maandag 26 februari-2007
Hij kwam al even voorbij in de derde aflevering van Krikke-gate. Bert Terpstra. De goeroe van de Human Academy in het buiten  “De Terp” in het rustieke Bosch en Duin. Een duizendpoot, die Bert. Vroeger wat rondgeneusd in de theologie en de sociologie, een hapje wiskunde verorberd, wat juridische kennis opgedaan, zich wat verdiept in het aftappen van zieleroerselen à la Landmark en momenteel als ruime zestiger nog intensief snuffelend aan het diamanten gedachtengoed van ene A. Hameed Ali (aka A.H. Almaas) op de Ridhwan School. Die indrukwekkende bagage brengt Bertje allemaal in bij zijn werkzaamheden als systeemtherapeut, interim-manager, counselor, trainer, coach en het in elkaar hangen van familieopstellingen (met in het doel zijn echtgenote Marjolein Rovers). Het lijkt hier en daar wat zweverig, maar dat is het voor geen vierkante meter. Het is keiharde business. En niet zo’n beetje.
Beginjaren negentig kreeg Bertje’s Utrechtse organisatiebureau Terpstra Tukker de vererende opdracht om tegen een weelderige vergoeding de hark door het Ministerie van VROM te halen. Nou, dat hebben die 1800 ambtenaren geweten. Ze werden tijdens “stratepeutische” (huh?) groepsseances van de beide humanisten uitgemaakt voor boerenlul, nitwit, brandhout en andere superlatieven uit het liedboek van het Zuiderpark. Het beroerde was dat je Bertje en zijn Co. tijdens of na die seances niet het raam uit mocht gooien. Want dat kwam op je kwaliteitskaart (huh?) te staan. Net als andere negatieve reacties als huilbuien, het wurgen van je chef, bedplassen, Bert ‘snachts zijn nest uit bellen etcetera etcetera. Wie de meeste negatieve aantekeningen had kreeg de zak. Wat ook de bedoeling was van het reorganisatieproject. Er moesten zo’n 600 man geloosd worden. Maar door het Utrechtse schrikbewind liep de boel gierend uit de hand en de firma Terpstra Tukker werd vriendelijk verzocht op te lazeren. Maar wel tegen een alleraardigste tegemoetkoming, die naar verluidt ruim voldoende was om voornoemd pand in Bosch en Duin aan te schaffen en er een cursus- en conferentieoord van te maken. Het was wel een bejaardenoord, maar waar gehakt wordt valt wel eens een boerenlul.
Wie denkt dat het echec van het VROM-project een deuk veroorzaakte in de orderportefeuille van Terpstra Tukker en de op “De Terp” tot bloei gekomen Human Academy moet in therapie. Want het ging crescendo. Zo riep bijvoorbeeld de Arnhemse procureur-generaal Winnifred Sorgdrager de hulp van Bertje cs. in om eens flink te husselen in het Hofapparaat.
Of  het één oorzakelijk verbonden is met het ander is niet duidelijk, maar feit is wel dat Winnie in 1994 minister van Justitie werd van het eerste kabinet Kok. Was niet om te juichen en Sorgdragertje verdween dan ook na vier jaar met omfloerste trom van het politieke toneel. Haar rol in de Haagse jungle leek uitgespeeld, maar eind 2005 maakte ze haar entrée in de Raad van State. En kijk, dat was voor onze vriend Bert geen ongunstige ontwikkeling. Meer daarover in de volgende aflevering. Stay tuned.

dinsdag 27 februari-2007
Ja, ja, het ging vet cool met De Terp. Een bonte krentenmik aan Nederlandse topbedrijven en instellingen bleken het aantrekkelijk te vinden om hun kader- en personeelsleden door de boerenlullenmangel van zielgrutter Terpstra en zijn ont-zettende paladijnen te laten halen.
Om hun organisatie op scherp te zetten en waar nodig te millimeteren. Goeroe Bertje kreeg daardoor in 1998 een megalomaan visioen en besloot zijn instituut uit te breiden met een extra vleugel plus een bescheiden dienstwoning van pakembeet 200 vierkante meter met drie etages en een topdak. Dat laatste als vervanging van zijn huidige armoedige zeskamer-appartement.  De gemeente Zeist vond dat plan heel dolletjes, maar de omwonenden kregen er een lichte beroerte van. Vooral omdat de hele boel precies op de erfgrens zou verrijzen. En je kijkt nou eenmaal liever tegen bomen en bosjes aan dan tegen een frisse bunker. Bovendien was Bert’s hele bedoening in hun ogen niet conform het bestemmingsplan, dus gooiden zij hun kont tegen de krib en de zaak voor Provinciale Staten. Die gingen erop zitten en na langdurig en zorgvuldig broeden gaven zij de omwonenden gelijk. Of  Bert naar aanleiding van deze beslissing intern  wat meubilair en/of  serviesgoed heeft laten sneuvelen is niet in de actes vermeld. Maar het zou zo maar kunnen, want  Bert is in het bezit van een paar losse handjes en die schijnen hem zelfs al eens in aanraking te hebben gebracht met een afvaardiging van de bromsnorrenbrigade op de Utrechtse Koningslaan.
Hoe dan ook, Bert nam het niet. Gesteund door de gemeente Zeist en een blijkbaar omgeturnde Provincie ging hij in beroep bij de Raad van State, waar inmiddels Bert’s oude cliënt Winnie Sorgdrager een warme stoel had gevonden. In de nabijheid van die van haar goede vriend Marten Oosting, de in 1999 afgetreden Nationale Ombudsman die sinds 2000 al deel uitmaakt van Raad van State. Oosting is hoogleraar bestuursrecht en bestuurskunde geweest aan de Universiteit van Grunningen (1) en heeft ook een sociologische achtergrond. Dus aan wie kan je de zaak van De Terp versus de omwonenden beter toevertrouwen? Zou je zeggen. Maar er is een maar. En niet zo’n zuinige. Stay tuned.

(1) Kwestie van roots misschien, want hij is geboren in Winschoten. In 1943. Hetzelfde jaar waarin Bert Tersptra uit de grond schoot in Oale Pekela.  

