Het komt rechter Rudolph Contreras zijn strot uit. Hij had het Amerikaanse ministerie van BuZa opgedragen eind januari de rest van Hill Clinton's mails het publieke domein in te rossen. Maar tot nu toe noppes. Gisteren werd het Rudolph even teveel en deelde aan BuZa een reprimande met een strik uit. Nu heeft de voormalige speeltuin van Hill toegezegd morgen de eerste tranche en eind van deze maand de rest van de bulk over de schutting te zullen gooien. Wat er met de tot nu toe geheim verklaarde mails gaat gebeuren is nog niet voor iedereen duidelijk. De inhoud daarvan ligt volgens de laatste berichten nog gevoeliger dan “gewone” staatsgeheimen. Dat nieuws bezorgde de voormalige hooggerechtshofjurk van New Jersey, professor Andrew Napolitano voldoende reden om bij Fox TV eens gezellig gas te geven. Volgens Andrew beschikt de FBI nu over voldoende materiaal om tegen Hill een strafrechtelijk proces uit de blokken te laten schieten. Wat dat betekent voor haar race naar het Witte Ziekenhuis? Lekke band, geen reservewiel en in de verte Hotel California. Met bij de receptie Madeleine Albright en achter de bar Wassila Hachchi. Mooier kan niet.

Dat schandaal rond Hillary Clinton's privémails staat nog heftig te pruttelen. Maar een ander schandaal dook vandaag op in de Daily Mail. Ene Sally Perdue doet even het zoveelste boekje open over Billy's buitenechtelijke hopsavonturen. Volgens haar was zijn performance niet zoveel soeps, maar je kon wel met hem lachen in de slaapkamer. Trok ie een niemendalletje van Sally aan en blies hij op de saxofoon. “Don't stop thinking about tomorrow”. Blijkbaar doet Sally dat wel. Ze heeft aangekondigd haar memoires in een boek te persen en slaapt nu met een gun binnen handbereik. Ze wordt namelijk voortdurend bedreigd en dat is niet voor het eerst. Niet zo gek, want in deze heikele tijd heeft ze het niet alleen over Bill en zijn ondeugende hoogstandjes, maar ook over Hill die volgens Sally eigenlijk meer van de vrouwen is. En dan mag De Generis hartstikke popi zijn, een lesbo als president no way. Mocht u nog meer sappige details willen weten dan kunt u ze hier vinden. En die Sally? Die wordt gestiekt door Putin. Stay tuned.

Gisteren werd de eerste horde genomen. Een juridische jurk heeft bepaald dat een aantal medewerkers van Hillbilly Clinton verhoord mogen worden. In de zaak rond het heikele e-mailverkeer van de voormalige Amerikaanse minister van BuZa voor en ten tijde van de terroristische aanval op de buitenpost in Benghazi. En dat is al een flink tikkie voor de huidige presidentskandidaat. Zij blijft zelf voorlopig nog wel buiten de rechtzaal, maar de jurk hield wel de mogelijkheid open om ook Hill en Huma Abedin, een van haar tophullepies, voor het luik te sleuren. Heeft dit invloed op haar race naar het presidentschap? Het zou gek zijn als dat niet zo was. Maar de USSA is nou eenmaal het land van de onbeperkte mogelijkheden. De een gaat er voor het slordig omgaan met vertrouwelijke cq. geheime informatie voor jaren een kerker in, de ander wordt president omdat ze een vrouw is. Dus kijk er niet van op als Hill straks toch de eed aflegt. Ondanks alles. Stay tuned.

Je kon erop wachten. De Vince Foster-story is nieuw leven ingeblazen. Op 20 juli 1993 werd de vriend en voormalig medefirmant van Hill Clinton heel erg dood aangetroffen in Fort Marcy Park in Arlington. Met een gun die hij zou hebben gebruikt om via zijn mondholte een kogel door zijn kwabben te jagen nog in zijn hand. Hoop heisa. Langdurig gerechtelijk onderzoek. Conclusie: zelfmoord. What else.
Gek was wel dat er geen vingerafdrukken op de gun zaten, maar ach je kan overal wel wat achter zoeken. En oh ja, op een van de oorspronkelijke polaroid foto's die van Foster's dooie omhulsel werden gemaakt stond een donker vlekje aan de rechterzijde van de nek. Die eerste foto's verdwenen achter de muur van het staatsgeheim. Het vlekje werd weggeredeneerd. Het was een bloedvlekje. Bij zo'n zelfmoord wil nog wel eens wat bloed rondspetteren. Vandaar.
De kees werd gekloosd, werd cold en de papierwinkel verdween in dozen bij de National Archives. Een karavaan aan artikelen in makreelverpakking en een paar boeken over de affaire brachten in die situatie geen verandering. De juridische assistent van de toenmalige potus en diens eerste dame, met een eigen kantoor binnen de muren van het Witte Gekkenhuis, had zelf zijn verhuizing naar het goddelijke penthouse geregeld. Niks meer, niks minder.
Maar nu zijn er plotseling twee documenten boven water gekomen. Afkomstig uit eerder genoemde dozen. Het gaat om een brief van gerechtelijk snuffelaar Miguel Rodriguez uit januari 1995, waarin hij meedeelt ontslag te nemen. Plus een memo van 31 A4-tjes. De voornaamste reden voor Rodriguez' vertrek: het “bloedvlekje” in de nek was volgens hem geen vlekje maar een gaatje. Van een kogeltje uit een .28 gunnetje. Voor de hand liggende vraag: hoe kan iemand notabene met twee verschillende guns zijn levensklok stil zetten? Daarnaast had de ervaren Rodriguez graag willen weten waarom al een paar mummen na Foster's overlijden smurfen van de Secret Service in grote haast de paperassen in Foster's kantoor doorsnuffelden. Op zoek naar wat? Een gokkie. Daarvoor gaan we terug naar 23 januari 1998. Naar ons artikel “De achterzijde van het beursschandaal”. Een kwoot daaruit om u in eerste instantie een berg info te besparen. Komt ie:

“In het begin van de jaren negentig werd [Leo Emil] Wanta ambassadeur van Somalië in Canada. Het hoe en waarom is duister. Maar dat hiervoor stevig aan diplomatieke touwtjes moet zijn getrokken moge duidelijk zijn. In april 1993 veranderde de roebel-manipulator van functie en werd benoemd tot Somalisch ambassadeur in Zwitserland. Begin jun 1993 kreeg ambassadeur Wanta in Zwitserland een seintje uit het nog niet zo lang door de Clintons bewoonde Witte Huis om een belangrijke financiële transactie voor te bereiden die via Credit Suisse moest lopen. Zeventig miljard dollar moest van de AmeriTrust-rekening overgeheveld worden naar de Amerikaanse schatkist en 250 miljoen dollar naar de rekening van het Children's Defense Fund, waarvan Hillary Clinton voorzitter was. Begin juli liet Vince Foster, de tweede man op de juridische afdeling van het Witte Huis, een kamer reserveren in hotel De la Paix in Genève. Op 7 juli meldde Foster zich aan de balie van het luxueuze hotel. Kort daarna arriveerde Wanta met een koffertje vol aandelen aan toonder. Hij overhandigde het aan Foster en na het checken van de inhoud kreeg Wanta een onverhandelbare bankcheque toegeschoven. Na het uitwisselen van de gebruikelijke vriendelijkheden namen zij afscheid van elkaar. Het zou hun laatste ontmoeting zijn”.

Diezelfde dag nog werd Wanta door Zwitserse koddebeiers gearresteerd op verzoek van de Amerikaanse autoriteiten. Op grond van een niet bestaande belastingschuld. Nog geen twee weken daarna lag Foster definitief gestrekt in Fort Marcy Park. Volgens Rodriguez met twee gaten in zijn hoofd. Watch your back Hill. They're coming. Stay tuned.

Het is een dilemma. Trekken de Feds die bitch van Clinton voor of na de clash met Trump naar binnen voor een serieus verhoor. Over haar eigen infolijntje met Libië toen zij minister van Buitenlandse Zaken was. En dat in sommige gevallen gebruikt werd om over als geheim aangemerkte zaken te ouwehoeren. Want de federale smurfen hebben daarvoor genoeg materiaal.
Ondermeer dankzij een deal met Bryan Pagliano. Een employé van BuZa, die in de kelder van Hellary's mansion het privéservertje had aangelegd. Die deal hield in dat Bryan het hele lied over zijn it-activiteiten in huize Clinton ten gehore zou brengen in ruil voor immuniteit. Voorlopig mogen we dus raden naar de tekst van zijn song. Ook al omdat ie vorige week heeft geweigerd om voor de twee parlementaire commissies te verschijnen die zich met de affaire bezighouden. Daarbij wees Bryan's bef op de verworven immuniteit van zijn cliënt en zijn recht om geen verklaringen af te leggen die zijn eigen nest bevuilden. En zo modderen we voort. Met uiteindelijk nog een goeie kans dat de hele zaak alsnog op de vuilnisbelt belandt. Want als er één land is waar klassenjustitie heerst dan is het de USSA wel. Stay tuned.

Beetje vroeg misschien. Maar het moddergooien tussen de meest waarschijnlijke Amerikaanse presidentskandidaten Donald Trump en zij van Clinton is al begonnen. En je kan nu al zien dat The Donald daarbij in het voordeel is. Zo heeft ie Hellary's echtgenoot recentelijk al eens een verkrachter genoemd. Daarbij ondermeer refererend aan Bill's veelvuldige tochtjes met de Lolita Express van zijn vroegere gabber Jeffrey Epstein (1). Met de goedkeuring van zijn vrouwtje. Nou was Trump ook geen onbekende in het land van prille heuveltjes en verse kontjes (2), maar het valt niet te verwachten dat zijn opponente de lift naar beneden zal nemen om op Trump's niveau tot de aanval over te gaan. Ernstiger is het dat The Donald bezig is met het oprakelen van affaires uit het vunzige verleden van de Clintons, die meestal een financiële achtergrond hadden. Een daarvan was de suspecte dood van hun vriend en financieel adviseur van het Witte Gekkenhuis Vince Foster in juli 1993. Bij een interview met de Washington Post noemde Donald die droeve gebeurtenis “very fishy”. Donald:

“He [Foster, red.] had intimate knowledge of what was going on. He knew everything and then all of a sudden he committed suicide. There are people who continue to bring it up because they think it was absolutely a murder”.

Die uitspraak was voor ons een Gouds kaassie. Het geeft ons namelijk de gelegenheid nog eens te wijzen op onze eigen historische speurtocht naar de vraag waarom Foster werd gezelfmoord. Maak gerust een bommetje als u daar ter opfrissing van uw geheugen (weer) eens in wil duiken. U vindt het hele verhaal in “De achterzijde van het beursschandaal” op de site van de Morgenster. Inclusief the Dutch Connection. Jawel. Stay tuned.

(1) Zie voor Epstein's sensuele vervoermiddel de serie “Van Estoril naar Zandvoort”.
(2) Zie aflevering 2 van “The Donald Connection” van 8 maart 2016.

Wat Subject B5 is weten we niet. Maar ene Jacob Sullivan van het ministerie van BuZa wil op 16 juni 2011 die info naar Hellary overkabelen. Afgeschermd tegen nieuwsgierige kloothommels. Zoals het hoort. Dan ontstaat deze mailwisseling. Met andere woorden: Hellary draagt een piepel op haar ministerie op de boel over te prikken naar haar onbeschermde mailadres thuis. En dan mag ze achteraf zeggen dat ze naief was of dat ze wat dit betreft niks anders deed dan haar voorgangers, het blijft een ongelooflijk genante overtreding van de veiligheidsregels. Mocht de FBI besluiten de zaak voor de kadi te gooien dan kon deze mailwisseling wel eens de “smoking gun” betekenen. Stay tuned.

Ze heet Camila Wright. En ze is Assistant Attorney General in Georgia USSA. Zij houdt zich bezig met de bestrijding van mensensmokkel en commercieel koterhopsen. Daar kweek je vrienden mee, maar ook vijanden. Mogelijk dat lieden uit die laatste categorie een paar dagen geleden haar echtgenoot met twee schoten in zijn borst het hoekje om hebben geholpen. Als waarschuwing niet al te bijdehand te worden. Waar was Camila mee bezig? Nou, volgens de SVR, een van de Russische snuffelvehikels, zou Camila van plan zijn Bill Clinton en andere bekende figuren uit de high society voor de kadi te sleutelen wegens koterhopsen op het Maagdeneiland van Jeffrey Epstein (1). En dat een groepje CIA-killers op zijn Spetsnatz de man van Camila had gekeeld onder de slogan “geen grappen”. Russen? Onbetrouwbaar. Flauwekul. Hebben een hekel aan Hellary. Voor u afhaakt, lees dit toch maar even. Je weet maar nooit. Stay tuned.

