Skip to main content

dinsdag 25 september-2012
Een paar jaar geleden had een succesvolle voetballer (laten we hem A. noemen) net getekend voor zijn verhuizing van de ene Nederlandse subtopper naar een andere, toen hij plotsklaps een aanzienlijk betere buitenlandse aanbieding in zijn gleuf kreeg. A. baalde als een Jolande-stekker. Zou je het zelf wezen. Vooral als je nog overzeese schulden hebt en je familie er ook niet al te riant voor staat. Wat doe je in je onschuld? Je neemt een bef. Eentje die weet hoe de hazen de middenstip overdenderen. Het werd een veldslag die enthousiast werd geëtaleerd door de mainstreamvodden en de Hilversumse melkkoeien. Maar dankzij zijn bef, die zich ooit nog regelmatig encanailleerde met Amsterdams rap en roet in barretje Lexington, greep A. de gladiolen en trok de stoute schoenen aan bij de buitenlandse foebelclub. Had de kadi geweten dat de betrokken bef en A. ook een onderlinge overeenkomst hadden getekend, waarbij werd vastgelegd dat bef ook als een soortement zaakwaarnemer voor zijn cliënt optrad, was het vonnis misschien anders uitgevallen. Maar achteraf kijk een je een koe in haar spelerstunnel.
Wil niet zeggen dat daarmee de sportkous af was. Het gesteggel over de legitimiteit van de deal en de tussenliggende transferbedragen duurde nog even. En ook dat werd zo’n zeventig meter breed uitgemeten in de mainstream. Maar weinig tot niks over de tekengelden, die na her en der lichtelijk te zijn afgeroomd op de buitenlandse rekening van A. waren terechtgekomen. De bef raadde zijn cliënt aan in ieder geval de Nederlandse tekenpoen terug te hevelen naar het land achter de duinen om allerlei geouwehoer te voorkomen. Alleen, dan komen blauwe brievenbestellers en ander ongerief er misschien achter dat je een buitenlandse rekening had, dus kon A. beter het hele katje van de buitenlandse bank halen en het op avontuurlijke wijze op een derden rekening van zijn bef/waarnemer zetten. Dan zou die ervoor zorgen dat het tekengeld van de verliezende Nederlandse partij weer bij de rechtmatige eigenaar terechtkwam. Uiteraard met aftrek van zijn fee.
Aldus geschiedde. Een duvelstoejager van A. werd naar Zuid-Spanje gestuurd om alle tekenflorijnen op te halen. In een wegrestaurant werden hem twee sporttassen overhandigd en na die overdracht reisde hij spoorslags terug naar Amsterdam. Onder begeleiding van een “bodyguard”, die optrad namens A’s nieuwe club. Vond betrokken duvelstoejager niet zo aangenaam, maar aan het eind van de rit wachtte hem 25 roodjes voor de klus en dan word je gauw wat toegeeflijker. Zelfs als je onderweg de broodjes en benzine moet betalen. Na aankomst pleegde de bef een belletje met Zuid-Europa dat alles in orde was, pleurde de tekenpoen op een derden rekening en stak daarna 250 roodjes in zijn zak.
Ballentrapper A. maakte er nadien geen hout meer van en hij vervolgde zijn carrière al spoedig in het Midden-Oosten. Of de betrokken bef nog steeds als een soortement zaakwaarnemer voor hem optreedt en de derden rekening nog in gebruik is weten we niet. Maar met de bef gaat het goed. Nou, de ballen maar weer. Dex Lura.

  • Datum: .