woensdag 28 februari-2007
De Raad van State is een club ongeregeld die bij bestuursrechtelijke geschillen de beslissende klap op tafel geeft. Bij een relatief  eenvoudige zaak wordt één, liefst onpartijdige bef  in stelling gebracht. Bij wat complexere zaken worden er wel drie, liefst onpartijdige beffen opgetrommeld. Nou werd de affaire tussen De Terp en de omwonenden in Bosch en Duin niet als mega ervaren, dus werd één bef met de kwestie opgezadeld. In dit geval Marten Oosting. Prima gozer a prima facie, maar was ie onpartijdig? En zo niet, was ie dan via een of andere procedure te lozen?  Wat dat laatste betreft: het zou moeten kunnen, maar in de praktijk kan je het schudden. En dat is lullig voor de omwonenden in hun laatste ronde versus de bedoening van Bertje Terpstra cum Zeist en Provincie. Zij vinden namelijk dat Oosting nooit onpartijdig kan zijn. Zo wóónt  Oosting niet alleen al sinds jaar en dag in de gemeente Zeist, maar is er zelfs ereburger van. En die zeldzame titel krijg je niet van je gemeentebestuur omdat je trouw je vulles gescheiden houdt. Nee, nee dan sta je er op bloeiende voet mee. Al was het alleen maar door het voorzitterschap van het Wereld Natuur Fonds (WNF), dat met de welwillende hulp van de gemeente Zeist op 30 juni vorig jaar zo’n enig nieuw kantoor betrok aan de Driebergseweg. Maar er is meer. Want vriend Oosting is ook geen onbekende op De Terp, het (door)braakcentrum van Bertje. Bij tijd en wijle is ie daar namelijk ter plekke gesignaleerd. Soms op zijn fietsie. Nou is een lid van de Raad van State ook maar een mens, dus om wildplassen te voorkomen zou hij even in het etablissement van Bert naar binnen kunnen zijn gewipt voor een bezoek aan de ruimte achter het schoteltje. Maar we nemen maar aan dat de ouwe ombudsman daar voor serieuzere zaken naar binnen schuifelt. Gesprekje op niveau misschien? Met illustere vrienden uit de Raad van Elf, sorry, de Raad van Wijzen van Bertje’s Human Academy? Zoals de ouwe Partij van de Arbeid-bonzen Wim Meijer (ex-Tweede Kamer) en de Wageningse professor Rudy Rabbinge (senator). Of met Boudewijn Driessen, de ouwe topper van de RABO. De bank die zulke warme betrekkingen onderhoudt met Oosting’s WNF. De bank ook die zijn personeel en masse door Bertje’s zielknijpersteam heeft laten behandelen. Of ging Oosting als commissaris van Essent de geradbraakte cursisten van het bedrijf bemoedigend toespreken? Of gewoon als afgevaardigde van de Maatschappelijke Raad van de Orde van organisatiedeskundigen en -adviseurs effe babbelen met lidmaat Bert zelf? Weten we allemaal niet. Maar wat we wel weten is dat ondanks dit alles Marten in de slippers van Salomo stapte om een laatste oordeel uit te spreken in het geschil tussen Bertje en zijn buren. Op zijn minst vreemd. Maar het kan nog gekker. Stay tuned.

donderdag 1 maart-2007
Dat nou juist Marten Oosting een eindoordeel moet vellen in het geschil tussen Terpgoeroe Bert  Terpstra cum gemeente Zeist en de omwonenden van het (door)braakcentrum is wat ons betreft een bestuurlijke megablunder. En dan drukken we het nog zachies uit. Gezien zijn connecties met de bedoening van Bertje en zijn goeie verstandhouding met de gemeente Zeist culminerend in een ereburgerschap had vriend Oosting zich nooit als eindbef mogen opwerpen in deze affaire. Vond een van de omwonenden ook en hij probeerde de ouwe ombudsbuddy te wraken. Daar bleek hij weer een apart soort bef voor nodig te hebben. Die kost een paar centen en bovendien zou dat procedureel rijkelijk laat zijn. Wat was er namelijk gebeurd? Oorspronkelijk zou de zitting plaatsvinden in juni van dit jaar. Voldoende tijd dus voor de omwonenden om ammunitie aan te dragen. Wat denk je? Plotseling kregen ze een brieffie door de gleuf dat de happening op 12 februari plaatsvond. En wraking van Oosting na de zitting? Bullshit. Bovendien wist een van de taaiste rakkers van de groep omwonenden die in Portugal verbleef helemaal niks van de séance. Zijn adres op de envelop was compleet zwart gemaakt en daar het de Portugese postbodes ontbreekt aan de nodige moderne technieken om daar alsnog chocola van te maken, vond de zitting plaats zonder de gestaalde actievoerder. Wie de zwartwerker is geweest mag Marten weten. Overigens werden Bertje cs. verdedigd door de onder de paraplu van Lovells opererende befclub Ekelmans en Den Hollander. En laat nou mr. Henri den Hollander, die een deel van zijn juridische kennis heeft opgedaan in Kaapstad ten tijde van het Apartheidsregime, tot de Raad der Wijzen van de Human Academy behoren. Maar waarom zou je een bef van buitenshuis nemen? Hoe dan ook, binnen zes weken na de zittingsdatum moeten de omwonenden te horen krijgen hoe laat het is. Gek, maar we hebben zo’n donkerbruin vermoeden dat we dat al weten. Stay tuned.

vrijdag 2 maart-2007
Aan gevoel van presentatie ontbreekt het niet bij de Human Academy. Zo hebben Terpgoeroe Bert Terpstra en zijn discipelen op hun site bijvoorbeeld ruimte besteed aan een eclatante lijst van bedrijven en instellingen die op een of andere manier gebruik hebben gemaakt van hun zo geweldige expertise. Neem bijvoorbeeld het UWV, het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen. Jammer genoeg wordt niet vermeld waarom dat op Terpstra’s list staat. Is het personeel van het instituut misschien een paar jaar geleden eens flink door de psychische wringer van de Academy getrokken? Bijvoorbeeld vanwege hun nukkige reactie op de oekazes van bovenaf  om de achterstand bij de verwerking van WAO-gevallen op slinkse wijze weg te werken. Om de toenmalige minister van Asociale Zaken De Geus eind 2003 een Duitse staander te kunnen bezorgen(1). Of is er misschien een andere reden? Is heel goed mogelijk, want in diezelfde periode speelde zich bij het UWV nog een andere jolige affaire af. De directieleden van het hoofdkantoor in Amsterdam  bleek het licht in de bol te zijn geslagen bij de inrichting van hun werkplek. Kosten noch moeite waren gespaard om er een soort boudoir van te maken en door een reportage van RTL 4 daarover raakte het hele Haagse hoenderhok van de leg (2). De Geus werd verzocht om uit te vlooien hoe het zat en die huurde Wim Meijer in om een rapportje in elkaar flansen. Wim Meijer? Wim Meijer? Ja, de oud-fractieleider van de Partij van de Arbeid. Maar was die ook niet…..? Jaha, die was ook lid van de Raad der Wijzen van de Human Academy. Kijk, en langs die U-bocht kan het UWV ook op die ronkende lijst van Bertje’s zielknijperspaleis annex reorganisatiebureau in Bosch en Duin terecht zijn gekomen. Misschien niet helemaal comme il faut, maar het staat wel lekker onder de letter U.
Nog meer leuks. Bij de letter H staat onderandere Hogeschool De Horst. Even een stukje proza van een insider daarover:

“Circa 1990/1991 heeft Nico Tukker van Terpstra & Tukker, organisatie-adviseurs voor de Horst, een organisatie-adviesopdracht verricht inzake managementstructuur. Daar is niets mee gedaan, omdat het als waardeloos werd beoordeeld. Het bureau is binnengehaald door Hendrik Quint, een adjunct-directeur (later lid van het College van Bestuur) omhooggevallen jurist-docent, die bevriend was en ik denk nog steeds is met Terpstra. Quint verzweeg de relatie tussen hem en Terpstra….Er is anders dan bij de bovengenoemde adviesopdracht geen relatie geweest tussen het bureau en De Horst”.

Kijk, zo kunnen wij ook een lijssie in mekaar hangen. Maar misschien hoort dat wel thuis in de door Bert en de zijnen uitgevonden commotional psychology. Veel geschreeuw, weinig wol. Stay tuned.             


