Je zult het altijd zien: kijken we hier in West Europa met van angst toegeknepen oogjes naar Zuid Europa omdat we denken dat het in Spanje, Italie of Griekenland gaat gebeuren. Maar het echte hardcore fascisme komt –ook- deze keer uit het Noorden. In Skandinavie wordt de weg voor bruin netjes geplaveid, zoals men het daar ook in de jaren dertig van de vorige eeuw deed. In Denemarken, Zweden en Noorwegen stemt men alweer decennia op uiterst rechtse clubjes, in Kopenhagen en Oslo zitten die ook in de regering en in Stockholm hebben de gevestigde partijen de rotzooi van de Zweden Democraten innig ter harte genomen om ze in Gudsnaam maar uit hun regering te kunnen houden.
Finland is altijd een beetje buiten Skandinavie gebleven maar heeft de voorbije vijf jaar de banden met de zogenaamde Noordse stiefbroers en –zussen stevig aangehaald. Ook in Helsinki zit extreemrechts in de regering. En op 28 januari gaan de Finnen naar de stembus om een president te kiezen. Kandidaat voor extreem rechts is Laura Huhtasaari. Klik, kijk en huiver. Blonde Laura heeft weliswaar nog niet zoveel tekst afgescheiden in haar korte loopbaan, maar ze is als een komeet omhooggeschoten. Zowel binnen haar partij de Ware Finnen als onder het kiesvolk. Er is alle reden om te vrezen dat mocht het bij de presidentsverkiezingen op een tweede ronde aankomen, Laura de uitdager wordt van de zittende president Sauli Niinistö. De ex-bankier Niinistö heeft om de kiezersgunst te winnen niets anders in petto dan het kind dat hij op zijn 70e heeft verwekt bij zijn half zo oude vrouwtje. Maar Laura heeft de wind in de rug. Want de voortekenen bedriegen niet. Gister vierde Finland honderd jaar onafhankelijkheid en in de straten van Helsinki mocht de Nordic Resistance Movement zich aan den volke tonen. Klik, kijk en inderdaad...
Tegendemonstranten brachten onder de banier Helsinki Nazivrij weliswaar duizend mensen op de been maar volgens een politierapport van vanochtend trok de met hakenkruizen uitgeruste en deels in KKK kostuum gestoken bruine tocht het drievoudige aantal deelnemers. Tot een clash tussen de twee groeperingen kwam het niet, en dat geeft helaas de burgerlijke pers in Noord Europa reden om tevreden vast te stellen dat er niets gebeurt... 

youtube-videootje

Officieel is Laura Huhtasaari de presidentskandidaat van de partij De Finnen. Nog niet zo lang geleden genoot die club ook enige internationale faam als de Ware of Echte Finnen. Ze stond toen nog onder bevel van de koddige vijfhonderdponder Timo Soini, de huidige Finse minister van Buitenlandse Zaken. Een jaar geleden echter gebeurde met zijn partij wat niet had moeten gebeuren en waarvoor Soini al jarenlang door vriend zowel als vijand gewaarschuwd was: extreem extreem rechts, zeg maar gewoon racistisch en fascistisch rechts scheidde zich af. Soini en zijn horigen bleven in de regering en het parlement onder de naam Blauwen. Maar de bruine vleugel nam de partijkas mee en bleef onder de naam Finnen aktief. Volgens Soini cs was hier sprake van een coup, compleet met een gemanipuleerde stemming op een partijcongres. Maar zijn vervanger, Jussi Halla-aho, europarlementarier, anti-islamist en in 2014 met 60.000 voorkeursstemmen herkozen in het parlement, kreeg gewoon de steun van de meeerderheid der congresgangers voor een ruk naar rechts. Dat is het officiele, partijpolitieke plaatje.
In werkelijkheid representeert Huhtasaari de club van waaruit haar leider Halla-aho zich meester heeft gemaakt van de partij de Finnen. Die heet Suomen Sisu. Suomen Sisu werd recent voor het eerst genoemd in de Nederlandse media, als sterk vertegenwoordigd tijdens een bijeenkomst van de ultrarechtse knokploeg Erkenbrand. Suomen Sisu roept op haar website op om de naam vooral niet in een andere taal om te zetten. Sisu kan echter het beste vertaald worden met het duitse Ausdauer, uithoudingsvermogen. De club vindt het ook niet leuk om de voor de hand liggende afkorting voor haar naam te gebruiken. Maar voor het overige is Sisu niet bang om te refereren aan de gebeurtenissen tijdens Wereldoorlog Twee, toen Finland collaboreerde met Nazi-Duitsland...

Voorzitter van Suomen Sisu, de club die zich begin dit jaar meester maakte van de partijkas en het logo van de Echte Finnen en die in de strijd om het presidentschap Laura Huhtasaari, de Finse Marie LePen, naar voren schuift, voorzitter van die ploeg is Olli Immonen. Immonen vestigde een paar jaar terug naam en faam omdat hij een selfiemaakte tussen de leden van het Nordic Resistance Movement. Een week later schreef Olli een brief, om uit te leggen hoe of wat. Kwootjes:

‘Ik droom van een trots volk dat afrekent met de nachtmerrie die multiculturalisme heet.’

‘De lelijke bubbel waarin onze vijanden leven, zal in miljoenen kleine stukjes uiteenspatten.’

‘Ik geloof in mijn kameraden op het slagveld, en we zullen tot het einde vechten voor ons enige echte vaderland, Finland. Aan ons de zege!’

Niemand ontging het dat Immonen het Sieg Heil scandeerde in precies de week waarin herdacht werd dat Anders Breivik in 2011 zijn gedachte tegenstanders (in de tienerleeftijd weliswaar) afslachtte. Een onderzoeker van Tampere University vergeleek delen van de brief van Immonen met de geschriften van Breivik en kwam tot de slotsom dat ze soms letterlijke citaten bevatte. Anders Breivik mag in West Europese ogen een lone wolf zijn gebleven, in de Noordse landen heeft hij schoolgemaakt. Breivikisme is een isme dat er uitgesproken mag worden en mede daardoor legitimiteit krijgt. Finlands bekendste Breivikist is Jussi Halla-aho, hij wordt in het omineuze testament van Breivik liefst tachtig keer geciteerd.
Halla-aho is een bedeesd ogende onderzoeker (slavist) aan de uni van Helsinki die reeds vijftien jaar geleden begreep dat anti-islamretoriek de retoriek van de toekomst zou worden. Omdat toentertijd voor de meeste Finnen de islam net zo iets was als brandende sneeuw, duurde het voordat het kereltje publiciteit kreeg, maar aanslagen in Zweden en Denemarken en een veroordeling wegens ophitsing hielpen hem in het zadel.
Een jaar geleden vloerde hij zijn opponent Timo Soini, de huidige minister van BZ en oprichter van de populistische partij Echte Finnen, en maakte van de Echte Finnen een filiaal van Suomen Sisu...

Spil in de relatie tussen Erkenbrand, het studiegenootschapdat de alt right in Nederland vertegenwoordigt, en Suomen Sisu, de club voor welke Laura Huhtasaari momenteel deelneemt aan de race om het Finse presidentschap, is de Zweed Henrik Palmgren. De website The Daily Stormer - die volgens eigen zeggen shekels nodig heeft om zich ´Joodse terroristen´ van het lijf te kunnen houden - plaatste september 2016 een oproep voor de eerste conferentie van Erkenbrand. Palmgren is de man achter Red Ice, een radio en tv station, dat als wervende tekst voert The Future is the Past. In de link hetzelfde verhaal over Erkenbrand en de opname gemaakt door onze Henrik. Eenzelfde relaas vindt men over Tuukka Kuru, van een jaar geleden. De uitzending met dit lid van Suomen Sisu begint met een uitstapje naar de Miss Finland verkiezing, die dan nog vers in het geheugen ligt en zowaar een ´lelijke winnares uit Zuid-Afrika´heeft opgeleverd.
Tuukka Kuru stond in 2015 kandidaat voor een parlementszetel als lid van Muutos (Verandering) een partijtje dat maar een maand of zeven heeft bestaan. Sindsdien is Kuru verbonden aan het fenomeen M/V Lehti, een mediumprojekt waarvan de oprichter momenteel een gevangenisstraf uitzit in of all places Andorra... Leest, huivert en zeg daarna tegen jezelf dat het nog niet zo erg is om een dag in het jaar door te brengen voor een gesloten winkeldeur...

Een brede fascistische beweging verzekert zich van de steun van traditioneel rechts. Suomen Sisu, de club die de macht in de politieke partij Echte Finnen heeft overgenomen en Laura Huhtasaari als kandidaat-president van het land naar voren schuift, laat niets na om reaktionair-Finland te plezieren. Vooral het militair-industrieel komplex in het land wordt nu al in de watten gelegd en krijgt voor de toekomst gouden bergen beloofd. Hierbij helpt het dat de huidige minister van Defensie lid van Suomen Sisu is.
Als een van de weinige landen binnen de EU koestert Finland een groot staand leger. Men kan er naar schatting een half miljoen getrainde soldaten onder de wapenen roepen. En dit leger is een van de grootste werkgevers. Niet alleen is de militaire infrastructuur, waaronder 1300 kilometer zwaarbewaakte grens met Rusland, tiptop in orde, ook de eigen wapenindustrie spint garen bij de situatie. Patria is een grote exporteur van wapensystemen, ook naar het Midden-Oosten, en bedrijven als Outokumpu en Sisu (!) hebben een omvangrijke militaire produktietak.
De propaganda waarmee de algemene militaire dienstplicht voor jongens in stand wordt gehouden en de kosten voor dit oorlogsapparaat worden opgehoest, is even simpel als doeltreffend: Finland heeft aan haar oostgrens geen buurland maar een vijand. De honderdjarige geschiedenis van het land wordt geschreven in ronkende revanchistische leuzen.
Finnen leren op school en lezen na hun schooltijd in de enige krant van het land dat de 'witte' putsch die hen in 1917 naar een bloedige burgeroorlog dreef, slechts de opmaat vormde voor enkele andere ontwikkelingen die het land en de natie niets dan goeds hebben gebracht. De collaboratie met Nazi-Duitsland vanaf 1941 was een 'keuze uit twee kwaden'. En de Finlandisering -de collaboratie van Helsinki met de Sovjet Unie en het Warschau Pakt- is een vijandig begrip dat alleen maar door buitenlanders wordt gebruikt.
Is er een tweede land ter wereld waar het verlies van honderdduizend mannen aan het front, eenvijfde van het grondgebied en het betalen van miljarden aan herstelbetalingen wordt gevierd als een overwinning? In Finland vind je deze giftige cocktail. De voormalige Oostfrontstrijders worden als helden vereerd in een keurig bijgehouden graf, hun oorlogsmisdaden die vooral rond het beleg van Leningrad moeten hebben plaatsgevonden zijn nooit onderzocht en het nationale parlement en de andere instituties in het land zitten vol met mensen die daar ten tijde van de Finlandisering ook al zaten.
In deze troebele vijver is het goed vissen voor extreemrechts. Ongeremd klinkt de roep om de herovering van Karelië, het gebied dat Stalin in 1944 opeiste als oorlogsbuit. En zonder enige tegenspraak mocht een jonge historicus een paar weken geleden op tv verklaren dat de keuze destijds voor Hitler, tegen de Sovjets, een 'moreel juiste keuze' is geweest. Ethnische Russen vormen veruit de grootste minderheid van het land, maar ze zijn op straat, in café's en voetbalstadions hun leven niet zeker...

Lezer vroeg zich af waarom deze serie hem of haar zou moeten interesseren en wat die president in Finland nou helemaal voorstelt. Het antwoord op het laatste deel van de vraag is gelijk ook dat op het eerste. De president van Finland is geen lintenknipper, aan hem is veel macht toevertrouwd. En hij geniet veel charisma. Vergelijk hem in dat opzicht met Macron in Europa, of met Trump in de USA.
Het feit dat momenteel de extreemrechtse kandidate Laura Huhtasaari een gooi doet naar dit ambt en in de race beslist niet kansloos moet worden geacht, betekent dat na het aan de macht komen van extreemrechts in Oosteuropese EU-lidstaten als Hongarije en Polen, dit ook in de Noordelijke lidstaat Finland te gebeuren staat.
De verkiezing voor het presidentschap, aan het eind van deze maand, is bij verre de populairste in Finland. Blijft de opkomst van de stemgerechtigden bij verkiezingen voor ‘Brussel’, gemeenteraden en nationaal parlement hangen rond de zestig procent, de meestal in twee ronden te beslissen presidentsverkiezing zit boven in de tachtig procent. En dat terwijl deze verkiezing meestal plaatsvindt in de koudste periode van de Finse winter.
Zoals zoveel in Finland, heeft ook de hoge opkomst bij de presidentsverkiezingen te maken met de iconische figuur van Urho Kekkonen. President Kekkonen regeerde zonder onderbreking  van 1956 tot 1981. De regeerperiode van Kekkonen staat voor de uitwerking van wat genoemd wordt de Paasikivi-Kekkonen-strategie, een buitenlandse politiek die onder zijn voorganger Paasikivi was ingezet. Buiten Finland wordt deze politieke opstelling (in casu een niet-aanvalsverdrag met de Sovjet-Unie) Finlandisering genoemd.
Let wel: president Kekkonen was geen door het volk rechtstreeks gekozen president. Ook zijn opvolger Mauno Koivisto (1981-1994) werd aangewezen door een college van kiesmannen. Pas na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie en na de aanvraag van het EU-lidmaatschap van Finland werden in 1994 de eerste rechtstreekse presidentsverkiezingen gehouden. Buiten Finland noemt men de Finse presidenten van voor 1994 met recht dictator.
Tijdens het presidentschap van Tarja Halonen (2000-2012) is serieus gepoogd om van het presidentschap een ceremoniele functie maken en de werkelijke macht in het land -lees: de zeggenschap over de buitenlandse politiek van Finland- naar het gekozen parlement en een uit dat parlement gekozen, niet meer door de president aangewezen, premier te transfereren.
Maar onder de huidige president Sauli Niinistö is de klok minstens dertig jaar teruggedraaid. Niinistö heeft zich een Kekkonen 2.0 imago aan laten meten en beslist weer alleen, hoogstens in samenspraak met de premier en de minister van Defensie, over de buitenlandse politiek (JoopFinland).

