dinsdag 30 november-2010
Voor we aan de bel gaan hangen doen we eerst even een kwootje. Nou meer een kwoot. Komt uit de Times of Suriname van 20 juli 2009. Komt ie:

"Peter van Haperen, de getuige die op verzoek van advocaat Irvin Kanhai gehoord is door de rechter-commissaris heeft daar verklaard te beschikken over aanvalsplannen van het buitenland.
Uit het proces-verbaal waar de Times de hand op heeft weten te leggen blijkt dat de getuige heeft gezegd dat de aanvalsplannen op papier zijn. Van Haperen heeft bij de rc verklaard bereid te zijn de plannen af te staan als zijn veiligheid en die van zijn familie gegarandeerd wordt. Deze getuige is ook door de Militaire Politie gehoord bij proces-verbaal en ook op dat stuk heeft de krant de hand weten te leggen. Bij de MP heeft Van Haperen gezegd dat hij in 1980 van kolonel Kurt Görlitz en luitenant Küchler de opdracht kreeg om te kijken of er een staatsgreep in Suriname gepleegd zou kunnen worden. Bij de bazen van de getuige ontstond de vrees dat het regime van Desi Bouterse meer de linkse kant opging en dat de situatie hier verslechterde. In mei 1981 werd bekend dat Bouterse en Harvey Naarendorp een bezoek hadden gebracht aan Cuba. "De vrees bestond toen bij onze organisatie dat Suriname nu echt wel de communistische kant opging. De vrees zorgde er toen voor dat ook Amerika zich aansloot bij de plannen voor een machtsovername". Aldus Van Haperen. Hij maakte er gewag van dat de CIA, de DIA en de NSC de hele zaak ondersteunden.
Na de mislukte coup van Soerindre Rambocus in maart 1982, kreeg Van Haperen va Kurt Görlitz groen licht de machtsovername uit te werken. Belangrijk voor de getuige was wie in Suriname de back-up zou zijn. Uit gesprekken met CIA-agent Carl Armfelt en Cees van den Heuvel [ Interdoc, ex-BVD, red.] bleek dat er twaalf mensen waren die de nieuwe regering zouden vormen en die zouden worden ondersteund via de media...".

Wel, wel, wel. Komen we daar ineens, maar nu in Surinaamse context, een paar jongens tegen waarover we in vroeger dagen uitputtend hebben geschreven. Carl Armfelt en Cees van den Heuvel trekken bijvoorbeeld voorbij in het artikel "Brusselse Truffels" en de uiterst boeiende reeks "Schaduwcommando van de Prins" (1). En dat laatste geldt eveneens voor de door Van Haperen opgevoerde Kurt Görlitz en William Küchler, die beiden als opdrachtgever fungeerde voor Slobodan Mitric aka Karate Bob. En wat denk je? Net nu deze ellende in Suriname als moerasgas naar boven borrelt in verband met het proces rond de decembermoorden probeert de Staat der Nederlanden opnieuw om de statenloze Mitric terug te sturen naar zijn geboorteland. Na al die jaren. Toeval? Bestaat niet.

