maandag 9 maart-2009
Godvergeme (1). Da's effe lekker. Die Ben Zuidema wordt bedankt. Net voor de glorieuze opening van onze TEFAF 2009 komt meneer de prive-detective aankakken met een verhaal dat nog gekker is dan de opoe van Lucia di Lammermoor. Over Robert Noortman, een van de onbevlekte iconen van de internationale kunstwereld en Tefaffer van het eerste uur, die begin 2007 Kuttekoven voorgoed verliet en sindsdien Philadelphia op zijn manna smeert. Een man met een kerkklokgave reputatie. Daar ga je toch geen postmortale vuilnis over uitstorten? Nou Bennie wel.
We gaan terug naar 1987. Toen werd de witte tornado door Robert en een kleine lettertjesfirma ingehuurd om negen kostbare schilderijen op te sporen. Die waren gejat uit Robert zijn winkel in Maastricht. Niet beveiligd? Hartstikke goed! Maar ja, even vergeten dat raampie aan de achterkant dicht te spijkeren. Goed, Bennie driftig met zijn neus langs de grond door het bronsgroen eikenhout. En wat denk je? Een dievenspoor. Dat moet toch danish blue zijn geweest voor de opdrachtgevers zou je zeggen. Niet dus. Bennie werd teruggefloten. Vond ie toen al eigenaardig, maar hij kreeg zijn kluif en stortte zich vervolgens weer in nieuwe avonturen. En Robert? Die ontving van de kleine letterjesfirma 5 meloen piek om zijn vreselijke verlies te compenseren. So far, so good. Tot vriend Bennie eind vorig jaar benaderd werd door een "collega" uit Frankfurt. Ene "Kahn", die in gezelschap was van een mevrouw "Becker". Zij beschikten over een notarieel vastgelegde verklaring dat Robert in 1987 de diefstal zelf op touw had gezet. Samen met een avontuurlijk trio, dat van Robert de opdracht kreeg de artistieke nering te verbranden. Een paneel zou Robert zelf in de open haard hebben gedeponeerd, de rest... nee, nee. Het trio had besloten de schilderijen ergens op te bergen en te wachten op betere tijden. In casu 2007, want na twintig jaar verdwijnt gestolen waar uit de befboeken. In wezen had het spitsvondige trio de avontuurlijk verworven doeken dus bij wijze van spreken al op de TEFAF 2008 in de ramsh kunnen gooien, maar ze kozen een andere weg. Bennie's road. Meneer Kahn en mevrouw Becker wilden onze detective inhuren voor de verkoop van de verklaring aan de Robert's Nachwuchs. Voor 1 meloen. Chantage dus. Bennie bakte niet, schakelde de nationale speursmurfen in en de val klapte dicht. Meneer Kahn bleek Eckhard Pruy te heten, mevrouw Becker was zijn moeder, acht van de negen schilderijen werden teruggevonden en Bennie liet de inhoud van de verklaring voor noppes (?) in De Telegrof zetten. Was dat laatste nou meteen nodig? Vond Bennie wel. Maar daarmee zette hij Robert's reputatie wel ernstig op de tocht. Al was die reputatie al eerder bezwadderd geraakt. Bijvoorbeeld door onbevestigde berichten over het fataal hanteren van zijn vader's dienstpistool in gezinsverband. Zijn leuren met tapijten. Zijn kermisoptredens met draaiende verftrommels. Zijn verblijf in een Franse kerker wegens een staaltje escroquerie. Zijn innige zakelijke banden met ex-SS-er en paardenpiet Leon Melchior. Zijn files die het OM in 2006 bij Sotheby's opvroeg nadat het veilinghuis de winkel van Robert voor 44 meloen had overgenomen en waarover sindsdien niets meer is vernomen. Iets met een modellenbureau. Zijn vervaarlijk optreden als nachtportier. Kortom genoeg om misschien nog eens een detective achteraan te sturen. Dus stay tuned.