Net als in de Verenigde Staten heeft de alt right in Finland stevige banden met ultraconservatieve religieuze groeperingen. De Skandinavische versie van de evangelical rightheet Lestadius-beweging. Deze club is tegen abortus, tegen vaccinaties en tegen de emancipatie van de vrouw en komt regelmatig in het nieuws door gevallen van structureel kindermisbruik, maar trekt tijdens toogdagen in de zomer tienduizenden bezoekers. De huidige Finse premier is lid van de Lestadius-beweging.
De kerk in Skandinavië is een staatskerk. Van de evangelisch-lutherse gemeente word je in Finland, Zweden en Noorwegen lid bij je geboorte en hoewel er in Finland de laatste jaren een succesvolle website is van de agnosten met behulp waarvan men van 'de kerk' kan scheiden, staat nog steeds ruim negentig procent van de bevolking te boek als evangelisch/luthers, of -maar dit geldt slechts voor zo'n zeven procent- als lid van de 'andere' staatskerk, de Fins-orthodoxe.
Met de kerk als onderdeel van het staatsapparaat, heb je van doen met ambtenaren. De kerk is een grote werkgever. En het ambt van geestelijke is meer ambt dan geestelijk: wijd verbreid is het bestaan van de zogenaamde dominee om den brode,iemand die dus de preekstoel opklimt enkel en alleen voor het salaris. In de opsomming van verkiezingen in Finland die ik eerder in deze serie gaf, vergat ik die van de 'volkskerk' te vermelden. De opkomst bij deze verkiezingen is nog minder dan die voor het Europees parlement maar menige Fin heeft een positietje in de kerkelijke burocratie waarvoor hij of zij betaald krijgt. Het salarisje wordt betaald uit de twee procent die elke geboren Fin van zijn of haar inkomstenbelasting afdraagt als kerkbijdrage.
De staatskerk heeft alle andere clubs onder haar brede vleugels. Je kunt het zo gek niet bedenken, van Pinkstergemeente tot Rozenkruizers en vele andere zogenaamde opwekkingsbewegingen, of het maakt uiteindelijk deel uit van de evangelisch-lutherse gemeente. Want ook dat levert geld op. Er moet dan ook heel wat gebeuren voor dat een gek die bijvoorbeeld oproept om tegen kanker vooral veel te bidden of koffie te drinken het gebruik van de kerkelijke faciliteiten wordt ontzegd. Zoals gezegd: de Lestadius-beweging mag blijven koterhopsen en vrouwen slaan, de premier van het land staat er garant voor dat de meest pregnante gevallen onder de mantel van goddelijke en broederliefde verdwijnen till fucking Kingdom come...
Maarten Luther, de aartsvader van dit systeem, was een verklaard antisemiet. De invloed van de leer van Luther op de ontwikkeling en bestendiging van het denken in termen van arische en overige, te onderwerpen rassen, had tijdens het voorbije Luther-jaar duchtig bestudeerd en aan het licht gebracht moeten worden. Maar de rassenleer heeft weer flink de wind in de zeilen, vooral in Noord-Europa. De vader van de vórige eerste minister van Finland was een befaamd verkoper van rassentheorien. De Noorse massamoordenaar Anders Breivik gaat in zijn nazistische geschriften uitgebreid in op het fundament dat de lutherse ideologie legde voor de ideeen van hem en zijn voorgangers.
Laura Huhtasaari, kandidate in de aanstaande prsidentsverkiezingen voor de alt right beweging Suomen Sisu, is godsdienstlerares op een middelbare school en een verklaard creationiste. Zij heeft de Klu Klux Klan in de VS 'een zelfverdedigingsorganisatie' genoemd, en verklaard dat zij als verkozen president onmiddelijk de gelijkberechtiging tussen hetero- en homohuwelijken zal terugdraaien. En dan te bedenken dat die gelijkberechtiging in Finland, na een strijd van decennia, nog maar drie jaar geleden is ingevoerd...
Het nationaal-socialistische gedachtengoed, met haar nadruk op de ongelijkheid van mensen en de edelheid van het oorlogvoeren, rolde honderd jaar geleden vanuit Noord-Europa naar beneden. Het heeft er alles van weg dat de schaduw weer vanuit die richting over ons schuift... (JoopFinland).

Presidentsverkiezingen vandaag in Finland en Laura Huhtasaari is de kandidaat voor Suomen Sisu, de Finse alt right beweging. Hier en nu gaat het om het leuk zijn van Laura Huhtasaari. Ik heb haar beschreven als zijnde niet meer dan een pion van Suomen Sisu en de leidende mannen in dat clubje. De vrouw wordt in wezen door hen gebruikt in een eerste poging om het in Finland machtige instituut van president voor extreem rechts te claimen.
Laura Huhtasaari is niet om te lachen, zij is het lachen dat ons vergaat, in Europa, in de wereld. Ik heb een stukje bloedstollende tv in de aanbieding. Van de Finse publieke omroep. Er wordt in de uitzending natuurlijk Fins gesproken maar dat staat niet in de weg dat we er allemaal iets van kunnen opsteken. Het gaat om de sfeer.
De uitzending vond plaats in het kader van de presidentsverkiezingen. Alle gegadigden voor het ambt kregen een uur publiciteit. Het programma kwam live uit een studio vol met aanhangers van de betreffende kandidaat. Deze, in dit geval dus Huhtasaari, kreeg zeven minuten spreektijd om zichzelf te presenteren en werd daarna door een presentatrice een half uur doorgezaagd. Na de ondervraging is de uitzending gewoon afgelopen. Het publiek zit er dus als applausmachine.
Zoals gezegd: wat we zien en horen is leuk en tegelijk helemaal niet. De ondervraagster van dienst kwijt zich uitstekend van haar taak en brengt Huhtasaari bijna tot tranen. Vooral tussen minuut 40 en 44 van de uitzending breekt je als kijker het klamme zweet uit. De vragenstelster heeft het dan over 'de manische verschijning' van de kandidate.
Ze vraagt -en omdat de ander niet antwoordt, vraagt ze het nog een keer of twee- waarom Huhtasaari glimlacht terwijl ze het heeft over 'het sluiten van de grenzen' of over 'het weer neerleggen van landmijnen aan de grens met Rusland'. 'Wat maakt U aan het lachen terwijl U het over zulke ernstige zaken hebt?'
Maar wat gebeurt er in de studio? Het publiek klapt zich de handen stuk. Voor Huhtasaari. Dit is wat er gebeurt. Dit is Trump in Europa. De aanhangers die geen krimp geven, ook al komt hun favoriet niet verder meer dan een hees keelgeluid, of valt zij helemaal stil, blijft het antwoord gewoon schuldig.
Dit is waar het lachen vergaat. Dit is monumentale televisie, maar daarna wil je als toeschouwer eigenlijk definitief het licht uitdoen. Dit is mob rule. De volgende fase hiervan zijn openbare lynchpartijen, standrechtelijke executies, een leider van de mob die alleen nog de mond hoeft te openen om toegeschreeuwd te worden, en gevolgd. Dit is niet leuk, dit is eng. Doodeng. Kijkt, luistert en huivert (JoopFinland)

Hoogtijdag voor alt right in de Noordse landen, met de op handen zijnde stembuszege van JimmiÅkesson in Zweden. In Noorwegen, Finland en Denemarken is extreemrechts al regierungsfähiggebleken, in Zweden en op IJsland is dat nog slechts een kwestie van tijd. 

In dit serietje hebben we de opkomst van Sisubelicht, de groepering in Finland die xenofobe en anti-Europese sentimenten kanaliseert in wat in die contreien de Noordse cultuur heet, de gedroomde bakermat van de arische Viking. Vanuit Finland bezien is het ook juist het buurland in het westen dat de machtsgreep van ultrarechts het meest van node heeft. Zweden is veel te veel in de ban geraakt van de angloamerikaanse cultuur, met haar nadruk op universele mensenrechten, haar globale ekonomie en haar feminisme.

De Zweden zijn ´homo´s´ die ´zich voor elke oorlog drukken´ en ´eindeloos vergaderen in plaats van te werken´. Dat werk laten ze liever doen door de half miljoen Finnen die er sinds de jaren vijftig als gastarbeider zijn aangekomen en blijven hangen. Dit refrein hoort men niet alleen in de Finse kroeg of op de tribune bij het ijshockey – dit is de inhoud van het debat dat in Finland gevoerd wordt over de intensivering van de ´Noordse´ samenwerking, incluis een fusie tussen het Zweedse en Finse leger.

In Nederland bestaan hardnekkige mythes over vredelievend Zweden, over de Zweedse verzorgingsstaat en over het multiculturele gehalte van die samenleving. Pippi Langkous, Olof Palme en vader en dochter Bergman? In Finland lacht men om deze beeldvorming. Het in naam neutrale Zweden verrijkte zich aan WOII. Honderd jaar sociaal-democratie heeft alleen biefstuksocialisme voortgebracht. En de twee miljoen Zweden (op een bevoking van tien miljoen) met een etnische achtergornd zijn zich nog elke dag van deze achtergrond pijnlijk bewust.

Venijnig weetje over het Zweedse koningshuis: de huidige koningin is de dochter van een na de oorlog naar Braziliëgevluchte nazi. En terwijl men in Nederland ´Zweeds wittebrood´ uit de lucht opving waren het Zweedse bankiers die het naziregime overeind hielden. Zweden leven om te werken. Een modaal gezin heeft twee volledige inkomens nodig om de huur van een flatje in een betonnen slum en een auto te kunnen betalen. Op het platteland betaalt men de hypotheek van een koophuis af en heeft men twee auto's nodig. Zweden leven om te werken, of ze gaan naar crèche of school, wat op hetzelfde neerkomt: arbeiders en kinderen van die arbeiders eten tussen de middag een kleffe hap uit een bedrijfs-, kinderopvangs- of schoolmagnetron en betalen zich zuur voor die 'luxe'. Zo kun je in het buitenland rondtoeteren dat je school gratis is maar dat is dus niet zo Van hetzelfde laken een pak met de Zweedse gezondheidszorg: voor weinig krijg je nog minder. Omineuze wachttijden voor een slecht-geoutilleerde praktijk met altijd een andere huis- en tandarts.

Naar buiten toe verkoopt dit blijkbaar wel maar binnenlands is de onvrede groeiende. Ook in Zweden is de secundaire sector vrijwel geheel opgedoekt of naar China verhuisd. En ook in Zweden wordt de overheid steeds armlastiger, en dus de ambtenaar ook. Zweden is ook decennialang aan de buitenwacht verkocht als multicultureel paradijs. De waarheid bestaat uit witte en zwarte liefdes, andere sociale relaties, wijken, scholen, beroepen en politieke stromingen. De voetballer Zlatan Ibrahimovic is het uithangbord van een lege winkel.

De gang van zaken in 2015 liet zien waar het in het land echt om ging. De grenzen die toen in no time gesloten werden voor de vluchtelingen die uit Duitsland verder reisden doen vandaag menig sociaal-democraat thuisblijven. Menig ander sociaal-democraat stemt op Åkesson. Rond de Zweden-Democraten is na de vorige verkiezingen een cordon sanitair gelegd. Het heeft de groei van de beweging niet in de weg gestaan. Wellicht juist integendeel... Vandaag slaat de partij haar slag in de stemlokalen. 

Maar de werkelijke dreiging van extreem-rechts ligt niet in het aantal parlementszetels. De Zweden-Democraten weten dat het op straat moet gebeuren. Wapenbezit is onder haar aanhangers wjdverbreid, in confrontaties met de linkse oppositie wordt zwaar geweld niet geschuwd. Afgelopen zomer werden er weer auto´s in de fik gestoken, in de voorsteden van Stockholm en Gotenburg. De mainstream pers had het over allochtone daders, ´net als in 2013´. De Zweedse oppositie weet wel beter: de branden zijn provocaties van de Zweden-Democraten. Bruin trekt op in Europa... Laat er geen illusie over bestaan over hoe de pers in West-Europa morgen zal reageren op de overwinning van Åkesson en zijn bendeleden. Men zal vooral benadrukken dat niet alle Zweden-Democraten nazi´s zijn.

En men zal vergelijkingen trekken met Hongarije en Polen. Een vergelijking die dan uitvalt in het nadeel van Warschau en Boedapest. Omdat ´eigen´ bruin toch iets minder stinkt dan bruin van verder weg...

