donderdag 18 november-2010
8 mei 2002. Voor het Sheraton in Karachi rijdt een kamikazeterrorist zijn bomauto naar binnen bij een busje vol met Franse ingenieurs. Die stonden op het punt naar hun werk te gaan, maar gingen in plaats daarvan voorgoed op vakantie. Ze behoorden tot het Franse staatsbedrijf DCN en waren bezig met het vaarklaar maken van drie Agosta-onderzeeërs die in 1994 tegen de leuke vergoeding van omgerekend 850 meloen euro waren verpatst aan Pakistan.
Bij dit soort handel is het gebruikelijk dat er commissies aka kickbacks heen en weer worden geschoven tussen wederzijdse hoge mieters. Zo ook hier. Maar toen Chirac in 1995 de Franse touwtjes in handen kreeg zette hij een forse streep door nog aan de Paki's uit te betalen kickbacks. Dat betekende ondermeer dat hoge petten van het Pakistaanse leger en de snuffeldienst hun afgesproken poen niet kregen. En dat zou fatale gevolgen hebben gehad. Want wat staat er in een officieel document uit 2008, opgemaakt door twee Franse onderzoeksrechters? Dat het explosieve optreden van voornoemde kamikazeterrorist zeer waarschijnlijk het gevolg was van het uitblijven van de kickbacks. Oftewel, de Pakistaanse petten en snuffelaars hadden revanche genomen. De aanslag werd uiteraard toegeschreven aan Het Schijthuis aka Al Qaida. Waaraan anders.
Waarom was Chirac, die zelf nou ook niet bepaald lelieblank overkomt, indertijd zo flink? Nou, volgens de advocaat van familie van de slachtoffers zou een deel van de zwarte poen die al naar Pakistan was verhuisd naar goed gebruik in la douce France zijn teruggekeerd en ondermeer zijn gebruikt om de verkiezingskas te spekken van Edouard Balladur, de opponent van Chirac. Voelt u hem? Juist. Het wordt nog gezelliger. Wie was de boy die in 1995 over die verkiezingskas van Balladur ging? Nicolas "sayan" Sarkozy! Voelt u hem nog steeds? Houden zo!
Inmiddels heeft de oud-minister van Defensie Millon tegenover onderzoekrechter Van Ruymbeke al erkend dat er kickbacks zijn betaald in de Agosta-deal (1). Daarnaast heeft het voormalige baasje van de afdeling Poen van DCN, Menayas, verklaard dat Sarko de teruggetikte kickbacks persoonlijk wegsluisde naar een paar frontfirmaatjes in Luxemburg. Vond Van Ruymbeke erg interessant, maar hij kreeg geen toestemming om in de officiële onderzoeksresultaten van zijn twee collega's te grutten. Daar ging de president van de Nationale Assemblée voor liggen. Staatsgeheim. Want openheid is hartstikke mooi, maar een zittende president ermee naar de kloten helpen ç'est autre chose.
Nu we het toch erover hebben. Naar verluidt zou er naar aanleiding van de troebele berichten uit de partij van Bibi Wilders bij diens Israëlische en Amerikaanse financiers geluiden opgaan om de geldstroom dicht te draaien. Ze zouden niet geassocieerd willen worden met liegbeesten, kopstoters, bijlzwaaiers, spiketikkers, brievenbuspissers en ander ongerief. Kijk, dat zou nog eens nieuws zijn.

