dinsdag 28 maart-2006
Wij houden van conspiracies. Als het moet vinden we ze zelf uit. Analyze bijvoorbeeld this:
Op 22 februari jl. werd de Bulgaarse topondernemer in verboden zaken Ivan Todorov, alias de doctor, voor zijn klus geschoten. Einde levensverhaal.
Volgens berichten uit Sofia handelde Ivan in sigaretten buiten de banderol om, heroïne uit de gebieden die Henk Kamp binnenkort laat moderniseren, handzaam wapentuig, vrouwen die niks anders hebben dan hun lijf, etcetera. Geen sympathie opwekkende heer zou je zeggen, maar het weerhield bijvoorbeeld de huidige minister van Energie Sevlievski en zijn voormalige collega op Financiën Velchev er niet van om zich nog niet eens zo heel lang geleden samen met Ivan te verpozen op diens jacht in Monaco. Zoiets als Willem Holleeder samen met ZKH Brinkhorst en Gerrit Zalm op een schuit in IJmuiden. En dat terwijl Ivan er toch al vijf jaar had op zitten wegens de ontvoering van een zakenman.
Nou is het geinige dat Ivan volgens Bulgaarse bronnen een Servische partner had: Joca Jocic.
De man die lichtjaren geleden in Bulgarije werd gegrepen en overgeheveld naar Nederland voor een langdurige bezinningsperiode in de EBI in Vught wegens het schieten op een koddebeier. In een later stadium deed het OM verwoede pogingen om hem aanzienlijk langer binnen te houden voor contemplatie, maar buiten een gevalletje heroïne viel er niks hard te maken.
Oké, hij had en un momento dado het telefoonnummer van de zus van Sylvia Kristel in zijn cel verstopt, maar daar kan je iemand niet voor achter het gaas houden. En ja, hij kwam voor op het korte lijstje van vermeende opdrachtgevers voor de rigoureuze euthanasie binnen de top van ons avontuurlijke wereldje en werd gezien als de auctor intellectualis van de rommelige roman rond OM-bef Koos Plooij. Maar het viel niet te bewijzen. Dus moest ie op transport worden gesteld.
Nou was er wel een en A-4tje vol landen die Joca graag in een van hun kerkers wilden werpen. Maar vreemd, het werd Servië. Notabene Joca’s homebase, waarvoor hij in het Slobo-tijdperk zulke nuttige en lucratieve activiteiten had ontplooid via allerlei soorten im- en export en het uitvoeren van geheimedienst opdrachten. Vaak samen met zijn Bulgaarse en Turkse collega’s. En Ivan Todorov.
Op 23 maart nam Joca met merkwaardig stille trom afscheid van Nederland. Acht dagen na het lichaam van zijn met anti-lepramiddelen gezelfmoorde voormalige hoogste chef, Slobodan Milosevic.
Is er een connectie tussen die twee, buiten de vroegere ambtelijke? Jawel, want tijdens Joca’s gedwongen afwezigheid was iemand zo bijdehand geweest om iets moois op te bouwen met zijn oude maatje Ivan Todorov. En die iemand was Marco Milosevic, de zoon van Slobo. Die zal dus niet blij zijn geweest met de curieuze terugkeer van Jocic in Belgrado of all places.
Vraag is: Was er hier sprake van een minitieus uitgetippeld scenario of zijn we ufologen? Stay tuned.

dinsdag 11 april-2006
Toch nog even terugkomen op het kleine koude front dat is ontstaan in Belgrado, nadat Fred Teeven zijn knuffelbeer Jotcha afstond aan een Servische collega. In onze vorige bijdrage dd. 28 maart tekenden wij al de contouren van een sluimerend conflict, dat zonder twijfel binnen een mum, maximaal twee mummen critical mass zal bereiken als de voormalige parel in Teeven’s speelgoedkast binnenkort van de ketting wordt gehaald. Het belangenconflict tussen Marco Milosevic en Sreten Jocic in Bulgarije, een belangrijk doorvoerland van alleraardigste snuisterijen als hero, hash, wapentuig, sigaretten, dames, koters, auto’s etcetera.
Maar er is wat dat betreft nog een interessante factor. Marco’s clubje had zich namelijk naar verluidt eveneens verbonden met de inmiddels wegens een paar vermeende gevalletjes afpersing alweer een paar maandjes achter het gaas verblijvende Willem Holleeder. Als bewijs daarvan moge het dure appartementencomplex dienen, dat in Belgrado is verrezen op een lapje grond dat de familie Milosevic had verkregen toen Slobo nog vrij rondliep en nog geen tekenen vertoonde van lepra of andere enge ziektes.
Willem zou daar wat spaarcentjes in hebben gestopt, omdat een stel speelhallen in de Amsterdamse Molensteeg of een paar roze avondwinkels in Alkmaar best leuke beleggingen zijn, maar voor je het weet komt een vertegenwoordiger van de firma Fiscus voorbij en legt beslag op het hele zootje.
Nou was als we goed zijn ingelicht Willem al geen vriend van Jotcha, maar mocht inderdaad blijken dat de “stille vennoot” van Brammetje Moszkowicz (1) zijn neus ook nog in Belgrado boven het maaiveld heeft gestoken dan is de raznici gaar. Vol verwachting klopt dus ons hart.
Want wees eerlijk, wat is Chicago aan de Amstel nou zonder af en toe een frisse dooie? Stay tuned.

