Is Donald Trump een ongeleid projectiel met een grote muil? Of is het allemaal toneel? Een ouderwetse opera boeffo? Met een grimmige regisseur die vanuit het souffleurshokje een gun gericht houdt op de gulp van The Donald? Het is misschien gek, maar we gokken op het laatste.
Trump speelde in 1987 voor het eerst een glansrol in de Amerikaanse showbusiness bij de aankoop van meer dan 90 procent van de aandelen Resorts International (RI). Met stemrecht. Aanleiding daartoe was het voor eeuwig aftaaien van frontman James Crosby, die te boek stond als oprichter van Intertel. Een security firma met CIA-genen die ondermeer in 1974 betrokken was bij een poging de bij Hawaï voorgoed onder water gebleven Russische met een paar kernkopjes uitgeruste onderzeeër K-129 te lichten. Daarbij was ook een Nederlander actief. De in 1973 (!) op Hawaï neergestreken Erik Hazelhoff Roelfsema aka de Soldaat van Oranje (1), die heel toevallig ook een tijdje een firma InterTel op de been had gehouden.
RI was en is een formidabele gokoutfit waarbinnen niet alleen de CIA en haar Israëlische zusje zich manifesteerden maar ook internationaal opererende zakenbonzen. En niet te vergeten de mafia. Wat het doel ervan was is zelfs voor een aan een check van het UMCG onstnapte koter duidelijk. RI was vanaf het begin in 1968 een buitengewoon florerende wasstraat, die niet veel later eerst een filiaal wist af te dwingen in Atlantic City, als springplank naar andere locaties (2).
Tot de founding fathers van RI behoorden een paar interessante figuren uit het wereldje van toen. Om eens wat te noemen: topbankier David Rockefeller, topbankier William Mellon Hitchkok (3), topbankier Edmond de Rothschild, topbankier Tibor Rosenbaum en topmafioso Meyer Lanski. Met name de drie laatste poenschuivers cirkelden rond in de Panda-orbit van onze eigen verzetsvierder prins Bernhard (rip).
Dus te veronderstellen dat The Donald in 1987 in wezen het boeltje van RI kon overnemen, omdat ie mooi kon dienen als een schreeuwerig uithangbord lijkt ons op zijn minst wat kort door de bocht. Natuurlijk, de meeste figuren uit de eerste decennia van RI zijn inmiddels ashes to ashes. Maar ze zijn zonder twijfel opgevolgd door een volgende generatie. En nou maar hopen dat Donald president wordt. Never a dull moment.

(1) Niet helemaal toevallig. Soldaat Erik (rip) was jarenlang het baasje van Radio Free Europe in München. Een propagandazender, die door de CIA in de lucht werd (en wordt) gehouden en waar bijvoorbeeld ook Joseph Schreieder, oud-Gestapo leider in Nederland en voormalige vijand van de Soldaat, en Oekraiens “verzetsleider” Jaroslav Stetsko zich nuttig maakten.
(2) Momenteel probeert de in de Trump Tower verschanste schoonzoon van mafia-asset Theo Cranendonk een gokpaleis in Atlantic City te veroveren (zie onze serie “Ship Ahoy”).

Langzaam wordt het griezelig. In de vorige aflevering wezen we al heel bijdehand op de aangename connectie die The Donald onderhield met een hele kudde internationale narigheid. Zowel uit de deftige topechelons als uit het spookhuis van de CIA en de mafia. Na enig verder rommelen vonden we dit daverende artikel van 23 juli 2015. Wie ervan houdt valt met zijn neus in de shit. Een naam in dit artikel is ook voor ons achter de Hondsbossche Zeewering interessant. Die van Roy Cohn. Een CIA-parel van de hoogste onzuiverheid. En niet te vergeten ook een kei uit de Joriswereld, die bij ons al een paar keer stilletjes voorbijgekomen is. In aflevering 465 van de serie Octopussy en aflevering 100 van de serie “Van Estoril naar Zandvoort”. The Donald and Hellary, two of a kind. Stay tuned.

Roy Cohn was geen garantie voor succes (1). Zo trok de beruchte bef in 1988 namens Donald Trump twee zakenlieden voor de kadi, die het lef hadden om onder dezelfde naam als the Donald te opereren. Blote bene, in hetzelfde riante segment van de Amerikaanse vastgoedmarkt. Maar Roy en Donald verloren de zaak. Deels omdat hun opponenten zich al langer bezighielden met het stapelen van luxe stenen dan Donald. Daarnaast omdat ze er volgens de kadi ook niks aan konden doen, dat ze dezelfde achternaam droegen als hun vader: Trump. In de nastoot wist Roy toch nog een klein winstje te behalen. Donald veroverde het trademark. Eddie en Jules Trump zal het waarschijnlijk een koshere worst zijn geweest. Zij gingen verder als Trump Group met steunpunten in Israel en China. Niet alleen in de weelderige vastgoedsector, maar ook in aanpalende wellnessgebieden en in de IT.
Overigens is Nederland geen terra incognito voor Eddie en Jules. Onder invloed van de rassenrellen en andere onsmakelijkheden in de toenmalige Amerikaanse samenleving verhuisde de familie Trump in de vroege jaren zestig naar het land van de klompen, de molens en Frau Antje. Of Eddie en Jules hier meteen de handen aan de stenen sloegen valt buiten onze waarneming. Zeker is wel, dat zij later in die avontuurlijke sector van het Nederlandse bedrijfsleven in ieder geval met één interessante ondernemer samenwerkten: ome Jaap Kroonenberg. Maar dat verhaal hebben we indertijd al ruim en breed uit de poetsdoeken gedaan (2). Stay tuned.

(1) Zie voor deze pedo-griezel aflevering 2 dd. 8 maart 2016.
(2) Zie voor meer details over deze twee keurige Trumpjes de serie Octopussy.