1. uitspreken met een zachte g

dinsdag 10 maart-2009
Nee hoor. Er komt geen officieel befonderzoek naar de betrokkenheid van Robert Noortman (rip) bij de diefstal van die negen schilderijen uit zijn eigen winkel. Zoals we gisteren al riepen, de zaak is verjaard. De leiding van de TEFAF is inmiddels opgelucht van de ijzeren long gehaald. Je moet er toch niet aan denken dat de nationale speursmurfen zouden gaan wroeten in het verleden van een van de founding fathers. En in een steenkoolzwart scenario inderdaad zouden vaststellen dat ie voor 5 meloen een kleine lettertjesfirma heeft genaaid. Affreus. Om nog maar te zwijgen over het aan de praat houden van de open haard met een paneel van Hobbema. Dan kan je de tent wel sluiten.
Die Eckhard Pruy, zijn moeder en die meneer die op de spullen heeft gepast gaan uiteraard wel voor het luik. Zal het voor heling zijn, poging tot chantage, bendevorming, smaad, openbare dronkenschap, wildplassen, het swaffelen tegen een smurf in functie, you name it.
Ordung musz sein. Oh, en wat die Zuidema betreft, die kan ook nog wat verwachten. Van de familie misschien. Of anders van de vrienden van Robert. Want die witte tornado is verantwoordelijk voor de verspreiding van dat shitverhaal via De Telegrof. Nee, zo lang we nog geen fat lady hebben horen zingen, gaat deze blues nog wel even door. Stay tuned.

dinsdag 17 maart-2009
Ben Zuidema ruim een week geleden voor een Limburgse microfoon:

"Ik moest de schilderijen weer bij de familie aanbieden en een hele hoop andere misdrijven die meneer Noortman gepleegd zou hebben met de client van deze detective".

Een beetje krakkemikkig uitgedrukt misschien, maar doe het maar eens live met zo'n geluidsbol op een halve meter van je kin. Niettemin blijkt uit deze volzin, dat de zogenaamde client van voormalig heutemeteut van de Frankfurter Messe Eckhard Pruy naast dat geintje van die diefstal nog een stel criminele hoogstandjes met Robert Noortman (rip) zou hebben uitgevoerd. En ja, die zijn wat ondergesneeuwd geraakt bij alle sensatie rond de open haard (1). Maar wat waren dat dan voor hoogstandjes? Nou, misschien weet Ben het. Dus stuurden wij hem de volgende mail:

"Geachte heer Zuidema,
Wij hebben begrepen dat de heer Noortman buiten de diefstal van zijn eigen schilderijen nog meer irreguliers op zijn geweten zou hebben. Draagt u daar kennis van en zo ja, zou u die kennis met ons willen delen? Opdat wij die kunnen uitdragen via onze website.
U bij voorbaat hartelijk dankend voor de medewerking,
Hoogachtend..."

Nooit geschoten nooit een Hobbema. Stay tuned.

(1) Zie de vorige afleveringen dd. 9 en 10 maart jl.