(JoopFinland) 

Terwijl we in Nederland gelukkig een beetje huiverig zijn om ons tweehonderd procent solidair te verklaren met allerlei types die zichzelf met een geel hesje uitdossen, verheug ik me op de taferelen uit Helsinki van vanavond. In Finland is het immers al decennia de gewoonte om de meest zwaarbeladen nationale feestdag van het land –de viering van de Onafhankelijkheid- op te luisteren met een demonstratie die de vergelijking met die in Frankrijk van zaterdag jongstleden goed kan doorstaan.
Als kapstok voor het protest geldt het feestje dat de elite in het presidentieel paleis viert. De president nodigt tweeduizend mensen uit om hem een handje te komen geven en daarna onder het genot van een hapje en een drankje een dansje te wagen. Meer stelt het niet voor maar het is de bedoeling dat de rest van de bevolking voor het scherm zit en zich afvraagt waarom hij of zij naast de pot pist. Omdat de lui die wel een uitnodiging ontvangen voor het overgrote deel een militaire of politieke achtergrond hebben, verzamelen zich buiten de zogenaamde ‘Ongenode gasten’.
Tot voor een jaar of tien waren dat vrijwel alleen maar linkse demonstranten. Tot dan toe was het protest ook voornamelijk ludiek, met wat gevatte leuzen en hoogstens een ingedrukte etalageruit hier of daar. Maar sinds extreem-rechts zich op straat gemeld heeft, is de sfeer verhard. Toen een jaar of wat geleden wegens een verbouwing van het presidentieel hok voor het feestje werd uitgeweken naar naar de tweede stad van het land Tampere, liep het zalig uit de hand en kregen de autoriteiten nogal wat kritiek omdat men de demonstranten duidelijk had geprovoceerd.
Voor vanavond zijn er tot nu toe drie demonstraties aangekondigd. Links trekt door de straten onder de leus Inclusief Finland in een inclusief Europa. Rechts wordt opgetrommeld door de alt right groepering Sisu, onder leiding van Jussi Halla-Aho die in het Europees parlement zit, en Laura Huhtasaari, de naamgeefster van dit serietje. Als derde komt voor het eerst de nieuwe rechtse beweging Liike Nyt op straat. Dat is de Finse versie van The Movement, de club van Steve Bannon.
Liike Nyt is een half jaar terug in het leven geroepen door de louche zakenman Harri Harkimo en de gesjeesde sociaaldemocraat Mikael Jungner. Harkimo zit weliswaar voor de konservatieven in het parlement maar verkondigt nu het evangelie van Bannon omdat hij vindt dat ‘Finland naar de knoppen gaat door teveel mensen die niet werken en teveel types die van buiten komen’. Jungner is een nerd die zich beter kan uitdrukken maar liever in de schaduw van de mediageile Harkimo opereert.
De achtergrond waartegen de dingen vanavond hun loop gaan nemen is duisterder dan duister. Terwijl wij kijken naar Frankrijk en Italië verrechtst men er in het voormalige sociaaldemocratische speeltuintje Skandinavië lustig op los en rommelt à la Hongarije en Polen met rechtsstaat en vrijheid van meningsuiting. In Zweden gijzelt extreem rechts de kabinetsformatie en in Finland, Noorwegen en Denemarken breidt datzelfde extreem rechts in de regeringen alleen maar haar invloed uit.
Hier in Nederland hebben we het over Emiel Ratelband en zien we Sybrand Buma als een wijs man maar gelukkig sijpelt er af en toe iets van de dreiging uit het Noorden bij ons door. Denemarken –het land dat Loetje Asscher zo hoog in zijn vaandel draagt- is gewoon begonnen om uitgeprocedeerden en migranten met een smetje maar die hun straf al hebben uitgezeten, op te sluiten op een atol voor de kust. Dat is trouwens ook een oud plannetje binnen Buma’s CDA...
(JoopFinland)

Beginnen we dit relaas over de opmars van extreem-rechts vanuit Noord-Europa met positief nieuws. Uit Zweden. Daar heeft de vijftienjarige Grtee Thunberg al zo lang voor de deur van het parlement in Stockholm gezeten dat haar sisters en brothers in Europa haar zijn gaan steunen. Greta zou naar school moeten maar verdomt dat zolang de volwassenen in dat gebouw achter haar niets doen om de aardbol te redden. Gisteren deden in Brussel duizenden scholieren dezelfde ultieme oproep aan de volwassenen, met een optocht.
In de wirwar van berichtgeving over de Gele Hesjes wordt verzwegen dat ook hun protest begon in de gelederen van Franse scholieren, een jaar of tien geleden al. Dus niks protest tegen Macron of Le Pen, gewoon het groeiend onbehagen van opgroeiende tieners met de kortzichtgheid en egotripperij van hun ouders en opvoeders. De kids hebben genoeg gehoord over de magische Jaren Zestig waarin pa wegliep voor de smeris en ma eiste dat ze in een lange broek over straat mocht.
Er was toen ook een Club van Rome actief. En daarover hebben de zogenaamde revolutionairen in die dagen een Doodskleed gelegd. Want tja, er moest zo kort na de oorlog natuurlijk wel geleefd worden en dus had men niets op met economische krimp en echte dekolonisatie. In Nederland ruikt het naar hetzelfde: Provo en de Kabouters hadden hele spannende ideetjes, over de sabotage van de economomie door massale werkweigering bijvoorbeeld. Niks van gekomen: tegenwoordig heb je de lachers op je hand wanneer je verklaart dat je bewust baanloos bent. Da’s niet alleen de schuld van kapitalisme en VVD, het is ook een gevolg van de lafheid die sociaal-democratie en groen links heet.
Open doekjes dus voor de nieuwe generatie die doorheeft dat ze zichzelf moet redden omdat niemand anders dat voor haar zal doen. Ik hoop dat het protest van onze kinderen snel radicaliseert en resulteert in kapotte snelwegen, een herbestemd parlement -vang er maar uitgeprocedeerde vluchtelingen in op- en stemrecht enkel voor 15- tot 65-jarigen. Gesmolten asfalt, lieve teenagers! En de rugzakjes vol venijn voor de lanterfanters die jullie met een puinhoop hebben opgezadeld.

Verder niet zoveel goeds uit Zweden. Er is nog steeds geen regering in het land waar men meewarig placht te kijken naar Nederland en onze Zuiderburen wanneer een kabinetsformatie hiero weer eens een jaar duurde. De Zweden-Democraten trekken aan de touwtjes en zijn nog steeds op weg naar dezelfde positie als hun Deense geloofsgenoten die een centrum-rechts kabinet laten zitten totdat de rapen gaar zijn. Bruin likt onveranderd aan de macht in Noorwegen, Zweden, Denemarken en Finland, in al de landen dus die zich samen met IJsland zo graag Noordse landen noemen, gezamenlijk een oorlogsmachinerie opbouwen en de zuidgrens van de EU in Maastricht willen trekken.
In Finland wordt de opgang van de aan onder meer Erkenbrand gelieerde alt right beweging Sisu niets in de weg gelegd. In de vorige aflevering van dit serietje zagen we hoe op nationale hoogtijdagen het Swastika-volk de straat verovert. En met drie nationale verkiezingskampanjes voor de deur is het bingo voor het redenaarstalent van haar voorman Jussi Halla-Aho. Half april moet er een nieuw parlement komen, in mei stemt men voor ‘Brussel’ en in oktober worden er voor het eerst verkiezingen georganiseerd in de voor Finland nieuwe bestuursvorm die bij ons provincie heet.
Je haren rijzen je te berge bij het bekijken van de Aufschwung die Halla-Aho maakt. Hadden het persvolkje en zijn collega’s in het parlement twee jaar geleden nog de gewoonte om de man niet bij name aan te spreken, alleen met ‘collega’ of ‘leider van de Echte Finnen-partij’, nu is het Jussi voor en Jussi achter en wordt er om de kwinkslagen van de aangesprokene onbedaarlijk gelachen. Jussi has arrived,zoveel is duidelijk. Hijzelf zei het gister tijdens een debat zo: ‘Immigratie was een onderwerp voor de Echte Finnen-partij, nu is het voor iedereen hèt onderwerp’. Daarbij heeft de man niets van zijn rabiate standpunten hoeven terug te nemen. Halla-Aho was de uitvinder van het wanbegrip ethnische Fin en hij mag nu dagelijks ongehinderd uitleggen waarin die soort zich onderscheidt van mensen die in zijn ogen het niet waard zijn om zo te heten.
De andere partijen en de MSM laten het gebeuren. Je zou denken dat het in dit tijdsgewricht, met een mondiale ecologische en politieke crisis, makkelijk over iets anders dan over migratie zou kunnen gaan, vooral in een land als het homogeen blanke Finland waar een buitenlander voor menigeen nog steeds een bijzonder ding is en waar na de instroom van twintigduizend vluchtelingen in de zomer van 2015 het ene na het andere AZC weer dicht gaat bij gebrek aan klandizie. Maar men slaagt er niet in een bepaald thema tot hoofdkwestie in de kampanje te maken. En daar maakt Halla-Aho slim en zonder mededogen gebruik van.
Gisteravond ging het hele debat over de verkrachting van minderjarigen door asielzoekers. Jussi’s partij wil verkrachters uit kunnen zetten, er moet een jurist aan te pas komen om uit te leggen dat in internationale verdragen is vastgelegd dat alleen landverraad kan leiden tot het innemen van de verkregen nationaliteit, Jussi mag uit de doeken doen dat asielzoekers een grotere hebben dan gewone Finse jongens en niemand in de studio die wil weten hoe het staat met verkrachting door ‘ethnische’ Finnen en hoe minderjarig die slachtoffers waren. Ik had net gekeken naar de scholieren in Brussel. Die voerden een prachtig spandoek mee met: Let us fuck each other and not the climate!Het is inderdaad lachen, gieren, brullen maar vooral huilen geworden met die baby boomers die die schone vrijheid van hullie alleen voor zichzelf bestemd hebben…(JoopFinland)

Welkom in het land van Borealis! Jaja, dat is me wat nieuws in de polder. Zo gewend als men er is aan boekhouders en verlichte gristenen. En aan volksmenners die in niets herinneren aan die uit de buitenlanden. Laat staan uit het niet zo verre verleden. Waren ze in de Lage Landen net gewend aan de nazilight uitspraakjes van een Duk of een Doctor Sid, koene maar toch ook wel marginale sprekers over bloed en bodem, komt daar onversneden bruine koek uit het welgevormde mondje van een winnaar.
Borealis dus, de term waar sinds vannacht dit halve land de betekenis van opzoekt. Men gaat vooral bij elkaar te rade. Noordelijk. Noordpool. Heeft te maken met vriendelijke landjes als Zweden en Denemarken. Landjes zoals het onze. Ze maken er stofzuigers en de meisjes zijn er zo vrij en blij. Veel meer weten we er niet van. Borealis betekent niet zozeer noordelijk als wel Noords. Zo noemen zich vijf landen waarvan drie geologisch tot Scandinavie behoren. En zo noemde zich ooit de bevolking van deze landen. Ooit in de eerste eeuwen van onze jaartelling. En ooit in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw. De boreale mens werd daaro aangeduid als een ras. Of eigenlijk: de volmaakte vorm van een ras. Het blanke ras.
Valt het kwartje? Herinneren we ons wie we het laatst over de boreale mens hoorden, voordat de rasintellectueel in Zeist ons bijpraatte. Anders. Anders Breivik. De getormenteerde jongen uit het mooie fjordenland. De eenling, de lone wolf uit het boekje. Zo schreef het journaille bezuiden Kopenhagen hem graag bij in de analen van de geschiedenis. Hoe anders verging het hem tussen zijn boreale volksgenoten. Breivikisme is een ding in de Noordse landen, Hersengymnastiek. Heemkunde voor fijnproevers. Anders is een held. Voor onrustbarend velen. In Borealia en ver daarbuiten.
Prominent aanwezig als geadresseerde van Breiviks geloofsbrieven: Jussi Halla-aho, de voorman van SiSu, en dat is weer de voorhoedebeweging van clubjes als Erkenbrand en Civis Mundi. Jussi wordt momenteel in een zetel naar de derde plaats in de Finse parlementsverkiezingen gedragen. Wie doet hem wat, want Jussi gaat het niet om zeteltjes maar om de straat. Na de verkiezingen van 14 april zal hij de partij overlaten aan Laura Huhtasaari en zich weer inzetten in Brussel, als tweede man van de extreemrechtse fractie in het parlement, meteen na de verse aanwinst Orban… (JoopFinland)

Twee weken voor verkiezingsdag in Finland moeten er even wat dingen onder de juiste noemer gebracht worden. Zo bracht de NOS het bericht de wereld in dat de rechtspopulistische partij Echte Finnen in de peilingen na een korte opleving alweer op verlies zou staan.
Het kan zijn dat de NOS niet voldoende bijgepraat is over de ontwikkelingen van de voorbije jaren in de gelederen van de Echte Finnen. Daarom ten behoeve van het duidende journaille hier nog even een korte samenvatting van deze serie.
De Echte Finnen besloten na de verkiezingen van 2015 aan een rechtse coalitie deel te nemen. Een stap met grote gevolgen. De aanhang van de partij keerde zich massaal af. En de door de alt right-beweging Sisu gedomineerde factie pleegde een coup binnen de partij.
Europarlementariër en oprichter van Sisu Jussi Halla-aho werd in 2017 gekozen tot de nieuwe eerste man van de Echte Finnen. Als reactie daarop scheidden onder meer de voltallige ministersploeg van de partij en de charismatische leider Timo Soini (vigerend minister van BZ) zich af, in de groep die zich de Blauwen noemt.
De Echte Finnen onder leiding van Halla-aho behaalden een goed resultaat tijdens de presidentsverkiezingen van 2018 (hun kandidaat Laura Huhtasaari werd derde) en stijgt sindsdien onafgebroken in de peilingen. In 2017 sprak de partij nog maar acht procent van het electoraat aan, vandaag staat ze op ruim dertien procent.
Het kan zijn dat de NOS een wissel gemist had en over de Blauwen schrijft. Die staan in de peilingen inderdaad op bijna een ronde nul. Het kan ook zijn dat de NOS naar de uitslag van de verkiezingen van 2015 kijkt. Daarin haalden de Echte Finnen ruim zeventien procent van de uitgebrachte stemmen. Maar dat was dus in feite een andere partij. Een soort Echte Finnen-light.