Nu we het toch over Roy Cohn hebben (1). De Jorisbef van the Donald bij diens eerste stappen van diens Arturo Ui-achtige opmars naar het Amerikaanse presidentschap (2). Zoals gezegd, onze Roy beschikte zowel over uitstekende contacten met de Feds en de CIA als met de mafia. Wat dat laatste betreft, hij was zo close met de mob, dat hij een grootheid als Frank Costello bij hem op kantoor liet vergaderen met collega's en ondergeschikten (3). Verder trad Roy op als bef van de New Yorkse Studio 54. Een outfit waar de bloem van de natie zijn sexuele fantasieën om kon zetten in reeële boenga boenga. Onder het genot van porties Witte Neus. Hetero, homo, trafo, trans, koters, you name it. Bij sommige speciale gelegenheden namen hoge figuren uit het hele politieke spectrum, de juridische clan en de zakenwereld deel. Onder wie the Donald. Kwootje van de huidige presidentskandidaat over een van die orgieën. Komt ie:

"I would watch supermodels getting screwed, well-known super models getting screwed. On a bench in the middle of the room. There were seven of them and each one was getting screwed by a different guy” (4).

Een eldorado voor het verzamelen van leuke kiekjes en filmpjes voor later. Met Roy als man in the middle. Later breidde onze vriend zijn werkzaamheden uit naar Europa, met name naar België. Het land van de X-getuiges, de scabreuze feestjes op kastelen, de jacht op blote koters, het dossier Pinon, etcetera etcetera. Mocht u dat buitenkansje nog niet hebben geconsumeerd verwijzen wij met graagte opnieuw naar aflevering 100 van de serie “Van Estoril naar Zandvoort” en aflevering 465 van de serie Octopussy. Beide uit 2012. Of we ook bij de les waren. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 2 en 3 van eerder deze maand.
(2) Naar het toneelstuk “De weerstaanbare opkomst van Arturo Ui” van Bertold Brecht.
(3) Wat was dat ook weer met die Joego's in het kantoor van Brammetje Moszkowicz?
(4) Met dank aan de formidabele schrijver en analist William F. Engdahl.

Als je iets wil bereiken heb je soms een kontje nodig. Om de gokwereld binnen te komen kreeg Donald Trump die van ene Louis Lesser aka “The Legend”. The Donald kocht van deze legende zijn eerste casino, de Taj Mahal in Atlantic City. Louis was een zakengap van een nog grotere legende uit de Amerikaanse geschiedenis: Meyer Lansky. Topmafioso en grondlegger van de door de mob beheerste gokindustrie in de USSA en daarbuiten. Jammer voor Ronald Raak, maar Meyer Lanski overleed al in 1983. Zowel Lesser als Lansky onderhielden prima contacten met de bovenwereld. Niet alleen reguliere zakenlui, maar ook handhavers, speursmurfen en politieke hoogvliegers. Geen wonder, want er ging een hele stoot poen om in de gokbranche en wie wil nou niet meevreten? (1).
Hoe dit ook verder zij, Louis Lesser had een zoon, Craig. Geloof het of niet, maar die zoon papte op een gezellig moment aan met het echtpaar Ferdinand en Imelda Marcos. Presidentieel koppel in de Filippijnen tussen 1965 en 1986. Als je geïnteresseerd was in avontuurlijke poen, dan waren dat bij uitstek luitjes bij wie je op schoot moest kruipen. Dat deed Craig dus. En langs die knusse weg raakte hij betrokken bij het wel en wee rond de Golden Lily schat. Zo zelfs, dat hij op een dag een massief gouden vaas naar zijn vader stuurde. Voor op de schoorsteenmantel.
Daarmee zijn we in een arena beland waar we al eerder om ons heen sloegen. De arena van de Golden Lily. Mocht u daarin geïnteresseerd zijn dan verwijzen wij u graag naar de serie “Shady”. Het lijkt wel een film. Adembenemend. Stay tuned.

(1) Meyer deed ondermeer zaken met bankiers en vermogensbeheerders die very close waren met onze prinselijke verzetsvierder uit WO II. Zie daarvoor deel 5 van de serie “Het schaduwcommando van de Prins” op de site van de Morgenster.

Alsof het om een wonder ging. Zo werd vandeweek Paul Manafort uitgelicht. Sinds maart jl. de campagneleider van Donald Trump. Vriend Paul zou volgens de berichten een schandelijk verleden hebben. Als lobbyist, dealbakker, wapenhandelaar en meer van dit soort feestelijkheden. Zo stiekte hij bijvoorbeeld namens de Pakistaanse wapensjaggeraar El-Assir in 1995 de verkiezingskas van de toenmalige Franse presidentskandidaat Edouard Balladur (1). Met als tussenpersoon een andere handelaar in explosief ongerief, Ziad Takkieddine (2). In de jaren tachtig van de vorige eeuw vertegenwoordigde hij tegen een ruime vergoeding Jonas Savimbi. Leider van de rechtse UNITA-militie, die gesteund door het Zuidafrikaanse apartheidsregime, de CIA en MI6 jarenlang Angola in een gruwelijk abattoir veranderde.
Verder was Manafort in touw voor schatjes als de vroegere Zaïrese president Mobutu, de Nigeriaanse president Abacha, de Keniaanse president Arap Moi, de koninklijke jurkenwinkel van Saudi Arabië, de Filippijnse president Marcos en de Somalische dictator Said Barre, die tijdens hun machtsperiode allemaal slaagden voor hun slagersdiploma.
Manafort oefende zijn pr-activiteiten niet alleen in Afrika uit. Ook in Zuid-Amerika was hij aktief. Zo trad hij in het krijt voor de beruchte Argentijnse senator Alberto Pierri, die ondermeer de gewoonte had om journalisten die niet al te lekkere stukkies over hem schreven in elkaar te laten hengsten door groepjes gewapende onverlaten.
Als je in dit internationale territorium driftig rondhakt vallen er soms ook wat spaanders. Een zo'n spaander trof Manafort in 2008 in de vorm van een rechtzaak. Die werd aangespannen door de Russische oligarch Oleg Deripaska (3). Oleg had samen met de firma van pientere Paultje een private equity vehikel opgetrokken op de Kaaimaneilanden met een zakje investeringspoen dat 19 meloen dollar bevatte. Nou had Oleg heel wat aan zijn hoofd, dus Trump's huidige campagneleider mocht het management voeren tegen een vergoeding van 7,5 meloen. Dat was wat achteraf wat ruim gemeten, want de investeringsactiviteiten van de jongens en meisjes van Manafort waren nogal miniem en bovendien onduidelijk. Na wat snuffelwerk beweerde Oleg voor de kadi dat zijn equitypoen zonder zijn medeweten in Oekraïne terecht was gekomen bij de aankoop van aandelen in een kabelteevee-firma en een stukkie internet. Hij wilde zijn poen terug, maar ving een botje.
In 2011 kreeg Paulus nog een proces aan zijn broek. Blote bene aangespannen door “Vlechtje” Timoshenko, die toen nog premier van Oekraïne was (4). Hij zou de Oekraïense energiegarch Dmytro Firtash geassisteerd hebben bij het wegsluizen van niet al te netjes verworven meloenen naar fiscale paradijzen en het investeren ervan in vastgoed. Geen Vinex, maar bijvoorbeeld een luxe appartementencomplex in Manhattan. Hebben we verder niks meer over gehoord. Kan komen omdat Vlechtje zelf een kerker inzeilde wegens sluiswerkzaamheden ten eigen bate richting the City of London.
Manafort een schandelijk verleden? Wat ons betreft zeker wel. Maar in Washington gelden andere normen en waarden en als je die hanteert heeft The Donald een uitstekende keuze gedaan. Mede gezien de andere toppers uit zijn galactica die eerder in deze serie figureerden zou het ons echt niet verbazen als Trump begin volgend jaar van het Witte Gekkenhuis een politiek casino maakt. Stay tuned.

