zaterdag 27 november-2004
Op 6 januari 1999 ontving de brigadecommandant van de gendarmerie in Neufchâteau een brief uit het penitentiair complex van Brugge. Hij was afkomstig van Piet van Haut, een avonturier met een fantasie en een reputatie waarbij die van Arie Olivier verschrompelen tot pygmeeënspiegeltjes. De brief had betrekking op de zaak Dutroux en luidde alsvolgt:

“Geachte heer brigadecommandant,

Hierbij wil ik u uitdrukkelijk vragen dit schrijven over te maken aan de onderzoeksrechter die belast is met dit onderzoek. Ik heb de eer u in kennis te stellen van hetgeen ik weet van genoemde persoon Marc Dutroux.
Jaren geleden was ik getuige daarik Marc Dutroux zeer regelmatig zag in het Boudewijnpark te Brugge. Het betreft een pretpark voor kinderen, nadergenoemd Het Dolfinarium. Marc Dutroux werd daar uitgenodigd door een lid van de Raad van Bestuur met de naam Jo Lintel, die vroeger leraar was te Brugge en veel contact onderhield met kinderen.
Het is zo dat de heer Lintel, Jo iedere week meerdere kinderen uitnodigde om bij hem thuis wat opknapwerkjes te doen in de tuin. Hij nodigde deze kinderen uit nadat Marc Dutroux een keuze had gemaakt uit de spelende kinderen in het pretpark te Brugge.
Gezien Jo Lintel het vertrouwen won van de ouders van deze kinderen kon hij voor elkaar krijgen dat deze kinderen van minderjarige leeftijd op woensdagmiddag bij hem thuis in zijn privéwoning zo gezegd werkjes mochten opknappen voor wat zakgeld.
De werkelijkheid was dat er pornografische films werden gemaakt van deze kinderen die uitgedeeld werden aan pedosexuelen. Bij deze uitdeling waren o.m. André van Volgsem, Leon Cafmeyer en nog andere personen aanwezig.
Ook ik ben het slachtoffer geweest van Jo Lintel en Marc Dutroux. Ik werd door tussenkomst van genoemde personen ontvoerd naar Amsterdam waar ik terecht ben gekomen bij Alex Maasdam, alias Alex Muller, Insulindeweg 106 D te Amsterdam. Aldaar werd ik bedwelmd met medicatie en diende ik mee te draaien in een pornofilm. Ondermeer werd de pornofilm Pissing boys, briljant boys nr. 16 of 17 gemaakt van mij en werd deze film wereldwijd verkocht. Ook nog andere minderjarige personen hebben meegedaan aan deze film en kwamen uit België”.

We worden even misselijk. Het tweede deel van deze brief volgt binnenkort. Stay tuned.

maandag 29 november-2004
Zo. Even een frisse neus gehaald. We gaan verder met deel 2 van Piet van Haut’s eerste epistel aan de brigadecommandant van de gendarmerie in Neufchateau.

“... Ik diende mij eerst met nog andere minderjarige personen te laten misbruiken door Marc Dutroux, Jo Lintel, Alex Maasdam, een Nederlander, en nog andere personen. Daarna werd ik vervolgens gebracht naar een sexshop te Sluis in Nederland waar talrijke hooggeplaatste personen kwamen. Ondermeer voorzitter Jean-Pierre Palms van de rechtbank uit Hasselt.

Ik wil benadrukken dat ondermeer ik en honderden andere kinderen jaren terug door Marc Dutroux en Jo Lintel en nog andere personen werdenmisbruikt en waar pornofilms gemaakt van werden. Het is dan ook zo dat heel wat ouders die het Boudewijnpark bezochten kunnen getuigen dat ze hun kinderen te goeder trouw aan Jo Lintel toevertrouwden, die lid is van de Raad van Bestuur van het Boudewijnpark te Brugge en daar ook verantwoordelijk was en instond voor de publiciteit van het pretpark.

Hierbij wens ik gerechtelijke vervolging en wens ik een klacht neer te leggen tegen Marc Dutroux. En dit wegens aanranding op de eerbaarheid, verkrachting, wederrechtelijke ontvoering, gevangenneming en misbruik van openbaar gezag. Ik wil mij ook burgerlijke partij stellen en ook een klacht instellen tegen de andere genoemde personen en onbekenden.

In naam van de andere misbruikte kinderen wil ik ook nadrukkelijk een klacht neerleggen tegen Marc Dutroux en onbekenden.

Ik kan daadwerkelijk deze verkrachtingen bewijzen daar er pornobanden van bestaan waar ik op de hoes van de band sta, terwijl ik op een wc zit met andere minderjarige personen en helemaal naakt.

Ik wil heel deze zaak uit de doeken doen en het ganse scenario verklaren hoe alles gebeurd is in het verleden.

Ik wil hebben dat dit schrijven ondermeer wordt overgemaakt aan de onderzoeksrechter die belast is met dit onderzoek en wil ook hebben dat een copie van dit schrijven wordt overgemaakt aan mijn advocaat Jef Vermassen, Wichelsesteenweg 42, 9340 Lede.

In de hoop adjudant dat u spoedig gevolg kan geven aan dit schrijven hield ik eraan u hiervan in kennis te stellen en teken met de meeste hoogachting,

Piet van Haut”.

Op het eerste oog zou je zeggen dat Piet een bakje gefundenes Fressen op het bureau van de Brigadecommandant had gedeponeerd. Maar op het tweede diende zich de nodige twijfel aan.

Stay tuned.

dinsdag 30 november-2004
Toen Piet van Haut zijn brief naar Neufchâteau stuurde zat hij in voorarrest op beschuldiging van 49-voudige oplichting en nog een paar gevalletjes valsheid in geschrifte of misbruik van vertrouwen. Op de zeventiende van die maand kreeg hij daarvoor vier jaar gevangenisstraf voor zijn mik.

Tijdens zijn pleidooi probeerde Piet’s advocaat een lans voor zijn cliënt te breken door te wijzen op diens liefdeloze jeugd die hem ertoe had gebracht om al op veertienjarige leeftijd van huis weg te lopen. Wat daarna volgde hield ook niet over en ten bewijze daarvan zwaaide beftekkel Vermassen met de hoes van “Pissing boys, brilliantboys” waarop Piet in zijn nakie stond afgebeeld samen met een andere jongen*.

