zondag 10 januari-2010
Nu na het startschot van de valse milieupaus Al Gore een nieuwe economische bel wordt opgepompt met CO2 wordt er driftig gevent met alternatieve methodes om onze koelkast, staafmixer, nachtlampje, ellendebuis, twittervehikel, dildo, wekker, zonnebank, waterbed, tandenborstel, krulset, tostiapparaat, waterkoker en alle andere onmisbare apparatuur aan de praat te houden. Onder die methodes is ook kernenergie. Hoewel die net zo schoon is als de zee voor de kust van Calabrie.
Dat laatste brengt ons comfortabel terug naar september vorig jaar. Toen tilde Francesco Fonti, een voormalig lid van de lokale mafiaclub 'Ndrangheta, naar buiten dat hij medeverantwoordelijk was geweest voor het laten zinken van een vuilschuit op 20 mijl voor de Calabrische kust. Met Noors nucleair afval aan boord. Je moet er ergens mee heen. Voor zover Francesco wist waren er zo'n dertigtal schepen met dit soort narigheid op deze inventieve wijze afgemeerd ter hoogte van de hak van Italie. Andere troep was stelselmatig in de voormalige Italiaanse kolonie Somalie gedumpt. Zowel te land als ter zee. Dus mochten the Obamamas and papas ook daar een kruistocht willen beginnen tegen de apostelen van Captain Caveman mogen ze eerst wel even bij de firma 'Ndrangheta langs gaan om te vragen waar ze witte pakken moeten aantrekken.
Vriend Fonti beweerde verder dat hij al sinds 1992 in de slag was geweest met de Italiaanse ambtenarij om een einde te maken aan deze gore, maar uiterst profijtelijke praktijken, die in zijn gloriejaren zouden zijn afgedekt door politieke toppers als De Mita, De Michelis en Craxi. Tegen een smakelijke vergoeding.
Daar bleef het niet bij. Zo kwam Fonti ook nog op de propjes met de namen van andere betrokkenen. Zoals die van de Russische zakenman Oleg Kovalyov (een intimus van toenmalig KGB-agent Vlad "Poetipoe" Putin) en die van Mario Scaramella. Een opmerkelijke figuur uit de opera buffo rond de volgens sommige conspiratie-kokkies op instigatie van dezelfde Vlad toxisch omgelegde Alexander Litvinenko.
Hoe geloofwaardig was Fonti? Nou, er werd op zijn aanwijzingen in ieder geval een vermist schip aangetroffen voor de kust van Cetraro, de Cunsky, met naar schatting 120 vaten shit in het ruim. Merkwaardig is wel dat deze pentito nog steeds niet voor zijn klus is geschoten. Terwijl hij van meet af aan weliswaar heul voorzichtig maar de facto onbeschermd in deze heikele zaak heeft geopereerd. Maar niet iedereen was zo gelukkig. Rimanete sintonizzati.

dinsdag 12 januari-2010
Is het gewoon mazzel of denkt de leiding van de 'Ndrangetha "laat die Fonti maar lullen"? Geen idee. Maar zoals gezegd, ondanks zijn jarenlange gejodel over het afzinken van schepen met ellendig afval voor de Calabrische kust, is ie nog steeds niet wakker geworden met een paardenkop onder zijn deken. En kan ie nog douchen zonder dat het water wegloopt door een paar extra gaten in zijn lijf.
Een andere tenor in dit voorzichtig koortje van lieden die min of meer genegen waren om tegenover de Italiaanse autoriteiten uit te pakken was Emilio di Giovine. Een echte insider. Nog meer dan Fonti. Ja jammer, maar Emilio werd december vorig jaar op een zebrapad voor geruime tijd tot zwijgen gebracht met een autobumper. Gevoegd bij het feit dat daarna zowel het cafe van zijn familie als het gerechtsgebouw van Reggio di Calabria een facelift nodig hadden vanwege een paar onverwachte explosieve gebeurtenissen en het was zelfs voor Calabrische PABO-studenten duidelijk hoe laat het was. De mafia zou not amused zou zijn als er serieus aandacht werd besteed aan de dumpaffaire.
Een affaire overigens die in maart 1994 al leidde tot de moord op de Italiaanse RAI-journaliste Ilaria Alpi en cameraman Miran Hrovatin in Mogadishu. Ze waren in het chaotische Somalie op zoek naar bewijzen voor Italiaanse betrokkenheid bij illegale wapenhandel en het stelselmatig dumpen van vreselijk afval. Waaronder nucleaire troep. Volgens vriend Fonti was het journalistieke duo bij die factfinding missie in de havenstad Bosaso getuige geweest van de aankomst van een schip met giftige narigheid. En dat zou voor de betrokken boeven aanleiding zijn geweest om ze zonder een Nespressoapparaat met Petrus kennis te laten maken. Heel leuk, maar er was wel effe meer. Stay tuned.

donderdag 14 januari-2010
Het was RAI-journaliste Ilaria Alpi in 1993 al snel duidelijk dat de mafia en de gelieerde zakenpiefjes in Somalie de volledige steun van de Italiaanse overheid genoten. Met name ten tijde van de VN-operatie "Restore Hope", waarbij het Italiaanse leger zich ook op andere terreinen flink liet gelden. Even aan die kutnegers laten zien wie de baas is. Ze verkrachtten er vrolijk op los en zagen er ook niet tegen op om stroomstootjes uit te delen aan de ballen van Somaliers die wellicht over leuke informatie beschikten. Ilaria confronteerde de daar rondhobbelende generaal Bruno Loi met een paar van dit soort gevalletjes en dreigde de zaak op de keien te zullen gooien als ie er niks aan deed. Volgens Bruno ging het een paar geisoleerde incidenten, maar koos toch uovi voor zijn denaro. Hij zou een onderzoek instellen. Ja, ja.
Een ding is zeker Ilaria had er geen vriend bij. Of Bruno medeverantwoordelijk was voor de moord op Ilaria blijft ongewis. Zeker is wel dat Bruno's leger op goede voet stond met een van de grootste Somalische warlords en zelfs een wederzijds niet-aanvalspact met hem hadden gesloten. Hetzelfde kunstje zou zich later in Afghanistan herhalen. Maar dit terzijde.
Geirriteerd door de voortgaande publiciteit werd de jonge Somalier Hashi Omar Hassan in een kruipruimte geduwd. Hij zou Ilaria hebben vermoord op wraak te nemen op de Italianen die in de vroege jaren negentig zijn ballen onder stroom hadden gezet. Een staaltje Lee Harvey Oswald. Je pakt een lullo op, je beschuldigt hem van alles wat los en vast zit en klaar is Keeso. Leuk plan, maar het werkte niet. De affaire bleef doorsudderen. Mede door de verklaringen van Fonti en Di Giovone. Stay tuned.

zondag 17 januari-2010
Terug naar Francesco Fonti. Het voormalige kaderlid van de 'Ndrangheta, dat al zo'n slordige 18 jaar probeert het Italiaanse befapparaat serieus op gang te krijgen in de zaak rond de gedumpte gifschepen voor de Calabrische kust. Tot nu toe werd hij als een ongeloofwaardige dodo de berm ingeschoven en met zijn info werd verder geen sacco gedaan. Erger nog, hij mocht van de kadi zijn container kennis verder niet meer in het wild uitpakken. Alleen via zijn advocate, Claudia Conidi. Ondanks gevaar voor eigen leven maakte hij van die laatste mogelijkheid onlangs gebruik om zijn verontwaardiging over de gang van zaken van zich af te schrijven in een brief aan Antonella Grippo. Presentatrice van de talkshow Perfidia op de Zuiditaliaanse zender Telespazio, die voor die gelegenheid Claudia had uitgenodigd voor haar programma. Een vrije vertaling van een deel daarvan. Komt ie:

Beste dottoressa Grippo,
U bent zonder twijfel ervan op de hoogte, dat ik noch via kranten noch via de TV naar buiten mag treden. Behalve dan via mijn advocate Claudia Conidi. Dus neem ik de door u zo vriendelijk verleende gelegenheid te baat om in deze uitzending te staven wat ik in Catanzaro al heb proberen duidelijk te maken aan leden van de rechtbank, die mij weigerden verder te verhoren en mij a priori al als ongeloofwaardig afdeden.
Maar hoe zit het dan met de geloofwaardigheid van procureur Giordano? Moet hij ook niet worden berispt? En moet de operator van de eerste ROV niet worden opgenomen in een psychiatrische inrichting, omdat hij beweerde dat de laadruimtes vol vaten lagen? (1) En is eigenlijk niet iedereen ongeloofwaardig die de "waarheid" van minister Prestigiacomo en procureur Grasso in twijfel trekt? Maar ik denk dat deze polemiek nutteloos is. Je moet nooit proberen instituten cq. de duizend Italiaanse ministeries onderuit te halen. Toch vraag ik me af waarom er sinds 2003, toen ik 49 pagina’s met notities aan Justitie heb overgedragen, niets is gebeurd. Waarom is er niet gekeken naarEuro Rifiuti in Solaro in de provincie Milaan, dat zich sinds mensenheugenis heeft beziggehouden met het verwerken van giftig afval in Lombardije? Waarom heeft men in RomeFin Chart niet gecontroleerd? De broker van talloze schepen met gif aan boord. Maar ook van schepen vol wapens, die in Umago in Istrië en in Somalië werden afgeleverd. Die schepen waren afkomstig van de Oram-werven in La Spezia, die later zijn overgenomen door het bedrijf van Ferretti. En dan is er nogLigure Abrasivi Snc (L.I.A.), dat voor het verwerken van giftige afvalstoffen zaken deed met het ZwitserseFinance and Trade Service Est... ".

Of je een beerputje leeg gooit. Maar we horen het u zeggen: tja wat wil je? Italië. Berlusconi. Mafia. Corruptie bij Justitie. Etcetera etcetera. Heul interessant, maar wat moeten we ermee? Een beetje ver van ons bed show. Oh ja? You ain’t seen nothing yet. Stay tuned.