(1) Zie voor Jeffrey en zijn strapatsen de serie “Van Estoril naar Zandvoort”.

Jamie F. Mannina heet ie. Jong gozertje nog. Beetje een branie. Zegt van zichzelf dat ie van zijn land houdt en dat ie een expert is op het gebied van nucleaire bewapening, smokkel, terrorisme, sancties en politieke stabiliteit in Zuidoost Azië en Europa. Waar vind je zoiets nog in de gauwigheid? Jamie F. zat in 2008 in het team dat probeerde Hellary Clinton als eerste vrouwelijke hoofdbewoner het Witte Gekkenhuis binnen te sleutelen. Dat lukte toen niet omdat de eerste vertegenwoordiger van de “coffeecoloured people” de voorkeur kreeg. Niettemin werd onze expert in van alles en nog wat wel beloond voor zijn noeste arbeid. Hij kreeg een baantje bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken, waar het voorwerp van zijn adoratie tijdelijk met de scepter mocht zwaaien. Tot zover Jamie F. Weet u in ieder geval iets van zijn achtergrond, anders denkt u misschien wie is dat nou weer.
Recentelijk werd onze Jamie F. Mannina als nucleair expert bij BuZa benaderd door een paar snoepjes van het Amerikaanse msm-vehikel ABC News. Aanleiding was de publicatie van een hele bups interne BuZa-mails die betrekking hadden op de benoeming van ene Rajiv K. Fernando tot lid van de International Security Advisory Board (ISAB) in 2011. Een verzameling bollebozen die ieder kwartaal adviezen uitbrengt aan Rose Goettemuller, de staatssecretaris voor dit stukje buitenlands beleid. Nou was Rajiv K. wel een bolleboos als het om handel in securities ging, maar van Security wist ie geen ene moer. Met die effectenhandel had hij blijkbaar flink wat kluiten verdiend. Maar eerlijk is eerlijk, hij bleef daar niet plompverloren op zitten. Zo had hij ten tijde van Hellary's eerste presidentsrace flinke bedragen in de gleuf van haar verkiezingsvarken gedropt, was ie met Bill op pad geweest naar Afrika en had ie in 2011 een kwart meloen dollar overgemaakt naar de Clinton Foundation. Het naar een wasstraat riekende goeie doelenkanon dat zo'n prominente plaats inneemt in de p.r. van onze Nationale Postcodeloterij. Kort daarna zeilde Rajiv K. op initiatief van Hellary's rechterhand Cheryl Mills de ISAB binnen. Niet zo wonderlijk dus dat ABC News het naadje van de kous wilde weten. Jamie F. had geen flauw idee waar dat naadje zat en vroeg om 24 uur uitstel. Kreeg ie. En wat geschiedde? Fernando hoorde de drums en streek meteen de vlag bij ISAB. Blijven we zitten met de vraag of hij zijn benoeming nou te danken had aan zijn donatie aan de Clinton Foundation of niet. Wat denkt u? Ja, denken wij ook. Stay tuned.

Het houdt niet op. Toen Hellary daar superakela was maakte het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken 55 meloen dollar over naar Laureate International University. Een instituut waar je op allerlei terreinen online een bul of een bulletje kan halen. Het instituut heeft ook lineaire kinderen, waaronder de Walden University, de University of Liverpool, Glion en University of Roehampton. En je maintiendrai, je maintiendrai, Holland spreekt een woordje mee: de laatste drie hebben ook een pleisterplaats op de Haarlerbergweg 23C in Amsterdam. Klinkt goed, maar er zit een addertje onder de pc. Die universiteiten draaien niet op een glaasje water. Er moet winst worden gemaakt, dus wordt er nog wel eens gerommeld met het prijskaartje van de corner-cap (1). Ook al omdat de kosten om zo'n instituut op de been te houden verre van gefixeerd zijn. Neem nou bijvoorbeeld de poen die je als universiteit moet schokken om een bekende BA-er te strikken voor de post van honoray chancellor. Een soort boegbeeld bij allerlei plechtige gebeurtenissen. Hoef je geen IQ van rond de 150 voor te hebben. Als je maar bekend bent en niet al te dom. En wie heeft Laureate International in 2010 op de kop weten te tikken? Geile Billy. En wat incasseerde de veelvoudige passagier van de Lolita Express voor die erebaan in de periode 2010 – 2014? Het schamele bedrag van 16,5 meloen dollar. Bijna 1/3de van de 55 meloen die zijn superakela liet overmaken naar het spaarvarken van de universiteit. Denkt u....? Begrijpelijk.
En nu we het toch over flinke zakken poen hebben meteen maar de btw erachteraan. Gisteren stuiterde op de klinkers, dat de verkiezingskas van Hellary tot nu toe voor 20 procent is gevuld door Saudi Arabië. Bekend van het steunen van goeie doelen als het Flying Circus en de sportverenigingen IS en Al Nusra en het in stand houden van oude gebruiken in de trant van hoornblazen en volkdansen zoals daar zijn: het snellen der koppen, het kruisigen, het stenigen, het toedienen van zweepslagen, het houden van slaven en het piepelen van gleufdieren. Nette mensen hè? Die Clintons. Heel wat anders dan die ordinaire Trump. Stay tuned.

(1) Een van de namen voor dat vierkante kattenbakkie met een kwassie opzij, dat je opzet als je in verwachting bent van een bul.

Och, och, die Russen toch (bis). Een hacker had zitten grutten in een berg computerbestanden van de Amerikaanse Democraten. En het beruchte privémailbestand van Hellary. Elk nadeel hep zijn voordeel. Dus waar kwam die hacker vandaan? Uit Moskou!! En Vlad had al gedreigd om de hele boel op straat te mieteren !!! Moskou ontkende. Maar die Russen kunnen liegen dat ze groen zien. Bovendien zijn het agressieve klootzakken, die er zelfs niet voor terugschrikken om goed getrainde hooligans naar Frankrijk te sturen om ons foebelfeestje te versteren. En morgen Polen en de Baltische staten zouden binnenvallen als we de NATO niet hadden gehad. Met minister Plasje in de frontlinie. Inmiddels heeft de betrokken hacker, Guccifer 2.0, al even laten zien wat ie allemaal heeft opgehaald. Mocht u nieuwsgierig zijn, ga dan naar Cryptome.org en geniet van een heerlijk voorafje. Stay tuned.

Nog even een tandje bijschakelen. Over de mede vanuit Amsterdam gerunde Laureate International University, waar je online kan studeren (1). Het kost een paar centen, maar dan hep je wat. Een van onze trouwe lezers wees ons erop, dat zowel op het vlak van de financiering als dat van het bestuurlijke interessante vogels rondfladderen. En dan bedoelen we niet de honorary chancellor uit de Lolita Express, maar vogels uit diens omgeving. Zoals Bilderrobert Zoellick van de Wereld Bank. En wat dacht u van een ander stukje onbevlekte ontvangenis als Judith Rodin, president van de Rockefeller Foundation. Of George Muñoz, van huis uit een Amerikaanse bankster die het in de Clintonjaren negentig tot staatssecretaris van Financiën schopte en in die hoedanigheid ondermeer nauw samenwerkte met smurfen van de Amerikaanse Secret Service. Alle drie voornoemde bollebozen werden in december 2013 tot directeur van Laureate International benoemd. Door de aandeelhouders. En dat wekt vertrouwen. Temeer daar een van die aandeelhouders de internationaal opererende Russische investeerder Yuri Milner is. Een ouwe gap van Mikkel Khodorkovsky en Mark Zuckerberg. Mag het een pondje meer wezen? Dat mag. Op de afdeling financiering figureren namelijk Bilder-Henry Kravis, Bilder-George Soros, Palantir-Steve Cohen en Vulcan-Paul Allen.
Alle vier miljardensnoepjes van de week, die het stille belang van dit studievehikel onderstrepen. Een beetje griezelig? Ja, wel een beetje griezelig. Het is net of de deur van de hel open staat. Stay tuned.

(1) zie aflevering 10 van deze serie van woensdag 15 juni jongstleden

Vandeweek zat Bill Clinton weer eens in een vliegtuig. Nee, niet in de Lolita Express. Een vliegtuig dat aan de grond was gezet op Phoenix Airport. Een regeringsvliegtuig met aan boord advocaat generaal Loretta Lynch, die op 22 juni ook al bij ons in de koplampen verscheen in verband met het kreupele onderzoek naar het valse vendelzwaaien in Orlando. Waarover spraken Bill en Loretta? Koetjes, kalveren, koters volgens de officiële lezing. Maar later bleek dat het om een afspraak ging om de mails die bij het OM rondzwierven in het vooronderzoek naar het wel en vooral wee bij de Clinton Foundation binnen boord te houden. Gevoegd bij de geheimzinnige strapatsen rond de als geheim gebrandmerkte privé-mails van Hellary en je ziet wat een touwtrekkerij het kost om de eerste vrouwelijke presidentskandidaat overeind te houden. Logisch, want dat er het nodige zwaar fout zit met dat goeie doelen kanon hebben we hier al een paar keer voorzichtig aangetoetst. Dat laatste kan je van serieuze boekenschrijver James Corsi niet zeggen. Een paar dagen geleden pakte de Britse Daily Mail al fors uit over de inhoud van zijn nieuwe boek: “Partners in Crime. The Clintons' scheme to monetize the White House for personal profit”. Lees en denk nog eens na over al dat goeie doelen geweld dat dagelijks over je heen walst. Over hetzelfde onderwerp kunt u trouwens ook nog terecht bij dit artikel van Charles Ortel van de Washington Times. En mocht u nog een smakelijk toetje over de Clintons willen wegwerken dan kunt u hier terecht. Sex, coke en rock'nroll in het Witte Gekkenhuis ten tijde van het presidentschap van geile Billy. En nou kan je wel alles afdoen als propaganda en Loretta bewegen om de sluis dicht te houden, zo langzamerhand wordt de positie van Hellary toch precair. Is dat leuk. Vinden wij wel. Al was het alleen maar omdat het goeie doelenvehikel van Gaston, Winston, zij van De Mol, Umberto, zij van Tensen en meer van die bewogen BN-ers die de armoe achter zich hebben gelaten, in totaal 25 meloen dollar aan de Clinton Foundation heeft overgemaakt. Stay tuned.

Vandaag moest ie voor de kadi verschijnen. John Ashe. De jarenlange vertegenwoordiger van Antigua en Barbados in de VN en tussen september 2013 en september 2014 zelfs voorzitter van de algemene vergadering van de VN. In oktober 2014 kwam hij in een verhoorhokje terecht omdat hij de Chinese stenenschuiver Ng Lap Seng tegen een lief bedragje aan leuke deals op Antigua zou hebben geholpen. En in het verlengde daarvan ook andere Chinese investeeldels uit de kennissenkring van Ng zou hebben geassisteerd bij het overhevelen van 1 miljard dollar aan smeergeld. Nou het rottige: Ashe's Chinese gabber heeft ten tijde van Bill Clinton's presidentschap een paar 100.000 dollar in de gleuf van het Nationale Democratische verkiezingsvarken laten glijden. En daarover zouden beide heren vandaag hun zegje mogen doen. Ware het niet, dat John Ashe afgelopen woensdag een hartaanval kreeg in de sportschool. Tenminste, dat was de eerste officiële verklaring. Later borrelde naar boven, dat hij een halter blijkbaar niet meer in bedwang had kunnen houden en hem op zijn keel had laten landen. Waardoor hij voorgoed geen woord meer uit kon brengen. Gevoegd bij het gesprekje dat Bill vorige week had met advocaat-generaal Loretta Lynch op Phoenix Airport (1) en het drie uur durend “vrijwillig FBI-verhoor" van opoe Hellary en je voelt de spanning langs je ruggemerg gieren. Goed, het ministerie van BuZa probeert nu via de kadi het voor mekaar te krijgen dat de privémails van zijn voormalige cheffin die betrekking hebben op de Clinton Foundation nog 27 maanden binnen boord mogen blijven. Maar om nou te zeggen dat dat een sterke zet is, nou nee. Want zelfs een oen uit de laagste IQ-categorie zal zich afvragen of er soms iets te verbergen valt. Kortom, het wordt nog heel spannend allemaal en wie weet moet Joe Biden inderdaad nog als alternatief de arena in om de Democraten in het Witte Gekkenhuis te houden. House of Cards? Kinderspel. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 13 van 1 juli 2016.

