Skip to main content

Royalty (001)

6 maart 2003
Is het de moeite waard dat we weten dat de Oranjes ook mensen zijn?
Dat Beatrix een reeks bastaardbroers en -zusters heeft omdat haar vader al "Neuken doe je zo" in de praktijk bracht ver voordat BNN op de buis verscheen?
Dat Beatrix met haar voeten stampt en dan niet om te kijken hoe dik het ijs is.
Dat Willem Alexander oom Pieter een boerenlul noemt terwijl de BVD dat nooit heeft vermeld in Pieter’s screeningsrapport?
Dat Friso weet wat ie met zijn middelvinger moet doen als het Thialf-gepeupel in zicht komt?
Dat Beatrix’ kleinkinderen worden rondgezeuld in een Buggaboo?
Dat Margarita nu dingen over Beatrix zegt in de Haagse Post, die volgens insiders verbleken bij de nooit gepubliceerde dingen die haar moeder over Beatrix heeft verteld aan Vrij Nederland?
Dat Margarita werd afgeluisterd met een schroef?
Dat haar broer Carlos al vroeg het ritmische talent van opa bleek te hebben geërfd en in navolging van opa zijn telgje niet erkende?
Dat Irene niet alleen van de kinderen antwoord krijgt als ze "Dag vogels, dag bloemen, dag kinderen" fluistert?
Dat Beatrix de grootste buitenlandse landeigenaar in de Verenigde Staten is?
Dat...
Ach, wij denken eigenlijk van niet. Maar wij zijn ook maar mensen.

  • Datum: .

7 maart 2003
Toen prinses Margarita en haar huidige echtgenoot aangaven iets serieus met elkaar te willen was noch de koninklijke familie noch die van Margarita’s vader erg amused. Ze vonden die De Roy maar een rare scharrelaar. Weliswaar met een dubbele naam en dat klinkt al snel beter als Van Vollenhoven, maar verder toch niet veel soeps. Dus zette de koninklijke familie het ambtelijk apparaat in werking om te zien of er misschien wat shit was te vinden in De Roy’s verleden. Het kabinet van de koningin belde even met de BVD en met professor L.A. Geelhoed, de secretaris-generaal van het Ministerie van Algemene Zaken. Of die het even entre-nous regelen konden. Nee, zeg maar niks tegen Kok. Krijgen we meteen weer dat staatsrechterlijk geneuzel. Wat niet weet wat niet deert. Nou, dat was bij Geelhoed zeker niet tegen dovemansoren gezegd. Dat is zeker geen letterknecht, zoals Edje Nijpels dat ooit zo plastisch uitdrukte. En zo ging een onderzoek van start zonder dat de minister-president daar weet van had. Voor zover wij dan weer weten. En ging bijvoorbeeld het dossier van de sociale dienst naar Margarita’s vader. Zo doen we dat. En als het zaakje erg derailleert dan huren we gewoon wat wijze mannen in en die moeten het dan maar een plekje geven. Net als toen met mamma en die rare juffrouw Hofmans en toen met pappa en die vervelende briefjes aan die zuinige grootgrutters van Lockheed. De Minister-president? De Kamer? Ja dàààg. Die zoeken het maar uit.

  • Datum: .

11 maart 2003
Het hele geklooi rond De Roy van Zuijdewijn roept lieflijke herinneringen op aan bijvoorbeeld de speurtocht van allerlei rijkssnuffelaars naar de Umwelt en het verleden van de prins Bernhard von Lippe Biesterfeld en Claus von Amsberg. Gek toch, dat zowel in de jaren dertig als in de jaren zestig allerlei heikele zaken uit hun respectievelijke verleden met een noodgang werden begraven en dat nu in zeer laag water fanatiek naar spijkers wordt gezocht om ene De Roy van Zuydewijn aan het kruis te nagelen. Terwijl het bij de eerste twee toch ging om de toekomstige prinsen gemaal en nu om de aanstaande echtgenoot van een prinses ergens uit de achterhoede van de familie, wiens hele hebben en houden op straat kwam te liggen. Een methode overigens die in de jaren vijftig door prins Bernhard aan het Hof werd geïntroduceerd tijdens de Greet Hofmans-affaire. En bijvoorbeeld -zoals we gisteren al memoreerden- navolging kreeg met de perikelen rond Emily Bremers, de pre-Maxima vlam van Willem-Alexander. Zonder enige twijfel heeft het Kabinet van de Koningin ook bij die affaire toen een belangrijke rol gespeeld. Alleen hielden de ex-geliefde van Alex en haar familie het verder voor gezien en Margarita en haar echtgenoot even niet. En hoe opvallend is het niet dat nou juist prins Bernhard, die als dat zo uitkomt zelf De Telegraaf als scheepstoeter gebruikt, het BVD-rapport over De Roy als een soort boekenweekgeschenk krijgt toegezonden? Om maar te zwijgen over de exemplaren die Margarita’s vader en oudste broer op hun deurmat aantroffen. Voor zover wij van premier Potter mochten vernemen werd deze belangwekkende informatie niet onder moeder Irene’s aandacht gebracht. Was de Directeur van het Kabinet van de Koningin soms bang dat zij er niet naar behoren mee om zou springen? De inhoud zou voordragen aan een stel treurwilgen of zo? Het is allemaal tenenkrommend en eens temeer het bewijs dat een zoen op een balkon en een rit in een koets niet meer voldoende is om een archaïsch vehikel als een koningshuis nog verder in stand te houden. Hoewel, is een republiek leuker?

