vrijdag 27 april-2007
Niet om het een of ander, maar wat een misplaatste heisa over de verandering van Dè Bank in Dàààg Bank. De geldwolven zijn gewoon weer de baas. En die willen het onderste uit het karkas. Da’s alles. Dus dan kan die meneer Grijpman Groenink wel stiekempjes proberen om een heel brok rood vlees weg te smokkelen naar een bevriende oppasser in Amerika. Terug die hap. Geen geintjes. Grijpman zou wel goeie bedoelingen hebben gehad met het wegsmokkelen van LaSalle naar de Bank of America. Daarmee wilde hij namelijk de Belgisch/Schots/Spaanse gelegenheidsroedel het bos in sturen en Dè Bank reserveren voor Barclays. Dan kon Ajax gewoon verder voebelen met ABN-AMRO op de voorbumper en de eenvoudigen van geest gewoon klantje blijven bij hun eigen vertrouwde bank. Als je de dagvodden en de andere gelijkgeschakelde media tenminste mag geloven.
Maar het kan ook zijn dat Grijpman andere bedoelingen had. Want in de boeken van LaSalle is het wel heel duister kijken. Hoe is de ABN AMRO bijvoorbeeld aan dat roversnest in Chicago gekomen? Volgens de in 2006 overleden Sherman Skolnick niet netjes: met een partij gejat goud uit het Rusland van Boris Borrel (1). Om maar te zwijgen over de rekeningen, die de directeur van Osama’s Flying Circus en zijn familie volgens de Amerikaanse pers ooit bij het filiaal van Grijpman in de Windy City hebben geopend (2). En wat te denken van de brand op de 29ste etage van datzelfde filiaal op 6 december 2004? De hele administratie van een stel internationale trusts inclusief alle overboekingen naar de Filistijnen. Precies op het moment dat de top van LaSalle in Amsterdam zat te winen en dinen met Grijpman cs (3). Enzovoort enzovoort. Nee, het was misschien maar beter dat die hele shit in Amerikaanse handen bleef. En dan was de Bank of America van de Giannini’s en het Vaticaan de beste keuze. Ook al omdat Dè Bank al zulke voortreffelijke relaties onderhield met de geldkerk in Rome via zijn Global Trust Fund. Maar dat is voor later. Stay tuned.

1. U kunt uitgebreid genieten van deze story in de artikelen “De bank één” en de “De doos van Pandora” (5), te vinden via onze zoekmachine.
2. Idem in het artikel “Dè bank, poeder en Al Queda”, op dezelfde wijze uit de automaat te trekken.
3. Zie het artikel “Bràààànd” dd. 9 januari 2006 in deze rubriek.

donderdag 3 mei-2007
Of je nou een specsaver op je giegel hebt of iets Anders, regeren blijft vooruitzien. Dat geldt ook voor Grijpman Groenink en een stel van zijn collegaboorden bij Dè Bank. En als dat vooruitzien naast bancair ook in de persoonlijke sfeer een beetje fruitig uitvalt, is dat natuurlijk mooi meegenomen. Toen The Children’s Investment kruistocht dreigende vormen begon aan te nemen zochten G.G. en de zijnen een passende nooduitgang. In alle stilte gingen ze de boer op en vonden Barclays bereid tegen een frisse vergoeding de sleutel te leveren. Na dit ceremoniële handjeklap en een beschaafde vreugdedans zouden G.G. en de zijnen zijn overgegaan tot een paar ondeugende initiatieven.
ING heeft in ieder geval zo’n kleine zes procent aandelen ABN/AMRO in haar portefullie. En zeer waarschijnlijk nog een paar stapeltjes via een paar frontjes. Mocht de ABN/AMRO in de ramsh gaan, dan stijgt dus niet alleen de koers van Dè Bank. De ING lift heel leuk mee. Kind kan de was doen. Dus wat deden G.G. en zijn boys? Volgens een paar insiders kochten ze via andere banken een serie long calls ING. Onder een codenaam die gerelateerd is aan die van G.G.’s echtgenote cq. die van zijn nieuwe landgoed. Aflopend in december 2007. Op het moment van aankoop scharrelde de koers van die geldzak rond de 29 euro, maar ze kochten in voor 30 met een premie van 1,55. Dus zodra die koers boven de 31,55 werd gejaagd maakten ze winst. Momenteel hikt ie tegen de 34 aan, dus dat ziet er gezond uit. Zo gezond, dat de bounty hunters in kwestie vorige maand er nog maar een serietje calls tegenaan gooiden. Nu wat shorter. Aflopend in juni van dit jaar.
Dat wordt feest in huize Grijpman zou je zeggen. Nou, da’s volgens dezelfde insiders maar ten dele waar. De sfeer zou namelijk nogal verziekt zijn door een geschiedenis met een secretaresse, die zich op dit moment zou schuilhouden in de stulp van een AIVD-er in Amstelveen. Een aangename mevrouw uit het roze wereldje van Boedapest. Een wereldje dat overigens met Nederlandse expertise in elkaar is gemetseld en is gefinancierd door de Italiaanse bank Antonveneta. Tzeggu? Ja, klopt. Leuk hè? Stay tuned.