(1) Zie voor Van Ruymbeke ook "Neel en de locs" van 17 september 2004

maandag 17 januari-2011
Het zal u misschien een vette saucisse wezen, maar in het land van Bibi Wilders' stagiaire Marine le Pen blijft het een hot item. Zij het wat smeulend. Het gaat om de steekpenningen die in de jaren negentig van de vorige eeuw in de gleuf van een stel Pakistaanse laagwaardigheidsbekleders waren geschoven in verband met de verkoop van drie onderzeeërs. Naar goed gebruik kwam een deel daarvan (omgerekend zo'n 33 meloen euro) weer retour en France en naar kwaaie tongen beweren doken ze uiteindelijk op in de verkiezingskas van Chirac's toenmalige presidentiële tegenstander Edouard Balladur. Via de speciaal daarvoor in het leven getrokken Luxemburgse spookfirma Heine, een rekeningetje op de Isle of Man en idem in Vaduz. Dit pad zou zijn gebaand door twee Sinterklazen: Balladur's kabinetschef Nicolas Bazire en penningmeester Nicolas Sarkozy. Die ontkennen tot ze bleu zien. Ook al omdat er geen doorslaggevend bewijs is (1).
Maar dat kan binnen afzienbare tijd veranderen. Onderzoektoga Marc Trévidic heeft namelijk contact gezocht met een kleine vlucht Zwitserse collega's om te kijken of hij toch de pijl uit deze zure appel kan wurmen. En daarvoor zou hij graag willen neuzen in het dossier van het koppel Benazir Bhutto / Asif Ali Zardari, respectievelijk voormalig première (rip) en huidig president van Pakistan. Beiden veroordeeld wegens het aannemen van steekpenningen en corruptie via de naar wc-eend riekende Zwitserse firma SGS, een dochter van het ook al kwalijk walmende Cotecna (2).
Benazir en Asif maakten bij dit balletje balletje gebruik van twee internationale handelaren in wapentuig: Amir Lodhi en Abdul Rahman El-assir. En wat denk je wat? Die graaiden ook mee in de Franse onderzeeër-deal. Dat kan nog benauwd worden voor die kleine opsodemieter in het Elysée. Daarom houden wij onze periscoop boven water. Restez tuned.

1) zie aflevering 1 dd. 18 november 2010.
2) wat is een zoekmachine toch een handige uitvinding. je hoeft alleen maar SGS uit je digitale piano te persen en hop je krijgt de hele reut op je bord.

dinsdag 13 maart-2012
Het gaat niet goed met die kleine drol in het Elysée. De corruptie-affaire rond de Pakistaanse onderzeeërs komt van tijd tot tijd weer opduiken met steeds weer nieuwe details over de betaalde kickbacks en dat kan Sarko slecht gebruiken bij zijn net op gang gekomen campagne voor zijn tweede termijn als haantjespresident (1).
En nu we het toch over campagnes hebben, er is slecht nieuws uit Libië. Vorig jaar liet Saif, de enige momenteel nog in leven zijnde firmant van Muammar Khadaffi & Sons Ltd., al weten dat de onderneming 50 meloen dollar had gestoken in Sarkozy's eerste verkiezingscampagne in 2007. Na zijn overwinning had Sarko zijn cher ami Muammar uitgenodigd voor een officieel bezoek aan Frankrijk en gaf hem zelfs toestemming ten tijde van dat bezoek een grote bedoeïenentent vlakbij het Elysée neer te planten.
De vorig jaar nog op vrije voeten rondscharrelende Saif eiste naar aanleiding van de Brits-Franse blitzkrieg boven Tripoli en wijde omgeving zijn poen terug. Op straffe van openbaarmaking van smeuige info uit het Sarko-dossier. Monsieur Bruni ontkende ooit poen te hebben ontvangen, maar zal een diepe zucht hebben geslaakt toen Saif door Mad Maxen in de kraag werd gevat en voor onbepaalde tijd met zijn pik in het zand werd geduwd.
Helaas, helaas, nu blijkt een journalist van de Franse nieuwssite Mediapart inzage te hebben gehad in het onderzoeksdossier van een Franse kadi. En het ziet er niet best uit voor Sarko. Het dossier zit al vol met gedetailleerde gegevens over de deal en nu is het de vraag wanneer die kadi voldoende shit heeft verzameld om een proces op de rails te zetten. Voor of na de verkiezingen. Of helemaal niet, want Frankrijk kon wat dat betreft net zo goed tussen de Alpen en Palermo liggen.
De spanning loopt dus flink op en wij duiken in de rol van Joop Zoetemelk cq. Levi Leipheimer. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 1 van dit serietje dd. 18 november 2010.