  • Datum: .

24 april 2003
Het wordt steeds duidelijker dat bij praktisch elke entree van een nieuwkomer in de Oranje-clan de zaak wordt gescreend onder leiding van de pater familias, prins Bernhard. Zo is onze suggestie dat het afdrijvingsproces van Emily Bremers zonder twijfel ook onder supervisie van de prins heeft plaatsgevonden (zie aflevering 3 van 11 maart jl.) inmiddels bevestigd door De Telegraaf. Hartelijk dank daarvoor. Daarnaast bezorgde RTL 4 ons gisteravond wat nieuwe details over de affaire rond de echtgenoot van kleindochter Margarita, waaruit nog eens zonneklaar bleek dat Bernhard zelve een roedel jachthonden achter De Roy van Zuijdewijn had aangestuurd. Onder leiding van meneer Rhodius van het Kabinet van de Koningin. Een naam overigens die herinneringen oproept aan andere aan spionage gerelateerde verhalen uit het verleden van de prins, maar wij zijn nou eenmaal conspiracy-liefhebbers. Dat Bernhard (alias "Observator") met de rapportages betreffende de kandidaten verder naar eigen goeddunken handelde moge blijken uit een van zijn eerste "cases" in deze context: Claus von Amsberg. Koningin Juliana mocht dan tegen haar volk zeggen dat het goed was, de Oranjes probeerden samen met de toenmalige regering schielijk een deel van de werkelijkheid onder één van de tapijten van Soestdijk te schoffelen. Zoals wij inmiddels weten deugden net zoals bij Maxima in later dagen de ouwelui van Claus voor geen meter. Het waren volbloed NSDAP'ers die hun jonge zoon in 1938 naar Duitsland stuurden in een tijd waarin alleraardigste gebeurtenissen als de Kristallnacht en de Anschluss van Oostenrijk al aardige indicaties vormden voor wat de wereld te wachten stond. Claus belandde dan ook prompt in de Hitlerjugend en in de laatste periode van de oorlog in een Totekopf-regiment. Desondanks -of misschien wel juist daarom- viel Claus wel in het putje van de Oranjes. Per saldo was Bernhard zelf ook lid geweest van de NSDAP en had zelfs aan Hitler beloofd: "Meine Ehre heisst Treue". Wat de reden ook mag zijn voor de hetze tegen De Roy het moet wel heel erg zijn. In de ogen van de Oranjes dan.

  • Datum: .