woensdag 31 oktober-2012
Kijk, wij weten van foebele net zoveel als een koe van de zorgpremie, maar als het zondagavond 7 uur is nemen we wel met een bord wortelstamp of een andere lekkernij op de bank plaats om te zien hoe de eredivisionista elkaar ‘smiddags te lijf zijn gegaan. Om ons soms te verbazen over het opvallend mis grabbelen van keepers, het coulante ga-gerust-uw-gang-gedrag van verdedigers en het naast rossen voor een volledig verlaten doel van 7 meter 32. En onze wortelstamp tegen ons breedbeeld aan te flikkeren als de scheids een lullige “vergissing” begaat die de hele wedstrijd naar de kloten helpt. Op zulke momenten vraag je je wel eens af of wij hier achter de duinen heiliger zijn dan Benedictus. Als binnen ons Vierde Rijk overal met klappen poen wordt geschoven om de uitslag van foebelwedstrijden te beïnvloeden, waarom dan niet hier? En nou niet meteen wijzen naar de eigenaar van een Chinese buurtschuur, wij kunnen er ook wat van.
Het p-woord is inmiddels gevallen. De hele voetballerij staat er scheef van en spelers die vijf keer een balletje hoog kunnen houden worden al net zo driftig verhandeld als pronte dames in de vleesindustrie. Wij vroegen ons af hoe vaak deze handel over de halallijn gaat en aan wie kan je dat beter vragen dan aan een zogenaamde licentiehouder. Een van de Nederlandse licentiehouders is Daphne de Vos. Een mevrouw die haar basiskennis opdeed op de Montessori, zich na een vierjarige studie op de UvA bef in het fiscaal recht mocht noemen en de nodige weetjes verzamelde op het gebied van wortelstamp en andere zaken die wij dagelijks naar binnen slaan. Aldus gewapend werd zij in 2007 FIFA licentiehouder en wat later baasje van Top Sports Group BV in het rustieke Ouderkerk aan de Amstel.
Goed, je moet ergens beginnen dus wij tekkelden Daphne met het volgende onschuldige mailtje. Komt ie:

"Geachte mevrouw De Vos,
Wij zijn bezig met het concipiëren van een artikel over de transfermarkt in de voetballerij. Afgaande op de informatie op de site van "Transfermarkt" zou u in het bezit zijn van een licentie. Dat wil zeggen op de Britse en Duitse sites. Niet op de Nederlandse. Kunt u ons zeggen waarom dat laatste niet het geval is? Verder viel het ons op dat uw naam op voornoemde buitenlandse sites in een adem wordt genoemd met die van de heren Van Ophuizen en Haatrecht, beiden zonder licentie. Houdt dat in dat beide heren gebruik maken van uw licentie bij hun activiteiten op het terrein van transfers? Tenslotte zouden wij van u willen weten of u een relatie bent cq. onderhoudt met mr. Pim de Vos, die zich bij herhaling bezighoudt met rechtzaken in deze specifieke tak van sport. U bij voorbaat hartelijk dankend voor uw medewerking...
".

Nou daar kan niemand een blessure van oplopen. Nu maar hopen dat Daphne even tijd heeft. De Ballen. Dex Lura. Stay tuned.

  • Datum: .

maandag 5 november-2012
Er viel ons nu pas iets op. Daphne de Vos heeft het op haar LinkedInpagina alleen maar over de opleidingen die zij heeft gevolgd om het te schoppen tot wat ze nu is: baasje van Topsports Group BV. Ze blijkt volgens dat bescheiden lijstje in 1987 een hele zooi Montessorijaren achter zich te hebben gelaten. Dan sluit ze in 1991 een vierjarige studie fiscale beffelogie af en krijgt in 2011 een bos gladiolen na een cursusje voedselcoach. Vreemde eend in dat Linke rijtje vormt de vermelding dat ze in 2007 een licentie van de FIFA verwierf om voetbalvlees te verhandelen. Maar verder niks over hoe ze aan de kost kwam in al die jaren. Vandaar ook de vragen die wij haar op 31 oktober jl. mailsgewijs stelden en waarop wij heel onsportief nog geen antwoord hebben ontvangen. Een van die vragen had betrekking op haar mogelijke relatie met bekende bef en voormalig barretje Lexington-habitué Pim de Vos (1). Nou die relatie is er. Volgens een belangrijke meneer in de vaderlandse voetballerij is Daphne een volle nicht van Pim en zou zij werkzaam zijn geweest op diens kantoor.
Ook op onze vraag of de licentieloze heren Van Ophuizen en Haatrecht bij tijd en wijle onder haar vleugels opereerden op de transfermarkt geen antwoord. Nou ontstaat op die markt af en toe heel wat gekrakeel over de transfer van een voetballer en meestal gaat het dan over de poen. Dan treden zijn belangenbehartigers in het krijt. Laten we zeggen Daphne cq. iemand die onder haar licentie een graantje meepikt. Soms loopt dat gekrakeel uit op een heuse rechtzaak. En wie is daarin gespecialiseerd? Juist. Neef Pim. Is dat errug? Nee, maar waarom is Daphne dan zo zwijgzaam als we haar een eenvoudig te beantwoorden mailtje sturen? Begrijpt u onze zorgen? Gelukkig. Staan we niet alleen. Stay tuned.

(1) Over het obscure barretje Lexington hebben we in het voorbijgaan al eens meer geschreven. Zie in dit verband bijvoorbeeld het artikeltje “U-bochten” dd. 30 december 2005.

  • Datum: .