vrijdag 4 mei-2007
Ach guttik. Heeft die Ondernemerskamergeleerde Huub Willems de verkoop van LaSalle aan de Bank of America afgeblazen. Wordt de ABN/AMRO straks toch in mootjes gehakt. En staat Grijpman Groenink op de keien. Moet ie zelf de grond van zijn nieuwe landgoed omspitten. Hoewel, dat laatste zal wel meevallen. Mocht ie inderdaad omvallen dan wordt ie stante pede commissaris bij Shell. O ja? Ja. Want hij is hartstikke interessant voor Jeroen van der Veer en zijn ja-knikkers. ABN/AMRO heeft namelijk sinds 2004 een Russia Equity Fund en daar zit volgens onze welingevoerde bronnen Grijpman ook privé in. De aandelen van dat fonds startten indertijd op een eurootje of 45 maar gierden binnen een jaar de 100 euro grens over. Het gemiddeld jaarrendement is een teasertje van 35 procent. Zo, is dat muziek of is dat muziek? En waar komt die muziek vandaan? Nou Russia Equity Fund doet heul veul in grondstoffen. Met name olie en gas. Begrijpt u waar we heen willen? Grijpman is niet alleen een expert op het gebied van Hongaarse moves (1), maar ook op dat van moves binnen het Russische olie- en gaswereldje. En dat is voor Jeroen geen poep aan zijn schoen. Stay tuned.

1. Zie de vorige aflevering. Btw: de onderhavige trofee uit Boedapest zou ook nog even zijn vastgehouden door Flip Kerkhoven, een gabber van Neelgligé Kroes. Als u even tijd heeft, zie voor Flip vooral aflevering 230 van de serie Octopussy op onze Followup-site.

dinsdag 8 mei-2007
Sssst. Effe onder ons. Als wij u waren en een beetje poen hadden zouden we als een gesmeerde ciabatta een paar aandeeltjes Shell kopen. Of een paar vodjes van Grijpman Groenink’s Russia Equity Fund. Daar zit namelijk ook een aangenaam pakketje LUKoil in en de koers staat in wezen net zo laag als een goelagzonnetje in de winter. Maar waarom zou u? Nou, er doen in kringen waar Kleintje tegenwoordig naar nieuws boort geruchten de ronde dat LUKoil stilletjes aan Jeroen van der Veer’s meccanodoos zit te snuffelen. Voor een overname (al dan niet met partners) of een merger. Lekker bedrijffie hoor, dat LUKoil. Die Ruskies scoorden vorig jaar na het jaarlijkse bezoek van Pjotr Fiscussiev toch nog een lekker winstje van 7,6 miljard dollar. En dat wordt dit jaar alleen maar meer. Dus met een beetje mazzel kan je binnen een half jaar buurtje van Grijpman wezen, met een riant uitzicht op de Vecht.
Volgens onze insiders zou de rest van de equities van Dè Bank trouwens een soepzootje zijn.
Met rare ballen. Dat laatste gold ook voor het Global Trust Fund. Dus niemand bij de ABN/AMRO zal in zijn zakdoek hebben getrompetterd toen dat op 1 juli 2005 werd overgedaan aan het ook al niet frisse Equity Fund. Met als derde deelnemer aan de speeltafel Insinger De Beaufort (1) en op de achtergrond de voormalige Nederlandse agent van de Banco Ambrosiano. De Vaticaanbank die in 1982 met veel geraas in elkaar donderde kort nadat directeur Roberto Calvi in een merkwaardige pose onder de Londense Black Friars Bridge werd aangetroffen. Voornoemd agent zou niet voor niks actief zijn geweest bij de deal. Er zouden namelijk nog stille tegoeden van de Ambrosiano in het Global Trust Fund verborgen zijn geweest. Een paar maanden later, in september 2005, nam Grijpman’s Bude met veel fanfare de Italiaanse bank Antonveneta over (2). Toeval? Of een zalfje van het Vaticaan? Uit dankbaarheid voor bewezen diensten. Op 6 oktober 2005 startte in Rome het proces tegen vier hoofdverdachten en een bijwagen wegens het uit de weg ruimen van Calvi. In diezelfde periode kreeg het hoofd van het Brits financieel onderzoeksteam in de zaak Calvi een fataal ongeval met zijn auto. In Nederland. In de buurt van de Vecht. U nog een onsje? Gaat het zo mee? Groetjes aan moeders. Stay tuned.