Na de periode waarin hij tot prostitutie werd gedwongen en zich had schuldig gemaakt aan een paar onbeduidende akkefietjes ontfermde een bemiddelde dame in Knokke zich over hem. Helaas, in 1988 pleegde die bemiddelde dame zelfmoord en Piet stond platzak op de keien. Hij bestelde nog wel voor 100.000 francs een paar tuiltjes bloemen om de begrafenis van zijn weldoenster wat op te fleuren. Ze werden nooit betaald en terughalen had geen zin. Piet was toen twintig en stond aan het begin van een avontuurlijke carrière die hem herhaaldelijk achter het gaas bracht en hem landelijke bekendheid verschafte.

Van Haut hield er bijvoorbeeld van om in dure maar onbetaalde voitures rond te rijden, banken en verzekeringsmaatschappijen voor flinke bedragen lichter te maken en gratis in hotels te verblijven waar een gewone sterveling niet eens een bakkie leut durft te bestellen. Puur voor de kicks maakte hij als “zoon van een sjeik” een testvluchtje met een door de KLM afgeschreven Boeing, stalkte teeveesterren, bestelde 100 Porsches, trad op als “sponsor” van de Miss Belgian Beauty contest en deelde daarbij niet betaalde mobieltjes uit aan de kandidates, etcetera, etcetera. Piet was een fantast, maar tegelijkertijd beschikte hij over informatie en technische faciliteiten die goede contacten met allerlei politiediensten suggereerden. Vandaar dat zijn eerste epistel over zijn wederwaardigheden met Dutroux cs. door de autoriteiten met nogal gemengde gevoelens was ontvangen. Niettemin startten ze wel een onderzoek naar de beschuldigingen aan het adres van Dutroux, Jo Lintel en Alex Maasdam. Over die laatste had hij trouwens in 1996 al eens een smerig boekje opengedaan toen hij was opgesloten in een psychiatrische instelling in Gent. En daarover gaat onze volgende aflevering. Stay tuned.

* zie Piet’s relaas daarover in deel 1 van deze serie.

donderdag 2 december-2004
Volgens de verklaringen van Piet van Haut uit 1999 waren Marc Dutroux en Jo Lintel verantwoordelijk voor zijn gedwongen entree in de wereld van de jongensprostitutie. Maar op 21 augustus 1996 vertelde hij tegenover de politie het volgende:

“Naar aanleiding van de televisiebeelden welke ik onlangs gezien heb inzake de ontvoering van de minderjarige meisjes Julie, Melissa en anderen heb ik diverse brieven naar uw diensten geschreven. Terzake wens ik de inhoud van deze brieven nader toe te lichten.

Vooreerst wens ik u te verwijzen naar mijn verklaring welke ik op 24 juni 1996 heb afgelegd in aanwezigheid van uw collega’svan de BOB Seraing, verbonden aan de Luikse cel Julie en Melissa.

In de loop van 1986 verliet ik mijn ouderlijke woning, Johan Daisnestraat te Gent. Ik was toen 16 jaar oud. Ik was op dool en nam dan maar de trein naar Amsterdam, waar ik in het Centraal Station aankwam. In de hall werd ik aangesproken door een manspersoon die mij meelokte naar zijn voertuig. Hij beloofde mij iets te eten te geven in een of ander restaurant.

Ik nam plaats in zijn voertuig welke geparkeerd stond aan de achterzijde van het station. Het betrof een voertuig van het merk Nissan van grijze kleur, klein model, voorzien van een Nederlandse nummerplaat. Hij reed met mij naar het adres te Amsterdam, Insulindeweg 106/D, alwaar een zekere Alex Maasdam, alias Alex Muller, woonachtig is. Alex Maasdam is titularis van het abonneenummer 020-6922683.

Aldaar kwam ik in een circuit terecht van minderjarige, verdwenen en ontvoerde Belgische kinderen (zowel jongens als meisjes). Hieronder bevonden zich ook een beperkt aantal verdwenen, ontvoerde Nederlandse kinderen.

Wij kregen er te eten. Wij dienden deel te nemen aan pornografische opnames. Uit de opgenomen videobanden zal men duidelijk kunnen waarnemen dat deze opnames zeker gebeurden in de woning van Alex Maasdam”.

In deze verklaring dus geen Dutroux en geen Lintel. Maar wat had Van Haut op die 24ste juni 1996 tegenover de BOB ondermeer verklaard?

“... Ik meen mij nu te herinneren dat ik destijds aan Holvoet* vertelde dat ik een goede relatie had met Jo Lintel, zijnde de directeur van het Boudewijnpark in Brugge die zich bezighield met minderjarigen. Ik had gezegd dat hij minderjarigen ontving om er foto’s van te maken. Ik meldde haar dat omdat Holvoet destijds opzoekingen deed in deze materie. Ik wist deze inlichtingen van Lintel doordat ik hem bezocht bij hem thuis. Ik heb toen een kast gezien die uitpuilde van video’s waarop minderjarigen stonden. Ik heb Lintel leren kennen doordat ik wist dat Lintel zich ophield met minderjarigen. Ik heb hem toen gecontacteerd om de rijkswacht van Knokke terzake in te lichten. Ik wens u te melden dat ik de politiediensten graag dergelijke zaken ter kennis geef”.

Wel, wel, daar komt Knokke weer eens aan bod. De stad van de gebroeders Lippens**. Even een time out. Stay tuned.

* Van Haut verwijst hier naar An Holvoet. Komen we in een later stadium nog op terug.

** Zie de serie “Adel verplicht” op de Followupsite.

zaterdag 4 december-2004
We gaan verder met de verklaring die Piet van Haut op 21 juni 1996 aflegde tegenover de Belgische politie en concentreren ons daarbij op Jo Lintel, bestuurslid cq. directeur van het Boudewijnpark in Brugge, en de Nederlander “Alex” Maasdam:

“... Ik weet dat ik over de Insulindeweg in Amsterdam heb verteld [aan An Holvoet, red.] en dat er pornografische films worden gemaakt met minderjarigen. Ik heb voormeld adres bezocht en tijdens mijn bezoek heb ik de identiteitskaarten van de minderjarigen opgevraagd en deze opgezocht in het CSB. Ik heb vastgesteld dat er drie minderjarigen aanwezig waren die als vermist geseindstonden. Ik weet nog dat er een zeker Steven bij was. Daarenboven was er een Dolf van der Meerschout. Lintel die ik zojuist citeerde kwam ook op voormeld adres. Hij ging er minderjarigen ophalen. Lintel heeft mij dat destijds verteld.

