Hallo?
Alle telefoongesprekken die je voert worden geregistreerd en later krijg je dan de daaraan gerelateerde rekening. Ook de nummers die je hebt gebeld worden geregistreerd. Altijd handig als er achteraf verschil van mening ontstaat over de hoogte van de rekening. Dat is ook zo in de Verenigde Staten. Die registratie en de inning van de rekeningen is door de grootste telefoonondernemingen uitbesteed aan een particuliere firma. Een Israëlische firma: Amdocs. Als een meneer van Arabische origine die al dan niet tijdelijk in de Verenigde Staten verblijft een andere meneer van Arabische origine belt, wordt dat dus geregistreerd door Amdocs. Een beetje inlichtingendienst kan uit die gegevens heel nuttige informatie halen. Zeker als je bijvoorbeeld zo goed bent uitgerust als de Israëlische Mossad. Na de aanslagen van 11 september zijn zo'n zestig Israëliërs opgepakt. Zes van hen werkten bij Amdocs. In de Amerikaanse pers wordt nu gesuggereerd dat de Mossad o.a. via Amdocs groepen Arabieren in de VS in het snotje hield en dat de dienst vrij nauwkeurig op de hoogte moet zijn geweest van de op handen zijnde tragedie. Een paar dagen vantevoren zou de Israëlische geheime dienst de Amerikaanse regering overigens wel hebben gewaarschuwd. Maar in te vage bewoordingen om er chocola van te kunnen maken. Amdocs ontkent de hele gang van zaken. Zouden wij ook doen.

Tzeggu?
In het artikel "Hallo?" van 14 december jl. meldden wij al dat volgens berichten in de Amerikaanse pers de Israëlische onderneming Amdocs waarschijnlijk betrokken is geweest bij een massieve spionageoperatie in de Verenigde Staten. Maar er is meer. Volgens nieuwe persrevelaties zou ook een andere Israëlische firma zich daaraan schuldig hebben gemaakt. Het gaat om Comverse Infosys, dat afluisterapparatuur levert aan Amerikaanse politie- en veiligheidsdiensten. Elk belletje dat een voor één van die diensten verdacht of interessant individu pleegt wordt door Comverse opgeslagen en verdergeleid naar de betrokken rubberzolenvereniging. Dat automatische systeem is sedert 1994 in werking, maar is na de aanslag van 11/9 op de tocht komen te staan. Comverse wordt er nu namelijk van verdacht ook anderen i.c. de Mossad te laten meegenieten. Ook al omdat Comverse in Israël zelf nauw samenwerkt met regeringsinstanties die zelfs voor de helft opdraaien voor onderzoeks- en ontwikkelingskosten met betrekking tot modernere apparatuur. Vriendschap is een illusie.

Nader onderzoek heeft inmiddels aan het licht gebracht dat het van spionage verdachte Israëlische bedrijf Comverse, dat in de VS momenteel voor veel commotie zorgt, inderdaad ook in 1994 een groot deel van ons rechercheapparaat heeft voorzien van afluisterapparatuur. Het is uiteraard mogelijk dat die leverantie voortsproot uit een officiële samenwerking tussen Nederlandse en Israëlische opsporingsdiensten. Maar dat wil niet zeggen dat de bewuste Israëlische diensten er geen eigen agenda opnahielden. Per saldo wordt de in Nederland bloeiende xtc-handel, maar ook die in cocaïne, al jarenlang beheerst door luitjes van Israëlische komaf. En net als de CIA en andere spionagediensten zal bijvoorbeeld de Mossad er niet voor terugdeinzen om wat winsten uit die handel af te romen voor de financiering van geheime of zelfs militaire operaties. Deze muis krijgt zeker een staart.

Peultjes
Een ANP-bericht van gisteren: "Minister Korthals moet voor 11 januari aan de Orde van Advocaten en de Nederlandse Vereniging van Strafrechtadvocaten uitleggen hoe de afgetapte gesprekken van raadslieden vernietigd worden. Dat bepaalde rechtbankpresident R.Paris woensdag in Den Haag. De advocatenorganisaties eisen van het OM dat alle afgeluisterde telefoongesprekken van advocaten die nog worden bewaard onmiddellijk worden vernietigd, zoals de wet dat voor schrijft. Dat dit niet altijd gebeurt kwam afgelopen zomer aan het licht tijdens een proces bij de rechtbank in Almelo. Volgens de OvJ komt dat omdat in veertien van de dertig tapkamers in het land Israëlische apparatuur wordt gebruikt die het wissen van opgenomen gesprekken niet mogelijk maakt. De apparatuur is sinds 1994 in gebruik"

Een citaat uit een ander bericht van gisteren onder het kopje "Tzeggu?" uit deze rubriek:
"...Het gaat om Comverse Infosys, dat afluisterapparatuur levert aan Amerikaanse politie- en veiligheidsdiensten... Dat automatische systeem is sedert 1994 (!!!) in werking, maar is na de aanslag van 11/9 op de tocht komen te staan. Comverse wordt er namelijk van verdacht ook anderen i.c. de Mossad te laten meegenieten"

Lust u nog peultjes? Wij herinneren ons overigens in dit verband nog een bericht uit De Telegraaf uit de beginperiode van de IRT-affaire waarin werd gemeld dat een kamer op Koudenhorn, het hoofdkantoor van politie in Haarlem, ooit door een paar lieden uit Israël was volgestouwd met afluisterapparatuur ten behoeve van het speciale rechercheteam. Daarna nooit meer iets over gehoord. Raar he?

De internetproviders hebben jarenlang verbeten de degens gekruist met de Nederlandse regering over de voorwaarden waaronder zij toestemming cq. medewerking wensten te verlenen aan het aftappen van e-mails en andere kunstjes op de pc van verdachte of niet helemaal in het politieke putje vallende individuen. Maar rubberzolenverenigingen als de BVd en de CID wezen met verve op de toenemende zware criminaliteit en terroristische dreigingen en dwongen daarmee de providers uiteindelijk op de knieen. Big Brother maakte officieel zijn opwachting op het internet met voor dat doel speciaal ontworpen apparatuur. U mag raden wie die apparatuur levert: Comverse. De in de VS van spionage verdachte Israëlische onderneming, die bij de voorafgaande besprekingen tussen Den Haag en de providers een buitengewoon actieve rol heeft gespeeld. Het vertrouwen bij Comverse in het slagen van het initiatief was zo groot, dat aan het eind van de vorige eeuw in Nederland zelfs een paar administratieve filialen werden ingericht. Een op Schiphol, waar ook de Mossad een bureel bezet houdt. Alles wijst erop dat Nederland daarmee net als de VS een paard van Troje heeft binnengehaald. Of misschien liever: een paard van Tel Aviv.

In de berichtgeving rond het van het in de VS van spionage verdachte Israëlische hightech-bedrijf Comverse is tot nu toe nog geen aandacht besteed aan de connectie met een inmiddels ter ziele gegaan bedrijf in België. Op 13 juli 1999 sloot Comverse namelijk na maandenlang touwtrekken een lease-contract met Lernout & Hauspie (L & H). Een bedrijf dat zich aanvankelijk had toegelegd op de ontwikkeling van software voor stemherkenning en real-time vertaling, maar later ook andere interessante producten op dat specifieke terrein aan de man probeerde te brengen. Bij de deal met Comverse ging het om een zogenaamd Text-to-speech pakket (TTS), waarbij alle informatie van e-mail, fax, voice-mail en database in één mailbox terechtkomt en vervolgens in verschillende talen kan worden afgeluisterd. Zelfs per telefoon. Comverse ging ermee de boer op, maar de markt bleek nog niet erg rijp voor deze futuristische technologie. Voor eigen gebruik lag het misschien wat anders. Vrij kort daarna kwam L & H in zwaar weer terecht door persberichten over frauduleus gescharrel bij de overname van een Koreaanse onderneming. Het bleek het begin van het einde. Op 3 januari 2001 kwam naar buiten dat een paar door L & H overgenomen bedrijfjes in de VS zich hadden gespecialiseerd in het ontwikkelen van een stemherkenningspakket voor Hindi, Farsi en Turks. Daarbij werd voor het eerst ook duidelijk dat de producten van L & H buitengewoon interessant waren voor inlichtingendiensten. De zwartepiet ging in de zaak rond die drie middenoostelijke talen wonderlijk genoeg niet naar de Mossad, maar naar de Duitse BND. Die zou het bewuste project hebben gefinancierd. Op 24 oktober van dit jaar streek L & H definitief de vlag. Al geruime tijd daarvoor had de FBI een onderzoek op de rails gezet naar een massieve spionageoperatie door een buitenlandse mogendheid via het ontraceerbaar afluisteren van telefoons tot op regeringsniveau. De televisiemaatschappij Fox bracht dat een paar weken geleden naar buiten, aangevuld met nieuwe gegevens. Die zette Fox ook op het internet. Afgelopen donderdag verdween de informatie zonder boe of bah van het scherm. Zo ernstig is de zaak.