1. Zie de site van de Morgenster.

woensdag 1 december-2010
Goed, die Van Haperen is misschien net zo betrouwbaar als een secretaris-generaal vermomd als Sinterklaas. En dat ie poen achterover heeft gedrukt die bedoeld was voor operatief ingrijpen in Bouta's Suriname, is niet netjes. Maar dat ie bij een rechter commissaris de namen rondstrooit van zijn voormalige superieuren in het parallelle veld, dat vinden wij zeer in hem te prijzen. Nou nog even wat meer info over de trainingssessies in België en hij krijgt van ons een standbeeld op een locatie naar keuze. Want die sessies vinden wij mateloos interessant. Daar zou in de jaren tachtig namelijk een collusie hebben plaatsgevonden van allerlei duistere ongein. Van WACL [World Anti Communist League] tot WNP [Westland New Post], van Bendeleden tot Surinamegangers. En die boys trainden daar volgens de overlevering hun longen uit hun lijf om bij groen licht met enig geweld te zorgen voor een regimechange in België respectievelijk Suriname. Allebei niet doorgegaan. Alleen de Bende liet zien wat die oefeningen precies behelsden.
Volgens Van Haperen zou de regie van deze feestelijkheden in handen zijn geweest van good old Carl Armfelt. Een boezemvriend van Wiliam Colby, die als CIA-baasje ondermeer verantwoordelijk was voor Operatie Phoenix in Vietnam, waarbij ruim 20.000 zogenaamd verdachte burgers na een fris partijtje martelen werden gekeeld. Over Armfelt en zijn paladijnen hebben wij in de loop van de tijd heul wat over de schutting getild. Maar om met Wikileaks te spreken, er is meer. En nu Van Haperen zo lekker bezig is zijn wij best bereid om ook nog eens een duit in het Eedese kerkenzakje doen. Stay tuned.

vrijdag 3 december-2010
Gezien de discussie die her en der weer is opgelaaid over de perfide rol die Carl Armfelt zowel in België als in Suriname gespeeld zou hebben bij de planning van allerlei gewelddadig ongerief zouden wij graag nog een kwootje in de groep willen gooien. Komt uit een brief van een van Carl's naaste medewerkers en gaat over merkwaardige bijeenkomsten in Koewacht, een durp op de Zeeuws-Vlaamse grens. Gaat ie:

"Er waren in 1976 bezoeken in Zeeuws-Vlaanderen van Vredeling met Carl tesamen met Al Ajjaz uit Brussel, Reggie Hunt uit Engeland, Tony Pearson (wapensmokkelaar uit Engeland), Pedersen uit Zweden, Wolf Wähle uit Duitsland en nog meer mannen waarvan de namen me niet te binnen willen schieten. Van die vergaderingen zijn notulen gemaakt door Marleen van R. en die zitten nu in mijn archief".

Deed die medewerker daar wat mee? Jawel.

"In latere onderzoeken van het OM in '83/'84 is alles in de doofpot gegaan. OvJ M. en OvJ S. waren ervan overtuigd dat er geen coupe in voorbereiding was. Ik wilde van het OM een nieuw paspoort en geld in Zwitserland. De uitspraak van mr. S. was: dit is geen Zuid-Amerika. Wat heb ik later gelijk gekregen. Helaas".

Waar ging die "Zuid-Amerikaanse" info over? Ondermeer over het volgende:

"Oplichting van Slavenburg Bank. 12 miljoen gulden via Milaan. Contant ontvangen via de directeur van de bank in Terneuzen. Wapensmokkel via de lijn van Rob W. naar Zweden met coasters vanuit Terneuzen".

Voor de goede orde. Meneer Vredeling zou in die tijd een inwoonster van Koewacht frequenteren. Hij lijkt een vreemde eend in de Armfelt-bijt, maar misschien wordt alles wat duidelijker als de notulen eruit worden gevist. Stay tuned.

zondag 12 december-2010
Nou vooruit, meteen maar een nummertje Kleintjeleak ertegenaan. Om een beetje in de sfeer te blijven. Eerst een citaat uit de brief van een oud-medewerker van voormalig supergladiool Carl Armfelt, waaruit wij al eerder gevoelige strofes hebben gelicht. Komt ie:

"De dollaraffaire heeft mij via Carl in de gevangenis gebracht. Carl gaf mij de ins en outs voor het vervaardigen van 100 dollar biljetten. Bijvoorbeeld de uitgave van verschillende staten in de USA. Teveel om te beschrijven, maar al bij al heb ik 20 miljoen dollar vervaardigd die dan verhandeld werden in Parijs. Er zijn diamanten en wapens mee aangekocht. In het proces is Carl opgeroepen als verdachte/getuige, maar hij is spoorloos verdwenen".