1 mei 2003
Dankzij het ge-eikel rond Margarita en haar echtgenoot weten we inmiddels dat prins Bernhard iedereen die een beetje serieuze liaison begint met een van zijn nazaten persoonlijk screent. Tenzij de nieuwkomer uit een hem vertrouwde familie komt. Toen Mabeltje Wisse Smit dus op het tapijt verscheen als scharrel-ex-machina van kleinzoon Johan Friso mogen we dus aannemen dat "Bernilo" meteen meneer Rhodius van het koninklijk kabinet heeft gebeld om haar even na te trekken. Hoewel, misschien ook niet. Want Mabeltje was al een vriendin van prinses Brinkhorst toen ze beiden nog in het wild in Brussel werkten. En bovendien was de vlam van Bernhard’s bankierende kleinzoon actief voor iemand die de pater familias zonder twijfel goed kende: George Soros. De in Hongarije geboren geldwolf die ooit het Britse Pond een zetje gaf, Jeltsin’s Rusland een poot uitdraaide en er een gewoonte van maakt ontwikkelingslanden zo te ontwikkelen dat hij er beter van wordt. Bijvoorbeeld via Carlyle, de beruchte Amerikaanse uitbeenonderneming van ex-CIA toppers als de zoetgevooisde Frank Carlucci (mag het een moordje meer zijn?) en George Bush senior (de grootgrutter van Osama en Saddam), waar Soros ook deel van uitmaakt. Om zijn gretige grisser-imago van een wat vriendelijker verfje te voorzien doet onze George ook aan een soort liefdadigheid. Zo subsidieert hij zogenaamde alternatieve nieuwsnetwerken als Pacifica. Samen met de van CIA-klanten vergeven Ford Foundation, dus dan weet je meteen hoe laat het is. Het vehikel waarmee Soros op dit gebied ten strijde trekt is het Open Society Institute in Brussel, waar onze Mabeltje de scepter zwaait als executive director. Haar activiteiten centreren zich met name rond het in bloei houden van internationale debatingclubs als IDEA waarbinnen talentvolle studenten uit Haiti (????) en het voormalige oostblok van Oder-Neisse tot aan Vladivostok met elkaar kunnen ouwehoeren over de toekomst die Soros en andere Bilderbergers voor ogen hebben. En dat ze het goed doet moge blijken uit het feit dat ze in december jl. door het World Economic Forum in het Zwitserse fort Davos tot een van de Global Leaders of Tomorrow (GLT’s) werd verheven. Samen met nog 99 andere globalistisch ingestelde jongelui. Je kan er wat lacherig over doen, maar fanatieke aanhangers van de huidige Amerikaanse shock and awe-politiek als Aznar en Blair zijn ook ooit als GLT’s begonnen. Mabeltje, die wij gisteren zo node hebben gemist bij het volksdansen in Wijhe, kunnen we eigenlijk gewoon beschouwen als een Bilderberger in de dop. Dus die hoeft Bernhard niet te laten screenen. Dat is al gebeurd.

  • Datum: .

maandag 12 mei-2003
Op 8 mei jl. streek het AD ons 's ochtends vroeg zachtjes door de haren met het zoele bericht dat prins Bernhard vanaf de dag in 2000 waarop de verkering van zijn kleindochter Margarita met Edwin de Roy van Zuijdewijn serieuze vormen begon aan te nemen niet alleen meneer Rhodius de sporen gaf. Hij stuurde namelijk ook een eigen klusjesman op pad om in totaal zo’n tien à vijftien keer Edwin af te leggen. We mogen aannemen dat er foto’s en aantekeningen werden gemaakt, want meneer Rhodius had natuurlijk voor zijn eigen onderzoek graag wat tastbaars in handen. Hoe zagen Edwin’s bezoekers eruit? De nummerplaten van hun auto’s. At Edwin macrobiotisch? Bezocht hij een louche sportschool?
Wat zat er zoal in zijn vuilnisbak? Hoe snel en hoe vaak ging het gordijn dicht als Margarita in huis was? Met wie zaten ze in de kroeg? Bij wie gingen ze op visite? Zulke dingetjes. Blijkbaar had de wat wild ogende, maar netjes opgeleide telg van een gegoed Brabants geslacht op Bernilo het effect van het Ajax-rood op een Feijenoordstier. Over het waarom tasten we met zijn allen nog wat in het duister. Mogelijk leeft bij de prins de overtuiging dat binnen de familie De Roy van Zuijdewijn enige kennis leeft over een paar lijken die hij tot nu toe nog in de kast heeft weten te houden. Zo is een belangrijk lid van de familie ooit getrouwd geraakt met een meisje Holdert. Laten we eens speculeren. Is dat misschien een dochter van de oude H.C.M. Holdert? De eigenaar van De Telegraaf uit het inter- en tijdens het tweede wereldbellum? Als dat zo is dan kàn binnen de familie De Roy inderdaad enige kennis liggen opgeslagen over Bernilo’s Nazi-verleden. Die kan bijvoorbeeld zijn aangedragen door Gerrie van Maasdijk. Sedert 1933 Telegraaf-correspondent in Berlijn die daar uitstekende contacten opbouwde met zowel prins Bernhard als de tak van de Abwehr die later verantwoordelijk was het plan IIIF. Een plan dat voorzag in een Stadhouderschap van de prins in Nederland onder Duitse supervisie. Na de oorlog werd Van Maasdijk mede-eigenaar van De Telegraaf nadat de Holderts hun aandelen min of meer noodgedwongen in de etalage zetten. Daarnaast kreeg hij een leuk baantje aan het hof. Mogelijk om hem de bek te snoeren. In 1956 keerde hij zich echter tijdens de Greet Hofmansaffaire tegen de ondergrondse activiteiten van zijn prinselijke vriend en dat kostte hem zijn baantje op Soestdijk. En welke krant kwam uiteindelijk tijdens de opnieuw uitgebarsten schermutselingen rond miljonair Pieter Menten in de jaren zeventig als eerste met revelaties over IIIF? Juist. Goed, het zijn speculaties. Maar de veronderstelling dat Bernilo zijn offensief jegens Edwin de Roy van Zuijdewijn is begonnen omdat die iets in een shop van Albert Heijn heeft geflikt is onzin. Er moets iets ernstigs aan de hand zijn. Stay tuned.