Verschil moet er wezen. Volgens de hopman van de FBI James B. Comey bevatten 110 e-mails van de bups die Hellary Clinton heeft ingeleverd geheime info, waarvan 6 zelfs top secret. Zelf heeft ze verklaard, dat ze met het aanleggen van een privé-lijntje niet doelbewust haar middelvinger in het zwerk had gepriemd. Het ging om een foutje. Bedankt. Ook al zou dat zo zijn dan had ze zeker als oudgediende behoren te weten dat haar eigenwijze gekloot ronduit verboden was. En dat gold ook voor de rest van de Wild Bunch die tot haar kringetje behoorde. Mevrouw presteerde het zelfs om vanuit het buitenland gebruik te maken van haar eigen lijntje en dan rustig beweren dat er niks gehackt is lijkt ons uiterst onwaarschijnlijk. En meneer Comey geeft ons gelijk. Normaliter gaat iemand in de USSA die dit soort strapatsen uithaalt voor een paar jaar een kerker in. Maar wat zegt die gozer van Comey? Dat wat hem betreft er geen sprake is van een strafbaar feit. Hooguit slordig gedrag. Vergeet ie zeker even dat Hellary een stel werkroosters heeft laten verbranden (1). Wat toch sterk lijkt op het willens en wetens vernaggelen van de zaak. Nee, wat ons betreft mag die James B. Comey van nu af aan James B. Comedy worden genoemd. Uiteraard kopte advocaat generaal Loretta Lynch het voorzetje van James netjes in. Ze ziet geen reden tot vervolging. Zeker niet na het gesprek met Bill op Phoenix Airport (2). Een heel verschil met bijvoorbeeld Bryan Nishimura. Lees en schud ongelovig uw hoofd (3). Deze charade hoeft overigens niet het einde van de affaire te betekenen. Er kan nog wel degelijk een speciale aanklager worden benoemd om de boel alsnog op de rol te krijgen.
Stappen we over naar het goeie doelen werk van Hellary en geile Billy. We zijn nou toch bezig. Toen zij van Clinton nog minister van BuZa was werd van Amerikaanse zijde flink gestrooid met sancties in de richting van Iran. Om de aya's te bewegen geen rare dingen uit te halen met hun nucleaire project. Die polletiek werd uiteraard van harte gesteund door de westerse bondgenoten. What else? Alleen Zweden liep uit de ganzenpas. Dat probeerde betere handelsbetrekkingen met Iran te versieren. Dat ging niet onopgemerkt voorbij en Hellary kreeg dan ook van haar ambassade in Stockholm langs de normale weg een flinke ruiker brandmails. Zweden ondermijnde met zijn pogingen tot een betere verhouding met Iran de sanctiepolletiek van hare majesteit Clinton. Wat denk je wat ze doet? Niks. Niet een van de betrokken Zweedse bedrijven ging op de zwarte lijst! En wat dachten conspiracy-aanhangers dus? Dat daar wat achter zat. En ze gingen aan het grutten.Vonden ze uit dat in die regeringsperiode van Hellary meloenen en meloenen dollars in de gleuf waren gegleden van het Zweedse spaarvarken van de Clinton Foundation. Een van de gulle gevers was de Zweedse Postcode Loterij van Novamedia. Dezelfde firma die ons aller Winston Gershtanowitz bij nacht en ontij op pad stuurt met een bos bloemen en een viltstift en die vanuit de Amsterdamse Van Eeghenstraat ook al 25 meloen dollar naar de Foundation van Helly en Billy overmaakte. Je gaat je bijna afvragen of wij daar ook iets voor terug hebben gekregen. Toestemming van Hellary om klompen, tulpen en kaas naar Iran te verslepen of zo. Of wat nucleaire spulletjes. Daar zijn we ook goed in. U hoort er nog van. Stay tuned.

(1) Zie dit artikel.
(2) Zie aflevering 13 van 1 juli 2016.
(3) Zie dit artikel.

Stel je geeft wat weg. Zoals dat Novamedia van die gozer van Poelmann, de gap van Poetinbasher Derk Sauer. Dat heeft 25 meloen uit het spaarvarken van de Postcodeloterij getild en overgemaakt naar de Clinton Foundation en nog een soortgelijk bedragje uit het Zweedse familielid. Bestemd voor een goed doel of een meervoud daarvan. Leuke vraag na al die narigheid over vrouwtje Clinton: weten meneer Poelmann cs. waar die gokpoen na aftrek van allerlei kosten terecht is gekomen? Hebben ze dat gecontroleerd? En gezien de suggestieve artikelen elders in de wereld over dankbare douceurtjes van de zijde van de Clintons: hebben meneer Poelmann en zijn enthousiaste aanhang cq. een of ander ministerie in Den Haag daar iets voor teruggekregen? Zulke vragen krijg je als de boel net zo transparant is als de duistere activiteiten van het Griekse Intralot (1).
Neem nou de Noorse bijdragen aan de Clinton Foundation. Tussen 2007 en 2015 in totaal bijna 90 meloen dollar. Die werden verdeeld onder de kerstboom aan subeenheden van de Foundation. Verwarrend? Nogal, want de officiële website van de Foundation gaf aan dat het in totaal om een bedragje van tussen de 10 en 25 meloen ging. Foutje? Die maken de Clintonnetjes wel vaker en dat heeft ze geen winderige eieren gelegd. Hun kapitaal wordt tegenswoordig geschat op een kwart miljard.
Een van voornoemde subeenheden is de Clinton Health Access Initiative. Daar hadden ze iets moois bedacht: geef 27 kuttige eilandrijkjes in de wereld de mogelijkheid om voor hun stroomvoorziening over te stappen van dieselgeneratoren op groene energie. Nou stond een dergelijk initiatief niet op de Noorse prioriteitenlijst, maar minister van Buitenlandse Zaken Borge Brende zag er wel wat in en liet op eigen houtje rond de 3.5 meloen overmaken naar die Health Access broddel van Billy en Hellary. En gek, dat bedrag is niet terug te vinden in de officiële data en dat lijkt ons niet gezond. Of die eilandenrijkjes inmiddels over zonnepanelen en/of windmolenparken beschikken? Weet u het, weten wij het. Je zal zo'n president krijgen. Stay tuned.

(1) Zie de afleveringen 1 en 2 van de serie “Tweearmige bandieten” op de pagina actueeltjes uit 2012, plus nog wat ongerief over dezelfde materie in de serie Octopussy.

Alweer een dooie. Eerder deze maand namen we afscheid van John Ashe. Die ging to ashes nadat ie een halter op zijn nek liet ploffen. Johnnieboy stond op het punt om voor de kadi een getuigenis af te leggen over een smeergeldaffaire waarin de schaduw van Hellary Clinton viel te bespeuren (1). Afgelopen zondag liep de 27-jarige Seth Rich 'sochtends vroeg tegen een vervelende kogel op in Bloomingdale. Nee, niet die strandhut in Bloemendaal. Bloomingdale in New Jersey. Seth was een prominent lid van de DNC, de Democratic National Committee. Hij was bezig met een onderzoek naar fraude tijdens de verkiezingsrace naar het Witte Gekkenhuis. Of dat de oorzaak was voor zijn onfortuinlijke demise is onbekend. Geen daders, geen sporen, gewoon boem. Weg was Seth. Rouw alom. Vooral binnen de top van de Democratische Partij. Seth was zo'n goeie jongen uit zo'n keurig Joods gezin. Of we er nog iets van zullen horen? Misschien als we gaan golfen in Phoenix en dan toevallig op het vliegveld Loretta Lynch tegen het lijf lopen. Maar die kans is nihil. Dus... Stay tuned.

(1) Zie aflevering 14 van deze serie dd. 4 juli 2016.

“Jaws” ain't over till the sheriff meets the shark. En dat geldt zeker ook voor Hellary. Haar verkiezingsbootje mag dan al flink water hebben gemaakt de echte aanval moet nog komen. Die kan worden verzorgd door Wippie-Leak leider Assange, maar ook van totaal onverwachte zijde binnen denderen. Die van de Amerikaanse blauwe brievenbrigade. De Internal Revenu Service heeft namelijk aangekondigd op korte termijn een onderzoek op de rails te zetten naar de financiële ins en outs van de Clinton Foundation. Met name twee ondernemingen hebben de aandacht getrokken: Uranium One en de met een Amsterdamse connectie opgescheepte Laureate Education. Allebei vehikels die bij ons al eens op bescheiden wijze zijn uitgeserveerd (1). Maar mocht u nog iets meer willen weten dan kunt u zich hier uitleven. Oh en don't stop thinking about tomorrow. Stay tuned. (1) Voor die uraniumgeschiedenis zie “Hill goes Panama” van 19 april 2016. En voor die Laureate revelaties kunt u terecht bij de afleveringen 10 en 12 van deze serie.

Goed. Er kan wel eens iemand merkwaardig dood gaan. Maar dat wil niet zeggen, dat daarom de achterliggende affaire ook meteen van de baan is. Zo hadden wij het op 4 juli jl. over het heengaan van John Ashe, die blijkbaar te weinig rekening had gehouden met de zwaartekracht tijdens een nummertje powerliften (1). De affaire waarbij Ashe betrokken was draaide om een Chinese bijdrage van 1,2 meloen dollar aan geile Billy's herverkiezingskas. Zoals vermeld was de illegale poen afkomstig van stenenschuiver Ng Lap Sen en sommige Amerikaanse volksvertegenwoordigers meenden daar de hand van de Chinese overheid in te zien. Om invloed uit te oefenen op de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Zoiets als de “Russische hack” bij de Democraten in de huidige race naar het Witte Gekkenhuis, maar dan anders. Kortom, gelul dus.
Overigens vond de poen van Lap Seng zijn weg naar Billy's spaarvarken via de Chinese restauranthouder Charlie Trie, die voor zijn medewerking een paar jaar in een kerker mocht doorbrengen. Momenteel bevindt Lap Sen zich in verzekerde bewaring in New York. Niet in een of andere dump, maar in een appartement van 3 meloen. Verschil moet er wezen. De kans is groeiende dat ie na al die jaren alsnog aan de Amerikaanse autoriteiten mag uitleggen hoe dat nou precies zat met die 1,2 meloen die in 1996 naar Billy werden gesluisd. Oftewel, was er sprake van een tegenprestatie? Gevoegd bij het IRS-onderzoek naar de Clinton Foundation (2) en je kan op je wooden shoes aanvoelen dat de shark de sheriff nadert. Kan je wapperen met je Schoppen Vrouw, de hele presidentiële familie op het podium trekken, FBI-opperhoofd Come(d)y het enge e-mailbos insturen en de corrupte Hollywoodbende alarmeren, het zal niet helpen. Hellary's imago gaat volledig naar de kloten. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 14 van deze serie.
(2) Zie aflevering 18 van deze serie dd. 28 juli 2016.

Lafarge is voor ons geen onbekend vehikel. De Franse cementreus maakte op 24 maart 2016 zijn entree in aflevering 45 van de serie “Kafka in Zeist”. Daarna kwam ie nog eens voor de bumper in de afleveringen 560 en 561 van de serie Octopussy. In dat laatste artikeltje wisten we uit te serveren dat Lafarge een deal met ISIS had gesloten om de cementfabiek in het kalifaat aan de gang te houden. Niet alleen in de vorm van kale cash, maar ook via de afname van olie. In potentie valt daar namelijk veel te bouwen en aan te leggen.
Naar nu blijkt uit journalistiek snuffelwerk en wippieleaks begaven de cementhaantjes zich niet voor het eerst op hachelijk terrein. Toen Saddammeke nog in het putje viel in Washington behoorde Lafarge tot het geheime netwerk van de CIA voor wapenleveranties aan snorremans. In die jaren deed Hellary Clinton juridische klussen voor het Franse bedrijf en trad beginjaren negentig zelfs toe tot de directie. In die periode van twee jaar werd het filiaal in Ohio voor de kadi gesleept wegens het illegaal verbranden van giftig afval bij het productieproces. Hellary verdedigde dat nummertje milieuvervuiling, maar Lafarge kreeg desondanks een boete van 1,8 meloen dollar voor de ballen. Kort daarna stapte de Amerikaanse directrice uit de directie vanwege de benoeming van haar geile Billy tot Democratisch presidentskandidaat. Een jaar later, toen Billy hoofdbewoner was geworden van het Witte Gekkenhuis, werd de boete verlaagd naar 6 ton. That's what friends are for. Of zijn we met die conclusie complotdenkers?
Hoe dit ook zij, die vriendschap tussen Hellary en Lafarge is na die vrijage nooit verbroken. De haantjes maken jaarlijks ferme bedragen over aan de Clinton Foundation en Eric Olsen, het baasje van LafargeHolcim, komt af en toe aanwaaien bij een wine and dine van het Global Initiative van Billy en Helly. Pay for play noemen ze dat in de wandelgangen. The Donald mag soms raar uit de hoek komen, een kreupel verleden hebben en “niet geschikt zijn voor het presidentschap”, hij is naar onze smaak ver te prefereren boven de Clintons. Stay tuned.