Tegenover de rechter kwam de met de zwartepiet opgezadelde medewerker tot een analoge verklaring. Gaat ie:

"In de serie biljetten die in samenwerking met B. zijn gemaakt is een bepaald systeem toegepast. In Amerika is er een aantal Staten die zelf dollarbiljetten drukken. Uit een bepaald symbool op die biljetten blijkt in welke staat het biljet is gedrukt. Hetzelfde blijkt uit een bepaalde combinatie van de op het biljet voorkomende letters en cijfers. Op het spoor van dit systeem ben ik gekomen uit een gesprek met Carl Armfelt, een oud-kolonel van de US Airforce, die in Eede woont".

In het begin was de kwaliteit van de valse dollars niet je dat, maar al doende leert men. Volgende kwoot uit de keuken. Arriva, arriva:

"Volgens FBI en CIA rapporten, bevestigd door de CRI, zijn her en der over de wereld 8 miljoen dollar getraceerd. Barbertje moest hangen en jaren cel waren mijn deel. De enige trots die ik eraan over hield was dat ze niet van echt waren te onderscheiden. Volgens Carl kon zelfs de Mossad ze zo niet maken".

Armfelt was overigens niet de enige padjepeeër die gebruik maakte van de capaciteiten van onze bron. Er vormde zich ook een groepje zakenlieden rond de artiest. Zakenlieden met een duidelijke link naar het avontuurlijke deel van onze samenleving. Het wordt steeds leuker. Stay tuned.

dinsdag 17 januari-2012

Het was een heel heet soepje waarmee ene Peter van Haperen eind 2010 kwam aanzetten. Hij zei betrokken te zijn geweest bij de vorming van een Gladiolengroep die beginjaren tachtig Desi Bouterse's junta in Suriname moest ausradieren. De leden van die groep zouden in België (waar anders?) zonder hoorngeschal door berg en dal hebben rondgestruind om een beetje teamgeest te kweken en stond volgens Van Haperen onder leiding van uiterst enge rakkers, die op onze sites een tijdlang in het volle licht hebben gestaan (1). De tegencoup ging niet door. Kennelijk omdat Bouta iets penetrants rook.
Waar, niet waar, een beetje waar, Van Haperen had vorige week vrijdag in Paramaribo een onderonsje met de krijgsraad als getuige à décharge in het proces rond de Decembermoorden van 1982. Als u even tijd heeft, hier is het verslag van die seance. Het is een merkwaardig soepje, maar heet blijft het. Stay tuned.

Zie deel 1 en 2, respectievelijk dd. 30/11/2010 en 1 december 2010.

woensdag 7 augustus-2013
Er komt een boek aan. Als alles goed gaat verschijnt in oktober “Het geheime leven van de Graaf”. Gaat over de in 2005 naar hoger sferen verhuisde graaf Carl Armfelt, die wij ooit een paar keer persoonlijk mochten ontmoeten in Zeeland en die wij in de jaren daarna konden portretteren als de stille kracht achter duistere gebeurtenissen in Nederland, België, Zweden en Suriname (1).
Het boek is van de hand van Peter van Haperen, die beweert tot het keurkorps van Armfelt behoord te hebben en in 2010 voor de nodige eilie in Suriname zorgde door als getuige à décharge op te treden in het proces rond de decembermoorden in 1982 en de vermeende rol van prez Bouta daarin.
Nou heeft Peter van meet af aan er geen geheim van gemaakt, dat ie onze revelaties indertijd goed gelezen had. Dus wij verwachten toch minimaal ergens in een voetnoot voorbij te komen. IJdelheid? Niets is ons vreemd. Stay tuned.

(1) Gaat ie weer. Hop naar onze zoekmachine en daar eventjes "armfelt" intiepen.