Zie “Gehak bij het GAK” (2) dd. 17 februari 2004.
Zie “Gehak bij het GAK” (1) dd. 16 februari 2004

zondag 4 maart-2007
“Een organisatie-adviseur is geen toevallige voorbijgang(st)er, maar hoort een geroepene te zijn, te worden”. Dat is de laatste zin uit een ronkende verzameling demi-wetenschappelijke blubber van wel van 15 A-4tjes: “Bewustzijn als interventiekracht, ofwel de tijd van lauwheid is voorbij”. De geroepene in kwestie is de hoofdpersoon van deze serie: Lambert Hendrik (zeg maar Bertje) Terpstra en hij schreef dat epistel in 1992 voor M & O. Een blaadje voor knipperbollen uit het management en organisatie-wereldje, onder wie de toenmalige Ombudsman Marten Salomo Oosting.
Nou, de lauwheid had Bert toentertijd inderdaad al stevig achter zich gelaten. En hij gebruikte bovendien toen niet alleen zijn bewustzijn als interventiekracht. Een verklaring daarover van een buurtje van Bert toen ie nog in de Utrechtse Koningslaan woonde:

“Ik ben jarenlang woonachtig geweest op de Koningslaan in Utrecht naast Bert Terpstra en was ook een goede vriendin van zijn toenmalige echtgenote, mevrouw Van E. Hij heeft ons zonder enige reden vaak het leven zuur gemaakt of ons getreiterd. Wij als oude mensen konden niks anders doen de politie bellen. Hij dacht dat wij tegen hem samenspanden en bleef maar ruzie zoeken en onze eigendommen beschadigen. Wij hadden het zeer te doen met mevrouw Van E. Gelukkig is de politie tussenbeide gekomen toen hij haar weer zwaar mishandelde thuis. Hierna werd alle contact verbroken en is mijnheer Terpstra verhuisd.”

Heel Human allemaal. En datzelfde element vonden we terug in de verklaring van de andere buren van Bert uit die periode:

“In de jaren negentig ben ik gedurende een zevental jaren de buurman geweest van de heer Terpstra. Zowel met ons als de buren aan de andere zijde van de heer Terpstra heeft hij regelmatig zeer ernstige aanvaringen gehad. In één geval is het zelfs tot een handgemeen gekomen naar aanleiding van zeer hoog oplopende irritaties vanwege geluidsoverlast die de Heer Terpstra veroorzaakte en het feit dat hij tijdens mijn afwezigheid een metershoge erfgrens oprichtte, met alle consequenties voor de lichtval vandien. Bij deze incidenten diende een aantal malen de politie te worden betrokken. Zo ook toen Terpstra met Oud en Nieuw een glas tegen een passerende auto gooide. Zoals gesteld hebben ook onze andere buren vergelijkbare problemen met de heer Terpstra gehad. Een ieder was dan ook opgelucht toen hij eind jaren negentig naar Bosch en Duin verhuisde”.

Daar word je toch niet vrolijk van. Blijkt een goeroe ineens ook maar een mens te zijn. Stay tuned.

dinsdag 6 maart-2007
Binnen het team van zielenknijpers dat op de Human Academy van Bertje Terpstra actief is zitten twee Ossies: Steffen en Sabine Winkler. Steffen doet aan “er-schöpfung” en Sabine houdt zich bezig met “trotz-dem”. Wat dat ook wezen mag. Was hun aanwezigheid toevallig? Of had Bertje wat met de DDR? Toen wij het hem vroegen zei hij van niet. Maar wat lezen wij in zijn Dode Zeerollen?

“Al voor de Aufbruch in de DDR waren wij betrokken bij de professionele ontwikkeling van een veertigtal jonge collega’s (organisatiepsychologen) aldaar en sedert de val van de Muur zijn wij nog veel meer en intensiever hierbij betrokken. Onder Honecker waren zij eigenlijk aan de rand van het systeem opererende figuren en dat is na de eenwording alleen nog maar toegenomen”.

Nou menen wij te weten dat als je in de heilstaat van baas Honecker aan de rand van het systeem zat te knoeien je er stasi op kon maken, dat je meteen in de kieren werd gehouden door een paar pretletters met gleufhoeden en rubberzolen. Of door ze werd geïnfiltreerd. Zeker als je in een groepje opereerde. En het was helemaal kaassie als zo’n groepje ook nog bezoek kreeg van een paar westelijke goeroe’s.
Onder welke vlag Bert cs. hun entree maakten achter het Fe-gordijn weten we niet, maar hij schrijft elders in zijn geloofsbrieven dat hij iets deed op internationaal kerkelijk gebied en dan zit je al gauw in de hemelse sferen van het IKV (Interkerkelijk Vredesberaad) van apostel Mient Jan Faber. Hoe dan ook, Bertje was in ieder geval heul enthousiast over die Oostduitse cliffhangers:

“Interessant is overigens wel dat in het gebied van de voormalige DDR zich vele vaklieden bevinden (heel veel meer dan in Nederland) die het vak van repareren en reviseren in het bloed hebben... Wij leren veel van onze collega’s aldaar en ook veel nieuwe dingen die wij allang hebben afgeleerd”.

Nou is het ons terrein niet, maar je zou bijna denken dat Bert van de Ossies heeft geleerd hoe je de psyche van mensen totaal naar de kloten kan helpen door ze af te blaffen op een manier die herinnert aan een bekende schilder met een snorretje. Temeer daar zijn baanbrekende professionaliseringstrainingen plaatsvonden in een jeugdherberg op een wel zeer bijzondere plek: onder de rook van Buchenwald. En dat was zeker geen Human Academy. Stay tuned.

donderdag 8 maart-2007
Zou die Harrie nou aan zijn stutten hebben getrokken vanwege onze blozende stukkies over de zielknijpersmenagerie van Bert Terpstra of zakte hem om een andere reden de moed in zijn maatje 43? Want Harrie is niet zo piep meer. Welke Harrie? Harrie Pennings! Die is ineens verdwenen uit de galerij der Terpcoryfeeën. En wat voor een coryfee. Is bijvoorbeeld commissaris geweest bij Ahrend, Grolsch (ja, proost), Wolters Kluwers, Océ en knabbelt nog steeds wat mee bij Essent (ook een klantje van De Terp) en de VEUO. O ja, hij is ook nog commissaris geweest bij bouwbedrijf Heijmans. En weet je wanneer? Van 2001 tot 2004.
Dus ten tijde van de parlementaire enquête van juf Marijke en haar secondanten naar de shit bij de grote Nederlandse bouwondernemingen, waaronder Heijmans. Kan je zeggen dat dat toeval is, maar wie banjerde in die heikele periode bij De Terp rond? Sjakie Heijmans, de grote baas. Volgens ooggetuigen keurig in het pak met gimpies eronder. En als het mooi weer was liep ie met een sneetje kuch door de omringende lanen, terwijl zijn kaderleden op De Terp onder handen werden genomen ter voorbereiding van de Marijke Vos-show in Den Haag. A drill before the grill. En Sjakie was niet de enige. Om nog eens een voorbeeld te nomen, Henk Koop (1) en zijn onderdanen gaven daar eveneens acte de présence. En we kunnen er alleen maar naar raden wat allerlei hoge Haagse ambtenaren in diezelfde periode op Bertje’s shrinkparadijs deden. Kortom, de show die we in 2002 te zien kregen was niet voor niks zo gelikt. Er was zwaar gerepeteerd. Stay tuned.

