Harpij Billary zal wel de kandidate van de Democratische Partij in de VS zijn voor het presidentschap. Nog pakweg zo'n 18 maanden tot de verkiezingsdatum en het belooft een smerige strijd te worden. De verdwenen emails, de probleempjes rondom Banghazi, de moorden op vakbondsleiders in Colombia (we kunnen nog wel even doorgaan), en dan is er weer iets opgeduikeld. Ditmaal betalingen aan de Clinton Foundation. Je weet wel die zoveel goeds doet in de wereld, na deze vrijgemaakt te hebben voor flexibilisering van de arbeid (regels zijn betuttelend voor de moderne mens, dus vrijheid, weg met CAO’s, arbeidsrechten, vakbonden enz.), vrijhandelsverdragen, vrij kapitaalverkeer, en uitbreiding van de NAVO.
Naar nu blijkt heeft de Clinton Foundation een slordige 2,35 miljoen US dollars ontvangen voor verbreding van het goede werk (de Foundation heeft al 250 miljoen dollars binnen, maar er kan altijd meer bij). De gulle gever was de voorzitter van Uranium One, meneer Telfer. Uiteraard niet rechtstreeks, maar via zijn charitatieve onderneming, sorry Foundation: de Fernwood Foundation.
Dank zij (ondanks?) deze betalingen kon Uranium One worden overgenomen door het Russische Rosatom, maar hiervoor was wel de goedkeuring van het State Department noodzakelijk. En wie zat daar aan het roer? Juist, mevr. Clinton. Maar, zegt een woordvoerder van haar presidentiële campagne, dit soort zaken werd op een lager niveau afgehandeld, daar had zij niks mee te maken. En o ja, ze was vergeten om dergelijke betalingen op te geven toen ze minister was, kan iedereen op die leeftijd overkomen, toch? Dank zij die deal is momenteel 20 procent van de VS-voorraad aan uranium in Russische handen. 

De Sunlight Foundation is een Amerikaanse waakhond. Die houdt ijverig in de kieren of de overheid en allerlei lieden uit hogere sferen de boel niet belazeren bij het naar buiten brengen van hun inkomsten en uitgaven. Vorige week ging Sunlight in de pantalon van de Clintons hangen. En noemde hun Foundation een ordinair “slush fund”. Oftewel een zwart spaarvarken. Het zal je gebeuren als keurige familie uit presidentiële sferen. Waar haalde Sunlight die rottigheid vandaan? Nou, uit de gegevens van de blauwe brievenbrigadisten. Daaruit bleek dat een krappe tien procent van de binnenstromende donaties voor directe hulpverlening werd gebruikt. De rest ging op aan zogeheten organisatorische kosten. En natuurlijk aan conferenties, conventies en andere vormen van slap gelul. Daar zijn uiteraard reisjes aan verbonden. Vliegreisjes. Eersteklas vliegreisjes. Want je kan van de Clintons uiteraard niet verwachten dat ze tussen John and Everybody neerstrijken. Het bedrag dat aan al die reisjes werd besteed was net zo hoog als dat van de directe hulp. Tien procent dus. Volgens de officiële blauwe gegevens van 2013 betekende dat een fooi van een krappe 10 meloen dollar.
Na het aanhoudend gerazzmatazz over hun varken en met name de vraag wie hun donors waren beloofden Bill, Hill en Chelsea beterschap. Ze zouden daarover wat transparanter zijn. Probleempje. De goeie doelenpoen van 1100 donateurs kwam en komt binnen via de Clinton Giustra Enterprise Partnership, een Canadees kind van de Clinton Foundation (1). En medeoprichter Frank Giustra is niet van plan om de rolluiken omhoog te trekken. Presidentiëler kan haast niet.
In hoeverre is dit gedreutel rond de Clintons relevant voor Nederland? Nou, wij zijn trouwe donateurs. Zo heeft de Nederlandse Postcodeloterij in de loop van de tijd al meer dan 25 meloen dollar in het varken laten zakken. Volgens de outfit van Henk Kamp is dat geen weggegooid geld, want de Clinton Foundation werkt samen met de Nederlandse overheid aan landbouwprojecten in treurige landen. En dat is niet alleen goed voor de betrokken armoedige boertjes maar ook voor het Nederlandse bedrijfsleven. Dus als die kale schreeuwerd weer postcodeprijzen uitdeelt steunt hij niet alleen Nederlandse bofkonten en gekleurde sukkelaars elders in de wereld, maar ook het Nederlandse bedrijfsleven. Tel uit je winst.
Btw. De Postcodeloterij sponsort ook de Elders. Da's een clubje ouwe kneuters die vroeger heel wat in de melk hadden te brokkelen in het centrum van de wereldpolletiek. Opgericht door Nelson Mandela (rip) in 2007, met als huidige speerpunten Kofi Annan, Jimmy Carter en Martti Ahtisaari. De min of meer heilig verklaarde ouwetjes doen hun best om oorlogen, armoe, ongelijkheid en de hitte van de aardse centrale verwarming terug te dringen. Net als de Clinton Foundation, maar dan anders. Van meet af aan was prinses Mabel de mantelzorgster binnen de organisatie. Tot ze zich in 2012 vanwege familieomstandigheden genoodzaakt zag om haar functie neer te leggen en verder te gaan als adviseuse. Afgelopen week werden zes Elders drie dagen geknuffeld in Moskou. Ze waren daar om wat te mummelen over de huidige geopolitieke problemen in het ouwe oostblok en Putin te vragen Minsk II een extra kontje te geven. Daarna gingen ze weer eersteklas terug naar huis. Of dit soort Zonnebloemtripjes ook goed is voor het Nederlandse bedrijfsleven? Moet u Henk Kamp vragen. Die gaat daarover. Stay tuned.

