maandag 16 februari-2004
Toen de gehelmde jongens en meisjes van de firma Bush & Blair Inc. Irak binnenvielen om onze democratie in Baghdad te vestigen en de olieleveranties veilig te stellen ging dat niet helemaal zonder slag of stoot. Zo bevond zich in de omgeving van As Samawah dat in de zeer nabije toekomst zal worden gezegend met onze Veronica-verworvenheden een alleraardigste batterij van Saddammeke’s luchtdoelartillerie. Die batterij en de naaste omgeving werden getracteerd op een supersale aan bommen. Een klein aantal bleek later niet te hebben gefunctioneerd en werd door de Amerikaanse bevrijders voorzichtig opgehaald vanwege het statiegeld. Ze weigerdende verdere restanten van het feest op te ruimen en die werden dan ook al snel geïntegreerd in het zelfontworpen recreatieprogramma van de lokale jeugd na schooltijd. Zo gaat dat als je geen mountainbike hebt of een steriel basketbalveldje. Toen was de zandbak waarin zij leven al onder toezicht gekomen van de jongens en meisjes die onze J.P. Schoothond vrolijk kwispelend naar Irak had gestuurd. Om de orde te handhaven en het normale sjiïtische leven weer netjes op gang te brengen. Nou ja, netjes. Ook onze vertegenwoordigers weigerden de rotzooi op te ruimen die hun grote broers willens en wetens hadden achtergelaten. Vorige week werd duidelijk waarom. Een onafhankelijk onderzoek bracht aan het licht dat de radio-activiteit bij As Samawah 300 keer hoger ligt dan normaal. Vanwege het croquante uraniumlaagje rond de bommen die waren uitgestrooid op de Irakese artillerie-stelling. Misschien een leuk onderwerp voor Adam en Freek tijdens hun voorgenomen babbel daar in het zo veilige zuiden van Saddam’s verloren oase. Of voor Bertje om eens vraagje af te schieten in de Tweede Kamer. Je moet toch wat.

woensdag 18 februari-2004
Eerst zei Henk Kamp tegen de Kamer dat de Bush-bombers geen verarmd uranium hadden gestrooid in het deel van Irak waar momenteel de orde wordt geschandschaafd door Nederlandse jongens en meisjes. Toen schreven wij afgelopen maandag in de eerste aflevering dat in de nabije omgeving van As Samawah, precies waar het Nederlandse hoofdkwartier Camp Smitty is gevestigd en Adam Curry triomfen viert, die rotzooi wel degelijk is gebruikt. En dat Irakese kinderen hun vertier zoeken tussen de zwaar vergiftigde brokstukken. Prompt liet Henk gisteren aan de Kamer weten dat hij in december (!) al een briefje uitAmerika had gekregen waarin bevestigd werd dat er inderdaad wat was gemorst met dat spul. Als een echte defensiespecialist trok Henk zich vervolgens terug op een volgende verdedigingslinie en zei dat er geen aanleiding was tot zorg. Onze ordehandhavers hadden de plekjes waar wat verhoogde radioactiviteit was geconstateerd keurig gemarkeerd (met wat touwtjes en wat propagandamateriaal van Veronica of zo) en mochten ze daar in de buurt een lekke band krijgen dan beschikten ze over goede instructies. Om niet onverhoopt kanker op te lopen. Inmiddels hadden ze al rap rap gepiest in de lavabo, maar d’n dokter had niets verontrustends geconstateerd. Het onderzoek naar besmette ongein in hun snottebel was helaas nog niet afgerond, maar Henk ziet de uitslag met vertrouwen tegemoet. Terwijl hier en daar waarden zijn gemeten die 300 keer boven de aanvaardbare norm zitten. Maar dààr spelen Irakese kinderen en da’s onze zorg niet. Goooooooodmornin’ Irak.

dinsdag 24 februari-2004
Eerder deze maand hebben we al tweemaal aandacht besteed aan de honderdduizenden bommen met dat overheerlijke croquante uraniumlaagje, die de geallieerde bevrijders van Irak hebben rondgestrooid ten tijde van de inval. Ook in de buurt van Camp Smitty. De verblijfplaats van onze eigen ijzervreters die door onze visionaire regering naar de zandbak zijn gestuurd om daar de orde te schandschaven in afwachting van het neerdalen van onze door God gegeven democratie. In de Sunday Herald blijkt afgelopen weekend een artikel te hebben gestaan waarin wordt gesteld dat de Wereld Gezondheids Organisatie (WHO) een rapport naar aanleiding van een eigenonderzoek naar de effecten van het gebruik van uraniumbommen willens en wetens niet heeft gepubliceerd. Die effecten zouden namelijk aanzienlijk ernstiger zijn dan tot nu toe werd aangenomen. Zowel bij de ontvangers van dit soort cadeautjes als bij de afzenders. En een publicatie daarover had wellicht wat problemen veroorzaakt bij de voorbereiding van de veldtocht naar Baghdad. Mochten de data uit dat rapport juist blijken -en gek, maar we zijn daarvan nu al overtuigd- dan belooft dat dus nog wat. Bijvoorbeeld voor de kinderen die in de omgeving van Camp Smitty tussen de vergiftigde rotzooi aan het ballen zijn. En niet te vergeten voor onze dappere jongens en meisjes die volgens Henk Kamp niks te vrezen hebben omdat alle besmette plekken keurig gemarkeerd zijn. De stichting LAKA heeft vanochtend naar aanleiding van het Britse artikel een open brief over deze materie naar Kamerleden en pers gestuurd. Naar wij hopen ook naar Veronica. Misschien dat Adam Curry er even iets vrolijks over kan debiteren. Goooooooodmorning The Hague. Of zoiets.