Door Jan Portein

Eerst duwen wij even uw geheugen onder de kouwe douche. Om de hoofdfiguur in spe van deze serie, Jaap-Pieter Elenbaas, alvast van een fleurig kader te voorzien. Daarvoor moeten we terug naar de afleveringen 26 en 27 van de serie “Vrienden onder elkaar” waarin Jaap-Pieter's praktijken prominent aan bod komen. Inclusief het toesturen van suggestieve klerenhangertjes aan onverlaten die aan zijn eigen fauteuilpoten of die van zijn opdrachtgevers zaagden. Verder kwam Jaap-Pieter bij ons nog voorbij in aflevering 46 van de serie “Skenes vanachter de coulissen”. Mocht u na het smakelijk verorberen van al dit heerlijks nog een gaatje over hebben dan adviseren wij u met graagte om bij Goegel even te zoeken naar “De criminele notarissen Eldering en Van der Veen”. Komt u terecht op de schrik en verderf verderf zaaiende site “De Notaris” van Marcel Vrinssen. En daar vindt u dan moeiteloos naast voornoemde notarissen ook Jaap-Pieter terug. Een financieel expert die na zijn voortijdig afgeknapte bancaire carrière zijn toevlucht zocht in de zorg. Daarover ontvingen wij van een oude vertrouwde correspondent de aan duidelijkheid weinig te wensen mail. Komt ie:

“Die teringlijer van een Jaap-Pieter Elenbaas is er bij Van Lanschot uitgeflikkerd na al mijn tweets over hem destijds en de onthulling dat hij lid was van dat businessclubje in het Wapen van Rijsenburg [club van 100, red.]. Hij is toen gaan werken bij blindeninstituut Bartimeushage in Doorn”.

En dat was correct. Jaap-Pieter beschreef die zwaai aan de carrièretrapeze alsvolgt. Komt ie:

“Veel van wat ik tot nu toe heb opgebouwd en geleerd, dank ik aan trouwe werkgevers in de financiële sector als Achmea, Staal en Van Lanschot. Na 23 jaar financiële dienstverlening is dat in 2019 geëindigd met mijn vertrek bij Van Lanschot. Met zoveel veranderingen in de financiële sector was ik dit keer niet de persoon die de verandering leidde, maar was ik onderdeel van de verandering. Is dat erg? Het is nooit leuk om zo'n boodschap te horen, aan de andere kant gaf het mij de mogelijkheid om mijn eigen pad te ontwikkelen. Op een of andere manier lukt mij dat slecht als ik letterlijk en figuurlijk nog verbonden ben aan mijn opdracht, mijn team, klanten en werkgever. En ook van deze ervaringen leer je weer. Hoe ga je ermee om dat je van de ene op de andere dag er niet meer bij hoort. Of dat afscheid nemen nog niet zo makkelijk is; hoe deed ik dat zelf bij collega's of hoe nemen anderen afscheid van jou? Ik weet zeker dat ik iemands vertrek nu anders zal beleven. Letterlijk is je (vrije) tijd zo ingevuld. En hoe zorg je ervoor dat deze tijd ook betekenis heeft? Ik heb dat onder andere gedaan met vrijwilligerswerk. Door vrijwilligerswerk heb ik nieuw inzicht gekregen in diverse leefwerelden en ben je ook weer onderdeel van een sociaal en zakelijk verband.
Voor mijzelf was al duidelijk dat ik een overstap naar een andere sector wilde maken en met een sterke wens naar “de zorg”. Een sector met betekenis en die in allerlei opzichten ertoe doet. De financiële sector steekt de afgelopen jaren veel energie in het bepalen en neerzetten van haar maatschappelijke voetafdruk. Hoe je het wendt of keert is de betekenis van dat product toch emotieloos, behalve als de belegging niet rendeert:-). Die emotie en betrokkenheid is in de zorg er van nature en zij zoeken juist naar een balans waarin betrokkenheid en betekenis gecombineerd worden met zakelijker handelen.
Hoe mooi is het dat ik mijn bijdrage ga leveren aan de verandering. Hoe dan? Per 1 februari a.s. Start ik als Manager Klant & Relatie bij Bartimeus. Bartimeus heeft de ambitie om de expertise-organisatie te zijn voor iedereen met een visuële beperking. De teams van Klant & Relatie zijn het visitekaartje van Bartimeus en de vanzelfsprekende schakel om de buiten- en de binnenwereld met elkaar te verbinden. Wij zijn het welkom voor de klant, de inspirator voor de organisatie en de aanjager voor verbeteringen van werkprocessen. Rollen en verwachtingen die mij bekend zijn en die passen in mijn eigen ambitie en de missie van Bartimeus. “Zorgen dat alle mensen met een visuële beperking 100 % kunnen leven”. Bartimeus is in 2020 gestart met een nieuwe inrichting en leidende werkprincipes. Ik zal leren over de zorginhoud & complexiteit en haar cultuur. Gelijktijdig wil ik graag mijn ervaring inzetten om deze kanteling tot een succes te maken. Een resultaat voor alle betrokkenen: onze cliënten, zorgverleners/verwijzers & onze medewerkers, zodat Bartimeus zowel maatschappelijk als financieel rendement levert. Trots dat ik deze overstap maak. Zo begint 2020 met een mooi nieuw begin, proces en ambitie.
# Bartimeus#100 % leven#hetgaatnietomhoeveelprocentjezietmaarhoeveelprocentjeleeft#Bartimeuslaathetzien.”