Klappertje eergisteren. Dreunt vandaag nog even na. De revelatie, dat het schaduwcommando van prins Bernhard (aka Interdoc) een dubbele moord had laten plegen door Karate Bob. Nadat een plan om de voor de prins als potentieel gevaarlijke Pieter Menten uit de petoet te halen door een domme fout naar buiten was gesijpeld (1). Was Interdoc in staat tot dergelijke escapades? Nou, leest u dan bijvoorbeeld even het artikel “Brusselse Truffels” van 9 januari 1999. Overigens had schrijver dezes al eens eerder het gordijn bij de duistere firma Van den Heuvel en Armfelt Ltd. aan de Haagse Van Stolkweg weggeschoven. Dat was in dit artikel in de Groene Amsterdammer van 31 januari 1996.
Daar was wel een stief kwartiertje onderzoek aan voorafgegaan. En zoals dat een speurneuzenkliek betaamt had de betrokken firma dat al in een redelijk vroeg stadium in de kieren. Getuige deze notitie van Cees, de voormalige OD-verzetsman en voorganger van de afdeling Opleiding van de BVD. Gelukkig bevond de organisatie zich toen in zijn nadagen en had een heel stel ouwe knarren uit het klantenbestand van de Stichting '40 -'45 al dan niet op natuurlijke wijze afscheid van het ondermaanse genomen. Af en toe is het maar goed dat je niet weet wat er allemaal om je heen gebeurt. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 11 van de serie “Bob” van eergisteren.

Sinds kort beschikken wij over een naam- en adreslijst die afkomstig is van het Interdoc- en Gladioadres Van Stolkweg 10 in Den Haag en dateert uit de jaren 74/75 van de vorige eeuw. Wij zijn zo vrij geweest om een paar figuren die daarop voorkomen voor u te selecteren. Mag u ons laten weten van welke naam u na lezing ter plekke stijl achterover bent gepletterd. Komt ie:

Brian Crozier, Robert Moss, Leonid Vladimirov Finkelstein, Geoffrey Stuart Smith, Roland Alderin, D.W.R. Hertzog, Count Hans Graf Huyn, Benoit de Bonvoisin, Pierre Emanuelli, M.M. Van Notten, Robert Doorn, C.C. Van den Heuvel, Jesse Helms, Ezra Taft Benson, William J. Casey, G. Wallace Bates, Ronald Reagan, John S.R. Schoenfeld.

Dus u ook? Ja wij ook. Komn we op terug. Stay tuned.

Het was een mailinglist. En de luitjes die erop stonden kregen van tijd tot tijd informatie van de naar rechts gerichte kongsie die zich aan de Van Stolkweg 10 in Den Haag had verzameld. Over de gevaren die ons van linkse en later islamitische zijde bedreigden en wat we daaraan konden doen (1). In de vorige aflevering strooiden wij wat lekkere namen in de een of andere hoek, waaronder die van de naar de top van de Amerikaanse samenleving onderweg zijnde Ronald Reagan en William Casey. Maar ook die van een meneer die stond geafficheerd als baasje van “Libertarisch Centrum, P.O. Box 5747, A.J. Ernststraat 41, Amsterdam”. Robert Jan Doorn. Een avontuurlijk ondernemer met inmiddels een verleden als een grabbelton vol giftige slangen, spinnen en andere griezelige kruipers, die in een ondertussen belegen verleden ondermeer pogingen ondernam om onder de vlag van de aan hem toevertrouwde Phoenix Foundation een libertarische dwergstaat in het leven te roepen aan de boorden van de Stille Oceaan. Desnoods met assistentie van de afdeling geweld, die onder leiding stond van Mitch WerBell III aka “the Dwarf”. Een Amerikaanse loodexpert die zijn expertise had verworven bij een feestelijke reeks van couppogingen, aanslagen, ontvoeringen en drugstransporten (2). Vormden Robert Jan, die begin deze eeuw op zijn landgoed in 's Graveland nog onderdak verschafte aan Johan Verhoek aka “de Hakkelaar”, en Mitch WerBell III een “odd couple” (3) in dit verband? Niet als je weet dat voornoemde deftige kongsie aan de Haagse Van Stolkweg bijvoorbeeld een actieve rol heeft gespeeld bij al dan niet geslaagde coups in Portugal en Griekenland en voorbereidingen daartoe in België en Suriname. Over smeerboel gesproken. Stay tuned.