Dit zal je niet horen bij Een Vandaag. Dit? Wat dit? Nou dit. En het vervolg daarop over de Deep State in de USSA. Nee, in Hilversum houden ze het liever hierbij. Complotdenkers? Wie? Wij? Die Binney en die Napolitano zal je bedoelen. Klootviolen met een lage status en extreem-rechtse ideeën. Stay tuned.

Hatseflats. Weer een paar dooien. Allereerst ene Shawn Lucas. Op 2 augustus jl. werd ie levenloos aangetroffen op de vloer van zijn badkamer. Oorzaak van zijn heengaan? In ieder geval was het geen mankement aan zijn snorkelapparaat. Voor de rest stilte alom. Shawn was bij leven een Democratisch activist, die betrokken was bij de verdediging van de Democratic National Committee (DNC) in de zaak die aanhangers van Bernie Sanders in Florida tegen de club hadden aangespannen. Zij beschuldigden de club van frauduleus handelen ten faveure van Hellary bij de presidentsverkiezingen. Dat was voordat Wippieleaks het bewijs daarvoor naar buiten tilde en voorzitter Debbie Wasserman Schultz door de achterdeur naar buiten werd gefrommeld. Hoe dit ook zij, Shawn is dood.
Dan hebben we ook nog Victor Thorn in de aanbieding. Vic was een complottheoreticus met een hele bups boeken en andere hartekreten op zijn conto. Tot zijn beste werk wordt de trilogie over horny Billy en zijn vrouwtje gerekend. Wat deed Victor op 1 augustus? Hij is boven op een heuvel gaan staan en schoot zichzelf voor zijn kanus. Althans, dat is de officiële lezing. Maar dat Thorn de 2nd Amendment van de grondwet heeft gebruikt om zichzelf koud te maken gaat er bij de luitjes uit zijn directe omgeving niet in. Een nieuw Fostertje (1)? Wij zeggen niks. Straks krijgen we van Jet Bussemaker te horen dat we kinderzieltjes naar de kloten helpen. Nee dank u. Stay tuned.

(1) Zie voor de dood van Vince Foster ondermeer “De achterzijde van het beursschandaal” op de site van onze Morgenster.

Coy Copeland en Jim Clemente heten ze. Twee FBI-smurfen die op 2 juni van dit jaar dit verhaal in de Daily Mail wisten te lozen. Hellary zou volgens hullie Vince Foster (haar ouwe collega uit Little Rock voor wie een plaatsje in het Witte Gekkenhuis was ingeruimd toen de famielje Clinton in januari 1993 daar de ovale kamer betrok) in het openbaar zo gekoeieneerd hebben dat ie een week daarna op 20 juli van datzelfde jaar zelfmoord pleegde. Of gezelfmoord werd. Maar daar zullen we hier niet over hebben. Van die koeieneersessie was tijdens het officiële onderzoek een keurig rapport in elkaar gehangen en dat kwam samen met andere rapporten uiteindelijk terecht in dozen oud papier bij de National Archives. De ingehuurde kolommenvuller van het Britse dagvod ging ernaar op snor. Zal je het zelf wezen. Maar helaas Calvékaas, het verslag was op de plek waar het zou moeten liggen niet te vinden. Zeiden de boterletters van de National Archives. Wilde niet zeggen dat het er niet was. Misschien was het verkeerd weggelegd en ga dan maar eens zoeken.
Kunnen we een heel conspiratief verhaal aan vast knopen, maar voor je het weet word je benaderd door een dude van Twee Vandaag om de serie “Complot or not” te redden van de ondergang en dat willen we onszelf besparen. Niettemin moeten we nog wel even opmerken, dat wij de story van Coy en Jim niet helemaal voor lief nemen. Want waarom Hellary haar ouwe makker zo de grond in boorde blijft rijkelijk vaag. Daarom zouden wij graag nog even willen wijzen op onze bijdrage aan de discussie rond Foster's dood. Die gaat over een buitenlandse escapade van de deputy legal counsel eerder in die maand juli, die alles te maken had met een geheime financiële transactie. Op 7 juli meldde hij zich daarvoor aan de balie van hotel De La Paix in Genève. De rest vind u in aflevering 1 van de serie “De achterzijde van het beursschandaal” op de site van de Morgenster. Veel plezier. Stay tuned.

Christopher Stevens draait zich om in zijn graf. Dat doet ie omdat degene die hem liet zakken in Benghazi met alle denkbare middelen buiten schot wordt gehouden. Zo wist zijn voormalige opdrachtgever Hellary Clinton niet alleen voormekaar te bakken dat een deel van haar mails die betrekking hadden op het drama in de Libische zandbak binnenboord bleven, maar ook dat het ministerie van Justitie een geurig bosje immuniteit liet bezorgen aan haar stafleden en ze na wat obligaat snuffelwerk toestemming gaf hun laptops te vernietigen. Hot potatoes bij dit corrupte gedoe vormden de door de CIA ondersteunde stiekeme wapenleveranties aan de Libische rebellen aka Al Qaidakoter Al Nusra. Al dan niet via Qatar of andere kutlandjes in de regio.
Hoe hot die potatoes nog steeds zijn kwam gisteren weer aan het zwarte licht. Wapenhandelaar Marc Turi werd buiten vervolging gesteld. Hij was de geplande Sjaak in deze bagger, maar dreigde tijdens het strafproces een paar frisse details naar buiten te sjouwen over de backup die hij indertijd bij zijn handel had gekregen van de betrokken overheidsinstanties: Hellary's ministerie van Buitenlandse Zaken en de CIA. Of die details voldoende waren geweest om hem buiten de petoet te houden blijft de vraag, maar om verder gezeik over de heikele privémails etcetera van de door de 1 procent naar voren geschoven presidentskandidate te voorkomen gooide het ministerie van Justitie opnieuw het schijthuis op slot (1). Na met Turi te hebben afgesproken dat ie vier jaar zijn stiel niet mag uitoefenen en dat ie voor de vorm met twee tonnetjes over de brug komt. Eitje.
The Donald mag dan vunzige mafiacontacten in zijn laadruimte hebben en nogal ongenuanceerd uitpakken als het om dames en minderheden gaat, maar Hellary is enger. Een democraat? Dat was oom Adolf ook voordat ie aan de macht kwam. Stay tuned. (1) Zie wat dit betreft ook aflevering 13 van 1 juli 2016.

Normaliter zouden we het voor kennisgeving aannemen. Maar omdat we al eerder met dit onderwerp aan het stoeien zijn geweest en in het verhaal ook Amsterdam voorbijkomt, stoeien we nu nog maar even verder (1). Het OM van Minnesota gaat een onderzoek instellen naar de financiële ins en outs van de daar gevestigde Laureate International Universities. Het bestuur wordt ervan beschuldigd op irreguliere wijze studenten poen uit hun zak te hebben geklopt. Is al treurig als het waar is, maar een flinke hap van die poen werd overgeheveld naar de kassa van geile Billy Clinton, die tussen 2010 en 2015 de waaifunctie van honorary chancellor vervulde. In totaal haalde Billy daar in die jaren rond de 17 meloen dollar op. Niet allemaal afkomstig uit collegegelden, ook uit de subsidie van 55 meloen die de universiteit kreeg van het ministerie van Buitenlandse Zaken onder leiding van Hellary. Een kleinigheid misschien in de zee van narigheid waar het scheepje van de Clintons in ronddobbert. Maar die valt uiteraard in het niet bij de Pussy oceaan van The Donald. Stay tuned.

(1) Zie de afleveringen 10, 12 en 18 van deze serie. Dan weet u meteen waarover het gaat.

Ze zat gewoon hardop te liegen. Hellary. Toen senator Rand Paul haar in 2013 binnen het kader van het onderzoek naar de rampzalige gebeurtenissen in Benghazi een vlammetje onder haar tenen aanstak. Hij vroeg of ze iets wist van wapentuig dat door de USSA was geleverd aan Libische lentebodes en later naar andere landen zou zijn doorgesluisd. Zij van Clinton antwoordde dat ze dat niet wist en dat Paul dat maar moest vragen aan de instantie die daarover ging. Nou willen wij graag even verwijzen naar de inhoud van aflevering 24 van deze serie. Gaat over de Amerikaanse wapenhandelaar Marc Turi, die nogal eens met medeweten van de CIA en BuZa stiekem wapens leverde aan lieden in het Midden-Oosten die hun steentje bijdroegen aan de door Washington gewenste regime changes. Zo had hij ooit het voorstel gedaan om de Mad Maxes in de Libische zandbak te voorzien van handzame spulletjes via Qatar en andere zandverstuivingen. Niet alleen bij voornoemde officiële instanties, maar ook aan Chris Stevens, de Amerikaanse ambassadeur in Libië. Maar desgevraagd wist Hellary dus van niks. Daarna kreeg Turi de bruinepiet en moest een bittere juridische strijd voeren om een langdurig verblijf in een kerker te voorkomen. Dat lukte, maar alleen omdat bij een eventueel proces een onvoorstelbaar zootje narigheid in de etalage zou belanden. Ondermeer over de rol van de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken. Althans volgens Turi die vandeweek zijn gal mocht spugen bij Fox News. Mocht u gruwelijk nieuwsgierig zijn naar meer details van dit stukje nieuws zonder kattenharen, dan kan u zich hier uitleven. Stay tuned.

Hoe heet zo'n gozer bij ons? Iemand die alle narigheid achter je kont opruimt. Een klusjesman? Een stofzuiger? In de USSA noemen ze zo'n figuur een “fixer”. En Hill en Bill hadden er ook een. Vanaf 1991 tot 2008, toen Hill minister van Buitenlandse Zaken werd. Ze gingen er zonder twijfel van uit dat ie nooit zou zingen over zijn vroegere werkzaamheden. Maar door al dat gemauw over de losse handjes van The Don in heuvelachtige gebieden liep de temperatuur van Clinton's fixer zo hoog op, dat ie aanklopte bij The National Enquirer om even stoom af te blazen. Een schandaalblad zoals een schandaalblad moet zijn, dus hatseflats op de voorpagina ermee. Interessant? Nou, niet zo'n beetje. Zo vertelde meneer Fixer ondermeer dat ie foto's had gekocht van een Hollywood actrice waar ze samen met geile Billy op stond. Dat zullen geen al te deftige foto's zijn geweest en voor alle zekerheid werd dan ook nog een rooie haan naar de werkplek van de betrokken fotograaf gestuurd. Verder bracht meneer Fixer kort nadat Bill het Witte Gekkenhuis had betrokken ook twee roze dames tot zwijgen. Met een pak flappen.
Maar er kwamen ook ernstiger zaken aan de orde. Zo zou hij op last en onder toezicht van Hill de kamer van Vince Foster binnen twee uur nadat die gezelfmoord was grondig hebben schoongemaakt en documenten hebben weggesleept (1). En dan was er nog een tape van een vrijgezellenparty. Voorafgaand aan het huwelijk van Billy's broer Roger (2). Die kwamen bij de National Enquirer terecht en om publicatie te voorkomen kreeg het blad de exclusieve rechten van het huwelijksfeest. Nou, dat wisten ze nog wel op de redactie. Of Clinton's fixer nog meer op zijn lever heeft moet de komende weken blijken. Er zou sprake zijn van een hele bups documenten, foto's, notities etcetera. October Surprise? Dat zou effe leuk zijn. Stay tuned.

(1) Voor Vince zie aflevering 23 van deze serie dd. 24 augustus 2016.
(2) Roger was toch al een pain in Billy's ass vanwege zijn vroegere activiteiten in mafiaverband. Komen we nog op terug.