(1) Remote operated vehicle. Onderwaterrobot. Werd gebruikt om uit te vissen of Fonti's beweringen over het dumpen van gifschepen juist was. Na de vondst van het wrak van de Cunsky (zie aflevering 1 dd. 10 januari) gingen er 'n zootje berenklauwen op de weg en was het einde oefening.

maandag 18 januari-2010
Voor we wat dichter naar huis komen eerst nog even wat over Emilio di Giovine. De pentito in het Calabrische dumpdrama die nog niet zo lang geleden door een autobumper van een zebrapad werd geveegd en sindsdien zijn wafel houdt. Een kwootje uit het boek "Maffiavrouwen" van Claire Longrigg. Komt ie:

"... In juli 1992 arresteerde de politie de Calabrese drugshandelaar Emilio di Giovine in Portugal. Na een serie dramatische ontsnappingen uit de gevangenis was hij bij de Spaanse en Italiaanse politie goed bekend. Zijn drugsnetwerk omspande heel Europa van Marokko tot Engeland en reikte over de Atlantische Oceaan van Milaan tot Colombia. Zijn Engelse ex-vrouw Patricia Reilly en hun dochter Marisa werden na een internationale politieoperatie in Groot-Brittannië gearresteerd. Bankarchieven bij Nat West en Coutts bewezen dat Marisa di Giovine daar bedragen tot bijna drie miljoen gulden per keer had gestort (1)... Pas het jaar daarna werd het hele verhaal duidelijk. Het ging om een groot netwerk van drugshandelaren, geleid door Emilio’s moeder, de 62-jarige Maria Serraino, dat al meer dan tien jaar tien geld en wapens leverde aan haar ooms in de 'Ndrangetha."

Die ooms waren samen met de Condello- en Imerti-clan in een geweldige oorlog verwikkeld met de concurrerende bende van Di Stefano en konden de poen en de wapens van hun naar Milaan uitgeweken familieleden dus best gebruiken. In 1996 kreeg Emilio’s zuster Rita lemen knieën en begon te zingen. Aanleiding waren ernstige berichten uit Nederland toen ze na een rip een leverantie van 12 kilo hash en 3000 xtc-pillen niet op tijd betaalde. Zo raakte Emilio ook in de verdrukking en ook hij besloot een tipje van de grauwsluier op te lichten. Over de dump van gifschepen. Tot ie overstak op een zebrapad. Stay tuned.

(1) Nat West maakte ook hun opwachting in de affaire rond NATO-snuffelaar Willem Matser en maffiabons Pietro Fedino. Coutts brachten wij eerder in verband met Trafigura (!!), de familie Bush en oplichter "Mark Roberts" (gebruik daarvoor ons digitale archief)

woensdag 20 januari-2010
Even iets heel anders. Weet u waar de volgende tekst gebaard werd? Raad u nooit. Komt ie:

"... Ondertussen kreeg ik bezoek van vrienden uit Manila. Ik liet ze zien hoe mooi Nederland is en nam ze mee naar interessante plekken als het Rijksmuseum en het Tassenmuseum aan de Herengracht, waar twee exemplaren van mevrouw Imelda Marcos naast een van Madonna staan uitgestald.... Ik nam ze ook mee op een tochtje door de Amsterdamse grachten, waarbij dr. Wim van der Torre als gastheer optrad. En een bezoek aan Amsterdam bij nacht is niet compleet zonder een excursie door de rose buurt. We brachten ook een bezoek aan de absolute top op het gebied van vis in Rotterdam, Schmidt Zeevis. Charmante eigenaar Marcel van Breda leidde ons rond in zijn bedrijf en liet ons achter in de zaak alle visvariëteiten zien die hij van overal in de wereld importeert. Daarna serveerde hij ons de allerverste haring, mijn favoriete kibbeling en andere gerechten, weggespoeld met talloze flessen Sancerre.
Vervolgens genoten wij van een diner dat door mijn goede vrienden Theo sr. en Theodor Cranendonk werd aangeboden in een van de beste restaurants van Rotterdam, de Old Dutch, waar alle toppers uit de zakenwereld en de Rotterdamse high society regelmatig hun lunch en diner gebruiken".

Komt uit de Manila Times van 13 november vorig jaar en is van de hand van ene Becky Garcia. Een Filippijnse Stannie Huijgens die in 2006 voor de derde maal de rode loper opgierde om te trouwen met dr. George Sarakinis. Een voormalige Grieks-Duitse tandensmid die momenteel het baasje is van Planta Ignis. Een olie- en gasnering in Hoofddorp. Daarmee is George min of meer collega van de door zijn vrouwtje opgevoerde Cranendonkjes, die elke ochtend de luiken van Midoil BV opentrekken aan Westerkade in Rotjeknor. Theo en Theo mikken vooral op klantjes uit gebieden ten oosten van ons en dat dateert niet van gisteren of eergisteren. Gooien we een kwootje tegenaan. Komt ie:

"... Ik had in 1983 -volgend op de coup van 1980 en de vijftien politieke moorden van 8 december 1982- mijn werkterrein naar Suriname verlegd. Ook al ontmoette ik Keijer steeds onregelmatiger (vooral ook omdat hij bijna voortdurend onvindbaar was) toch beleefden onze betrekkingen in 1986 een opleving. Hij had belangstelling gekregen Desi Bouterse te hulp te komen en vroeg mij om hem in Paramaribo te introduceren. Keijer deed die dagen namelijk zaken met een voormalig groene baret van de commandotroepen, Theo Cranendonk, die in Zwitserland woonde. Enerzijds had Bouterse volgens beide heren kanonnen nodig om de rebellen van Ronnie Brunswijk van Stoelmanseiland te schieten. Anderzijds kon Suriname uitstekend landbouwmachines gebruiken. Dus zou Desi misschien geinteresseerd zijn om via Daimler-Puch in Oostenrijk een soft loan van twintig miljoen Zwitserse franken te ontvangen om een en ander te kunnen aanschaffen".

Komt uit de door de Papieren Tijger uitgebrachte memoires van de vermaarde Oranjetreiteraar Willem Oltmans (rip). De Keijer die hij bedoelt is Dirk Keijer en als er een was die in het Oostblok pionierde was het Dirk (1). Op de voet gevolgd door vriend Theo Cranendonk senior. We beginnen de critical mass te naderen. Fasten your seatbelts. Stay tuned.

(1) Zie voor Dirk Keijer het spionage-epos "Wolff in de klem" op de site van de "Morgenster". Een story over de voormalige communistische voorman Joop Wolff, waarin naast Keijer, Claude Berkeley, Aleksander Romanov en de KGB zelfs Beatrix en Claus voorbijkomen.

donderdag 21 januari-2010
Tijdens de parlementaire enquête naar de moord op journaliste Ilaria Alpi, cameraman Milan Hrotovin en de relatie daarvan met de dump van gifschepen voor de kusten van Calabrië en de Hoorn van Afrika verscheen een paar jaar geleden ook ene Gianni de Podesta voor het hekje. Een inspecteur van de smurfenbrigade die speciaal voor dat onderzoek was vrijgemaakt. Kwootje. Komt ie:

De voorziter: Maar wie was het object van uw onderzoek?
Gianni de Podesta: Theodor Cranendonk. Een Nederlander, die in Zwitserland woont.
In documenten die bij hem in beslag zijn genomen werd gesproken over bemiddeling bij uraniumdeals tussen allerlei landen. Hij staat bekend als iemand die contacten onderhield met de ‘Ndrangetha.

Dat laatste hadden wij de voorzitter ook kunnen vertellen, want in maart 1999 meldde de Corriere della Sera dat Theo de poten had genomen, nadat hij in 1998 tot tien jaar was veroordeeld wegens de verkoop van 30 bazooka’s aan iemand van de ‘Ndrangheta. Die iemand was... Emilio di Giovine. De man die eind vorig jaar van een zebrapad werd geveegd toen hij op weg was om bij een onderzoeksrechter een boekje open te doen over de dump van gifschepen. Verder onderzoek wees uit dat Emilio verkering had met de dochter van Theo. Close encounters van de first kind dus. Nou mag je toch aannemen, dat de naam van amico Cranendonk sinds zijn vlucht op de internationale opsporingslijst prijkt. Maar hoe dat dan valt te rijmen met zijn aanwezigheid op een dineetje eind vorig jaar bij de Old Dutch in Rotjeknor samen met Becky Garcia en George Sarakinis is een beetje moeilijk te beantwoorden. Maar er is meer. Rimanete sintonizatti.

vrijdag 22 januari-2010
Wat zei inspecteur van de Italiaanse smurfenbrigade Gianni de Podesta ook al weer? Dat bij de in Zwitserland wonende Theodor Cranendonk documenten in beslag waren genomen, waarin werd gesproken over bemiddeling bij uraniumdeals. In verband daarmee een lekker citaatje uit het artikel "Wir sind alle Oltner", in juli 2003 gepubliceerd in de Neue Zurcher Zeitung. Komt ie:

"... Daar kwam de fatale eerzucht van veel politici bij om Olten meer glans te geven door het aanlokken van internationale ondernemingen. Drie Russische uraniumfirma’s en een Chinese beschikten over een postbus in Olten... De Hollandse zakenman Theo Cranendonk had zich nog maar nauwelijks aan de Aar gevestigd of hij werd als vermeende mafioso en wapenhandelaar gearresteerd. Net zo snel verdween de PCE Holding AG uit de stad toen het Berlijnse OM een onderzoek startte naar het systematisch uithollen van vroegere DDR-bedrijven”.

Waarom Theo tijdelijk in een kruipruimte verdween weten we ondertussen. Maar kennelijk maakt dat allemaal geen flaus aus. In de Manila Times doet good old Becky Garcia vandaag verslag van een feestje in de Tower Club ter gelegenheid van de verjaardag van uitgeefster Carla Sibal. Uiteraard een hele reut publiciteitsgoeroes aanwezig en:

"... Een dierbare vriend van mij, Theodor Cranendonk, kwam uit Rotterdam overgevlogen om de jarige jop te feliciteren".

Die Theo toch. Echt een feestbeest. Of zou ie nattigheid voelen? Stay tuned.

zondag 24 januari-2010
Voor de sage over Theodor Cranendonk, de beruchte Nederlandse handelaar in ellendig afval, wapens en andere leuke dingen voor de mensen, even terug naar aflevering 4 dd. 17 januari jl. Kwoot:

"... En dan is er nog Ligure Abrasivi Snc. (L.I.A.) dat voor het verwerken van giftige afvalstoffen zaken deed met het Zwitserse Finance and Trade Service Est".