In voormelde instelling in Amsterdam heb ik ook minderjarige meisjes gezien. Ik heb voor deze meisjes ook een controle gedaan. Ik vertelde aan de uitbater van voormelde instelling dat ik aan de hand van hun identiteitskaart politiecontrole kon vermijden. Ik zou de kinderen afsignaleren.

Het adres van de Insulindeweg heeft relaties met een bar “Man to Man” in de Spuistraat. Het betreft tevens een pedofielenbar.

U vraagt hoe het juist ging in beide bars. De klanten belden Lintel, Cafmeyer of André van Volksem. De klanten kwamen dan de kinderen ophalen aan een van de twee bars.

U vraagt mij of ik een relatie ken van Sneeckers die altijd in een lange witte lederen jas liep. Ik ken zijn naam niet.... Ik heb Maasdam eens laten nazien op het CRI en hij zeker dertig maal gekend voor pedofilie. Hij is er ook voor veroordeeld... Maasdam hield zich bezig met het transport van de kinderen. Ook in het buitenland zoals Duitsland en Polen.

U vraagt mij of ik op de hoogte was van het feit dat er kinderen ontvoerd werden om te introduceren in de pedofiele wereld. Ik heb zojuist geantwoord dat ik er heb aangetroffen in de Insulindeweg. Deze minderjarigen waren zowel gevluchte minderjarigen als ontvoerde minderjarigen. Dat is vooral uit België dat de minderjarigen ontvoerd worden. Ik vermoed dat Sneeckers en Maasdam nog steeds aan hun activiteiten in verband met pedofilie bezig zijn. Ik telefoneerde verleden jaar naar Maasdam. Hij vroeg mij toen of hij uit Nederland kon weggaan met het vliegtuig. Ik heb toen via het CRI gecontroleerd of hij niet gesignaleerd was. Hij was niet gesignaleerd. Ik heb hem daarna ingelicht dat hij wel gesignaleerd was”.

Van Haut mag voor velen louter een fantast zijn die zijn politiecontacten schromelijk overdrijft, zeker is wel dat Georges “Jo” Lintel begin 1997 achter het gaas ging. Wegens pedofiele activiteiten.

dinsdag 7 december-2004
Fasten your seatbelts. Krijgen we daar een reactie op onze voorafgaande artikelen in deze serie. Dat wil je niet weten. Of eigenlijk: dat wil je wel weten. Daar komt ie:

“Geachte redactie,
Eind jaren tachtig was Piet van Haut actief als “administratief medewerker” van Karel van Maasdam, woonachtig Insulindeweg 106/D. Hij verstrekte hand en spandiensten voor bovengenoemde. Ook figureerde hij in pornofilm(s) met minderjarigen, waaronder ik, opgenomen in recreatiepark De Eemhof. Rohypnol en cocaïne waren het toverwoord dat iedereen liet schitteren als Brad Pitt. Om later geconfronteerd te worden met het materiaal dat bij tegenwerking opgestuurd zou worden naar ouders. Ook deslachtoffers werden gechanteerd en gemanipuleerd.

Deze film kwam tot stand in samenwerking met de heer Lothar Glandorf, die hiervoor de materiaaltjes leverde, allen veertienjarigen. Het transport werd geleverd door “Duitse Willie”, een pedofiel die tegen betaling jongens ronselde o.a. op het Centraal Station en DE kinderprostitutiestraat van Nederland, de Paardenstraat (nabij het Rembrandtplein) te Amsterdam.

De Festivalbar was in die tijd de “place to be” voor pedofiel Nederland. Professor Van Rhoon, Ed van Thijn en heren van Justitie wisten deze plek zonder navigatiesysteem feilloos te vinden. Na een paar drankjes werden de heren ook vrolijk om de hoek geëscorteerd, waar zich toevallig een “clubje” (te weten Boys Club de Amstel) had gevestigd die indertijd gerund werd door de heer Kröner.

Een zakenpartner van hem werd geliquideerd in de jaren ’90, een kennis van de Dominee, die daar ook regelmatig kwam. Paul de Leeuw en Eddy (de spreekbuis van Cash en Carlo) e.a. vertoefden hier ook graag. André van Duin liet zich hier ook graag rectaal onderzoeken.

Maar goed... terugkomend op Piet van Haut. Deze fantasierijke karikatuur kwam ook op de proppen met ene Marc, later bekend als het Monster van België. Deze Marc had contacten met Duscedo, het imperium van de heren Tukkers en consorten. Met aan de touwtjes van het marionettenbeeveetje Charles Geerts. Je weet wel. Die ja. Scala had in die tijd een bloeiende handel die onderandere verkocht werd in de Utrechtsestraat. Er schijnt ook ergens een bewakingsvideootje te liggen van deze videotheek, waarin de heer Salomonson, bekende voor ingewijden, hier een aantal videootjes koopt voor een van zijn cliëntèle. Een familielid daarvan is vrij recent overleden.

Deze bandjes werden graag bekeken op de Keizersgracht 497. Het liefst in een donkere kamer die niet bedoeld was voor het ontwikkelen van foto’s. Ik kan het weten...

Stay tuned en happy Christmas,
Bart van W.
Ex-cabaretier/schrijver.”

Wij hebben voor we deze mail aan de openbaarheid prijsgaven nog aan Bart gevraagd of wij zijn identiteit moesten beschermen. Dit was zijn antwoord:

“Na de aanslag op mijn leven is het in bepaalde kringen niet meer geheim dat ik anonieme beschermde kroongetuige ben geweest. Afdrukken dus. En die rechtzaak tegen de Staat der Nederlanden komt er toch wel, als mijn advocaat (mr. Martin de Witte) de gefinancierde rechtshulp rondkrijgt tenminste. Dus vroeg of laat kom je toch wel in de media. Laat maar komen. Ik ben niet bang meer...