In het artikeltje "Tzeggu?" van 19 december jongstleden maakten wij al gewag van het feit, dat de ontwikkeling van nieuwe producten bij Comverse voor de helft door de staat Israël wordt gefinancierd. Zonder twijfel niet uit filantropische overwegingen. De nieuwe technologische hoogstandjes van het bedrijf zijn gewoon uiterst interessant voor bijvoorbeeld Israëlische opsporingsorganisaties en de Mossad.
In januari 1997 stichtten de internationale financier en speculant George Soros en Comverse samen een nieuw investeringsvehikel: Comsor Investment Fund BV, gevestigd in Nederland. Comsor legt zich met name toe in overnames van en/of participaties in relatief kleine ondernemingen die actief zijn in de ontwikkeling van nieuwe mogelijkheden op het terrein van computer- en internettechnologie, die nauw aansluiten bij de interessesfeer van Comverse. Vooral in Israël, maar ook in de VS (Component Control, een online-handel in vliegtuigonderdelen met als één van de klanten American Airlines) en zelfs België (Lernout & Hauspie, zie Comverse-aflevering 3). Zonder twijfel zal ook Soros deze liaison met Comverse niet uit filantropische overwegingen zijn aangegaan. De nieuwe technologische hoogstandjes zijn gewoon uiterst interessant voor bijvoorbeeld zijn beleggingsactiviteiten. Comverse wordt zoals eerder vermeld verdacht van spionage in de VS en voorkennis van de aanslagen op 11 september. Tot nu toe werd alleen maar aarzelend gewezen naar de Mossad. Maar wat te denken van Soros? Hans Dulfer wees kortgeleden in één van zijn NRC-columns in navolging van Mike Ruppert's "From the Wilderness"-site op een mogelijke rol van de CIA bij de massale putopties-activiteiten in aandelen van internationale vliegtuigmaatschappijen door de tandem Deutsche Bank - A.B.Brown, kort voordat Al Qaida toesloeg. Ze zouden in die optiek zijn getipt door Buzzy Krongard. Een oud-topman van genoemde beleggingstandem die sinds maart van dit jaar de op twee na hoogste positie bij de CIA inneemt. De hele put-geschiedenis werd begin oktober aangezwengeld door het Israëlische (!) Herzliyya Institute en verder gevoed door de Britse ex-bankier en tegenwoordig als publicist door het leven gaande David Guyatt. Maar tot nu toe is de naam van Soros nog niet genoemd in deze context. Bij deze dan.

Zoals wij in onze continuing story over het van spionage in de VS verdachte Comverse al schreven werd het gezamenlijke investeringsfonds van deze onderneming en superspeculant George Soros (ComSor Investment Fund BV) in 1997 in Amsterdam gevestigd. Om precies te zijn op 3 januari 1997 in Amsterdam. Op het adres Strawinskylaan 1725, waar nog een reeks andere van origine buitenlandse bedrijven vanwege het gunstige Nederlandse belastingklimaat hun administratieve zetel hebben laten registreren. Na een jaar werd de boel al weer opgeheven. De vereffenaar van ComSor was de in 1953 in Israël geboren maar inmiddels al weer jaren in New York wonende en werkende Ron Hiram. Naast allerlei andere warme plekjes hield Ron in 1997 ook die van Managing Director van Soros Fund Management bezet en maakte in 1998 zijn entree in de top van Soros Private Equity Partners. Een man van de hoed en de rand dus. Vanwege het feit dat ComSor in de jaren daarna vrolijk verderging met zijn deelname- en overname-activiteiten rees bij ons het donkerbruine vermoeden dat de onderneming gewoon verhuisd moest zijn. Nieuwsgierig als wij zijn zonden wij Ronnie gisteren de volgende argeloze e-mail:
"According to the files of the Amsterdam Chamber of Commerce you are the keeper of the books after the liquidation of ComSor in this country in 1999. Since the company has been involved in quite some investments and takeovers afterwards, I presume ComSor is still alive and kicking. On behalf of a series of articles on Comverse I write for the Dutch internetmagazine Kleintje Muurkrant, I'd like to know if the company is now seated in Israel or in the US. I hope you can answer that question".
Nou, kunnen misschien wel. Maar willen is een andere kwestie.

Leuke vooruitzichten
In 1999 bracht de Amerikaanse National Security Agency (NSA) een Top Secret-rapport uit waarin zij aangaf dat gegevens van telefoongesprekken in verkeerde handen konden raken. In casu via de Israëlische onderneming Amdocs (zie "Hallo" van 14 december jl.). De NSA ging er bij die gelegenheid niet van uit dat de Amdocs zelf of de Israëlische staat (Mossad) misbruik zou maken van die data. Ofwel ging het hier om een staaltje naïviteit waar een tweejarige dreumes zich nog voor zou schamen, ofwel om een staaltje schaamteloos doorzichtige misleiding. De NSA gaf in het rapport wel blijk van haar angstige vermoeden dat criminelen de hand op de gegevens zouden kunnen leggen. Een van de gevallen die aanleiding vormden voor de ongerustheid bij de betrokken Agency was het stuklopen van een gecoördineerd FBI/politieonderzoek naar de activiteiten van een uit de kluiten gewassen drugsbende. Deze bende bleek de beschikking te hebben over informatie die voorzichtig gesteld identiek was aan die van Amdocs en zelfs betrekking had op geheime FBI-nummers. Een respectabel aantal boeken en artikelen over de Iran/Contra-affaire heeft onomstotelijk aangetoond dat naast de CIA ook de Mossad binnen dat kader uiterst actief is geweest in wapens-voor-drugsdeals en zich daarvoor verbond met de internationale criminaliteit. Er is geen enkele reden te bedenken waarom die beide diensten met die illegale praktijken gestopt zouden zijn. Het genereert kapitalen die weer kunnen worden gebruikt voor operaties die zij buiten het zicht van de democratische controle willen houden. En dat zijn er nogal wat. Vandaar dat bijvoorbeeld de naam van de Mossad bij tijd en wijle opduikt bij processen over de handel in drugs als coke en xtc. Ook in Nederland. En waar liepen en lopen justitiële onderzoeken naar grootscheepse drugshandel ook regelmatig op niks uit door voorkennis in de onderwereld? Juist. In Nederland.
Accoord, Amdocs is hier niet actief. Maar Comverse, de partner in het kwaad in de VS, wel degelijk. Al tijdens de activiteiten van het IRT. In Van Traa's opus magnum wordt heel voorzichtigjes iets gedebiteerd over de rol van buitenlandse diensten in de IRT-affaire. Van Traa wist waarschijnlijk meer, maar kreeg een dodelijk "ongeluk". Toen een parlementaire enquetecommissie later binnen het kader van dezelfde affaire op de door allerlei internationaal samenwerkende diensten begeleide doorvoer van tonnen Colombiaanse coke stootte werd zij belachelijk gemaakt. Fox News haalde recentelijk de tekst van haar vier teevee-uitzendingen over de spionageactiviteiten van Comverse in de VS zonder enig commentaar van haar internet-site. Kijk, zo gaat dat. En dat zal zeker niet veranderen door een "hardere aanpak van de zware criminaliteit" of de pathetische "war on drugs". Gelukkig nieuwjaar.

Big Brother uit Tel Aviv
Tot nu toe was de strijd over de vraag welke rol de Israëlische onderneming Amdocs heeft gespeeld bij een spionage-operatie in de VS zelfs voor de geïnteresseerde Nederlander een vrij academische kwestie. Dat gold dus eigenlijk ook voor onze berichtgeving daarover. Maar laten wij eens poging doen om er net als bij Comverse, de andere verdachte Israëlische onderneming in deze zaak, een reëel Nederlands tintje aan te geven. Niet zo moeilijk. Uit zeer recente uitspraken van Frank Willemsen, de technisch directeur van Libertel/Vodafone in Nederland, blijkt namelijk dat zijn onderneming al sedert 1999 wereldwijd gebruik maakt van dezelfde diensten van Amdocs die zoveel achterdocht hebben gewekt bij de Amerikaanse veiligheids- en inlichtingendiensten. Dat betekent dat ook de communicatie van bij Libertel/Vodafone aangesloten Nederlanders door Amdocs worden geregistreerd en in rekening gebracht. Hoeveel mensen dat zijn mag de lieve God weten, maar in wezen bestaat hier dus voor een deel dezelfde situatie als in Bush-land: Israëlische inlichtingendiensten hebben via Comverse en Amdocs de gelegenheid om binnen te

Wij hebben in deze serie in december en januari jl. al melding gemaakt van de mogelijke spionage-activiteiten die de Israëlische onderneming Comverse via haar dochter Infosys in de VS en wellicht ook elders heeft ontplooid. De zaak werd aangeslingerd door Fox News, maar al snel met enige druk vanachter de schermen in de officiële media ten grave gedragen. Maar zo zijn wij bij 't Kleintje niet getrouwd. Wat bijvoorbeeld te denken van het volgende:
Op 9 januari 2001 kreeg Odigo Inc., een it-onderneming die zich heeft gespecialiseerd in Instant Messaging via computer, mobiele telefoon en andere communicatiemiddelen, een financiële injectie van ruim 15 miljoen dollar. Die was nodig voor de uitbreiding van de technische capaciteit. Een van de geldgevers was Comverse, dat daarmee een zetel verwierf in de raad van commissarissen. Odigo's research- en internationale verkoopafdelingen zijn gevestigd in Israël, maar het bedrijf bezat ook een sterke vertegenwoordiging in de VS. Die was gehuisvest in een van de torens van het WTC. Twee uur voor de aanslagen ontvingen een paar werknemers van Odigo instant messages waarin werd gewaarschuwd voor de ophanden zijnde dramatische gebeurtenissen. Vrij kort nadat die hadden plaatsgevonden was er sprake van 130 Israëlische slachtoffers. Mensen dus die in de WTC-torens aan het werk waren geweest. Later werd dat cijfer teruggebracht naar 1. Een bezoeker. Alle Israëlische werknemers, inclusief die van Odigo, waren de dodendans ontsprongen. Mazzeltof? Kan. Maar er is ook iets anders mogelijk. Daarom onderzoekt de FBI nu waar de instant messages aan het Odigo-personeel vandaan kwamen. Instant succes zal dat wel niet hebben.

