, botten. Maar ze deden dat niet alleen bij Palestijnen, ook uit de lichamen van Israelische soldaten en burgers werd gejat.
Hiss werd in 2004 uit zijn functie gezet wegens 'onregelmatigheden', maar bleef gewoon als chef patholoog werken in Abu Kabir. Maar volgens Het Israelische Ministerie van Gezondheid heeft Abu Kabir de laatste 10 jaar volgens de regels gewerkt.
Dit alles is bekend gemaakt door Nancy Scheper-Hughes, professor in de Antropologie aan de Universiteit van Berkeley in Californie. Nancy vond het (ietwat laat overigens) nu tijd om dat interview uit 2000 bekend te maken. Maar Nancy was ook diegene die de organenmaffia uit New York en New Jersey (onder leiding van Levi Izhak Rosenbaum) bij de FBI aangaf (zijn daar ooit veroordelingen uit voort gekomen of ziekenhuizen gesloten?). Dat was in juli van dit jaar en Rosenbaum bemiddelde bij de aan- en verkoop van 'geoogste' organen, zoals nieren. Inkoop pakweg 10.000 dollar en verkoop 160.000, dat doe ik al jaren aldus Rosenbaum. Israel staat bekend als het centrum van de illegale handel in organen.

  • Datum: .

maandag 28 december-2009
Fijne jongen die Jehuda Hiss van het Abu Kabir instituut. Kent als medicus geen grenzen, althans niet als het om ethische beginselen gaat. Daar kunnen ze ondertussen over meepraten in Israel, waar het interview met Hiss uit 2000 onlangs op de televisie werd uitgezonden. Zo kon iedereen in de zionistische staat de patholoog anatoom horen vertellen wat hij had bedacht ter voorkoming van argwaan onder familie van overledenen, als hij hoornvlies had gejat. "We'd glue the eyelid shut", verklaarde hij koeltjes. Niet best om op zijn snijtafel te liggen, zelfs al ben je nog zo overtuigd van orgaandonatie. Hiss is eng. Doodgaan is sowieso geen stemmingverhogende bezigheid, laten we het daar over eens zijn. Maar als je na alle ellende ook nog eens Jehuda Hiss als toegift krijgt... Nee, laat maar. Onze gedachten gaan alleen om die reden uit naar Rachel Corrie, de Amerikaanse activiste die in 2003 werd gedood door een Israelische bulldozer tijdens haar protest tegen de vernietiging van Palestijnse huizen. Ook het stoffelijk overschot van Rachel kwam bij Hiss terecht. Gatver.

  • Datum: .

woensdag 30 december-2009
Toen we over Hiss hoorden, waren er gelijk echo's uit het verleden. Zo onderzocht hij als patholoog anatoom ook het vermoorde lichaam van Yitzhak Rabin. Zijn rol bij dat onderzoek heeft zelfs bijgedragen tot samenzweringstheorieen over de dood van deze Israelische premier. Dat is niet onverklaarbaar, want het rapport van Hiss vertoonde nogal wat discrepantie met de opinie van andere patholoog anatomen in Israel over de toedracht van de moord op Rabin. De naam van Hiss duikt ook op in een onderzoek in de jaren negentig naar de verdwijning van 4500 uit Jemenitisch joodse ouders geboren babies meer dan vijftig jaar geleden. Volgens verklaringen van getuigen werden deze babies destijds vlak na hun geboorte, als dood opgegeven. Er vond dan een of andere fake begrafenis plaats voor de treurende ouders, waarna het kind aan de zorgen werd overgelaten van Ashkenazim die tijdens de holocaust hun kinderen hadden verloren. Dat zegt natuurlijk veel over de maatschappelijke pikorde in Israel destijds, waarbij de Ashkenazim duidelijk aan de top stonden (en in veel opzichten is dat nog altijd zo). Maar daar blijft het niet bij, want er zijn meer geruchten over verdwenen kinderen. Zo hebben wij ook al eens over schimmige verhalen van Israelische makelij vernomen waarin verdwenen kinderen voor duistere experimenten werden gebruikt. Experimenten die moesten leiden tot een op ethnische factoren gebaseerd biologisch wapen. Maar ok, dit gerucht is zo obscuur dat het waarschijnlijk altijd in nevelen gehuld zal blijven, al is er in de knesset wel ooit een verhitte discussie gevoerd over aanwijzigingen dat Israel aan een 'ethnic bomb' werkte. Vast staat ook dat Jehuda Hiss in verband met het onderzoek naar de verdwenen Jemenitische babies een rapport aanleverde dat waarnemers in hun mening sterkte dat Israel heel wat te verbergen heeft in deze kwestie.