Het zou je zomaar kunnen ontgaan. Door al het nieuws over de gewelddadige match tussen de Brusselse junta met de beruchte gestrekt-been-artiest Dijsselbloem in de gelederen en Griekenland Vooruit. De UEFA heeft de foebelclub Olympiakos Piraeus toegelaten tot de groepsfase van de komende Champions League. Onder voorbehoud, want er is nog steeds een juridische snuffelactie onderweg naar de ondeugende praktijken van Olympiakos' voorzitter en grootaandeelhouder Vangelis Marinakis. Meneer zou volgens het OM samen met een paar bobo's van de Griekse ballenbond betrokken zijn (geweest) bij dingetjes als chantage, afpersing, omkoping, fraude en... matchfixing. Mocht dat laatste voor honderd procent worden bewezen, dan kan Olympiakos deelname aan de Champions League voorlopig schudden. Inmiddels mag Marinakis zich al een maand niet meer bemoeien met de dagelijkse driehoekjes, steekpassjes en peren over de tribune bij zijn club. Maar dankzij zijn vette aandelenpakket is zijn invloed nog steeds uiterst voelbaar. 
Zal u misschien zeggen, interessant, maar wat hebben wij daarmee te schaften? Nou, zoals wij al eerder hebben geboerd is meneer Marinakis ook nog eens bestuurslid van de Griekse gokfirma Interlot (1). Geen brandschone onderneming om het elegant te houden. En leverancier van de software die bij onze Staatsloterij in gebruik is en niet zo lang geleden zorgde voor een mud beroerde publiciteit. Of het Griekse justitiële onderzoek zich ook over deze materie uitstrekt valt buiten het bereik van onze antenne. Maar eigenwijs als we zijn blijven we deze affaire in de kieren houden. Ondanks, of juist omdat, de oranje walvis ons zo stellig liet weten dat er niks aan de hand was. Dus stay tuned.

(1) Zie Octopussy 545 dd. 8 december 2014

  • Datum: .

Het nieuws is nog warm. Dat Christiano Ronaldo de Spaanse blauwe brievenbrigade geflest heeft voor een kleine 15 meloen euro. Alweer een rupsje nooitgenoeg. Typisch voor de commerciële voetballerij? Mag je wel zeggen. Vandaag staat bijvoorbeeld een ploeggenoot van Ronaldo voor de kadi: Luka Modric. Het gracieuze motertje van Real Madrid. Luka mag samen met Dejan Lovren van Liverpool getuigen in het proces tegen Zdravko Madric, hun voormalige werkgever bij Dinamo Zagreb. Gaat om een bedragje van ruim 17 meloen dat Zdravko door de neuzen van de Kroatische brigadisten zou hebben geboord. Hoe het volgens het OM precies zit kan u hier met kleine slokjes tot u nemen. Mocht u de draad kwijt raken denk dan aan de vermaarde uitspraak “tikkie terug Jaap”. Stay tuned.

  • Datum: .

Naar aanleiding van onze bijdrage van gisteren in deze serie kregen wij dit mailtje uit de zuidas van het Vierde Rijk. Waar lijkt dit op? Ja, dachten wij ook. Het lijkt wel een film. Maar zeg niet dat het niet kan. Die Grieken kunnen er wat van als het om gokken en fixen gaat. Stay tuned.

  • Datum: .

Is het iets besmettelijks? Zit het in de lucht? Het is gek, maar er duikt in deze periode ineens de nodige ongein op over de voetballerij. Gisteren zeilde bijvoorbeeld de Quote deze story in de cyberruimte. Nou rinkelden bij ons geen bellen over die Aleksei Korotaev. Maar over die prins Henri de Croy wel degelijk. Komt zo: In de jaren tachtig was ie auto-importeur in Nederland. Op zich een eerzaam beroep, maar dankzij Henk Kamp weten we sinds kort dat in dat wereldje ook de nodige rotte appeltjes rondrollen (1). En als het om de import van antieke auto's gaat verwijzen we graag naar de serie “Roestig”, waarin wordt beschreven wat voor kansen er in die branche liggen om een extraatje te verdienen. Met hulp van de overheid. Maar dit terzijde.
Prins Henri verhuisde in diezelfde jaren tachtig naar Hong Kong om daar aan de slag te gaan voor de Nederlandse bank Mees & Hope. Daarna trok hij naar Londen, werd employé bij het filiaal van de Belgische Generale Bank en trouwde met een Colombiaanse. Van dat laatste kan je geen chocola of cocapasta maken. Wij maken ook niet allemaal kaas. Via nog een stekkie bij Bank Degroof in Luxemburg komt onze prins uiteindelijk terecht in een durp bij Neuchâtel, trekt de beheer- en adviesfirma Jawer uit de grond, vindt een handig fiscaal foefje uit en belandt daarmee zowel in Huize Penarie als de Panama Capers.
Maar nou het leuke. Prins Henri komt ook voor in onze eigen annalen. Daarvoor moeten we in zijn achteruit. Naar 4 december 2001. Daar vinden we “de zwarte prins” terug op “de lijst Meeûs”. Een intrigerende lijst van klinkende namen die door Comte Yann de Meeûs d'Argenteuil in 1999 was samengesteld en verzonden aan het Belgische Comité P., de Franse politie en de Amerikaanse DEA. Volgens hem waren ze allemaal betrokken bij de handel in koters en ondeugende middelen. De Comte werd gesepareerd en mesjogge verklaard. Daarna hebben we de lijst nog bij verschillende gelegenheden naar boven getrokken. En nu dus weer. Want er is niks mis met ons geheugen. Stay tuned.