(1) Zie voor dit louche vehikel “Adam, Gustavo, Frank en Hill” dd. 12 april 2015. 

Geef ons geen voorzetje bij de tweede paal. Die koppen wij er altijd in. Zo kwam onlangs vanaf de rechtervleugel een hoge bal aanwaaien over de Clintonnetjes. Dat de Feds gingen grutten in de boekhouding van hun liefdadigheidsnetwerk. Hé, hè, eindelijk, zou je zeggen. Maken wij ons daar druk over hier achter de blonde duinen? Nou ja druk, druk, wat heet druk? Een beetje wel. Want zoals dat hoort bij liefdadigheid was het ook hier “Je maintiendrai, je maintiendrai, Holland spreekt een woordje mee” geblazen. Talloze Nederlanders (inclusief de mem van Doutze Kroes, exclusief de mem van Patrick Lodiers) gooien er met grote regelmaat 12 euro of een veelvoud daarvan tegenaan om goeie doelen in de wereld te stieken via de Nationale Postcodeloterij. Met aftrek van de kosten. Oftewel: 6 euro wordt besteed aan voornoemde goeie doelen. Soms via een andere club. In dit geval de Clinton Foundation en aanhangsels daarvan. Probleem is hoe je kan controleren of die liefdadige poen netjes terechtkomt. Vooral als je de werkzaamheden aan het goeie doelenfront uitbesteedt aan een andere organisatie. Ongerust stuurden wij vanochtend deze brandmail naar de persafdeling van door een hele roedel blije BN-ers gepropageerde loterij. We zeiden het al: een voorzetje bij de tweede paal knikken we altijd binnen. Nou is het wachten op beelden van de Hawk-Eye. Want we kunnen buitenspel hebben gestaan. Het woord is aan de persafdeling. Stay tuned (JP).

Wat we gisterochtend nog betwijfelden, werd een halfuurtje later werkelijkheid. We kregen dit antwoord terug van de Nationale Postcodeloterij. Op onze oekaze van 12 januari jl. Volgens communicatieadviseur Chantal Oudenaarden-Pesch zat het dus helemaal snor met de besteding van de poen die ons nationale gokvehikel in de loop der jaren naar de outfit van de firma Bill & Hill had overgemaakt. Chantalletje maakt nog melding van een externe deskundige die daarnaar had gekeken. Zal Charles Ortel wel niet wezen. Zoals u weet maakte die externe deskundige meatballs van de boekhouding van de Clinton Foundation en haar aanhangsels (1). Maar goed, Chantal kan ook niet alles weten. Het wachten is op de uitkomst van het onderzoek van de Feds. Spannend. Stay tuned (JP).