MvG (met vriendelijke groet)
Bart van W.

dinsdag 14 december-2004
Iedereen het intermezzo van 7 december al een beetje verwerkt? Niet gering hè? Dankzij Bart van W. weten we nu dat Piet van Haut niet uit zijn boordje converseerde. Piet zat inderdaad diep in de organisatie van Karel ("Alex") van Maasdam en verrichtte er zelfs administratieve activiteiten. Hij mag dan af en toe de waarheid wel twee beetjes bijbuigen, op dit punt was hij helemaal betrouwbaar. Vraag is welke namen, naast die van de BN-ers die Van W. in zijn e-mail opvoert als habitué’s van Boys Club De Amstel, indertijd Van Haut’s administratie opsierden. En wat die metzijn kennis heeft gedaan.

Een andere surprise was Van W.’s bevestiging dat Dutroux zich inderdaad ook in Amsterdam heeft gemanifesteerd. Ook dat spreekt in Van Haut’s voordeel. Maar door zijn af en toe elkaar tegensprekende verklaringen was in 1999 toen hij zijn brieven schreef aan de commandant van de gendarmerie van Neufchâteau de toon al gezet: Van Haut lulde maar wat.

Neemt niet weg dat hij na zijn eerste brief van 6 januari 1999 wel degelijk serieus bezoek kreeg. Bijvoorbeeld een maand later, op 5 februari. Naar aanleiding daarvan schreef hij de dag erop het volgende aan zijn favoriete commandant:

"U zal zich wel herinneren dat ik begin januari 1999 u een schrijven heb gericht in verband met de heer Marc Dutroux. Het is zo, dat ik vrijdag 5 februari 1999 bezoek heb gekregen van de heer Luc Corion en Frankie Deygers, verbonden aan de rijkswacht te Knokke als eerste wachtmeester.
Ik werd door deze twee eerste wachtmeesters verplicht de brief die ik jullie geschreven heb naar de rijkswachteenheid Neufchâteau volledig in te trekken. Ik diende te verklaren dat ik dergelijke brieven schrijf om uit de eenzaamheid te kunnen komen en het bezoek te kunnen verkrijgen van een politiedienst.

Ik diende ook te verklaren dat het sterker is dan mezelf en dat ik het niet kan laten om dergelijke brieven te schrijven. Ik heb dus verplicht moeten meedelen dat alles wat ik geschreven heb gelogen is.

Ik mocht ook geen afschrift, kopie ontvangen van het afgenomen verhoor en verkreeg ook het dossiernummer niet. Met de nieuwe wet Franchimont is het normaal gezien voorzien dat je een kopie kan krijgen.

Ik werd dus verplicht verklaringen te ondertekenen die ik helemaal niet heb afgelegd. Het is zo, dat er o.m. personen betrokken zijn bij de pedofiele zaak van Marc Dutroux die vroeger door het toedoen van de rijkswacht te Knokke beschermd werden, daar ze ook in aanraking kwamen met verkrachtingen van minderjarigen.

Deze persoon werd dankzij en door het toedoen van de rijkswacht te Knokke niet aangehouden. Het gaat hier om de persoon Cafmeyer die woonachtig is te Knokke."

Zo. Om het spannend te houden gaan we morgen verder met dit epistel van Van Haut. Want spannend is het. Wie tot ònze habitué’s behoort weet zich uiteraard nog als de dag van gisteren de artikelen voor de geest te halen die wij in deze context over de gebroeders Lippens hebben geschreven. Ook Knokkenaren. Van adel zelfs. De een is burgemeester, de ander de hoogste baas van Fortis. Niet gelezen? Dan bevelen wij u van harte de serie "Adel verplicht" aan op de "Followupsite". Verplichte kost voor de lekkerbekken onder u. Stay tuned.

woensdag 15 december-2004
We keren terug naar Piet van Haut. De Belgische Heer Olivier, die in de loop der jaren zoveel onzin heeft uitgekraamd om de aandacht op zichzelf te vestigen dat niemand hem meer gelooft als ie wel de waarheid verkondigt. Niet over Dutroux in het Amsterdamse pedo-circuit (inmiddels bevestigd door Bart van W.*) en niet over de corruptie bij de rijkswacht van Knokke. Over dat laatste gaat ook het tweede gedeelte van de brief aan de brigade-commandant van Neufchâteau die wij gisteren zo kundig in tweeën knipten. Daar gaat ie:

“... Het is ook zo dat eerste wachtmeester Luc Corionen Frankie Deygers mij melding maakten als ik niet naar hun wil luister en de verhoortekst wil tekenen dat ik nooit meer uit de gevangenis zou geraken en dit mede door het toedoen van de brigade-commandant Ronald de Maertelaere, verbonden aan de rijkswacht te Knokke.

Ik wil u ook in kennis stellen dat er reeds sinds augustus 1998 een onderzoek loopt tegen de drie genoemde personen, verbonden aan de rijkswacht te Knokke. De onregelmatigheden die sinds zeer veel jaren gebeurd zijn door de rijkswacht te Knokke heb ik via een schrijven en persoonlijk gesprek overgemaakt aan eerste opperwachtmeester Freddy Vervaet, verbonden aan de rijkswacht te Brugge. Deze heeft mijn schrijven overgemaakt aan het Parket te Brugge.

Ik heb ook een schrijven gericht aan het Personeelsbeheer van de rijkswacht te Brussel die mij een antwoord gaf dat alles wordt onderzocht en indien nodig de nodige stappen zullen genomen worden nopens de genoemde personen.

Ik blijf erbij dat ik beschik over zeer belangrijke informatie betreffende Marc Dutroux. Ik ben getuige van het feit dat Marc Dutroux vroeger in het Boudewijnpark (pretpark Dolfinarium te Brugge) minderjarige meisjes en jongens aanwees en meenam via het toedoen van Jo Lintel die zetelde in het bestuur van het Boudewijnpark te Brugge.

Er werden ook pornobanden gemaakt waarop ik als minderjarige te zien ben. Met andere woorden: ik kan dus bewijzen wat ik momenteel neerschrijf! Ik vertel niets anders dan de enige en de juiste waarheid en wil dan ook dat ik op een normale manier kan verhoord worden. Ik zou dus opnieuw verhoord willen worden en wil ook hebben dat u dit schrijven of een kopie ervan zal overmaken aan de heer onderzoeksrechter die belast is met dit onderzoek.

Ik herhaal nogmaals dat ik volledig achter de inhoud van mijn eerste schrijven sta en die bevestig. Ik werd verplicht zogezegde verklaringen af te leggen en te ondertekenen die niet stroken met de werkelijkheid en dit in opdracht en door het toedoen van de rijkswacht te Knokke.