Ander dingetje, met een verwijzing naar hiero. Naar Forumland, waar de goegemeente zich haast om Thierry Baudet schoon te praten en uit de wind te houden. Waar mensen van hun bed worden gelicht omdat ze iets roepen. Terwijl de roeper van alles waarachter we na 1945 een punt hebben willen zetten de roeptoeter in de pianohandjes krijgt gedrukt.
In Finland doet men daar niet voor onder. De Echte Finnen produceerden het filmpje A Story of Being Seriously Pissed Off.Tot begin deze week draaide het ook in het voorprogramma van de nationale bioscoopketen Finnkino. Dus voordat je in haar zalen naar The Sound of Music of naar Houten Klaas doet het met een Boomging kijken werd je ook getracteerd op een videoclip met politieke boodschap.
Niets mis mee, denk je dan, omdat andere partijen dat ook doen, of zouden kunnen doen. Dinsdag trok Finnkino echter de clip terug ‘vanwege de gewelddadige inhoud’.
Ik zou zeggen: oordeel zelf. De clip is in goed Engels en staat hier in Youtube. Sinds afgelopen dinsdag hebben de makers van het ding weer flink gewonnen in de peilingen…
(JoopFinland)

Welbeschouwd heeft de parlementaire democratie het in Finland twintig jaar uitgezongen, van 1995 tot de zomer van 2015. Na de dictatuur van Kekkonen/Koivisto droegen twee rechtstreeks gekozen sociaaldemocratische presidenten macht over aan het parlement. Maar de conservatiefliberaal Niinistö kondigde bij zijn aantreden in 2012 aan dat hij niet die twee maar de ikonische Kekkonen zou imiteren, en aan die belofte heeft hij zich gehouden. In de zomer van 2015 greep hij de toestroom van ruim dertigduizend asielzoekers naar zijn land aan om de grens met Rusland te sluiten, per decreet. Gedurende de voorbije verkiezingskampanje voor een nieuw parlement was de buitenlandse politiek geheel uit de redevoeringen van de kandidaten verdwenen.

Jussi Halla-aho wordt morgen in een zetel naar plaats 1, 2 of 3 gebracht. De leider van de Echte Finnen kon de kampanje naar zijn hand zetten, door simpelweg nee te zeggen waar zijn concurrenten ja zeiden, mutatis mutandis. De Echte Finnen hebben het over klimaathysterie, daar waar de anderen babbelen over het in scholen en bedrijven serveren van vegetarische maaltijden. En de Echte Finnen willen de twintigduizend asielzoekers die sinds 2015 geen asiel hebben gekregen met het oog op hun uitwijzing gevangen zetten, daar waar de anderen dit te duur vinden en liever meer geld geven aan Frontex om de ‘toestroom’ al op de Mediterranee onder te dompelen. Tussendoor mompelt Halla-aho over het afschaffen van de publieke omroep en de vakbonden, en lijken de anderen het daarmee eens, want niemand vraagt hem wat hij daarmee bedoelt.

De geschiedenis van de twintigste eeuw, en de internationale ontwikkelingen wijzen de richting waarin we gaan. Maar in de Finse media geen woord over wat de Echte Finnen (de bijna twintig procent van de kiesgerechtigden die morgen, indien het lentezonnetje schijnt en de thermometer voor het eerst sinds oktober vorig jaar de twaalf graden aantikt, op de partij zullen gaan stemmen) bezielt. Men weet niet wat men overmorgen wil, mochten de Echte Finnen de grootste partij zijn geworden. Men doet hier graag in alles de Zweden na, maar er is huiver voor een cordon sanitair rond Halla-aho. Liever geeft men hem een ministerschap, ‘om het af te leren’. Dat de man niets van dat nastreeft -hij heeft aangegeven eind mei weer voor een zetel in het EP te gaan en dan de partij over te doen aan Laura Huhtasaari- kunnen de plucheklevers zich nu eenmaal niet voorstellen.

Ook de Nederlandse media slaan liever de plank mis. Achtereenvolgens Trouw en het NRC kwamen de afgelopen week met reportages over extreemrechts in Europa. En de AIVD kondigde aan dat haar zusterdienst in Oostenrijk heult met Putin. Voor wat betreft zakendoen met de junta in het Kremlin (de Finnen noemen dat net zoals in de Koude Oorlog ‘bruggen bouwen’) zou Bertje Olee ook es naar Noord-Europa kunnen kijken. Met betrekking tot de onderzoeksjournalistiek van mijn betaalde collegae was ik onthutst, omdat daarin wel werd aangestipt dat ‘anders dan vroeger, toen extreemrechts altijd op de natie gefixeerd was’ (???) de Breivikken van deze tijd in een globaal netwerk opereren, maar geheel geen kond werd gedaan van Awakening,het zeg maar wereldcongres van bruin, dat vorig weekeinde in het Finse Turku plaatsvond.

“The overwhelming message from this conference is that the white nationalists are now internationalists, and that they’ve developed a movement that is international,” aldus Leonard Zeskind, die voor het Institute for Research & Education of Human Rights extreemrechts onderzoekt. “These folks have worked hard to build a relationship with Canada, Australia, Northern Europe. And they’ve done it.” In dat licht beschouwd is het makkelijk te verklaren waarom ‘Brussel’ weer lonkt naar Halla-aho. De man zit daar straks niet te babbelen over vegetarische soepballetjes maar bereidt samen met zijn geloofsgenoten uit Hongarije, Polen en Italie plus de clowns uit het UK ook daar de bruine coup voor…
(JoopFinland)

Terwijl bijvoorbeeld de Volkskrant niet verder komt dan het uit het pakpapier halen van een Deense Koranverbrander en nalaat de opmars van extreem-rechts in de overige Noordse landen te benoemen voor wat ze is (de inspiratiebron voor de Boreale dageraad van de Baudetten, Cliteuren en Pierikken in Volkskrantland), wordt in Finland de weg bereidt voor een extreem-rechtse regering in 2023.

Gisteren kreeg de sociaal-democratische would be-premier en kabinetsformateur Rinne de conservatieve plattelandspartij Keskusta mee in zijn club, die verder zal bestaan uit de groenen, de zusterpartij van de SP en de Zweedssprekenden. Waarschijnllijk houdt deze landsregering het wel vier jaar vol. Onnoemelijk veel belangrijker is wat er in de oppositie gebeurt.

De door de alt right beweging Sisu gedomineerde Echte Finnen, het onderwerp van dit serietje, wisten bij voorbaat dat zij uitgesloten zouden worden van regeringsdeelname. Kwamen zij bij de laatste verkiezingen maar zevenduizend stemmen tekort om de grootste partij te worden, nu gaan zij er terecht vanuit dat zij over vier jaar de sociaaldemocraten kunnen verslaan.

De Echte Finnen zullen dus alleen maar hun aanhang vergroten. Dat is niet gezegd voor de andere grote oppositiepartij, de conservatiefliberale Kokoomus. Het uit de macht vallen van deze club zal vérstrekkende consequenties hebben voor de machtsverhoudingen in 2023. Kokoomus is sowieso al een partij die ver rechts staat van bijvoorbeeld het CDA, waarmee ze in het Europees Parlement optrekt. Vooral haar jongerenbeweging laat graag de oortjes hangen naar extreem rechtse praat.

Vanuit die gelederen zal Kokoomus in de oppositie nog verder naar rechts gedreven worden en met de Echte Finnen gaan samenwerken. Gister al liet de leider van de conservatiefliberalen doorschemeren dat, mocht de nu beoogde regering vallen, er te denken valt aan een minderheidskabinet van de zijnen met de partij van Laura Huhtasaari. Van een cordon sanitair rond de Echte Finnen nieuwe-stijl (in geen opzicht te vergelijken met de club van minister van BZ Timo Soini die uit het nieuwe parlement verdween) is nooit sprake geweest.

(JoopFinland)

Het is bijna doodsangst die hier momenteel van de gezichten van de vertegenwoordigers van het establishment afstraalt. Regeringscrisis in Finland, en waar de parlementaire plucheklevers en het mainstream journaille echt bang voor zijn dat zijn nieuwe verkiezingen waarvan alt right de gedoodverfde winnaar zou zijn.

Een kabinet valt in het Finse over hetzelfde als waarover het in onze dreven valt: leugens en bedrog, plus het terugbetalen van een klap die in een min of meer ver verleden door deze of gene partij of politicus aan betaler is toegediend. De consument van het perverse spelletje wordt door het toegewijde mediavolkje verre gehouden van de ware motieven van de spelers.

De in West-Europa als revival van de sociaaldemocratie toegejuichte vorming van het kabinet onder leiding van de voormalige vakbondsbons Antti Rinne lijdt al na een maand of vier averij. Rinne zou zoals het een goeie sociaalfascist betaamt tijdens een staking van de posterijen handjeklap met de werkgever hebben gespeeld, en om dat te verbloemen een van zijn ministers hebben geofferd.

Met man en macht wordt nu gepoogd te voorkomen dat nieuwe verkiezingen moeten worden gehouden. Want die zouden gewonnen worden door het drie jaar geleden via een coup in de Ware Finnen-partij aan de macht gekomen Sisu van Laura Huhtasaari en Jussi Halla-aho. En dan zou je zomaar van een revival van de partij die leuke dingen voor gewone mensen doet, switchen naar een revival van bruin.

Wel of niet verkiezingen en tot welke prijs dan ook die voorkomen worden: Huhtasaari en Halla-aho spinnen goudgaren bij de vertwijfeling in het establishment. Laura Huhtasaari zit in het EP en laat zich daar graag op de kiek zetten met neonazi’s uit welk land dan ook. Jussi Halla-aho -in Nederland en Vlaanderen zou men hem zonder dralen Professor Zonnebloem noemen, met zijn bedeesde voorkomen en analytische eigenschappen- wordt eind van deze maand met afstand Fins Politicus van het Jaar.

De man bedient zich van een simpel maar doeltreffend mechanisme. Aan elke ronde tafel wacht hij zonder ook maar een spier in zijn gezicht te vertrekken tot de andere genodigden elkaar alle vliegen hebben afgevangen, krijgt daarna alle spreektijd en neemt dan een diametraal tegengesteld standpunt in. Of het nu om het klimaat gaat of om migratie, Halla-aho’s rabiate oplossing komt in die setting als manna…

En dat zullen we weten. Is het niet vandaag of morgen dan is het wel over drie jaar. Hij komt eraan, de eerste door alt right gedomineerde regering in Europa. En hij komt uit het Noorden, uit de uitgekotste sociaaldemocratie. Net als honderd jaar geleden…

(JoopFinland)

Maar soms zijn er ook leuke dingen te melden uit het land van de permafrost en Poolnacht. Als bijvangst van de regeringscrisis is het jongste en vrouwelijkste kabinet uit in ieder geval de Finse maar misschien ook wel wereldgeschiedenis aangetreden. Sanna Marin van 34 is de nieuwe premier. De namen van haar ministers zal ik U besparen, maar van hen zijn slechts drie stuks van de mannelijke kunne en hun gemiddelde leeftijd is ver beneden de vijftig.

Nou is Fins feminisme niet helemaal wat wij in West-Europa daaronder verstaan. Een Finse zal zich al feminist noemen zodra ze kan pronken met een acht-urige werkdag en een eigen bankrekening. Dat de baan in verreweg de meeste gevallen in de zachte sector ligt, zegt al iets. Dat ze haar eventuele kinderen al enkele maanden na hun geboorte naar een kinderopvang moet brengen, zegt veel meer.

De mannelijke rest van de Finse samenleving doet niet aan zorg, ook niet van de eigen kids. Verkrachting binnen het huwelijk is pas een jaar of tien strafbaar in het land, voor verkrachting in het algemeen krijg je in rurale gebieden net zoveel gevangenisstraf als voor diefstal van een auto. Feitelijk het enige verplichte quotum voor opname van vrouwen waar Finse mannen zich sterk voor maken is dat in het leger…

Valt dus zeer waarschijnlijk wel tegen, die feminisering van de Finse politiek vanaf heden. Maar wat er echt goed uitziet en wat echt een verandering teweeg brengt is de vervanging van die ouwe meuk. Het overboord kieperen door de jongeren van de babyboomers, waarvan sommige al sinds de jaren zeventig niet meer weg te branden waren uit het centrum van de macht.

Opeens is het fris, vrolijk en guitig dat de camera inkijkt, geen witte mannen meer in grijze pakken. Voor de Finse millennials, die met de meest vergrijzende bevolking van de EU te kampen hebben, gloort er licht aan het einde van de tunnel. Vooral met het oog op de bestrijding van de gevolgen van de ecocrisis wekt de generation jump verwachtingen!

(JoopFinland)

Er is nog geen kiekje van Thierry Baudet samen met Laura Huhtasaari. In Rome ging de boreale schoonheid tijdens het treffen van rechts radikaal en nationaal met iedere racist op de gevoelige plaat. Maar onze piano- en tweet-virtuoos behoort blijkbaar nog niet tot de fine fleur van het nieuwe fascisme.

Toch -ook voor ons volgers van het uit Noord-Europa naar ons opstomende alt right, interessant- nieuws uit het Umfelt van Laura. In de categorie familieberichten. Ilja Janitski is niet meer. De 42-jarige oprichter yan de MV-krant bezweek, niet aan de drank of in een vechtpartij, maar aan kanker. Mocht er een god zijn die zijn ziel wil hebben, laat die zich dan melden...

Janitski behoorde tot de rechterflank van Sisu, de zusterbeweging van alt right clubs als Erkenbrand, sinds drie jaar dominant in de Finse politieke partij Ware Finnen. Rond de eeuwwisseling liet ie voor het eerst van zich horen toen hij samen met Jussi Ahde een glossy huis-aan-huis-blad oprichtte, dat zegge en schrijve één druk beleefde.

Jussi Ahde is de zoon van een wellrespected politicus Respect verover je in de Finse politiek net als bij ons: door de sociaaldemocraat uit te hangen, en in het geval je een scheve schaats rijdt zoveel mist te produceren dat bijna iedereen die schaats vergeet. Vader Ahde werd een week geleden met veel poespas ter aarde besteld, hoewel hij tien jaar geleden de nationale loterij oplichtte.

Geen staatsbegrafenis voor Janitski. Maar wel veel huilie huilie van de kant van zijn voormalige compagnon. Lijkrede over weggetjes die uiteenlopen en zwarte kantjes zoals ‘we die allemaal hebben’, maar vriendschap tot in de eeuwigheid et cetera, staat paginagroot afgedrukt in de tabloids. Ahde hield het na het krantedebacle op leutershows op de televisie. Janitski vervolgde het zwarte zandweggetje.