(1) Ga in tijgersluipgang naar onze zoekmachine en steek voorzichtig uw lichtje op bij de term “Stolkweg”. Brrr.
(2) Goegelt u er gerust maar even op los.
(3) Vgl. ook het eveneens Nederlands-Amerikaanse koppel John Deuss / Ted Shackley aka “The blond ghost”.

Er is weer eens een boek op de markt gekeild. Heet “In the spider web of the secret services: why were Olaf Palme, Uwe Barschel and William Colby murdered?”. Geschreven door de Duitse journalist Patrik Baab en voormalig Pentagon-adviseur Robert Harkavy. Over de moorden zijn al een volle Kuip theorieën losgelaten. Barschel lijkt een vreemde eend, maar volgens de beide boekenschrijvers stond ie in contact met de CIA en was ie betrokken bij de Iran-Contra affaire (1).
Colby was zelf een topper bij de CIA, maar werd weggepeddeld in een kado toen ie eenmaal gepensioneerd iets teveel dreigde te gaan zingen over het koterhopsen in hoge Amerikaanse kringen (2). Daarvoor had ie al een flinke vinger in de smerige activiteiten van de Nugan Hand Bank gehad en was ie de constructeur geweest van het Gladionetwerk in een aantal Europese landen aan deze kant van het gordijn, waaronder Zweden. Dat brengt ons bij Palme. Patrik en Robert beschikken naar eigen zeggen over een protocol uit december 1985 van een Gladio/CIA/MI6-bijeenkomst, waarbij werd besloten de Zweedse premier om te laten leggen door een Iraanse subagent. Omdat Palme al teveel dwars begon te liggen en zelfs pleitte voor verbetering van de betrekkingen met de Sovjet Unie. We hebben het boek nog niet gelezen, maar mocht de inhoud enig hout snijden dan schuiven wij voor dit geval voorzichtig de naam van Armfelt naar voren. Graaf Carl Armfelt, die zowel in deze serie als in “Bob” en de artikelenreeks “Schaduwcommando van de prins” een sinistere rol neerzet. De Zweedse intrigant was bij Colby's uitbouw van Gladio zowel in Zweden als in Nederland en België uiterst actief geweest en een expert in vuile streken. Inclusief moord. Na de ruiming van Palme kwam hij even in beeld in een artikel van Henk de Mari in de Telegraf. Maar Henk had te weinig materiaal om hem te nagelen. Het zal ons benieuwen of Baab en Harkavy ook op de geest van de Haagse Van Stolkweg 10 zijn gestoten. U hoort nog. Stay tuned.

(1) Leest u in dit verband voorzichtig ook het serietje “Duiken” waarin verwezen wordt naar de Mossad.
(2) Zie de serie “Worstelijk”.

Je mag gerust zeggen dat het om een zware bevalling gaat. Dat boek van Peter van Haperen, “Het geheime leven van de Graaf”. Maar als de tekenen niet bedriegen wordt het een “bombshell”, waarvan de inhoud stoelt op een lawine nog nooit gepubliceerde officiële paperassen over de duistere praktijken van graaf Carl Magnus Torsten Armfelt. Als initiator van het in oorsprong anti-communistisch “persbureau” Interdoc, dat nauwe connecties onderhield met de mede door hem in het leven geroepen Europese Gladiolenclubs. Tot welke sinistere praktijken deze twee vehikels in staat waren hoeven we hier niet nog eens te herhalen. U weet het. Wat u misschien niet weet is de rol die -daar is ie weer- prins Bernhard (rip) heeft gespeeld bij de geboorte van Interdoc. Net na zijn jolige bemoeienissen met de massamoord in Indonesië en het aftasten van de mogelijkheden van een militaire coup in Nederland schreef onze koninklijke avonturier ter versteviging en verdere uitbouw van Interdoc in 1966 deze brief (pagina 1 en pagina 2). Het jaar daarop zou Interdoc vanuit zijn thuisbasis aan de Haagse Van Stolkweg zijn steun verlenen aan de kolonelscoup in Griekenland. Om eens wat te noemen. Stay tuned.