Een uitspraak van pentito Francesco Fonti, die blijkbaar zijn klassiekers kende. De connectie tussen L.I.A. en Theo’s Zwitserse handelsvehikel was in maart 2002 al eens aan de orde geweest in een rapport van Greenpeace. Onze Rotterdamse sjacheraar zou met L.I.A. In 1990 een deal in de steigers hebben gezet, waarbij de dump van een flinke plomp ziekenhuisafval en andere shit door FTS Houston verzorgd zou worden (1).
Greenpeace wist verder nog te putten uit een herderlijk schrijven van vriend Theo aan een stel Zuidafrikaanse handelspartners op het terrein van olie en sigaretten. Daarin stelde hij de mogelijkheid in het vooruitzicht om 1000 tot 5000 ton giftig afval vanuit Italië over te hevelen naar Angola, waar hij een lokale overheidsinstantie plat had gekregen voor het bouwen van een verwerkingsinstallatie.
Zijn voornoemde deals doorgegaan? Weten we niet. Laten we aan de echte speurneuzen over. Feit blijft dat Cranendonk in 1997 achter het Italiaanse gaas ging omdat ie de ‘Ndrangetha van 30 bazooka’s had voorzien. Hij kreeg tien jaar voor zijn mik, maar werd na korte tijd overgebracht naar een ziekenhuis vanwege ernstige depressieve klachten. Vandaaruit werd hij ontvlucht. Theo Cranendonk: de Hollandse Licio Gelli.

(1) Niet noodzakelijkerwijs Finance and Trade Service Ovest. Gezien zijn Oost-Aziatische connecties kan Theo ook de imposante vervoerstak van Formosa Travel Service hebben bedoeld.

woensdag 27 januari-2010
In aflevering 8 dd. 22 januari trokken we naar boven dat er bij onze avontuurlijke rakker Theo Cranenendonk thuis documenten waren aangetroffen over uraniumdeals. Maar volgens Italiaanse persberichten was dat niet het enige. De betrokken smurfenbrigade zou ook de hand hebben gelegd op paperassen die betrekking hadden op de firma ODM (Oceanic Disposal Management). Een Zwitsers vehikel van de Italiaanse ingenieur Giorgio Comerio, dat in de loop der jaren duizenden tonnen giftig afval heeft geloosd in Derde Wereldlanden.
Maar er is meer. Giorgio had ook een plannetje ontwikkeld om de zeebodem te verrassen met chemische, biologische en nucleaire kadootjes door gebruikmaking van torpedo’s. Daarover kregen wij een interessante mail vanuit Calabrië die wij u niet willen onthouden. Komt ie:

"De rederij Attanasio, eigenaar van de "Mare Oceano" en advocaat David Mills stonden samen voor de rechter in verband met de steekpenningenaffaire rond Fininvest. De naam van Mills komt voor in het verslag van Greenpeace over het vervoer van giftige afvalstoffen. Er schijnt een internationale organisatie te bestaan, the Network, die in de City van Londen zijn domicilie heeft. Die organisatie heeft de laatste tien jaar niet alleen de financiën verzorgd voor een groep criminele ondernemingen op het gebied van vervoer en illegale verwerking van giftige afvalstoffen, maar hen ook steun en dekking heeft verleend.
Als tussenpersoon trad Giorgio Comerio op. De oprichter van ODM. Giorgio is een ingenieur en heeft tussen 1977 en 1988 samengewerkt met Euratom om een systeem te ontwikkelen waarmee nucleaire afvalstoffen onder de bodem van de zee konden worden gedumpt met torpedo’s. Het zogenaamde plan Dodos (Deep Ocean Data Operating). Hij kreeg daarbij oorspronkelijk de steun van Italië, Frankrijk, de VS, Zwitserland, België, Canada, Australië, Japan, Engeland, Zweden, West-Duitsland en... Nederland. Dat torpedo-plan was het hoofdthema van een ODM-brochure die in de villa van Comerio werd teruggevonden tijdens een huiszoeking. Volgens sommige getuigen zou er zelfs sprake zijn van 45 buitenlandse concessies om kernafval in zee te dumpen, waarbij de torpedo-methode tot de mogelijkheden behoorde. Van de Philippijnen tot Cuba, van Sudan tot Kenia, van Brazilie tot Irak, van Egypte tot Joegoslavië. Tijdens het parlementaire onderzoek verklaarde maarschalk van de carabinieri Nicolo Moschitta, dat Comerio steekpenningen had betaald aan de Somalische leider Ali Mahdi om bij Bosaso een schip met gifvaten af te zinken.
Bij diezelfde huiszoeking werd overigens eveneens een afschrift gevonden van het overlijdenscertificaat van Ilaria Alpi.
Als internationaal contactpersoon kwam hij in aanraking met David Mills en samen zijn ze zaken gaan doen via Filtrade Services International".

Mills? David Mills? Was dat niet de advocaat die tegen het bedragje van 340.000 Pond vriend Berlusconi uit de wind hield door het afleggen van een valse verklaring in de corruptieaffaire rond Fininvest? En daarvoor later tot 4,5 jaar kruipruimte werd veroordeeld? Ja. Dat is dezelfde Mills. En was The Network misschien identiek aan de 19 ondernemingen die hij in de City van Londen oprichtte ten behoeve van een pak Italiaanse klanten. Zou zomaar kunnen. Is het in dat licht begrijpelijk dat een insider als Theo Cranendonk werd ontvlucht en sindsdien bijvoorbeeld gewoon heen en weer kan vliegen tussen Manila en Rotjeknor? Ja, dat is begrijpelijk. We weten toch hoe dat gaat met dit soort luitjes? Rimanete sintonizatti.

maandag 1 februari-2010
Waar gaan je gedachten het eerst heen bij het lezen van de naam Midoil BV?
Olie. Klopt ook. De winkel van Theo en Theo Cranendonk aan de Westerhaven in Rotjeknor doet inderdaad in olie. Gewone olie. Groene olie. Internationaal.
Maar daar blijft het niet bij. De familie zit via Midoil Renewable Energy ook in de recycling en daar heb je afval voor nodig. Zal u ons niet horen bulderen dat Midoil tot zijn haarwortels in de foute afval zit. Maar wie zou het ons kwalijk nemen om desondanks toch de link te leggen tussen de afvalstrapatsen van Theo’s Italiaanse amici en Midoil Renewable Energy? Niemand toch. Nou ja, bijna niemand.
Een andere tak aan de Midoilboom is Midoil Investments Holding. Wil je volgens de officiële gegevens graag assisteren bij het wat fleuriger inkleuren van je pensioen. Zal niet gaan om pensionado’s die dagelijks achterop een vuilniswagen hebben gehangen, maar meer om luitjes die zich met veel aplomb cq. embonpoint presenteren in exquise eetgelegenheden als de Rotterdamse Old Dutch. Om zichzelf meer aanzien te bezorgen liefst in gezelschap van vrienden en kennissen uit exotische oorden als de Philippijnen, Calabrië of Lipetsk.
Lipetsk? Ja, Lipetsk. Dat is een metropool te zuiden van Moskou. Willen de Ruskies wat opstoten in de vaart der volkeren. Zouden dus bijvoorbeeld graag zien dat het vliegveld en de omgeving daarvan binnen drie jaar een wat internationaler allure krijgt. Een landingsbaan erbij, nieuwe technische faciliteiten, een ultramodern transportcentrum, wat leuke hotels. Zoiets dus. Liefst in samenwerking met een buitenlandse investeerder, want in Moskou zitten ze de laatste tijd ook wat krap. En wie denkt u dat er vorig jaar juli instapt? Midoil USA. Namens die rijkelijk geheimzinnige club tekende directeur Vincent Joseph Crandon een contract voor een grove 5 miljard dollar. Dat had overigens niet alleen betrekking op Lipetsk, maar ook - riemen vast, lichten doven - om de vliegvelden van Ryazan aan de Oka en Nalchik in de Kaukasus.
Zijn Midoil USA en de Midoil BV van Theo en Theo familie van elkaar? Mag je gif op innemen. Wat een logo al niet kan verraden.
Zitten we nog wel met een hamvraag: wie zitten er achter Midoil USA? Oftwel: wie zijn die investeerders? Rimanete sintonizatti.

zondag 14 maart-2010
Het zal toch niet waar wezen? Vandeweek is een 78-jarige wapenhandelaar achter het gaas gegaan in Rotjeknor. Hij zou volgens de schaarse berichten ooit zijn ontsnapt uit een Italiaanse gevangenis. Nederland zou bereid zijn om de oude avonturier uit te leveren aan Italië op voorwaarde dat hij zijn verdere straf in Nederland mag uitzitten. Dat duidde erop dat de betrokken schavuit een Nederlander was. En dan zou je haast zweren dat het om Theodor Cranendonk gaat. De man die tot 10 jaar was veroordeeld wegens de leverantie van 30 bazooka's aan de 'Ndrangheta en ondanks een internationaal verzoek om hem aan te houden vrolijk zijn opwachting maakte op feestjes in Rotjeknor en Manilla. Al dan niet in gezelschap van zoon Theodor, dochter Marie Luise, ambassadeurs, zakenpiefjes, feestneuzen etcetera. En links en rechts de wereld over fietste om zakendeals af te sluiten. Wat denk je? Het is Theodor. Hoorden we vandaag uit zeer betrouwbare bron. Binnenkort meer in dit theater. Stay tuned.

maandag 15 maart-2010
Angelo van Schaik is een collega van ons die vanuit Rome verslag doet van de gezellige dingen die daar gebeuren. Doet ie voor Radio 1 en de Wereldomroep. Hij kreeg gisteren een mail van een van onze trouwe lezers. Naar aanleiding van ons bericht dat de ouwe avontuurlijke ondernemer Theodor Cranendonk op de memorabele dag waarop Jan des Bouvrie in een witte kruipruimte werd gedeponeerd diezelfde ervaring opdeed in Rotjeknor. Die goedbedoelde mail luidde aldus.

Hallo Angelo van Schaik,
Vorige week is in Rotterdam wapenhandelaar en milieucrimineel Theodoor Cranendonk opgepakt om te worden gehoord in de zaak van de gezonken gifschepen (m.n. begin jaren 90). Ook moet deze man het grootste deel van een gevangenisstraf nog uitzitten wegen wapenhandel met de Ndrangheta die de gifschepen in de Middellandse Zee, de Zwarte Zee en voor de kust van Somalie liet zinken. De kamercommissie onder voorzitterschap van Pecorella (persoonlijke vriend van Berlusconi) probeert nu de zaak toch weer in de doofpot te krijgen door te stellen dat een door Francesco Fonti (ex mafia) genoemd gifschip (Centraro) voor de kust van Calabrie geen gifvaten bevat. De Calabrische justitie heeft video opnamen gemaakt bij het wrak die wel vaten aantonen. Het blijkt dat de kamercommissie expres video opnamen van een naburig wrak van een gezonken passagierschip (Catania) heeft laten maken en het publiek wil doen geloven dat er niets aan de hand is. De maker van de video opnamen van de Centraro (Giuseppe Arena) is door de voorzitter van de kamercommissie onlangs te kakken gezet als een fantast en praatjesmaker. Wij denken dat het gaat om een enorm (wereldwijd) milieuschandaal gaat waarbij vergeleken het Probo Koala verhaal absolute peanuts is. Ook de VN, europese regeringen en multinationals zijn erbij betrokken. Hopelijk ga je er meer over publiceren bij de Wereldomroep of op Radio 1.