Infiltratie bij de DEA
Het Franse in spionage en aanverwante artikelen gespecialiseerde Intelligence on Line meldde gisteren te beschikken over een onderzoeksrapport van het Amerikaanse Ministerie van Justitie. Dat rapport behandelt de ook in deze kolommen al eens aangesneden arrestatie van 120 Israëliërs naar aanleiding van de fatale gebeurtenissen in Manhattan september vorig jaar. Zij bleken vanaf april 2001 te zijn ingezet bij een grootscheeps spionageoffensief in de zuidelijke staten Arkansas, Texas, Florida en Californië. Dezelfde staten waar al in de jaren tachtig mede dankzij de CIA tonnen cocaïne uit Colombia de VS werden binnengesmokkeld. De officiële instantie die deze El Nino bestrijdt is Drugs Enforcement Administration (DEA). Door de toegang die de DEA heeft tot heel wat files van zowel de CIA, de FBI als de militaire inlichtingenvehikels bleek juist deze dienst voor de Israëlische spionnen de eerstaangewezene voor een infiltratiepoging. Maar de DEA had ze al snel in het snotje en counterde de poging. Tijdens het onderzoek kwamen de Amerikanen tot de verontrustende ontdekking dat verschillende Israëlische teams zich gevestigd hadden in dezelfde regio als de later van betrokkenheid bij de 9/11-operatie verdachte Arabieren. Wat weer de aanleiding was tot de suggestie dat Israël minimaal op de hoogte moet zijn geweest van de ophanden zijnde aanslagen. Een suggestie die door andere gebeurtenissen werd versterkt (zie daarvoor onze jolige bijdrages over de Israëlische telecombedrijven Comverse, Amdocs en Odigo in deze rubriek). Merkwaardig toch dat dit soort berichten maar moeizaam zijn weg vindt in de internationale media. Of zijn we wat al te naïef?

Het rapport van de DEA
Gisteren maakten wij al melding van het bericht uit het Franse "Intelligence Online" dat Israël wel degelijk vorig jaar een spionage-offensief heeft ontketend in de VS, in de periode voorafgaand aan de gebeurtenissen op Manhattan. Daarbij werd verwezen naar een officiële DEA-rapportage over het onderzoek naar de zaak waarover "Intelligence Online" zei te beschikken. Inmiddels is dat laatste erkend in een omvangrijk artikel in het gerenommeerde Franse dagblad Le Monde. Uit het rapport blijkt bovendien dat sommige leden van de bewuste spionage-ring in contact stonden cq. zelfs betaald werden door een paar in de VS actief zijnde Israëlische hightech-bedrijven, waaronder Amdocs. En daarmee lijkt de cirkel gesloten te zijn (zie onze uitvoerige berichtgeving over Amdocs, Comverse en Odigo in deze rubriek). Volgens een paar internationale persbureaus is de groep spionnen, waarvan het merendeel zich voordeed als kunstverkoper, ondertussen de VS uitgekieperd wegens het illegaal binnenkomen van het land door knoeien met visa's. Zowel in Washington als in Tel Aviv wordt de spionage-zaak heftig ontkend.
Zouden wij ook doen. Maar het kan geen toeval zijn dat Israël juist op dit moment van plan is om het voormalig hoofd van de Mossad Ephraïm Halevy als nieuwe ambassadeur naar Washington te sturen. Nou ja, ambassadeur. Meer puinruimer. Deze kwestie zal nog heel lang nagalmen. Al was het alleen maar omdat hij in een rechtstreekse relatie staat tot de haast onverklaarbare aanval op de WTC-torens. Of de waarheid uiteindelijk boven tafel komt is twijfelachtig. De Bijlmerramp staat ons wat dat betreft nog helder voor ogen.

Spionagekunstjes
Het spoor van de Israëlische spionage-affaire in de VS krijgt geen kans om koud te worden. Vandaag meldde een krant in het zuiden van Florida nieuwe bijzonderheden. De zich als kunstverkopers annex -studenten presenterende agenten hadden als referentie de firma Universal Arts opgegeven met adressen in Sunrise en Zuid-Miami. Na onderzoek bleek het adres in Sunrise niet te bestaan en op het adres in Zuid-Miami had men nog nooit van Universal Art gehoord. Laat staan van de twee directeuren van de onderneming: Yitzchak Shish en Chava Sagi. Beide heren behoorden ook niet tot het uitgebreide gezelschap Israëliërs dat rond 9/11 door de VS het land is uitgepletterd. Opnieuw een teken dat deze groep kunstenmakers met hun verbindingen met de eveneens van spionage verdachte Israëlische high-tech bedrijven in de VS iets te verbergen had. En volgens de DEA was dat spionage en niks anders. Tussen twee haakjes, nog iets vernomen van de activiteiten van Comverse in Nederland? Wij ook niet.

Spionagekunstjes (2)
Wij hebben in deze rubriek in het recente verleden regelmatig aandacht besteed aan de Israëlische high-tech onderneming Comverse. Deze specialist in afluisterapparatuur wordt ervan verdacht betrokken te zijn geweest bij een Israëlisch spionagecomplot in de VS aan de vooravond van de aanslagen op de WTC-torens. De leuke Comverse-hebbedingen zijn beginjaren negentig ook bij Justitie in Nederland geïntroduceerd. Juist op het moment waarop hier de onzalige Amerikaanse begeleide doorvoermethode op initiatief van de huidige Leefbaar Nederland-lijsttrekker Teeven werd omarmd. Een initiatief dat in de bloemrijke IRT-affaire uitmondde. Bij een hele reeks van arrondissementen wordt de apparatuur nog steeds ingezet bij het afluisteren van grote jongens in de drugswereld. Zoals de Koerdische Turk Baybasin, die februari vorig jaar werd veroordeeld tot 20 jaar gevangenisstraf wegens moord, poging tot moord en gijzeling. Dit alles als uitvloeisel van zijn handelspraktijken. Baybasin beweert dat hij zijn activiteiten aanvankelijk had ontplooid in opdracht van de Turkse regering en sinds de Susurluk-affaire (zie "Cold Turkey" dd. 13/2/2001) weten we dat zoiets niet persé een hersenschim hoeft te zijn. Volgens Baybasin ontstond er echter ruzie in de tent en zijn opdrachtgevers zagen van verdere samenwerking af. Dat weerhield hem er niet van om zijn profijtelijke business voort te zetten. Niet alleen om in eigen behoeftes te voorzien maar ook om de kas van de Koerdische vrijheidbeweging PKK te spekken. We mogen aannemen dat vanaf dat moment bij allerlei rubberzolenorganisaties de stormbal werd gehesen en bijgevolg werden alle telefoongesprekken van Baybasin vastgelegd. Want PKK betekent terrorisme en dat mag niet.
Volgens het NOS journaal van gisteravond was de Comverse-apparatuur waarvan het Nederlandse OM zich bediende niet geijkt. En dat zou dan weer inhouden dat de Baybasin-tapes als niet betrouwbaar moeten worden beschouwd en onbruikbaar voor de bewijsvoering. Dus als we het goed begrijpen zijn geijkte tapes wel betrouwbaar? Hm. Nou ja. Aanleiding voor het naar buiten brengen van deze revelatie is het hoger beroep in de zaak Baybasin dat begin volgende week van start gaat. Helaas werd in de televisiereportage met geen woord gerept over de spionage-affaire in de VS. En ook al niks over de goede betrekkingen tussen Israël en Turkije. Misschien buiten de context maar wel jammer. Want als het verhaal van Baybasin niet uit een glazen bol komt, dan is het mogelijk dat copieën van de tapes dankzij de Comverse-Mossad connectie in Ankara terecht zijn gekomen. Of men daar er iets mee kon, onttrekt zich aan onze waarneming. Maar hoe de Turkse houding ten opzichte van de PKK is, moge eens temeer blijken uit het bombardement van PKK-kampen in Noord-Irak tijdens de viering van het nieuwe jaar. Geen Turkish Delight.

Dweilen in zee
Begin deze maand vluchtte de Turk Müstafa Gün naar Duitsland. Eenmaal aangekomen bracht hij in de pers naar buiten dat het Turkse leger zich met name in het grensgebied tussen Turkije, Iran en Irak schuldig maakte aan allerlei illegale praktijken. Zoals afpersing van de lokale bevolking, het overvallen van dorpen in PKK-outfit en executies zonder opdracht. En Gün kan het weten, want hij werkte de laatste zes jaar in het betrokken gebied als undercoveragent voor de militaire inlichtingendienst Jitem. Daarnaast speelt het Turkse leger een hoofdrol bij de doorvoerhandel in drugs. Voornamelijk richting Europese Unie via Griekenland en Bulgarije. Met een deel van de opbrengst zijn jaar in jaar uit de militaire aktiviteiten tegen de PKK op gang gehouden. De rest werd opgeslokt door figuren uit de top van de misdaad, de banken, het leger en de politiek. Wat dat laatste betreft is het een publiek geheim dat vooral de clan rond ex-premier Tansu Ciller driftig meeprofiteerde van de zo profijtelijke handel. In wezen niks nieuws onder de zon. Zo hebben de Amerikanen sedert hun oorlog in Zuidoost-Azië een grote reputatie opgebouwd op dit terrein (vgl. Iran/Contra) en zijn ze nu opnieuw met dit soort operaties begonnen in Afghanistan (zie onze berichtgeving eerder in deze rubriek over de Pakistaanse drugslord Afridi).
Ook Israël is er niet vies van, als je de boeken van voormalig Mossad-agent Victor Ostrovsky mag geloven. Of een recent DEA-rapport, dat betrekking heeft op de wereldwijde handel in xtc. Met name de export vanuit Nederland en België naar de VS zou volgens dat exposé grotendeels in handen zijn van Israëliërs van Oosteuropese origine. En uiteraard wordt een deel van de winst uit die xtc-handel besteed aan het bestrijden van de kosten van de buitengewoon dure Israëlische militaire operaties versus hun buren. De vitale politieke belangen die achter dit soort zaken opdoemen hebben zelfs hun weerslag op de rechtsgang in Nederland. De laatste jaren bleven in verschillende processen tegen drugsbendes Israëlische participanten haast miraculeus buiten schot. Dat gaf voedsel aan het vermoeden dat de van Israëlische makelij zijnde afluisterapparatuur, die in veel politiedistricten in gebruik is, over een achterdeur beschikt (zie onze uitgebreide berichtgeving over Comverse ).
Het koekjesmonster in Washington heeft eens in een heldere bui geroepen dat de drugshandel het terrorisme in stand houdt. Dat hij daarmee ook het bovenstaande specimen voor ogen had moet ernstig worden betwijfeld. In dit licht is drugsbestrijding niet eens meer dweilen met de kraan open. Het is dweilen in zee.