zondag 12 juni-2011
Kregen we daar toch een stuk opgestuurd. Nee, geen winkel met weelderige fruitigheden en exquise pippa's. Een artikel uit Het Parool, een van Christian van Thillo's dagvodden (1). Was van de hand van Henk Schutten, een journalistieke sensei in de ogen van de groenteboer en andere kleine neringdrijvers in de Amsterdamse Czaar Peterbuurt. En zijn nieuwe voltreffer ging over Ben Zuidema. De bronsgroen eikenhouten meesterdetective, die al jaren vergeefs probeert om met een Porsche Hercule Poirot in te halen (2).
In wezen waren beide kanjers bezig met een herhaling van zetten in een partij die bij ons terug te vinden is in de eerdere delen van deze serie. Dus moest er een nieuwe aanleiding zijn. Die was er. Ben wilde nou eindelijk wel eens poen zien! Wat?! Meloenen!!! Zijn Porsche stond nog steeds na te hijgen als een Oude Schicht van de jacht op een stel dure schilderijen, die in 1987 uit de galerie van Robert Noortman waren gejat. Althans, dat was het verhaal. Maar volgens Hercule, pardon Ben, had de latere founding father van de TEFAF die diefstal zelf in scène gezet. En 5 meloen van de verzekering gebeurd. Maar nu Ben twee jaar geleden samen met een team van de Nationale Recherchesmurfen alle meesterwerken op één na (bendeleider en gunslinger Noortman zou een paneel van Hobbema in de open haard hebben geflikkerd) weer aan de oppervlakte hadden gebracht, zou hij graag dertig procent van de huidige totale waarde opgehoest willen zien. Nou ja, eigenlijk 15 procent. Die andere 15 waren bestemd voor Julian Radcliffe, het baasje van het Britse Art Loss Register. Een op het oog eerzaam particulier instituut dat ten behoeve van de aandeelhouders (afhamerhuizen als Sotheby's, Bonhams en Christie's en een roedel verzekeraars) een register bijhoudt van gejatte kunst. Kan soms nuttig zijn. Maar lullig is wel, dat vriend Julian op het moment dat hij iets gezelligs terugvindt aanklopt bij de wettige eigenaar voor een meer dan frisse beloning. Is die eigenaar niet bereid om te schokken, dan heeft ie een probleem. Er zijn luitjes die dat als een vorm van chantage zien (3).
Hoe dit ook zij, onze sensei van Het Parool vermeldt niet wat de rol van Julian is geweest bij het ontrafelen van de Noortman-heist. Kennelijk had Ben er geen behoefte aan om zijn klassieke heldenrol te devalueren tot een ordinaire invalbeurt.
Btw, van wie verwacht Bennie eigenlijk te vangen? Nou, een simpele ufoloog zou zich misschien vervoegen bij de erven Noortman. Maar aangezien Sotheby's de kunsttent van pappa twee jaar voor diens overlijden voor een paar vette bundels florijnen had overgenomen, richtte hij zijn pijlen ook op het oh zo gerenommeerde ramshpaleis. En dat is wel tegen het zere standbeen van gappie Julian. Zoals gezegd, Sotheby's is een prettig incesteuze partner in zijn bureautje voor gevonden voorwerpen, dus Julian wil geen heisa. Heeft Ben blijkbaar schijt aan. Als de betrokkenen niet rapido over de brug komen, gooit hij zijn inmiddels 1 meter hoge dossier van Noortman op de Maastrichtse keien. Al dan niet met hulp van onze Henk en collega's van de Daily Mirror en de Washington Post, die Ben zogezeid platbellen. Chantage? Nee meneer, dat heet druk zetten. En dat terwijl de Limburgse meesterdetective weet, dat de juridische kaarten nog niet ten volle zijn geschud. De onverlaat die indertijd de buit van de Noortman-heist onder zijn hoede nam voert namelijk nog een proces. Omdat zijn toezicht op het welzijn van de gestolen doeken langer dan twintig jaar heeft geduurd, is hij in zijn visie de eigenaar ervan geworden.
Conform de kromme Nederlandse wetgeving.
Kan allemaal wel zijn, maar een speurder met een centrale verwarming, die klinkt als de loeënde klokke van Limburg mijn land kan je zoiets toch niet aandoen? Of zitten er dissonanten in al dat lawaai? Meer daarover in deel 5. Stay tuned.

1. Pak de leuning van onze zoekmachine en daal voor Van Thillo af in de duistere krochten van ons archief.
2. Die term "meesterdetective" komt niet van ons. Die hanteert Bennie zelf op zijn eigen site.
3. Zo stak Julian zijn sticky fingers in de terugkeer van een ontvreemde Cézanne. Lees dit en dit en herstel met een flinke wandeling.

woensdag 15 juni-2011
Waar waren we ook weer. O ja, we zaten bij de centrale verwarming van Ben Zuidema. Of liever de betrouwbaarheid daarvan. Neem bijvoorbeeld nou eens de kees van "Shade and Darkness" en "Light and Colour". De twee waanzinnig waardevolle doeken van William Turner, die eind juli 1994 waren gejat in Frankfurt. Staat op Bennie's site onder "opgeloste zaken". Kwootje. Gaat ie:

"2001. Arrestatie kunstrovers, gestolen meesterwerken van de negentiende eeuwse Engelse schilder William Turner samen met de federale recherche van Antwerpen en enkele burgers".