Hij werd bekend en berucht door de MV-krant, waarbij MV staat voor Mitä Vittua, en dat betekent weer ’een heleboel kut’. De Kutkrant begon een jaar of vijf geleden, vanuit Marbella, in een bescheiden oplage die evenwel in de daaropvolgende jaren gestaag groeide tot 30.000 in 2016. In die tijd lag het blad ook in alle Finse bibliotheken en bij de kapper.

De Kutkrant introduceerde het concept van nepnieuws in Finland. Fakeberichten, complotverhalen en comprommiterende foto’s van Bekende Finnen vormden aanvankelijk de inhoud. Geen nieuwtje zo ijl of de MV-krant had er een kolom voor over. Maar al snel kregen redactionele bijdragen uit het Hommaforum een prominente plaats.

Het Hommaforum is de in 2009 opgerichte ‘immigratiekritische’ online-modus van Sisu. Er is een min of meer engelstalige versie van het platform. In dit verhaal relevanter is het colofon van de site, met daarop alle leidende figuren van Fins alt right die ook in deze serie de revue zijn gepasseerd.

Janitski hing een jaar en acht maanden bajes boven het hoofd vanwege in totaal drie veroordeliingen voor smaad en financiele malversaties. Velen hadden hem ook graag veroordeeld gezien voor racisme en ophitsing, maar dat kwam er nooit van. In plaats daarvan stond de kerel een jaar geleden gewoon nog kandidaat voor een parlementszetel…

(JoopFinland)

In Finland is de uitzonderingstoestand uitgeroepen, compleet met een samenscholingsverbod en met grenzen die gesloten worden. Het besluit van president en regering moet morgen nog goedgekeurd worden door het parlement, maar dat is een formaliteit. Iedereen wist dat het deze kant zou opgaan en niemand laat een tegengeluid horen.

Als vijf zwarte kraaien schuifelde de club aan het eind van de middag het podium op. De jongemeiden-regering die Finland tot in de verre uithoeken van instagram een hit maakte, had zich gehuld in zwarte jurkjes cq broekjes. Er moest iets begraven worden, dat was duidelijk zonder dat er nog een woord uit de mond van premier Marin was gehoord.

Voor wie goed keek en luisterde de afgelopen twee weken bleef de geestdrift niet verborgen. Hoe men hiernaar had uitgezien! De roep om de ‘valmiuslaki’ zoals het fenomeen hier wordt genoemd, en om ‘johtajuus’, leiderschap, is hier in de voorbije jaren veel gehoord, laatstelijk nog in 2015 toen ‘een tsunami van vreemdelingen’ (aldus de president toen) het land binnenkwam.

Nu is het dan zover. De fascistische reflex.

Sanna Marin had vanavond voor de microfoon steeds meer van de iconische Lotta. De Lotta’s zijn de in het zwart gehulde leden van de fascistische vrouwenbeweging die in 1944 werd verboden maar die nog rustig in hun klederdracht en met swastika’s behangen borstjes allerlei culturele activiteiten organiseren.

Marin somde twintig maatregelen op, in staccato, als betrof het marsorders. Ze vertegenwoordigt een generatie die is vergiftigd met verneinung en russofobie. Die het heerlijk vindt om te zwijmelen bij de verhalen van opa over het Oostfront. Die de aanraking met beginselen van soevereiniteit en rechtsstaat maar al te graag en vreselijk makkelijk van zich afschudt...

(JoopFinland)

Toch maar even een update over de actuele situatie in gecoroniseerd Finland, want voor je het weet word ik hier verplicht om een vitaal beroep uit te gaan oefenen en dat kritische journalistiek dat niet is dat is de afgelopen maand wel zonneklaar geworden.

Kop vanavond op de Finse teletekst: politici verbazen zich over macht. Waarmee bedoeld wordt: de Finse politici verbazen zich over de grote hoeveelheid macht die ze momenteel uit mogen oefenen. In nog eens andere woorden: ze hebben tot hun eigen verbazing bijna alle macht in het land verkregen.

Voorop in de verbazing: de voormalige leider van de partij waarvan ik voormalig lid ben, de Finse SP. Hij heeft er nog es goed over nagedacht. Waarover? Over het besluit waarmee hij en zijn partij drie weken geleden hebben ingestemd: om de uitzonderingstoestand af te roepen.

Achteraf vraagt hij zich af of het allemaal wel zo snel en zo volmondig yes had moeten wezen. Of je bij gewone meerderheid in ‘s lands parlement de regering buitengewone bevoegdheden moet kunnen geven. ‘Bevoegdheden die eigenlijk de grondwet buitenspel zetten.’

Of dat dus niet bij tweederde meerderheid had gemoeten… en na iets meer debat dan de paar uurtjes op dinsdagavond die er voor waren gereserveerd… Of het dissidente lid Kontula van zijn partij die een gigantische hoeveelheid bagger naar haar hoofd heeft gekregen, dus niet gewoon gelijk had… Achteraf.

Om te lachen maar in feite dus om te huilen is ook de greep die de president van het land doet naar de macht. Twee weken terug vond hij het allemaal nog niet genoeg en stelde de premier voor om een ‘besluitende raad’ in te stellen, vol met door hem gekozen politieke veteranen en deskundigen.

Of die raad er inmiddels is is volstrekt onduidelijk. Officieel heeft de voorzitter van het parlement die brief onverstandig gevonden, maar uit kringen rond de pres komen er voortdurend namen naar voren die zich ‘inzetten in ‘s lands belang’, bijvoorbeeld om mondkapjes te organiseren in China.

Mij rezen de haren ter berge toen een tipje van de sluier omtrent deze duistere raad werd opgelicht. Het overgrote deel van de leden van het ding deelt namelijk een gemeenschappelijke hobby: landsverdediging. Landsverdediging? Homeland Defence, ja. Valt het kwartje?

Finland heeft militaire dienstplicht, en kan zodra de bel gaat vijfhonderd duizend mannen en vrouwen weer in actieve dienst oproepen. Die zijn lid van die Homeland Defence-dinges. Hebben leren schieten en bezitten een wapen.

Ik heb ze gezien in 2014, toen Putin de Krim bezette. Met mitrailleur in aanslag op de twee kruispunten in ons dorpje. Camouflagepakken aan en triomfantelijke blik in de oogjes. De collega-onderwijzer, het schoolhoofd, de commandant van de brandweer…

In de slagschaduw van dit schimmige gezelschap, en onder de uitzonderingstoestand waarvan niemand nu blijkt te weten hoe lang die kan en mag duren, is de provincie rond de hoofdstad Helsinki (daar woont 60 procent van de Finnen) per 1 april van de rest van het land geisoleerd.

Komende week maakt de regering bekend of die totale lockdown voor die provincie en de hoofdstad wordt opgeheven. Met de ervaringen in China en Zuid-Korea op de radar is het nog maar zeer de vraag of er met de maatregel iets is bereikt voor de volksgezondheid.

Met een mengeling van afschuw en bewondering kijkt men ondertussen naar Zweden. Die doen weinig tot niks, die rare Zweden! Geen noodtoestand, geen parlement buitenspel, geen rare bruine mannetjes op strategische posities… En toch liggen de lijken er niet op straat, in Stockholm en Gothenburg…

(JoopFinland)

Deze aflevering in de serie over het weer opkomende Noordse fascisme is opgedragen aan Stieg Larsson. Die moet zich gister, tijdens de scabreuze persconferentie van de Zweedse justitie over de moord op Olof Palme, wel drie keer in zijn graf hebben omgedraaid.

In 2022 staan er in Zweden parlementsverkiezingen gepland (het is natuurlijk de vraag of die niet vervroegd gaan worden omdat de huidige regering de kritiek niet zal overleven die momenteel op haar neerdaalt vanwege haar corona-politiek) en de tekenen bedriegen niet. In de polls van jongstleden februari en maart namen de fascistische Zweden-Democraten al eens de leidende positie in, ten koste van de sociaal-democraten. De partij van Jimmie Åkesson zal de grootste worden in het toonaangevende Noordse land, en daarmee de zusterpartijen in Denemarken, Noorwegen en Finland nog meer wind in de zeilen geven.

Stieg Larsson werd bij het grote publiek als auteur van thrillers bekend, maar zijn levenswerk was het als onderzoeksjournalist in kaart brengen van extreem-rechts in Zweden. Hij onderzocht dan ook de in 1986 gepleegde aanslag op premier Palme in die context. Larsson bestudeerde daarvoor de achtergrond van de opstellers van paginagrote advertenties in Zweedse kwaliteitskranten, waarin Palme werd gedemoniseerd. En hij legde de verbanden bloot tussen herrijzend extreem-rechts in Zweden (de Zweden-Democraten werden in die tijd opgericht) en met name het Apartheidsregime in Zuid-Afrika.

Larsson stierf in het begin van deze eeuw, maar zijn scrutineuze werk (een kolossaal archief van kranteknipsels en correspondentie met internationale geestverwanten) werd ontdekt en doorgespit door zijn landgenoot Jan Stocklassa. Deze onderzoeker was in 2018 in staat om in zijn boek Stieg Larssons Erfenis de vindplaats van het moordwapen aan te geven, een bankkluisje waarvan hij de details bij het ter perse gaan van zijn werk aan de Zweedse justitie heeft overgedragen.

Heel Zweden en flink wat andere mensen overal ter wereld die de lijdensweg van het onderzoek naar deze moord sinds 1986 hebben gevolgd, zat gisteren dan ook te wachten op de bekendmaking van de vondst van dit technisch bewijs. Werkelijk niemand had voor de met ontiegelijk veel tamtam aangekondigde perssessie verwacht om met een kluitje in het riet te worden gestuurd. Het aanwijzen van een schertsfiguur als dader was niet alleen in het licht van alles dat tot nu toe wel bekend is over onderzoek en bewijslast een klap in het gezicht van ieder weldenkend mens. Het bewijst ook dat in het onderzoek grote politieke belangen zijn toegedekt. Het bewijst het gelijk van Stieg Larsson.

(JoopFinland)

Een uitgelezen dag om weer es te waarschuwen voor de opkomst van extreem-rechts die zich net als Damals vanuit het Noorden voltrekt. Voor eenieder die zich vandaag en morgen aftrekt bij de bevrijding die we toch maar mooi met zijn allen voor elkaar hebben gekregen en die niemand ons kan afnemen want we zijn hier voor de vrijheid geboren etcetera en lalala – voor al diegenen die lucht en bellen blazen in hun verzetsdaden en hun kampverleden mutatis mutandis, deze update over de politieke Lage in Skandinavië.

Skandinavië dus, en dan met name Zweden. De msm hebben in het land dat Damals neutraal Hitlers bewapening organiseerde en ons op witte brood vergaste die jongen van Quote nee niet neergezet, want in feite komt ie er maar eens in de twee maanden voor een wip, maar aan het springtouw gehangen om ons te vertellen over een land waar de zwartjes als ratten sterven omdat ze er het werk doen terwijl de quoters er als vanouds de beest uithangen en festivalletjes organiseren.

Van politiek heeft die yup geen of alleen maar Leidse corpsballenkaas gegeten dus we kloppen bij hem vergeefs aan om voor ons de opkomst van Jimmy Åkesson bij te houden. Jimmy wie? Even de vlag voor U rechttrekken? Åkesson timmert daar in de eeuwigzingende bossen al weer net zo lang aaan de weg als Wilders hier. En die weg moet leiden naar de macht. Eerst in Zweden, daarna in Europa en de wereld.

Als vehikel voor die macht gebruikt Åkesson de Zweden-Democraten, de naam zegt het al: een partij die democratie helemaal niet in het vaandel heeft staan. Zolang de partij nog een partijtje was werd er door de gevestigde Zweedse politici mee omgegaan zoals de Belgen vroeger omgingen met het Vlaams Blok. Maar ja, dat is vroeger… De partij van Åkesson is nu met voorsprong de tweede in het land van de stofzuigers en zou best eens bij de verkiezingen over anderhalf jaar de grootste kunnen worden.

En dan gaat het snel, zoals we weten, met die handen van de elite die eerst niet vies wilden worden… Nu ook al trouwens. Afgelopen zondag was Åkesson meer dan welkom op een congres van zijn erfvijand, de liberale partij. En ook de andere rechtse partijen schoven aan. De boodschap naar buiten was duidelijk: de roodgroene coalitie die nu regeert moet en kan vervangen worden door eentje waarin de Zweden-Democraten zitting hebben.

Gebeurt dat, dan is het niet meer corona dat de zwartjes ten noorden van Hamburg over de kling jaagt, maar Åkessons zwarthemden…

Van hetzelfde bruine laken een pak in Finland. Jussi Halla-aho gaat met zijn partij de Echte Finnen die hij in 2017 kaapte voor de alt right club Sisu volgende maand de al eens uitgestelde gemeenteraadsverkiezingen winnen. En ook in het Finse verdringen de rechtse partijen zich om met Jussi te gaan samenwerken. De liberale partij heeft altijd een sterke aan oude en neonazi’s gelieerde vleugel gehad, de plattelands-partij vecht voor haar bestaan.

Misschien gaat Europa al heel snel met de neus op de feiten gedrukt worden. De steun die Finland samen met Nederland en Oostenrijk uitsprak voor het coronasteunpakket voor de zuidelijke lidstaten staat in het land al sinds de onderhandelingen onder druk, de felste tegenstand wordt georganiseerd door Jussi en consorten. Vorige week besloot men dat het pakket een tweederde meerderheid in het parlement nodig heeft. Het zou zomaar kunnen dat die steun er niet komt…

Dan zijn de boreale rapen gaar… (JoopFinland)

Het grote destabiliseren is begonnen. Vanochtend viel -voor het eerst in de geschiedenis van het land- de Zweedse regering over een motie van wantrouwen. En in Finland likken de regeringspartijen hun wonden na rampzalige gemeenteraadsverkiezingen. Extreemrechts ligt in beide landen in de startblokken om het zaakje over te nemen…

Het vieren van Midzomer, komend weekeinde, is in het Noorden net zo heilig als het kerstfeest en dus heeft de afgezette Zweedse premier zijn beslissing over wat te doen met wat ie aan zijn broek kreeg uitgesteld tot volgende week. Maar de kans dat hij dan een alternatieve regeringscoalitie zal leiden is minimaal. Zoals we in de vorige aflevering van deze serie schreven is voor rechts in Zweden ultrarechts niet meer vies en bij verkiezingen zullen de zwarthemden van Jimmy Åkesson in ieder geval de tweede plaats veroveren.