dinsdag 1 mei-2012
Gaat Sarko bij de vulles? Het begint erop te lijken. Komt niet alleen omdat zijn binnenlands beleid zwaar con was, maar ook omdat een paar schandalen waarin de naam van onze kleine vriend genoemd wordt de laatste weken zwaar gaan wegen. Met name van het verhaal dat hij 50 meloen euro van de firma Khadaffi & Sons Ltd. zou hebben ontvangen voor zijn verkiezingscampagne in 2007 krijgt ie paardenleut. Vorig jaar toen Sarko nog druk participeerde in de bescherming van de Libische bevolking liet Khadaffi's zoon Saif al iets in die richting wapperen, maar eind vorige week dobberde er plotseling een intrigerend document in de Seine. Het stamde uit 2006 en was ondertekend door Moussa Koussa, het hoofd van de toenmalige Libische secretsmurfendienst, en repte over een principe-accoord voor het spekken van Sarko's verkiezingsvarken met een bedragje van 50 meloen.
Het accoord zou op 10 october 2006 in elkaar zijn gesleuteld door Abdallah Senoussi (de opvolger van Koussa bij de secretsmurfendienst), Bashir Saleh (hoofd van het Libische investeringsfonds in Afrika) en Brice Hortefeux (in 2006 onderminister van binnenlandse klusjes en naaste gap van Sarkozy).
Als tussenpersoon bij de deal zou ene Ziad Takieddine hebben gefungeerd. Een Frans-Libanese wapenhandelaar, die in de jaren negentig ook al voor het cement zorgde in de deal met Pakistan inzake de leverantie van drie Agosta-onderzeeërs. En ook daarbij was er sprake van een baal poen die Sarko in het spaarvarken van zijn partij had gedumpt (1).
Ondertussen heeft monsieur le président geroepen dat het document een vervalsing is en heeft het ministerie van Justitie een onderzoek gelast. Moutarde apès le diner, want op 6 mei aanstaande mogen de Fransen al uitmaken of Sarko onder de guillotine terechtkomt. Ca ira. Stay tuned.

1. Zie aflevering 1 van deze serie dd. 18 november 2010

zondag 3 maart-2013
Je kan ook nergens van op aan. Blijkt die Al Baghdadi al-Mahmoudi helemaal niet in een Franse vluchtelingenvilla te zitten. Welnee, Khadaffi's voormalige minister van BuZa zit in een Libische petoet. Daar krijgt ie een heel aparte College Tour, waarbij heftige vragen aan de orde komen over zijn vrij recente polletieke verleden. Of deToine Huysjes van het huidige Libische regime of wat ervoor doorgaat ook de beschikking hebben over de paperassen met betrekking tot de deals met Sarkozy? Savons pas. Maar als die Franse snuffelsmurfen in deze affaire echt willen scoren raden wij de leden ervan aan om in godesnaam contact te zoeken met hun collega's in Tripoli. Sarko vaut bien une messe. Stay tuned.

vrijdag 1 maart-2013
Volluk. Is daar iemand? Zoiets moet er afgelopen woensdag geroepen zijn, maar dan in het Frans. Er stonden namelijk smurfen aan de deur bij de voormalige Franse minister van Binnenlandse Zaken Claude Gueant. Ze wilden graag even door zijn bullen snuffelen binnen het kader van een onderzoek naar stekertjes die president Sarkozy in ontvangst zou hebben genomen. De extraatjes zouden afkomstig zijn geweest van Sarko's Libische vriend Khadaffi, die op dat moment nog geen mes in zijn reet had gekregen. Het zou gaan om een bedragje van 50 meloen dat in de loop van 2006 en 2007 zou zijn gestiekt ter ondersteuning van monsieur Bruni's verkiezingscampagne. Nou werden de reële kosten van die campagne geschat op zo'n 22 meloen, dus iemand moet nog ergens een vet spaarvarken in zijn schuurtje hebben. Sarkootje ontkent tot nu toe alles, maar hij heeft ook nog niet bij Oprah gezeten.
Waarom Gueant bezoek kreeg? Simple. Hij zou bij de deals betrokken zijn geweest. Die werden samen met Khadaffi's stafchef Bashir Saleh in elkaar gesleuteld en de bijbehorende papieren rompslomp zou momenteel berusten bij de in een Franse vluchtelingenvilla verblijvende Libische ex-premier Al Baghdadi Mahmoudhi.
Dit alles kwam aan de orde bij het proces tegen Ziad Takiedinne. Een Libanese scharrelaar en gros die eveneens bij de Libisch-Franse onderhandelingen aanwezig was en daarnaast ook nog een Pakistaans pommetje met Sarko en diens partij heeft te schillen in verband met het heen en weer schuiven van een heel stel steekpenninkskes bij de verkoop van drie Franse onderzeeërs (1).
Ze zijn er voorlopig nog niet uit in Frankrijk. Als eenvoudige boerenleuters zouden wij de bij het onderzoek betrokken smurfen willen adviseren om eens “volluk” te roepen bij de deur van Mahmoudi. Maar waarom makkelijk als het moeilijk kan? Stay tuned.