1. De baas van Koop Tjuchem en de gab van onderaannemer Jorritsma en diens waterpomptang.

vrijdag 9 maart-2007
Dus, die bouwjongens kwamen in Bertje’s villa Zielknijper. Met topdogs van VROM en aanverwante artikelen. Maar ook directiejongens van woningbouwcorporaties. Allemaal op zoek naar hun diepste zieleroerselen om beter te functioneren. Of intensief te oefenen voor een optreden in enquêteshows, beleidsvergaderingen etcetera etcetera. Uiteraard wordt er ook tijd uitgetrokken voor ontspanning. Per slot zijn die jongens en meisjes uit de beleidssfeer ook maar Human. Kan je denken aan een potje ping pong, een drafje door de bossen, een paar baantjes trekken, zweten in de sauna of een nummertje bonken in het donker. Volgens een voormalig medewerker werd voor dat laatste met enige regelmaat de hulp van de escortbrigade ingeroepen. Kunne naar keuze en een ruime marge wat leeftijden betreft. U vraagt en wij draaien.
Overigens kennelijk niets bijzonders in entourages à la De Terp. Zo werd bijvoorbeeld door de directie van VROM ooit het bureau “Renew” ingehuurd om voor 3½ ton de boel weer in het gareel te krijgen. De bijbehorende séances vonden plaats in een luxe hotel in Bergen aan Zee. Quote:

“Terwijl we allerlei vreemde toneelstukjes en zweefsessies moesten doen gooide de Onderdeelcommissie gelijkertijd de handdoek in de ring door het vertrouwen op te zeggen in de directeur. De dagen leverden slechts een naaktzwemsessie in het zwembad op tussen enkele rondborstige dames (debiteuren/crediteuren) en enkele zwaargeschapen cq. ruimdenkende rechercheurs met vervolgspelletjes op de hotelkamers. De 3,5 ton belastinggeld was voor hen geen weggegooid geld”.

De betrokken directeur werd kort na het vernieuw-experiment bij de vulles gezet. Hij werd tegen een buitenmodale vergoeding vervangen door een interim uit het SG-bassin en de troubles waren voorbij. Zo eenvoudig kan het zijn. Het rapport over de gebeurtenissen in Bergen aan Zee was vernietigend, maar toch nog zo geschreven dat “Renew” uiteindelijk wel zijn poen kreeg. Lekker hè, zo’n verhaal. Vooral als je net een blauwe brief hebt gekregen. Stay tuned.

dinsdag 13 maart-2007
Nog voordat de Staat der Nederlanden aan het eind van de vorige eeuw haar gouden Betuwe en HSL-eieren presenteerde hadden de grote zes Nederlandse bouwbedrijven (aka WO-6) al stiekem de omelet onderling verdeeld tijdens een paar gezellige dagjes vooroverleg (1). De hoge beleidsknuppels in Den Haag vermoedden al zoiets, maar deden net of hun slurf bloedde en startte de onderhandelingen. Het is dat iemand zich met ziel en zaligheid in de klokken smeet en met een dubbele boekhouding aan kwam zeulen, anders had de haan opgehokt gebleven en geen bek opengedaan. En had juf Marijke nooit voor haar enquêteklasje gestaan. Overigens werd haar door een bovenmeester vooraf duidelijk te verstaan te geven, dat de WO-6 gespaard moesten blijven. Wel een strafje, maar beheerst. Want het six-pack bestond uit beursgenoteerde bedrijven en al teveel lawaai zou schadelijk zijn voor de Nederlandse economie. En niet te vergeten voor die zielige geldschieters, waaronder Herman Wijffels’ RABO-bank, een van de grote klanten van Bertje’s zielknijpershok in Bosch en Duin. Juf Marijke mocht van de bovenmeester wel Koop Tjuchem flink voor zijn ballen schoppen, want die hoorde niet bij de WO-6. De naamgever van het bedrijf draafde nog wel een paar keer op in Bosch en Duin om zijn vinger in de dijk te steken, maar hij had niet door dat achter hem de sluisdeuren waren opengezet. Gezien zijn connecties met de vastgoedsector (2) is het heel goed mogelijk dat nou juist dit gekonkel bij een vermaarde Rotterdamse dandy, die werd vermoord door een Wageningse adept van een der Terpgoden, een achterkamertjes-allergie veroorzaakte. Gek hè, maar je kijkt toch meteen heel anders aan tegen een parlementaire enquête. Het ultieme democratische wapen. Stay tuned.

1. Die zes waren: Ballast Nedam, HBG, Heijmans, KWS, Vermeer en BAM/NBM. De Nederlandse Mededingingsautoriteit (NMa) beschikte later over de verslagen van die onderlinge gesprekjes. Al eens gelezen? Nee, wij ook niet.
2. Zie de serie “Schimmen achter Pim” op onze onvolprezen “Followup”-site.

donderdag 15 maart-2007
Louis Sévèke’s levenskaartje werd op 15 november 2005 voor het laatst geknipt, in het centrum van Nijmegen. Guess what. Niet zo heul lang daarvoor werd hij door een bromsnorrenteam verwijderd van een particuliere parkeerplaats. Hij was daar bezig met het noteren van autonummers. Drie keer raaien waar dat was. De parkeerplaats van De Terp. Bertje’s outfit, waar niet alleen zieltjes worden geknepen maar ook enquêtes worden voorgebakken. Bijvoorbeeld door stenenstapelaars en Haagse goden. Stay tuned.

zaterdag 17 maart-2007
Nou, nou. Wat een reacties op ons bericht over Louis Sévèke. Dat ie niet al te lang voor zijn dood kentekens stond te noteren op het privé parkeerterrein van De Terp. En dat ie toen eraf werd geplukt door een vliegende bromsnorrenbrigade. We werden platgebeld en onze mailbox hield het niet meer. Daar houden wij van. Daarom nog een detail van die intrigerende gebeurtenis. Het bericht was afkomstig van een lokale schietvereniging!! Goeiemorgen. Bent u wakker? Lekker geslapen? Fijn. Een goeie raad: Stay tuned.

maandag 19 maart-2007
Ook deze serie begint schriftelijke reacties op te leveren. En hele bloemrijke zelfs. Je wil het gewoon niet weten. O wel? Nou, werpt u maar even een blik in deze mail. Jammer dat niet helemaal duidelijk is wat voor soort kreetjes er werden geslaakt in die loods. Maar fantasie wil ook wat. Stay tuned.

donderdag 22 maart-2007
En jawel. Opnieuw een reactie van een lezer. Ditmaal een gevederde: “Boomklevertje”. En ook hij tsjilpt een alleraardigst deuntje bij elkaar over De Terp en haar hoofdbewoner:

Na het lezen van de uitmuntende stukjes over Bertje in de Muurkrant viel het kwartje bij een van de omwonenden. Na thuiskomst van een vakantie merkte hij op dat er dwars door zijn tuin een draad met paaltjes was gespannen hetgeen het perceel van zijn achterbuurman Bertje aanzienlijk groter maakte en zijn eigen tuin aanzienlijk kleiner. Hij belde terstond Bertje op en vroeg of er sprake was van een misverstand, daar Bertje nu meer dan 10000 vierkante meter bezat en hij nu minder dan 800 vierkante meter. Antwoord Bertje: "VAL DOOD". En hij gooide de hoorn op de haak.
Bertje reageerde ook niet op brieven. Dus werd hij gedagvaard, wat eiser veel poen kostte. Aldus kwam de zaak voor bij Rechtbank in Utrecht. Wat schetste zijn verbazing en ook van zijn advocaat? De rechter was notabene de VICE-PRESIDENT H.J. SCHEPEN. Heeeeeee voor zo'n zaakje een vice-president? Zelden vertoond. Schepen liet zich geen moment onbetuigd om de beweringen van de eiser in twijfel te trekken. Maar partijen waren blij met het tussenvonnis dat het kadaster het uit moest zoeken.
Het kadaster arriveerde ter plekke, mat alles op en gaf door dat de gespannen lijn de juiste afscheiding was. Maar ze waren wel eerst een uur koffie wezen drinken bij Bertje, hetgeen omwonenden ook getuigd hebben. Dit laatste feit maakte eiser wantrouwig. Na het ontvangen van de nieuwe kadasterkaart schakelde hij een professioneel landmeetbureau in. Toen bleek dat zowel het rapport van het kadaster als de meting zeer onbetrouwbaar waren, want de scheidingslijn met de zijburen liep bij de een opeens dwars door hun woonkamer en bij de ander dwars door zijn garage. Iemand had het perceel van de eiser breder en ondieper gemaakt, hetgeen Bertje buitengewoon goed uitkwam. Een onverlaat had alle hoofdmeetpunten(markers) in straat opgegraven en verwijderd en verdere kadasterpaaltjes verplaatst, hetgeen onjuiste kadastermeting tot gevolg had. Maar de kadasterpiepeltjes konden hier ook geen sjoege van hebben, daar al jaren geen professionele landmeter meer in dienst was bij het kadaster. Ze konden alleen maar afgaan op de paaltjes die ze zagen. Een professioneel bureau gaf te kennen dat deze truc wel eens voorkwam in de buurt van Oude Pekela waar boeren "LANDJE PIK" tot volkssport hadden verheven. Vriend Schepen wilde hier allemaal niks van weten, wilde zelfs geen getuigenverhoor. Ook toen bleek dat alle pro Bertje getuigenverklaringen uit de tekstverwerker van Bertje zelf kwamen en sommigen van die getuigen nergens van bleken te weten. Hij wilde zelfs niet komen kijken (20 minuten heen en 20 minuten terug). Vriend Schepen was gewoon pro-Bertje en gaf aan de vrouw van Bertje nog het laatste woord. Die verklaarde dat ze op de Terp totaal geen motivatie hadden om een stuk tuin van een buurman te klauwen! Ze zouden het in zijn natuurlijke staat laten. Eeuwig zingen de bossen zullen we maar zeggen. U begrijpt wel dat eiser bij vonnis zijn tuin kwijt was en zijn poen op was. Over de achterliggende motivatie van dit gerechtelijk kunstje meer in de volgende mail.
Hoogachtend Boomklevertje.

Nou? Dat moet u toch als muziek in de oren klinken. Stay tuned.

maandag 26 maart-2007
We schreven al eens dat de niet meer zo piep zijnde Harrie Pennings al vrij spoedig na het begin van deze serie schielijk uit de godengalerij van Bertje’s konkelparadijs in Bosch en Duin is gestapt (1). Bang voor brokken? Of kon Harrie met goed fatsoen niet meer over de punten van zijn schoenen pissen? Weten we niet. Wat we wel weten is dat de in zijn vrijetijd commissariaten verzamelende Harrie jarenlang voorzitter is geweest van de Vereniging van Effecten Uitgevende Ondernemingen (VEUO). Een powerhouse dat sinds de jaren tachtig de belangen behartigt van de aan de Amsterdamse Beurs meehengelende bedrijven en niet te vergeten commissarissen. En mocht het zwaar weer worden, zoals indertijd bij het beursgenoteerde bouwbedrijf Heijmans, dan is het toch verrekte comfortabel dat je een commissaris hebt die baasje is van de met de Haagse kliek kleppende VEUO.
Goden als Harrie weten uiteraard qq. waar Abraham op het Beursplein de extra fijne mosterd haalt. Zelfs voor de opening van de winkel uit. Maar dat hoeft ze niet te weerhouden om af en toe bij te neuzelen als rooksignalen uit het bedrijfsleven dat noodzakelijk maken. En dan kwam bijvoorbeeld zijn makker Sjoerd Eisma opdraven in De Terp. Sjoerd is secretaris van de VEUO en daarnaast commissaris bij de RABO. En als er één Nederlands bedrijf is dat gebruikmaakt van Bertje’s Bude is het de thuisbank van Willem Holleeder wel. Bovendien zit Harrie’s gabber in de RvC’s van HAL, Grontmij en SDU, advocatuurt bij De Brauw Blackstone en is plaatsvervangende rechtbef bij de rechtbank in Den Haag. Geen achterlijk ventje dus, die Sjoerd. En waarover sprak ie dan met zijn gab op het hek van De Terp? Tsja...
Iris is de naam van het gezamenlijk researchinstituut van RABO en Robeco. En wat zegt dat meisje onder andere op haar site: “Bij Iris zijn specialisten continu bezig met het scannen en analyseren van financiële markten. Hierbij beschikken zij over een unieke verzameling aan beleggingsinformatie”. Op dat laatste kan je donder zeggen. Stay tuned.

1. Zie aflevering 8 van deze serie

donderdag 29 maart-2007
15 maart 2007. Op die dag publiceerden wij dat Louis Sévèke door een bromsnorrenbrigade was verwijderd van het privé parkeer terrein van De Terp in Bosch en Duin. Waar lieden van allerlei Haagse instanties, de top van bouwbedrijven, hoge mieters uit de geldwereld, politici en figuren uit de befcultuur zich van tijd tot tijd terugtrekken om over allerlei heikele zaken te konkelefoezen.
16 maart 2007. De moordenaar van Louis wordt in Barcelona in de kuif gegrepen. Of liever, bij de kladden. Het blijkt om een meneer te gaan die in vroeger dagen rondwaarde in de kraakwereld en die zich sindsdien (?) heeft gespecialiseerd in het fabriceren van explosieven en het hanteren van een gun om zijn financiële positie wat kleur te geven. Ook makkelijk: hij hield een dagboek bij. Hoewel de inhoud daarvan niet hoeft te stroken met de werkelijkheid. Het lijkt op de zoveelste “lone nut” en daar zal het officieel dan ook wel weer op uitdraaien. Stay tuned.

maandag 2 april-2007
Afgelopen weekend even de volgende mail gestuurd naar de Amsterdamse wethouder van Zorg, Milieu, Personeel en Organisatie, Openbare Ruimte en Groen:

Geachte mevrouw Vos,

Heeft u kennis genomen van de inhoud van de artikelenserie “Verdacht geknerp rond De Terp” op onze website?
Was u ervan op de hoogte dat de enquête die u voorzat voor een deel was voorgekookt om de betrokken beursgenoteerde bedrijven te sparen?
Zo ja, bent u binnen deze context ook op De Terp geweest voor overleg?
Zo niet, wat is dan nu uw visie op deze massage van de werkelijkheid?"