(1) Zie de twee afleveringen van de serie “Henk en zijn honnepon” van respectievelijk 31 mei 2017 en 4 juni 2017.

  • Datum: .

Vorige week woensdag peerden we nog het nieuws het veld in dat Luka Modric moest getuigen (1). Ging over de vraag of zijn ouwe Kroatische werkegever ruim 17 meloen door de neuzen van de blauwe brievenbrigadisten had geboord. Ondermeer via een een-tweetje met Luka. Wat denk je? Begint Luka tegenstrijdige verklaringen af te leggen over hoe het geld precies had gerold. Lees en bedenkt u wel tweemaal als u uw eigen blauwe brief invult. Dat ziet er somber uit voor Luka. En Real Madrid. Zo zie je maar. Poen maakt niet gelukkig. Stay tuned.

(1) Zie Balletje 005

  • Datum: .

We zijn lui vandaag. Mooi weer. Biertje. Wat troffen wij vandaag ondanks onszelf aan op Nu.nl, een van de trouwe wachters tegen nepnieuws? Dit bericht. Over Henri de Croy. En laat dat nou een ouwe bekende van ons zijn. Awel zulle! Trap even terug in deze serie en u vindt een heul smakelijk hapje. Fijne dag nog. Stay tuned (JP).

  • Datum: .

Niks verbaast ons meer. Een van de namen die in de Dubai Papers omhoog bubbelt is die van de Britse bef David Mills. Daarover hebben wij in het verleden in verband met zijn geheime werkzaamheden voor Bunga Bunga-liefhebber Berlusconi al het nodige op de stoeprand gezet. Onder andere in de serie “Fraude en Corruptie”. What's new? Stay tuned (JP).

  • Datum: .

Door Jan Portein.

Kregen ze een flink afzakkertje van bij het Comité P. De Belgische toezichthouder op het reilen en zeilen binnen het smurfenapparaat. Waarvan? Nou, dat wij de zogenaamde Lijst Meeûs in ons bezit hadden en dat wij die na een vergeefse poging om die lijst van een beetje context te voorzien zonder pardon op het net hadden laten zakken. Praten we over 4 december 2001 (1). Zal u waarschijnlijk niet meteen een spontaan flashbekkie van krijgen dus bij deze het bewuste artikeltje dat bijna uit zijn voegen stuiterde van de met naam en toenaam opgevoerde hoge stutten van de Belgische samenleving. Stutten die door Comte Yann de Meeûs d'Argenteuil allemaal werden beschuldigd van handel in verwarrende middelen en koters. Een van hen was prins Henri de Croy. En laten we die nou op 16 juni 2017 en twee jaar later opnieuw voor de bumper krijgen (2). Jawel. Uiteraard halen we dat allemaal niet op, omdat we niks anders te doen hebben. Nee, er is een directe aanleiding. Lees dit en zoek daarna een staminee op om bij te komen. Henri hoef je dus niet te vertellen hoe je pakken poen door een wasstraat ramt. Blijft wel de vraag waar die poen vandaan komt. Of zou Yann indertijd toch gelijk hebben gehad? En.....hoe staat het wat dat betreft met de rest van de jongens en meisjes op zijn lijst? Comité P ? Laat maar. Stay tuned.

(1) Kijk hier even als je die lijst wilt zien. iets naar beneden scrollen...
(2) Zie de afleveringen 7 en 9 van deze serie.

  • Datum: .