Ik hoop dat u het gepaste gevolg kan geven aan dit schrijven en hield eraan u hiervan in kennis te stellen en teken met de meeste hoogachting,

Piet van Haut”.

Wat van dit initiatief van Piet terecht is gekomen is ons niet bekend. Waarschijnlijk niks. Maar dat er iets vreselijk mis is met de rechtsgang in Knokke is wel waar. Zelfs als je de getuigenissen van Regina Louf en de andere X-getuigen door een fijnmazig zeefje haalt blijft er nog voldoende drab over om bijvoorbeeld eindelijk eens over te gaan tot het verhoren van burgemeester Lippens en diens Fortis-broer. Voordat de boel verjaard is. Stay tuned.

* zie de vorige boeiende aflevering van deze serie Brieven uit de nor van 7 december 2004.

woensdag 19 januari-2005
Advocaten hebben het druk. Zeker als het om gerenommeerde advocaten gaat. Geloof het of niet maar dat is ook zo bij onze zuiderburen. Iemand die daar het predicaat gerenommeerd heeft verdiend is mr. Jef Vermassen uit Lede, die in deze serie opdook als de verdediger van Piet van Haut. Omdat Piet het nodige aan informatie over de Amsterdamse pedo-scene in zijn bovenkamer of elders moet hebben opgeslagen probeerden wij contact met hem te leggen via een mail aan Vermassen. Die mail luidde aldus:

“Den Bosch, 10 januari 2005.

Maître,

Wij hebben op onze website recentelijk aandacht besteed aan uw cliënt Piet vanHaut in de serie “Brieven uit de nor”. Een deel daarvan handelde over de heer Van Haut’s ontboezemingen over zijn verblijf in de Amsterdamse kinderporno-scene. Daarop kregen wij een reactie van een Nederlands slachtoffer, die wat het Amsterdamse gedeelte betreft de verklaringen van de heer Van Haut volledig onderschreef *. Sterker nog, als voormalig slachtoffer wist hij ons ervan te overtuigen dat de heer Van Haut nog heel wat meer zou kunnen verklaren gezien diens administratieve functioneren binnen de toenmalige kinderporno-organisatie.

Daarom zouden wij graag in contact willen komen met de heer Van Haut om te zien of hij wil meewerken aan onze artikelenreeks over deze kwestie. Zou u ons aan zijn contactadres kunnen helpen?”.

Wat denk je? Geen antwoord. Gisteren nog een keer geprobeerd. Noppes. Wij geloven niet dat het aan Jef’s rechtvaardigheidsgevoel ligt. Hij zal het gewoon te druk hebben. En wij zijn misschien wat te ongeduldig. Stay tramplingly tuned.

* zie aflevering 6 uit deze serie op de Followup-site.

donderdag 20 januari-2005
Waar een klein duwtje al niet goed voor is. Wij hadden gisteren nog niet licht dépris gemeld dat de gerenommeerde advocaat Jef Vermassen het waarschijnlijk veel te druk had om ons mailtje over zijn cliënt Piet van Haut te beantwoorden, of daar plofte een briefje van hem op onze digitale deurmat. Maître Jef schreef dat Piet van Haut in de petoet van Turnhout zat. Bedankt Jef.

Wij sloegen onmiddellijk de hand aan de ploeg en trokken een vore in deze pedo-akker. In de vorm van een mail aan Piet via beleidsmedewerker Christine Wouters. Zoals gekend zijn wij wars van misplaatste geheimzinnigheid,dus maken wij u ook in dit geval deelgenoot van de tekst. Die luidde alsvolgt:

“Geachte mevrouw Wouters,

Wij zouden het zeer appreciëren als u de inhoud van deze mail zou willen overbrengen aan het adres van gedetineerde Piet van Haut, die in het instituut waaraan u bent verbonden tijdelijk onderdak geniet”.

En in de attachment stond dan het volgende verzoek aan Piet:

“Geachte heer Van Haut,

Wij hebben in het recente verleden op onze site vrij uitvoerig aandacht besteed aan uw ontboezemingen over uw wederwaardigheden in het Amsterdamse pedo-circuit in de serie “Brieven uit de nor”.
Van een Nederlands medeslachtoffer binnen het Amsterdamse pedo-circuit hebben wij naar aanleiding van die artikelen vernomen dat uw beweringen ten aanzien van de misdaden binnen die kring volledig juist zijn. Volgens hem zou u echter nog veel meer kennis dragen over dat milieu dan in uw brieven aan de speurneuzen van Neufchâteau aan de orde is gekomen. Mede dankzij de administratieve werkzaamheden die u binnen de organisatie van Maasdam cs. zou hebben verricht. Wij zouden graag over deze materie met u van gedachten willen wisselen met als ultiem doel genoemde materie naar buiten te dragen.

Wij zien uw reactie met spanning tegemoet”.

Even kijken of Piet ballen heeft. Wij denken van wel. Stay dungeonly tuned.

maandag 21 november-2005
In januari van dit jaar schreven wij via beleidsmedewerker Christine Wouters van de bajes in Turnhout een open mail aan “inmate” Piet van Haut. Met het verzoek om meer info over de Nederlandse pedo-scene. Want Piet weet daar heel wat van vanwege zijn verleden. Nooit wat terug gehoord. Net als bij gorilla’s, er gaat er wel eens één de mist in. Case closed.
Althans, zo leek het. Tot gisteren een mail van een trouwe lezer bij ons in de box plofte. Die pikte aan bij Piet’s verklaringen uit 1996 en 1999 over ene Leon Cafmeyer. Een voormalig gemeenteraadslid van Knokke-Heist met een gekende galerie op het adres Zeedijk Zoute 678-679.
Van Haute over Cafmeyer:

“... Gezien Jo Lintel (1) het vertrouwen won van de ouders van deze kinderen kon hij voor elkaar krijgen dat deze kinderen van minderjarige leeftijd op woensdagmiddag bij hem thuis in zijn privéwoning zogezegd werkjes mochten opknappen voor wat zakgeld. De werkelijkheid was dat er pornografische films werden gemaakt van deze kinderen die uitgedeeld werden aan pedo-sexuelen. Bij deze uitdeling waren o.m. André van Volksem, Leon Cafmeyer en nog andere personen aanwezig...”.