Volgen een paar foto's van dat heroísche evenement en een meeslepend artikel van Henny Korver en Ron Couwenhoven, twee gerenommeerde speurneuzen van De Telegrof. Daarin valt te lezen hoe Bennie werd benaderd door twee Krauts, die de twee Turners aan Lloyd's wilden verpatsen voor 10 meloen piek. Het Britse verzekeringsvehikel had na de diefstal 80 meloen moeten ophoesten, dus die zouden daarvoor wel te porren zijn. Wat deed onze meesterdetective? Hij trok aan de bel bij een stel Belgische recherchesmurfen, lokte de Duitse onverlaten naar Antwerpen met de smoes, dat de schilderijen op hun echtheid getest moesten worden en simsalabim ze werden op de Frankrijklei bij hun Klamotten gegrepen. En Ben liet zich voor de eeuwigheid vastleggen met de meesterwerken van William Turner. Goooooooh, denk je dan als eenvoudige boerenkomkommer. Te gek!!! Bennie heeft Hercule Poirot ingehaald!!!
Ja, leuk verhaal. Maar de twee gearresteerde Krauts waren een paar kruimelaars en de twee Turners waarmee Bennie op de kiek staat waren valserikken. Sterker nog, een van de echte doeken was het jaar daarvoor al teruggekeerd bij de eigenaar, de Londense Tate Gallery. Via een geheime operatie van twee voormalige Metropolitansmurfen en hun Duitse tegenhangers. En om nou te zeggen dat ze blij waren met Bennie's Antwerpse keystone-actie... nou nee. Want hun delicate speurtocht naar het andere schilderij was nog in volle gang en voor je het weet gooit zo'n Limburgse lawaaipapegaai roet in de zuurkool. Thank God ging alles goed en eind december 2002 werd de operatie succesvol afgerond (1).
Dus Bennie had wel gelijk. De zaak was inderdaad opgelost. Maar niet door Bennie. Dus ga je ook twijfelen aan andere heldendaden die hij zichzelf toeschrijft. Volgens sensei Schutten van Het Parool zou de Limburgse "grijze rat" zijn meestertitel hebben veroverd in 1976 bij het terugbezorgen van 118 Picasso's, die waren gejat uit het pauselijk paleis in Avignon. Zie je het hem doen? Dingdong. Ben belt aan bij het paleis. Frater Venantius doet open. Zegt Ben: "Daaag (zachte g). Ik ben Ben en ik kom effe 118 Picasso's afleveren. Waar moet ik ze neerleggen? In de refter?".
Schrijver Leon Zoeteman (rip) heeft over deze operatie ooit een geromantiseerd verhaal tussen twee kaften geperst, waarbij hij stevig steunde op... een serie artikelen uit De Telegrof (2). Voelt u waar we heen willen? Toegegeven, we hebben Leon's boekje nooit gelezen. Maar wij hebben ook niks met boekenromantiek en goedkope detectives.

1. Meer details zijn te vinden in dit artikel uit de Guardian.
2. "Vals geld voor Picasso's". Verkrijgbaar bij Bol.com.

dinsdag 13 december-2011
Gadverpielekes. Wat staat er vandaag in het Paradijselijke dagvod van de Basisweg?
Dat een of andere juf bij het Amsterdamse OM een gruwelijke fout heeft begaan. Toen ze een paar maanden geleden de kuierlatten nam was ze vergeten het dossier van de te vroeg van ons weggenomen TEFAF godfather Robert Noortman over te dragen aan haar opvolger. Dus kwam de zaak vandaag niet voor de kadi en mogen de drie bij de affaire betrokken avonturiers nog een jaartje wachten op de finale.
En da's vooral een strop voor de Duitse hoofdverdachte Eckhard Pruy. Die denkt namelijk dat ie de negen oude meesters, die hij in samenwerking met Noortman achterover zou hebben gedrukt, weer terugkrijgt. Omdat die pas in beslag werden genomen toen de verjaringstermijn van twintig jaar al ruim was verstreken.
En het is natuurlijk ook een strop voor speurneus Bennie Zuidema. De witte tornado uit het bronsgroen kreupelhout wordt er ook niet jonger op en zou graag nog wat beuren voor het terugvinden van de buit. Al was het alleen maar om zijn ouwedag een wat fleuriger aanzicht te geven (1).
Toch is het raar, dat zoiets nou net gebeurt met het dossier-Noortman. Zouden er bij het OM in 020 middelbare meesters en meesteressen rondlopen die zich graag omringen met oeroude meesters? Zoals je in Utrecht meesters hebt die van Modigliani's houden (2)? Of zijn we nu al te conspiratief? Stay tuned.

1. Zie voor een duidelijker beeld aflevering 4 dd. 12 juni 2011.
2.. Zie de serie "Tussen beffen en piraten" van maandag 19 september 2011 e.v.