1. Aanrader: zie voor Insinger De Beaufort en Equity Trust vooral het artikel “Neerlands stille kracht” op de site van De Morgenster en in Kleintje Muurkrant 353.
2 Zie deel 2 van deze serie dd. 3 mei 2007

donderdag 10 mei-2007
Asjeblieft. Zijn we vorige week begonnen over het voorgenomen huwelijk van Grijpman Groenink en Jeroen van der Veer en de achtergronden daarvan en wat gebeurt er? Legt de ABP er een clusterbom onder. Dat ziet die verbintenis niet zitten. Samen met nog een paar instituten die met ons pensioengeld speculeren en het nodige in de olie hebben te brokkelen bij Shell. Als die dwarsliggers een meerderheid krijgen dan grijpt Groenink ernaast. Waarom ze hem niet motten? De een vindt hem als bestuurder een prul, de ander vindt een commissariaat bij Shell een te grote belasting voor hem zolang ie baasje bij Dè Bank is. Maar het kan ook zijn dat ze een LUK-oil avontuur niet zien zitten. Alleen, daar hoor je (nog) niemand over. Stay tuned.

maandag 14 mei-2007
Op 4 mei (symbolischer kan niet) begonnen we te eukelen over het voorgenomen huwelijk tussen Jeroen van der Veer en Grijpman Groenink. Vanwege de Lukoil-connectie en dat Russia Equity Funds. Wat gebeurt er? Eerst trappen de ABP en nog een paar andere ouwedaggeldspeculanten op de rem, begin deze week volgden nog een stel geldzakken en pats, Grijpman gooit de handdoek. Eén dag voordat de familie van Jeroen van der Veer bij mekaar zou komen om te beslissen over het huwelijk. In casu, een commissarispost. Of we ook invloed hebben, zo her en der. Mene tekel en stay tuned.

dinsdag 15 mei-2007
En wij maar lullen over Grijpman Groenink’s Hongaarse “red light” secretaresse. Pinda’s in vergelijking met de story op de website van de Daily Mail van afgelopen zondag. Dat artikel beschreef hoe BP, de grote concurrent van Shell, tekeer is gegaan om een sappig contract binnen te takelen in Azerbeidzjan. De Azeri’s die in Londen kwamen onderhandelen werden niet zo zuinig in de blommen gezet met zwoele parties, flesjes prik, mondjes kaviaar, financiële zalfjes, lijntjes wit, hupse snollen etcetera. De eerste reservering van 45 meloen pond was er al in vier maanden doorheengejaagd, maar werd zonder mokken direct aangevuld met verse meloenen. Vrolijk weggeboekt als representatiekosten, onvoorziene uitgaven of andere smoezen.
In Bakoe was het the same old song. Bovendien zat daar ook het hele BP-kantoor vol met tot secretaresse getransformeerde glijbanen. En niet alleen voor het op- en afschuiven van sigarenbandjes, maar ook om inlichtingen in te winnen. Net als hun collega’s in Londen. Vriend Litvinenko mag dan dood zijn, James Bond leeft nog.
Les Abrahams, de directeur van BP die langs deze sympathieke weg het contract binnen sleutelde, kreeg vorige maand de zak. Ondanks het feit dat hij een volledige licence to fuck had van de hoogste baas, lord Browne. Of er enig oorzakelijk verband bestaat weten we niet, maar ook de Lord is inmiddels exit. Die had tegenover een kadi van het High Court een potje staan te liegen over zijn vierjarige relatie met de Canadees Jeff Chevalier. En dat kan niet in Engeland.
Les stond overigens al vanaf 1991 in rechtstreeks contact met John Scarlett van MI 6. Beide heren werkten toen in Moskou en hun liaison kwam pas ten einde toen Abrahams de zak kreeg. Scarlett heeft blijkbaar goed werk afgeleverd, want hij is tegenwoordig de hoofdsmurf van de Britse buitensnuffeldienst. Dus u zult van verbazing geen lekke band krijgen als we u vertellen, dat dit roodgloeiende artikel na een paar uur van de site van de Daily Mail was verdwenen. Zo werkt dat daar aan de overkant van het plasje. Bij ons gaat dat gelukkig even anders. Hoewel… die Hongaarse secretaresse van Grijpman zit toch ook maar mooi bij een AIVD-er in huis. In Amstelveen. En da’s ook niet voor niks. Stay tuned.