Want we kunnen deze serie wel beschouwen als een luimig nummertje bellettrie, maar zo zijn we niet getrouwd. Daarvoor is de inhoud te ernstig. In ieder geval ernstig genoeg om indertijd de nieuwsgierigheid van Louis Sévèke te wekken. Vandaar onze missive aan Marijke. Om de nachtkaars nieuw leven in te blazen. Stay tuned.

vrijdag 6 april-2007
Nee, geen mallemoer gehoord van Marijke Vos op onze mail van maandag jl.. Nou kan je het natuurlijk druk hebben als wethouder met zoveel portefullies. Maar het gaat om de vraag of Marijke op de hoogte was van het voorkoken van de door haar voorgezeten bouwenquête. En da’s toch geen lullige materie. Maar niks. Helemaal niks. Tenzij haar is geadviseerd om niet te reageren. Zeker is wel dat het vorige week hartstikke druk was op De Terp. Limousines af en aan. Zelfs Wouter Bos zou zijn gespot door de buren van Human Academy goeroe Bertje Terpstra. En zulke lieden komen daar niet om even een frisse neus te halen.
Die buren zijn trouwens nog steeds in het ongewisse over het eindoordeel dat de Raad van State cq. Marten Oosting moest vellen inzake hun geschil met Bertje. Mag die nou wel of niet De Terp uitbouwen tot een circustheater? Of staat ie op het punt de hele reut voor een ramshprijs van 4½ meloen van de hand te doen via makelaar Guus Boon. Een plaatsgenoot van Bert met een rijk edoch woelig verleden. Ze weten het nog steeds niet. En dat terwijl de termijn van zes weken volgens Bartjens inmiddels is verlopen. Ergens moeten we toch een zenuw hebben geraakt. Of een hele bos. Wij wachten rustig maar alert de verdere gebeurtenissen af. Stay tuned.

woensdag 11 april-2007
Haast tegen beter weten in blijven we proberen de mainstream pers te interesseren voor andere dingen dan de derde koter van prins Waterval en prinses Minikrediet, de hartklep van een Amsterdamse capo en het schilderachtige optreden van het Animal Liberation Front. Bijvoorbeeld voor de idyllische Terp in Bosch en Duin. Met zijn nuttige cursussen in het voorkoken van enquêtes en andere grensverleggende activiteiten binnen het financieel-economische wereldje. Onder leiding van de zo gedreven Bert Terpstra, diens staf met een paar specialisten uit Stasi-Duitsland in zijn midden en diens raad der goden uit de polletiek, de Haute Finance en andere gebieden waar de rechten van de doorsneeboerenlul een onderwerp zijn voor bulderende hilariteit. Maar we blijven het proberen. Al was het alleen maar om erachter te komen wat Louis Sévèke bewoog om op een kwaaie dag ter plekke kentekens te noteren en waarom Marijke Vos geen antwoord geeft op een paar eenvoudige vragen. Vandaag hebben we een belastingambtenaar bereid gevonden eens een dossiertje open te doen over De Terp. Bladert u even mee? Bakkie erbij. Even lekker genieten.
Heeft u het uit? Is dat boeiend of is dat boeiend? Nou maar hopen dat er vandaag niks wordt geboren van enige importantie, dat Willem H. te L. niet een post crucifix-syndroom heeft opgelopen en ene Thomas tegenkomt op de gang van het ziekenhuis, de zuurkoolprak niks uitvindt over dubbele rijbewijzen of een tsunami van dertig centimeter op de kust van Urk afstormt. Misschien, heel misschien zijn dan een paar kanonnen van de mainstream pers, bij NOVA of Nit en Witteman bereid eens een lodderig oog te schenken aan de De Terp. Stay tuned.

zondag 15 april-2007
Wie deze hallucinerende serie over het afknijp- en voorkookcentrum in Bosch en Duin een beetje heeft gevolgd, is in aflevering 20 aangestuiterd tegen een brok verontwaardiging in mailvorm van een belastingambtenaar met ballen. Volgens hem rustte op De Terp een waanzinnige hypo die van zijn lang zal ze leven niet knappies kon worden afgelost. En dat gebeurde dan ook niet. Maar de hypoaftrek werd wel jaarlijks in de boekhouding opgevoerd en de RABObo’s in Utrecht leken zich er niet druk over te maken. Net zo min als de hoge baasjes van de ambtenaar in kwestie. En dat terwijl er in diens visie bij het gevalletje Terp gewoon sprake was van hypotheekfraude. Niks meer, niks minder. De RABO leent geld uit zonder iets terug te vragen. Bizar, zelfs op een hockeyveld of op een kasseistrook. Tenzij de RABO gratis en voor niks gebruik mag maken van de afblaf- en voorkookruimtes van De Terp. Maar dan nog. Want Pierre Fiscus gaat wel voor nul naar de kant. Verder is er volgens de betrokken ambtenaar sprake van kleinigheden als klassejustitie, valsheid in geschrifte, corruptie, het belemmeren van het werk van een ambtenaar in functie etc. U nog een schepje?
Daarnaast was in de elegie van de afdeling Gooi en Vechtstreek nog sprake van een sussend telefoongesprek tussen voornoemde belastingbaasjes en een meneer Van den Berg van de RABO in Utrecht. Gezien het hoge niveau waarop de onwelriekende zaken bij De Terp zich afspelen zal die meneer Van den Berg geen armzalige schrobber zijn geweest aan een of ander burootje rechts achterin naast de Chocomel-automaat. Dus wij gokken dat het Paul van den Berg is geweest. Het hoofd Communicatie/Woordvoering. Communicatief als wij zijn en om latere misverstanden te voorkomen stuurden wij hem het volgende mailtje:

“Geachte heer Van den Berg,
Ten behoeve van de serie " Verdacht geknerp rond De Terp” op de Actueel-pagina van onze site zouden wij u graag een paar vragen willen voorleggen.
Allereerst, herkent u zichzelf in de heer Van den Berg van wie sprake is in de mail van een belastingambtenaar, die aan bod komt in aflevering 20 dd. 11 april 2007?
Zo niet, zou u ons dan kunnen zeggen of en hoe wij uw naamgenoot in de hogere regionen van het kantoor in Utrecht kunnen benaderen?
Heeft de RABO-bank een speciale relatie met De Terp?
Heeft de RABO-bank een speciale regeling met de afdeling Gooi- en Vechtstreek van de Belastingdienst waar het De Terp betreft?
Heeft u zelf wel eens gebruik gemaakt van de faciliteiten van De Terp in promotionele zin of anderszins?

U bij voorbaat hartelijk dankend voor de medewerking,
Enzovoort.”