Laten we samen bidden. Maar wel met je ogen open. Je weet nooit wie er achter je staat.

donderdag 18 maart-2010
Wonderlijk. Maar toch ook weer niet. Precies een week geleden bereikte ons via een wat kreupel persbericht de blijde mare, dat "een 78-jarige Rotterdammer" was opgepakt, "die al jaren door de Italiaanse politie werd gezocht" en die uit de nor was ontsnapt, waar hij bromde wegens wapenhandel.
Bij navraag bleek het om onze Theodor Cranendonk te gaan. Wij hadden hem in de maanden daarvoor in deze serie al stevig in de bloemen gezet, omdat zijn naam plotseling weer was komen bovendrijven in Calabrië. Naar aanleiding van verse gebeurtenissen rond het dumpen van schepen met giftig afval in de 'Ndrangheta Zee. Of Theo als ervaren Schreibtischdumper daarin ook een actieve rol heeft gespeeld is (nog) niet duidelijk, maar zijn duistere Italiaanse Umwelt wel degelijk.
Een ding was in ieder geval zeker, hij had 30 bazooka's geleverd aan diezelfde Umwelt en daarvoor verdween hij tegen het einde van de vorige eeuw voor tien jaar in een Italiaanse kruipruimte. Een jaar later werd hij Gellistisch ontvlucht uit het hospitaal waar hij zwaar depressief lag te wezen en dook onder. Nou ja, dook onder. Hij deed daarna gewoon zaken. Ondanks een Italiaans opsporingsverzoek. Maar laten we geen echoput metselen. U weet dat allemaal al.
Waarom Theodor na pakembeet 10 jaar ineens in Rotjeknor bij de vellen werd gevat komt niet helemaal uit de vernice. Volgens voornoemd persbericht zouden een aantal Rotterdamse speursmurfen hem al een paar weken in de kieren hebben gehouden. Nee, niet stante pede naar binnen getrokken. Kennelijk moesten ze nog effe uitvlooien of de wops signor Cranendonk nog op hun lijssie hadden staan. Dat hadden ze. Het sein ging op groen en hoppa, Theo werd vriendelijk verzocht om even mee te gaan.
Als een of andere Italiaanse onverlaat in Nederland wordt voorzien van een paar ijzeren manchetten is normaliter de wereld aan de Basisweg te klein. Maar in dit geval niente. En ook de rest van de mainstream liet het geval liggen als een walmende drol op het parket.
Nou gaat het natuurlijk niet om niks. In Theo's sector zo vol bio-chemische en nucleaire kolerezooi wiemelt het van de 007-smurfen, geheimschrijvers op ministeries, avonturiers en ander volk dat het daglicht moeilijk kan verdragen. En geloof maar gerust dat Theo een koelcel vol met skeletten heeft hangen. Schoon aan de haak. Hij werd niet voor niks tien jaar geleden ontvlucht. Maar we hadden wat meer verwacht van onze beter in het spek zittende collega's. Zucht. Jammer. Misschien komt het nog. Stay tuned.

dinsdag 23 maart-2010
Wat we nou weer horen. De Rotterdamse smurfenbrigade was er al heel lang van op de hoogte, dat de in 1999 uit Italië gedroste bazookaprins en grootgifdumper Theodor Cranendonk zich in Rotjeknor ophield. En dat ie zich daar bediende van verschillende appartementen om zich een beetje uit de kijker te houden. Gekker nog, er zouden zich in de loop van de tijd verschillende Italiaanse persmuggen (of zogenaamde persmuggen, dat kan ook) gemeld hebben bij korpschef Aadsje Meijboom met de vraag wanneer Theo een enkeltje Italië kreeg. Per saldo lag er een internationaal verzoek tot aanhouding dus wat lette hem? Bovendien was de voormalige geliefde van zijn dochter aan het zingen geslagen en dus ging het al lang niet meer alleen over die ellendige bazooka's maar ook over zware vaatjes gif. Maar Aadsje gaf niet thuis, al dan niet daartoe aangezet door zijn ministerie onder leiding van good old hopser Joris Demmink.
Inmiddels is al naar buiten gesijpeld dat Theo zich niet zomaar in Italië laat slachten. Hij zal alle juridische middelen in de strijd gooien om uitlevering te voorkomen. Dat wordt dus voor ons nog formaggio, formaggio. Stay tuned.

donderdag 25 maart-2010
Godverdegodverdegodver. Gisteravond gezien? Niet? Meteen naar uitzending gemist. Heel prettig Netwerkje over onze vriend Theodor Cranendonk. Jawel. Wat we op zondag 14 maart (!) al meldden en waarover de mainstream angstvallig zweeg, bleek helemaal roos te zijn. De ouwe wapenhandelaar en grootgifdumper was inderdaad twee weken geleden gearresteerd in Rotjeknor. De lokale smurfen hadden hem volgens het verhaal net ontdekt en er stond nog een Italiaans verzoekje tot aanhouding open.
Moet gigantisch speurwerk zijn geweest als je weet dat Theo en Theo af en toe lekker zaten te smikkelen tussen allerlei andere habituële steunberen van de Nederlandse economie in Old Dutch. En als het zo uitkwam een tripje maakten naar Manila voor een party met hun Griekse gappie George "Elvis" Sarakinis en diens Filippijnse roddelvrouwtje Becky Garcia.
Maar wat denk je dat er gebeurt na Theo's arrestatie? Wordt ie na twee dagen door een doorgestudeerde vertegenwoordiger van Juf Justitia vrijgelaten. In afwachting van meer nieuws uit Italië. Want meneer Cranendonk werd als niet-vluchtgevaarlijk beschouwd. Heeft u ooit zo zout gevreten? Je houdt het niet voor mogelijk.
Maar zoals we al eerder boerden, zonder enige twijfel heeft Theo in zijn lange loopbaan niet alleen te maken gehad met avontuurlijke lieden, maar ook met stijve boordjes, krijtstreepjes en stropdassen. Kijk, en dan heb je het al gauw over een heel ander verhaal. Theo is een geheimschrijver. Een hele grote. En die gooi je niet gauw nonchalant in een kruipruimte. Die behandel je met zorg. Stay tuned.

maandag 29 maart-2010
Effies terug naar aflevering 1 van deze serie. Ter inleiding van deze verontrustende shit-serie besteedden we daarin aandacht aan de verklaringen van Francesco Fonti. Oud-lid van de Calabrische mafiavereniging 'Ndrangheta en naar eigen zeggen ooit bezig geweest met de afzink van volgestouwde gifschepen voor de Italiaanse kust. Op instigatie van het verenigingsbestuur, dat volgens hem op de warme assistentie kon rekenen van zowel hoge politieke geilbuiken in Rome als van een indrukwekkende reeks lokale laagwaardigheidsbekleders.
Merkwaardigerwijs boerde Francesco ook de naam op van een Russische deelnemer aan het wereldwijde dumpcomplot: Oleg Kovalyov. Zou een geslaagd zakenman wezen en een intimus van Vlad Poetin toen die nog rondmuizelde binnen de KGB. Nou zijn we niet erg thuis in het Russische wereldje van nomenklatura en oligarchen, maar we vonden inderdaad een meneer van die naam terug in de slagschaduw van de huidige Russische premier. Deze Oleg had eerst een flinke bult poen opzij gezet als baasje van een fors bedrijf in de Agro-industrie. Vervolgens werd ie in 1999 lid van de Duma en was in 2001 een van de oprichters van Vlad's Russia United.
Een flinke steunbeer van de Russische samenleving dus, deze Oleg. En als innige dank voor al zijn goede werken werd ie op 17 maart 2008 dan ook benoemd tot gouverneur van een uiterst belangrijk Russisch district, dat economisch op twee pijlers rust: landbouw en zware industrie. Met als absolute parel een joekel van een olieraffinaderij. Het gaat om Ryazan. En dat geeft ons een warm gevoel.
Ryazan kwam namelijk al eerder voorbij in deze serie. In verband met de recente investering van Midoil USA in de uitbreiding en modernisering van het vliegveld van Oleg's Ryazan (1). En nou kregen we wel binnen een paar uur na publicatie van dat artikeltje van de geen Nederlands beheersende oppasser van deze Amerikaanse geldzak te horen, dat zijn Midoil met een kantoortje in de Trump Tower geen reet te maken had met de Midoil BV van de Rotterdamse Cranendonkjes, maar voorlopig houden we nog maar even voet bij stuk. Want toeval? Toeval bestaat niet. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 11 van deze serie op onze Followup-site.

woensdag 31 maart-2010
Dat is geheid een feessie geweest bij Theo Cranendonk thuis. Compleet met muziek van het bandje van gappie George, dansen met Becky en daarna een hap en een slok bij de Old Dutch. Theo wordt namelijk niet uitgeleverd aan Italië. Dat is zeker. Mocht het Italiaanse OM alsnog vriendelijk verzoeken om Theo de jaren kruipruimte die hij nog tegoed heeft in verband met die verrekte bazooka-affaire te laten doorbrengen in een Nederlandse kruipruimte, dan zal dat verzoek door de collega's uit het stroomgebied van Maas en Waal welwillend worden bekeken.
Anders wordt het als ie voor de Italiaanse kadi wordt gesleurd voor bijvoorbeeld zijn aandeel in het dumpen van onaangename schepen. Dan wordt ie voor het proces wel naar Berlusconiland overgeheveld. Maar de kans op een dergelijk circus is net zo klein als de fluit van Manneke Pis. Theo, daar ga je jongen. Proost.

vrijdag 2 april-2010
Een dame met kloten. Die Antonella Grippo. Zij stelde ooit in haar talkshow op de Calabrische teeveezender Telespazio advocate Claudia Conidi in de gelegenheid om voor de camera's eens flink gas te geven. Ondermeer over de rol van verschillende keurig ogende ondernemingen bij de illegale dump van ellendige shit en illegale wapenleveranties die door de 'Ndrangetha werden verzorgd. Zoals Euro Rifiuti, Fin Chart, Ligure Abrisivi en Finance and Trade Service. Dat laatste bedrijfje was trouwens de Zwitserse outfit van onze Rotterdamse amico Theodor Cranendonk. De rijk geworden scharrelaar, die dankzij de welwillende medewerking van ons OM en niet gehinderd door onze wakkere mainstream pers vrolijk fluitend over de Westerkade banjert, terwijl ie ten zuiden van de Alpen nog zo'n tien jaar tegoed heeft. Die Antonella dus heeft de zak gekregen. Haar programma Perfidia is van de buis. Streep erdoor. Finito. Een kaal persberichtje. U wordt bedankt.
Zo gaat dat in een EU-land waar de grootste politieke partij "Volk van de Vrijheid" heet en elke kritiek op haar beleid bestempelt als smerig gekonkel van de linkse kerk. Good night, and good luck.

