maandag 20 december-2010
Komt in 2009 een man bij een smurf. In Islamabad. Wil aangifte doen tegen ene Jonathan Banks. Volgens hem verantwoordelijk voor het neerlaten van een drone in zijn durp in Waziristan. Daarbij werden drie van zijn onschuldige familieleden gedwongen een koppie Nespresso te gaan drinken met een ongelovige op de ijle bovenverdieping. Nou het gekke: die meneer wist blijkbaar dat Jonathan stationschef van de CIA in Pakistan was. Althans, dat liet ie noteren in het ijverig neergerammelde proces-verbaal, dat vervolgens de justitiële molen inging en recentelijk opdook op het bureau van een kadi. En in een dagvod. Leverde een emmertje woede en frustratie op bij de directie van de Firma in Langley. Hoe kon een eenvoudige Pakistaanse boerenleut in mohammedsnaam weten dat Jonathan stationschef was? Dat moest ie hebben gehoord van een smurf van de ISI, de Pakistaanse geheimedienst. Resultaat van dit lek (nee, wist Wippie niks van) was wel dat Banks als een drone uit Islamabad werd teruggetrokken.
End of story, ware het niet dat we in ieder geval één conclusie mogen trekken: vriend Banks moet minimaal het nodige afweten van de explosieve gebeurtenissen in Mumbai op 26 november 2008. Waarvan de ISI de schuld kreeg. Maar waarvan we nu weten dat ze waren georganiseerd door ene David Headley, geboren Daood Sayed Gilani, wiens halfbroer ten tijde van de Bush-junta Pakistaans premier was. En we hebben het in deze kolommen al menigmaal geboerd, David was een CIA-smurf.
De ISI heeft inmiddels categorisch ontkend dat ze Banks vie een U-bocht in Waziristan voor de wolven zou hebben gegooid. Het bewijs ligt op het kerkhof, maar zeker is wel dat de snuffelclub genoeg redenen had om dit Amerikaanse karretje in de poep te rijden. Het wachten is op de volgende stationschef. En de volgende drones. Carry on.
- Datum: .