(1) Die kas werd beheerd door penningmeester Sarkozy. Zie daarvoor aflevering 1 van de serie "Poen en Politiek” van 18 november 2010.
(2) Zie voor dit stuk vreten aflevering 4 van dezelfde serie dd. 1 mei 2012.
(3) In aflevering 4 van onze geruchtmakende serie “Deuss en de Ruskies” dd. 5 april 2012 verscheen Oleg in het voorbijgaan even in onze koplampen.
(4) Ook Dmytro stond ooit in de berm toen we voorbijreden. Zie daarvoor het artikeltje “Tikkies terug” (2) dd. 19 mei 2015. Overigens was hij het onderwerp van een diplomatiek geschil tussen de USSA en Oostenrijk, waar Firtash domicilie had gekozen. Washington had Firtash dringend op haar verlanglijstje staan, maar Oostenrijk weigerde hem uit te leveren.

We zeiden het al eerder. Never a dull moment met president Pussygrabber. Zo leverde de benoeming van Michael Flynn tot hoogste veiligheidssmurf al een karrevracht aan pek en veren op vanwege diens Vleutense connectie (1). Maar het bezorgen van een voorverwarmde stoel aan Elaine Chao mag er ook wezen. Als alles goed gaat wordt zij minister van Transport en dat lijkt op een nummertje Chao op het spek binden. Serieus? Ja, serieus. Hophop in zijn achteruit naar 28 januari 2016. Toen bevielen wij van het artikeltje “Licence to war” met in de hoofdrol Elaine's echtgenoot Mitchell MacConnell, sinds jaar en dag een van de hoogste hopmannen van de Republikeinse partij.
In datzelfde artikeltje verwezen wij ook naar twee eerdere geestdriftige explosies: “Oelala Mitch” en “Oelala Mitch (2)”. Die hadden betrekking op een van de schuiten van Elaine's vader waar op een kwaaie dag 40 kilo Witte Neus werd aangetroffen. Moet u lezen. Weet u meteen waarom wij met dat stukkie spek aan kwamen zeilen. Is dat effe lachen. Stay tuned.

(1) Vgl. de afleveringen van de serie “Cold Turkey” eerder deze maand.

Never a dull moment. Dat zagen wij eerder in deze serie al in onze glazen knikker toen The Donald nog niet tot Potus was verheven. En daar zat de nodige logica in, want het verleden van de president-elect is zwaar bezwadderd met mafiosi, louche zakenpiefjes, spionagesmurfen en sexbommen. Nu blijkt een ouwe smurf van MI6, die momenteel zijn boterhammetje met suiker verdient in de Amerikaanse zakenwereld, al maanden en maanden geleden bij de FBI de nodige mails en documenten in de gleuf te hebben geschoven. Die suggereren dat de Russische FSB over ernstig materiaal over The Donald beschikt. En hem daarmee chanteert. Bewijs? Alleen niet nader genoemde Russische bronnen. Tsja. Wat moet je daarmee als Feds? Wil niet zeggen dat de Ruskies helemaal niks hebben verzameld uit het bewogen verleden van The Donald, dat zich voor een piepklein gedeelte ook afspeelde in Moskou. Laat die jongens maar schuiven. En dat ze dat op een ongezellig moment proberen uit te spelen komt uit het basis schoolboekje “Hoe word ik een spion?”. Maar vraag blijft, wat hebben ze dan? Volgens die ouwe smurf ondermeer het volgende:

“However, there were other aspects to TRUMP's engagement with the Russian authorities. One which had borne fruit for them was to exploit TRUMP's personal obsessions and sexual perversion in order to obtain suitable “kompromat” (compromising material) on him. According to source D, where s/he had been present, TRUMP's perverted conduct in Moscow included hiring the presidential suite of the Ritz Carlton Hotel where he knew President and Mrs. OBAMA (whom he hated) had stayed at one of their official trips to Russia, and defiling the bed where they had slept by employing a number of prostitutes to perform a “golden showers” (urination) show in front of him.
The hotel was known to be under FSB control with microphones and concealed cameras in all the main rooms to record anything they wanted to“.

Zoals gezegd, uit het basis schoolboekje. Ook uit het Amerikaanse. Dus, om in dezelfde gedachtensfeer te blijven: had Donald daar allemaal gewoon schijt aan? Of was ie naief? Geen idee. Maar dull? Never. Stay tuned.