  • Datum: .

maandag 12 mei-2003
Berichten over mannetjes die irreguliere klusjes uitvoeren in opdracht van prins Bernhard zijn niet nieuw. Zo maakten wij in de artikelenserie “Schaduwcommando van de prins” (zie De Morgenster) al melding van een officieuze groep onder leiding van Bernhard’s in 1990 overleden vriend Hans Teengs Gerritsen die zich bezighield met zaken die het daglicht lang niet altijd konden verdragen. Dit soort buiten-grondwettelijke activiteiten dateert overigens al uit de periode 1944/1945. Zo maakte de prins in die tijd bijvoorbeeld gebruik van de contacten van Guillaume Meertens. Tijdens de Duitse bezetting een Nederlandse topagent van de Sicherheitsdienst die vlijtig in touw was geweest voor slordige heren als Willy Lages en Klaus Barbie. In diens slipstream voerde nog een twijfelachtige figuur klussen uit voor de van SS-er tot verzetsleider omgekatte hoofdbewoner van Soestdijk. Dat was de naar België gevluchte Wehrmacht-inkoper Walter Schoonenberg die zich bij onze zuiderburen onledig hield met de handel in gestolen aandelenpakketten, witwassen van geurend geld en het opkopen van achterovergedrukt goud tegen afbraakprijzen. Schoonenberg trok bij sommige van zijn missies op met de gevreesde Rotterdammer Jos de Groot, alias “de Killer”, wiens naam in verband werd gebracht met een aantal na-oorlogse onverhoedse sterfgevallen en die in een latere fase van zijn leven nog langdurig gebruikmaakte van de diensten van Centrum ’45 in Oegstgeest om van zijn “oorlogs”-trauma’s af te komen. Ook de bij het verraad van zowel de communistische verzetsgroep CS 6 als dat van Arnhem betrokken Cas de Graaf stak na de oorlog zijn handen uit de mouwen ten behoeve van de prins. Iemand die de gore moed had om kwalijke dingen over de prins of de Oranjes in het algemeen naar buiten te dragen kreeg bezoek van “Henri Gaz” die met een waarschuwend woord in de meeste gevallen de neiging tot openheid in de kiem smoorde. En dan is er nog het hardnekkige gerucht over ene Jan “de slappe”, die ooit voor de PTT in ‘tGooi werkzaam zou zijn geweest. Jan zou bij tijd en wijle als chauffeur van de prins hebben gefungeerd bij geheime privé-reisjes. Een daarvan zou zich eind 1976 hebben afgespeeld en had als bestemming een hotel in het Zwitserse Uster waar op dat moment Pieter Menten ondergedoken zat. De van oorlogsmisdaden verdachte Blaricumse miljonair had kort tevoren na een tip de benen genomen om arrestatie te voorkomen. Een poging tot damage-control van de zijde van de prins? Of weet ZKH van de prins geen kwaad? Hoe dat ook zij, er zijn altijd klusjesmannen geweest in de prinselijke entourage. Van slappe chauffeurs tot koele killers. Stay tuned.

 

  • Datum: .

donderdag 15 mei-2003
De vraag waarom prins Bernhard zowel een klusjesman als koninklijke kabinetsnuffelaars en Retinger weet nog meer heeft ingezet om zoveel mogelijk vuilnis over Edwin de Roy van Zuijdewijn naar boven te takelen blijft de Nederlandse pers beroeren. Dezer dagen werd het gerucht steeds sterker dat de echtgenoot van zijn kleindochter een zoon zou zijn van de overleden advocaat mr. L. de Roy van Zuijdewijn. Die zou in de jaren zestig een respectabel aantal lijken in de Soestdijkse kast hebben gelocaliseerd toen hij als advocaat optrad voor de Letse wetenschapper graaf Alexis Argamakoff. Een bevlogen, altijd op zwart zaad zittende wetenschapper die bij toeval een uiterst belangwekkende uitvinding had gedaan: de ministor. Een miniscuul electronisch bolletje dat op afstand een warmtebron kon determineren en in de decennia daarna uiterst nuttig bleek in de punt van een raket. Normaliter had de knip van Argamakoff dus moeten uitpuilen maar op financieel gebied was hij net zo dom als iemand die in het openbaar zegt dat Videla best een goeierd was. Argamakoff was daardoor in de greep geraakt geraakt van een paar Nederlandse zakenlieden die laaien lichten tot kunst hadden verheven: J.M. Fehmers en A.D. van Buuren. Beiden innig verbonden met de bank Teixeira de Mattos.
Toen de voor de Argamakoff in het veld zijnde mr. De Roy van Zuidewijn al te lastig werd namen deze twee listige graaiers hem ook in dienst. Een doodsteek voor een advocaat als zoiets uitkomt. Maar het kwam niet uit. Dankzij allerlei slimme constructies waarmee Fehmers en Van Buuren niet alleen Argamakoff het ravijn induwden maar ook Teixeira de Mattos. Wat had Bernhard hiermee vandoen? Voor zover wij weten niks. Maar het is wel zeer waarschijnlijk dat hij beide heren inclusief hun reputatie kende. En dat zal zonder twijfel wederzijds zijn geweest. Uit vroeger dagen. Stay tuned.