Van teringlijer tot een zalvende zoon van Timeüs. Ce n'est qu'un pas. Stay tuned.

Door Jan Portein.

Je kan het vragen. Aan een of andere hotemetoot bij Van Lanschot. Waarom Jaap-Pieter Elenbaas een paar jaar geleden de zak kreeg bij het filiaal van die bank in het Palermo van de Utrechtse heuvelrug [Zeist, red.].
Maar wij hebben in het verleden Van Lanschot met name in verband met onoirbare praktijken tussen Schaffhausen en Genève al vele malen bij de vulles gezet (1). Dus wat hebben we te verwachten? Waarschijnlijk wat gekeuvel over het beschermen van de privacy van Jaap-Pieter, die respectievelijk directeur is geweest van Van Lanschot's flappenfiliaal in Utrecht en Zeist en zijn bancaire carrière daar afsloot als Manager Client Services. Naar eigen suggestie als slachtoffer van een reorganisatie (1). Ja, ja. Even een kwootje uit een van de hoofdstukken uit “De Notaris”, de meesterlijke site van Marcel Vrinssen. Komt ie:

“... En zo heeft ze [Hanneke Eldering-Veenemans] dus ook de macht over Jaap-Pieter Elenbaas. Een grote man bij Van Lanschot Bankiers. Hij is zelfs filiaaldirecteur geweest van Van Lanschot Bankiers in Zeist. En waar kennen we Zeist van als we het over criminelen hebben? Maar neef Jaap is nogal goed thuis in adviezen geven aan mensen met teveel geld. Mensen zoals zijn tante, de weduwe Eldering. Ze heeft al teveel geld, maar wil nog véél meer geld. En daar komt de taak van neef Jaap om de hoek kijken. Zijn taak is om uit te zoeken waar de weduwe Eldering haar, inmiddels bijna geheel gewassen, financiële bezit kan beleggen om er nog véél meer van te maken. Zo heeft de weduwe Eldering vele miljoenen geïnvesteerd in NPM Capital en in HAL Investments... Haar geïnvesteerde geld is in de laatste jaren verdrievoudigd. Vooral door de miljoenen die op aanraden van Jaap-Pieter Elenbaas zijn geïnvesteerd in SHV Holdings... En ook in het moederbedrijf van SHV Holdings zitten enkele oude bekenden van notariskantoor Eldering op de hogere/hoogste posten. Waardoor het voor de weduwe Eldering niet zo moeilijk is om via een bedrijf als SHV Holdings haar gejatte buit wit te wassen”.