1. Om even te laten zien hoe de verhoudingen liggen: De Telegrof beschikt over een foto waarop Willem Holleeder zijn medefirmant Moszkowicz stevig bij de keel heeft. Nooit gepubliceerd. Is dat raar of is dat raar?

donderdag 13 april-2006
Als het stormt -en wat ons betreft is dat al bij een Beaufortje of 7- willen wij nog wel eens samen met collega’s uit het vak in de volle wind onze schedel lichten. Wat er daarna gebeurt staat bekend onder de naam brainstormen en het is soms heel nuttig.
Gisteren vond er weer eens zo’n gezellige meeting plaats in het kader van de Hi, Ha, Holleederzaak en jawel, plotseling begon er bij ons iets te dagen. Na thuiskomst stortten wij ons in een silo vol e-mailmissives en vonden geheel in overeenstemming met wat de Bijbel daarover zegt wat wij zochten. En dat ging over een deal die was gemaakt tussen de Nederlandse en Servische autoriteiten over de uitlevering van Jotcha Jocic aan Belgrado. En niet aan een andere trappelende kandidaat. De info was afkomstig van twee luitjes uit de persoonlijke levenssfeer van de man, die tot voor kort door Justitie en haar trouwe persvrienden alle ruimingen in de Amsterdamse onderwereld in de schoenen kreeg geschoven tot men besloot over te stappen op een andere favoriet. Een klein tipje:

“Ik weet niet of ze iets op schrift hebben over de deal, maar ze zeiden dat er een deal was om hem naar Belgrado te sturen en in Belgrado kwam hij dan op vrije voeten”.

Laten we er eens van uitgaan dat die deal inderdaad is gesloten. Dan was die echt wel aangenaam voor Jocic. Maar niks voor niks in deze wereld. Dus moet Jotcha iets in de uitverkoop hebben gedaan om te voorkomen dat ie bijvoorbeeld naar onze oosterburen verhuisde wegens een gevalletje cocaïne of naar een gezellig oord als Sofia, waar recht vaak zo krom is als de uitzetting van homo’s naar Iran. En als er iemand is die een pre-deal of een volwassen exemplaar niet uit de weg gaat is het Jocic’ counterpart wel: Fred Teeven.
Wat had Jotcha in de aanbieding? Juist, informatie. Laten we eens een dwarsstraat noemen: over de club van zijn inmiddels ook achter het gaas zittende tegenstander, die zelfs de euvele moed had gehad om contacten te leggen met Marco Milosevic. Zo bezorg je iemand een frisse zeperd zonder dat er schoten vallen en Fred kan voorlopig weer even verder. Mesjogge? Helemaal niet. Stay tuned.

dinsdag 2 mei-2006
Eerder in deze serie hebben wij al eens de aandacht gevestigd op de zakelijke connecties die onze vriend Willem Holleeder onderhoudt in het voormalige Joegoslavië. Die zijn naar eigen zeggen op een haast romantische wijze ontstaan. Toen hij samen met zijn zwager Cor eind 1983 na de ontvoering van Freddie Heerlijk Helder de poten moesten nemen omdat de bromsnorren ze in het snotje kregen, vluchtten ze naar Frankrijk. Dankzij een paar opgevangen telefoontjes werden ze uiteindelijk adequaat bij de kladden cq. de kragen gegrepen door een surrogaat van Maigret en een stel klabakken. Maar voordat ze aan Nederland werden uitgeleverd maakten zij nog een uitgebreide tournée door de Franse gebiedsdelen die hen ondermeer langs de Santé-gevangenis in Parijs bracht. Nou zijn de toestanden daar nog gelijk aan de tijd van die gebochelde klokkenluider in de Notre Dame, zij het dat de logé’s wel af en toe een hapje frisse lucht mogen nemen. Tijdens één van die ontspannen uurtjes in de court begonnen drie Algerijnen een eenzame Bosniër af te tuigen. Door welke motieven dan ook gedreven begaf Ridder Willem zich eveneens in het strijdgewoel en bezorgde het snode Algerijnse trio voldoende ernstige kwetsuren om schielijk de aftocht te blazen.
De Bosniër in kwestie zat niet in de Santé vanwege een onbetaalde rekening bij Fouquet of een andere place to be, maar vanwege andersoortige illegale activiteiten. Hij bleek een topman te zijn van de avontuurlijke sector in zijn land en hij zou Willem’s ontzet nooit meer vergeten. Willem was altijd welkom.
Dat liet Willem zich niet tweemaal zeggen en zo kwam na dit Parijse intermezzo en een alleszins redelijke bromsessie in een Nederlandse petoet een innig en zonder twijfel profijtelijk contact tot stand tussen deze twee avonturiers. Resulterend in vrij regelmatige vliegtochtjes tussen Amsterdam en Serajewo. Jammer dat Victor Hugo niet meer leeft. Bas van Hout misschien? John van den Heuvel? Peter R.? Anyone? Stay tuned.