Gisteravond. Kwart over negen. Net toen we breeduit gingen zitten om op Canvas de film Spotlight over het systematisch koterhopsen binnen de Katholieke kerk in Boston tot ons te nemen, telefoon. Onze vliegende reporter aan de lijn vanuit een Portugees restaurantje. Hij zat daar samen met een oud agent van de Portugese geheime smurfendienst (PIDE) en die had hem net verteld dat die club een kouwe kees gaat heropenen. Drie overvallen in de jaren negentig op discotheken in Porto, Faro en Cascais. Op dezelfde manier waarop indertijd de Bende van Nijvel opereerde. Veel doden en gewonden en weinig tot geen buit. Aardig detail: deze bende gebruikte wapens van hetzelfde kaliber als de Belgische voorgangers. Nou weten wij van de KM-familie dat er in de jaren zestig, zeventig een sterke subversieve band is gesmeed tusen Nederland en Portugal, nadat onze toenmalig Gladio-hopman Max van der Stoel zijn Interdoctor Cees van den Heuvel naar Lissabon had gestuurd om poolshoogte te nemen. Volgens Max waarde daar namelijk stiekem een communistisch spook rond. Een en ander resulteerde in een alliantie tussen het Haagse Interdoc en het Portugese Aginterpress. Een persbureau dat niks te maken had met welk papieren nieuws dan ook. Het was meer een zwaar bewapend pressiebureau dat zorgde voor een zeer ongezonde portie spanning in de samenleving aan de Europese zuidas. Zonder twijfel mede onder auspiciën van Carl Armfelt, de Zweedse collega van Cees aan de Haagse Van Stolkweg 10, die een decennium later het kunstje herhaalde in België. De in de jaren zestig geïntroduceerde strategie van de spanning werd uiteraard niet met de vuilnisman meegegeven na de demise van Van den Heuvel en Armfelt. De overvallen op de concerten in de Bataclan en in Manchester hebben duidelijk gemaakt dat die strategie binnen de machtscentra nog steeds uiterst populair is. In België gloort er dankzij een berouwvolle reus weer hoop dat de plot achter de Bende van Nijvel alsnog kan worden achterhaald. Ook in Portugal wordt nu dus een analoog geval uit de kouwe keesmodus gehaald. Wij wensen de betrokken speurneuzen veel succes. Stay tuned.

Was het bij de soep? Of bij het dessert? Hebben we niet naar gevraagd. Maar de emeritus PIDE-speurneus die we in de vorige aflevering introduceerden liet het tijdens zijn avondhapje met onze vliegende reporter niet bij de kouwe kees à la Nijvel. Hij verwees ook nog naar een mazzeltje dat wij hier achter de duinen hadden beleefd in 2011. In oktober van dat jaar werden namelijk in het Noordhollandse Zuid-Scharwoude vier heren naar binnen getrokken die snode plannen koesterden. Het kwartet bestond uit drie Hollanders en een Belg van uiterst rechtse signatuur en zij zouden ondermeer van plan zijn geweest om in Zuid-Afrika een aanslag te plegen. Daartoe hadden de snoodaards een genoeglijke verzameling wapens en munitie aangelegd, maar voordat ze daarmee aan de slag gingen kregen ze een paar ijzeren manchetten aangemeten.
Die Belg was overigens Tomas Boutens. Een ongelovige waar het democratie betreft, die in 2006 ook al eens een deftig partijtje wapens en munitie was kwijtgeraakt bij een inval van Belgische speursmurfen. Tomas was leider van de enge BBET-club. Bloed, Bodem, Eer en Trouw. Volgens een kadi in Dendermonde tijdens het proces in 2007 een extreemrechtse terreurgroep die via het scheppen van chaos een staatsgreep wilde plegen. Waar hebben we dat meer gehoord? Twee van hun geplande doelen waren Filip Dewinter en Abu Yahyah. Vriend Tomas kreeg vijf jaar kerker voor de ballen, zijn maatjes drie jaar.
De BBET-leider moet nog maar net uit de petoet zijn geweest toen hij wederom werd geclipt. In Zuid-Scharwoude, waar hij zich had verenigd met gelijkgeaarde leden van Ulfhednar. Het beestje moet een naam hebben. De drie Hollanders kregen voorwaardelijke kerkerstraffen en mochten verder voor enige tijd opoe het zebrapad overhelpen. Tomas mocht vier maanden uitrusten in een staatshotel. Vier maanden! En wij maar denken dat de victorie in Alkmaar begon. Nou, in ieder geval niet bij de rechtbank daar. Blijven we nog wel even zitten met de vraag waarom een voormalige speurneus van de PIDE met deze hint komt aanzetten. Horen we misschien nog te zijner tijd. Stay tuned.