Misschien werd dit sinkhole wat al te riskant voor Van Lanschot en was dat de reden om Jaap-Pieter weg te reorganiseren. Hoe dit ook zij, na enige tijd zijn wonden gelikt te hebben stortte Jaap-Pieter zich naar eigen zeggen in het vrijwilligerswerk. Van wat hij nou precies vrij en willig deed is voor ons niet of nauwelijks iets terug te vinden. Mogelijk zocht hij de balletjes op die in het struweel waren achtergelaten bij golfclub Anderstein. Of riep hij als Teammanager bij voetbalvereniging DEV Doorn af en toe hup bij een wedstrijd van de D-tjes. Of bracht hij tassen met inhoud weg voor tante Hanneke (2). Je weet het niet. Ja, hij had een leuk contact met de Stichting Kirc. Die deed en doet onderzoek naar de interactie tussen klant en bedrijf en misschien dat Jaap-Pieter daar een tijdje heeft rondgewaard als volontair. Btw.: tussen alle sponsors van die stichting huizen twee uiterst interessante bedrijven: Odigo en Verint (3). Alletwee dikke Paasstol met de Mossad. Maar goed, daar kan Jaap-Pieter niks aan doen. Overigens blijft het vooralsnog wel een raadsel waarom de voormalige bankier notabene voor een automatiseringsklus is binnengeloodst bij Bartimeus. Een zorginstelling voor blinden en slechtzienden. Hebben we het nog over. Stay tuned.

(1) Zie Jaap-Pieter's verklaring in deel 1.
(2) Zie Octopussy 565, 566 en voor de goede orde 567. Gaan over Pierre Salik en de weduwe samen op stap naar Zwitserland om wat poen onder te brengen.
(3) Zie de serie “Comverse” en wie weinig geduld heeft verwijzen we naar aflevering 18.

Door Jan Portein.

We got mail. Ging over Jaap-Pieter Elenbaas. De neef van de weduwe Eldering-Veenemans, die zowel in onze serie Octopussy als op de site “De Notaris” van Marcel Vrinssen zo'n favorietenrol vervult. In een eerder stadium raakten wij al heel licht van de 100 graden over het feit dat onze Jaap-Pieter het had gebracht tot het directeurschap van de Van Lanschot-filialen in respectievelijk Utrecht en Zeist. Wat ons betreft leek zijn heliumgehalte een tikkie te hoog. Maar je kan je vergissen. Hoewel. Zijn carrière raakte aan het eind van het vorig decennium plotseling in een vrille, die een dramatisch einde kende. Jaap-Pieter moest zijn biezen en zijn bullen pakken. Hij verzeilde daarna nolens volens in vooralsnog wat onduidelijk vrijwilligerswerk tot hij bij het blinden en slechtziendeninstituut Bartimeus zijn biezen en bullen weer uit kon pakken. De hoogte van het aantal maandelijkse pegels lag dan wel een paar tonnetjes lager dan bij Van Lanschot, maar je moet wat. Wie bij Bartimeus Jaap-Pieter een reddingsboei onder de oksels bezorgde is niet helemaal duidelijk. De naam van bestuurder Jan Naaktgeboren waart rond door de krochten van het instituut. Maar het zijn fluisteringen en daar moet je voorzichtig mee zijn. Toch blijft de vraag op grond waarvan de inhoud van Jaap-Pieter voldoende werd geacht om zijn entree te maken als manager in de zorgsector wel even bij ons hangen. Voor alle duidelijkheid: figuurlijk gesproken. Niet aan een klerenhangertje (1). En die twijfel werd deze week nog versterkt door de al eerder vermelde mail van een van onze fanatieke lezers. Die luidde ondermeer alsvolgt. Komt ie:

“... JPE voert op zijn Linkedin pagina de titel Masters Degree Economics. Als het al zou kloppen dat hij is afgestudeerd aan de Radboud in 1996, dan mag hij die titel (helaas voor hem) niet zomaar voeren. Want als ik goed geïnformeerd ben dan is in 2002 de zogenaamde “bamastructuur” ingevoerd en mogen afgestudeerden vanaf dat jaar pas deze titel dragen. Voor 2002 kon je overigens wel de drs.-titel verwerven. In het proefschriftregister van de Radboud Universiteit komt de naam van Jaap-Pieter Elenbaas niet voor. JPE is dus in ieder geval niet gepromoveerd. Dat blijkt tenminste niet uit het register. Wel vind ik onderzoekers en wetenschappers met de naam Elenbaas, maar met andere voornamen. Het register gaat terug tot ongeveer 1930. Verder is bij de dienst DIA [Dienst Informatie en Administratie, red.] in Groningen niets te vinden over JPE in het algemene register m.b.t. een universitaire studie of promotie onderzoek. Maar deze informatie is niet geheel sluitend, want het kan ook zijn dat JPE een HBO-graad heeft gehaald. Maar dat zou dan nà 2002 geweest moeten zijn en dat blijkt niet uit zijn c.v. Die informatie is niet zomaar te achterhalen en door derden niet in te zien bij het DIA vanwege AVG-[Algemene Verordening Gegevensbescherming, red.] regeltjes”.