vrijdag 26 mei-2006
We hebben echt geen kapsones. Maar wat meldden wij op 13 april jl.? Dat er een deal zou zijn gesloten tussen de OM’s van Amsterdam-Schiphol en Belgrado over de uitlevering van Jotcha Jocic en diens zo onopvallend mogelijke vrijlating kort daarna. Wat gebeurt er? Jotcha mocht een paar dagen geleden naar huis, na een kleine anderhalve maand van gedachten te hebben gewisseld met een gebefte vertegenwoordiger van het justitiële blindengeleidefonds. Moest zich thuis wel beschikbaar houden voor verdere tête-à têtes en een bescheiden borgje ophoesten van 3 tonnetjes euro. Maar als er ooit ergens sprake is geweest van een wassen Neus, dan is dat er één.
Zijn we wel nog steeds nieuwsgierig naar de inhoud van de deal. Heeft Jotcha inderdaad een boekje opengedaan over de activiteiten van de combine Milosevic jr./Holleeder en de daaraan verbonden geldstromen of niet? Toch eens kijken of we daar een vinger of desnoods een half vingertje achter kunnen krijgen. Saty tuned.

zaterdag 17 februari-2007
Eerder in deze serie hebben wij op gevoelige wijze beschreven hoe de bekende brommerliefhebber Willem H. te A. in een Parijse kerker in contact kwam met een Joegoslavische branchegenoot. En hoe hij later die liaison uitbouwde en iets moois kreeg met Marco Milosevic. De zoon van Slobo en op avontuurlijk gebied een stevige concurrent van de op dat moment in de EBI verblijvende Joca Jocic. Met name in Sofia, waar Marco de vertegenwoordiger van Joca’s organisatie een enkeltje Petrus bezorgde en een stel Servische lakens begon uit te delen. Vond Joca niet aangenaam en volgens onze bronnen in Belgrado zou dat de aanleiding zijn geweest voor het op de rails zetten van een deal of pre-deal met de toen nog als OM-bef in de justitiële arena rondstruinende Fredje Teeven. Part of the deal was dat Joca naar Belgrado zou worden gestuurd als zijn verblijf in Vught ten einde liep. In verband met een onderzoek naar zijn aandeel in een partijtje pief paf dat daar lichtjaren geleden had plaatsgevonden. Appeltje eitje. Jotch was in no time op vrije voeten, ging op vakantie, neusde eens in de boekhouding en nam vervolgens de leiding van de tent weer over van zijn filiaalchef. Het duurde niet lang voordat ie als CEO van Belgrado Vooruit zich weer naar Sofia spoedde om even een aantal dingen recht te zetten. Dat was de eerste stap. De tweede zou zeer kortgeleden zijn genomen. Dankzij het feit dat je sinds begin januari vanuit Bulgarije met vijf vingers in je neus naar de Rijndelta kan zoeven zonder dat je bij elke grens door een pet wordt uitgeschud en een herdershond zijn neus in je kruis plant, zou vriend Jocic zich steels naar ons land hebben begeven om wat puntjes op de i te zetten. Oftewel even wat shock and awe rond te strooien binnen de gelederen van de man die zijn plekje in de EBI heeft overgenomen.
Mochten onze bronnen gelijk hebben (en waarom niet ?) dan kan de komst van Jocic aanleiding zijn geweest om een speciale eenheid van paniekzaaiers spoorslags naar Brammetje Moszkowicz te sturen om hem te behoeden voor een voortijdig afscheid. Want dat Bram een buddy is van Willem zal ze zelfs in Belgrado niet zijn ontgaan. Stay tuned.