Net op tijd heeft ie gisterochtend de poten genomen. Christopher Steele. De ouwe MI6-dude die het rapport over Donald Trump's connectie met Moskou in de gleuf van de Amerikaanse snuffelsmurfen heeft geschoven. Chris heeft in de jaren negentig als een nulnul in Moskou rondgestruind en zal zonder twijfel sinds die glansperiode nog af en toe zijn vroegere informanten kietelen. Maar of die nog betrouwbaar zijn en ironclad materiaal aanleveren blijft altijd de vraag. Zelfs als ze komen aanzeilen met leuke prentjes van The Donald en een clubje Moskouse glijbanen die op zijn verzoek de gouden douche aanzetten kan vriend Chris niet met zekerheid zeggen of er ja dan nee is gerommeld cq. geshopt. Dus wat konden de grote intelligencesmurf Clapper en zijn blauwe volgelingen met dat materiaal? Eigenlijk niks. Hooguit het laten zakken bij de msm in een poging om in ieder geval Donald's sympathieën voor Vlad van een anti-dosis te voorzien. Maar de msm zag er geen brood in. Pas nadat Clapper de data van Steele aan The Donald had gepresenteerd ging CNN overstag en zette de boel bij de vulles. Dat daarbij ook de Britse bron in het schemerlicht kwam te staan zal niet in het oorspronkelijk scenario van meneer Steele hebben gestaan. Hij voelde de bui hangen en dook onder. Vrouw en koters zijn elders ondergebracht en buurman past op de kat. Op de zaak (Orbis Business Intelligence) in Londen houdt iedereen de boot af. Net als Suzy hopend dat de bui spoedig over zal waaien. Sterkte Chris. Stay tuned.

Natuurlijk. Een van de kloothommels die een van de exemplaren van Christopher Steele's “Gouden doucherapport” bij de FBI naar binnen heeft geperst was senator John McCain. De oorlogsheld die in Vietnam alle aria's zong die hij kende toen hij zonder nagels te verliezen of benauwd te worden onder een natte handdoek door vijandelijke contrasmurfen werd ondervraagd. De oorlogsheld ook die na zijn terugkeer zijn hele traumatische leven wijdde aan het bestrijden van the evil empire. Onder andere via zijn oorloglievende vehikel Freedom House (1). Johnnyboy zou het rapport na de overwinning van The Donald hebben gekregen van een voormalige Britse ambassadeur in Moskou. En hij raakte zo hoteldebotel van de inhoud dat ie het na bestudering doorprikte naar de Feds. Volgens Carl Bernstein (zet een geranium voor je raam vannacht) had Steele niet op eigen houtje gehandeld. Hij zou zijn ingehuurd door een Amerikaanse research onderneming die zowel voor de Democraten als conservatieve Republikeinen in touw was om vuil op te halen over Donald Trump.
Steele raakte net als McCain in een staat van ernstige hoteldebotel en deelde zijn bevindingen met een ouwe FBI-kennis in Rome. En die zou het naar Washington hebben gekabeld. Rome? Werd daar niet de Bulgaarse connectie van Ali Agca's aanslag op Paus Johannes Paulus II te water gelaten? En de story over de gele cake uit Niger die Valerie Plame uiteindelijk de das om deed? Kortom, deze eend krijgt nog een geweldige staart. Voelen we aan ons water. Stay tuned.

(1) Zie de gelijknamige serie op onze Followup-site.

Dat is effe lekker. Die Christopher Steele, die met dat gouden doucheverhaal is aan komen kakken, is volgens Britse media bij MI6 de case-officer geweest bij de affaire rond Alexander Litvinenko. De naar Londen uitgeweken ex-FSB-er, die met een wolkje polonium in zijn thee definitief tot zwijgen werd gebracht. Volgens Steele cs. was dat wolkje bezorgd door Andrei Lugovoy, een Russische zakenman en oud-collega van dear old Alexander. En nou kan God and everybody wel roepen wat een kanjersmurf Steele is geweest, dat dossier van Litvinenko rammelde net zo erg als een douche in zijn nadagen.
Mocht u de behoefte voelen om uw geheugen wat op te frissen dan verwijzen we u gaarne naar de serie “De dood van een spion”, waarmee we op 28 januari 2007 maar zijn gestopt vanwege de hoge concentratie flauwekul in Steele's dodgy dossier over de kees. Deze serie? Zal waarschijnlijk binnenkort hetzelfde lot ondergaan. Stay tuned.

Wat blijkt? De hulp van Orbis Business Intelligence van die meneer Steele werd pas ingeroepen toen de Potus-kandidatuur van The Donald pas echt menens werd. Oorspronkelijk was de opdracht vergeven aan de firma Fusion GPS en was afkomstig van de Republikeinse klaverjasvereniging “Never Trump”. Fusion was op dit gebied geen vreemde in Washington. In de periode voor Barack Hussein's tweede rondje hadden de Democraten de baggerfirma ingehuurd om ellende uit het verleden van de Republikeinse kandidaat Mitt Romney te verzamelen. Dat bleek niet moeilijk te zijn en Mitt ging down (1). Dat er over The Donald ook genoeg ellende te vergaren was moge blijken uit eerdere artikeltjes in deze reeks (2). Maar toen Vlad's lieveling ondanks de door Fusion opgegraven bagger toch als kandidaat het podium beklom werd de hulp van Orbis ingeroepen en verhuisde de rekening naar de Democratische guerillabeweging. Het resultaat is bekend. Nog meer bagger. Ditmaal uit het riool onder het Kremlin. Naar men zei. Maar de gossipreuk was zo overweldigend dat The Donald zijn middelvinger in het zwerk kon priemen. Hij wordt over een paar dagen Potus. Als de route naar het feestterrein tenminste niet langs een grassy knoll leidt en hij zich niet door een convertible laat vervoeren. Stay tuned.

(1) Zie voor wat feestartikelen uit Mitt's verleden het serietje “Baas boven baas”uit 2012 en het artikel “Another one bites the dust” dd. 6 april 2015.
(2) Met name zijn vroegere connectie met Roy Cohn, een van de grondleggers van het Belgische koterhopscircuit, is benauwend. Zie daarvoor de serie “Van Estoril naar Zandvoort”.