zaterdag 3 april-2010
Welke rol heeft de Nederlandse overheid gespeeld voor en na de arrestatie van Theodor Cranendonk? Ruim tien jaar nadat het Italiaanse bef- en smurfenapparaat Bazooka Theo op de internationale opsporing- en aanhoudingslijst had gezet? Die vraag is valide omdat de Nederlandse groothandelaar in shit na zijn verdwijntruc à la Gelli al die tijd zichtbaar voor iedereen die kijken wilde in 010 verbleef. En zaken deed.
De aanleiding tot zijn arrestatie is mistig, vooral gezien het feit dat een woordvoerder van de Rotjeknorse smurfenbrigade voor de teevee verklaarde dat ze hem al een tijdje in de kieren hadden. Zijn vrijlating na welgeteldtempnbsp;tempnbsp; twee dagen is nog mistiger. Maar als we het goed hebben begrepen zit Theootje voorlopig helemaal gebakken zolang ie ten westen van de lijn Drielandenpunt - Rottum en ten oosten van de duinen blijft.
Die voorkeursbehandeling deelt hij met een ander lid van de familie 'Ndrangetha, de Britse advocaat David Mills. Ook hij kreeg assistentie. In casu van Tony Blair's overheid, toen de Italiaanse justitie een verwoede poging deed om Mills uitgeleverd te krijgen in verband met zijn aandeel in twee corruptiezaken rond Papi Berlusconi. Daartoe stuurde het Milanese OM een brief met gedetailleerde onderzoeksgegevens naar Londen. Via welwillende Blair-knuppels bij het ministerie van Binnenlandse Zaken belandden die gegevens bij hun Italiaanse collega's en die reden vervolgens kundig het onderzoekskarretje in de poep. Het Italiaanse OM witheet. Mills bleef lekker thuis. En leefde samen met zijn vrouwtje (Blair's minister van Cultuur Tessa Jowell) genoeglijk verder in hun dure huisje, dat zij hadden kunnen aanschaffen dankzij een extraatje van 3,5 ton van Papi. Al dan niet via de Italiaanse reder Diego Attanasio. Konden ze een leuk huisje mee aanbetalen.
Natuurlijk is het met Theo anders gegaan. Maar dat ie net als zijn Britse Familielid met zijden handschoenen is aangepakt staat vast. Het wachten is op de mainstream. En dan bedoelen we niet de Maas. Ondertussen blijven wij onze bescheiden bijdrages leveren in deze mega-affaire. Stay tuned.

zondag 4 april-2010
Terug naar gisteren. We schreven toen het volgende:

"... En [advocaat Mills] leefde samen met zijn vrouwtje (Blairs'minister van Cultuur Tessa Jowell) genoeglijk verder in hun dure huisje, dat zij hadden kunnen aanschaffen dankzij een extraatje van 3,5 ton van Papi. Al dan niet via de Italiaanse reder Diego Attanasio".

In de kern was dat juist. Al was dat "genoeglijk" misschien wat al te ironisch. Want Tessa en David waren af en toe genoodzaakt om de luiken van hun huisje te sluiten vanwege het zware weer. Maar dan moet je ook maar niet zo staan te liegen als ze je vragen of je steekpenningen hebt aangenomen. Om Papi uit de wind te houden.
Tessa kwam er dankzij een "ich habe es nicht gewusst" nog vanaf en kon gewoon verdergaan met de minister uithangen. Maar haar mannetje David kreeg een zeperd van 4,5 jaar wegens het aannemen van bribes. Gelukkig is er dan altijd nog de mogelijkheid om in beroep te gaan. En als dat nodig is nog een keer. Vervolgens kan je de zaak nog zo lang traineren dat de hele zaak verjaart. En wat denk je? Juist. Dat laatste gebeurde afgelopen februari. Mills van het haakje.
Bij de door Papi beheerste teeveezender RAI Uno werd tijdens de stijf bekeken nieuwsuitzending van 8 uur triomfantelijk getoeterd dat Mills was vrijgesproken door de rechters. Bij een deel van de redactie zakte spontaan de broek cq. de slip af. Onderandere bij de popi presentatrice Maria Luisa Busi. Na de nodige eilie in de Uno-tent werd zij uiteindelijk met twee van haar collega's in de berm gemanouvreerd. Met ingang van morgen. Omdat zij de hoofdredactie een stelletje slaafse kutkevers vonden en Maria Luisa bij een interview had geboerd over "zuiveringen" binnen de redactie. Zo gaat dat in een land waar de mafia aan de touwtjes trekt.
Wie er bij ons precies aan de analoge touwtjes trekt kunnen we moeilijk vaststellen. Hoezeer je het misschien ook zou willen, je kan per slot de RVD niet zomaar als een P2-loge of een mafiafamilie wegzetten. Maar het is de afgelopen maanden in de mainstream pers wel wonderlijk stil gebleven rond de zaak van Mill's brother Theo Cranendonk. Toegegeven, het Nederlands Dagvod boerde iets, maar wie leest dat? De rest werd aan de blogs overgelaten. Tot gisteren. Toen pakte De Telegrof daar ineens een hele pagina uit over Theo. Oké, weinig wat we niet wisten. Of het moet die boze Italiaanse OM-bef zijn, die weigerde de affaire af te leggen op de bijna omvallende stapel. Maar het begin is er. En dat is tegenswoordig al heel wat. Stay tuned.

maandag 5 april-2010
Nou vooruit, hebben we gemist. Maar je kan niet alles lezen. Het weekvod VN heeft eind vorige week ook de nodige aandacht besteed aan de zaak Cranendonk en zijn Calabrische Familie. Stond ondermeer in dat Theo en Theo belangstelling zouden hebben gehad voor het vliegveldproject Niederrhein van wijlen Willem Endstra cs. Het bleef bij woorden. Geen daden dus. De connectie zou via een oliepijplijntje tot stand zijn gekomen. Willem belegde nog wel eens wat vluchtige poen in wat barrels olie en Theo en Theo handelde daarin. Zo zou het zijn gekomen.
Niet aan de orde kwam Willem's warme zakelijke band met de Berlusconi's, die bij ons zo leutig staat beschreven in het kleine maar fijne serietje "Hahaha". Dat Papi in de coulissen een ferme rol speelt bij het wel en wee van de 'Ndrangetha valt op het gemak af te leiden uit de affaire rond de Britse bef David Mills. Awel, met een beetje goeie wil kom je dan tot de conclusie dat vriend Theo in dezelfde vijver zat te vissen als vriend Willem. Toegegeven, er kan misschien geen q.e.d. onder, maar interessant is die connectie wel degelijk. Leve de conspiracy. Stay tuned.

vrijdag 16 april-2010
Over de Rotterdamse mafiagabber Theodor Cranendonk hebben we na de mainstream hickup van eind maart niks meer vernomen. We nemen aan dat meneer na het vriendelijk tweedaags geneuzel met de jongens en meisjes van het Nederlandse OM weer rustig hier en daar een vorkje meeprikt aan de oevers van de Maas. En verder in afwachting van nieuwe steekproeven uit de stad van Yo, Wes, Clarence en Klaas wat damage control verricht.
Of die controlewerkzaamheden zich ook uitstrekken tot de overkant van het plasje weten we niet, maar als onze info juist is dan bonken er in verband met deze affaire ook nog een stel 010-lijken aan de binnenkant van een Londense kastdeur. Niet om met een dubbele achterwaartse schroef van achterover te vallen, want per saldo is de Britse hoofdstad een van de financiële centra op deze aardkloot. En dus even per saldo een van de centra van internationale vuiligheid, die als het even kan wordt afgedekt door zwaargestiekte beffen, ambtenaren en pollitici.
Neem bijvoorbeeld alleen maar consigliere David Mills. Pleegt niet zo'n beetje meineed ten behoeve van Papi B., toucheert daarvoor 3,5 ton (Pond) en komt daar vrolijk fluitend mee weg. Papi was trouwens niet de enige mafiagabber voor wie amico Davido iets deed. Zo rotzooide hij bijvoorbeeld al decennia geleden met Marcello dell'Utri. Een vrij recentelijk wegens verboden kunstjes veroordeelde Italiaanse ouwe bef, zakenpief en polliticus, die als loopbrug fungeerde/fungeert tussen Papi en de Cosa Nostra.
Nou is het wat prematuur om direct de link te leggen tussen Mills en Cranendonk. Voorlopig gaan de eerste berichten alleen nog maar over een bekende Nederlandse bef, die voor Theo de papieren rompslomp verzorgde bij zijn internationale zaakjes. Ook al waren die zaakjes letterlijk om van te kotsen. Maar wat niet is kan nog komen. Stay tuned.

maandag 15 november-2010
God, was dat effe een pak van ons hart. Afgelopen vrijdag besliste een kleine verzameling pruiken in Londen, dat Marisa Merico niet zal worden uitgeleverd aan Italië. Daar wachtte haar nog een stevig strafje voor het witwassen van een berg avontuurlijke meloenen en handel in verwarrende middelen. Marisa dus hartstikke blij.
Zoals we al eerder boerden is Marisa de dochter van Emilio di Giovine (1). En op zijn beurt was Emilio indertijd de zware jongen die namens de 'Ndrangetha tegen een leuke vergoeding 30 bazooka's betrok bij good old Theodor Cranendonk. De man die in de vorige eeuw de poten nam uit Italië en daarna nog jaren en jaren vanuit Rotjeknor zijn handeltjes kon voortzetten onder het oog van het ministerie van hopskoning Joris I en de lokale smurfenbrigade. Toen hij dit jaar voor de orkestbak werd getrokken wisten ze in Den Haag niet hoe snel ze voor Theo de deur naar Berlusconiland moesten dichtgooien. Justice for all? Kom op nou! Stay tuned.