  • Datum: .

woensdag 21 mei-2003
Mr. A.D. van Buuren was al ver voor de oorlog een international. In het louche zakenleven. Dat vormde geen beletsel, haast integendeel, om her en der ook in hoge politieke kringen en in uitvoerende organen vriendschappen voor het leven te sluiten. Zo raakte hij in Nederland in de jaren dertig op goede voet met de minister van Economische Zaken M.P.I. Steenberghe. Deze Katholieke gezagsdrager aanvaardde begin 1936 een commissariaat bij de Rotterdamse vliegtuigfabriek Koolhoven, waarvoor Van Buuren als juridisch adviseur optrad. En zo ontstond iets bloeiends tussen die twee. In november van dat jaar behoorden de twee vrienden tot de happy few van de onderneming die de versgebakken prins der Nederlanden Bernhard zur Lippe Biesterfeld, die twee dagen voor deze feestelijke gelegenheid in Berlijn nog officieel zijn rechterhand had opgestoken naar Hitler alvorens definitief naar Nederland te vertrekken, rond mocht leiden door de fabriekshallen op het Rotterdamse vliegveld Waalhaven. Vooral het brandnieuwe verkenningstoestel van de Fokkerdochter trok Bernhard’s aandacht. Maar dat was niet echt een wonder. Per saldo vervulde de prins toen al de rol van undercoveragent van de Duitse Abwehr in Nederland (codenaam “Observator”) en de inlichtingendienst van IG Farben (NW7). Het moet tussen ZKH en Van Buuren direct geklikt hebben. Niet alleen vanwege hun gezamenlijke interesse voor de vliegerij maar vooral omdat ze allebei niet vies waren van het totalitair gedachtengoed. Zo onderhield Van Buuren interessante contacten met kringen rond de Italiaanse dictator Mussolini. Dat kwam bijvoorbeeld uitstekend van pas toen ir. Anton Mussert, de opkomende nationaal socialistische ster in Nederland, graag eens de Duce wilde omhelzen. De voortreffelijk Italiaans sprekende Van Buuren reisde met Mussert naar Rome en introduceerde hem bij de Italiaanse leider. En als je dat kon was je bepaald geen oetlul.
Mr. A.D. toonde in de jaren dertig, ver voor hij Argamakoff leerde kennen, ook al hevige interesse voor nieuwe uitvindingen op het gebied van de (militaire) luchtvaart en aanverwante terreinen. Zo had hij het patent verworven van een automatische choke die ervoor zorgde dat een vliegtuig bij de start een extra stoot benzine kreeg. Dat gebeurde in die tijd nog met de hand en als je als piloot dan net naar je vrouw zat te wuiven was dat lastig. Van Buuren had de verkoop van het handige apparaat ondergebracht in de onderneming Montan Export. Geen onbekende naam in de vliegtuigwereld. Maar ook geen onbevlekte. Stay tuned.

  • Datum: .