Het was een dodgy dossier all over again. Die gouden douche broddel van voormalig MI6-smurf Christopher Steele. Een specialist op broddelgebied, die in zijn rol van keesofficer bij de Litvinenko-affaire zijn expertise al eens ten toon had gespreid. Maar dankzij het smerige kunstje van oorlogsmisdadiger Tony Blair bij de legitimering van de rampzalige clash met Saddammeke weten we dat ze in de Britse high society dol zijn op dodgy dossiers. Trouwens, nu we het toch over die clash hebben, ook de Amerikanski's gebruikten bij dat gevalletje dodgy data: Saddammeke had gele uraniumcake gekocht van Niger om een atoombommetje te kleien. John McCain, aanvoerder van de vlucht vale gieren die dagelijks boven Washington cirkelen, gebruikte dit geweldige stukje nepnieuws om erop aan te dringen Saddammeke en zijn aanhang een ernstige lente te bezorgen.
Zoals al eerder vermeld vloog McCain ook luidruchtig rond met de broddel van Steele. Kennelijk verspreidde dat werkstukje zelfs voor onze vale gierenleider een iets te pregnante stank. Maar in november vorig jaar streek hij neer in Canada voor een onveiligheidsconferentie. En daar ontmoette hij Sir Andrew Woods, een voormalige Britse ambassadeur in Moskou. Die gaf McCain de verzekering dat het met Steele's broddel helemaal snor zat en de gier gierde naar Washington om de Feds te verrassen.
Er bleken in de UK nog meer van dit soort indrukwekkende oliebollen rond te lopen. Zo gebruikte Sir Alex Younger in december vorig jaar het gouden douchedossier bij zijn entreerede als hoogste baas van MI6 om te waarschuwen voor Vlad en diens vriendschap met The Donald. Belachelijk? Mwa. Het Britse establishment is tegen de Brexit, tegen Vlad en voor de NATO. En dan is elk dossier dat die religie ondersteunt welkom. Al is het zo dodgy als de uitverkoop van de Hema. Stay tuned.

Gelukkig. Hij druppelt nog. De gouden douche van The Donald. Smurfen in Moskou blijken namelijk op 26 december vorig jaar ene Oleg Erovinkin op de achterbank van zijn Lexus te hebben aangetroffen. Midden in Moskou. Denk je nog zeker in de lorem, maar Oleg was zo dood als een pirs (Russisch voor pier).
Officiële oorzaak hartstilstand, officieuze oorzaak gekeeld. Oleg was in zijn goeie dagen generaal bij respectievelijk de KGB en de FSB. In zijn nadagen de rechterhand van Igor Sechin. Een vroegere vice-premier en tegenswoordig superolieboer bij de staatsfirma Rosneft. Nou wil het geval dat de inmiddels al een tijdje ondergedoken Christopher Steele voor zijn dodgy dossier, waarin ondermeer melding wordt gemaakt van die waterglijbanen in een luxe Moskovitisch hotelbed, als voornaamste bron een meneer aanwijst die close is met Sechin. 1 plus 1 is twee niet waar? En omdat Oleg buiten de pot heeft gewaterd is de FSB zo goochem geweest om hem te kelen en hem achter in zijn Lexus te gooien midden in Moskou. Is dat effe slim.
Nou werd er halfweg december vorig jaar ook op het Rode Plein gemieterd, dat een pakket aandelen van Rosneft dat 19,5 procent van het totaal vertegenwoordigde is verkocht aan een combine van het Brits/Zwitserse beleggingsvehikel Glencore en een plukkie rijke jurken uit Qatar. Ter waarde van ruim tien miljard dollar. Maar er zit een adder uit de Cayman Islands onder het gras. Kunt u hier tot u nemen. Heeft Oleg bij dit pokerspelletje misschien dwars gelegen of een ondeugdelijke kaart op tafel gepletterd? En is hem daarom vriendelijk verzocht om achter in zijn Lexus plaats te nemen en dood te gaan? Om eens iets dodgy op te gooien. Zo. We gaan nu even douchen. Dan een koppie zetten en daarna aan een nieuw stukkie beginnen. Houdoe. Voorzichtig met oversteken. Stay tuned.

We weten niet zeker of de titel wel de lading dekt. Maar vort met de Q-geit. Het gaat over vier Russische spionagesmurfen. Nee, die zijn december vorig jaar niet midden in Moskou met een formidabele rigor mortis op de achterbank van een Lexus aangetroffen (1). Maar ze zijn in die maand wel naar binnen getrokken. Vonden we niet alleen terug in het dagvod dat oog in oog met de beer door Derk Sauer aan de praat wordt gehouden, maar ook in andere Moskovitische makreelverpakking. Dus we zullen maar aannemen dat het waar is.
Naar verluidt zijn het alle vier IT-nerds. Eentje moet het nog doen met NN, maar de namen van de andere drie zijn vrijgegeven: Sergei Mikhailov, Dmitry Dokuchaev en Ruslan Stoyanov. Respectievelijk onderhopman bij de cyberafdeling van de FSB, een FSB-hacker met een avontuurlijk verleden en een topper bij de vermaarde cyberveiligheidsfirma Kaspersky. Ze zouden betrokken zijn geweest bij het sluizen van vitale info naar de collega's aan de overkant van de grote plas en dat schijnt in en rond het Kremlin niet te worden geapprecieerd. Of en in hoeverre dit enige relatie heeft met het bedplassen van een paar door The Donald ingehuurde dames van de vlakte is (nog) niet duidelijk. Morgen maar even bellen naar de kleine Murdoch van de Lage Landen. Want reken maar dat ie er bovenop zit. Op de story. U mocht eens een verkeerde link leggen. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 14van deze serie dd. 31 januari 2017.

Ja. Woest jammer, dat wij geen beroep kunnen doen op Peter Burger en Alexander Pleijter. Die twee Leidse sleuteltjes gaan na overleg met Amerikaanse netzorgers factchecken op de Nederlandse pagina's van Mark Suikerberg's smoelenboek. Samen met journalistieke knoerten van Nu.nl. En als ze iets tegenkomen dat volgens hullie onzin is zetten ze er een nepstempel op. Ruikt u een subjectief en onwetenschappelijk luchtje? Ja, wij ook. Maar datzelfde Leidse luchtje bereikte al eens eerder onze neusvleugels en discussie met dit soort bollebozen is een moeilijke aangelegenheid (1). Maar goed. In dit geval hadden we mooi kunnen testen hoe goed dat Nederlandse suikerteam eigenlijk is.