En wat vinden we zojuist als ANP-bericht? Comverse Infosys, de Israëlische leverancier van digitale aftap-apparatuur aan onderandere de nederlandse politie, blijkt inderdaad vanaf een afstand de door hen geïnstalleerde spullen te kunnen afluisteren en manipuleren. Lees dit ANP-berichtje maar eens en vergelijk dat met de vele berichtjes uit de Kleintje Actueel-rubriek vanaf 14 december vorig jaar. Soms duurt het even, maar uiteindelijk spat het stiltescherm rondom deze affaire uit elkaar.

Na de berichten over de langdurige spionageactiviteiten van Comverse Infosys in de VS en de door Kleintje Muurkrant aangezwengelde speurtocht naar de mogelijke dubbelrol van het Israëlische bedrijf bij de misdaadbestrijding in Nederland, veranderde Comverse zijn naam in Verint. Toevallig? Misschien. Maar eind mei van dit jaar kocht Verint het eveneens Israëlische Odigo op. Een it-onderneming waarmee Comverse al jaren zeer innige banden onderhield en die zich heeft gespecialiseerd in de instant message-techniek. Odigo beschikte over ruime kantoorfaciliteiten in de slagschaduw van de WTC-torens in New York. En laat nou juist Odigo twee uur voor de aanslagen op het WTC een paar anonieme instant messages ontvangen waarin voor die ophanden zijnde ramp werd gewaarschuwd. De afzender was door de specialisten van Odigo niet te traceren. En wat deed de leiding van het bedrijf ermee? Die beschouwde het als een geintje en zou de berichten pas na de ramp aan de FBI hebben overgedragen. Een geintje? Gezien de activiteiten van de Mossad in de VS met name waar het ging om het in de gaten houden van Osama's stoottroepen is het ondenkbaar dat Israëlische bedrijven in de VS niet op de hoogte zouden zijn geweest van de terroristische dreiging. En bij ontvangst van dit soort berichten niet direct alle toeters en bellen tot leven wekten. Na de overdracht van de instant messages kondigde de FBI een diepgaand onderzoek aan naar deze bizarre geschiedenis, zie ook "Comverse" aflevering 6 dd. 12 februari 2002. Niks meer van gehoord. Vraagje: Is de overname van Odigo door Verint toevallig? Misschien. Of is er sprake van "damage control"? Hè, wat zijn we weer wantrouwig.

Wij hebben in deze rubriek al heel wat aandacht besteed aan de recente spionage-operaties van de Mossad in de VS. Die bestonden voor een deel uit het gadeslaan van een aantal voornamelijk uit Saoedie Arabië afkomstige heren die op verschillende Amerikaanse locaties vlieglessen namen. Volgens de Britse publicist Gordon Thomas, die al tientallen jaren contacten onderhoudt met bronnen binnen de Israëlische inlichtingen- en veiligheidsdiensten, heeft de Mossad via Egyptische en Franse collega's de autoriteiten in Washington op de hoogte gesteld van het gevaar dat deze Saoedi's konden opleveren. Beperkt gehouden informatie, dat wel. Thomas beweert in een gisteren gepubliceerd artikel dat de Mossad die te danken had aan een agent die in Osama's netwerk was geïnfiltreerd. De schrijver rept in dit verband overigens mogelijk bewust niet over de belangrijke rol van het Israëlische spionagenetwerk binnen de VS zelf, dat o.m. gebruikmaakte van de it-ondernemingen Comverse, Amdocs en Odigo om meer aan de weet te komen over het vliegende Osama-circus. In onze vorige "Comverse revisited" besteedden we al opnieuw aandacht aan de twee instant messages met betrekking tot de aanslagen op de WTC-torens die Odigo een paar uur tevoren ontving. Wij vroegen ons daarbij twee dingen af: Van wie waren ze afkomstig en wat is ermee gedaan? Wij voegen daar bij deze nog een vraag aan toe: Waarom werden ze verstuurd? Stuur gerust een instant message naar Kleintje Muurkrant als u het antwoord weet. Wij behandelen uw post met de grootst mogelijke discretie.

Cold Turkey (2)
Gisteren is Huseyin Baybasin door het Bossche Gerechtshof tot levenslang veroordeeld. Het Hof achtte bewezen dat hij leiding had gegeven aan een internationaal opererende misdaadorganisatie die zich bezighield met drugshandel, moord en gijzeling. Een uitzonderlijke straf in een zaak waarbij het OM met het volle gewicht leunde op een hele voorraad afgeluisterde telefoongesprekken. Die taps waren opgenomen met apparatuur van de Israëlische firma Comverse, die gelieerd is aan de Mossad en in de VS onder verdenking staat van spionagepraktijken en contacten met in dat land actieve Israëlische onderwereldfiguren. Volgens de verdedigers van Baybasin en een aantal afluisterexperts was er met de Comversebanden geknoeid om de "PKK-financier" langdurig achter de tralies te krijgen. Kortom, er was sprake van een politiek proces.
Baybasin was al in 1998 gearresteerd. De Turkse overheid deed een poging hem uitgeleverd te krijgen maar Justitie legde dat verzoek naast zich neer. Uit vrees dat de in Vught ondergebrachte Koerd tijdens de te verwachten Turkse vragenuurtjes gemarteld zou worden of erger. En daar zat iets in. Baybasin had met name zijn drugshandel al in een vroeg stadium erkend. Samen met zijn Turkse partners Yalcin Akcadag en Yunus Agar onderhield hij een drugslijn op Nederland met de onder Maltese vlag opererende olietanker Lucky-S. Maar de hele operatie stond volgens hem onder supervisie van Mehmet Agar, een neef van Yunus. En daarmee komen we direct in hoger sferen, want Mehmet Agar was als minister van Binnenlandse Zaken in het geheim ook verantwoordelijk voor de aktiviteiten van een verzameling doodseskaders die op leven en dood links-politieke organisaties (waaronder de PKK) met alle middelen bestreed. In sommige gevallen met hulp van de Mossad. De kosten die aan die subversieve campagnes waren verbonden werden bestreden met een deel van de formidabele opbrengsten uit drugs- en wapenhandel. Een ander deel was bestemd voor topluitjes uit de politiek, het leger en de politie, die voor afscherming van de hele smeerboel moesten zorgen. Zoals ex-premier Tansu Ciller van de - oh, ironie - Partij van het Juiste Pad en Mehmet Agar. De laatste is inmiddels tot veler verbazing voor een paar jaar in verzekerde bewaring gesteld. Maar Ciller en haar kliek bleven buiten schot en dat vormt naar alle waarschijnlijkheid de reden waarom Baybasin nu op rigoureuze wijze het haasje is.
(Zie meer over deze materie ook Cold Turkey van 13/2/2001, Spionagekunstjes (2) van 24/3/2002 en onze bijdrages over Comverse uit begin dit jaar en december van het voorafgaande jaar).

