donderdag 4 september-2014
Weer een flinke gate aan de overkant van het plasje. Komt ie. De conservatieve chief whip (1) Andrew Mitchell was gewend om op de fiets van en naar zijn werk in Downing Street te gaan. Via de achterkant. Maar daar staat een hek dat bewaakt wordt door diplomatieke dienstsmurfen van de Metropolitan Police. Nou hing het er kennelijk van af welke ploeg dienst had. Bij de meeste had Andrew geen last. Maar er waren af en toe smurfen die hem weigerden door te laten en hem met zijn fiets verwezen naar de publieke ingang verderop. Ook andere bestuurlijke hotemetoten en zelfs ministers werden van tot tijd wel eens getreiterd door extra aandacht voor hun identiteitspasjes etcetera. Het conflict tussen de Metsmurfen en Mitchell bereikte critical mass op de avond van 19 september 2012. De chief whip arriveerde om half acht op zijn fietsie bij het hek om naar huis te gaan. Weer gezeik. Volgens de officiële smurfannalen zou Andrew daarbij ondermeer het volgende hebben gezegd tegen een van de blauwe handhavers:
Best you learn your fucking place. You don't run this fucking government... You're fucking plebs.
Dankzij dat laatste woord zou de affaire die kort daarna over het incident ontstond Plebgate gaan heten. Nog voordat deze woordenwisseling een rondje Piccadilly Circus maakte dankzij revelaties in het dagvod The Sun kreeg een whip van een treedje lager een mail van een toevallige passant, die samen met een paar toeristen aan de andere kant van het hek het gefuck van Mitchell zou hebben gehoord en uiterst geshocked was.
Nadat het incident in de msm terecht was gekomen bood de chief whip tot tweemaal toe zijn excuses aan. Met de aantekening dat hij de gewraakte tekst niet had gebruikt. Wel had ie gezegd I thought you guys were supposed to fucking help us. En dat was niet netjes. Het blauwe slachtoffer van Andrew's gramschap accepteerde het excuus. Einde verhaal zou je zeggen. Niet dus. De msm en polletieke scherpslijpers bleven op morele gronden (ja, ja) op Andrew's achterlichie zitten tot hij op 19 oktober de pipe aan Martin gaf. Einde verhaal zou je zeggen (bis). Alweer niet dus.
Half december rolden namelijk camerabeelden van het incident het publieke domein binnen. En een ding werd duidelijk: er waren geen passant en/of toeristen aan de andere kant van het hek te bekennen. Dus de mail die de interpretatie van de betrokken smurfen ondersteunde was vals. Er kwam een intern onderzoek bij de Met op gang. Operation Alice. En die operation ging niet alleen over de vraag wie er achter de mail zat, maar ook en voornamelijk wie er achter die fucking lekkages naar de msm zaten. Op 28 maart 2013 legde het chirurgenteam dat de operatie in eigen vlees had uitgevoerd het eindproduct bij het OM op tafel. Een klein jaar later smeet een pruik successievelijk drie smurfen (van wie een het foute e-mailtje had geschreven) en één smurfin de dienst uit. Tegen andere verdachten loopt nog iets. En Andrew Mitchell spande een gerechtelijke procedure aan tegen het dagvod The Sun wegens het bezoedelen van zijn goeie naam.
Einde verhaal? We durven het bijna niet te zeggen... nee. Want wat kwam twee dagen geleden het raam uit? Het loodgietersteam van Operation Alice blijkt tijdens zijn onderzoek de telefoongegevens van Sun-redacteur Tom Newton Dunn en de newsdesk van het dagvod te hebben opgetakeld om uit te vlooien wie er had gelekt. Normaliter hadden ze daarvoor toestemming van een kadi moeten vragen ingevolge de Police and Criminal Evidence Act. Door gebruik te maken van de Regulation of Investigatory Powers Act (Ripa) was alleen maar een krabbel van een smurfofficier nodig en die was niet moeilijk te vinden. Dat die Ripa bedoeld is om geheime snuffelacties naar terreurverdachten mogelijk te maken, deed er blijkbaar geen reet toe in dit geval. Zeker is wel dat het bij Tom Newton Dunn uit de broek loopt. Waar terreur al niet goed voor is.
(1) Wat dat is en wat ie doet kunt u summier terugvinden in aflevering 157 van de serie Van Estoril naar Zandvoort dd. 12 juli 2014.
- Datum: .