  • Datum: .

donderdag 31 december-2009
De kwestie over de verdwenen Jemenitische kinderen waarin ook de handelaar in menselijke reserveonderdelen Jehuda Hiss opduikt, houdt de gemoederen al jaren bezig in Israel. En dat blijft het doen. Neem het geval van de de Israelier Ami Meshulam. Hij vroeg onlangs een verblijfsvergunning aan in Canada, omdat hij naar zijn zeggen in zijn bestaan bedreigd wordt door de Shin Beth. Deze Israelische geheime dienst zou het op zijn leven gemunt hebben. Aanleiding is volgens Meshulam de campagne van zijn vader, Rabbi Uzi Meshulam, die al jaren volhoudt dat de staat Israel in zijn vroegste jaren een aantal van zijn burgers groot onrecht heeft aangedaan door de diefstal van hun kinderen. Het heeft er veel van weg dat de Israelische overheid zich aangesproken voelt door deze beschuldiging. Een grimmige verstandhouding tussen de Meshulam clan en de Israelische autoriteiten was in ieder geval het gevolg. De controverse leidde er in 1994 toe dat Uzi Meshulam samen met een groep medestanders in zijn huis belegerd werd door de Israelische politie. Bij de daarop volgende inval doodde de politie een van de aanwezigen, terwijl Meshulam en de anderen gearresteerd werden om later tot een gevangenisstraf te worden veroordeeld.

  • Datum: .

zaterdag 2 januari-2010
Volgens Ami Meshulam worden zijn vader en hij al jaren door Israel vervolgd vanwege hun onderzoek naar de in de jaren vijftig verdwenen kinderen. Daarbij nemen de in het geheim opererende instanties van de zionistische staat geen halve maatregelen. Niet als we Ami Meshulam mogen geloven. Hij verklaarde dat zijn vader stelselmatig door Israelische geheime diensten is vergiftigd met middelen die tot een duidelijke achteruitgang van zijn gezondheid hebben geleid, een situatie die de Israelische geneesheren naar zijn zeggen niet kunnen verklaren. Ook bloedonderzoek zou in dit verband geen duidelijkheid bieden. Dat klinkt bekend, vindt u niet? Het is even terug, maar de klachten van Uzi Meshulam doen denken aan die van betrokken bij de vliegramp in 1992 met een El-Al vliegtuig in de Amsterdamse Bijlmer. Velen die toen in de nabijheid van het rampvliegtuig waren geweest, kregen korte tijd later soortgelijke klachten als Meshulam. En daar is nooit een andere verklaring voor gevonden dan dat het 'tussen de oren' zat (evenmin als de aanwezigheid van 'mannen in witte pakken' na de ramp ooit verklaard is; dat zal ook wel tussen de oren hebben gezeten). Verder mag hier niet onvermeld blijven dat Israel ervaren is met de inzet van exotische middelen als ziekteverwekkers bij het aanvallen en uitschakelen van tegenstanders. Zo probeerde men in 1997 het Hamas kopstuk Kahled Mish'al uit de weg te ruimen. Mislukte, al nam dat op zich niet weg dat de modus operandi destijds een hoge waardering kreeg op het nummer originaliteit.
Het leuke met Israel is toch altijd weer dat er gelijk een diversiteit aan onwelriekende geuren opstijgt wanneer je de klep van de beerput maar een klein beetje optilt. Want zowel in verband met de vliegramp in de Bijlmer als met Mish'al, is het 'Israel Institute for Biological Research' (IIBR) al eens voorbijgekomen. U weet wel, hetzelfde IIBR dat zo leuk experimenteerde met het Afrikaanse varkensvirus en andere ziekteverwekkers. Volgens sommige knessetleden tot en met een 'ethnic bomb' aan toe zelfs. Hetzelfde IIBR ook waar ex-Mossad agent Victor Ostrovsky Palestijnse gevangenen moest afleveren, die het etablisement vervolgens niet levend verlieten. Tel daar de berichten bij op over experimenten met Palestijnse gevangenen in Israelische gevangenissen (*) en wij zijn eerlijk gezegd helemaal niet eens zo verbaasd meer over de recente bevestiging van die illegale organenhandel. Het is meer iets dat je kan verwachten op basis van andere reeds bekende feiten over het zionistische tranendal. Zeker, het is een schandaal. Het zoveelste schandaal, maar ondertussen niet meer iets waar je nog bijzonder van opkijkt. En dat is misschien nog wel het ergste.