Relatie Nederland-Israël
Vanochtend zond de Evangelische Omroep op Radio 1 een onthullende reportage uit over hoe het (wellicht rechtstreeks met de Mossad verbonden) Israëlische bedrijf Comverse Infosys de black box beheert van een groot deel van de afluisterapparatuur van de Nederlandse recherche-tapkamers en apparatuur bij diverse Nederlandse ministeries. In deze actuele rubriek van Kleintje Muurkrant hebben we lang geleden ook al uitvoerig bij deze affaire stilgestaan, helaas leidde dat toen niet tot grootschalige media-aandacht. Hopelijk gebeurt dit wel naar aanleiding van het radioprogramma van vanochtend. Stuur ons een email dan zetten we dat allemaal nog eens op een rijtje. Lees het artikel in de Trouw van vandaag en kijk op de EO-internetsite

Vragenuurtje
Naar aanleiding van reportages van EO-radio en EO-Twee Vandaag en een artikel in Trouw over de problematiek rond het Israëlische bedrijf Comverse (zie ook "Relatie Nederland - Israël" van 25 november jl.) stelde een aantal uiterst alerte Kamerleden vragen aan minister Remkes van Binnenlandse Zaken. Die werden rap rap beantwoord en de kwaliteit was er dan ook naar. Zo liet de minister weten dat bij het ontstaan van dit soort berichten commerciële belangen nooit zijn uit te sluiten. Gezever tot de n-de macht want die berichten zijn ontstaan naar aanleiding van een spionageaffaire in de VS en Kleintje Muurkrant was de eerste die in Nederland aandacht aan die affaire schonk. En commercie is ons wezensvreemd. Verder wijst de minister erop dat de afluisterapparatuur van Comverse door de Nederlandse overheid werd uitverkoren na een zorgvuldige selectieprocedure waarbij uiteraard de kwaliteit gemeten aan de prijs vooropstond. Ja, hé Remkes, maar dat gold volgens de Nederlandse regering ook voor de aanschaf van de F-16 en meer recentelijk de JSF. En iedereen weet hoe het met de zuiverheid van die selectieprocedures was gesteld. Vervolgens haspelt de minister een antwoord bij elkaar over de mogelijkheden die de Mossad heeft om ongemerkt in te breken in de Nederlandse aftap-apparatuur. Dat zou volgens hem kunnen via inbellen en via onderhoudswerkzaamheden. Inbellen werd tot voor kort gecontroleerd en daarbij is nooit iets bijzonders geconstateerd. En de onderhoudsmonteurs van het met ex-BVD-ers volgestouwde Comverse Nederland worden niet alleen hartstikke goed gescreend maar tijdens hun werk ook op de vingers gekeken (hé, hallo collega) door vertegenwoordigers van de Nederlandse overheid. Ja daaaag. Je hoeft maar aan de Bijlmerramp te denken om te zien hoe dat hier te lande werkt. Mossad-agenten van het Schiphol-filiaal betraden als eersten het rampgebied. Witte pakken? Hallicunaties. En verder iedereen zijn bek houden.
Een paard van Troje à la Promis in de software van de Comverse-apparatuur? Volgens het A-viertje van Remkes is daar geen sprake van. Maar hoe hij dat weet is net zo’n enigma als het ondergoed van Sinterklaas. Want niemand buiten Comverse weet hoe die software in elkaar zit. Elk land krijgt de minister van Binnenlandse Zaken die het verdient. En dat is soms erg genoeg.

Hawala
De Nederlandse bodem mag deze maanden zo droog zijn als gort, meestal is hij nat en zompig. Vandaar dat op veel plekken geheid moet worden, anders zakken we met onze goudvis, breedbeeld en kratje pils weg in de prut. Maar wat we denken te kunnen missen laten we over het algemeen al snel achter in het moeras. Zoals bijvoorbeeld het verhaal over de systematische spionage door Israëlische bedrijven als Amdocs en Comverse. Wij waren er in december 2001 als de nog niet geruimde kippen bij toen de eerste aarzelende berichten daarover in de Amerikaanse alternatieve pers verschenen (zie in de Kleintje Muurkrant-rubriek "vervolgverhalen" de reeks Comverse). Amdocs kreeg bij ons wat minder aandacht omdat het in ons land geen zakelijke activiteiten ontplooide. Maar in de Verenigde Staten vestigde het bedrijf wel degelijk de aandacht op zich toen bleek dat van de zestig Israëliërs die na de show van Osama’s Flyin’ Circus van 11 september werden gearresteerd onder verdenking van spionage zes van hen bij Amdocs werkten. Om voor de hand liggende redenen hebben we daar met zijn allen na een paar opgewonden weken verder niks meer van gehoord, maar dat wil niet zeggen dat het verhaal onjuist was. Omdat we bij Kleintje Muurkrant gewend zijn flink te heien is het bij ons in ieder geval bovengronds gebleven. En dat komt nu goed van pas. Want wat lezen we vandaag? Dat Amdocs bezig is met inpalmen van de plastic poen-firma Visa (operatie Venus) en onze bloedeigen ABN/AMRO (operatie Beta). Dè Bank !!! Als je daar dus een rekeningetje hebt dan loop je een goeie kans om straks bijvoorbeeld je afschriftjes via Amdocs toegezonden te krijgen. Nou zullen de braambosjes in je tuin daar niet spontaan van in de hens vliegen. Maar of je er blij mee moet zijn dat ze in Tel Aviv precies weten of je rood staat, of je een islamitische stichting steunt, de Telegraaf leest, je négligé uit Hulst betrekt etcetera etcetera is vers twee. Gelukkig zijn wij overgestapt op hawala. Lekker safe.

Hawala (2)
Volgens haar eigen site is Interpay een dochteronderneming van de hele verzameling Nederlandse banken. Die uiterst belangrijke onderneming is ooit opgericht om een betaalinfrastructuur op te zetten, te beheren en te ontwikkelen. Een van de taken die daaruit is voortgevloeid is het minimaal om het half uur vaststellen van de bedragen die de banken aan elkaar verschuldigd zijn na verwerking van alle transacties die zich binnen die tijd hebben voltrokken (de zogenaamde clearing). Om die gegevens vervolgens door te geven aan de Nederlandse Bank die de rekeningen van de betrokken banken aan de hand daarvan debi- of crediteert (de zogenaamde settlement). En dat alles efficiënt, snel en betrouwbaar. Vooral dat laatste interesseert ons. Want we werden naar aanleiding van het artikeltje “Hawala” van zondag 17 augustus jl. licht op de vingers gehamerd. In het stukje werd namelijk ondermeer gedebiteerd dat de van spionage verdachte Israëlische onderneming Amdocs niet in Nederland actief zou zijn. Volgens een redelijk in deze materie ingevoerde tipgever zou Amdocs echter actief zijn binnen Interpay. Makes sense, want Amdocs houdt zich net als Interpay q.q. bezig met betalingsverkeer. Wat doe je in zo’n geval? We hebben gewoon aan Interpay gevraagd of onze tipgever gelijk had. Een eenvoudig ja of nee kon er tot nu toe blijkbaar niet van af. En wat denk je dan? Wie zwijgt stemt toe. Het woord is aan Interpay.

Vreemde geluiden uit de tapkamer

Interessant hoor vanochtend op de radio. De EO besteedde namelijk een flink kluitje aandacht aan de problematiek rond de tapkamers van de Nederlandse politie. Een tijd geleden kwamen een stel externe specialisten al tot de conclusie dat die dingen voor geen kwartje deugden. Als je een beetje handig was op dat gebied kon je de opgeslagen data keurig aftappen. Geen probleem. Met name niet voor het bedrijf dat die taps had geïnstalleerd, de Israëlische firma Comverse. Eerst werd dat van officiële zijde nog stijf ontkend. Maar begin deze week gingen Piet-Hein en Johan zwierend door de bocht en gaven toedat die experts gelijk hadden gehad. En dat was de aanleiding voor de reportage van de Evangelische jongens en meisjes. Alleen was er steeds een hinderlijk piepje te horen als de naam van eerdergenoemde firma aan bod kwam. De leiding van Comverse had namelijk gedreigd de omroep voor de kadi te sleuren als die naam voorbij zou komen. Maar omdat de hele zaak nou juist is begonnen met Comverse was het vanochtend een gepiep van jawelste. Tussen twee haakjes: Op gevaar af dat we als anti-semitisch zouden worden afgeserveerd, meldde Kleintje Muurkrant als eerste in de vaderlandse pers dat het tegenwoordig als Verint door het leven gaande Comverse mogelijk een dubbele agenda had *. Dit naar aanleiding van een controverse in de Verenigde Staten waar het bedrijf van spionage werd verdacht in de slipstream van de gebeurtenissen op 9/11. Nadat wij flink de klokken hadden geluid werd de rest van de persmeute wakker en ontwikkelde zich een heuse affaire, die zich zelfs uitstrekte tot het strafproces rond de Koerdische handelaar in roesmiddelen Baybasin. De EO is mogelijk door de knieën gegaan voor de dreigementen uit Israël vanwege de goede banden die de blijde boodschappendienst met dat land onderhoudt. Maar eigenlijk is het te zot voor woorden. Of je staat achter de inhoud van je r

Amdocs’ return (2)
Amdocs, de met een spionage-aroma bezwangerde Israëlische IT-onderneming, lijkt zichzelf kortgeleden in de voet te hebben geschoten. Ruim twee maanden geleden trok het bedrijf namelijk concurrent MTS voor de kadi wegens illegale snuffelpraktijken. Daarbij zou MTS bedrijfsgegevens, financiële documenten en vertrouwelijke informatie van Amdocs op de kop hebben getikt en de verworven kennis hebben gebruikt om Amdocs-klanten te benaderen. Amdocs plakte als toetje nog een schadevergoeding van 14,7 miljoen shekel (pakembeet 2,7 miljoen euro) aan die beschuldigingen vast.
MTS ontkende gisteren alle beschuldigingen en draaide meteen de zaak 180 graden om. Het beschuldigde op zijn beurt de opponent van industriële spionage. Haast een inkoppertje, want in de afgelopen weken was al naar buiten gekomen dat Amdocs gebruik had gemaakt van het detective-bureau Krochmal Special Investigations om ondermeer uit te vlooien of MTS zich schuldig maakte aan illegale praktijken.
De beide baasjes van het snuffelbureau, Zvika Krochmal en Alex Weinstein, brachten na het uitbreken van het schandaal rond het Trojaanse Paard geruime tijd achter het gaas door (1). Wegens hun vermeende betrokkenheid bij... industriële spionage. We zouden niet zoveel aandacht besteden aan dit geval, ware het niet dat Amdocs ook in Nederland zeer actief is. Bijvoorbeeld bij ABN/AMRO en T-Mobile. Dus zouden wij u graag willen adviseren extra voorzichtig te zijn als u een paard in het snotje krijgt. Het kan een Trojaanse knol van Amdocs wezen. Stay tuned.