De regerende sociaaldemocraten hebben bij het bestrijden van de coronacrisis lelijke steken laten vallen en het helpt ook niet dat de meest linkse partij de motie van wantrouwen van Åkesson steunde. De roodgroene coalitie viel uiteindelijk over het uit haar regeringsprogram schrappen van een verbod op het laten stijgen van de sociale huren. Let op: de Zweden-Democraten waren tegen dat verbod maar vloerden natuurlijk maar wat graag de macht toen ze merkten dat de zusterpartij van de SP uit de coalitie zou willen stappen…

De gemeente raadsverkiezingen in Finland gingen vooral de geschiedenis in als die van de historisch lage opkomst. Slechts 55 procent van het electoraat kwam opdagen, ondanks het feit dat door het uitstel van de verkiezingen de kampanje drie maanden duurde en er es een keer in het zonnetje gestemd mocht worden. De regeringspartijen verloren zeven procent van hun aanhang in vergelijking met de parlementaire verkiezingen van 2019, de parlementaire vleugel van de fascistische club Sisu verdriedubbelde juist haar populariteit. Half augustus houdt de partij een congres dat de weg naar de macht moet banen...

Maar eindigen we met het goede nieuws. Elokapina, zeg maar de Extinction Rebellion van Finland, bezet sinds donderdagavond kruispunten in de hoofdstad Helsinki. In oktober van het vorig jaar werden de demonstranten nog weggepeperd door de politie maar die heeft daarvan geleerd en sjouwt de klimaatactivisten uit de blokkades. Waarna die zich natuurlijk weer verzamelen en ergens anders op het asfalt hun ding doen. In het autogekke Finland zorgt deze manier van actievoeren voor veel discussie en dat is alleen maar winst... (JoopFinland)

De Echte Finnen kozen gisteren hun nieuwe leider: Riikka Purra. Een mevrouw inderdaad, maar wie in de verleiding zou komen deze serie om te dopen tot Riikka is niet leuk, moet oppassen, want Purra lijkt de club alleen maar te gaan voorzitten tot de volgende parlementsverkiezingen, voorjaar 2023. Purra kunnen we dus verder laten voor wat ze is, hier aandacht voor de grip die alt right club Sisu in 2017 op de partij kreeg en sinds gister alleen maar verstevigd lijkt te hebben.

Aftredend voorzitter en Sisu-prominence Jussi Halla-aho blijft voor de Echte Finnen in het parlement zitten en ook in het presidium van de partij. Halla-aho had in 2017 aangekondigd dat hij niet al te lang voorzitter zou zijn, en hij heeft Purra zorgvuldig ingewijd. Op Homma (‘Werk aan de winkel’), het discussieplatform van de groep, ging de meest recente bijdrage van Halla-aho niet over de vergadering van gisteren maar over de noodzaak voor de Echte Finnen om steun te betuigen aan (gewelddadige) protesten tegen de stijgende benzineprijzen.

Ook andere prominente Sisuleden roerden zich op de vergadering. In de partijleiding kwamen drie plekken vrij waarvan twee gingen naar lui die recent een veroordeling voor oproep tot discriminatie aan hun broek kregen. Een van hen is de jonge wildebras Sebastian Tynkkynen, ooit in Amsterdam aanwezig voor Sisu op een bijeenkomst van Erkenbrand. Waar we de naam Purra gevoeglijk mogen vergeten daar dienen we die van Tynkkynen te onthouden.

Vanzelfsprekend ging de verkiezing van een vrouw als boegbeeld van de viriele Echte Finnen -ook al is ze blond en voorbeeldig getrouwd – niet zonder slag of stoot. Ano Turtiainen die onlangs uit de partij werd gezet en in het parlement Van Hagaspeelt door zonder mondmasker tegen coronamaatregelen te ageren, heeft in recordtijd een nieuwe partij kunnen oprichten. VKK heet het ding, en dat staat voor Macht hoort aan het Volk, waarbij de hoedanigheid van dat volk dan natuurlijk weer nauwkeurig vastgelegd is…

(JoopFinland)

De Noren kozen afgelopen week een nieuw parlement. In ‘onze’ media geen woord daarover (1) maar in de Noordse landen (2) werd de stembusuitslag omarmd en bewierookt als ‘overwinning van de democratie’.

Dan weet je het wel.

Feit is dat de rechtsextreme Fremskritsspartiet (3) zes van haar zevenentwintig zetels kwijtraakte, en dat de regering waarin zij zat met de conservatieven en de christelijken niet in die vorm terugkomt. Een nipte meerderheid behaalden de sociaal democraten en de oudste linkse beweging van het land, Venstre.

Het was dus niet zozeer de democratie maar de sociaaldemocratie die won…

Onder leiding van Carl Hagen was de Fremskritsspartiet begin deze eeuw de voornaamste electorale concurrent van de sociaaldemocraten. Toen was daar in 2011 ‘opeens’ Anders Breivik. Analisten die het Noorse (en Noordse) politieke veld wat langer hadden bekeken kwamen niet met ‘opeens’ aan, maar wijtten ‘Breivik’ aan het feit dat de Fremskritsspartiet toen al terrein verloor. Niet alleen onder kiezers, maar vooral ook onder extreemrechts.

In de Noordse landen is het sinds ‘Utoya’ bon ton om over Breivikisme te spreken. Als over een gangbare politieke stroming. De lithanie die we in onze contreien horen over de verdediging van christelijke waarden tegenover de Moren van vandaag is -aangelengd met bruine noties over het Jodendom- ten noorden van Hamburg een -isme.

Men moet er dus niet raar van opkijken -en al helemaal niet weer aankomen met ‘opeens’- wanneer eerdaags weer berichten over aanslagen vanwege extreemrechts vanuit Noorwegen onze media bereiken. Na de onbevredigende regeringsdeelname moet Fremskritsspartiet weer naar rechts en zal na een onderbreking van acht jaar de sociaaldemocratie weer het doelwit van die aanslagen worden…

(1) Die struikelen alleen maar over elkaar heen om Denemarken te knuffelen omdat men daar op basis van saamhorigheid corona te lijf zou zijn gegaan. Voor iedereen die niets voor de verhalen van een paar toeristen koopt maar graag zelf wil zien uit welk pannetje dat heerlijke gerecht wordt opgediend: lees ‘Licht op het Noorden’ van filosofe Stine Jensen, waarin in mooi Nederlands wordt uitgelegd waarop die Deense gezelligheid is gebaseerd. Daarna begrijpt men hier ook wat beter waarom het land onder sociaaldemocratische leiding potdicht voor vluchtelingen kon gaan…
(2) Onder die naam zijn de Zweden, Denen, Noren, Finnen en hullie van IJsland van mening dat ze in de hemel op aarde leven…
(3) Waarbij fremskritt staat voor ‘vooruitgang’… Nou ja, wij hebben de PVV en die gaat over vrijheid… Ook goed om te weten is dat deze Vooruitgangspartij genoemd is naar de club met die naam in Denemarken. Maar die bestaat toch niet meer? Nee, die wijzigde haar naam in Volkspartij en bepaalt sindsdien de maat waarin de Deense sociaaldemocraten huppelen...

(JoopFinland)

Zweden vierde gisteren bij het krieken van de dag de aanstelling van hullie hun eerste vrouwelijke premier. Maar toen het al weer akelig donker was geworden boven Stockholm moesten de ballonnen en het vuurwerk schielijk terug in de dozen. Want toen was de nieuwe regering al over het randje geduwd.

‘Dag van de chaos’, koppen de Zweedse kranten vanmorgen. Maar voor wie dit serietje volgt vertonen de politieke en maatschappelijke gebeurtenissen in het land van de Svenssons een duidelijk en voor een deel ook voorspelbaar patroon.

Zoals gemeld in deel 26 heeft ‘fatsoenlijk’ (1) rechts dit voorjaar het cordon sanitairrond de fascisten van Jimmy Åkesson opgezegd. Gistermiddag mochten de ZwedenDemocraten dus voor het eerst een alternatieve begroting steunen. Resultaat: exit kersvers kabinet.

Voor de vrouwelijke pief van de ex-regeringsclub is er niks aan de hand. In feite is dit Plan B van haar sociaaldemocratische partij. Zij gaat nu voor een minderheidskabinet van alleen die SDP en zal zich bij de aanstaande verkiezingen kunnen profileren als enige ‘tegenstander’ van de zwarthemden.

Waarna Jimmy en consorten het voor het kiezen hebben. Mee met parlementair rechts, tegen de SDP die dan bijna een eeuw in het pluche heeft gezeten. Of de socdems gedogen, zoals de zusterpartij in Denemarken doet.

Op de Finse radio werd het ‘drama’ in het geliefde buurland zojuist als ‘waarschuwing’ aan de luisteraar gepresenteerd. Niet voor de toenemende macht van extreem rechts natuurlijk, maar tegen ‘het onvermogen’ van ‘extreem links’ om samen te werken met bruin.

Gisteren was ook het Finse parlement het toneel van historische ontwikkelingen, maar daarover geen woord in de betreffende radiouitzending. Rechts en superrechts vonden elkaar in een oproep aan de regering voor prikkeldraad aan de oostgrens en het opzeggen van de Geneefse akkoorden (2).

Kwestie van tijd voordat zulks gaat gebeuren: zegge en schrijve 1 partij (3) hield een vurig pleidooi tegen het duet dat de Witrussische dictator Lukashenko en de Poolse dictatoriale regering momenteel opvoeren...

(1) Een term die we danken aan onze m/v premier die in de vrije uurtjes geschiedenisles geeft aan de kroonprinses.
(2) In 1951 werd afgesproken dat vluchtelingen het recht op het halen van asiel hebben. Als gevolg van WO II waren ook toen nog miljoenen mensen ontheemd en zag iedereen die de nazi’s had overleefd de noodzaak in van zo’n regeling. Nu vluchtelingen meestal een kleurtje hebben en het woord solidariteit Old Speak is, heeft men het over ‘verouderde verdragen’ en over weg ermee…
(3) De zusterpartij van de SP

(JoopFinland)

Feestje vandaag in de Noordse landen van Europa. Of beter gezegd: eind van een feestje, het Germaanse lichtfeest. Jul in de Skandinavische talen, Joulu in het Fins, Joel in deze tweetvan het JFVD.

Zes januari wordt in de contreien boven Hamburg het eind van hullie hun kerstfeest luister bijgezet, met het wegdoen van de kerstboom en wat er over is gebleven van de laffe hap op kerstavond (snert met ham en brokken ongekookte wortel).

Ieder zijn feestje, maar in de rest van Europa is het goed gebruik om maar helemaal niet meer aan het Joelfeest te herinneren. Omdat het door de nazi’s destijds werd geherintroduceerd en verplicht gesteld. Valt daarmee in de categorie van bijvoorbeeld het opprikken van het moederkruis op moederdag.*

Over de intentie van de Baudet-Jugend mag geen twijfel bestaan. De warmte en liefde uit de tweet geldt alleen de blonde en blanke medemens, en dan niet die van hetzelfde geslacht. Het noorden van Europa zal ons nog menige ‘verfrissende’ noviteit bieden.

Tip: in Finland is het de gewoonte om op kerstavond een portie rijstebrij te verorberen met daarin verstopt een amandelpit. Wie de pit oplepelt is spekkoper. Kan deliviroo vanavond de JFVD niet aandoen met een pit die wat zwaarder op de maag ligt…?

*Gebruik in Finland, weliswaar op de tweede zondag van mei net als bij ons, maar wel kompleet met hakenkruis in het prikdingetje...

(JoopFinland)

Onderhandelingen met Poetin zijn immoreel. Aldus de eerste verklaring van de verse voorzitter van de parlementaire commissie buitenland in Finland.

Vooropgesteld: de buitenlandse politiek van ‘Helsinki’ wordt al sinds mensenheugenis door maar een paar mensen (mannen) bepaald. De president van het land is opperbevelhebber van het leger, de premier zit voor hem in ‘Brussel’.

Die commissie heeft dus niet zo veel om het lijf en wie haar vorige voorzitter was kan dan ook geen Fin je vertellen. Maar omdat die Fin ook nooit van ‘Finlandisering’ (1) heeft gehoord, is ie toch echt wel in zijn nopjes met de nieuwe baas, en met diens verklaring.

Voor havikken wordt nu graag een in het oog lopend plekje ingeruimd, ook al heeft die een veroordeling door de rechter aan zijn broek voor ophitsing tegen bevolkingsgroepen,en ook al heet die Jussi Halla-aho, de onbetwiste leider van de Echte Finnen.

Halla-aho is dus terug in de schijnwerper, nadat ie een maand of wat terug afstand nam van het partijleiderschap. En zijn partij gaat onverstoorbaar verder met waar ze voor staat: de verovering van de macht, en niets minder dan dat.

De Fin van hierboven staart zich graag blind op peilingen, Maurice de Hondt is ook in Noord-Europa een naam. Maar Jussi Halla-aho doet die peilingen steevast af als gebakken lucht. De man heeft immers zijn eigen agenda.

Voor Halla-aho en de zijnen lonkt de macht. Niet in een lullige commissie, of in het al even lullige parlement. De macht verover je op straat. De Echte Finnen manifesteren zich meer en meer op straat. In volle wapenrusting.

Sinds een week kopieren ze de bruine opstand in Canada en nog wat landen. Onder de verzamelnaam Convoy groept men dag en nacht en in tien graden vorst samen op de belangrijkste straat van het land, tussen de regeringsgebouwen. (2)

Truckers, anti-vaxers, anti-klimaatactivisten, anti-immigratieactivisten, anti-homoactivisten en nog veel meer figuren die natuurlijk noooooooooooooooit racist of fascist genoemd willen worden, maar die bereid zijn elke tegenstand in geweld te smoren.