En verder:

“... U vraagt hoe het juist ging in beide bars. De klanten belden Lintel, Cafmeyer of André van Volksem. De klanten kwamen dan de kinderen ophalen aan een van de twee bars”.

En tenslotte:

“... Ik werd dus verplicht verklaringen te ondertekenen die ik helemaal niet heb afgelegd. Het is zo, dat er o.m. personen betrokken zijn bij de pedofiele zaak van Marc Dutroux die vroeger door toedoen van de Rijkswacht te Knokke beschermd werden, daar ze ook in aanraking kwamen met verkrachtingen van minderjarigen.
Deze persoon werd dankzij en door toedoen van de Rijkswacht te Knokke niet aangehouden. Het gaat hier om de persoon Cafmeyer die woonachtig is in Knokke.”

Waren de beschuldigingen aan het adres van de Rijkswacht in Knokke juist? Dat mag je wel zeggen. Maar gek? Nee. Want aan het hoofd van de gemeenteraad staat net als bij ons een burgemeester. Dat is in Knokke sinds jaar en dag de kindervriend graaf Leopold Lippens, die samen met zijn broer Maurice (de grote baas van Fortis) als hoofdpersoon figureert in onze serie “Adel verplicht”. En als je de burgemeester uit de wind houdt, moet je dat ook doen met Leonneke Cafmeyer.
Maar daar bleef het niet bij. Bij de Gendarmerie van Neuchâtel gingen ze naar aanleiding van de bult verklaringen van Van Haut ook aan de snuffel in hun Dutroux-dossiers. En wat wist gendarme Peter de Meulemeester te melden? Dat Leonneke bij de dienst niet bekend was.
Niet bekend? Maar wat lezen we dan in De Morgen van 7/1/1999?

“... Zijn harde aanpak van pedofielen bracht Jan Beirens in 1994 al in conflict met hoger geplaatsten. De raadsheer klaagde toen de vermeende bescherming aan van een Knoks gemeenteraadslid. Leon Cafmeyer, alias mijnheer Pol, werd destijds vervolgd voor aanranding van minderjarigen en de vertoning van pornofilms in zijn huis. Zijn dossier berustte bij een vrouwelijke substituut die de zaak bewust zou hebben getraineerd. Beirens kaartte dit in mei 1994 schriftelijk aan bij de toenmalige voorzitter van het Gentse beroepshof, Willy De Smet. Die stuurde de brief door naar de procureur-generaal, toen Norbert Bouwens. Een antwoord bleef uit. Cafmeyer ging in eerste instantie vrijuit. Het parket tekende beroep aan, maar enkel tegen de vertoning van pornofilms. Cafmeyer belandde via het Hof van Cassatie bij het beroepshof in Antwerpen. Daar wordt vastgesteld dat de zaak verjaard is.”

Is dat leuk, of is dat leuk? In ieder geval te leuk om de zaak rond mijnheer Pol nu verder maar te laten rusten. Dus... stay tuned.

(1) zie eerder in deze serie op de Followup-site

maandag 5 december-2005
Waren we in het strijdgewoel bijna die Leon Cafmeyer (alias meneer Pol) vergeten. De galleriehouder uit Knokke, die dankzij een nummertje kunstzinnig goochelen met zijn wegens kinderkruipen en het verspreiden van pedoporno aangelegde strafdossier buiten de petoet bleef. Afgedekt als ie was door burgemeester Leopold Lippens. Net als meneer Pol een kindervriend, wiens naam her en der ernstig voorkomt in de parallelle Dutroux-dossiers samen met die van zijn broer Maurice, de grote baas van Fortis.
Hoe warm de banden waren tussen Leonneke en Leopold moge blijken uit het feit, dat de eerste ooit zijn intrek nam in een huis van de tweede op het adres Jagerspad 19. Een pandje met een geschiedenis, want het staat in een duingebied waar niet meer gebouwd mag worden. Graaf Leopold wist uiteraard dat het bouwverbod eraan kwam en liet nog net op tijd de fundering aanleggen. Dat was voldoende om na het vallen van de bouwbijl de stenen alsnog erop te mogen zetten. Van officieus en officieel gemor over duister gemanipuleer met bouwvergunningen kan de graaf trouwens geen moment wakker liggen. Daar is misschien een tweede Dutroux-tsunami voor nodig.
Hoe kwam ons Leon in aanraking met die mevrouw met de blinddoek en de weegschaal? Dat kwam zo. Een trouwe Belgische lezer:
“tempgt;itempgt;Het was algemeen bekend dat Cafmeyer graag met jongens ging. Hij vond verschillende van deze jongens binnen de voetbalkringen, waar ook Van Volksem actief was. De geaardheid van Van Volksem was ook gekend. Hij droeg altijd een das en een kostuum. Hij was ooit eens veroordeeld omdat hij een overval op zijn eigen bank of verzekeringskantoor had geënsceneerd. Hij woonde zelfs samen met een jongen van arme afkomst. De jongen speelde voetbal. Iedereen wist ervan.
Leon betaalde goed en feestte graag. Maar hij werd uiteindelijk gechanteerd door een van de jongeren. Toen hij weigerde geld te geven is deze naar Leon’s vrouw gestapt. Het zou dus zijn vrouw zijn die de politie heeft verwittigd over die chantage en die alles aan de gang heeft gezet.
Ik geloof nog steeds dat Leon niets te maken heeft met de duistere kanten van de Lippens-affaires. Zijn vrouw en kinderen hebben zeer veel afgezien en werden overal met de vinger gewezen. Ook hijzelf. Leon is echter nog steeds een goede vriend van Lippens, daar deze laatste hem altijd beschermd heeft”.