Wij bumpten namelijk tegen het bericht aan dat de Intelligence Committee van de Amerikaanse Senaat aan de Britse ex-spionagesmurf Christopher Steele, de auctor intellectualis van The Donald's gouden douchedossier, zou hebben verzocht om te komen getuigen (2). Nou zal die wel uitkijken, want voor je het weet spuiten ze een dodelijke substantie tegen je voorgevel, testen ze je immuunsysteem met een vleugje polonium of zeil je uit een openstaand raam op de 120ste etage. Heeft de commissie begrip voor, aldus het (nep?)bericht. Dus zouden ze bereid zijn een paar leden van de Committee naar de Britse countryside of neutraal terrein elders in de wereld (3) te sturen om onder de roos met de plasexpert van gedachten te wisselen. Interessant detail: Freedom House-voorganger John McCain is voorzitter van de betrokken Committee. De Vietnamzanger stuurde indertijd een loonslaaf naar Londen om het rapport van Chris op te halen en het vervolgens te laten lekken. U begrijpt dat we heel graag zouden willen weten wat de twee Leidse sleuteltjes hiervan allemaal vinden. Zouden ze hun nepstempel al op het zeikdossier van Chris hebben gedrukt? En in het vervolg daarop ook dit bericht hebben gediskwalificeerd? Want we mogen toch aannemen dat ze niet zijn ingehuurd om alarmerende berichten over poepsex bij olifanten tegen het licht te houden. Oh, btw. We zouden ook graag nog willen weten of die Leidse wetenschappers en hun loopjongens bij Nu.nl worden betaald voor die klus? En zo ja, door wie. Mochten we onverhoopt vernemen, dat dit project gewoon aan hun takenpakket is toegevoegd en dat ze dus niks extra's vangen voor hun inspanningen dan zullen we dat als nepnieuws beschouwen. Weet u alvast hoe laat het is. Stay tuned.

(1) Zie de tot nu toe tot twee afleveringen beperkt gebleven serie "Het Complot" van begin augustus vorig jaar. Gaat over complotdenkers en hoe ze te bestrijden.

(2) Zie de afleveringen van deze serie uit januari van dit jaar.

(3) De Nederlandse gemeente Lijnden zou een goeie optie zijn.

Die meneer Comey zit niet lekker. Eerst halen zijn FBI-snorders een heel dossier bij mekaar over haar van Clinton. En vervolgens ziet hij zich door druk van bovenaf genoodzaakt om het op de parkeerplaats van Burger King te parkeren. Maar ondertussen is ie al lang met een andere klus bezig: een dossier samenstellen over The Donald en zijn Russische connecties. Hachelijk. Heel hachelijk. Ook al omdat ie daarvoor zijn voelhorens uitstrekte naar Chris Steele. De ouwe MI6-smurf, die later kwam aankakken met dat onbewezen zeikverhaal in een Moskou's hotel. Nee, dan werden wij hier korte tijd later heel wat beter voorgelicht over deze 51ste grijze tint. Compleet met lichtbeelden. Hoe het ook zij, Comey's warme belangstelling voor Steele en zijn defamerende activiteiten kwam op 28 februari jl. in de Washington Post te staan. Lees en geniet even lekker weg.

Dat was behoorlijk ruk, want op de Hill lezen ze zulke dingen ook. Dus wat kreeg vriend Comey twee dagen geleden op zijn bord? Vragen. Lees en geniet maar weer even lekker weg. Dat wordt effies problematisch voor Comey. Maar gelukkig is blijkens dit artikel Steele weer in Londen opgedoken. Kunnen ze overleggen wat wel kan en wat niet hoeft. Langs een veilige lijn. Hoewel, wat is er nog veilig als je de laatste Wippieleaks mag geloven. Stay tuned.

Even in zijn achteruit. Naar 1 februari van dit jaar. Toen wisten wij in aflevering 15 van deze serie te boeren dat vier Russische IT-nerds december vorig jaar in Moskou waren opgepakt. Onder verdenking van irreguliere infoleveranties aan de Amerikaanse onderneming Verisign en andere niet nader genoemde belangstellenden. De betrokken nerds zouden in een kruipruimte zijn gewrongen naar aanleiding van zeven jaar oude beschuldigingen aan hun adres. Die waren afkomstig van de Russische zakenpief Pavel Vrublevsky. Het met een licht riekende reputatie worstelende baasje van de cyberfirma RE Partners, die ondermeer beschikte over een zijscheut op het vermaarde adres van het WTC aan de Stravinskylaan 1443 in Amsterdam en het in Badhoevedorp gevestigd online betalingsvehikel Chronopay. Waarom Pavel's ouwe meuk ineens voor het Kremlin voldoende was om de vier topnerds te clippen is niet duidelijk. Vooral niet nadat hij samen met zijn Russische zakengabber Vladimir Fomenko vorig jaar zomer in verband werd gebracht met het hacken van een stel verkiezingscomputers in Arizona en Illinois. Via King Servers in Dronten of all places. Waar een klein land al niet groot in kan zijn.

Vrublevsky's reputatie was ondermeer in ongerede geraakt door zijn zakelijke banden met de mob. In casu met de heer Michael Muzio, eigenaar van de in cybercrime en porno excellerende Blue Moon Group. Een dochteronderneming van Genesis Intermedia en de zoveelste Ponzibel van de al decennia lang opererende Saudische oplichter Adnan Khashoggi. Indertijd geen onbekende van Prins Bernhard en later op goede voet met The Donald en diens huidige adviseur in de ovale kamer Steve Bannon (1). Over connections gesproken. Stay tuned.

(1) Een wagonlading details over deze criminele connecties zijn te vinden op de roemruchte site van Daniel Hopsicker's MadCowNews. Wie trek heeft in nog wat meer Khashoggi-tapa's kan terecht bij onze zoekmachine.

Werd ie nou afgelegd of niet? The Donald. In zijn Tower. Hij zei van wel, maar het bewijs leek op het kerkhof te liggen. En volgens FBI-hopman Comey was het gelul in de ruimte. Ja, een paar jaar geleden was er wel een stel crimi's uit de Russische gok- wasstraatsfeer die toen in de Tower verbleven systematisch afgeluisterd. Maar dat had niks met de eigenaar van het pand te maken. Dus viel meteen een hele zwerm persmuskieten inclusief Twan Huys over de Potus heen en speculeerde over een Trexit. Maar daar verscheen ineens een god uit de machine: voorzitter Devin Nunes van het House Intelligence Committee. En wat zei Devin? Er was incidenteel door de FBI wel eens wat opgevist uit de berichtenstroom van en naar The Donald. Oi. Dat was andere cookie. Waar kwam die koerswijziging vandaan? Nou, als u erg nieuwsgierig bent dan kan u hier terecht. Twan. Het woord is aan jou kerel. Stay tuned.