Het is net als met die vrijwilligersklusjes van JPE: geen hom, geen kuit, geen vega. En dat biedt ruimte voor speculaties. Bijvoorbeeld over de rol die de Elderling-kongsie mogelijk heeft gespeeld bij het listig opstoten van JPE in de vaart der Van Lanschot-volkeren. Waarom de betrokken kongsie na het echec van JPE bij de oh zo deftige bank hem ietwat onvoorzichtig achterliet bij een bushalte waar Jan Naaktgeboren hem uiteindelijk zou hebben opgepikt is niet duidelijk. Want een ding is zeker: Jaap-Pieter moet bij Van Lanschot de nodige kennis hebben opgedaan van het sinistere reilen en zeilen van voornoemde kongsie. Ergo... U begrijpt waar we heen willen? Juist. U bent weer masterlijk. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 1 van deze serie.

Door Jan Portein.

Het idee was echt wel dolletjes. Elke woning van Bartimeus voorzien van Google Home-apparatuur. Spraakgestuurde technologie die het leven van de in hun gezichtsvermogen gehandicapte bewoners aanzienlijk zou verbeteren. Dat idee werd in 2021 te water gelaten en iedereen was enthousiast. Er werd een pilot in elkaar gehangen en zeven bewoners mochten de door Google Nederland gratis verstrekte nouveauté uitproberen. Om het schip knappies in de vaargeul te manouvreren werd “ambassadeur” en EO-coryfee Bert van Leeuwen door het vele meloenen herbergende Bartimeusfonds aan boord gehesen. En daar bleef het niet bij: ook de club van Jan Slagter meldde zich om het project een voorspoedige vaart te bezorgen. Naar verluidt leverde die actie twee tonnetjes op. Volgens de berekeningen van het Fonds kostte het alles bij mekaar zo'n 1600 piek om een bewoner van Bartimeus in staat te stellen redelijk zelfstandig activiteiten te ontplooien. Als je alleen al van die 2 ton van Janus uitgaat zouden dan volgens Bartjes inmiddels zo'n 125 bewoners dat Google orgel in huis kunnen hebben. Maar is dat ook zo? Voorlopig konden wij alleen die zeven testpiloten enigszins lokaliseren, maar na al dat gejuich uit 2021 (inclusief dat van klantenmanager Jaap-Pieter Elenbaas) alleen nog maar het bericht dat er een hulpgids is ontwikkeld voor aspirant Google Homers. Verder niks meer. Geen stukkie tekst. Geen fotootjes. Niks. Dus nieuwsgierig als wij van nature zijn wendden wij ons tot het Fonds met de volgende mail. Komt ie:

“L.S.,
Twee jaar geleden ging bij Bartimeus een project van start dat in aanleg voorzag in het installeren van Google Home in alle Bartimeus woningen. We zijn nu twee jaar verder en wij zouden graag willen weten wat er van dat project inmiddels is geworden. Dit ter meerdere glorie van onze artikelenserie “Zorgelijk”, die ondermeer aandacht besteedt aan de woelige carrière van klantenmanager en financieel expert Jaap-Pieter Elenbaas. U bij voorbaat hartelijk dankend voor uw medewerking,

Krgrds,
Jan Portein,
redactie Kleintje Muurkrant.“

Mocht u twijfels hebben, ook een mailtje als hierboven dient een goed doel: transparantie. Voorwaarts en stay tuned.