(1) Zie de eerdere afleveringen. Als u daar de kracht niet meer voor heeft raadpleeg dan in ieder geval aflevering 4.

zondag 9 maart-2014
U moet het gemerkt hebben. De lente is uitgebroken. Niet alleen hier, maar ook in Teepjesland.
Begin februari konden we al genieten van het fuckteepje van Victoria Nuland (1). Begin deze maand kregen we het Catherine Ashtonteepje cadeau (2). En een paar dagen geleden was het weer raak. Toen werden we vergast op een lading geluidsopnames uit het losse leven van Sarkozy en zijn ooit door Ivo Niehil kwijlend geïnterviewde vrouwtje. Verzameld door ene Patrick Buisson. Een van de belangrijkste adviseurs van de kleine Franse opsodemieter toen ie nog presidentieel kukelde. Nou was de inhoud van die Sarkoteeps hooguit interessant voor de antiqueputain-bladen. Maar daarna werd de komst van een bunder andere exemplaren aangekondigd. Exemplaren die wel degelijk inhoud hadden. Ze zouden zijn opgenomen in opdracht van twee kadi's die vanaf april vorig jaar antwoord proberen te vinden op de vraag of ami Sarko zowel voor als tijdens zijn presidentschap snoepjes heeft uitgedeeld aan hoge mieters, die stiekem allerlei dingetjes voor hem regelden.
Ironisch genoeg zou een van die mieters Gilbert Azibert zijn. Een topkadi bij het Hof van Cassatie, die de toenmalige president geheime info zou hebben verschaft over de voortgang van voornoemd onderzoek! Rien pour rien. Dus Sarko zou hebben geprobeerd om voor Gilbert, die bijna toe was aan zijn eindsprint, een snoeperig baantje in Monaco te versieren. Hoe vreemd was het dus, dat Gilbert bezoek kreeg van een horde smurfen om zijn paperassen in beslag te nemen? Niet. En dat het huis en het bureel van Sarko's bef ook door een blauwe invasie werd getroffen eigenlijk ook niet.
Maar er speelt meer. Want de oud-president werd ook afgelegd vanwege de affaire rond Khadaffi, die in 2007 zo'n 50 meloen dollar in Sarkozy's verkiezingskas zou hebben laten glijden (3). Wat daar tegenover stond? Ja, dat probeerden die twee kadi's ook aan de weet te komen. Onder andere via het afluisteren van Sarko's debieltje. Die operatie werd tijdelijk wat bemoeilijkt, omdat hun target opeens wel heel kortaf antwoord gaf als ie gebeld werd. Maar al gauw kregen ze in het snotje dat de kleine drol een tweede debieltje had aangeschaft. En ook die werd bij de operatie betrokken.
Naar verwachting komt volgende week hun eindrapport naar buiten. Kan heel gezellig worden.
Restez vive.

(1) Zie de nog jonge serie “Fuck”.
(2) Zie “Hallo, doorlopen ja!” dd. 5 maart 2014.
(3) Zie de eerdere afleveringen van deze serie via onze zoekmachine.

Deze serie gaat over 50 meloen dollar. Die zou de voormalige Libische leider Khadaffi in 2007 in de gleuf van Niek Sarkozy hebben laten glijden ten behoeve van diens verkiezingskas (1). Aanstaande zondag gaat Niek de eerste stap zetten op weg naar het Elysée of zijn definitieve polletieke begrafenis. En het is of le diable ermee speelt, maar plotseling kwam een paar dagen geleden opnieuw de ouwe affaire rond die zandbakpoen aan de oppervlakte. Via een glazen tiet-interview met Ziad Takieddine (2), de belangrijkste intermediair cq. muilezel bij deze dubieuze operatie, die onder toezicht stond van de toenmalige Libische minister van Financiën Al-Mahmoudi. Vertelde Ziad wat nieuws? Nee. Maar zo vlak voor de eerste moves van Sarko richting Elysée wel knap lullig. Hoe het verder staat met het Franse justitiële onderzoek weet eigenlijk geen haan, maar het optakelen van ouwe dossiers over laagstandjes van hoge mieters wil nog wel eens lijken op het zoeken naar de Hr. Ms. De Ruyter en de Hr. Ms. Java. Maandag zullen we weten hoe het met Niek's kansen op een hernieuwd presidentschap staat. Restez vive.