Het was Susan Rice. De National Security Adviser van Barack O. Zij koekeloerde ruim voor de presidentsverkiezingen al naar gegevens over luitjes uit het Trumpteam, die “incidenteel” waren opgedolven door de NSA. En we mogen aannemen dat Trump zelf ook tot die luitjes behoorde.
Vooral de contacten met Rusland waren bij de aanzwellende Koude Oorlog II uiterst interessant. En kwamen later goed van pas om The Donald te beschadigen. Zowel voor als na zijn overwinning.
Susan was trouwens niet de enige die door Barack was geautoriseerd om in de NSA-data te neuzen die het Witte Gekkenhuis bereikten. Ook CIA-hopman John Brennan en minister van Justitie Loretta Lynch waren zo gelukkig. Hoe ver zat Trump er dus naast toen hij voor zich uit twitterde dat ie afgelegd werd? Niet ver. Kijken of dit buitengewoon onwelkome bericht ook in de Huyskerk zijn nagalm zal vinden. En of Susan binnenkort voor de Huiscommissie moet verschijnen die zich met Intelligence bezighoudt. Mocht u geïnteresseerd zijn in de details, pak hier de leuning. Stay tuned.

Susan Rice heeft niet gelekt. Zegt ze. Toegegeven, ze kreeg van de NSA qq. data die waren opgevist uit communicatie tussen Amerikanen onderling en tussen Amerikanen en buitenlanders. Gewoon hoe het met moeders was, waar ze heen gingen op vakantie, of ze hulp nodig hadden bij het behangen, of het regende in Praag, van alles. Puur om uit te vogelen of er mogelijk gevaar dreigde. En ja, daar zaten “incidenteel” ook stukjes proza bij van leden van het Trump-team. Maar lekken? Susan? Ben je belazerd. Zo zat ze niet in elkaar. Ze is inmiddels wel opgeroepen om voor de Huiscommissie van Intelligence te verschijnen. Kan dus nog buitengewoon aangenaam worden. Stay tuned.

Dodgy? Mega. Het gouden douche rapport van voormalig MI6-dude Christopher Steele liep parallel met de sprookjes van Jaap en Willem Grimm. Ongecontroleerde verhalen. Inclusief die over de Russische hackingcampagne tegen de Amerikaanse Democraten. Heeft agent 002085 nu zelf toegegeven tegenover een Britse kadi in het geding dat ie aan zijn keurig in de vouw hangende pantalon heeft gekregen van ene Alexej Gubarev. Hopman van het in Nederland gevestigde hostingsvehikel XBT/Webzilla, die in het sprookje van Steele de rol van de hackelaar kreeg aangemeten. Overigens zou het niet de bedoeling zijn geweest om het rapport in de openbaarheid te kieperen. Er moest nog flink worden geschaafd en gebeiteld aan de verzamelde gegevens. Maar wie een dergelijk “raw” epistel ook in handen speelt van de ver over de houdbaarheidsdatum verkerende baardensponsor en Vietnamzangeres John McCain, weet wat er gaat gebeuren. En dan is het wat lullig om je cliënt (Fusion GPS) en de website BuzzFeed de groenepiet te bezorgen voor het huis-aan-huis bezorgen van je vunzige allegaartje. Mocht u behoefte hebben aan verdere details over dit krakkemikkige onderdeel van de weg-met-Vlad-hysterie neem dit artikel uit de Washington Times dan even tot u. Misschien maken uw voeten dan weer even contact met moeder aarde. Voordat u opnieuw in deze context een zootje flauwekul à la Goebbels wordt voorgeschoteld door de hoofden van dienst bij de AIVD en de MIVD, de Leidse sleuteltjes, de Huyskerk, Clungeldael en meer van dat moois. Stay tuned.

Potus in de peren. Dacht The Donald net dat ie met het dumpen van Comey een eind had gemaakt aan al dat geouwehoer over zijn Russische connecties komen de “serieuze” media met het bericht dat ie geheime info aan de Ruskies zou hebben verkwanseld. Tijdens het recente bezoek van Lavrov aan het Witte Gekkenhuis. Een deel van die o zo geheime info zou betrekking hebben op een project van Syrische Allahbaarden, waarbij op vernuftige wijze bommetjes worden gemonteerd in laptops.
Nou had een eenvoudige dorpskapelaan zoiets ook al kunnen distilleren uit de maatregelen die in de USSA in de maak zijn om electronische communicatiemiddelen uit vliegtuigen te weren. In een trein, een bus, een tram, een rickshaw of de pont over het IJ nou ja, maar niet in een vliegtuig. Staat zo slordig. Maar dat nou juist Syrische baarden daarmee bezig zijn maakte het kennelijk zo speciaal. Komt ook omdat de Amerikanski's die wetenschap niet uit hun eigen stofzuiger zouden hebben gepeuterd, maar gekregen hebben van bevriende speurneuzen. Die kunnen uit Jordanië afkomstig zijn, maar ook uit Israël. En volgens de Amerikaanse topbef en heuveltjesliefhebber Alan Dershowitz, die nog een goudrenet heeft te schillen met The Donald, zou met name dat laatste uiterst kwalijk zijn. Veel erger dan bijvoorbeeld het met een volle tank adrenaline aanschouwen van een damesplas in een chique hotel in Moskou (1). Vooral ook omdat The Donald volgende week op visite gaat bij Bibi en voordat ie begint te lullen over de status van Jerusalem al met zijn rug tegen de klaagmuur wordt gedwongen. Vooropgesteld dat het hier niet weer gaat om een puntzak vol nepnieuws van het Goebbelsfront waaraan de msm zo'n hekel zegt te hebben. Een ding staat wel vast: The Donald? Never a dull moment. Stay tuned.

(1) Alan was (is?) dikke mik met koterhopser Jeffrey Epstein. Zie voor zijn lichte aanvaring met de huidige potus aflevering 189 van de serie “Van Estoril naar Zandvoort” dd. 13 juni 2015.