1. Als wij u waren zouden wij aflevering 5 van deze wonderschone serie nog even doornemen. Terug te vinden op onze Followup-site.

maandag 29 november-2010
Nee, wij weten niet zeker of onze Rotterdamse bazookaboy Theodor Cranendonk zelf rechtstreeks betrokken is geweest bij het dumpen van ellendig afval in de zeeën rond Berlusconi's laars. Maar zijn avontuurlijke buddies van de 'Ndrangetha wel degelijk. Zoals eerder in deze serie al uit de vuile doeken is gedaan.
Nou is dumpen vers één, maar waar die rotzooi vandaan komt vers twee. Want hoe komt een clubje mafiosi bijvoorbeeld aan een zootje nucleair, chemisch of biologisch afval? Dat moet toch ergens aan het eind van een keurige productielijn van keurige bedrijven zijn opgeslagen. En dan? Exact. Dan moet je het trafigureren. Liefst tegen zo laag mogelijke kosten, want er moet wat overblijven voor de aandeelhouders. Vaak met medeweten of medewerking van overheden. Onder het tegenwoordig zo populaire libertijnse credo "niet lullen, zakken vullen".
Nou zal niet in alle gevallen de hulp van de Calabrische grim reapers zijn ingeroepen. Soms is dat niet nodig. Bijvoorbeeld bij het dumpen van ouwe bommen en raketten uit de good old WO II en de anti-Slobo oorlog in de jaren negentig. Daarvoor zijn namelijk door Rome en Brussel officieel zes zones uitgezet in de Adriatische Zee en als je niet al te wild snorkelt zal je daar geen last van krijgen. Maar volgens de Italiaanse journalist Gianni Lannes liegen de jongens en meisjes van de NATO-Silvio combine dat ze barsten. Volgens hem gaat het niet om 6 maar om 24 zones en sommige daarvan liggen niet in internationale wateren, maar redelijk dicht bij de kust. Om eens wat te noemen, op vijftig mijl buiten de kust van het door toeristen zo geliefde Istrië ligt een berg narigheid waarvan dolfijnen al uit hun graat zijn gegaan en schildpadden de soep niet hebben gehaald.
Lannes heeft inmiddels al voldoende gegevens verzameld om er een boek mee te vullen. Komt binnenkort in de schappen. Zal wel weer even de nodige scheisse veroorzaken totdat blijkt dat Silvio een deern van 15 heeft gehopst of een Somalische tiener van plan was het NATO-hoofdkwartier op te blazen met een onsje PETN in zijn neusgaten. Dan draait de wind. Stay tuned.

dinsdag 28 juni-2011
Het zal toch niet waar wezen hè? Krijgen we daar toch een mail uit Spanje!
Dat mafiagabber Theo Cranendonk senior een hokkie heeft betrokken in de buurt van Marbella. Nou kunnen wij ons voorstellen dat een appartement in 010 behoorlijk je strot uit kan gaan hangen. Maar met zo'n verhuizing naar een weelderig oord waar het wiemelt van avontuurlijke ondernemers zet ie wel de bef te kakkert, die hem zijn schoenveters terugbezorgde om buiten de petoet van het zonnetje te kunnen genieten. In afwachting van een mogelijk Italiaans verzoek tot uitlevering van onze bazooka- en dumpspecialist. Theo was niet vluchtgevaarlijk.
We hebben inmiddels wel gevraagd om meer details, want wat is zeker in deze wereld vol ehec en echec? Kan je je afvragen of het wijs is om nu al met dit wankele nieuws te komen, maar een skoep is een skoep en we worden niet graag afgetroefd door een netwerkje van kwaaie Lansburries of luitjes van een oud-links kerkeblaadje. Stay tuned.

maandag 4 juli-2011
Voor de liefhebbers. Volgens onze bronnen in het zonnige zuiden zou de niet vluchtgevaarlijke Theo Cranendonk verblijven in het appartementencomplex "Hacienda del Sol" in Estepona, niet al te ver van Marbella. De leverancier van bazooka's en andere snuisterijen zou daar ondermeer zaken doen met René Coltof. Ooit door ons gedoopt tot minister van Buitenlandse van het Endstra-imperium en net als Theo geen onbekende in het Italiaanse milieu (1). Wat voor zaken? Weten we nog niet, maar het zal niet gaan om het rondbrengen van pizza's. Stay tuned.

1. Raadpleeg onze zoekmachine en ga op visite op de Followupsite, alwaar Reneetje figureert in het kleine, maar o zo fijne serietje "Hahahaha".

woensdag 20 februari-2013
Een mens zit raar in elkaar. Lazen we een paar dagen geleden dat ze in Moskou een vat met cement hadden gevonden. Dat cement bleek als verpakking te zijn gebruikt voor een dooie meneer. Ene Mikhail Pakhomov. Een beetje godfather in de misdaadjournalistiek denkt dan meteen terug aan André Brilleman en John Roselli (1). Alleen, die vaten met gemengde inhoud werden in het water gekieperd. Bij dit gevalletje in Moskou werd het vat met inhoud aangetroffen in een garage.
Pakhomov zou volgens de eerste berichten in de dagvodden wat kopekes schuldig zijn geweest aan een voormalige hoge mieter uit het Russische staatsapparaat, die iets deed in de utiliteitensfeer. Toen mieter het zat was werd Mikhail op klaarlichte dag door drie krachtige onverlaten in een auto gepropt, die zich vervolgens naar een cementmolen spoedde. Een beetje ordinair allemaal en Russische diepduikers denken dan ook dat er heel wat meer achter deze moord schuilgaat.
De ontvoering vond overigens plaats in Lipetsk, waar Mikhail een prominent raadslid was. Lipetsk? Lipetsk? Wat was daar ook alweer mee? Gaan we voor terug naar 1 februari 2010 (2). Toen gaven we gas over een miljardendeal tussen de plaatselijke prominente autoriteiten en Midoil USA. Had te maken met een aanzienlijke verbetering van het vliegveld aldaar en de infrastructuur eromheen. Namens de Amerikanen tekende ene Vincent Joseph Crandon. Kaassie voor de media zou je zeggen. Nou, dat was mondjesmaat. En nog een zuinig mondje ook. Zelfs zo zuinig, dat Vincent Joseph een paar dagen later (!!) de gordijnen inging toen wij (!!) melding maakten van de deal. Waarom? Nou, wij legden verband tussen de Midoil BV van mafiamaatje Theo Cranendonk en Midoil USA van vriend Crandon. In een hilarische mailwisseling ontkende Vincent Joseph bij hoog en iets lager, dat zijn Midoil familie was van Theo's Midoil.
Wij lieten het toen voor wat het was. Maar waar knalden wij gisteren bovenop? Op een publicatie uit 2012 over een voorgenomen samenwerking tussen de Nederlandse oliehandelaar van Midoil USA en de Australische onderneming Astra Resources die op de klippen was gelopen voor hij buitengaats was. Ging over een deal van 750 meloen, maar Astra kon zijn financiële afspraken niet waar maken. Einde verhaal (3).
Nou kunnen wij het echt niet helpen Vincent Joseph, maar als je nog te beroerd bent om de betrokken Nederlandse handelaar te noemen, dan zij we opnieuw zo vrij om die naam voor je in te vullen: Midoil BV in Rotjeknor. Wie anders? Stay tuned.

(1) Kickbokser André Brilleman was een enforcer uit het gevolg van avontuurlijk ondernemer en marmottenliefhebber Klaas Bruinsma. Na een ripdeal vond Klaas begin 1985 de tijd gekomen om André te demonteren en in een vat met cement te water te laten.
John Roselli (Filippo Sacco) was een invloedrijke mafioso in de film- en gokwereld in Californië. In 1976 werd hij op dezelfde manier als later Brilleman ingemetseld en in de plomp gedeponeerd. Waarschijnlijk naar aanleiding van zijn openbare getuigenissen over de Bay of Pigs-operatie en de moord op JFK.
(2) Zie aflevering 11 van deze serie.
(3) Kunt u lezen, lees dan mee.

maandag 4 november-2013
Voor wie het nog niet wist, deze serie is gewijd aan de sombere activiteiten van de Zuiditaliaanse wiseguys en een Nederlandse bijdehand, Theo Cranendonk. Letterlijk een smeerboel, waarin het slordige afzinken van allerlei levensbedreigende afval min of meer centraal staat. Daar is onlangs dit boeiend hoofdstukje aan toegevoegd. Voor de makers van Expeditie Robinson lijkt de streek ten zuiden van Napels een ideale plek voor een nieuwe survivalreeks. Adviesje: hul de robinsonnetjes wel in een Japans rubberen pak (1). Het staat zo slordig als ze ultiem basic terugkomen in Nederland.

(1) Zie aflevering 3 van “Stralingstoerisme” dd. 21 oktober 2013.

maandag 27 januari-2014
Ons geheugen is niet meer wat het geweest is. Maar deze uitspraak herinneren we ons als de dag van toen: “Dan is Willem [Endstra, red.] heel bescheiden. Gewoon een bord spaghetti van een tientje. Daar houdt Wim van. Een goudeerlijke man. Meneer Berlusconi vindt meneer Endstra een heel fijne vent. Dat soort mensen checkt echt wel met wie ze zaken doen”.
Dit staaltje verstandsverbijstering was afkomstig van scharrelondernemer René Coltof en de Berlusconi die hij bedoelde was Paolo, de broer van (1). Momenteel vice-voorzitter van AC Milan en zonder twijfel in de wolken dat zijn club weer beschikt over zijn tweede kleine negertje. Ditmaal in de persoon van Clarence Seedorf (2).
Over die wolken willen wij het nog even hebben. Die worden namelijk verspreid bij de verbranding van allerlei giftige narigheid in de “Driehoek des doods” ten noorden van Napels. Dat werk wordt uitgevoerd door leden van de lokale mafia aka de Camorra. Wat niet valt te cremeren wordt al decennia lang meters diep begraven en zorgt zo voor een toetje in het drinkwater. Doen die jongens uiteraard niet voor niks. In deze tak van de Italiaanse nijverheid gaat naar voorzichtige schatting zo'n 16 miljard dollar per jaar om.
Naar aanleiding van een langdurige aria van voormalig mafiatopman Carmine Schiavone heeft de Italiaanse regering nu besloten het leger op de driehoek af te sturen. Om een einde te maken aan de kankerverwekkende praktijken van deze mafiosi en een beginnetje te kunnen maken met een grondige schoonmaakbeurt. Dat laatste zal zonder twijfel worden uitbesteed aan een particuliere firma met enige expertise. En u voelt hem al komen... yep, hole in one.
Volgens good old Carmine is er bij deze illegale praktijken een Milanees bemiddelingsbureautje actief. Daar kan je terecht als je een illegale begrafenis of een crematie voor je vuiligheid zoekt. Dat bureautje zou worden geleid door dezelfde heer, die volgens René Coltof tot het soort mensen behoort die echt wel checken met wie ze zaken doen. Paolo Berlusconi. Die ontkent tot ie groen ziet. Hoewel dat geen kleur is die bij hem past. Misschien horen we nog eens of Paolo op zijn vestje wordt gespuugd.
Btw, nu we het toch over Hollanders in den vreemde hebben: zou Paolo ooit met onze Theo Cranendonk te maken hebben gehad? Rustig, rustig. Het is maar een vraag. Stay tuned.