dinsdag 27 mei-2003
Van Buuren’s Montan Export vormde een onderdeel van de Haagse NV Montan. De onderneming behoorde tot de belangensfeer van de Nederlands-Joodse financier Daniël Wolf, die eveneens een niet geringe invloed uitoefende binnen drie andere ondernemingen NV Cinefina, NV Ificos en NV Organon. Wolf verrichtte voor de oorlog werkzaamheden voor de Nederlandse inlichtingendienst GS III. En dat is opvallend omdat de hierboven genoemde NV’s allevier golden als vehikels van de Duitse concurrentie, de Abwehr. Daarmee vertoonde Wolf dezelfde dupliciteit als Van Buuren. Zo schrok hij er niet voor terug om de in 1935 opgerichte anti-nationaalsocialistische beweging Eenheid door Democratie stiekem uit eigen zak te subsidiëren. De beweging stond onder leiding van Piet Brijnen van Houten, ook al geen onbekende in het wereldje van cloak and dagger. Volgens die laatste zou Wolf, die kantoor hield op Lange Voorhout 62, in Den Haag, ook uit de vaart genomen KLM-vliegtuigen tegen een schappelijke prijs aan de wettige Spaanse (socialistische) regering hebben geleverd. Niet beroerd dus, maar toch. Nadat de oorlog was uitgebroken nam Wolf de benen naar de Verenigde Staten, zijn vrouw en kinderen achterlatend in Nederland. Dat was wel beroerd want ze werden gearresteerd en kwamen in Westerbork terecht. Op doortocht naar erger.
Bij Wolf kan het idee zijn ontstaan zijn gezin te kunnen redden door de Abwehr van dienst te zijn. Hij diende als aanloopadres voor een in 1942 naar New York gestuurde Nederlandse Abwehrspion Alfred Meiler, die 10.000 dollar aan Wolf moest overhandigen. Het was bestemd voor de financiering van een Duits spionagenetwerk op nucleair gebied. Meiler kwam weliswaar voortijdig in handen van de FBI, maar wist Edgar Hoover cs. toch heftig bij de neus te nemen. Want ondanks het feit dat hij 24 uur van de dag in de gaten werd gehouden en de berichten van het netwerk naar het hoofdkwartier in Hamburg keurig werden onderschept, kwam later naar buiten dat een flink aantal van die berichten aan de aandacht van de FBI was ontsnapt. In hoeverre Wolf bij die manoeuvres betrokken is geweest valt moeilijk te determineren. Hij overleed al in 1943. Van Buuren was vanwege zijn twijfelachtige achtergronden al in de zomer van 1940 door de Britten geïnterneerd. Ondermeer door gekonkel van de zijde van Francois van ’t Sant. De steun en toeverlaat van Wilhelmina, die Van Buuren heel goed kende van voor de oorlog. Dankzij massieve steun vanuit het Nederlandse kabinet werd Van Buuren na een paar maanden uiteindelijk toch vrijgelaten. En kon na de oorlog zijn louche zaken voortzetten. Samen met Jean Marie Fehmers van de Teixeirabank. Stay tuned.

  • Datum: .

dinsdag 4 november-2003
Nee. Je kan niet alles lezen. Daarom is onze reactie op een artikeltje dat we lazen in de meest recente Nieuwsbrief van Kort door de Bocht wat laat. Zeker als je bedenkt dat daarin dan weer gequote werd uit een artikel van Oranje-expert Philip Dröge uit 1999. Maar toch interessant genoeg om er nog even op in te gaan. Het artikel vermeldt ondermeer dat het Oranjevermogen in de jaren zeventig een stevige aanwas doormaakte dankzij Buvermo. Een in 1970 opgerichte onderneming uit Den Bosch die zorg moest dragen voor het kapitaalbeheer van een stel vermogende Brabantse families, waarbijje onwillekeurig denkt aan namen als De Roy van Zuidewijn en Van Lanschot. Gek eigenlijk. Mede dankzij een aanvangsinjectie van 1 miljard gulden van koningin Juliana ging Buvermo met klapperende zeilen op zoek naar Eldorado. Op de voorplecht stond Pietro Antonio Ursone, alias de Peetvader. Die laatste benaming dankte hij waarschijnlijk aan zijn Siciliaanse afkomst, maar ook andere varianten zijn denkbaar. Zo nam hij in de jaren zestig in Italië de zakelijke honneurs waar voor de Exploitatie Maatschappij Scheveningen (EMS). Het later haast letterlijk in rook opgaande investeringsvehikel van verzetscollaborateur Reinder Zwolsman, waarin ook de Verenigde Handelmaatschappij Scheveningen een plekje had gevonden (1).
Om nou te zeggen dat het binnen de EMS een koshere bedoening was, nou nee. En dat gold in wezen ook voor de Hollandse Beton Groep (HBG) waar Ursone na zijn EMS-intermezzo tot president-commissaris opklom. Het betonblok was namelijk tot het platte dak betrokken bij de malversaties binnen het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds. Die groeiden in de jaren tachtig uit tot een formidabel financieel schandaal waarvan de slagschaduwen zich zelfs uitstrekten tot Zuid-Spanje, waar het ABP zij aan zij met de Haagse penose investeerde in nieuwe toeristische trekpleisters (2). Je zal zo’n vermogensheerder hebben. Om even bij te komen van de beslommeringen des levens trok de Peetvader zich bij tijd en wijle terug in zijn stulp in Monaco. Daar vervulde hij tussen 1972 en 1976 de functie van Neerland’s honorair consul en ontving mogelijk om die reden met enige regelmaat bijvoorbeeld Norbert Schmelzer. Ook al een Zwolsman-adept die zich in die jaren niet alleen bezighield met politiek maar ook met het installeren van een luxe bordeel in een Utrechts gehucht. Een andere vaste bezoeker aan Ursone’s Monegaskische resort was Guido Haak, een frisse relatie van Norbert die uitblonk in internationale zwendelpraktijken. Je mag aannemen dat die Brabantse families en wellicht ook de Oranje’s in 1977 een zucht van verlichting hebben geslaakt toen Buvermo in handen kwam van de Oranje-Nassaugroep in Den Haag. Hoewel, je weet het natuurlijk nooit. Stay tuned.