Eigenlijk is het armoedig. Dat de speenstream media zich niet of nauwelijks bezighouden met de dagelijkse Hillshit waarmee Wippieleaks de Amerikaanse verkiezingsakker besproeit. En maar door blijft ouwehoeren over de krakkemikkige uitspraken en vermeende uitglijders van The Donald. Met name zijn ontboezemingen vanuit de kleedkamer kregen wekenlang de volle aandacht. Toen dat nieuws geen nieuws meer was verscheen er ineens een angelus ex machina die de Republikeinse presidentskandidaat beschuldigde van stoute dingen in haar territorium ten zuiden van haar middenrif. Verder waren er nog berichten over koterkruipen om het geile beerbeeld van The Donald te completeren. En dat terwijl in de slagschaduw van Hill zich iemand ophoudt die wat dat betreft de reputatie heeft van een fokstier in een Viagrastal. Of zijn we misschien vergeten dat Billy indertijd bijna het Witte Gekkenhuis is uitgemieterd toen er sigaren werden aangetroffen op een plek waar ze niet hoorden? Plus nog wat aanvullend materiaal uit dezelfde sector dat listig achter de pannen in het keukenkastje werd gedeponeerd om erger te voorkomen. Lees dit om uw kwabben weer wat op te husselen en de Nieuwsuurtunnel te verlaten. Stay tuned.

woensdag 26 oktober 2016
Even in zijn achteruit. Naar aflevering 27 van 20 oktober jl. Die was geweid aan een artikel in de National Enquirer over een “fixer”. Een gozer die vuiltjes wegwerkt. In dit geval van de Clintons. Eergisteren verscheen hij voor de camera's van Fox News om wat olie op de woeste baren te gooien. Dat lukte niet helemaal. Zo meldde hij bijvoorbeeld dat Hellary af en toe iets knus had met Vince Foster. Al jaren een vriend van de familie, die tijdens het eerste half jaar van Billy's presidentschap als juridisch adviseur rondrommelde in het Witte Gekkenhuis. Tot hij op 20 juli 1993 werd gezelfmoord. Eerder die maand was hij in Genève om onderhands een mega-deal erdoor te jassen. Daarbij moest ondermeer 250 meloen dollar in de richting van het Children's Defence Fund worden geduwd, waar Hellary als voorzitter fungeerde (1). Begraven? What else? Maar Jeff Rovin, de betrokken fixer, had nog meer op zijn lever. Kijk en geniet. Stay tuned.

(1) Zie het artikel "De achterzijde van het beursschandaal" van 23 januari 1998 op de site van de Morgenster.

Nee, hij doet het niet. Joe Biden liet gisteren weten niet op de tableau de la troupe van Hellary te willen staan als minister van BuZa (1). Zal je de donder doen. Het was al genant genoeg dat geile Billy achter de fotograaf stond. Maar nu FBI-paus James Come(d)y alsnog het initiatief heeft genomen om uit te vogelen of Hill via haar eigen digitale piano staatsgeheimen door de ether heeft geslingerd snappen we Joe volledig. Vooral omdat het zou gaan om materiaal dat is aangetroffen op de apparatuur van Anthony Weiner, de in scheiding liggende vechtgenoot van Hill's jarenlange vertrouweling Huma Abedin. Anthony's polletieke carrière ging de bietenberg op na de ontdekking van vieze selfies en scabreuze tekstjes die hij in de richting van jonge heuvels had gezeild. En in een enkel geval zelfs aan een wel erg jong heuveltje. Bij het grutten in zijn mail- en twitterverkeer van James vonden de smurfen tijdens het onderzoek dat volgde een hele berg berichten van Huma. En daarin zouden ondermeer staatsgeheime missives van Hill zijn aangetroffen die James ertoe aanzetten om het onderzoek als een bezorgde wegenwacht uit de berm te duwen. Want god mag weten wat Anthony met die missives heeft uitgespookt. Naar Moskou gestuurd? Naar Tel Aviv? Of heeft ie alles ter kennisgeving aangenomen? We zullen ervan horen. Tenzij Billy opnieuw toevallig Loretta Lynch ontmoet op het vliegveld in Phoenix (2). Stay tuned.

(1) Zie onze berichtgeving in de serie “Fuck” van de afgelopen week.
(2) Zie aflevering 13 van deze serie dd. 1 juli 2016.

Slordig? Of was het wat meer? Al in 2008 drong Huma Abedin als sidekick van Hellary aan op het installeren van een privé-mailaccount voor haar net tot nieuwe minister van BuZa aangewezen werkgeefster. Ook al was dat illegaal. Huma en Hill hadden daar blijkbaar schijt aan en niet veel later werd in de kelder van haar optrekje in Chappaqua de digitale privé-orgel op gang geslingerd. Toen “Putin” de e-mail affaire op het asfalt flikkerde was Huma een van de luitjes die door FBI-smurfen op de snijtafel werd gelegd. Bij die gelegenheid loog de uit de Saoedische zandbak gekropen Huma dat ze oasegroen was, toen haar werd gevraagd of ze weet had van het orgel. Eerst niet, zei ze. Pas anderhalf jaar voordat ook de visboer ervan op de hoogte raakte bij het inpakken van de kabeljauw. En daarmee beging ze een strafbaar feit. Want liegen tijdens een officieel verhoor levert normaliter een paar jaartjes kerker op. Of was ze al immuun voordat ze op de snijtafel belanddde? Als part of the Phoenix-deal. Geen idee. In ieder geval gebeurde haar niks ernstigs. Ondanks het feit, dat de betrokken FBI-smurfen een biebelebonse berg van partituren bestemd voor Hill's orgel op het apparaat van Huma en haar heuveltjesliefhebber Anthony aantroffen. Die had Huma daarnaar toegeduwd om uit te printen. Uit te printen? Voor wie? Voor Putin? Voor Nuttyjahu? En zaten er in die berg ook staatsgeheime partituren? Nou, in ieder geval zat er een explosief exemplaar bij dat betrekking had op Pakistan. En wie denkt dan niet meteen aan de eliminatie van Osama bin Laden? En tussen twee vleeshaakjes: Huma's heuveltjesklimmer had ook toegang tot voornoemde berg en was chantabel. Ideale target dus voor geheimsmurfen van Putin en Nutty. Of koppensnellers in Ryadh. Wie zal het zeggen. October Surprise? Dit is hem. Stay tuned.

Huma Weiner-Abedin weet het niet. Hoe die 650.000 e-mails van Hellary op de laptop van haar mannie terecht zijn gekomen. Midden tussen de selfies van zijn leuter en geile praatjes tegen de groenere heuveltjes out there. Aldus de verklaringen die zij afgelopen weekend heeft afgelegd tegenover de smurfen van James Come(d)y. Levert de vraag op of sweet Anthony stiekem bij zijn vrouwtje had ingeplugd. Of dat er een cc-tje was waar Huma niks van af wist. Lijkt kul. Zeker is wel dat het echtpaar nadat Huma in een eerder stadium haar voorraad Hill-mails aan de Federale smurfen had overgedragen, nog steeds kon beschikken over het reservemateriaal. Mogelijk om een ernstige val van tien hoog of een crash met een op hol geslagen voiture te voorkomen. Of kennis paraat te hebben als een of andere interessante partij tegen een redelijke bod van die kennis gebruik zou willen maken. Dat is nu allemaal niet meer aan de orde. De hele reut gaat door een zeef en mocht er shit tussen zitten dan zijn zowel Hill als Huma en Anthony de sigaar. Met als goeie derde misschien geile Billy, die bij zijn vluchten met de Lolita-express van Jeffrey Epstein en het verblijf op diens zwoele eiland niet alleen kokosmelk geconsumeerd zal hebben. Dit zijn schone tijden. Stay tuned.

Wat is dat toch met poesies? The Donald leek erover te gaan struikelen, maar door Anthony Weiner's plechtige belofte “I would bust that tight pussy” aan het adres van een 15-jarig heuveltje gaat zij van Clinton gestrekt. Erger nog, het hele Clinton-imperium begint op midden-Italië te lijken. Overdreven? Lees dit artikel uit de Daily Mail en u weet beter. Overal duiken FBI-smurfen op en wie weet klopt er straks nog een clubje puntmutsen aan bij Boudewijn Poelmann om te vragen hoe het nou precies zit met de meloenen van de Nationale Postcodeloterij die naar de Clinton Foundation zijn overgemaakt en of ie nog e-mails op zijn laptop heeft staan. En misschien wordt er ook nog gesnuffeld aan die digitale for profit universiteiten aan de Haarlerbergweg in Amsterdam.
Want berg je als die federale blauwe jongens eenmaal losgelaten zijn. Die staan voor niets. Stay tuned.

In de beginne was er de NYPD. Het smurfendepartment van de grote appel. Puntmutsen van dat instituut ontdekten bij het omkeren van Anthony Weiner's laptop in verband met zijn hang naar heuveltjesklimmen al die correspondentie van Hellary. En waarschuwden de Federale broeders.
Maar niet na de relevante zaken bij hun onderzoek te hebben opgeslagen. En ook daarin zou ongelooflijk brandbaar materiaal zitten. Een Chief maakte van zijn hart geen moordkuil. Kwootje:

“What's in the emails is staggering and as a father, it turned my stomach. There is not going to be any Houdini-like escape from what we found. We have copies of everything We will ship them to Wikileaks or I will personally hold my own press conference if it comes to that. People are going to prison”.

Het zou onderandere draaien om dingetjes als koterkruipen, koterexploitatie en het runnen van een wasstraat. En het zou niet alleen gaan om Weiner en de top van circus Clinton, maar ook om zowel voormalige als huidige senatoren plus een hoge vogel uit het Congres. What's new pussycat? Niks (1). Stay tuned.

(1) Zie voor eerdere gevallen van dit soort close encounters in Washington de artikeltjes 50 (Mark Foley) en 89 (het Franklin schandaal) van de serie “Van Estoril naar Zandvoort”.

De FBI heeft het onderzoek naar Hill's mails van eerder dit jaar op het net gesmakt. Voor de liefhebbers bij deze. Stay tuned.

Hoe deed Lubbers het indertijd ook weer? Toen ie de polletiek inrolde. Hij liet zijn aandelenpakket van het familiebedrijf Hollandia Kloos in een aparte stichting zakken. Om belangenverstrengeling te voorkomen. Of zoiets werkt? Wat denkt u? Ja, wij ook. De Clintons haalden hetzelfde foefje uit toen geile Billy tot Potus werd verheven. Zij het, dat ze het wettelijk verplicht waren. Verder moesten ze de gegevens over de inhoud van hun spaarvarken niet laten onderbrengen in een stichting maar in een zogenaamde Blind Trust en die in het snotje laten houden door de US Trustees Office. De uitvoering van die procedure was in handen van Vince Foster. Een ouwe makker van Bill en Hill, die ook een plekkie in het Witte Gekkenhuis had gekregen als nummer twee op de afdeling juridische zaken. En Vince had kennelijk de nodige moeite met het schadevrij parkeren van de aan hem toevertrouwde privéboekhouding. Dat moge blijken uit de aansporing om vaart te maken die hij kort voor zijn dood nog kreeg van de onder het ministerie van Justitie vallende Trusteenerds. Wat was het probleem? Nou, zeer waarschijnlijk had dat te maken met zijn escapade naar Genève op 7 juli 1993, die in dit artikel beschreven staat en die ondermeer verband hield met de overdracht van 250 meloen dollar aan het Children's Defence Fund, waar Hellary de bestuursscepter zwaaide. We weten inmiddels dat de Hillbilly's goeiedoelenvehikels gebruiken om hun eigen zakken te vullen, dus is het hoogst twijfelachtig of dat fabelachtige bedrag ooit in zijn geheel in de kas van dat koterfonds terecht is gekomen. En aangezien Vince persoonlijk betrokken was bij de ins en outs van deze duistere financiële transactie moet ie de kriebels hebben gekregen bij het kosher wegwerken ervan. Die kriebels kregen uiteindelijk zo'n heftig karakter dat ie van plan was om ontslag te nemen. Zover kwam het niet. Op 20 juli pleegde hij zelfmoord in een park. Althans, zo was het officiële verhaal. Maar smurfen van de FBI stelden tijdens het onderzoek vast dat met de gun die naast hem lag niet was geschoten en dat Vince's vingerafdrukken erop ontbraken. Oh, en de dodelijke kogel? Nooit gevonden. Direct na zijn heengaan werd zijn bureau in het Witte Gekkenhuis ontruimd en ferm schoongemaakt door een fixer (1). Mogen we nu de poort toch openstaat ook in deze zaak nog een onderzoek verwachten? Als dat zou kunnen. Stay tuned.

(1) Zie de afleveringen 27 en 29 van deze serie.