Gezien de rimpelloze status van de Terpvijver na alle stenen die we al gegooid hebben en bijvoorbeeld ook de diepe zwijgzaamheid van de toch oh zo democratisch ingestelde Marijke Vos, koesteren we ook in dit geval weinig hoop. Maar wie niet gelooft wordt nooit een Benedictus. Hm? Paul? Stay tuned.

donderdag 26 april-2007
God, wat moet die Oosting de pest erin hebben gehad. Zoals we eerder in deze serie al schreven was hij bij de Raad van State tot rechter gebombardeerd in de affaire rond de licht megalomane uitbreidingsplannen van Bert Terpstra’s afblaf- en voorkookinstituut in Bosch en Duin. En dat terwijl de ouwe ombudsman daar af en toe zijn opwachting maakte. Soms zelfs op zijn fietsie als het lekker weer was. Die benoeming kon dus eigenlijk niet, maar gebeurde wel. Nou hebben we heulemaal geen kapsones, maar we houden het wel degelijk voor mogelijk dat onze pc-vruchten over De Terp van enige invloed zijn geweest op de procesgang. Want wat denk je wat er gebeurt? Na veel strijkages in het vonnis ten gunste van Bertje moet Oosting aan het eind van de rit toch een zeperd aan hem uitdelen. De omwoners worden in het gelijk gesteld. Bertje mag niet bouwen. Leuke noot: Oosting ondertekende het vonnis niet eens. Waarschijnlijk even met zijn plas naar de dokter.
Hoe het nou verder moet met het in een dubbele Nelson van de RABO en de belastingdienst verkerende bulder- en konkelcentrum weten we niet. Gaat het nou voor 4½ meloen de ramsh in en verruilen Bert en zijn staf Duin en Bosch voor Surhuisterveen, Molletjesveer of andere lieflijke oorden? Of blijven ze gewoon zitten en verroeren zij zich voorlopig niet? Weten we niet. Maar mochten zich nieuwe ontwikkelingen voordoen. U weet het… Stay tuned.

maandag 8 november-2010
Oude tijden herleven. Eerder in deze serie schreven we al wat er hush hush zoal gebeurde achter de facade van het geestelijk opkrikcentrum De Terp in Bosch en Duin. Vooral het voorkoken van de verhoren tijdens de Parlementaire Enquête naar de Bouwfraude was naar onze smaak een Tourmalet. Zoals gebruikelijk denderde de mainstream daar indertijd driftig aan voorbij, maar nieuwe ronde, nieuwe kansen. Want laten we nou horen dat in het verlengde van die bouwfraude opnieuw leuke dingen voor de mensen gebeuren in het niet zo zachte maar oh zo zinnige resort. Jawel. Er zouden namelijk gesprekken plaatsvinden tussen Jan van Vlijmen en topdogs van de RABO-bank. Wij veronderstellen dat u als hoger opgeleide lezer wel weet wie Janus is. Juist! Dat is de hoofdverdachte in het proces rond het meloenenspel, waarin het Philipspensioenfonds, het Bouwfonds (sinds 2006 van de RABO) en het megalomane Zuidasproject een hoofdrol speelden. Hij wordt verdacht van kleinigheden als omkoping, valsheid in geschrifte, verduistering, witwassen, oplichting, deelname aan een criminele organisatie en verboden wapenbezit. Kan je dus nauwelijks poeha over maken. Bovendien heeft vriend Janus al 5 meloen boete betaald en 70 meloen bij de twee Fondsen in de gleuf geperst. Dus waar lullen we nog over. Waarom dan toch in Bosch en Duin gemummeld moet worden? Nou, volgende maand begint dat proces en dan moet je verschoond blijven van onverwachte beren op de weg. En waar kan je je beter voorbereiden op wat komen gaat dan in De Terp, waar de RABO een hele bups warme stoelen heeft? Nergens. Stay tuned.

vrijdag 8 juli-2011
En ja, daar was hij ook weer. Bert Terpstra. De al ruim in zijn AOW-fase verkerende afblafgoeroe. Nou ja, niet in lijvende lijve. Hij had gisteren twee beffen op een gemeentelijk samenzijn in Zeist afgestuurd. Ging over een onderdeel van het nieuwe bestemmingsplan voor Den Dolder-Zuid, Bosch en Duin en Huis ter Heide-Noord. En laat dat onderdeel nou net het ouwe plan van Bertje wezen om een dienstwoning te laten verrijzen op het terrein van De Terp. Ter vervanging van zijn interne onderkomen binnen zijn intrigerende instituut. Jawel. Is het dan zo druk in zijn bulder- en voorkookcentrum (1)? Dat valt wel tegen en naar wij hopen is deze serie daarbij van invloed geweest. Nee, vriend Terpstra is (nog steeds) van plan de hele zooi van de hand te doen (2). Want wat zou het niet heerlijk zijn als Bertus op het zo rustieke terrein kon blijven wonen? In een villa van drie hoog met een oppervlakte van 3 x 180 vierkante meter. Zalig. En dan liefst bot op de achtertuintjes van de ellendige buren die al jaren en jaren zijn plannetje de poep in hebben gereden. Via Provinciale Staten en de Raad van State.
Dat laatste powerhouse bepaalde begin 2007 dat het geplande optrekje van de psycholoog van de kouwe grond niet paste in de ecologische hoofdstructuur. Hoe het daar nu mee staat werd gisteren niet helemaal duidelijk, maar de dwarsliggende buren herhaalden hun eerdere bezwaren. Een muur van driehoog zou zowel hun woongenot als de waarde van hun woning naar de filistijnen of een andere antieke stam uit de Gazastrook helpen. Bovendien vertrouwden zij deze nieuwe gemeentelijke procedure niet helemaal, omdat buurman Bert al geruime tijd geleden een verrassend initiatief had ontplooid. Op een zaterdagochtend vroeg liet hij een amateur Hendrik-Jan met een avontuurlijk verleden op de geplande plek het struweel omzagen. Naar later bleek zonder toestemming. En na protest zag de gemeente zich genoodzaakt de afblaffoloog te sommeren om voor nieuwe aanplant te zorgen. Is nog niet gebeurd, maar misschien moet daarvoor eerst een cursus worden georganiseerd. Vraag is wel of Bertus voor zijn destructieve actie een visioen heeft gehad of een gunstig bericht uit de krochten van het gemeentehuis. Hoe dit ook zij, hij blijft in ieder geval met één probleem zitten. Mocht hij inderdaad toestemming krijgen voor zijn plannetje dan zal er ruimte moeten worden geschapen voor een toegangsweg. En daarvoor moeten er bomen verdwijnen. En of dat past in de ecologische hoofdstructuur is uiterst twijfelachtig. Kortom, deze serie is weer van het infuus afgehaald. Stay tuned.

1. Dat voorkoken slaat niet op de dis die cursisten krijgen voorgeschoteld, maar op het klaarstomen van beklaagden en getuigen bij mega-processen en enquêtes.
2. Kwaaie tongen beweren zelfs dat dat al gebeurd is.

vrijdag 16 maart-2012
Volgens een artikel in de Volksfiets begint het erop te lijken, dat het kabinet-Wilders steeds vaker schijt heeft aan de adviezen van de Raad van State. Bij zaken als de dubbele nationaliteit, het boerkaverbod en de invoering van minimumstraffen kregen de wijsneuzen van Bea de middelste vinger en bij de toetsing van nieuwe wetten haalden ze zestig procent vaker een zeperd dan in de tijd van Jan Peter Lullo.
Goed voorbeeld doet kennelijk goed volgen. Ook de gemeente Zeist onder leiding van CDA-burgemeester Koos Janssen haalt tegenswoordig sommige missives van de Raad eigenwijs langs de bilnaad. Bijvoorbeeld in het gedoe rond de dienstwoning van afknijpgoeroe Bertje Terpstra. De Raad zag een paar jaar geleden nog ernstige ecologische bezwaren bij het drie hoog de lucht ingaan van de Terpstra veste (1). En de bewoners van de aanpalende percelen wezen daarnaast tot in den treure op de slagschaduwen die voornoemde veste op hun woongenot zou werpen als de plannen doorgingen. Met alle gevolgen vandien bij eventuele verkoop. Om nog maar te zwijgen over de onbereikbaarheid van Bertje's opgehoogde stulp voor brandweer, ambulances en de schillenkar.
Inmiddels is de kwestie opnieuw aan de orde gesteld in de gemeenteraad. En wat bleek? Koos en zijn Wildbunch hadden in de planologie zoveel aanpassingen gepleegd, dat de meeste bezwaren tegen Bertje's bouwvisioenen op rotsige bodem belandden. Ook de ecologische. De bezwaren van de buurtjes waren in de visie van B & W niet van doorslaggevende aard. En dan te weten dat Koos zich in een ander leven druk maakt om de emancipatie van Derde Wereldburgers. Ze moesten eens weten waar ze mee te maken krijgen als ze eenmaal geëmancipeerd zijn.
Overigens had onze afblaftrainer ervan afgezien om voor de raadsleden zijn standpunten op papier te zetten. Die wist blijkbaar vantevoren al van de kat en het bakkie. Zijn buurtjes hebben ondertussen een no pasarán uitgesproken. Geen kat komt erlangs. Laat staan een bakkie. Koos, Koos, Koos. Wat heb je je weer laten inpakken. Stay tuned.