Nee, het hield niet over. Het bleef in de msm gisteren bij wat meewarig gekeutel over het pleidooi van Desi Bouterse's bef Irvin Kanhai in het proces rond de Surinaamse decembermoorden in 1982. In onze visie ten onrechte. Want Irvin had best een interessant verhaal te vertellen. Volgens hem was het misschien niet deftig wat er gebeurd was, maar de moorden cq. executies zouden zich nooit hebben voltrokken als Nederland en de USSA zich zouden hebben onthouden van subversieve activiteiten in Suriname die moesten leiden tot een coup. Met name na de flirt van Bouta met de Cubaanse president Fidel Castro en Maurice Bishop, de linkse premier van Grenada. Bij die activiteiten beschikten Den Haag en Washington over een infiltrant in Desi's gelederen: sergeant Roy Horb. Geen onbekende van de toenmalige “Surinamecoördinator” en kindervriend Joris Demmink om het eufemistisch uit te drukken (1). Tot tweemaal toe reisde Horb in 1982 naar de USSA om overleg te plegen met de CIA en tuinde daar volgens de getuigenis van voormalig SLM-coördinator Henk Venoaks (rip) in een honeytrap. Kwootje. Komt ie:

“Horb dreef weg van zijn vrienden. Hij had hulp nodig. Dat was ook door Amerika bevestigd door middel van foto's en documentatie. Er waren compromitterende foto's van Horb. Sexueel compromitterend. Nadat Horb de tweede keer naar Amerika was gegaan, na de 8 december gebeurtenissen rond de kerst zijn twee of drie pakketten met foto's in diverse brievenbussen gedeponeerd. Het waren foto's inhoudende homosexuele praktijken met Amerikanen.”

Kort daarna werd Horb gearresteerd op beschuldiging van het plannen van de hereniging van Bouterse met zijn schepper. In februari werd ie gezelfmoord. De handtekening stond er niet bij. Gevoegd bij de revelaties van Peter van Haperen over de geheime initiatieven richting Suriname vanuit Nederland en België eerder in deze serie en je gaat begrijpen waarom de msm zo omzichtig omgaan met het pleidooi van Irvin Kanhai. We hebben het gevoel dat dit niet het laatste artikel zal zijn over deze affaire. Stay tuned (JP).

(1) Zie dit artikel.

Door Jan Portein.

Het kon haast niet anders. Dat Desi Bouterse gisteren aan kwam zeilen met deze verklaring, waarin hij de decembermoorden min of meer opvoerde als een uit de hand gelopen actie ter voorkoming van een couppoging en een vijandelijke invasie. En dat hij daarvoor met name verwees naar de revelaties van de voormalige medewerker van “de Dienst” Peter van Haperen is binnen deze context net zo logisch als het recente bezoek van B & B-minister Stef Blok aan Paramaribo. Hoe die voorgenomen couppoging in zijn hengsels werd gehangen en wie erbij betrokken waren kunt u uitgebreid terugvinden in eerdere afleveringen van deze serie, aflevering 9 van de serie “De Beverwijkfiles” en aflevering 31 van de serie “Carl Armfelt”. Moderne geschiedenis in optima forma. Stay tuned.