Het is geen doen. Om alles te lezen wat er naar buiten klettert over Hellary. Wat dat betreft mag je jaloers zijn op de federale smurfen van James Come(d)y. Die hebben in een week tijd de 650.000 emails doorgesnuffeld die bij heuveltjesliefhebber Anthony Weiner stonden geparkeerd en zijn tot de conclusie gekomen dat ze a) geen nieuwe info bevatten en b) geen info die voldoende reden vormde om haar van Clinton voor de kadi te trekken. Rare smurfen die federalen. Maar we hebben nog nergens een vette dame kunnen ontdekken die een bloesje zong, dus gaan we vrolijk door met deze serie zo vol met sappige verhalen vanachter Anthony's stijve apparaat. Neem bijvoorbeeld Hill's uitstekende relatie met Hashim Thaci, de huidige president van Kosovo met een verleden dat bij menig kouwe keesteam hoge bloeddruk zou veroorzaken. Grootscheepse handel in Witte Neus en analoge middelen om de werkelijkheid te ontvluchten, allerhande wapentuig, dames, koters en menselijke onderdelen. Plus het martelen en kelen van krijgsgevangenen. Mijn liefje wat wil je nog meer (1). Maar nadat ie eerst Clinton's minister van BuZa Madeleine Albright had afgelebberd en later in Pristina een boulevard naar Bill vernoemde en een standbeeld van hem liet optrekken kon ie bij de Hillbilly's niet meer stuk. Vanaf 2010 werd de Kosovaarse topgangster dan ook elk jaar uitgenojigd voor de klaverjasdrive van het Clinton Global Initiative en in 2013 mocht ie zelfs naast Hellary zitten tijdens de bijbehorende schranspartij. Zonder twijfel maakte Hashim bij een van de gelegenheden kennis met de gebroeders Podesta, John en Toni. Lobbyisten, die momenteel een belangrijke rol spelen bij het in de presidentiële markt zetten van Hellary en vanaf 2012 voor een maandelijkse bijdrage van 50.000 dollar de kwalijke reputatie van Hashim een verfje gaven. Toon ons uw vrienden en we zeggen wie u bent. Maar dat geldt niet alleen voor Hill. Eenzelfde laken een pak is zowel te vinden bij haar voorgangers als bij haar huidige concurrent. De USSA? Echt een land om lief te hebben. Stay tuned.

(1) Zie onze serie “Niertjes à la carte”, waarvan aflevering 8 op 2 november 2016 het licht zag.

Hill is afgeserveerd. En daarmee staat het FBI-baas James Come(d)y vrij om de bolderkar weer bij haar voor de deur te zetten voor een ritje naar het schavot. Want dat Hellary mogelijk strafbare feiten heeft gepleegd tijdens haar treurige carrière was zelfs duidelijk voor de inventieve posse die haar verkiezingscampagne leidde. Zo wist Wippieleaks een mail uit het inner sanctum van die posse op te vissen, waarin een stel heikele punten worden opgesomd over de kwetsbaarheid van de Democratische kandidaat. Een daarvan behelsde “Potential conflicts from overseas-owned organizations (UK and Sweden)”. Houden we het even bij die Zweedse organisatie. Dat is de William J. Clinton Foundation Insammlingsstiftelse. Die bedelclub voor goeie doelen was nooit door de ethische molen van Hellary's ministerie van Buitenlandse Zaken getrokken. Ondanks het feit dat er via die stichting enorme bedragen werden binnengehaald voor de Clinton Foundation, die voornamelijk afkomstig waren van de door de Zweedse overheid gecontroleerde Postcodeloterij. Dat die goedgeefsheid een van de redenen vormde waarom Hill de Zweden toestond om de toenmalige economische boycot van Iran te omzeilen is al in juni 2015 door de Washington Times op de keien gemieterd. Wat de politieke sjaggeraars in de UK en niet te vergeten in Nederland terugkregen voor de bedragen die de respectievelijke bedrijfjes van Boudewijn Poelmann naar de Clintons sluisden is (nog) niet duidelijk. Maar misschien horen we dat nog eens van onze msm-collega's. Stay tuned.

Ze mag dan exit zijn, maar er wachten Hellary nog een paar flinke kluifjes. Een daarvan is het dramatische einde van ambassadeur Chris Stevens en een paar Amerikaanse veiligheidssmurfen in het Libische Benghazi. Allereerst weten we dankzij Wippieleaks, dat zij van Clinton maandenlang vrolijk over haar onbeveiligde privé-orgel een mailconversatie voerde met haar agent ter plekke over de reisroute, de verblijfplaatsen en de activiteiten van Stevens in de van vijandige baarden vergeven Libische zandbak. Eenmaal in Benghazi huurde Stevens rapido lokale smurfen in om 'savonds wat geruster in te kunnen dutten. Dat waren werknemers van de in Wales gevestigde Blue Mountain Group. Waren die smurfen adequaat door een wringer gehaald? Nee. En achteraf bleek dat een foutje te zijn. Een paar van die lokale smurfen waren namelijk lid van een minder prettige baardenvereniging. Oftewel: Chris had een paard van Troje binnen de muren en was niet veel later het Benghaasje. Ook al omdat Hellary had geweigerd haar ambassadeur te voorzien van extra Amerikaans personeel en zwaarder wapentuig.
Stevens was in Benghazi om een vinger aan de bloedbaan te houden bij de stiekeme overdracht van wapens aan de boys van Al Nusra, die stonden te trappelen om ook de lente te ontsteken in Syrië. Een initiatief van Hellary en het Pentagon. De man die met zijn maatje 47 midden in die operatie stond was wapenhandelaar Mark Turi. En wie kreeg de roetpiet toen die operatie gigantisch naar de kamelenkloten ging? Juist Mark Turi. Die kreeg een proces aan zijn gevechtsbroek, maar dat werd wijselijk voorzien van een sisser af (1). Sindsdien is hij van de aardbodem verdwenen of erin begraven.
Dat laatste geldt misschien ook voor Eric Braverman. Getrouwd met ene Robert Brown, die eveneens verstrikt schijnt te zijn in de Libische gebeurtenissen. Eric was vanaf 2013 een tijdlang ingehuurd om de stal van de Clinton Foundation een beetje op te ruimen. Eind 2015 verdween hij plotseling van het toneel. Naar verluidt omdat ie ontdekt had, dat de Foundation als wasserette diende en niet zo'n kleintje. Er gingen geruchten dat Eric het Snowdenpad had gevolgd en in Moskou asiel zou hebben aangevraagd. Inmiddels zijn er berichten op het net verschenen dat ie door de Federale smurfen veilig is opgeborgen om hem te laten zingen over wat ie precies allemaal ontdekt heeft bij de Clinton Foundation. Het is te hopen dat de Feds hun materiaal bewaren tot Barack het stokje heeft overgedragen aan The Donald. Anders heeft Hellary nog een goeie kans van haar beschermheer een Marc Rich-cadeautje te krijgen. En daar zitten wij niet op te wachten. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 26 van 13 oktober 2016.

OMG. Hoe moet het nou met al die goeie doelen? The Donald heeft bij Hellary nog geen pannaatje door haar benen getikt of de inkomsten van de Clinton Foundation en de koters ervan gaan gierend down the hill. Neem bijvoorbeeld de jaarlijkse bijdrage van de Noorse regering aan de Clinton Health Access Initiative. Tussen 2007 en 2013 schokten de fjordenistas gemiddeld zo'n 5 meloen dollar per jaar. Toen in 2014 het gerucht over Hellary's plannen om het Witte Huis te veroveren de Morgenstemning (1) tussen de Noordkaap en Mandal begon te verpesten verhoogde de club in Oslo haar bijdrage plotseling naar 15 meloen en in 2015 naar 21 meloen. Nou kan er sprake zijn van een vlaag van humanisme, maar het kan ook een symptoom zijn van het inmiddels befaamde pay-for-play principe dat de Clinton clan zo vernuftig hanteerde. Voor 2016 blijft de teller naar alle waarschijnlijkheid als gevolg van eerder genoemd pannaatje ineens onder de 5 meloen steken en voor 2017 wordt het nog een pondje minder. We zien hier achter de duinen de laatste tijd wel heel vaak die kale van de Postcodeloterij opduiken om ons op te jutten loten te kopen. Zelfs in reclames van Appie Heijn. Is dat nou een teken dat wij er zo langzamerhand ook achter zijn dat een hele sloot van onze gokpoen in de zakken van Bill, Hellary en hun Nachwuchs verdwijnt in plaats van in projecten ten behoeve van zielepoten elders in de wereld? En dat we daar heftig tabak van hebben? Of heeft suikeroom Boudewijn een belletje gehad uit Chappaqua dat de familie dringend om poen verlegen zit om de kerst door te komen? We weten het niet. Het wachten is op de officiële cijfers. En ondertussen geven we ons over aan een dansje met Anitra. Stay tuned.

(1) Voor de liefhebbers van de Peer Gynt Suite.
(2) Idem.

Dat Poelmannetje toch. We weten niet hoeveel zijn Zweedse loterijgeval het derde kwartaal van dit jaar heeft afgedragen aan de goeiedoelenvarkens van de Clintons, maar wel dat er weer een flinke portie gokgeld de grote plas is overgestuurd. En dat ondanks het feit, dat een aantal grote sponsors op de rem hebben getrapt, omdat er geen tegenprestaties meer van de Hillbillies vielen te verwachten. In de vorige aflevering van deze serie zetten we in dat verband de Noorse regering in het licht van de koplampen.
Vandaag doen we hetzelfde met die van Australië. De Aussies zijn nog verder gegaan dan de fjordanistas. Ze hebben hun bijdrage teruggebracht tot nul. Maar Boudewijn? Hij ploegt ijzerenheinig voort en jaagt die kale roeptoeter zelfs de hut van Appie Heijn in om de verbinding te leggen tussen gokken voor arme zielen en gezond knagen. Zijn wij nou gek of is Boudje zo slim? Stay tuned.

Het schijnt in Donald's pijplijn te zitten. De vraag aan regeringen elders in de wereld om een onderzoek te plegen naar de bedragen die in de loop der jaren zijn gestort in de spaarvarkens van de Clinton Foundation en de met dat verzinsel geassocieerde vehikels. En info op te hoesten over de plekken op onze aardkloot waar die goeie gaven in de vorm van hulppakketten zijn neergedwarreld. Als daar al controle op kon worden uitgeoefend. Dit om uit te kunnen vlooien hoeveel ongeveer aan de strijkstokken van het Clinton Symfonieorkest is blijven hangen. Bekende projecten waren bijvoorbeeld de bestrijding van HIV in Afrika en de wederopbouw van Haiti na de tsunami.
Van donateurs als Noorwegen en Australië weten we inmiddels al wat meer (1) en in landen als Canada, Zweden en Ierland zou de stemming ten opzichte van het orkest ook wat kritischer zijn geworden. In Engeland is recentelijk een bosje vragen geplant over de 1 miljard Pond met een looptijd van 20 jaar die in 2007 door de firma Blair & Brown in de boekhouding is opgenomen. Bij buuf Merkel vragen ze zich lichtelijk nerveus af wat er precies is gebeurd met de 2,4 meloen die via het ministerie van economische ontwikkelingssamenwerking naar de Hillbillies is overgemaakt. Plus de 4,5 meloen uit de kas van het ministerie van Milieu. En bij ons... Bij ons? Voorlopig nog niks vernomen. Zelfs niet van Boudewijn Poellmann's gokinstituut. Er draait op de glazen tiet nu wel elke dag een fillempie dat ons namens de Nationale Postcodeloterij verzekert dat geluk heel dichtbij ligt. Met name in niet al te armzalige wijken waar Winston G. in ieder geval niet de kans loopt om die bos bloemen in zijn reet te krijgen (2). Dat fillempie zal toch geen reactie zijn op al die nare berichten van de laatste tijd? Of rijden we met die vraag een tunnelsyndroom binnen? Nou maar hopen dat The Donald ons niet vergeet. Of ons verwisselt met Denemarken. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 41 dd. 26 november 2016.
(2) Zie voor meer jinglebells over die Postcodeloterij ondermeer het artikeltje “Verliezen doe je bij de Postcodeloterij” dd. 8 oktober 2010 en “Octopussy 425”.