(1) Zie de voorafgaande afleveringen van dit treurspel.
(2) Terug te vinden in dit artikel.

Zwaar weer voor Sarko. Vandeweek werd ie nog formidabel pissig toen ie tijdens een live babbel voor de Franse néné de verre (glazen tiet) binnen het kader van de eerste etappe in de race naar het Elysée op 20 november gevraagd werd naar zijn mening over de verklaring van monsieur Ziad Takiedinne (1). In wezen ouwe meuk, maar er speelt nog een ander wittewasje: de Kazachgate. Een affaire die draait rond de met een Belgisch paspoort in Londen rondhangende Oezbeekse miljardair Pathok Chodiev cq. Sjodijev (2). Leuke “nieuwe” ontwikkeling: de betrokkenheid van de Belgische Koninklijke familie (3). Zijn we een beetje jaloers op. Bij ons ben je al blij als Willy iets stottert over een boekie over zijn opoe en de geile strapatsen van zijn opa. Oh, en Sarko? Die kan het schudden. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 8 van donderdag jl.
(2) Voor een overzicht van alle modder zie Wikipedia.
(3) Zie dit artikel uit De Standaard.

Zo. Niek Sarkozy ligt eruit. Toch teveel ouwe shit over zich heen gekregen. En misschien is er nu eindelijk ruimte om hem wegens allerlei corruptiezaken fors bij zijn slurf te vatten. Dunne soep, kouwe spaghetti, harde baguette en paturain van over de datum. Twee keer in de week een half uurtje bezoek van haar van Bruni. Maar dan moet ze wel goed gefouilleerd worden, want alleen al bij een gevalletje overspel zou ze zijn oren af- of zijn keel doorsnijden. Heeft ze ooit gezegd. Laat staan bij een stapeltje corruptiegevallen. Of zou dat toch anders liggen? Enfin, au revoir Niek. En may the force be with you. Stay tuned.

Van Israël naar Frankrijk ce n'est qu'un pas. Zeker als het om corruptie gaat. Bij dit gevalletje gaat het ook om de verkoop van onderzeeërs en korvetten en het afromen van poen voor andere doeleinden. In dit geval polletieke. Eerder wisten we in deze serie al te melden dat de voormalige Franse president Sarkozy in verband met deze affaire justitiële wolven achter zijn reet aan kreeg, maar inmiddels zitten ook ex-president Balladur en ex-minister van Defensie Leotard in de voortrazende troika. Biddend dat zij niet als eerste eruit worden gemieterd om de aandacht van voornoemde wolven tijdelijk af te leiden (1). Mocht uw lange termijn geheugen hiaten vertonen, dan tonen we bij deze de conterfeitsels van de beide nieuwe/ouwe verdachten. Service hè? Pas de quoi. Stay tuned.

(1) vergelijk De Dodenrit van drs. P.

We meldden het al eerder (1). Maar nu is het nieuws, omdat het van Reuters komt. Lees en haal meewarig uw schouders op. Sarko opnieuw voor de kadi dus. Wegens corruptie. Het zal ons benieuwen wanneer Reuters met het nieuws komt dat onze kleine kwakbol alsnog voor het luik gaat wegens betrokkenheid bij verwarrende transacties (2) en het uitbenen van de mater familias van de met assistentie van de Nazi's zo bulkendrijk geworden Bettencourtjes, onder het motto “als je haar maar goed zit” (3). Stay tuned.

(1) Kijk en vergelijk in deze serie.
(2) Zie onze speelse serie Narkozy.
(3) Idem. Daarnaast bezorgt deze bijdrage van Thierry Meyssan misschien wat meer perspectief als je Doutzen Kroes weer eens over de glazen tiet ziet schuiven.