(1) Zie de eerste aflevering van de serie "Hahaha" dd. 29 november 2002 op onze Followupsite.
(2) Begin februari 2013 liet deze fijne vent zich op deze wijze uit over Mario Balotelli, die toen net voor AC Milan zijn kunstjes vertoonde.

Hij is niet dood. Hij leeft. Wie? Henri de la Gardère (1)? Nee, Vincent Joseph Crandon. Het baasje van investeringsvehikel MidOil USA. Dat trokken wij op 1 februari 2010 uit de kruipolie naar aanleiding van een miljardendeal die Vince namens MidOil USA had ondertekend in het Russische Lipetsk. Ging om het verbeteren van de infra-structuur van het lokale vliegveld en zijn directe omgeving. Dat kon toen nog. De tweede Koude Oorlog was nog niet uitgebroken. Een paar dagen na die publicatie stortte diezelfde Crandon een flink aantal fiolen van gramschap over ons uit. Wij hadden namelijk het lef gehad om MidOil USA te verbinden met MidOil uit Rotjeknor. De outfit van Theodor Cranendonk. Een avontuurlijke ondernemer die dikke duivekater was met de 'Ndrangetha en in dat rekverband betrokken zou zijn geweest bij het afzinken van gifschepen, handel in wapentuig en meer van dat soort narigheid. Theo was door de Italiaanse smurfemarij opgepakt, maar had dankzij een inventieve depressie een hospitaal weten te bereiken en via deze medische faciliteit een appartement in 010, waar hij door de Hollandse secret state verder netjes werd afgeschermd. De vanuit de Trump Tower in New York opererende Crandon vond het maar niks dat wij de twee MidOils aan elkaar vastknoopten. En toen wij hem erop wezen dat zijn naam wel erg leek op de in de hete was gekrompen naam Cranendonk was ie helemaal in alle 50 staten. Waar maak je je druk om zou je zeggen. Vooral ook, omdat we in februari 2013 ontdekten dat de twee MidOils wel degelijk met elkaar in verbinding stonden. Nou ja, what the Frans. Inmiddels zijn we ruim twee jaar verder en wie kwamen we toevallig tegen bij een wandelingetje door het net? VJC! Hij zou een streep hebben gezet door het project in Lipetsk vanwege de downfall van de MH-17 en nu op het punt staan om samen met een stel Macau-Chinezen en de Britse gokonderneming 2UP een casino in Atlantic City, de Revel, over te nemen. Is daar iets mis mee? Nou nee. Maar nieuwsgierig als wij zijn zetten we toch eventjes een spa in de grond en vonden een overheerlijke lekkernij in een artikel in de New Yorker van vorig weekend. Komt ie:

“Crandon had been eying Revel for a year. Crandon who is 53, grew up in Delaware, but his parents were from New Jersey, and as a kid he worked at a service station his grandfather owned on the Black Horse Pike. His surname used to be Ceccola; Crandon is an adaptation of Cranendonk. His father-in-law is Theodor Cranendonk, a wealthy Dutch Oil trader who was once imprisoned in Italy on charges of delivering thirty bazookas to the Mafia. (“It was all made up”, Crandon says. According to Crandon, Dutch commandoes sprung Cranendonk from a prison hospital and brought him back to the Netherlands.) One of Crandon's investment vehicles is called MidOil, but Cranendonk was not involved in the Revel bid. “He doesn't do gambling”, Crandon said”.

Nou u weer. En dan wij weer. Stay tuned.

(1) Fameus degenvechter uit de romans van de Franse schrijver Paul Féval. 

Begrijpt u het, begrijpen wij het. Was toch niet niks wat Vincent Joseph Brandon aka Ceccola vorige week liet vallen tegenover de New Yorker (1). Bijvoorbeeld dat Nederlandse commando's indertijd zijn schoonvader Theo Cranendonk stiekem uit een Italiaans gevangenishospitaal zouden hebben getakeld en naar Rotjeknor hebben overgeheveld. Waar de afdeling secret state Theo vervolgens keurig uit de wind hield (2). Nou kan Vincent liegen dat ie legergroen ziet. Ten bewijze daarvan een stukje proza uit de correspondentie die hij met ons voerde naar aanleiding van onze publicatie over een investering van het door hem beheerde MidOil USA van 5 miljard dollar ten zuiden van Moskou. Komt ie:“I don't know why you have the impression that there is something “fishy” about my company. I am born and raised American citizen, and we have no connection to anyone in Holland. And, your logic with a connection because the name Crandon and Cranendonk resemble each other is completely illogical. According to your logic the current President of the United States mr. Obama must certainly be a terrorist because his name bears a “remarkable resemblance” to Osama”.Het lijkt een correcte opmerking, hoewel je erover kan twisten of Obama in essentie niet net zo'n terrorist is als wijlen Osama. Maar inmiddels is gebleken, dat we het bij het rechte eind hadden: Crandon is een samentrekking van Cranendonk en Vince blijkt de schoonzoon van Theo te wezen. Dus weten we niet zeker of zijn mededeling over die Nederlandse commando's waar is of gewoon gejodel in de ruimte. Maar toch. Het kan ook zomaar waar zijn. En wees eerlijk, dan is het een sensationeel gegeven. Nederland zet de Italiaanse justitie voor lullo bolognese. Is dat leuk of is dat leuk? Stay tuned.(1) Voor wie niet weet waar dit over gaat, zie aflevering 31 van gisteren.
(2) Vergelijk de analoge behandeling die de beruchte chemiewinkelier Frans van Anraat kreeg van de AIVD. Huisje, beestje, paspoortje. 

Even een mailtje ertegenaan. Noem het een plaagstootje. Want het is te interessant om zomaar te laten passeren. We bedoelen de uitspraak van Vincent Joseph Crandon aka Ceccola, dat zijn schoonvader Theo Cranendonk wel op een zeer merkwaardige wijze uit Italië naar Nederland is overgeheveld. Door Nederlandse commando's. Het klinkt bizar, maar denk erom dat Theo een hele stoot kennis had opgedaan over het functioneren van een imposant rijtje secret states en de verbindingen tussen onder- en bovenwereld (1). En wees eerlijk, dat blijft een boeiend onderwerp. Goed, een mailtje dus. Komt ie:

"Dear mr. Crandon,In behalf of a follow-up in the series “Ship Ahoy” we would like to know if the Dutch commandoes liberating your father-in-law out of an Italian military hospital (we refer to an article in The New Yorker) were rogue elements or regulars”.

Bij een vorige gelegenheid leek Vince sterk op Speedy Gonzalez. Gek, maar we hebben nu het idee, dat het antwoord wat langer op zich zal laten wachten. Even in conclaaf met Rotterdam begrijpt u. Stay tuned.

(1) Lees full speed ahead deze serie en stuur ons daarna een bloemetje. 

Nee. Noppes. Nog geen antwoord van Vince Crandon aka Ceccola op onze mail van gisteren. Zal wel op zijn sodemieter hebben gehad van zijn schoonfamilie in 010. Of van zijn vrouwtje, Theo Cranendonk's dochter Marie Louise, die zich in vroeger tijden zo lekker liet verwennen door voormalig “Ndrangetha”-kopstuk Emilio di Giovine. Die warme genegenheid raakte in het slop toen Emilio besloot om te gaan zingen en pappa Theo de nodige problemen bezorgde. Ondermeer over de 30 bazooka's die Theo ooit aan Emilio's club had geleverd.
Het is na al die tijd lastig om vast te stellen of die anti-tanklorren ook gebruikt zijn. Vast staat wel, dat Emilio in de eerste helft van de jaren negentig met veel boem en pats uit een zwaarbewaakte petoet in Lissabon is bevrijd en daarna met een helicopter de vrijheid tegemoet wiekte. Het team dat die raid uitvoerde zou daarbij gebruik hebben gemaakt van ground-to-air raketten en stond onder leiding van Carlos Galamas Ferreira. Net als Theo zelf een oud-commando (!). Carlos liet bij de actie overigens wel het leven. Of de rest van zijn team ook uit (ex-) commando's bestond is nooit naar buiten gewurmd. Maar gezien de verse revelaties van Vince is dat niet onwaarschijnlijk. 
Zo. En nu maar wachten op de reacties. Welke reacties? Nou, bijvoorbeeld van die oh zo alerte msm. En van Vince natuurlijk. Stay tuned. 

Even wat rechtzetten. Vince Crandon blijkt niet de sponde te delen met Marie Louise, het voormalige liefje van Emilio di Giovine, maar met een andere dochter van Theo Cranendonk: Christine. Een oud leerling van de internationale school in Beverweerd (rip) en vanaf juni 2006 mede-directeur van MidOil USA. Onze innige deelneming. Stay tuned.

Wielrenners willen er nog wel eens over lullen. Gebrek aan vorm. En als zich dat voordoet dan rijden ze als een ouwe zondagskrant. Zoiets overkwam ons blijkbaar ook met het schrijven van de recente stukkies over Vincent Crandon aka Ceccola en diens revelaties over zijn schoonvader. Ging niet soepeltjes. Foutje over het vrouwtje van Vince cq. een van de dochters van Theo, de godfather van de familie Cranendonk. En nu weer een foutje over de historische bevrijdingspoging van capo Emilio de Giovine uit een petoet in Lissabon. Stond inderdaad onder leiding van de Portugese ex-commando Carlos Galamas Ferreira, die een stel zwaarbewapende Kroatische vechtjassen tegen een aangename gage even een uitje had bezorgd. Weg van het toenmalig “Joegoslavisch” oorlogsgebied. Maar de bevrijdingspoging ging in schoonheid ten onder en Emilio bleef zitten waar ie zat. Pas nadat hij een reeks schone aria's ten beste had gegeven aan internationale snuffelsmurfen over zijn Marokkaanse netwerk mocht hij vertrekken. 
Zo, weet u dat ook weer. Overigens zijn we gigantisch onder de indruk over de vloedgolf aan reacties uit msm-kringen. Maar ja, waar gaat het ook helemaal over. Een Nederlandse onverlaat werkt nauw samen met een Italiaanse capo en zijn cluppie. Gaat voor lange tijd achter een deur met een gaatje wegens de verkoop van 30 bazooka's aan die capo. Krijgt daar ettelijke malen bezoek van een Nederlandse diplomaat. Wordt volgens zijn schoonzoon na een paar jaar bevrijd door een koppel Nederlandse (ex-?) commando's. Wordt vervolgens stiekem gehuisvest in Rotjeknor en leeft daar als Dieu en France, ondanks uitleveringsverzoeken van het Italiaanse OM. Dan wordt ie “ontdekt” door collega's van ons en moet ie voor de vorm even elders worden opgeborgen. Het Italiaanse OM kan een dikke krijgen, journalisten worden het bos ingestuurd en antwoorden op vragen van ijverige Kamerleden worden plechtig bijgezet op de erebegraafplaats van de Commissie Stiekem. En Theo? Theo verdwijnt uiteindelijk in een revalidatiecentrum na wat ongemakken uit de seniorenklasse. Uiteraard met de belofte dat ie stijf zijn wafel houdt over de staatsgeheimen die hij heeft opgeslagen. Ziet u? Waar gaat het helemaal over? Stay tuned.