Door Jan Portein.

De een loopt naar Rome, de ander achter zijn lul aan. Tot die laatste categorie behoorde Henk Vredeling (rip). Bij leven ondermeer parlementariër voor de PvdA en minister van Defensie. Dat laatste niet van harte. Hij was naar eigen zeggen allergisch voor uniformen. Bij de uitvoering van zijn eerder genoemde liefhebberij raakte hij in een amoureuze affaire met een mevrouw uit Koewacht. Een dorp in Zeeuws-Vlaanderen, waar de Nederlands-Belgische grens dwars doorheen liep en niet al te ver verwijderd was van een ander dorp aan dezelfde grens: Eede. Een tijdlang de uitvalsbasis van Carl Armfelt. Een van de hoofdpersonen uit deze serie en de "Beverwijkfiles", die eveneens die lustige mevrouw uit Koewacht frequenteerde. Het is een beetje kip of een beetje ei: was Henk er al toen Carl daar arriveerde of andersom. Maar zeker is wel dat daar interessante zaken over de Bühne trokken. Vooral over wapenleveranties aan groeperingen die een redelijk beruchte reputatie genoten (1). Vraag blijft of Henk's activiteiten op dit terrein ook onderwerp van gesprek waren bij de Koewacht-club toen in 1973 Israël in het nauw raakte tijdens de Jom Kippoer oorlog. Henk gaf toen zonder raadpleging van collega's uit de regering Den Uyl toestemming voor het overvliegen van Amerikaanse wapens via vliegveld Gilze Rijen ter ondersteuning van het Israëlische leger. Aangevuld met wapens van wat onduidelijker herkomst (2). Eerder maakten wij al melding van de participanten aan de seances in Koewacht (3). Een van hen was de Britse wapenhandelaar Tony Pearson. Een voormalige Britse SAS-officier, die volgens ex-Mossadsmurf Ari Ben-Menashe in zijn boek “Profits of war” midden jaren zeventig het baasje was van de Londense firma Strategic Intelligence Services, die naast het verrichten van snuffelwerk voor de Mossad en het uit de weg ruimen van ongewenste lieden voor 50.000 dollar, ook all over the world wapens en huurlingen leverde aan wie dan ook. Inclusief aan Palestijnse groeperingen! Een van de bekendste huzarenstukjes waarbij Tony betrokken was, vond plaats in november 1981 toen een groepje huurlingen onder leiding van de beruchte Mike Hoare een coup probeerde te plegen op de Seychellen. Die mislukte, maar je kan niet alles hebben. Intrigerende vraag: Zou minister van Defensie Henk Vredeling, die by the way uitstekend overweg kon met zijn secretaris-generaal en Interdoc-lid Gerard Peijnenburg (4), geweten hebben met wat voor tuig van de richel hij te maken had. We kunnen het hem jammer genoeg niet meer vragen. Misschien moeten we maar eens wat notulen van de ministerraad uit die tijd gaan opvragen. Je weet maar nooit. Stay tuned.

(1) Daartoe behoorden onderandere de IRA, de ETA, de PLO en een paar enge groepjes in België en Zweden.
(2) Henk's gedrag werd later met verwijzing naar de Holocaust goedgepraat door partijgenoot en minister van Buitenlandse Zaken en opperhoofd van de Nederlandse afdeling van het Gladionetwerk Max van der Stoel.
(3) Zie aflevering 1 van de serie “Carl Armfelt”.
(4) Zie voor de intrigerende rol van Peijnenburg bij dit carnaval der desperado's aflevering 1 van de serie “Het schaduwcommando van de prins” en de afleveringen 13 en 14 van de serie “De Beverwijkfiles”.