(*) Zie het stukje "Palestijnse proefkonijnen" van woensdag 18 november 2009

  • Datum: .

maandag 4 januari-2010
Ook voor ons is het niet aannemelijk dat ieder van die 4500 in de jaren vijftig verdwenen Jemenitische babies terecht kwam bij Ashkenazim die hun eigen kinderen tijdens de holocaust hadden verloren. Evenmin is het geloofwaardig dat ze allemaal gebruikt werden voor duistere doeleinden waarover slechts geruchten bestaan. Het punt is dat de zionistische leiders destijds nogal in hun maag zaten met de joden uit Jemen. Aan de ene kant zag men hen graag komen, gezien de grote behoefte aan arbeidskrachten om het geroofde land te bewerken. De grondleggers van het zionisme hadden dergelijke arbeid tot in het oneindige geidealiseerd gedurende de jaren twintig en dertig. Maar toen het puntje bij paaltje kwam, bleek het verre van aangenaam om in een woestijnklimaat te werken. Daarom moesten er maar joden uit landen als Jemen komen om het zware werk te doen. Dat leek eenvoudig beslist, maar er zaten nogal wat haken en ogen aan vast. Zo waren de joden uit Jemen overwegend religieus georienteerd en dat was iets waar de ideologisch bevlogen zionisten met al hun atheisme, geen enkele boodschap aan hadden. Religie paste niet bij het zionisme, vond men en daarom moesten die Jemenitische joden zich maar aanpassen. En wanneer ze daar niet toe bereid waren, moest het maar onder dwang gebeuren. Hun kinderen kwamen terecht in opvoedingskampen, waar ze tot de ideale zionistische burgers zonder enige affiniteit met religie werden gekneed. Het was destijds in de Israelische kibbutzim vrij gebruikelijk om kinderen niet door hun ouders te laten opvoeden, maar door gespecialiseerd personeel. Ongeveer zoals het destijds ook in Oost-Duitsland gebeurde. Het was een van de collectivistische grappen waardoor Israel voor sommige buitenstaanders in de verte op een socialistische land leek (en waardoor het bijvoorbeeld even duurde voordat de in kapitalisme gedrenkte joden in de VS zich massaal achter Israel schaarden). De meeste Ashkenazim waren doorgaans zonder meer bereid om in het kader van de zionistische ideologie afstand van hun kinderen te doen. Maar met de vers geimporteerde Jemenitische joden lag dat anders. Dat hun kinderen na de geboorte als dood werden opgegeven, bood soelaas, al was dat niet voor altijd. Want jaren later maakte de Israelische bureaucratie een blunder van formaat, waardoor het hele verhaal alsnog op straat kwam te liggen. Dat gebeurde toen de uit Jemen afkomstige joden die in de jaren vijftig te horen hadden gekregen dat hun kroost bij de geboorte was overleden, een oproep ontving van het Israelische leger omdat hun kind zijn of haar diensplicht diende te vervullen...