maandag 21 mei-2007
Even kijken. Wanner begonnen we ook alweer over die overname van Shell door LUKoil?
Juust. Op 8 mei. In verband met Grijpman Groenink, die zo graag bij Van der Veer op schoot wilde zitten vanwege hun wederzijdse Russische belangen en connecties. Nou, zoals u weet is dat huwelijk inmiddels voortijdig de bietenberg opgegaan. Grijpman heeft zich mokkend teruggetrokken en zich laten troosten door Irene. Zijn eigen godin van de vrede binnen zijn nieuwe vesting Vrederijk. Ja, ja, zo groot kan de
invloed van een kleine muurkrant soms zijn. En dat bleek afgelopen donderdag eens temeer. Toen spoot de koers van Shell omhoog als pas aangeboorde olie. De aanleiding? Geruchten dat een of andere shrek op het punt stond het speeltje van Jeroen van der Veer op te slokken. Welke shrek dat was kwam niet naar buiten, maar onze koersgevoelige abonnees waren al volledig op de hoogte en hebben waarschijnlijk nu al een slagje geslagen. Zo zie je maar, wij zijn van alle markten thuis. Stay tuned.

maandag 4 juni-2007
Wat denk je wat er gebeurt? Zojuist bereikte ons het vrolijke bericht dat de Citigroup van hold is afgestapt en nu adviseert om Royal Dutch/Shell aandelen te kopen. En dat doet dat Amerikaanse spaarvarken echt niet als Jeroen van der Veer net een paar leuke putjes heeft geslagen achter Tudderen. Zo'n spekzak komt pas in beweging als het grote wortels ruikt.
Dus bij Shell staat er iets lekkers op het kookplaatje. Nou zijn er berichten uit Kamchatka dat de olievoorraden aanzienlijk groter zijn dan aanvankelijk geschat en Jeroen zit daar ook te grutten. Maar met dat schatten is Shell al eerder de boot ingegaan. Dus speculeren wij er toch op dat het gaat om het voorgenomen huwelijk van Lukoil en Shell, dat zo buitengewoon aangenaam zou zijn voor de eigenaar van het landgoed Vrederijk in Vreeland. Aanleiding daartoe zou de aankondiging kunnen zijn van de joint-venture tussen TNK, de derde olieboer van Rusland, en Shell-concurrent British Petroleum. De bijbehorende paperassen worden over zo'n dag of tien getekend in Londen en daarmee remt BP het speeltje van Jeroen uit in de Tarzanbocht. En dat kan Jeroen natuurlijk niet laten gebeuren. Die trapt op het rechte eind de longen uit zijn Shell-bolide om bij het zwaaien van de vlag in de armen van Lukoil te vliegen. Zou je het zelf wezen. Dus mocht u nog wat losse euro's over hebben volg het advies van de Citigroep. Shell kopen. Of natuurlijk Russia Equity van de ABN. Kan Grijpman Groenink strakkies tenminste zijn tuin afmaken. Stay tuned.