(1) De VHS kwam in de jaren negentig in handen van de Haagse o.g. boer Ed Maas. De overname ging gepaard met vele Hoekse en Kabeljauwse twisten en sommige aspecten ervan zijn nog steeds duister.
(2) Zie de serie “De achterzijde van het beursschandaal” in het archief van de “Morgenster”.

  • Datum: .

donderdag 13 november-2003
Kijk, wordt ons donkerbruin vermoeden toch bewaarheid. Volgens een betrouwbare bron had de familie De Roy van Zuidewijn inderdaad wat centjes zitten in Buvermo. Het investeringsvehikel uit Den Bosch dat door Peetvader Ursone in de jaren zeventig werd beheerd en waarin ook oud-koningin Juliana een miljardje had gedumpt (zie vorige aflevering). Buvermo werd in 1977 opgeslokt door de Oranje Nassaugroep in Den Haag. Oorspronkelijk heette die groep de NV Maatschappij tot Exploitatie van Limburgsche Steenkolenmijnen en dateerde van 1893. De stichtingsaandelen raakten in 1903 in handen van de Franse baron De Wendel. Dat wil echter niet zeggen dat sindsdienalleen maar haantjes in de Oranje Nassaumijnen belegden. Ook het Huis van Oranje stopte er een flinke geldzak in. Toen premier Den Uyl de mijnen in de jaren zeventig liet sluiten zou hij de Oranje Nassau Groep, inclusief het Koninklijk Huis, hebben verrast met een alleraardigste compensatie van 300 miljoen gulden. Die zouden vervolgens op aanwijzing van een jongere maar even bijdehante telg uit het geslacht De Wendel weer zijn belegd in de Franse staalindustrie. Niet gek bekeken want nadat Mitterrand le coq présidentiel was geworden werd een flink deel van de zware Franse industrie genationaliseerd. En jawel, de Oranje Nassau Groep kreeg opnieuw een zalfje. En daarmee ook het Koninklijk Huis en de andere aandeelhouders. Onder wie hoogstwaarschijnlijk ook nog steeds de familie De Roy van Zuidewijn. Welke tak weten we niet. Maar stel nou eens even dat Edwin op de hoogte was van het whealen en dealen van de Oranje Nassaugroep. Met zijn belangen in de energiesector en het onroerendgoed. Dan kunnen we ons ineens een beetje beter voorstellen dat Bernhard zijn vermaarde mannetjes en Beatrix haar paladijn uit de oud-Duitse bankiersfamilie Rhodius Koenig op pad stuurden om mogelijke lekkages over het vermogen van de Oranjes en hoe dat verkregen is zoveel mogelijk tegen te gaan. Anders moet de pater familias straks weer bellen met Forbes. Stay tuned.

  • Datum: .

vrijdag 14 november-2003
De participaties in olie- en gaswinning bezorgen de tegenwoordig in Amsterdam huizende Oranje Nassau Groep de vetste inkomsten. De groep heeft centjes zitten in de activiteiten van BP, Total en de NAM op zowel het Nederlandse als Britse plat in de Noordzee, de activiteiten van Repsol in Spanje en Algerije en van Tullow in Roemenië. Verder ook in het Midden-Oosten, maar met die informatie is de groep wat minder scheutig. Maar goed, niet alleen dankzij het pakket aandelen Koninklijke Shell dus maar ook dankzij het belang in de Oranje Nassau Groep rinkelt de kassa van ons koninklijk huis alsons gaskraantje open staat, onze verwarming staat te loeien, de douche vrolijk spettert of de benzinetank van ons gezinsvehikel wordt gelaafd. Maar dat is niet het eind van het lied. De Oranje Nassau boys met aan het hoofd een telg uit de bekende ondernemersfamilie Van Ommeren participeert ook in andere sectoren van het bedrijfsleven. Zoals in de Nederlandse bouwwereld. Nee, natuurlijk niet in huurwoningen. Ja, hallo zeg. We moeten wel winst maken hè!! We doen in kantoorgebouwen. En dat is ook al geen botertje tot de boom met al dat recessiegedoe. Verder investeert de Oranje Nassau Groep er vrolijk op los via de Franse Groupe Alpha waar tot onze aangename verrassing ook Wendel Investissement een vorkje meeprikt (1). En Goldman Sachs, waar prins Friso (bekend van middelvinger en Mabeltje) nog wat leuke werkervaring heeft opgedaan. Alpha concentreert zich grosso modo op Nederland, Frankrijk, Duitsland en Zwitserland en is geïnteresseerd in gerenommeerde familiebedrijven met problemen in de opvolging, ondernemingen die potentieel best aardig zijn maar het op de beurs wat minder doen of firma’s die tot een groter conglomeraat behoren maar plotseling niet meer in het bedrijfsplaatje passen. En zo zit Alpha dus met zijn neus in de cash and carry, verzekeringen, telecommunicatie, een paar omroepclubjes, internet, electronica, het opbouwen van stands, auto-onderdelen, kleding voor bovenmaatse dames, offset, glasproduktie, isolatie- en verpakkingsmateriaal en hydraulische transporten. Maar zeker in wat onvoorspelbare tijden moet je je belangen zoveel mogelijk spreiden. En dat weten ze ook bij de BV Oranje. Stay tuned.