1. Zie aflevering 24 van deze levendig serie op de Followup-site onder de titel Bert Terpstra.

vrijdag 4 mei-2012
Wat een gekloot! Gemeenteambtenaren in Zeist aan het werk gezet. Beffen het veld ingestuurd. Bevriende raadsleden in het geweer geroepen. B & W onder leiding van Koos Janssen opgejaagd. Alvast irregulier een boom laten omhakken. Want Bertje Terpstra moest en zou zo nodig een grote dienstwoning op het terrein van zijn vermaarde instituut hebben. Allemaal voor J. Lul.
Wat blijkt namelijk? Onze begenadigde afblafgoeroe uit Zeist had op 22 september 1994 een hypootje van ruim 2 meloen afgesloten met de RABO-bank. Nou mocht dat een goeie klant van Bertje wezen, maar het vervelende van zo'n hypootje is dat je toch de boel moet aflossen. Daar schijnt al jaren een stevige klad in te hebben gezeten. En goeie relatie of niet, er moet geschokt worden. Zo niet dan zwaait er wat. Ook in dit geval.
Eerst stond lokaal Quote-correspondent Guus Boon nog garant voor Bertje en daarna nam streekgenoot Ton van Dam de tent over. Maar toen die laatste zeilen ging, werd de situatie nijpend voor onze megalomane vriend. En afgelopen vrijdag was het zover. Van Dam droeg de sleutels over in het bijzijn van een deurwaarder. De Terp is overgedaan aan een herstellingskliniek voor plastische chirurgie. En de leiding daarvan heeft al laten weten geen dienstwoning op het terrein te ambiëren. Lullig hè, voor zo'n gemeente Zeist? Doe je jaren zo je best om Bert onder zijn ballen te kietelen, is alles voor niks. Fuck!

Door Jan Portein

U dacht misschien dat De Terp, het voormalige topcentrum van breingrutten en duister gekonkel in Bosch en Duin, voorjaar 2012 zijn zwanenzang ten gehore had gebracht (1). Heeft u gelijk. Maar de geest ervan zweeft af en toe nog rond tussen de bomen van het roemruchte perceel aan de Biltseweg 6. En zo geschiedde het op de onheilspellende dag waarop schaduwboekhoudster Annemarie Jorritsma en Pieterverhuizer Kajsa Ollongren de opdracht kregen het vierde coalitieveld van de liegende fietser te verkennen, dat op het kantoor van notaris Jean-Paul Bolhaar in Amsterdam dit geschrift het levenslicht zag. De ver- cq. aankoop van het Terpterrein plus opstallen. Gezien de data in voornoemd geschrift zou je zeggen dat de niet met name genoemde derde partij al ruim en breed de hand aan de ploeg moet hebben geslagen. Niet dus. En dat bewoog ons om onze oude beproefde methode op de zaak los te laten. We stuurden de volgende mail naar Biltseweg Bosch en Duin BV, een bescheiden vehikel uit de gevarieerde stal van Aalbertsbouw in Loosdrecht. Komt ie:

L.S.,
"Wij doen een journalistiek onderzoek naar de broekzak-vestzak deal rond het perceel Biltseweg 6 in Bosch en Duin. Blijkens de (ver)koopacte zou een niet met name genoemde derde partij i.c. een belegger in zorginstellingen daar een project willen starten. Tot nu toe is van bouwactiviteiten geen sprake. Zou u kunnen zeggen wat de oorzaak daarvan is en vooral welke zorginvesteerder in het geding is".

U bijvoorbaat hartelijk dankend voor uw medewerking,
Krgrds
Jan Portein
Kleintje Muurkrant.

(1) Zie aflevering 26 van deze serie.

Door Jan Portein.

Wat denkt u? Krijgen de bewoners in de buurt van de ouwe Terp vanochtend vroeg dit bericht in de gleuf. Je zou bijna denken dat de schrik bij de club in Loosdrecht gisteren licht in de benen is geslagen bij ontvangst van onze missive. Blijft Aalberts wel met dat vervloekte terrein aan de Biltseweg zitten. Heeft toch ruim 2 meloen gekost. Denkt u misschien dat daarmee de steunkous af is. Denkt u verkeerd. We hebben nog een paar heel smakelijke brokken in petto. Stay tuned

Door Jan Portein.

Dankzij het geheel toevallig net na ons mailtje door Gonnie Weterings aan de omwonenden van de ouwe Terp gezonden herderlijk schrijven weten we nu dat dat er een streep is gehaald door het opstapelen van van een nieuw verzorgingscentrum voor bejaarden op die plek. Vanwege onoplosbare stedebouwkundige problemen. Aldus de als projectontwikkelaar door het leven struinende Gonnie. Misschien weet ze het niet, maar zij gaat daarmee wel heel soepeltjes voorbij aan de problemen die bij de door haar genoemde partners cq. opdrachtgevers van Aalberts bouwonderneming naar boven zijn gekropen. Thuismakers en Wonen bij September en Compartijn hangen namelijk in de kerstboom van de internationaal opererende Franse zorggigant Orpea. En laat daar nou begin dit jaar een heftige pleuris zijn uitgebroken. Yes. Er bleken daar jaren en jaren malversaties te zijn gepleegd van 8 op de schaal van Richter. Met name op topniveau en ten koste van de betrokken ouwetjes. Alle directieleden verdwenen successievelijk in een zweethokje voor verhoor door strenge speursmurfen en hun namen kwamen voluit in de krant. Een paar van die namen vonden wij ook terug in de officiële Nederlandse KvK-annalen en je kan je zo voorstellen dat voornoemde Franse speursmurfen dat spoor ook hebben gevolgd. Van de ene BV naar de andere met hier en daar een trustje ertussendoor. En als hamvraag: waar is de poen gebleven? Overigens schoot ons gemoed vol toen wij onderweg ook over een paar bekende Nederlandse namen struikelden. Die van Bart Willem de Sonnaville en Tako van Ginkel. De jongens van Vistra Holding, die wij ooit zo dolletjes in verband konden brengen met Geertje van Estrik. Madame Lafarge van de Vossenlaan in... Bosch en Duin. Is dat heerlijk? Dat is heerlijk. Stay tuned.