dinsdag 19 juni-2007
Ooit gehoord van Jaap Koelewijn? Nee, wij ook niet. Tot gisteren. Toen kregen we een column van Jaap toegestuurd. Schijnt een van de dingen te zijn waarmee Jaap zijn hoofd boven water en maaiveld houdt. De column in kwestie heette "Gebruikte theezakjes". Ging over Zembla's revelaties over de beleggingen van de pensioenfondsen in clusterbommen en ander ongerief. De eerste uitzending vond Japie een briljant theezakkie, met explosieve gevolgen. Maar Zembla had datzelfde zakkie nooit nog een keer moeten gebruiken. En dat deden die zuinige scharrelaars wel. Foute boel volgens de financiële denkwerker. Neem bijvoorbeeld het verwijt aan het adres van Grijpman Groenink's spaarvarken. Dat zit in een syndicaat dat voor poen zorgt voor een Shell-project in het Russische Sachalin. Dat project verpest de badkamer van de lokale grijze walvissen en volgens Zembla is Dè Bank (nou ja) daar dus medeverantwoordelijk voor. Vond Jaap maar een slap bakkie. Nou, wij vonden het sterk zat. Al was het alleen maar omdat in dat syndicaat ook Grijpman's Russia Equity een slokkie meelebbert. O, en nu we het daar toch over hebben. Dat Russia Equity was een paar dagen uit beeld. We dachten nog heel even dat het misschien getroffen was door een clusterbom. Maar dat bleek niet zo te zijn. Gewoon een gevalletje metamorfose. Andere looks. Andere naam. het heet nu AFF R.Eq. FFacc, maar wat ons betreft is het hetzelfde theezakkie. In de paar dagen dat het fonds onder water dook voor een ontmoeting met een schooltje grijze walvissen of zo gierde de koers ineens van 96 naar 102. Ja, had u maar naar ons moeten luisteren. Had u bijvoorbeeld onder het voor de tweede keer lezen van Japie's column een heule luxe vakantiereis naar Sachalin kunnen verdienen. Eventueel begeleid door Floortje Dessing. Eigen schuld, dikke bult(walvis). Wij? Nee, daar doen wij niet aan. Beleggen is not our cup of tea. Stay tuned.

donderdag 9 augustus-2007
Wij hebben het in deze serie al vaker gehad over de met de ABN/AMRO verweven activiteiten die Shell in de afgelopen jaren heeft ontwikkeld in Putin’s olie- en gastuintjes. Dat ging niet makkelijk, maar het ging. En vanzelfsprekend is daarbij met de buidel gerammeld. Want steekpenninkskes tieren tussen Sint Petersburg en Wladiwostok net zo welig als de legendarische bjerjozkas. Hoe laat je die kopekes in de juiste puntzak verdwijnen? Gewoon overmaken van Jeroen van der Veer’s rekening bij Grijpman Groenink’s spaarvarken naar die van een stel Russische patjepeeërs? Tuurlijk niet. Dat laat je lopen via een allerliefst bosje werkmaatschappijen, die zo op het oog geen hol te maken hebben met de olieboer in kwestie. En wie laat je dat regelen? Geen absolute topper binnen het bedrijf, maar wel iemand die zich zowel in Wassenaar en omstreken als in Omsk, Tomsk en Nowosibirsk een beetje knappies kan redden. Nou weten we inmiddels dat ene Michael Hadjitofi regelmatig voor de bedoening van Jeroen in Rusland heeft rondgesjouwd. Maar of nou juist deze Wassenaarse ingezetene als de Sint van Shell daar over de toendra’s heeft rondgehobbeld is nog eventjes de vraag. Zeker is in ieder geval wel, dat zich in zijn naaste omgeving heel wat geheimschrijvers, olieboeren, spaarvarkenshouders en interessante zakkenvullers ophouden. Hebben we het nog over. Volgende keer. Stay tuned.