Oorlogsdreiging, en bruin spint er garen bij…  (JoopFinland)

(1)  Finland werd tijdens de Koude Oorlog bezet door de Sovjet Unie zonder dat daar een rode tank voor door de straten van Helsinki hoefde te rijden. De Franse president Macron bracht deze week in het Kremlin de mogelijke Finlandisering van de Ukraine ter sprake.
(2)  https://www.youtube.com/watch?v=4npWXcSPtsc

(JoopFinland)

Ze gaan zich aansluiten bij een gezelligheidsvereniging. Hun president heeft het over ‘kameraadschap’, hun premier over ‘gelijke behandeling’. De minister van onderwijs weet dat men in de club wegloopt met haar onderwijs, die van milieu heeft het over ‘de Finse visie op de klimaatcrisis die nu een uitgebreider podium bereikt.’

Finland wordt niet zomaar een lid van de Nato, samen met het eveneens toetredende Zweedse ‘broedervolk’ zal men de Nato een ‘Noords’ gezicht geven. Het porem dat bulkt van de lege frasen en dito ballonnetjes. Over ‘mensen’rechten die alleen over witte en reeds bevoordeelde mensen gaan, over vrijheid die geen enkele rem zet op individualisme en winstmaximalisatie.

Honderdachtentachtig van de tweehonderd leden van het Finse parlement stemden gisteren voor toetreding tot wat ze hardleers een ‘verdedigingsverbond’ blijven noemen. Appeltje-eitje. De critici kregen geen podium en ook geen steun in de eigen gelederen. Ze kijken jaloers naar hun collega’s in Zweden. Daar bleven tenminste twee aanzienlijke partijen tegen.

Haast was het credo tijdens de aanloop naar de beslissing, onbenul de aanjager. Het gaat worden zoals in 1995 bij de toetreding van het land tot de EU. De zegeningen van de vrije markt worden in Finland nog elke dag geteld, met massaontslagen bij de overheid en slavenarbeid van Esten en Russen. Ook de EU moest een ‘Noords’ domein worden, maar wat vooral vanuit het Noorden groeit is het fascisme.

Haast. In Zweden wilde men de zaak bedongen hebben voor de parlementsverkieziongen van aankomende herfst. In Finland bezitten de conservatieven sinds jaar en dag de enige fatsoenlijke krant van het land en vonden ze weerklank bij de fascisten van Sisu. Natosceptici werden ‘landverraders’, de Russen in plaats van buren ‘vijanden’.

Artikel vijf van de club is heilig verklaard. ‘Men’ zal Finland te hulp schieten zodra Putin de zaak op scherp zet. Dat deze hulp volledig op vrijwilligheid is gebaseerd wordt pas duidelijk bij de omgekeerde voorstelling van zaken: een Fin zal nergens gewapend optreden zolang hij dat zelluf niet wil. De Nato is eigenlijk het summum van vrijheid en democratie…

Finland treedt toe ‘uitsluitend en alleen om Fins grondgebied te kunnen verdedigen’ zo heeft de president keer op keer letterlijk verklaard. Dus dat ‘zijn’ leger -hij is de opperbevelhebber- over afzienbare tijd in verenigd verband onder de Sahara de lithiumvoorraden gaat wegroven is ‘onzin’ en ‘Russische propaganda’.

Turkije ligt dwars. Nu men weet waar dat land ligt en dat haar leider een ‘dictator’ is, heeft men er alle vertrouwen in dat ‘niets’ de toetreding van Finland en Zweden nog in de weg zal staan. Morgen vertrekt de president niet naar het Natohonk in Brussel maar naar Washington om met die andere president de zaak te beklinken. Havik Mitch O’Connell van de Republikeinen was maandag nog in Helsinki te gast…

Erdogan wil geld. En dat heeft Finland niet. Het medisch personeel in het land is al een maand aan het staken omdat het voor het gezwoeg tijdens de pandemie beloond wil worden. Maar de overheid heeft zich het naggus geleend in Brussel om de zegeningen van de vrije markt te kunnen bekostigen. De boycot van de Russische economie doet de rest in het land dat voor veertig procent van die economie afhankelijk is…

Een aanvoerder van de stakende verplegersters formuleerde het zo: ‘Voor ons part beslissen ze dat we morgen de oorlog in gaan. Maar dan moeten ze wel zelf de gewonden verzorgen want wij gaan dat niet doen…’

JoopFinland

Jimmy Åkesson en zijn bende hebben het voortreffelijk gespeeld. De ZwedenDemokraten wonnen de Zweedse verkiezingen omdat ze wapengekletter in twee categorieën konden opdelen: groot en klein. De kiezers kregen alleen de laatste variant aangeboden.

Groot wapengekletter gaat over de miljardeninvesteringen in de Nato waartoe Stockholm in sneltreinvaart heeft besloten. De Finse premier Sanna Marin onthulde onlangs dat haar land met Zweden samen optrok in de vrijerij met de Nato ‘omdat Zweden een heel sterke defensie-industrie heeft’.

De beslissing om de neutraliteit op te geven heeft geen enkele rol gespeeld in de verkiezingskampanje. Alleen de kleine linkse en groene regeringspartijen die tegen het Nato-lidmaatschap stemden gingen daar prat op en moesten bangen of ze de kiesdrempel wel zouden halen. De veruit grootste club in de regering, die van de sociaaldemocraten, heeft daarentegen geen centje pijn geleden.

Daarvoor zijn ze schatplichtig aan de ZwedenDemocraten. Het waren de fascisten onder leiding van Åkesson die de volledige aandacht van politiek en media wisten te richten op het kleine wapengekletter, dat van criminele bendes. Ook in Zweden verdienen tegenwoordig tieners duizend euro door een wapen aan te nemen en daarmee een hen volledig onbekende te liquideren.

Wat volgde was een schaamteloze kniebuiging voor bruin. Over de hele linie. Eerst wist Åkesson zich in de rechtse oppositie naar binnen te praten (zie daarvoor aflevering 25 van deze serie), tijdens de afgelopen kampanje gingen de sociaaldemocraten overstag. Åkesson heeft eigenlijk altijd al gelijk gehad, zo kreeg de kiezer uit de mond van de premier te horen.

Onder de wapenkletteraars zouden zich naar verhouding veel tieners met een migratie-achtergrond bevinden. En om meer problemen te voorkomen kan Zweden maar beter de grens sluiten.

Onder de pet bleef de vaststelling van onderzoekers dat de meerderheid van het straatgeweld toch echt voor rekening van geboren en getogen Zweden komt. En helemaal onvermeld bleef het gegeven dat het Åkesson con suis is die een flinke vieze vinger in de pap heeft in het kleine wapengekletter.

Bendes en geweld tussen die bendes gingen in Zweden vroeger over smokkel van alcohol en tabak. Maar sinds een jaar of tien gaat het op straat over wapenhandel. Er zijn steeds meer wapens in omloop. Die zijn buitgemaakt tijdens overvallen op depots van Defensie. En veel van die overvallen zijn toe te schrijven aan figuren achter de ZwedenDemocraten.

De partij van Åkesson timmert al sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw aan de weg. En die partij is geworteld in fascisme pur sang. De ZwedenDemocraten zijn uit op het veroveren van de macht via de straat. Het parlementaire gedoe is voor Åkesson en de zijnen alleen maar gedoe… Ze hoeven ook niet in een Zweedse regering te gaan zitten.

De door hen zelf ontketende straatoorlog zal de positie van parlement en burgerlijke politiek verder ondergraven en op termijn -misschien wel heel korte termijn- vervangen.

Het wordt er niet gezelliger op boven Hamburg… De Denen sturen tegenwoordig Syrische statushouders (!) terug naar Damascus, in Noorwegen en Zweden dansen zich links noemende regeringen naar de pijpen van een fascistische oppositie. De volgende verkiezingen zijn in Finland, volgend jaar. Ook daar dreigt een fascistische partij de tweede te worden…

JoopFinland

Over het naampje is niet lang nagedacht. Of juist wel? Danmarksdemokratarne heet het kindje van alt right dat morgen voor het eerst aan de Deense verkiezingen mee zal doen. Als we de peilingen mogen geloven, met succes.

Denemarken is het zoveulste Scandinavische arbeidersparadijs dat valt voor de verlokkingen van ‘wij zijn blond en blank en heel erg superieur’. Van sociaaldemocratie naar sociaalfascisme, het is ook in Kopenhagen en omstreken een naadloze gebeurtenis.

De verloedering van de politiek in het kleine landje aan de zee dat zo veel op het onze zou lijken, is in de voorbije jaren luid toegejuicht door types als Lodewijk Asscher en Joost Eerdmans. Het Deense beleid ten aan zien van nieuwkomers heeft de mainstream gehaald.

Het ging er van kwaad tot erger. Eerst waren er plannen om buitenlanders bij elkaar te zetten op een eiland halverwege Zweden. Vervolgens moest alles dat geen bier drinkt en geen variant van Fries praat naar Ruanda om daar een beslissing over eventuele toelating af te wachten.

Recentelijk gooit men er ook toegelaten vluchtelingen voor de trein. In Ter Apel kun je zomaar stuiten op een gezin dat tien jaar geleden asiel kreeg in Denemarken maar daar deze herfst te horen kreeg dat het terug moet naar Syrië.

De beweging voor wie de sociaaldemocraten hun idealen van ooit te grabbel gooiden heet Danske Folkeparti. Dat feestje is nu voorbij, de populisten zullen morgen op rechts worden ingehaald door de Danmarksdemokratarne.

Een copy paste van de club in buurland Zweden inderdaad. Jimmy Åkesson heeft school gemaakt.

En zo is de switch van sociaaldemocratie naar sociaalfascisme in de Noordse landen (in die landen zelf staat deze ontwikkeling ook wel bekend onder de liefkozende noemer Breivikisme) bijna afgerond. Alleen de Finnen moeten daartoe nog naar de stembus.

Maken we ons daarover geen illusies. De sociaaldemocraten hebben er inmiddels de grenzen gesloten voor asielzoekers en zijn pogroms gestart tegen de Russische minderheid. Alt right heeft het er alleen nog maar over ‘criminele bendes van jongeren met een migratieachtergrond’.

Zweeds wittebrood…

(JoopFinland)

Rond de Oostzee voelt men de bui al aankomen. Zweden en Finland gaan dus helemaal geen lid worden van de Navo. Hun lidmaatschap is het wisselgeld bij de komende vredesonderhandelingen met Putin.

Wie niet weet waar in Zweden het nietige Sälen ligt, is niet in zijn of haar uppie. Maar afgelopen dagen waren aller ogen in de Noordse contreien gericht op de veiligheidsconferentie die daar werd gehouden.

Vooral de Finse minister van BZ viel er op. Hij gaf te kennen dat ie genoeg heeft van de Turkse vertragingstactiek. ‘Ik wil dat er in februari of maart licht aan het eind van de tunnel schijnt, anders moesten we het maar vergeten’.

Dat zijn ruige zinsneden voor een minister van BZ. Zelfs als die bijna minister-af is. In april zijn er in Finland verkiezingen en de kans dat deze minister daarna terugkeert op zijn post is ongeveer even groot als dat Alfred Schreuder morgenavond na een nederlaag in Den Bosch nog trainer van Ajax is.

Ook de premier van het gastland deed ferm. Zweden gaat nooit never niet tegemoetkomen aan de eis van Erdogan om in ruil voor groen licht mbt het Navolidmaatschap een tig aantal Koerden op het vliegtuig naar Istanbul te zetten.

En zelfs al zou Stockholm Koerden gaan offeren -en de werkelijke machthebbers in Zweden die de ZwedenDemocraten heten zouden maar wat graag van dat schorum af zijn- dan vreest men er dat het voor rupsje-nooit-genoeg Erdogan niet genoeg zal zijn.

Wat er aan het handje is, is natuurlijk dat niet Turkije of wie dan ook van de andere lidstaten in de weg ligt van het Navolidmaatschap van wie dan ook. Het niet-toetreden van Zweden en Finland wordt de oorlogsbuit van de vijand van de Navo: Putin.

Het Kremlin kan het uitstekend gaan verkopen dat in de Oostzee en aan de 1300 kilometer lange grens tussen Finland en Rusland geen Navo te zien zal zijn. Bovendien worden op die manier de gekkies monddood gemaakt die denken dat Navolidmaatschap een beslissing van dat lid zou zijn.

Tachtig procent van de Zweden vindt volgens een opiniepeiling dat hun regering geen mensen mag uitleveren aan Turkije. Dat kan straks die regering helpen bij het slikken van de bittere pil. Met name de grote Zweedse oorlogsindustrie heeft al veel ingezet op het lidmaatschap van de Navo.

In Finland is men nog niet zo ver. Zonder Zweden zal men niet toetreden. Met name de grote Finse oorlogsindustrie heeft in samenwerking met die in Zweden al veel et cetera. Over het zwarte gat dat lonkt na het afgesprongen lidmaatschap wil niemand zelfs maar denken.

Vooral niet in verkiezingstijd…

(JoopFinland)

En zo werd de cirkel gesloten. Na de overwinning van de Sisu-gedomineerde (1) Echte Finnen bepaalt nu in alle Noordse landen (2) een fascistische club wat er gebeurt. Een regeringscoalitie van de Echte Finnen met de conservatieve liberalen ligt voor de hand.

Uiteindelijk berust de winst van de Echte Finnen op simpel politiek handwerk. De ZwedenDemocraten deden hen het voor. Die bereden het stokpaardje van het straatgeweld, en in Finland is dat het afgelopen jaar gewoon gekopieerd.

Weliswaar heb je in het land van de duizend meren maar een fractie van het aantal buitenlanders in Zweden maar toch slaagden de Echte Finnen er in een enkele messentrekker in Helsinki tot aanvoerder van een streetgang te promoveren en het ‘probleem’ tot main issue in hun kampanje.