We zijn nog niet gestruikeld over het ene interessante boek (1) of het andere ligt al op de cybermat. Dit keer gaat om “Avec le compliment du guide” van de heren Fabrice Arfi en Karl Laske. Gaat over de innige banden tussen de voormalige Franse president Niek Sarkozy en de Libische leider Muammar Khadaffi en is vooral gefocust op de meloenen die Mu in 2007 zou hebben laten overhevelen naar het spaarvarken van Niek ten behoeve van diens verkiezingscampagne. Daarvoor zijn de twee collega's troggediep in de verklaringen van Abdallah Senoussi en Choukri Ghanem gedoken. Respectievelijk ex-grandschtroumpf van de Libische inlichtingendienst en voormalig Libisch premier (2). En vervolgens hebben ze uiteraard langdurig gesnorkeld in de verhalen van de Frans-Libanese geheimdrager Ziad Takieddine (3) en de Franse zakenman Alexandre Djouhri, die door het OM als belangrijkste getuige wordt gezien in deze affaire en waarschijnlijk om die reden ergens in Zwitserland is ondergedoken. Moet een mooi boek zijn, maar het zal helaas wel een stief kwartiertje duren voordat het bij Hazeldonk de grens over komt.
BTW. Zo'n 14 Afrikaanse organisaties houden Sarko verantwoordelijk voor de moord op Khadaffi en hebben eerder deze maand officieel een aanklacht tegen hem ingediend. Nee, Sarko's leven zal voorlopig never a dull moment kennen. En wij blijven bij hem. Stay tuned.

(1) Bedoeld wordt “In the spider web of the secret services” dat u terug kunt vinden in aflevering 10 van de serie “Coup of Gladiosoup”.
(2) Choukri is eind april 2012 gezelfmoord teruggevonden in de Weense Blaue Donau.
(3) Raadpleeg voor hem eerdere afleveringen van deze serie en “Paris s'éveille”.

Mei 2011. De eilie in Libië is een paar maanden oud. Een smurf van het bureau van de Franse president Sarkozy pleegt een belletje. Met de in Tripoli verblijvende generaal Khweldi el-Hamedi. Een ouwe gabber van Muammar Khadaffi. Smurf stelt Khweldi voor om met zijn familie de kameel van 12 uur naar Tunis te nemen. Daar staat een vliegtuig klaar om hem over te brengen naar Parijs.
Khweldi veegt het voorstel met een paar broodkruimels van tafel. Hij is een revolutionair die zijn land heeft verdedigd tegen buitenlandse indringers die van Libië een kolonie wilden maken. Hij is geen verrader. Niet veel later wordt eerst het bureau van de oude generaal platgebombardeerd, daarna zijn woning en die van zijn zoon Khaled, sinds 1999 de voorganger van de IOCPR (International Organisation for Peace, Care and Relief). Bij die ontploffende buitjes leverden naast Khweldi zelf nog 12 van zijn familieleden, onder wie zijn zwangere schoondochter en zijn twee kleinzoons, hun levensbewijs in. Zijn zoon Khaled bleef aan deze kant van de Styx en diende twee maanden later in Brussel een strafklacht in tegen de NATO. Die klacht werd afgewezen. Khaled was geen Europees ingezetene. Maar hij ging in hoger beroep. De zaak dient nu op 30 november. Voor de zoveelste keer blijkt president Sarkozy les mains sales te hebben gemaakt. Zijn genen? Waarschijnlijk gewoon het beroep. Stay tuned.

Maken wij niet mee. Dat een voormalig staatshoofd in een kamertje van 4 bij 2 wordt geduwd. In afwachting van ellenlange verhoren in het kader van een nummertje corruptie. In de jaren zeventig van de vorige eeuw hadden we wel een staatshoofdgemaal die rijp was voor een dergelijke procedure. Iets met vliegtuigen of zo. Maar dat werd stilletjes geregeld. Zoals gebruikelijk hier te lande. Hoe anders blijkt zoiets te gaan in het land van de haantjes. Lees hier wat er vandaag met oud-president Sarkozy is gebeurd. Het hokkie in. Hij zou namelijk poen hebben aangenomen van de later aan het mes geregen Libische leider Muammar Khadaffi. Voor de financiering van zijn verkiezingscampagnes. Mocht u nieuwsgierig zijn naar het voortraject, dan vindt u dat met de nodige fleurige details in deze serie. Allons enfants. Sta tuned. (JP)