Als The Donald ergens over struikelt is het Felix Sater. Dankzij Zembla weten we sinds kort dat Felix zakelijke banden had met zowel Trump als de top van de Russische mafia. Via Bayrock. Een investeringsvehikel cq. wasstraat met een warme zetel in good old Amsterdam. Maar Felix beschikte over nog een intrigerende connectie: hij was een supersnitch voor de FBI. Dus wat The Donald in het verleden ook uithaalde met zijn Russische partners, de FBI wist het. En liet het begaan! Overigens zou bovenstaande connectie zijn ontstaan na de dood van Donald's consigliere Roy Cohn. De griezel die in Brussel ondermeer actief was geweest bij de uitbouw van het fameuze koterhopscircuit dat later heel comfortabel voorzien werd van het Dutrouxstempel en die in de USSA decennia lang topmafiosi vertegenwoordigde. Ook Roy was bij zijn duistere praktijken niet vrij van FBI- en CIA-smetten (1).
Hoe dit verder zij, FBI-smurfen hielden van meet af aan alles wat de Trump Tower in en uitging in de kieren. Lees dit uitgebreide artikel en u krijgt een heel aardig inkijkje in Trump's fleurige vogelkooi. Even nog een leuk detail. Over een huurder die hier niet aan de orde komt, maar misschien toch wel interessant is binnen deze context. Vince Crandon. Zie daarvoor onze serie “Ship Ahoy”. Wij houden namelijk zo hartstochtelijk van Nederlandse inbreng in internationale narigheid. Stay tuned.

(1) Zie daarvoor ondermeer eerdere afleveringen van deze serie, de serie “Van Estoril naar Zandvoort” en als uitsmijter aflevering 36 van de serie “Royalty”.

Aan de overkant van de plas noemen ze het “Pissgate”. Het bijbehorende dossier was afkomstig van voormalig MI-smurf Christopher Steele en vermeldde ondermeer het gouden douche-optreden van een paar welgeschapen Moskouse glijbanen onder toeziend oog van The toen nog als gewoon zakenman door het leven stappende Donald. Het was in laatste instantie bestemd voor de FBI, maar mede dankzij de ondergrondse activiteiten van Vietnamzangeres John McCain arriveerde de tekst via de site BuzzFeed in volle glorie in het publieke domein. Nou behelsde het dossier niet alleen gloedvolle beschrijvingen over een potje luxueus pissen in een Moskou's hotel. Op pagina 25 wordt vermeld dat de Alfa Bank nauw samenwerkte met het Kremlin om The Donald in de Oval Room te manouvreren. Volgens de drie miljardairs die binnen die grootste Russische privébank aan de touwtjes trekken, Fridman, Kahn en Aven, is daar geen ene reet van waar en heeft die publicatie enorme schade aan hun goede naam en faam teweeggebracht. Nou is op die goeie naam en faam wel wat af te dingen (1), maar voordat je een Grossbank in de wereld vindt die kosher is ben je wel dokter. Voornoemd trio is afgelopen vrijdag in de tegenaanval gegaan en heeft een klacht ingediend bij een rechtbank in Manhattan wegens laster en smaad. Ze willen poen zien van Buzzfeed. Flauwekul natuurlijk en puur voor de vorm. Maar allicht dat het leuker is dan klaverjassen. Stay tuned.

(1) Zie bijvoorbeeld de afleveringen 3 en 4 van onze serie “De Brusselse Connectie” en de serie “Kunstjes” met een gastoptreden van onze tegenswoordig in stilte levende financiële wizzard John Deuss.

Geinig. The Donald wilde in 1987 een casino vestigen in Sydney. Maar een Australische smurfcommissie gaf een negatief advies af. In hun rapport meldden ze dat de huidige Potus over mafiaconnecties zou beschikken. Namen werden niet genoemd. Maar dat bleek ook niet nodig. The Donald trok aan het kortste strootje. Aldus dit artikel. Mocht u licht de pest erover in hebben, dat er geen mafiosi met naam en toenaam staan vermeldt verwijzen wij u beleefd naar eerdere artikelen in deze serie. Stay tuned.

Zoals u weet gaan wij een nummertje historiegrutten niet uit de weg. Vooral niet als we de slogan “Je maintiendrai, je maintiendrai, Holland spreekt een woordje mee” door onze redactielokalen kunnen laten knallen. Zoals in dit gevalletje. Gaat over ene Leslie S. Greyling. Een Zuidafrikaanse zwendelaar en gros, die naast somberlingen uit de georganiseerde gehaktwereld ook heren als Adnan Khashoggi en Donald Trump tot zijn zakenvrienden mocht rekenen. Deze avontuurlijke combinatie steelt de show in dit artikel. De hopelijk niet allerlaatste bijdrage van collega Daniel Hopsicker op zijn site “Mad Cow”. Mocht u de moed bijeen kunnen grissen om de listen en lagen van meneer Greyling, Adnan en The Donald tot u te nemen, dan komt u vanzelf de vermelding tegen van een van Leslie's valseluchtvehikels: Members Service Corporation. De bulk van de aandelen van MSC was volgens officiële gegevens dus in handen van de LaSalle Group Ltd. Hm? LaSalle? LaSalle? Was dat niet....? Ja, dat was het. En voordat uw arme kwabben in fase rood terechtkomen verwijzen wij u beleefd naar onze ontroerende serie “Bank te koop” en aflevering 4 van de serie “De Bank”. Of we nu kunnen uitbarsten in “Je maintiendrai”? Nou vooruit, heel zachtjes dan. Stay tuned.

Reclame voor Tena Lady zou in deze serie niet hebben misstaan. Want er wordt wat afgeplast door een stel Moskouse dames. Onder het toeziend oog van The Donald. Die scène is zoals u weet afkomstig uit het dodgy dossier van voormalig MI6 smurf Christopher Steele. Hoe kwam ie aan die info? Van een paar ouwe Russische collega's. Maar blijkbaar kenden die hun klassieken en namen Christopher stevig bij de snuffelaar. Naar kortgeleden bleek staat diezelfde scène namelijk bloemrijk beschreven in het spionageverhaal “Twentieth day of January” van Ted Allbury. Ook al een vroegere MI6 dude, die zich in de late jaren zeventig en beginjaren tachtig van de vorige eeuw te buiten ging aan het schrijven van dit soort thrillers. Is dat lachen of is dat lachen. Mocht u meer willen weten van de ins en outs dan kan u hier terecht. Stay tuned (JP).