  • Datum: .

donderdag 14 januari-2010
Soms zijn er obscure geruchten waarvan je niet verwacht er ooit meer over te horen. Het gerucht als zouden in de jaren vijftig verdwenen Israelische kinderen deels zijn gebruikt voor lugubere wetenschappelijk experimenten, is er zo een. Wie schetst dus onze verbazing toen we onlangs iets tegenkwamen waarmee bewezen lijkt te worden dat zoiets heel goed mogelijk was in het Israel van die jaren. In dit geval gaat het om experimenten met radioactiviteit. In de jaren vijftig waren de heren wetenschappers in de VS er wel achter dat radioactiveit verre van bevordelijk is voor de gezondheid. Maar dat wilde men graag proefondervindelijk vaststellen. Geexperimenteer op de eigen bevolking zoals dat eerder op gevangenen en geestelijk gehandicapten had plaatsgevonden, was voortaan echter uitgesloten voor de Amerikanen. Daarom had men dringend behoefte aan proefpersonen. De relatie met de zionistische staat bood in dit verband soelaas. In 1951 vloog Dr. Chaim Sheba, de directeur van het Israelische Ministerie van Volksgezondheid, naar de VS om in dit verband een overeenkomst te sluiten. Afgesproken werd dat Israel in ruil voor proefpersonen, zowel met geld als nucleaire geheimen betaald zou worden. Sheba kwam daarop terug met een aantal Rontgen apparaten. Slachtoffers van deze praktijken werden vooral kinderen van joden uit Arabische en Noord-Afrikaanse landen. Hun ouders kregen te horen dat hun kinderen werden behandeld voor ringworm, een aandoening die normaal met azijn behandeld werd, maar die hen in dit geval op 35000 maal de toegestane dosis radioactiviteit kwam te staan. Veel kinderen werden ernstig ziek, vertoonden de meest weerzinwekkende fysieke effecten, of kwamen direct te overlijden na bestraald te zijn. Aangezien niet minder dan 6000 kinderen de dood vonden is dit experiment wel geinterpreteerd als een vorm van eugenetica, waarbij de Ashkenazische elite van het land zich aldus op termijn wilde ontdoen van de in hun ogen inferieure orientaalse joden. Vast staat in ieder geval dat er voorzorgsmaatregelen werden getroffen om te voorkomen dat kinderen van Ashkenazim bij het experiment betrokken zouden worden.

De informatie in dit verband is afkomstig van de Israelische publicist Barry Chamish. Gezien zijn extreem zionistische opvattingen, is hij geen ideale bron. Daar staat tegenover dat hij vanuit zijn extreem rechtse opvattingen vooral zijn pijlen richt op het socialistische zionisme van de Arbeiderspartij en de voorganger daarvan, de World Zionist Organisation. De argumenten van Chamish tonen daarom in sommige opzichten overeenkomsten met die van linkse of religieus georienteerde antizionisten. Zo heeft Chamish ook kritisch gepubliceerd over het Ha'avara Abkommen, de economische samenwerking tussen de Duitse afdeling van de World Zionist Organisation en het Ministerie van economomische zaken van Nazi-Duitsland. Chamish baseert zich op zijn beurt op 'Ringworm Children" uit 2003, een flim die een jaar later door de Israelische TV werd uitgezonden. Chamish verbaast zich ervover dat dit mogelijk was in Israel. Maar hij voegt eraan toe dat de film werd uitgezonden op een tijdstip dat samenviel met de finale van de Israelische versie van het immens populaire "A star is born". Daardoor keek vrijwel geen Israelier naar "Ringworm Children". Chamish wijst er tenslotte op dat de Israelische kranten de dag daarop van alles over "A star is born" schreven, terwijl geen mens het ooit nog heeft gehad over de bestralingsexperimenten op kinderen van orientaalse joden.

  • Datum: .