Een snuifje Dostojevski is nooit weg. Maar de vraag blijft wel wat Leonneke’s passie voor al te jeugdige vruchten teweeg heeft gebracht in het latere leven van de betrokken voetballertjes.
Iets moois kan het niet zijn. Stay tuned.

dinsdag 27 december-2005
Er blijft info bij ons binnendruppelen over bekende en minder bekende kindervrienden uit het Knokke-Heist van graaf Leopold Lippens. De burgemeester die wij in verband met zijn passie voor jeugdigen zo uitgebreid hebben geknipt en geschoren in de serie “Adel verplicht” (1). De laatste druppel tot nu toe had een licht correctioneel karakter en ging over de man die in Piet van Haut’s dossier voorkomt onder de naam André van Volksem. Ooit een topscheidsrechter in de Belgische voetballerij, die mede vanwege afwijkende roerselen achter zijn gulp zich niet beperkte tot het beroeren van zijn fluit in de hoogste klasse, maar ook grote interesse koesterde voor jeugdige talenten.
André blijkt volgens een herderlijk schrijven van een van onze trouwste Vlaamse lezers geen Van Volksem te heten maar André Jozef Luc van Volcem en te zijn opgericht in augustus 1942. En we kregen meteen geheel gratis en voor niks er een stukje uit André’s carrière bijgeserveerd.
Zo heeft hij een wetenschappelijke opleiding genoten op een broederschool en met een sabel gerammeld op de Koninklijke Kadettenschool in Laken. In 1965 trad hij in dienst van de Algemene Spaar- en Lijfrente Kas, in 1970 werd hij adjunct-baasje van het filiaal in Kortrijk, in 1972 baasje van het filiaal in Brugge-Sint Andries en in 1976 kreeg hij de kroon op het hoofd gedrukt in Knokke-Heist.
Een geslaagde meneer dus. Een gewaardeerd lid van de Belgische samenleving. Maar dan wel een die je volgens Piet van Haut kon bellen als je zin had om je eens lekker uit te leven met wat vers vlees. En mocht je André niet kunnen bereiken en je aandrang was hoog, dan kon je binnen dit frisse circuit ook terecht bij pretparkbestuurder Jo Lintel of galleriehouder Leon Cafmeyer (alias meneer Pol), die naar verluidt sinds zijn naam in deze kolommen opdook onze site met enige regelmaat bezoekt.
Het is allemaal met de mantel der kinderliefde bedekt. Maar dat wisten we al. Neemt niet weg, dat het wat ons betreft de moeite waard blijft om dit stukje geschiedenis te schrijven. Vooral ook omdat dit nooit in de geschiedenisboekjes terechtkomt. Stay tuned.

(1). Zie voor deze serie onze Followup-site.

maandag 6 februari-2006
Die Piet van Haut die weet wat. We hebben al heel wat keren uit zijn verklaringen geciteerd.
Ondermeer over Leon Cafmeyer, alias meneer Pol. De galleryhouder uit Knokke die je vroeger kon bellen als je trek had in wat jeugdig vlees. Althans volgens Piet.
Omdat er in dat fröbelsex-circuit naast stevig gekrikt ook stevig geluld wordt en chantage altijd op de loer ligt, liep meneer Pol tegen de slaapkamerlamp. De rest is al eerder in deze serie schilderachtig uit de doeken gedaan. De justitiële zaak tegen Leonneke verjaarde of werd verjaard. Invullen naar believen.
Maar naar aanleiding van onze artikelen over de affaire zou vriend Cafmeyer in beweging zijn gekomen. Hij zou zich tegenover mensen uit zijn directe omgeving erover hebben beklaagd dat in ieder geval een gedeelte van Piets’ verklaringen onjuist was. Hij leverde geen vlees op bestelling en deed het zelf niet met minderjarigen. Vraag blijft hoe en of Leon dat laatste controleerde. Want als je eerst om een identiteitskaart moet vragen voor je spannende dingen gaat doen met een jeugdige kandidaat, wordt je fluit voor je het weet wat minder vooruitstrevend.
Nu we het toch over een fluit hebben, scheidsrechter Van Volcem zou volgens Cafmeyer de kwaaie pier zijn geweest en hem zelfs hebben gechanteerd. En nee, hij zou nooit de inventieve Boudewijnpark-directeur Jo Lintel hebben ontmoet en ook nooit bescherming hebben genoten van de politie in Knokke-Heist. Kon ook moeilijk, want hij zou zich als enige binnen de gemeenteraad hebben verzet tegen de benoeming van commissaris Van Nuffel, omdat die in zijn ogen niet deugde voor de job. Maar Van Nuffel zou ondanks zijn onbekwaamheid zijn baantje toch hebben gekregen, omdat toenmalig minister Vandelanotte druk zou hebben uitgeoefend op burgemeester Leopold Lippens. Als pressiemiddel zou meneer de minister een weggemoffeld akkefietje uit Lippens’ verleden hebben gebruikt: de kindervriend zou op de golf betrapt zijn bij het in bezit hebben en inhaleren van lijntjes Colombia’s finest. Om zich beter te kunnen concentreren bij het putten of zo.
Niet alleen bij ons is de politiek dus vies en vunzig. Als we tenminste alles geloven moeten.
Hoe dan ook. Blijkbaar is Piet van Haut’s schildering van Cafmeyer’s sexuele avonturen wat al te grofkorrelig. Zeker voor een expositie in Leon’s exquise gallery aan de Zeedijk in Knokke. Stay tuned.

dinsdag 7 augustus-2007
Allemaal keurig in de pas. Zowel in Vlaanderen als in Nederland. Allemaal het persbericht van het Gentse parket van afgelopen zaterdag gebruikt om ons te laten weten dat Piet van Haut (een kruising van Tijl Uilenspiegel, Arie Olivier en René van den Berg) na een uitstapje in Amsterdam niet meer was teruggekeerd naar zijn kruipruimte in de psychiatrische instelling waar hij verbleef. En daar waar een redactie van onze grauwe Nederlandstalige persdelta nog effe gauw iets eigens opdolf om de Gentse missive een beetje op te tuigen, kwam er niet meer boven water dan wat exotische gevallen uit het verleden van “malle Pietje”. Da’s jammer, want er mag misschien een contactje los zitten in de ruimte tussen Piet’s buizen van Eustachius, mesjogge is ie niet. En hij weet een darkroom vol over de pedo-scene in onze Lage Landen. Uit eigen ervaring. Bijvoorbeeld over de strapatsen van Karel “Alex” Maasdam, die een kleine twee maanden geleden plotseling door De Telegrof werd opgedregd binnen de context van Joris Demmink’s hopsverleden. Nieuws? Niet echt. Maar was het welkom? Zeker (1).
Wel leuk trouwens dat Piet aan de vooravond van de Gay Parade naar Amsterdam trok. Of zou hij aandelen Fortis hebben gehad? En voor het front van een batterij camera’s en een roedel hijgende geldwolven een paar vragen hebben willen stellen aan Maurice Lippens? Zoiets van: “Heeft u indertijd echt een zelfmoordpoging gedaan toen u hoorde dat Regina Louf de spoken uit haar verleden namen begon te geven tegenover een rechercheteam?” Of: “Praat u met uw broer nog wel eens over de X-dossiers?” (2). Is helaas niet gebeurd. Piet is al dan niet vrijwillig zoekgeraakt. Mogelijk in Amsterdam. Dus kijk wel naar hem uit. Want hij kan niet gemist worden. Stay tuned.