Amdocs’ return

In Londen woont een stel waar je een Trojaans computerprogrammaatje kan kopen. Inclusief een paard. Dat paard stuur je dan naar de computer van de buren. Het is een beetje zielig paard. Dus die mensen kunnen het niet over hun hart verkrijgen om het buiten voor de deur te laten staan en halen het binnen. Ja, jammer, moet je niet doen, want dat paard hinnikt alles wat hij aan lekkers ziet door naar de eigenaar. En voor je het weet ben je al je geheimen kwijt.
Voornoemd stel in Londen bleek een paar bunder Israëlische klanten te hebben. Hoge bedrijfsfunctionarissen die graag wilden weten wat de concurrentie aan het uitvreten was. Hier en daar kwam dat staaltje bedrijfsspionage aan het licht en Tel Aviv was in last. Het onderzoek breidt zich momenteel uit als een kakkerlakkenplaag in een failliete viswinkel. Elke dag mogen weer nieuwe van gluren bij de buren verdachte topjongens met de billen bloot en daar zijn soms hele interessante exemplaren bij.
Neem bijvoorbeeld Eitan Sharon. Da’s de grote veiligheidsman van de wereldwijd opererende it-onderneming Amdocs. Eitan wordt ervan verdacht een Trojaans paard te hebben gestald in de computer van de journaliste Giti Pincas. In vroeger dagen actief voor de financieel/economische sectie van Ha’aretz, tegenwoordig voor het zakenblad blad Globes.
Giti had Amdocs nogal eens op de korrel en vaak met dingen uit de keuken.
Eitan, ook geen nebbish, vermoedde dat sommige koks loslippig waren. Dus wat deed ie? In draf een Trojaans paard op Giti’s computers op haar werk en bij haar thuis afgestuurd? Nee, echt niet, zegt Eitan. Wel een firma met speurneuzen ingehuurd, maar die had ie op het hart gedrukt om binnen de wet te opereren en asjeblieft geen mazen op te zoeken. Of in Londen een paard te kopen. Zegt Eitan. Bovendien legde hij persoonlijk een flink aantal koks van Amdocs zelf op de grill. Om te kijken of ze piepten. Noppes.
Heeft Amdocs dan grote geheimen? Dat dachten wij wel. In de periode na de voorstelling van Osama’s Flying Circus op Manhattan werden links en rechts arrestaties verricht van verdachte sujetten. Daartoe behoorden verrassenderwijs ook zo’n zestigtal Israëliërs. En van die zestig sujetten kwamen er zes voor in de personeelsadministratie van Amdocs. Ze werden verdacht van spionage. Liep met een zachte sisser af, maar de argwaan bij de FBI was wel gewekt. Met als gevolg nu een spionageschandaal dat reikt tot in de nokken van het Witte Huis, het Pentagon en het Ministerie van Buitenlandse Zaken.
Wij hebben ook altijd veel aandacht gehad voor Amdocs (1). Tot nu toe geen paard gezien. Maar als we zo’n houten geval van tien meter hoog voor de deur hebben staan dan weten wij hoe laat het is.

Verint was watching
Er is vooral in de alternatieve Brits/Amerikaanse pers heel wat gesteggel geweest over het bericht van Associated Press (AP) dat Bibi Netanyahu, de Israëlische minister van Financiën, op 7/7 vantevoren was gewaarschuwd door de Mossad om in zijn Londense hotelkamer te blijven. Omdat er terroristische aanslagen in de pijplijn zaten. Bibi vertoefde op dat moment in de Britse hoofdstad om ten overstaan van honderden zakenpiefjes een speech te houden over investeren in Israël.
Aanvankelijk werd door een woordvoerder van de Israëlische ambassade toegegeven dat Netanyahu een paar minuten voordat de bommen in de metro afgingen (waarvan één haast onder zijn kont op Liverpool Street Station) inderdaad was gewaarschuwd. Later werd het van officiële zijde stijf ontkend.
Het lijkt een beetje op de berichten na 9/11 op Manhattan. Toen kwam naar buiten dat een paar werknemers van het Israëlische instant message-bedrijf Odigo, die ergens in de Twin Towers hun werkplek hadden, een paar uur van tevoren waren gewaarschuwd voor de op handen zijnde voorstelling van Osama’s Flying Circus. Van officiële zijde wat schoorvoetend wel erkend. Wie verantwoordelijk was voor de message weten we nog steeds niet.
Zoals door ons al eerder voor het souffleurshokje is gebracht had het it-bedrijf Comverse ten tijde van 9/11 al redelijk grote invloed binnen Odigo. Later nam de Israëlische onderneming het kleine maar fijne Odigo zelfs lock, stock and barrel over. Comverse stond in de Amerikaanse pers toen al lang en breed in een kwaaie walm omdat de Israëlische onderneming verdacht werd van spionage. Mogelijk om van dat geouwehoer af te zijn werd vervolgens de frontnaam veranderd in Verint (1).
Terug naar Londen. Sinds september 2004 werkt het Londense Metronet Rail, dat verantwoordelijk is voor het onderhoud van de infrastructuur van de ondergrondse inclusief de treinen, stations, tunnels en bruggen, samen met een Israëlisch bedrijf om de veiligheid binnen het netwerk te verbeteren. De naam van dat bedrijf? Verint Network Video Solution.
Het is verantwoordelijk voor de video-apparatuur die niet alleen wordt gebruikt bij het in de gaten houden van de miljoenen passagiers op de perrons, maar ook van strategische plekken in de tunnelbuizen en in de Londense binnenstad. Cat in the little tray zou je zeggen. Het kan niet anders of Verint was op 7/7 ook betrokken bij de anti-terroristische oefening van Visor Consultants die exact op dezelfde plekken en exact op dezelfde tijd werd gehouden toen fictie werkelijkheid werd.
Als we ervan uitgaan dat Bibi wel degelijk vooraf werd gewaarschuwd voor naderend onheil dan worden de contouren zichtbaar van een wat ingewikkelder plot dan ons tot nu toe over die aanslagen is voorgehouden. Maar dat zijn we zo langzamerhand wel gewend.

Valt er nog wat te putten?
Het is wat met die optiehandel hè? Put of geen put, met een beetje voorkennis valt er een hoop poen naar binnen te trekken. Zo maakten we afgelopen zaterdag al melding van het walgelijke kunststukje op dit terrein voor en na de Zwarte Donderdag die Londen vorige week mocht beleven. Overigens een bleke kopie van de gebeurtenissen rond 9/11 toen een flink stel beursexperts de slag van hun leven sloegen. Vantevoren op de hoogte gesteld van de eenamlige voorstelling van Osama’s Flying Circus op Manhattan. Wie dat waren? Moet je bij de FBI wezen (1).
Een van de clubs die toen wist van de hoed en de vette rand zou de Amerikaans/Israëlische onderneming Comverse zijn geweest. Allemaal onder het tafelkleed gemoffeld en dan niet het exemplaar met de afdruk van een strijkbout, waarmee Sint Niklaas door de jeugd van Toon Hermans banjerde.
De oprichter en voormalig CEO van deze wereldwijde en nauw met de Mossad verbonden it-winkel aan de Third Avenue in New York is Jacob “Kobi” Alexander. Best een leuke gozer.
Houdt van basketballen en wat shekels in zijn zak.
Met het oog op dat laatste hevelde Kobi eind juli 57 meloen dollar over naar Israël en reisde toen spoorslags zijn poen achterna. Die poen kwam namelijk uit een geheime pot die vriend Kobi samen met twee ouwe gabbers uit de leiding van Comverse frauduleus bij elkaar had geput via de optiebeurs.
Die gabbers, David Kreinberg en William Sorin, werden tijdig achter het pinkelhoutje gegrepen, maar toen was Kobi al weg met de poen. Voorkennis heet dat.
Hoe het met Comverse gaat? Uitstekend. Gewoon een keurige onderneming. Heeft ook een leuke business hier in Nederland. Mocht u ook iets willen putten in die richting en het niet helemaal vertrouwen, ga dan gerust te rade bij minister Johan “Hik” Remkes. Moet je wel snel wezen, want in oktober is ie weg. Naar Thailand, Brazilië, de Veemarkt, Gorredijk, you name it. Stay tuned.(1) Maar zie ook het artikel “Cold Turkey” (5) dd. 3 augustus 2006.