Ook het betrekken van vrouwen en jongeren in de verspreiding van de boodschap dat vreemdelingen voor alle problemen zorgen en alleen een echte leider en meer politie die problemen oplost, was een goede tactische zet. (3)

De toekomst? Een gerenommeerde oud-journalist vroeg vrijdagavond aandacht voor de echte problemen waarvoor Finland staat en die hij had gemist in de verkiezingskampanje. De boycotmaatregelen tegen Rusland hebben vooral de Finse ekonomie opgeblazen.

‘Ondertussen kunnen steeds meer mensen in dit land de rekeningen gewoon niet meer betalen. En honderdduizend jongeren leven ‘onder de radar’ , zonder enige band met de samenleving. We beleven in dit land de grootste ekonomische en sociale krisis sinds 1944.’

De Echte Finnen en hun gabbers op rechts hebben wel een oplossing, zo valt te vrezen. Die heet oorlog. De koorts waarin het land de Nato is ingesleurd is nog geenszins geluwd….

(1) In 2017 kaapte de alt right Sisu-beweging de partij van de Echte Finnen
(2) In Noorwegen heeft deFremskritsspartieteen flinke vinger in de pap, in Denemarken gijzeltextreemrechtsde sociaaldemocratische regering en in Zwedendoen de stootroepen van JimmyÅkesson hetzelfde met de liberalen.
(3) De jongeren kunnen goed overweg met Tiktok en andere verworvenheden van de debilisering … De vrouwen zijn van het kaliber zoals we dat kennen uit het Derde Rijk: perfekte moeders en bereid in de munitiefabrieken te gaan staan mochten de mannen naar het front geroepen worden …

(JoopFinland)

Men kachelt onder de Poolcirkel lekker door. Vannacht ging de Finse oostgrens dicht …

Ik verliet U in deze serie bij de verkiezingsoverwinning van de Echte Finnen en de Finse VVD (1). Tezamen hebben zij een landsregering gevormd waarin de rollen fijn zijn verdeeld. De conservatieve liberalen zorgen voor de vernietiging van de laatste resten van wat ooit de Finse verzorgingsstaat was. De publieke sector is failliet, de graaicultuur onder grootindustriëlen wordt niet meer verbloemd maar is inmiddels tot norm verheven. De Finnen die nog geld en werk hebben, staken vanaf deze week voor meer geld en werk, de grote rest van het volk vegeteert op een uitkerinkje of een aalmoes.

De Echte Finnen, onder leiding van alt right (2), mogen intussen vrijelijk doen waarin ze zo bedreven zijn. Vanaf dag één na het afleggen van de regeringsverklaring is hun vizier gericht op alles wat vreemd en daardoor vies is in de samenleving. Aanvankelijk leidde de golf van xenofobie nog tot protest, maar onder de storm die deze week losbrak gaat het liedje van ‘samen tegen de grote boze buitenwereld’.

Wat is er aan het handje? Het is nog net geen oorlog in het echie met Rusland, maar het Kremlin opent de ene na de andere hybride aanval op het land. Waarbij hybride staat voor ‘oorlog in de onderbroek’ zoals mijn ouwe moer het placht te verwoorden. Een paar weken terug ging het om een kleine uitvoering van het drama rond de pijpleiding NordStream 2, toen tussen Finland en Estland een gaskabeltje in het ongerede raakte. We weten inmiddels dat NordStream 2 niet werd opgeblazen door het Kreml maar door onze eigenste strijdmakkers uit de Ukraine. En nu weten we dat het pijpje tussen Helsinki en Tallinn (waarover Putin desgevraagd opmerkte dat hij niet eens van het bestaan van het ding wist) werd overvaren door een Chinese trawler.

Maar nu moest dus de hele oostgrens dicht. Want het Kreml stuurt gespuis haar westgrens over. Men weet waarover men het heeft want de Rus deed een jaar of wat terug hetzelfde aan haar grens met Polen, en ook in 2015, tijdens Wir schaffen das,kwamen er opeens allerlei bronstige zuidelijke types de zeven Fins-Russische grensposten overgefietst. Nu hoor ik U van Uw stoel vallen maar het zou inderdaad gaan om asielzoekers die in november 2023 bij tien graden vorst overdag en vijftien na zonsondergang, op een tweewieler uit het Russische duister opduiken en een asielaanvraag willen doen. Anderen zouden met de taxi komen, weer anderen te voet (3).

Om wie het gaat en met zijn hoevelen ze zijn? Sinds augustus zijn er tot vorige maandag aan de oostgrens 281 asielaanvragen verricht, tweehonderdeenentachentig … Da’s ongeveer twee per etmaal. Vorige week ging het ‘plotseling’ om vijf per dag. Men komt oorspronkelijk uit Jemen, Iraq of Somalië. Over de status van de mensen bestaat onduidelijkheid. Begin deze week ging het nog om papierloze illegalen, momenteel -nu op dit filmpje is te zien hoe brutaal ze de Finse grenswachters aanvallen- zou het ‘gewone’ mensen met werk, inkomen en een woning in het Russische betreffen. Deze haaks op elkaar staande versies roepen bij het Finse journaille geen vragen op. Net zo min als wat de gevolgen van deze draconische maatregel zouden kunnen zijn.

Want los van die paar mensen voor de slagbomen, gaat het hier om de bewegingsvrijheid van bijna twee miljoen mensen in deze grensstreek. Sinds generaties is in deze gebieden veel grensverkeer geweest, een zeer aanzienlijk deel van die twee miljoen heeft een dubbele nationaliteit. Sint-Petersburg is voor hen dichterbij dan Helsinki, ook in mentaal opzicht. De oorlog tussen Putin en Zelensky heeft eerst de Finse economie in de as gelegd, vooral die in het oosten. En nu worden mensen er afgesneden van hun familieleden.

De Finse regering onderschat de gevolgen van deze ontwikkeling. ‘Overal waar maatregelen moeten worden genomen worden mensen nu eenmaal de dupe’, aldus de minister van defensie vanochtend. Te vrezen valt dat het verlangen van hem en zijn collega’s is naar steeds groter en steeds heldhaftiger verzet tegen ‘de Rus’ (4). Wat we nu zien is peanuts. Wat dreigt is een opeenvolging van provocaties van beide zijden, totdat het afschuwelijk fout gaat …

(JoopFinland)

(1) Zie: https://www.stelling.nl/kleintje/actueel/overzicht-actueel/laura-is-niet-leuk-036 Komende woensdag dreigt hetzelfde in onze gave polder te gebeuren. Een goeie raad: ga dus wel stemmen maar dan blanco. Geef rechts en de heulers met rechts (de hele rest van de kandidaten) geen centimeter ruimte!

(2) Menige Fin moest iets wegslikken toen na de verkiezingen in de buitenlandse media werd gezegd waar het op staat: dat de Echte Finnen alt right zijn, en in het rijtje staan met mevrouw Meloni, de ZwedenDemocraten, Baudet en Wilders en moe LePen. Maar al gauw werd de betiteling alt right toegeschreven aan de onbekendheid van de buitenlandse verslaggevers met de specifieke Finse situatie en nu heeft men het er niet meer over …

(3) Het is sinds een paar maand verboden om in een auto met een Russisch kenteken de grens naar Finland over te steken …

zo voortnaar de stembus maar

(4) Ryssä, Rus, is een gevierd scheldwoord in de Finse taal.

Fascistisch Finland ziet een nieuwe oorlog met de erfvijand als haar karma, haar lotsbestemming. De Ware Finnen zijn bereid om te vechten. Zich dood te vechten zelfs. Collectief. De Nato die zo blij was met de toetreding van deze vechtersbazen gaat van een koude kermis thuiskomen.

Simo Grönroos spreekt namens de denktank Suomen Perusta, het fundament van Finland, wanneer hij het heeft over het lot van de ‘echte’, lees: ethnische Finnen. ‘Op basis van deze aantallen vormen de Finnen reeds over vijftig jaar een minderheid in hun eigen land.’

Grönroos reageert op een krantenartikel waarin wordt vastgesteld dat het aantal geboortes in Finland dermate snel daalt dat er over een eeuw nog maar een miljoen van die ethnische Finnen zouden zijn. Het artikel bepleit een ruime immigratie.

De vraag van Grönroos: willen we in de naaste toekomst een Finland dat een kleinere bevolking heeft maar cultureel homogener is, of het omgekeerde waarin de Finnen een minderheid vormen? Hijzelf kiest voor optie nummer 1.

Simo is klein bier binnen de (regerings-)partij Ware Finnen, maar ook zijn baas Jussi Halla-aho (ideoloog van de partij, voorzitter van het parlement in Helsinki, derde bij de laatste presidentsverkiezingen) is voor demografische krimp. En voor collectieve zelfmoord.

Halla-aho is gek op Japan. Hij noemt het eilandenrijk ’het beloofde land van oude en wijze mensen’. Zoals bekend vergrijst ook Japan in rap tempo. Maar die wijsheid heeft volgens Halla-aho te maken met de afkeer van de Japanners van immigratie.

‘Dit betekent het opdrogen, en op den duur het uitsterven van onze cultuur. Hoe kan iemand die zijn partij als vaderlandslievend profileert, met zo’n optie komen?’ klonk het deze week in een discussie op de Finse radio.

Dat kan. Sterker nog: dat is al eens gebeurd, in de geschiedenis van het onafhankelijke Finland. Niet de uitsterving. Wel de poging tot collectieve zelfmoord. De Winteroorlog tegen Stalin, in 1939-1940, was zo’n poging.

‘In Moskou weet men wat sisu inhoudt’, schreef ik in een vorige bijdrage over de oorlogsdreiging. ‘Een provocatie door ‘Helsinki’ ergens aan die dertienhonderd kilometer grens is een kwestie van tijd.’*

Twintig jaar geleden werd de toen nieuwe partij een snelle dood toegeschreven, omdat zij niet zou passen in de bekering tot de Westerse levensstijl die de Finnen in die tijd juist zouden hebben ingezet.

Nu bezet deze alt right club in de landsregering de cruciale ministersposten: justitie en binnenlandse zaken. Ze hoeft allen nog de laatste twijfelaar zoals de vragensteller in het radioprogramma over te halen om net als in 1939 de krijgsdood als het summum van vaderlandsliefde te gaan zien.

*Sedert de vorige Kerst houdt Finland de oostgrens dicht, en bereidt men een wet voor waarmee push backs kunnen worden gelegaliseerd, Finland ziet de -mogelijke- toestroom van asielzoekers uit Rusland als onderdeel van Russische hybrideoorlogvoering. Dat ‘Helsinki’ met de nieuwe wet internationale verdragen gaat schenden vindt men er prima. Want het gaat de Finnen eigenlijk niet om die mogelijke asiel’tsunami’: in 2015 heeft men die ook gevreesd en reisden vrijwel alle asielzoekers door naar Europa. Nee, achter het befragen van onder meer de Geneefse Conventie van 1951 zit het appeltje dat Finland met de oosterbuur te schillen heeft: de omstreden grens na 1945. Men wil Karelië terug, oorlogsbuit van Stalin …

(Dit artikel staat als ‘Demografie en oorlog’ ook op konfrontatie.nl)

JoopFinland

Finland is in oorlog. En het is hoog tijd om de Finnen daaraan weer eens te herinneren. Aldus de strekking van de boodschap vaneen Fins lid van het Eurpees parlementafgelopen week.

De boude bewering riep de nodige reakties op. Vragen, waarvan de verstandigste: er is wetgeving die in werking treedt zodra het oorlog is, dus waarom deze bullshit van een ex-medewerker van het Finse ministerie van oorlog terwijl die wet niet van toepassing is. Instemming ook, veel instemming, vooral met het tweede deel van de uitspraak: Finland mag dan misschien nog niet in oorlog zijn maar het bereidt zich wel voor op die oorlog.

Deze zomer wordt er druk geasfalteerd op de Finse wegen. Dat is: op sommige van die wegen, die door het midden en langs de westkust van het land. In het oosten en noorden is het andere koek. Daar wordt het allemaal zo onaantrekkelijk mogelijk gemaakt. Niet alleen voor de bewoners en de toeristen, maar vooral voor de vijand die straks binnenvalt. De oostgrens met de vijand is al het hele jaar dicht. Sinds de start van de onlusten in Ukraine floreert alleen nog de Finse oorlogsindustrie.

Dan denk je: goed, dat van hierboven is de propaganda van het militair-industrieel complex. Maar ook voor links Finland is oorlog iets waarmee men graag wegloopt.

Op Jacobin.com -a leading voice of the American left- staat een interview met Li Andersson. Andersson is de gewezen voorvrouwe van de Linkse Bond, die na weer een nederlaag bij de laatste parlementsverkiezingen de wijk heeft genomen naar het Europees parlement. Jacobin zet haar neer als een uitzondering op de tendens dat links het weggeeft aan bruin. Ik zou dat niet doen, maar waar het mij hier om gaat is de uitspraak die onze Li doet over oorlog.

‘For people in Finland, situated where it is, war and peace is not something theoretical. War is something that people in all families have real experiences of just a few generations back. We also have a general conscription army, which means ordinary citizens do military service. They know that if there were to be a war, it would mean engagement for everybody. It’s not like in the US where it’s usually only the working class that pays the price.’

Andersson weet ook dat Amnesty International elk jaar bezwaar maakt tegen de behandeling vangewetensbezwaaarden entotaalweigeraars in haar land maar ook voor haar is soldaatjespelen een gezellige en vooral democratische verworvenheid. Evenals oorlog sowieso. Op een andere manier kun je het gebazel over oorlog die voor U en mij (en onze opa’s en oma’s) als niet-Finnen slechts een theoretische ervaring zou zijn toch niet interpreteren.

(Moet je ook nog even goed tot je door laten dringen dat de real experiences van de Finnen van just a few generations backzijn opgedaan aan het Oostfront, als paladijnen van Hitler)

JoopFinland