vrijdag 10 augustus-2007
Ja, ja, die Michael Hadjitofi. Interessante gozer. Die moet het nodige in zijn nuts hebben. Want geloof maar gerust dat Jeroen van der Veer niet de eerste de beste heikneuter naar Rusland stuurt om plotseling opstekende pijntjes weg te masseren bij allerlei gretige grissers met een olie en gasnering. Zenuwenbaan. Goed dat Michael thuis door dik en dun gesteund wordt door zijn vrouwtje, Tasoula Georgiou. Een dochter van een Cypriotische postbode, die na haar vlucht uit het Turkse deel van Cyprus met Grieks-orthodoxe hulp het niveau van volle fietstassen kon ontstijgen. En het zelfs tot honorair consul van half Cyprus in Den Haag schopte. Eersteklas zakenvrouwtje trouwens. Hotemetootje van Octagon. Nooit van gehoord? Nou, Octagon is een zogenaamd detacheringsbureau aan de Laan Copes van Cattenburch. Kan je met wat kwaaie wil een uitzendbureautje noemen, maar dan sla je het laminaat toch wel errug mis. Want Tasoula’s bedrijfje zoekt naar toppers in de branches ICT en Management Consultants. En niet voor de kruidenier op de hoek of TNT. Nee, nee. Voor “blue chips”. Zoals? Wat dacht u hiervan:
Shell International, Swellfix (dochter van Jeroen), BP, Agip, ABN/AMRO (zo lang het nog duurt), ING, T-mobile, Aspider, Eurojust, Europol, Eurocontrol-Belgium, ICC (International Criminal Court), Icty (International Criminal Court for the former Yugoslavia), OPCW (Organisation for the prohibition of Chemical Weapons), de Belastingdienst en de Rotterdamse Universiteit.
Niet overdreven hè in het vorige stukkie? Tasoula en haar Michael staan dus wel degelijk in levendig contact met geheimschrijvers, olieboeren, spaarvarkenshouders, zakkenvullers en zelfs studiebollen. Als een van bovengenoemde blauwe chips dus een nieuw licht van een beetje niveau nodig heeft, vraagt ie aan Octagon of het naar een geschikte kandidaat wil dreggen. Delicate klusjes dus. Speurneuzenwerk. Ruikt u ook iets? Nee, dat zijn geen meze of halloumi. Daar pruttelt iets anders. Stay tuned.

zondag 12 augustus-2007
En? Er al achter wat voor luchtje uw nösvlögels signaleerden in het wereldje rond het nijvere echtpaar Hadjitofi? Juist. Het luchtje van sjpörnözen, rubberzolen en regenjassen. En da’s geen mirakel. Want wie vers bloed levert voor klussen binnen en/of ten behoeve van de blauwe chips die wij in onze vorige bijdrage al netjes in de schappen hebben gezet, die zit meteen in een Alpenwei vol wuivende voetangels en klemmen. Met daartussenin en net over de randen van de wei de mooiste bloemen die je voor moeders mee kan nemen. Over een daarvan ontvingen we meteen al de nodige correspondentie. Verschillende lezers wezen ons op de rol die de Hadjitofies in de jaren 1988 ev. hebben gespeeld in de aanloop en de uitvoering van een volwassen sting-operatie. Compleet met bosjes Duitse, Britse, Nederlandse en Cypriotische bromsjnorren, geheimschrijvers en interpollers. En, jawel, Michel van Rijn. Ook niet iemand die ‘sochtends met de bus meegaat en ‘savonds bij god niet weet wat ie die dag heeft gedaan (1). Het ging bij die operatie om het opblazen van een meneer Aydin Dikman. Nee, niet met Semtex of een andere leuke kleisoort. Meer figuurlijk. Die Dikman stond aan het hoofd van een grotendeels Turkse smokkelorganisatie van antieke kunst, waarvoor hij bijvoorbeeld Griekse kerken en andere eeuwenoude optrekjes liet leegbikken. Een meloenenbusiness. Frescootjes, mozaïekjes, icoontjes, kruisjes, bijbeltjes, muntjes? Roept u maar. Valserikken? Ook geen probleem. Het mocht allemaal niet, maar het werkte wel. Tot oktober 1997. Toen trokken Van Rijn en Tasoula Hadjitofi het gordijn dicht. Dikman in een Duitse Ganovenwagen. Op naar een Kruipruimte.
Leuk gevalletje uit het kleurige bestaan van de Hadjitofies. Maar there’s more between Copes en Cattenburch. Stay tuned.