En maar zitten te zeiken. The Donald ging met de gladiolen strijken omdat de Ruskies hem een kontje hebben gegeven. Via Wikileaks. Volgens de CIA. Keiharde bewijzen? Nee. Meer dodgy. Maar nadat de boerderijsmurfen hun mening door de Washington Post de kiosken in had laten mieteren en een paar volksvertegenwoordigers op hun wenken hadden bediend is er gauw gauw een officieel onderzoek op de rails gezet. Op initiatief van Barack O. Niet om voor The Donald alsnog de deur van het Witte Gekkenhuis gesloten te houden, maar gewoon om te zien of Vlad de verkiezingen heeft beïnvloed. Ja, ja. Geschrokken van hun eigen moed en het moordende commentaar van hun Fed-collega's hebben de betrokken smurfen nu verklaard het hele verhaal nooit naar de WaPo te hebben gelekt. Leuk om te weten, maar het onderzoek gaat full speed ahead. Volgende week is namelijk het woord aan de kiesmannen en... u begrijpt het. U leest niet voor niks onze stukkies. Een verkapte aanval van Hill dus in blessuretijd. Het feit, dat de koppensnellers uit Ryadh 20 procent van haar verkiezingscampagne ter waarde van 1,2 miljard dollar hebben geschokt doet er in deze discussie over beïnvloeding blijkbaar geen ene reet toe.
Overigens is dit niet het enige bord waarop Hill een vrijwel hopeloze stelling verdedigt. In Washington DC loopt namelijk een rechtzaak tegen haar. Aangespannen door de moeders van de tijdens het Benghazi-drama gesneuvelde stafleden van ambassadeur Chris Stevens. Eerst had Hill kort na de treurige gebeurtenissen in de Libische zandbak tijdens een persoonlijk onderhoud de moeders laten weten, dat de baardenaanval het gevolg was van het uitbrengen van de meesterlijke film “Innocence of Muslims” (1). Daarna trok ze die verklaring in en toen de moeders de inhoud van hun gesprek met Hill in het publieke domein pletterden werden ze door de toenmalige minister van BuZa voor leugenaars uitgemaakt. En dat nemen ze niet. Zo simpel kan het zijn. Zij van Clinton trekt nu aan wat touwtjes om dat proces geschrapt te krijgen. Want mensen die deel uitmaken van de elite trek je toch niet voor de kadi voor zoiets banaals? Vladimir en Estragon wachten op Godot. Wij op de kadi in Washington DC. Stay tuned.

(1) Zie ons fascinerende onderzoek naar de artiesten die betrokken waren bij de productie van deze suspecte rolprent. Eventjes zoeken op de titel "onschuld en boete" in Kleintje Actueel 2012.

Jaws ain't over till the sheriff meets the shark. En dat geldt ook als we de sheriff vervangen door Smurf United van de FBI en het OM en de shark door de Clinton famielje. Want het grutten naar Hellary's mailgedrag mag dan listig op een zijspoor zijn gedirigeerd door verder niet over de inhoud van die mails te lullen maar over die lullen die ze gehackt hebben. In opdracht van Vlad. Het wil niet zeggen dat het onderzoek naar het vullen der zakken via de Clinton Foundation en aanverwante artikelen ook plat ligt. Integendeel. Volgens de laatste berichten uit de USSA. Heeft dat invloed op het oh zo humanitaire bouwsel van de Clintons? Nou, dat mag je wel zeggen. Een hele bups sponsoren hebben inmiddels afgehaakt. Onder andere omdat de Clintons ze in ruil voor de pay geen play meer konden aanbieden. Met als gevolg dat een paar dagen geleden hun Global Initiative, noem het een kind van de Foundation, aan het infuus ging en 22 medewerkers hun congé kregen.
Hoe ver Smurf United al is gevorderd is nog niet gelekt of gehackt. En over de vraag of bij hun onderzoek ook de donors in een zweethokje worden getrokken evenmin. Zou wel leuk zijn om te weten of die Boudewijn Poelmann in de prijzen valt. Gelukkig heeft ie kortgeleden zijn aandelen in onze Nationale Postcodeloterij in een juridisch wat moeilijker aan te vatten stichting gefrummeld. Anders zouden we straks door al dat Amerikaanse gelazer nog zonder die vrolijke wervingsspotjes van die kale schreeuwerd komen te zitten. Moet je toch niet aan denken. Stay tuned.

Jaws ain't over till the sheriff meets the shark. En dat geldt ook als we de sheriff vervangen door Smurf United van de FBI en het OM en de shark door de Clinton famielje. Want het grutten naar Hellary's mailgedrag mag dan listig op een zijspoor zijn gedirigeerd door verder niet over de inhoud van die mails te lullen maar over die lullen die ze gehackt hebben. In opdracht van Vlad. Het wil niet zeggen dat het onderzoek naar het vullen der zakken via de Clinton Foundation en aanverwante artikelen ook plat ligt. Integendeel. Volgens de laatste berichten uit de USSA. Heeft dat invloed op het oh zo humanitaire bouwsel van de Clintons? Nou, dat mag je wel zeggen. Een hele bups sponsoren hebben inmiddels afgehaakt. Onder andere omdat de Clintons ze in ruil voor de pay geen play meer konden aanbieden. Met als gevolg dat een paar dagen geleden hun Global Initiative, noem het een kind van de Foundation, aan het infuus ging en 22 medewerkers hun congé kregen.
Hoe ver Smurf United al is gevorderd is nog niet gelekt of gehackt. En over de vraag of bij hun onderzoek ook de donors in een zweethokje worden getrokken evenmin. Zou wel leuk zijn om te weten of die Boudewijn Poelmann in de prijzen valt. Gelukkig heeft ie kortgeleden zijn aandelen in onze Nationale Postcodeloterij in een juridisch wat moeilijker aan te vatten stichting gefrummeld. Anders zouden we straks door al dat Amerikaanse gelazer nog zonder die vrolijke wervingsspotjes van die kale schreeuwerd komen te zitten. Moet je toch niet aan denken. Stay tuned.

Hij is niet dood, hij leeft. Eric Braverman. Er werd de laatste maanden een hoop speculaasjes losgelaten over de “verdwijning” van de voormalige chef schoonmaakdienst van de Clinton Foundation stal. Hij had bij het schrobben de nodige shit aangetroffen en zou toen na een dienstverband van zo'n twee jaar het verstandige besluit hebben genomen om de plaat te poetsen (1). Er zaten bij de Clintons namelijk niet alleen financiële maar ook echte lijken in de kast. Dus weg wezen. Nou kan er sprake zijn van een moderne uitvoering van figuren als Jezus en Lazarus. De wonderen zijn de wereld niet uit. Maar hoe dit ook zij, Eric heeft deze week laten weten dat ie als opperhoofd van de afdeling goeie doelen bij de Eric and Wendy Schmidt Group aan de slag gaat. Of hij in het kader van het onderzoek naar de financiële laagstandjes bij zijn vorige werkgever nog af en toe bezoek krijgt van federale smurfen vermeldt de story niet. Zullen we nog wel horen. Tenzij hij alsnog een ongelukkie krijgt of zelfmoord pleegt à la Vince Foster (2). Never say never. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 39 van deze serie dd. 11 november 2016.
(2) Zie aflevering 36 van deze serie dd. 5 november 2016.

Bill en Hill zijn geschiedenis. Mogen we veilig aannemen. Hooguit misschien nog wat juridisch gepruttel in verband met gevalletjes frauduleus handelen binnen het netwerk van de Clinton Foundation, maar geen diepgaande onderzoeken naar het uitblazen van levenslichtjes in hun naaste omgeving. Mocht u een aangeboren liefde hebben voor geheimzinnige mortuarium-stories dan kunt u terecht bij dit joetjoepfillempie dat al een paar dagen het internet teistert onder de titel: “Decades-old political rumor claims Bill Clinton quietly did away with several dozen people who possessed incriminating evidence about him. In fact this was so common that it was often referred to as “Arkancide” or “Arkansas Suicide”. En eigenwijs als we zijn: deze lijst is niet eens volledig. Maar toch, veel plezier. Stay tuned.

The Donald mag dan niet deugen. Al was 't alleen maar vanwege zijn verleden met Roy Cohn. Maar zij van Clinton is ook niet iemand die je zomaar het beheer van een lommerd zou toevertrouwen. Om eens wat te noemen. Die Foundation die ze samen met geile Billy runde was al een fraai voorbeeld van hoe dat exemplaar in elkaar zit. En over Benghazi en de dood van ambassadeur Chris Stephens in september 2012 weten we niet veel. Maar genoeg om vette vermoedens te hebben over haar sinistere aandeel in die Libische tragedie. Ook al omdat uit deze pas uit de Bol.comvoorraad van Wippieleak gerolde mail uit februari van datzelfde jaar zonneklaar blijkt dat de Amerikaanse regering en dus ook Hellary stiekem met terroristische acrobaten uit de buitenbaardencategorie samenwerkte. Begonnen in Afbaardistan en voortgezet in Joegoslavië, landjes aan de Russische zuidas, Libië en nu alweer heel wat jaartjes in Syrië. Fijn hè, zulke bondgenoten. Stay tuned.

Te maf voor woorden. Gisteren lag FBI-hopman James Comey op de grill bij de House Intelligence Committee. Ging over het gehannes van Hellary Clinton met haar mails toen ze nog minister van Buitenlandse zaken was. Waar kwam Comey ineens mee aanzeilen? Dat Huma Abedin, Hellary's jarenlange steun en toeverlaat, die mails naar de cyberpianola van haar echtgenoot Anthony Weiner stuurde. Geheim, niet geheim, boodschappenlijstjes, alles ging naar Anthony. Die moest ze dan uitprinten en vervolgens dat pak papier terugsturen naar zijn vrouwtje. Kon Hellary ze 'savonds thuis op haar gemakkie in haar duffelse kamerjas en met haar pantoffels aan nog even lekker doorbladeren. Waarom dit illustere trio niet voor de kadi werd gewurmd voor dit vergrijp? Volgens Comey, omdat ze geen criminele bedoelingen hadden. Hep je het ooit zo jozo gegeten? En dat terwijl Anthony als er niks te printen viel met diezelfde pianola afbeeldingen van zijn snikkel de ruimte instuurde in de richting van jonge veulens en zo chantabel werd voor griezels als Vlad en Bibi. Comey, Comey, je laat hem deze keer toch wel erg zichtbaar uit je broek hangen. Maar we begrijpen het wel. Hellary beschuldigen van alles wat mooi en lelijk is, soit. Maar haar voor een kadi trekken is andere snijkoek. Stay tuned.

En verder zijn we van mening dat Ashburn verwoest moet worden.

Doen zulke mensen niet zelf hè. Als er een vlekje moet worden weggewerkt. Daar huren ze vaklui voor in. Zo werd Vince Foster indertijd keurig gezelfmoord toen ie in botsing kwam met haar van Clinton (1). En vorig jaar juli had Seth Rich in de Washingtonse buitenwijk Bloomingdale een toevallige aanvaring met een gewapende overvaller, die bij het voormalig staflid van Hellary's presidentieel verkiezingsteam kundig het licht uitblies. Althans, volgens de lokale smurfenmedad die voortvarend het onderzoek voor zijn rekening had genomen. Bewijs voor die stelling? Nul. Ondertussen heeft Rod Wheeler, een vroegere collega van de bij de zaak betrokken speurneuzen, deze week naar buiten gerold, dat Seth volgens hem met redelijk grote zekerheid is gekeeld omdat ie in contact stond met de organisatie van Wippieleakleider Julian Assange. Het doorslaggevende bewijs daarvoor zou te vinden zijn op Seth's laptop. Helaas Beemster kaas, die laptop berust bij het bureau van zijn ex-collega's en die hebben het consigne gekregen stijf hun kaken op elkaar te houden. Ook en zeker tegenover de door de familie van Seth ingehuurde Wheeler. Dat wordt een gelijkspelletje. Zoals gebruikelijk bij dit soort affaires. Tenzij Wippie Assange uitsluitsel geeft. Maar dat is net zo waarschijnlijk als een uitnodiging van Henry Kissinger aan Jesse Klaver om eens langs te komen bij Bilderberg (hoewel). Want bronnen zijn heilig. Zelfs als ze dood zijn. Stay tuned.

(1) Zie daarvoor bijvoorbeeld “The Donald en Billy” van gisteren.

“Jaws” ain't over till the sheriff meets the shark. Dat hadden we gisteren moeten bedenken toen we concludeerden dat we een gelijkspelletje konden aankruisen bij de zaak rond Seth Rich. Het voormalig lid van Hellary Clinton's verkiezingsteam dat zo'n tien maanden geleden met ernstige kogelgaten werd aangetroffen bij zijn huis in Bloomingdale en later in het hospitaal even ernstig overleed. Volgens lokale smurfen na een random ontmoeting met een of meer overvallers, hoewel die na de executie alles wat Seth aan waarde bij zich had lieten zitten waar het zat.
In de vorige aflevering wisten wij u al te melden dat de door de familie van Seth ingehuurde privésmurf Rod Wheeler er een andere mening op na hield. Hij smeet op de kinderhoofdjes, dat Seth in verbinding stond met de organisatie van Wippieleakhoofdman Assange en dat die connectie aan de basis lag van zijn plotselinge afscheid van het ondermaanse. Die intrigerende visie kreeg gisteren overwachts wat meer body dankzij de verklaring van een (nog) niet met name genoemde bromsnor van de FBI. Volgens hem heeft Seth voor hij op 10 juli 2016 down ging 44053 mails en 17761 bijlagen uit het onderlinge verkeer van Hellary's teamleden tussen januari en mei 2016 op een onzalig moment in de Wippiegleuf laten glijden. Niet rechtstreeks maar via een postbode. Ene Gavin MacFadyen. Een onderzoeksjournalist die zich inmiddels samen met Seth klapwiekend voortbeweegt en dagelijks hemelse smeerkaas op zijn luchtige broodje smeert. 12 dagen na de moord op Seth liet Wippie de eerste mails los uit de enorme voorraad. Niks overval dus en niks Russische hackers. Gewoon een lek en een daarop volgende politieke moord. Door loodgieters uit het kamp van Hellary. Shark in zicht? Duurt nog wel even. Stay tuned.