1. Maasdam komt uit en te na voor in deze serie “Brieven uit de nor”. Te bereiken via onze dienstlift naar het archief of via de draaideur naar onze Followupsite.
2. Meer over de pedo-connectie van de gebroeders Lippens in de serie “Adel verplicht”. Idem.

woensdag 15 augustus-2007
U nog wat gehoord van Piet van Haut? Nee. Wij ook niet. Afknappertje hè? En zeker voor de weinige onderzoekers die zich nog bezighouden met de Belgische kinderhopsdossiers met wie Piet nog regelmatig in contact stond. Bijvoorbeeld met klabakken uit Knokke. Notabene de stad van burgemeester Leopold Lippens aka “het varken”.
Pieterman had trouwens sowieso geen gebrek aan belangstelling.
Volgens een bron die hem de laatste twee jaar regelmatig ontmoette in zijn kruipruimte kreeg hij van tijd tot tijd visite van luitjes uit de hogere echelons van de Belgische samenleving. Wat die hoge mieters daar moesten? Damage control misschien? Of waren ze nieuwsgierig naar sappige details uit de hopsavonturen van luitjes uit familie-, vrienden- en/of kennissenkring? Gewoon, voor intern gebruik. Je weet het niet. Maar hoe langer Piet wegblijft, hoe meer je gaat denken dat er iets errugs is gebeurd. Want hij mag dan hier en daar fantastische vertellingen hebben opgedist die Edgar Allan Poe in verlegenheid hadden gebracht, er was ook heul veul Wahrheit in Piet zijn Dichtungen. Vooral als ie het had over zijn Maasdam-connectie in Amsterdam. En dan zit je al gauw in de buurt van Joris D. of Demmink *. Dus blijf naar Piet uitkijken. We kunnen hem niet missen. Stay tuned.

* Doorhalen wat niet verlangd wordt.

maandag 21 mei-2012
Voor sommigen zijn de onthullingen van Piet van Haut in deze serie (zie onze Followupsite) niet zo interessant meer door alle eilie over Robert Mikelson's Hofnarretje, maar de door hogere instanties zo kundig weggepoetste gebeurtenissen op het Amsterdamse adres Insulindeweg 106D waren minstens zo afschuwelijk.
Daarvan getuigt een kersverse mail van iemand die in zijn jeugd in aanraking kwam met het pedo-netwerk van Karel (aka Alex) Maasdam en zijn rechterhand "Duitse Willy". Komt ie:

"Die Duitse Willy heette voluit Willy Schmitz. Ik ben daar 33 jaar geleden in 1979 als 11-jarige jongen door de toenmalige Jeugdzorg geplaatst. Mijn moeder kon niet meer voor mij zorgen en ik werd onder toezicht geplaatst.
Deze alleenstaande man was opvangadres, maar ook homosexueel en nam mij ook wel vaker mee naar de Insulindeweg 106 driehoog. Daar runde ene Alex een thuisbordeel voor jonge jongens.
Ik herinner me uit die tijd ook visites op het woonadres van Schmitz, van blonde Nico en zwartgepruikte Charles. De eerste was een aan valium verslaafde crimineel met altijd een pistool bij zich en de ander een fanatiek "groomende" oudere homo. Dit waren vrienden/kennissen uit de zelfkant van de maatschappij.
Willy Schmitz bracht de jongens van de Insulindeweg naar klanten, was daarnaast ook altijd met jongens zoeken bezig en smokkelde later ook hasj de grens over. Daarvoor heeft ie ook nog twee jaar vastgezeten in Duitsland. Ook de Amsterdamse politie heeft hem een tijd vastgehouden voor verhoor in een zaak.
Een van de jongens die hij ook wel van de straat rondom het CS van Amsterdam oppikte om onderdak te bieden, is nog van Willy's vier hoog zijnde balkon op de Tweede Oosterparkstraat 138 gesprongen. De zelfmoordpoging van deze Belgische Eddy mislukte enkel vanwege het landen op een autodak.
Naar mijn weten is Willy Schmitz nu al jaren dood en woont deze Eddy er nu. Schmitz kettingrookte en beleefde meerdere hartaanvallen. In Amsterdam waren toen ook wel pedofielen actief in het centrum rond de speelhallen om jonge jochies te benaderen. Willy beschermde mij wel altijd, maar ik ben op mijn achttiende direct op mijzelf gaan wonen, nooit meer teruggekeerd en nog redelijk terechtgekomen".

Jeugdzorg? Jeugdzorg? Wat was daar ook weer mee? Stay tuned.

Door Jan Portein.

Het staat al sinds februari te pruttelen. Dat iemand heeft geprobeerd André van Duin te chanteren. Had André zich als ome Joop misschien schuldig gemaakt aan grensoverschrijdend gedrag bij zijn omgang met Bep en Toos? Had ie druk uitgeoefend op buurvrouw Jansen om zijn paard in haar gang te stallen? Niemand lijkt het te weten. Vorige week klopten collega's van een paar weekblaadjes nog maar weer eens bij hem aan met de vraag hoe het nu met hem en de duistere affaire ging. Er volgde in beide gevallen een pagina vol zenuwslopende nulliteiten over zijn trouwe publiek en waar het heen moest met deze wereld. Volgens André was het onderzoek van het OM nog in volle gang en had hij samen met zijn beroemde befduo Cnoops goede hoop dat alles weer keurig op zijn pootjes terecht zou komen. Uit welke hoek de zogenaamde afdreiging kwam mocht hij niet zeggen. Dat suggereert dat hij op zijn minst een flauw vermoeden heeft. En dat verbaast ons eigenlijk niks als we terugbladeren in deze serie. Daarin is een wereld aan de orde waarin afdreiging geen onbekend verschijnsel is. Daarmee suggeren we niet dat we in de Adré-kees de juiste afslag hebben genomen. Maar kan het? Het kan. Stay tuned.