1. Neem voor een paar bescheiden fragmenten uit Van Rijn’s never a dull moment-leven gerust de dienstlift naar ons archief. Denk om de kunstwerken.

woensdag 22 augustus-2007
Een beetje lezer van deze serie zou kunnen denken dat wij ergens bij een kruising voorbij gulag 18 de weg in de steppen van meneer Borodin zijn kwijtgeraakt. Njet, njet. Is niet zo.
Onze these dat Grijpman Groenink via Russia Equity en de activiteiten van Shell in Siberië er een flinke duit wilde bijscharrelen voor later, blijft net zo recht overeind staan als een gepiercte fluit in de ochtendstond. Zo vernamen wij gisteren bijvoorbeeld leuk nieuws naar aanleiding van onze schrijfsels over Michael Hadjitofi. De Rusland-expert van Shell, die volgens onze bronnen flink met zwarte flappen heeft lopen zwaaien om de verovering van Sakhalin tot een goed einde te brengen. Mogelijk ook om zijn eigen puntzak te spekken. Want wiens naam prijkte in de eerste prospectus van Russia Equity op het lijstje van adviseurs? Ja, Hadjitofi. Dat was nog in de jaren van Borrel Yeltsin, toen in Rusland alles te koop was. Zowel boven als onder tafel. Na de komst van Poetipoe draaide de wind van west naar oost. En Hadjitofi raakte daardoor ondermeer betrokken bij onderhandelingen met Gazprom over de overdracht van een pakket aandelen Sakhalin II. Waarbij de borsjt wel degelijk zo heet werd gegeten als ie werd opgediend. Shell was uiteindelijk gedwongen om de helft van zijn meerderheidsbelang (27,5 %) aan Gazprom over te dragen. Officieel voor een bedrag van 7,45 miljard dollar. Maar het kan ook een onsje meer of minder zijn geweest. Het is koud en je wil naar huis.
Hoe dit ook zij, Grijpman en Hadjitofi hadden/hebben gemeenschappelijke belangen in de wondere Russische olie- en gaswinkel. In hoeverre is dat kosher? Moeten we nog eens over nadenken. Denkt u even mee? Stay tuned.

vrijdag 24 augustus-2007
Ja kijk, je kan niet alles lezen. Daarom hebben we een paar weken geleden een artikel gemist in het weekvod Story. Ging over "meesteroplichter" Eric Peute, die vrij recentelijk in Frankrijk de boel belazerd heeft met valse sjekkies op naam van alternatieve canonridders als Heineken en Dreesman. Daardoor zeilde Ericje de petoet in, zeilde er ook weer uit, maar moet zich nu wel elke dag melden bij een bureau des brommoustaches in Parijs. Ach, waar zijn de jaren gebleven dat hij een avantgardistische meloenair was, wakker werd met Patty Lalalalalalalala, samen met admiraal Harry Mens witgeneusd de Amsterdamse grachten doorkliefde in een wat klein uitgevallen Statenjacht, van hot naar her trok met ballonnenfenomeen Dicky Peschar, of lekker van bil ging met Gerard Bokma. Gone with the wind.
Oh, btw. Nu we het toch over Gerard hebben. Volgens onze onvolprezen Haagse bronnen heeft die beginjaren negentig ook een tijdje op het kantoor gezeten bij Octagon. Het detacheringsbureau van de Cypriotische honoraire consul Tasoula Hadjitofi - Georgiou. Samen met nog een paar jeugdige homofiele werknemers. En mocht er een blauwe chip bij Shell, BP, Agip, ABN/AMRO, ING, T-mobile, Eurosnor, Interbef, etcetera behoefte hebben aan een jongeheer die nog lichtjaren verwijderd was van zijn houdbaarheidsdatum, geen probleem (1). Octagon zorgde voor een discrete leverantie. Later is dat van het programma afgevoerd. Over het waarom tasten wij in een darkroom. Maar we kunnen ons voorstellen, dat er hier en daar bellen zijn gaan rinkelen bij Haagse sjpörnösinstitoeten. Want je kunt wel veilig vrijen, maar is het wel veilig?
Grappig hè, hoe je van zo'n "meesteroplichter" op de keurige Laan Copes van Cattenburch terechtkomt. Wij staan voor niets. Stay tuned.

(1) Zie voor de volledige cliëntenlijst aflevering 12 van deze serie dd. 10/08/2007