Avontuurlijk baasje. Kim Dotcom (1). Een baasje bij wie nog steeds het zwaard van een uitlevering aan de USSA boven het bolle hoofd hangt. Wegens schending van copyright, het runnen van een wasstraat, afpersing, fraude en gelijksoortige leuke dingen voor de mensen. De laatste ronde loopt in Nieuw Zeeland en het ziet er somber uit. Er zijn luitjes die bij zulk dreigend weer ergens in een hoekje kruipen en stilletjes de bui afwachten. Kim is anders. Hij staat nu op het punt naar buiten te rollen dat Seth Rich inderdaad de bron was van de onthullingen over de vuile streken van Hellary Clinton's verkiezingsteam. En hij kon het weten, omdat hij bij deze affaire persoonlijk actief zou zijn geweest in het netwerk van Julian unwippied Assange. Vandaag en morgen geeft ie officieel gas. Lees en gniffel. Stay tuned.

(1) Als u hem niet kent, het hele verhaal staat op Goegel.

Heeft Kim Dotcom een seintje gekregen? Dat er zowel aan zijn Kim als aan zijn Dotcom een onverwacht einde zou komen als ie iets over de toonbank zou schuiven over de moord op Seth Rich? Hij heeft namelijk wel wat weggegeven, maar aan de full monty heeft ie ineens een akertje voorwaarden verbonden. Lees en hef uw armen ten hemel. Jammer, want meestal komt in dit soort gevallen van uitstel afstel. Het gaat ook niet over niks. Het gaat over de verdediging van Fort Clinton en dan is alles geoorloofd. Zoals u weet is het niet de eerste keer dat in de nabije omgeving van Billy & Hill iemand merkwaardig is overleden. De naam van Vince Foster zal zich in dat verband bij talloze lezers moeiteloos losmaken uit de kwab van het lange termijngeheugen. Die van VN-vertegenwoordiger van Antigua en Barbados John Ashe levert misschien wat meer problemen op. Ondanks het feit dat hij eerder in deze serie al een paar keer in het licht van onze koplampen heeft gestaan. Maar ook in dit recente artikel is het nodige over hem terug te vinden. Dus leef u lekker uit.
De verdediging van het Fort blijft overigens niet beperkt tot obscure maatregelen. Ook in de rechtzaal heeft het vindingrijke goeiedoelenduo steunpunten. Zo bepaalde een door Barack O. geïnstalleerde kadi vandeweek dat Hill haar privé-emailaccount naar behoren had gebruikt en op die grond dus niet verantwoordelijk kon worden gesteld voor de dood van ambassadeur Chris Stevens en zijn veiligheidssmurfen. Het is net als het nemen van een slokkie Rivella: je moet het durven. Want de kadi in kwestie heeft zeker nooit iets vernomen over het uitprinten van die mails door snikkelartiest Anthony Weiner, de echtgenoot van Hellary's rechterhand Huma Abedin (1). Hoe dan ook, de shit blijft binnenskamers. Ook de shit over Seth. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 48 van deze serie dd. 4 mei 2017.

In 2006 kreeg ie de Nobelprijs voor de Vrede. Muhammed Yunus. En in datzelfde jaar maakte prinses Maxi hem blij met de Four Freedoms Award. Het waren niet de eerste prijsjes en ook niet de laatste. De reden voor al dat feestelijk gedreutel? Hij zette in 1976 in Bangladesh de deuren van de Grameen Bank open. Na vele decennia bleek de Gemeen Bank een adequatere benaming. Maar dat was later. Veel later. Yunus was de uitvinder van het micro-krediet. Kregen arme sloebers tegen een microbeetje rente wat poen van hem om een eigen zakie te beginnen. Altijd beter dan in al je armoe dromen van een revolutie. Het initiatief leek te werken en de elite, de Bilderbergers, de Sorossen en andere macro-uitvreters gingen enthousiast uit hun gecoiffeerde bol. Maxi werd zelfs verheven tot VN-ambassadeur om dit nieuwe stukje liberale gedachtengoed verder uit te dragen onder de armoedzaaiers van deze wereld. Per saldo had zij bij een bank gewerkt en wist haar illustere schoonfamilie ook iets van poen.
Naast Maxi waren de Clintons eveneens fervente aanhangers van Yunus' idee. Zij verschaften de directeur van de sloeberbank via hun Foundation de nodige meloenen om zijn tent uit te breiden. Ook buiten de landsgrenzen van Bangladesh. Tot in de USSA toe. En Yunus, van origine een eenvoudig baasje van een staatsbank, begon in de loop van de jaren te denken dat ie Jezus was. Of Muhammed. Dat ie erbij hoorde. En dat niemand het hem kwalijk zou nemen dat ie de zaak besodemieterde ten eigen bate. Net als talloze collega's in zijn branche. Tot hij in 2011, toen zij van Clinton Amerikaans minister van Buitenlandse Zaken was, met een luide Bang op een officieel onderzoek ladeshte. Wegens corruptie en mismanagement. Zou gaan om zo'n 100 meloen dollar die met de Ganges was meegestroomd. Zwaar gezichtsverlies voor Yunus en zijn micro-krediet. Maar ook voor zijn elitaire kennissen. En dat was veel erger. Dus wat deed Hellary? Zij stuurde de hoogste jongens van de diplomatieke vertegenwoordiging en USAID in Bangladesh herhaaldelijk op pad om het onderzoek te dempen. Daartoe zette ze druk bij première Sheik Hasina en haar zoon Sajeed Wazed. Die laatste had een Achilleshiel: hij had 17 jaar in de USSA vertoefd en had daar een paar zakenvehikels op de wereld gezet. Die zouden even door de wringer van de Amerikaanse FIOD (IRS) worden gehaald als Wazed's moeder het onderzoek geen rood licht zou geven. Uiteindelijk betaalde Yunus de weggestroomde poen terug en trok zich onder pressie terug uit de Gemeen Bank.
Veel aandacht is er daarna niet geweest voor de affaire. Maar voorzitter Chuck Grassley van de Senaatscommissie voor Justitie heeft minister van Buitenlandse Zaken T-rex Tillerson verzocht alsnog een onderzoek te openen naar het oneigenlijk mixen van officiële activiteiten van het Ministerie van Buitenlandse Zaken en die van de Clinton Foundation. Macht? Corrumpeert. Stay tuned.

Het is net een film. Ergens in de eerste maanden van 2006 werden een avontuurlijke Russische ondernemer en een paar Georgische makkers gepiepeld en raakten daarbij kostbare negotie kwijt: een partijtje hoogverrijkt uranium. Het kwam terecht in een veilig onderkomen in Georgië, onder Amerikaans toezicht. De jongens en meisjes in het Kremlin werden keurig op de hoogte gesteld en na wat moeizaam kauwen vroegen die het jaar daarop het spulletje terug. Het mocht desnoods wat kosten. Twee jaar later, op 17 augustus 2009 kreeg de Amerikaanse ambassadeur in Tbilisi, diens collega in Moskou en voornoemde jongens en meisjes een mail in de gleuf. Die bevatte na fikse onderhandelingen vooraf een voorstel van Hellary's ministerie van Buitenlandse Zaken tot de overdracht van een proefmonster van 10 gram. Niet zomaar ergens in een theehuis, maar in het diepste geheim op een landingsbaan. Het stralende sampeltje zou op 21 september worden overgedragen door toenmalig FBI-hopman Robert Mueller. Aldus geschiedde. Of Hellary daarna de boel heeft verpatst is nog niet uit de slee gegooid. Grappig detail: het gaat om dezelfde Mueller die momenteel met de opdracht rondzeult om de veronderstelde persoonlijke contacten van The Donald met de Ruskies naar boven te takelen. Het is wat hè, als je de politieman van de wereld bent. Stay tuned.

Een game zonder een zootje dooien is tegenwoordig niet cool. Dus is het heel wel denkbaar dat een of andere goocheme gast binnenkort een spelletje in elkaar frutselt met als titel “The Clinton Killings”. Dooien genoeg zou je zeggen, met als voorlopige toppers Vince Foster, John Ashe en Seth Rich (1). Desondanks is er de laatste tijd hard gewerkt om de game i.o. nog aantrekkelijker te maken. Zo werd op 14 mei jl. kort na middernacht de 81-jarige Peter Smith gezelfmoord aangetroffen in een hotelkamer met een snuifje helium en met een zak over zijn hoofd. Officieel persbericht: natuurlijke dood. What else? Smith was bezig met een onderzoek naar de 33.000 e-mails die zij van Clinton had laten wissen voordat ze haar cyberale correspondentie overdroeg aan het ministerie van Buitenlandse Zaken. De avond voor zijn hemelvaart had Smith nog telefonisch contact gehad met Charles Ortel. Een andere Clintonvreter, die in de afgelopen jaren heel systematisch de boekhouding van de Clinton Foundation heeft afgegraven en daarbij een enorme hoeveelheid frauduleuze kleitabletten aan de vergetelheid ontrukte (2). Volgens Ortel gaf zijn gap tijdens dat gesprek geen enkel teken van levensmoeheid en diens volledig in kapitalen geschreven afscheidsbriefje was in zijn ogen pure fake. Overigens hield Smith zich niet voor het eerst bezig met de carrière van de Clintonnetjes. In 1992 greep hij al naar de zaag om Bill Clinton's stoel in de Oval Office van zijn poten te ontdoen. Via het opdiepen van allerlei ranzige stories die gerelateerd waren aan Billy's gewoonte om achter zijn fluit aan te lopen. Dus werd het zo langzamerhand tijd om de heer Smith de eindnota te presenteren. Hoe eenvoudig kan het zijn?

En dan is er nog Klaus Eberwein. Wie? Klaus Eberwein. Een voormalige Haïtiaanse regeringsdude. Die moest vorige week dinsdag na de middag voor de anti-corruptie commissie verschijnen, maar hij bleef weg. Kon ook niet anders. Om een uur of kwart over twaalf was hij namelijk in een motel in Miami aangetroffen met een extra gat in zijn hoofd. Waarom Klaus was opgeroepen? Nou, de commissie had wat vraagjes voorbereid over de ellendige rol die de o zo humanitair ingestelde Clinton Foundation had gespeeld bij de wederopbouw van Haiti na de aardbeving van januari 2010 (3). Opgeruimd staat netjes. Stay tuned.

(1) Zie voor deze overledenen eerdere artikeltjes in deze serie.
(2 Zie voor de nog in leven zijnde Charles Ortel eveneens eerdere artikeltjes in deze serie.
(3) Zie voor een sprekend voorbeeld van de Clintonhulp het gelijknamige artikeltje dd. 19 juli 2011.

Onze kop is geen almanak. Vandaar dat we hier en daar wel eens wat missen. Neem bijvoorbeeld de beursgang van Laureate Education in februari van dit jaar. Het Amerikaanse vehikel, waaronder bijvoorbeeld ook een paar studiehutten in Amsterdam-Zuidoost vallen (1), was tot dan toe een NGO die ten tijde van de Democratische POTUS Barack O. honderden meloenen groene ruggen in de schoot geworpen kreeg. Een sweet part daarvan werd vervolgens doorgesluisd naar het lekke spaarvarken van de Clinton Foundation en de diepe zakken van “honorary chancellor” Bill Cuban Cigar himself. Als beloning voor een paar spaarzame p.r.-activiteiten. Zonder twijfel was Laureate een NGO gebleven als Hill president was geworden, maar nu zag het dagelijks bestuur ervan zich min of meer genoodzaakt om er als de donder een Company van te maken en een beursgang te organiseren. Na de klap op de gong ging het aanvankelijk niet echt beroerd, maar niet zo heel lang geleden begon de koers ineens in te kakken en ontstond er een miljardentekort. Blijkbaar was dat het startschot voor een exodus van bestuurders uit de hoogste echelons. En dat is volgens mensen die daarop in hun jeugd heel wat uurtjes hebben zitten blokken een teken, dat er ergens in de buurt een orkaan rondzwerft. Is uw nieuwsgierigheid ontwaakt? Dan kan u hier terecht voor wat meer details. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 10 van deze serie dd. 15 juni 2016.