Door Jan Portein

Een term als teringlijer zal bij u misschien niet vlak achter uw gebit liggen. Maar als iemand het bloed onder je nagels wegpompt wil de rem per ongeluk nog wel eens los schieten. In dit verband verwijzen wij u met nauwelijks verholen enthousiasme naar aflevering 1 van deze serie, waar een van onze trouwe correspondenten plankgas gaf over Jaap-Pieter Elenbaas en hem daarbij de titel van … teringlijer meegaf. En eerlijk is eerlijk we moeten onze rem goed in de gaten houden bij het napluizen van JPE's activiteiten. Neem nou bijvoorbeeld het conflict met een van de cliëntenraden van Bartimeus. Dat liep dankzij zijn eigen Machiavelli-gedrag zo uit de klauwen dat hij zich genoodzaakt zag de raad te ontbinden. Maar zijn listig geschuifel in de catacombes van Bartimeus hadden geen succes. De cliënten gingen hogerop en legden hun wens om de raad te laten voortbestaan voor aan de instantie die daarover gaat: de Landelijke Commissie van Vertrouwenslieden. Op 28 april jl. deed die Commissie uitspraak. JPE laadde een zeperd. Nou verwacht je dat een directeur die ook op sportief terrein hier en daar wat heeft rondgehuppeld (1) zijn nederlaag gewoon erkent en het verdere verloop der dingen netjes afwikkelt. Zo niet onze Jaap-Pieter Machiavelli-Elenbaas. Die heeft daar schijt aan. Meer daarover in de volgende aflevering. Stay tuned.

(1) Zie daarvoor aflevering 2

Door Jan Portein.

Als het beeld dat wij hebben van de entree van JPE bij het hem wezensvreemde Bartimeus juist is, dan zou hij na een niet nader omschreven nummertje vrijwilligerswerk door bestuurder Jan Naaktgeboren bij een eenzame bushalte zijn opgepikt en bij de instelling zijn afgeleverd voor een definitieve aanstelling (1). Dat klinkt als een fluitje van een eurocent en grosso modo is dat ook zo. Ware het niet, dat je voor je aan de slag kan met een dergelijk stukje onbetaalde arbeid voor nooddruftigen wel eerst een VOG-tje moet overleggen. Oftewel een verklaring van onbesproken gedrag. Opgemaakt door een eerzame ambtenaar bij de gemeente waar je woonachtig bent. Naar verluidt is de bus met chauffeur Naaktgeboren en directeur in spe Elenbaas zonder te stoppen die VOG-halte gepasseerd. Kan duiden op een houding van schijt aan de buren, daar gaat ie nog een keer. Maar het risico dat de hierboven genoemde ambtenaar zou struikelen over de reden tot het enigmatisch ontslag van JPE bij Van Lanschot kan wat ons betreft ook een goeie reden zijn geweest om de halte plankgas te passeren. Hoe dit ook zij, de combine Naaktgeboren - JPE is sindsdien ijzersterk gebleken.
Neem nou bijvoorbeeld opnieuw het conflict met een van de cliëntenraden van Bartimeus. Na de dreun die de Landelijke Commissie van Vertrouwenslieden aan de Raad van Bestuur en JPE had uitgedeeld (2), betrokken de beide laatstgenoemden de Mourinho-stelling: de scheidsrechter i.c de LCvV moest nodig een bril aanschaffen. Formeel was het besluit om het verzoek van de RvB en JPE om de dwarsliggende cliëntenraad te ontbinden misschien juist. Maar wat loste dat op? Noppes. Dus wat deed de grimmige combine toen de cliëntenraad de wedstrijd na de benutte penalty normaal wilde vervolgen? Zij gooide kribbig de kont tegen de krib. Eerst moesten er wat babbelsessies komen over de conflicten die de aanleiding hadden gevormd voor de gang naar de LCvV. Om in een wat rustiger vaarwater te komen. Die sessies zouden dan worden voorgezeten door de voorzitter van de RvB, Julianne Meijers. En namens de organisatie worden bijgewoond door de buschauffeur en JPE. Mocht dat een beetje knappies verlopen dan kon de betrokken commissie haar werk hervatten en in coöperatie met de combine het contact met de andere cliëntenraden herstellen. Je houdt het niet voor mogelijk. Je hebt de wedstrijd verloren, maar bepaalt vervolgens doodgemoedereerd wat en vooral hoe de competitie verdergaat. Terwijl je weet waar de shit vandaan komt. Talking about shit. Er zouden al geruime tijd anonieme e-mails door de spelonken van Barlimeus dwalen met ondermeer “onwaarheden” over JPE. De anonimus in kwestie zou zich zelfs te buiten zijn gegaan aan dreigende taal en dat zou voor de combine reden zijn geweest om recherchebureau Hoffmann in te schakelen voor het achterhalen van de dader. Kortom, shock and awe in een instelling voor gehandicapten die vaak een gevorderde leeftijd hebben. Het wachten is nu op de babbelsessies en Hoffmann's Vertellingen. Het lijkt wel een opera. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 3.
(2) Zie voor die dreun aflevering 5.