Valt er nog wat te putten? (2)

Kregen we naar aanleiding van aflevering 1 keurig een veer in ons donkerste gedeelte van een lezer met flink wat financiële expertise. Het zit wat lastig, maar we zijn er toch altijd weer blij mee.
Die veer was met name gerelateerd aan de verwijzing in dat artikel naar de stinkende winsten, die na de voorstelling van Osama’s Flying Circus op Manhattan zijn binnengegrist door een vlucht aasgieren met voorkennis. Een quote uit zijn mail:“Bij de 9/11-gebeurtenissen hebben bijvoorbeeld twee Israëlische bedrijven in acht werkdagen tijd 130 miljoen US dollar “verdiend”. Door de hoge “leverage” (hefboomeffect) heb je slechts 10 % prijsverschil nodig om meer dan 200 % te verdienen. Destijds waren de koersdalingen van American respectievelijk United Airlines heel wat groter!
Beide bedrijven waren kort voordien opgericht, werden onmiddellijk daarna geliquideerd en zijn na naamsveranderingen zelfs helemaal uit het Handelsregister van de Kamer van Koophandel verdwenen. Dit kan volgens mij alleen maar met hulp van heel ver bovenaf.
Allemaal naar SPE/SPV (special purpose entity/special purpose vehicle)- principle. Dit soort activiteiten zijn door de financiële autoriteiten trouwens makkelijk op te sporen.
De relatief eenvoudige “pattern-recognition”-software wordt in ieder geval in Londen, New York en Chicago al meer dan tien jaar met succes gebruikt. Niet specifiek in verband met terrorisme, maar met toezicht op het handelen met voorwetenschap door bestuurders van beursgenoteerde ondernemingen, die immers via vriendjes of -dom genoeg- familieleden nu eenmaal altijd... etc.
Met andere woorden dit soort geintjes wordt zeker op deze schaal en dit soort ernstige omstandigheden m.i. ALTIJD ontdekt! Er is geen enkel excuus om dit NIET te ontdekken!
Het is mij dan ook volstrekt duidelijk dat, indien de betreffende “inside traders/dealers van Arabische, Moslim en voor mijn part ook Hindu of zelfs Boeddhistische achtergrond waren geweest, dit hemelschokkende nieuws/bewijs hemelsbreed over de voorpagina’s van de volledige internationale “mainstream press” zou zijn uitgemeten.
Aangezien dat tot op de dag van vandaag nog niet is gebeurd, kan ik maar tot één enkele conclusie komen”. Zo, hoor je het eens van een ander. En dan gaat het nog maar om twee Israëlische bedrijven. Zonder twijfel was de vlucht gieren heel wat groter. Gezien de voorkennis die er bestond bij regenjassenfirma’s als de Mossad, de CIA, MI 6, de BND, de DGSE, de FSB, de ISI en meer van dat moois. Er moeten her en der dus waanzinnige kapitalen zijn verdiend. Ten koste van duizenden mensenlevens. Maar hé, who cares? Stay tuned.

Valt er nog wat te putten? (3)

Het begint wat duidelijker te worden waarom “Kobi” Alexander zo gemakkelijk God’s own country kon inwisselen voor het kleinere exemplaar, terwijl al maanden een onderzoek onderweg was naar zijn malversaties op de optiebeurs. Kobi was namelijk in de jaren voor het eenmalige spectaculaire optreden van Osama’s Flyin’Circus op Manhattan de ontwikkelaar van de software die de Israëlische instant message-onderneming Odigo op de markt bracht. Ja, en? Nou, Odigo kwam na 9/11 even in het nieuws toen een van de baasjes van het spul erkende, dat werknemers van het filiaal van Odigo in de Twin Towers van een ziener binnen de hoofdvestiging in Israël het dringend advies kregen om die fameuze ochtend thuis te blijven. Voorkennis? Hoe bedoel u?
Op dat moment had het nauw met de Mossad samenwerkende Comverse binnen Odigo al flink wat in de IT-melk te brokkelen. Niet zo heel lang nadat het stof van de Towers was opgetrokken trok Comverse de Odigo-satelliet naar binnen en veranderde zijn frontnaam in Verint.
Temidden van dit listige geschuifel was “Kobi” dus bezig met zijn manipulaties op de optiebeurs ten behoeve van een geheim miljoenenpotje, waaruit tot nu toe onbekende luitjes binnen Comverse werden gestiekt. Toen het signaal kwam om weg te wezen, maakte hij een kleine zestig meloen dollar over naar zijn moederland en vertrok. Waarom hij zonder enige moeite de benen kon nemen, moge duidelijk zijn. Zijn twee collega’s hadden blijkbaar pech.
Geen ingewijden misschien? Stay tuned.

Valt er nog wat te putten? (4)

Vorige week vond de Israëlische privé-speurneus Moshe Buller de gevluchte Kobi Alexander redelijk eenvoudig terug op Sri Lanka. Nou ja, gevlucht. Het lijkt er meer op dat het ouwe baasje van Comverse en Odigo door een stel people in the know gewoon in de gelegenheid is gesteld om stilletjes de kuierlatten te nemen, toen zijn arrestatie naar aanleiding van zijn zwendelpraktijken op de optiebeurs onvermijdelijk leek te worden. De reden voor die coulante houding moge wat ons betreft duidelijk zijn: Kobi was een van de luitjes die vantevoren op de hoogte waren van het optreden van Osama’s Flying Circus op 9/11.
Voor wie was Moshe in het veld? Volgens de speurneus zelf had een groep hedgefund investeerders contact met hem gezocht, omdat hij in analoge gevallen zulke leuke succesjes had geboekt. Ze wilden voorkomen dat Kobi alsnog voor de kadi werd getrokken en daar allerlei koersgevoelige uitspraken zou doen. Dat zou namelijk een streep halen door hun plannetje om binnen niet al te lange tijd een raid uit te voeren op Comverse. Als Moshe hem zou weten te vinden konden ze de IT-goeroe misschien bewegen zich gedeisd te houden.
Hoe vond Moshe zijn landgenoot terug? Hij legde her en der zijn oor te luisteren en snuffelde in Kobi’s telefoondata. En jawel, hij vond twee bellers die de moeite waard leken: één uit Griekenland en één uit Roemenië. Beide heren onderhielden al geruime tijd profijtelijke contacten met Kobi. De Roemeense link bleek de interessantste. Het ging om een Israëlische miljardair die een stel casino’s in Roemenië runde. De gokbaas was zo onvoorzichtig om een paar heikele telefoongesprekken te voeren vanuit zijn hotelkamer en jawel, die zijn makkelijk af te luisteren. Zo zou Moshe erachter zijn gekomen dat Kobi op Sri Lanka zat. De rest was een fluitje. Hij zette de vluchteling op de kiek, lichtte zijn opdrachtgevers in en vloog niet lang daarna naar de overkant van de plas om te beuren.
Raar verhaal. En de vraag is of vriend Kobi op een Srilankaans strandje blijft zitten wachten tot ie bij zijn zwembroek wordt gegrepen. Als ie daar al zat. Stay tuned.

Valt er nog wat te putten (5)
De verdwenen Kobi Alexander behoorde tot de absolute grootverdieners onder de lieden die in Amerika als executive door het leven gaan. Zo streek hij in het jaar 2000 ruim 100 miljoen dollar op, waarvan 93 miljoen afkomstig was uit zijn in een kwaaie reuk staande optiehandel.
Volgens Israëlische bronnen is het niet waarschijnlijk dat Israël Kobi gaat uitleveren, onder andere door zijn militaire verleden en connecties. En binnen de Comverse/Odigo-club is hij daarmee niet de enige. Voor Avner en Maskit Ronen, de oprichters van Odigo, geldt hetzelfde. Dit duo vertoonde in de eerste jaren van hun verblijf in New York een merkwaardig gedrag. Ze gingen niet naar Silicon-parties, ze vroegen geen Amerikaans rijbewijs aan en een Amerikaanse huisdokter zagen ze kennelijk ook niet zitten. Hmmm.
Gevoegd bij het feit, dat juist dankzij een instant message van het moederbedrijf in Israël de werknemers van Avner en Maskit’s filiaal op Manhattan op de minuut af wisten wanneer de voorstelling van Osama’s Flying Circus een aanvang zou nemen en je gaat je afvragen of Kobi, Avner en Maskit een dubbele (lees: militaire) agenda hadden.
Kort na voornoemde voorstelling werd Odigo helemaal door Comverse opgeslokt en deed op Mahattan het verhaal de ronde, dat vijf leidinggevenden van de ook door de Nederlandse snuffelorganisaties omarmde IT-specialist een katje van 267 meloen dollar hadden binnengetrokken. Via een fraai staaltje aan handel met voorkennis. Hmmmmm.
Nee, we denken dat die Israëlische bronnen gelijk hebben. Het ziet er niet naar uit dat Kobi wordt uitgeleverd. Nebbish hè? Stay tuned.

Valt er nog wat te putten? (6)
Dachten we al. Dat verhaal van privé speurneus Moshe Buller over het opsporen van optiehustler Kobi Alexander klonk niet helemaal kosher. Dus is daar nu een aanvulling op gekomen. Moshe blijkt namelijk een gozer te zijn die gebruik maakt van sophisticated hightech om zijn doel te bereiken. Na eerst die Israëlische gokbaas te hebben afgeluisterd in een Roemeens hotel wist hij Kobi te achterhalen door een hoogstandje. De ex-Comverse/Odigo topper dacht namelijk een veilig belletje naar een maatje van hem te kunnen plegen via een Skype IP verbinding. No way José. Want als dat belletje bij zijn maatje binnenkwam via het normale net in zeg eens wat Roemenië of via een mobieltje dan was Kobi wel degelijk te traceren, want zijn log wordt geregistreerd en gecontroleerd. Moet Skype nog wel zijn logs prijsgeven en dat gaat niet zomaar. Maar hé, het gaat hier niet over pinda’s, dus alles is mogelijk.
Goed, langs deze weg zou vriend Buller (die meer moet zijn dan een eenvoudige boerenleut in speurneusland) dus op een Sri Lankaans strand terecht zijn gekomen en naar eigen zeggen een paar kiekjes van Kobi hebben kunnen schieten. Vervolgens zou hij volgens weer andere berichten de Srilankaanse bromsnorren hebben ingelicht. En die zouden Kobi in galop hebben gearresteerd en nu zitten wachten op een Amerikaans verzoek om hem uit te leveren. Kan ie in de States op de grill worden gedeponeerd en uitgeluisterd.
Nou, prachtig allemaal. Maar onze bijnaam is Thomas. Dus eerst zien en dan geloven. Want zoals gezegd: het gaat niet om pinda’s, maar om honderden meloenen verdwenen dollars van zowel voor als na 9/11. Watch your skype. Stay tuned.