Een longshot. Daarvoor moeten we even terugfietsen in deze serie. Zoals eerder vermeld zeilde good old Theo Cranendonk eind jaren negentig een Italiaanse petoet in wegens de verkoop van een dertigtal bazooka's aan zijn 'Ndrangetha-makker Emilio di Giovene. Maar er was tijdens het voorafgaande onderzoek meer shit aangetroffen. Shit die tijdens het proces tegen Theo verder niet aan de orde kwam. Nucleaire shit. Vind u allemaal terug in de afleveringen 7, 8 en 10 van deze serie. Opvallend in dat deel van het verhaal was de naam van een Italiaanse ingenieur die bij de vermelde uraniumdeals tussen een reeks van beschaafde en minder beschaafde landen als een soort intermediair fungeerde. Ene Giorgio Comerio. Even dat gegeven vasthouden aub. 
Toen Theo eenmaal in een kerker was geworpen kreeg ie daar een paar keer bezoek van een medewerker van het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken. Nou hoort het tot de normale taken van dat ministerie om in een buitenlandse nor zuchtende landgenoten bijstand te verlenen. Maar in dit geval was er ook een andere reden om Theo bij te staan. Hij moest zijn wafel houden. Vooral over de uraniumdeals. Omdat het per saldo om geheime deals ging waarbij ondermeer Euratom betrokken was kan de betrokken gleufhoed ook heel goed een medewerker van de toen nog bestaande Inlichtingen Dienst Buitenland zijn geweest. Een dienst die vreemd genoeg ressorteerde onder het ministerie van Algemene Zaken onder leiding van de vigerende premier en zo'n levendige connectie onderhield met de Gladiolengemeenschap (1). Hoe vreemd is in dit licht dan zo'n recente uitspraak van Vince Crandon dat zijn schoonvader uit diens detentie werd bevrijd door een plukje Nederlandse commando's? Al dan niet met toestemming van de Italiaanse secret state. Niet vreemd.
Nu gaan we verhuizen. Naar de serie “Lubbers en de muzelmannenbom”. Gaat over de geheime nucleaire onderhandelingen tussen een afvaardiging van het Nederlandse bedrijfsleven en een officiële Syrische delegatie beginjaren tachtig. Op Cyprus. Aanwezig onderandere een Italiaanse ingenieur annex kernfysicus en een ambtenaar van het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken (2). Net als onze laatste revelaties in deze serie werd “Lubbers en de muzelmannenbom” ook met de inmiddels gebruikelijk geworden silence of the msm-lambs ontvangen. En wij? Wij gaan gewoon door. In alle silence. Stay tuned.

(1) Zowel de dienst als het Nederlandse Gladiolenfiliaal zouden door premier Lubbers in de eerste helft van de jaren negentig zijn opgeheven. Je moet het geloven willen.
(2) Zie ook "steekspel rondom een uraniumdeal". Een story met een sterk Rotterdams karakter.

Gianni Lannes is zwaar zwanger. Van een boek dat binnenkort in Italië het levenslicht ziet en gaat over een onderwerp dat deze serie op gang bracht: de dumping van allerlei levensgevaarlijke narigheid in de zeeën rondom de lieslaars en de gevolgen daarvan voor de volksgezondheid. Overigens geen mare incognitum voor de bekende journalist en fotograaf. Hij heeft er al veel over geschreven. Aan de hand van officiële paperassen.
In het boek komt aan de orde, dat de NATO al sinds jaren naast nucleaire en bio-chemische restvoorraden ook raketten en soortgelijk oud roest eerder genoemde zeeën in mietert. Daarvoor zijn officieel zes stortplaatsen in internationale wateren aangewezen, maar volgens Gianni zijn het er officieus wel 24. Waarvan het merendeel zich in Italiaanse en Kroatische kustwateren bevindt.
Eerder in deze serie wisten we al te melden dat in veel gevallen de autoriteiten driftig samenwerken met de mafia. En dan kan je wel schande kraaien, maar veel zin heeft dat niet. Getuige de deftige Haagse behandeling die Theo Cranendonk als Nederlandse betrokkene bij deze handel des doods ten deel viel. We kunnen het lot van het nieuwe boek van Gianni Lannes voorspellen. Wat gerommel in de pers. Wat vragen in het parlement. De belofte van de Italiaanse regering om een onderzoek in te stellen. En dat was het. What else? Stay tuned.

@#$%&+>#!!! De bus gemist. Wij gingen ervan uit dat het belangrijkste in deze serie over Theo Cranendonk wel zo'n beetje gezegd was. Over zijn verboden handel in wapens, nucleaire spulletjes, chemische shit, zijn Italiaanse vrienden, zijn Amerikaanse schoonzoon en de bescherming die hij genoot vanuit Den Haag toen hij ineens stevig in het licht van de koplampen was komen te staan. Normaliter had hij het lot van zijn collega Viktor Bout gedeeld. Maar dit is Nederland, waar Vrouwe Justitia de gelijkenis met een dronken wijf op de kermis moeiteloos doorstaat en de msm in dit soort gevallen hun oren naar de Zoetermeerse wind hangen.
Tot zover onze woede.We kregen een mail. Van een collega uit Australië. Die luidde als volgt. Komt ie.

“I am enjoying your blog about the toxic ships, an amazing story. Theo Cranendonk was involved with Thirath Kemlani in 1970's in removing the Australian Labor government of Gough Whitlam. Through crooked financial deals and forged documents. Was Theo senior even involved then with state security or the CIA?”

Een bescheiden rondje Goegel en we vonden inderdaad de sporen van Theo. Het enorme politieke schandaal in de jaren zeventig aan de andere kant van de bol vond zijn oorsprong in een telex die bij Theo kwam binnenrollen. Hij was afkomstig van de Chinese im- en exportjongleur Thomas Yu aan het kantoor van Theo in Rotjeknor. Met het bericht dat de Australische regering hush hush op zoek was naar een miljardeninjectie. Tegen een leuke rente. Toevalligerwijs had Theo bezoek. Van een Pakistaanse collega uit Londen. Ene Thirath Khemlani. En die ging meteen volledig uit zijn dakterras. Hij zou dat varkentje, of liever dat lammetje, wel even wassen. Samen met Theo ging hij op pad. Het liep op niets uit. Als je tenminste de val van een socialistische regering niets vindt.
De bus gemist? Wij? Dat mag je wel zeggen. Stay tuned.

Op zich zo'n gekke vraag nog niet. Van onze Australische lezer. Of Theo Cranendonk iets vandoen had met de BVD cq. de CIA ten tijde van het schandaal rond premier Whitlam (1). Per saldo was Theo af en toe samen met Dirk Keijer actief in het ondeugende circuit. En dat strekte zich uit tot in de Sovjet Unie. Allicht dat je dan in aanraking komt met snuffelsmurfen. Komt nog bij, dat de Australische operatie zeker in een later stadium mede in handen raakte van Amerikaanse griezels die zich ophielden achter de voorpui van de Nugan Hand Bank. Een outfit waar de CIA de revenuën uit de handel in hero uit de Gouden Driehoek door de wasstraat haalde. Tot die lieden behoorden ondermeer Ed Wilson, Tom Clines, Rafael Quintero, Richard Secord, Richard Armitage en Ted Shackley. Van wie de laatste nog furore zou maken aan de zijde van een andere louche Nederlandse olieboer en bankier: John Deuss.
Wanneer voornoemde griezels precies bij het financieringsproject van Theo en zijn Pakistaanse gabber Tirath Khemlani instapten is niet duidelijk. Maar toen premier Whitlam langzaamaan pruimtabak kreeg van de Amerikaanse oorlogsmisdaden in Vietnam en omgeving en politiek een vredelievender pad insloeg gingen zijn duimen in de schroef. Moeilijk was dat niet, want de langdurige pogingen om bij de Midden-Oostelijke oliejurken in het geheim een onderhandse lening los te wrikken had een flinke lading papier en telexen achtergelaten. En toen Whitlam weigerde om aan de Amerikaanse eisen te voldoen en terug te keren op zijn schreden, verschenen er dan ook recht uit de bek van het paard plotseling artikelen in de Australische msm over diens avontuurlijke buitenparlementaire activiteiten. Hij kreeg de zak van de Britse gouverneur-generaal Kerr en werd vervangen door Malcolm Fraser, die buitengewoon in het putje bleek te vallen aan de Potomac. Zal niemand echt verbazen. En de rol van Theo in dit geheel? Weten we niet. Maar wat weten we eigenlijk wel van hem? Verrekte weinig. En voor een WOBje hebben we de kracht niet meer. De hoop blijft dus gevestigd op een lezer in the know. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 40 van 26 september jl.

Het zal u misschien aan uw corona roesten. Of de CIA in 1975 een regelrechte coup pleegde in Australië. Maar dat was wel zo en de democratisch gekozen premier Gough Whitlam was de pineut. Waarom we aandacht besteden aan die happening is dit recente artikel van onze fameuze Australische collega John Pilger, die in het verleden ook al eens een boek daarover in de etalage heeft gepletterd: “A Secret Country”. Hebben we niet gelezen. Ons budget is vergelijkbaar met dat van een door de blauwe brievenbrigade gelummeld gezin met kinderopvangtoeslag. Daarom weten we niet of in Pilger's boek ook aandacht is besteed aan de Nederlandse bijdrage aan het Australische drama. Nederlandse bijdrage? Jawel, daarover vindt u meer in de pikante afleveringen 40 en 41 van deze geruchtmakende serie. Lezen op anderhalve meter. Voor alle zekerheid. Stay tuned.

Jan Portein