woensdag 8 juni-2005
De moord op van Gogh was, als we de AIVD mogen geloven (en waarom zouden we dat niet), niet te voorkomen geweest. Ja, de dader was bekend en de groep waarin hij actief was ook, er waren inform- of infiltr-anten, maar enfin de rest kunnen we elders lezen.
In het vorige artikel onder deze titel spraken we nog het vermoeden uit dat de Spaanse inlichtingendiensten hun informanten hadden in de groep die de aanslagen van Madrid pleegde. Inmiddels zijn er diverse documenten opgedoken waaruit blijkt dat dit zo was. Eén van de beter geplaatste informanten was een imam van een moskee in de buitenwijken van Madrid, Abdelkader al Farssawi, codenaam Cartagena. Vanaf oktober 2002 rapporteerde hij wie er in de groep zaten en wat hun plannen en activiteiten waren. Komt dit bekend voor?
De vraag is natuurlijk wat er met die informatie gebeurde binnen het veiligheidsapparaat en of die aanslagen met al die inlichtingen niet verhinderd hadden kunnen worden.
Ook dit is natuurlijk vragen naar de bekende weg. Lijkt wel wat op het niet eens zijn met de richting die de EU uitgaat. Dat was toch allemaal al geregeld, daar heb je deskundigen voor.
Gelukkig denken Spaanse terroristenexperts daar ook zo over. De ene professor meent dat “de dienst het toch wel heel druk had, of te weinig middelen, of te zeer vasthielden aan de vaste denkschema’s of gewoon traag.” De ander meent dat er “gewoon een verkeerd denkraam bestond. Men ging er gewoon van uit dat zoiets niet zou gebeuren in Spanje. Dus dan kan je niet zeggen dat je wist dat zoiets zou gebeuren.”
Heb je een dienst die een paar centen kost en dan zoiets. Doet allemaal wel heel sterk denken aan het standaardrisicomijdend gedrag dat heerst binnen een ambtelijke bureaucratie. Na de klap ga je evalueren en kom je tot werkgroepen, betere procedures en robuuster management en meer geld voor meer personeel.

vrijdag 20 mei-2005
Op 22 juni 2004 schreven we in Rara (2) dat we een Nijvelgevoel kregen bij de bomaanslagen in Madrid van 11 maart. Het soort samenzweringsdenken dat onmiddellijk naar het ronde redactie archief wordt verwezen, na even belachelijk te zijn gemaakt.
De Spaanse krant El Mundo schreef op 16 mei 2005 in een redactioneel artikel dat kort nadat die bommen van 11 maart ontploft waren leden van de Spaanse politie begonnen met het vervalsen van bewijzen en dit verspreidden onder de Spaanse en internationale pers.
El Mundo wijst met een beschuldigende vinger naar Tedax, die een rol gespeeld zou hebben bij de aanslag en daarna met het onderzoek naar de daders werd belast.
Leden van die eenheid wisten dat de niet ontplofte bom slecht gefabriceerd was, met niet verbonden kabels; dat hielden ze wel maanden lang achter voor de onderzoeksrechter.
Het gebruikte explosief was Goma 2 ECO, en niet het door de Baskische afscheidingsbeweging ETA gebruikte Tytadine. Maar, de verklaring dat Goma 2 ECO in alle bommen zat was niet gebaseerd op forensisch onderzoek ter plaatse, maar op die ene niet ontplofte rugzak. ’t Schijnt zo goed als onmogelijk te zijn om na een ontploffing te bepalen welk van de twee explosieven het was geweest.
De bom zou moeten afgaan door een mobieltje. Maar de techneuten hadden daarvoor wel een wat vreemd soort mobieltje uitgezocht, de Mitsubishi Trium. Een van de weinige mobieltjes die een SIM kaart nodig hebben om als een wekker gebruikt te kunnen worden. En juist die wekker zou de bom hebben doen afgaan (als de kabeltjes verbonden waren). Andere mobieltjes kunnen als wekker gebruikt worden zonder een SIM kaart. Een jawel, die SIM kaart wees naar de verdachten.
Het zal wel toeval zijn, maar één van de politieagenten die bij het onderzoek betrokken was, bleek de eigenaar te zijn van de winkel waar de mobieltjes werden verkocht. Maussili Kalaji was in een eerder leven lid van Al Fatah en was in de Sovjet Unie opgeleid als spion. Nu werkt hij als politie agent, en zijn familieleden ook. Zijn nicht werkt als vertaalster bij het Bureau voor Inlichtingen dat de gesprekken van leden van Islamistische cellen in Spanje afluistert en zijn vrouw was één van de agenten die het bestelbusje met Koran teksten vond, waarmee de link naar Islamistische terroristen werd gelegd, en de ETA afviel.

maandag 23 mei-2005
Maussili Kalaji kreeg in zijn jonge jaren een opleiding in één van de opleidingskampen van Al Fatah. In 1981 vroeg hij in Spanje politiek asiel aan en verkreeg dat snel. Na 3 jaar kreeg hij het Spaanse staatsburgerschap “voor bewezen diensten aan Spanje”, in 1989 ging hij naar de politieopleiding. Na zijn politieopleiding kreeg hij de opdracht om te infiltreren binnen extremistische organisaties in Spanje.
In datzelfde jaar nam Kalaji deel aan een belangrijke operatie in de haven van Valencia, waar een lading explosieven (verborgen in blikken aan boord van een Libanees vrachtschip) in beslag werd genomen. Acht personen werden daarbij gearresteerd, vier ervan waren lid van Hezbolla en de rest waren Irakezen. Het was de bedoeling om deze explosieven te gebruiken voor een aantal aanslagen op ambassades in West Europa.
Kalaji moet zijn werk goed gedaan hebben want hij slaagde er niet alleen in om ‘bevriend’ te raken met een aantal sleutelfiguren uit in Spanje actieve islamistische cellen, zoals met Imaz Yarkas, een pseudoniem van Aboe Dahfah (verdachte van de aanslagen van 11 september en van de aanslagen in Madrid); Sherhane ben Fakhet, oftewel: de Tuniesiër. Bovendien kon hij een aantal informanten binnensluizen in deze netwerken.
Al met al kan je vermoeden dat de Spaanse veiligheidsdienst geïnfiltreerd was in de netwerken en cellen die de aanslag van Madrid pleegden, maar dat naar alle waarschijnlijkheid er te laat is gereageerd, zodat de aanslagen niet konden worden voorkomen. Dat scenario komt ons bekend voor. Met de AIVD en de Hofstadgroep.