Valt er nog wat te putten? (7)
Goed. Het staat vast dat een exclusief groepje insiders een vette slag heeft geslagen in de dagen rond de voorstelling van Osama’s Flying Circus op 9/11. Met een ruikertje putopties in de vliegbranche. Onder wie Kobi Alexander, de ouwe voortrekker van Comverse en Odigo, die volgens kenners op Sri Lanka bij de ballen zou zijn gegrepen en zou worden uitgeleverd aan de Verenigde Staten. Ja, ja.
Goed. Je hoeft geen ufoloog te zijn om te twijfelen aan de officiële versie van de absurde gebeurtenissen op Manhattan en in Washington. Inside job of niet, het staat in ieder geval vast dat de regering van Maf1 er een aardig klosje garen bij heeft gesponnen. De war on terrorism kon van start gaan en daar plukken we nu nog de zure bommen van.
Nu de Republikeinse partij van Maffie er in de polls aan de vooravond van de komende verkiezingen belazerd voor staat is het niet ondenkbaar, dat we binnenkort opnieuw geconfronteerd zullen worden met een optreden van een van de theatergezelschappen van de tegenwoordig weer opvallend vaak in de pers verschijnende OBL. Of een spectaculair een-tweetje van Maf1 en Olmert in het doelgebied van Ayatolla Vooruit. Kan ook. Wanneer precies? Nou, laten we eens een gooi doen. Op zes oktober. Op die datum zijn namelijk enorme hoeveelheden putopties gekocht over een breed Wall Street front. Dus het zou geen gek idee zijn om alvast maar een voorraadje zoute pinda’s, chippies, cola en andere versnaperingen aan te leggen. Kan je tenminste voortdurend bij de buis blijven als de kolerezooi weer losbarst. Stay tuned.

Valt er nog wat te putten? (8)

Surpriiiiise. Kobi Alexander, de vroegere topdog van Comverse en Odigo, die de Amerikaanse autoriteiten graag op de grill zouden willen leggen in verband met een giga zwendel op de beurs, zat dus niet op een strandje in Sri Lanka. Als we de verse berichten mogen geloven is hij vorige week woensdag in zijn kraaglusje gepikt in Windhoek, de hoofdstad van Namibië. Kobi wilde uiteraard graag tegen een leuke bonus op vrije voeten worden gesteld in afwachting van de behandeling van zijn uitwijzingszaak. Begreep de kadi. Bonusje werd gesteld op 10 meloen Namibische dollar. No sweat voor Kobi. Nee, logisch. De Amerikanski’s zagen de bui hangen en wezen de kadi meteen op de mogelijkheid, dat vriend Kobi opnieuw de poten zou nemen. Naar Timboektoe of Zeewolde, noem eens wat. En dan zou het gezeik opnieuw beginnen.
Vond de kadi allemaal heel leuk, maar gisteren kwam Kobi tegen een bonus van 10 meloen vrij en kon ie moeders Alexander in de armen sluiten. Hij moet wel zijn paspoort inleveren, zich elke maandag en vrijdag melden bij een bromsnorbureau in de buurt en hij mag diezelfde buurt niet uit. Mocht Kobi deze eis in de windhoek slaan dan zou ie zijn optrekje in de Country Club, waar hij sinds juli (!!!) verbleef, ogenblikkelijk weer moeten inruilen voor een primitieve sauna.
Is er voor Namibië een wettelijke mogelijkheid om Kobi voor de Amerikaanse wolven te gooien? Hé, goed dat u het vraagt. Die mogelijkheid is er. Ook toevallig, sinds 27 september jl. En gisteren (!!!) in werking getreden door een publicatie in een regeringsvod. Nou ja, toevallig. Op 18 augustus vroeg Interpol al aan Windhoek of ze even konden kijken of Kobi in het land was. Diezelfde dag nog werd door gründliche ambtenaren in Windhoek de procedure gestart om het uitleveren van een Amerikaanse verdachte mogelijk te maken. Wat al dat geouwehoer over Sri Lanka dus inhield mag Yehova weten, maar het was allemaal gelul in de ruimte.
Kobi heeft dus wel wat tijd gewonnen. Tijd om te werken aan een deal. Daarbij beschikt hij over een formidabel wapen: zijn voorkennis van de show van Osama’s Flying Circus op 9/11. Moet uit te komen zijn. Even een tikkietakkie tussen de jongens van de Firma en Tel Aviv en klaar is Kobi. Mochten er toch onoverkomelijke problemen opdoemen om de zaak entre-nous op te lossen, dan kan Kobi altijd nog een paar betonnen laarzen passen op een strandje aan de Walvisbaai. Wij houden u op de hoogte van de verdere ontwikkelingen. Daar zijn we voor. Stay tuned.

Valt er nog wat te putten? (9)
Voorlopig zit Kobi Alexander behoorlijk snor in Namibië. Mochten de VS voor eind oktober een officieel verzoek indienen om de ouwe topdog van Comverse en Odigo uit te leveren en een of andere kadi in Windhoek zegt daar ja tegen, dan staat voor de gevluchte beurszwendelaar de zandweg open om in hoger beroep te gaan. En kijk, dat hoger beroep kan in de vroegere Duitse kolonie jaren en jaren duren. Zeggen de experts.
Maar wie heeft er haast? Geen mens is erbij gebaat om Kobi zo in het nauw te drijven, dat ie gaat zingen uit zijn pre-11 september repertoire. Zeker de junta van president George W. Maf niet. En hoe langer het duurt hoe meer de dag naderbij komt dat Maf of zijn opvolger besluit Kobi gratie te schenken. Net als bijvoorbeeld Clinton deed bij Marc Rich, een andere Joods-Amerikaanse vluchteling met de nodige kennis van deze dirty world. En dat de Amerikaanse ministeries van Justitie en BuZa zich zo druk maken om Kobi de oceaan over te trekken is gewoon pure windowdressing. Kobi kan gewoon zaken doen in zijn nieuwe thuisland en zit ‘savonds lekker met zijn gezinnetje op het terras van zijn gesoigneerde onderkomen op de Country Club. Het is per saldo geen ordinaire fietsendief, nietwaar? No sweat. Stay tuned.

Valt er nog wat te putten? (10)
U weet hoe het tegenwoordig gaat hè? Als ze ook maar effe denken dat je de baarden assisteert bij het in elkaar metselen van Huize Armageddon of dat je langs avontuurlijke weg je leven van een wat vrolijker behangetje voorziet dan Gerrit Zalm voor je in petto had, dan is de boot aan. Dan gaan ze hinderlijk op je lip zitten en voor je het weet trekken ze je naar binnen en zetten als een Olympische speer je bankrekening in de vriezer. Geen probleem. Maar nou ben je Kobi Alexander. Een ouwe topdog van de Amerikaans/Israëlische IT-ondernemingen Comverse en Odigo, die dankzij wat connecties in de snuffelwereld vantevoren wist dat Osama’s Flying Circus was ingehuurd om ergens rond 11 september anno Dominus 2001 een galavoorstelling te verzorgen in New York en omgeving. Dan ben je natuurlijk wel een ongelooflijke nullo, als je daar geen gebruik van maakt. Je haalt met medeweten van de Israëlische firma Snuffel & Co via wat kunstjes op de optiebeurs nog wat extra dollarcenten binnen voor je latere leven als God in Eilat.
Helaas, op een kwaaie dag krijgen ze je in de smiezen. Je twee onderknuppels worden in hun gesoigneerde kraag gevat, maar jij krijgt gelukkig de gelegenheid om je ouwedagvoorziening over te maken naar je bank in Israël (!) en ongehinderd te vertrekken. Een met de firma Snuffel in contact staande privé-detective zorgt voor een dwaalspoor naar Sri Lanka, terwijl jij je keurig settelt in Namibië. Je laat vanuit je moederland zo’n 15 meloen dollar overmaken naar Windhoek (!), je koopt dan voor een kleine half meloen een huisje en je steekt zo’n anderhalf meloen in een vastgoedproject. Samen met de Namibische ex-generaal Mathias Shiwedha. Je moet toch iets om handen hebben. Oké, voor de vorm hebben de Amerikanski’s om je uitlevering gevraagd wegens 35 delicten en dat kostte je een borgtocht van een tonnetje. Maar die zaak komt pas op 25 april volgend jaar voor de kadi en mocht het fout lopen dan kan je nog jaren en jaren de zaak rekken. En je bankrekeningen bevriezen? Ben je nou helemaal besodemieterd. Stay tuned.

Comverse en afluisteren
De Belgische toezichtshouder op de Inlichtingen en Veiligheidsdiensten aldaar publiceerde deze week een rapport inzake een afluisteraffaire uit 2003. Tja het duurt wat en dan krijg je iets. Volgens Peter de Smet is er geen hard bewijs dat de Mossad de afluisterapparatuur tijdens de bouw in het Justus Lipsiusgebouw (van de EU) had geplaatst. Wel waren de twee verdachten in deze affaire getraind door Comverse, een Israëlisch bedrijf dat, laten we zeggen “nauw gelieerd” is aan de Mossad. Niet uitzonderlijk was dat er een veelheid van Belgische diensten over elkaar buitelden om het onderzoek te verrichten en dat heeft niet bepaald geleid tot snel handelen in deze. Gelukkig komen zulke competentie oorlogen tussen politie en inlichtingendiensten bij ons in Nederland niet voor, toch?