(1) Zie deze serie

Je zal communicatieadviseur zijn bij de Nationale Postcodeloterij. En je genoodzaakt zien om een fesoendelijk antwoord in elkaar te frutselen op een klotenvraag over de Clinton Foundation van een of andere lawaaisite. Zoals Chantalletje vandeweek (1). Om het vege lijf van de baas te redden moet je noodgedwongen een nerd ex machina opvoeren, die gecontroleerd zou hebben of Bill & Hill de postcodepoen wel netjes voor goeie doelen hadden gebruikt. HIV, Haïti, arme kindertjes etcetera. Met aftrek van kosten uiteraard. Privéjets, luxe hotels, wine and dine etcetera. Bill & Hill zijn per saldo geen ordinaire sloebers. Volgens Chantal had de nerd niks onwelvoeglijks gevonden. Hoe het dan zit met dat groeiend koor van muggenzifters dat het in ongenade gevallen koningspaar van Washington ervan beschuldigt een respectabele oogst meloenen voor eigen gebruik te hebben gereserveerd? In ruil voor leuke deals via het Democratische circuit. Ja hoor eens, dat is Chantal's pakkie an niet.
Waarom we vandaag toch weer terugkomen op deze affaire? Wat dacht u hiervan? Prettig weekend Chantal. Groetjes aan de externe nerd. Stay tuned (JP).

(1) zie eerdere artikelen in deze serie

Je zal zo dood gaan. De Canadese miljardair Barry Sherman en zijn echtgenote Honey hadden een bord in de tuin. Ze wilden hun huis verkopen voor 5,4 meloen. Hoe vreemd is het dus dat op 15 december vorig jaar een makelaar even kwam aanwippen? Helemaal niet. Maar die kreeg wel de beverd van zijn leven. Barry en Honey hadden zich opgehangen. Althans zo leek het en de toegeschoten smurfen waren er als de blauwe kippen bij om het geval als een murder-suicide af te doen. Oftewel, Barry had zijn vrouw om het leven gebracht en was daarna zelf ernaast gaan hangen. Little apple, little egg. Maar privégrutters kwamen niet lang daarna tot een andere conclusie en uiteindelijk gingen de smurfen overstag. Barry en Honey waren professioneel gekeeld door meerdere personen.
Barry was loaded geraakt door het in de markt zetten van “generic drugs”. Medicijnen met dezelfde uitwerking als de oorspronkelijke betermakers, maar dan goedkoper. Zoiets als G'woon bij pindakaas, jam en andere heerlijkheden. De 75-jarige ondernemer en zijn 70-jarige vrouwtje waren overigens niet te beroerd om van tijd tot tijd gulle gaven te doen aan allerlei goeie doelen, met name in Israël. Oh, en niet te vergeten... aan de Clinton Foundation. Zo schoten zij bijvoorbeeld via Bill & Hill door narigheid getroffen landen als Haiti, Costa Rica en Puerto Rico medicinaal te hulp. Of hun namen ook voorkomen in de helaas wat slordige financiële jaarstukken van de Clinton Foundation is nog een open vraag. En of ze voor het overmaken van donaties de sluis van de tot het strottenhoofd bij de Russische uranium-affaire van de Clintons betrokken Frank Giustra gebruikten evenmin (1). Dat de dood van het echtpaar Sherman het zoveelste gevalletje moord in de Umwelt van Bill & Hill is zullen de Canadese smurfen niet meenemen in hun onderzoek. Ze hebben er nu waarschijnlijk al de pest over in dat een comfortabele zelfmoord tot moord is verheven. Gelukkig zijn er medicijnen voor. Stay tuned (JP).

(1) Zie dit en dit artikeltje.

Zegt de naam Kevin Shipp u wat? Dat is een voormalig CIA-toppertje, die na zijn speurneuscarrière een klok ter hand nam om eens een flink potje erop los te luiden. Met name over de Amerikaanse Deep State (1). En annex over de Clinton Foundation. Omdat ie zich in the ship genomen voelde door zijn ouwe werkgever. Dit is een kakelvers interview met de collega van Quasimodo en we tillen er een klein zinnetje uit. Kwootje. Komt ie:

“This “Clinton Global Initiative”(CGI) is worldwide, and it's been out there for a couple of decades”.

Brengt ons soepeltjes op ons eigen antieke artikel “De achterzijde van het beursschandaal” (2), waarin onder de tussentitel “De CIA-connectie” het begin van deze Clinton-Schweinerei wordt beschreven. Een must-read. Voor de echte liefhebbers. En.....met een Hollandse link. Wat wilt u nog meer op een wat bleke maandagochtend. Stay tuned (JP).

(1) Mocht u meer over Kev willen weten kunt u hier door de tourniquet.
(2) Voilà.