(1) zie voor de connectie tussen het koninklijk huis en de familie De Wendel de vorige aflevering van deze serie.

  • Datum: .

zondag 16 november-2003
Zie je wel. Wie zoekt zal vinden. De Oranje Nassau Groep blijkt te zijn ontstaan in januari 1924 als een Haagse im- en exportonderneming. Zoals gezegd met Nederlands en Frans kapitaal. Of aan Nederlandse zijde meteen al het koninklijk huis is ingestapt weten we niet. Maar zeker is dat aan Franse zijde baron Francois de Wendel wel direct een sou in het zakje deed. De onderneming werd bestuurd door meneer De Wendel zelf, A.H. van Nierop (directeur van de Amsterdamsche Bank) en comte De Mitry en bezat van meet af aan een ruim meerderheidsaandeel in de Limburgse Oranje Nassaumijnen. Sindsdienis de band tussen de groep en De Wendel’s eigen vehikel alleen maar nauwer geworden. Zo nauw, dat de Oranje Nassau Groep momenteel een volle dochter is van Wendel Investissement. Die laatste club bestaat nog niet zo lang en is een fusie van Marine Wendel en CGIP (Compagnie Général d’Industrie et de Participations). En hoe aardig is het dan om opnieuw een Nederlandse link te kunnen leggen. Want Marine Wendel onder leiding van werkgeversvoorzitter baron Ernest-Antoine Seillière zat tot begin 2001 voor de helft in de Franse vliegtuigmaatschappij Air Liberté ofwel Air Lib. De andere helft was van Swiss Air. Toen Swiss Air mayday mayday uitzond stapte Marine Wendel als een jet uit Air Lib zonder zich verder van zijn financiële verplichtingen iets aan te trekken. Bijna werd Air Lib dit jaar nog in de lucht gehouden door bounty hunter Erik de Vlieger, maar bijna telt niet. Intussen gieren de beschuldigingen over fraude en andere ongein laag over Parijs, maar zo goed als niemand heeft het meer over de rol van Seillière. Wel een monsieur hoor, onze Antoine. Hij geeft namelijk ook nog leiding aan Wendel Consortium. Een lieflijk samengaan van zijn Wendel Investissement en het Amerikaanse KKR (Kohlberg, Kravis, Roberts) dat dateert van juli 2002. Aan Wendel mag dan een onvriendelijk luchtje zitten, rond KKR hangt ook geen Givenchy. Zo beschreven wij in “Mexicocaïne met een Hollands sausje” hoe deze verzameling roofvogels zich in 1989 meester maakte van Del Monte, de fruitgigant (zie De Morgenster). De verliesgevende onderdelen werden door KKR in de groenbak gemieterd en de rest werd in tweeën gehakt. Daarbij onstonden Del Monte Fresh en Del Monte Fruit. Kort daarna verzeilden beide nieuwe loten in een paar enorme drugsgerelateerde affaires. Food via de verpakkingsfirma Polly Peck van de Turkse zakenman Asil Nadir en Fresh via de Mexicaanse zakenman Raul Salinas, de broer van de toenmalige president. Raul wikkelde zijn financiële zaken af via de Citibank, waar oud-minister Onno Ruding als vice-president de Nederlandse driekleur hoog hield. De Mexicaanse drugshandelaar was daar geïntroduceerd door Carlos Hank Gonzalez. Een topman uit het Mexicaanse zakenleven, die ook al verdacht werd van grootscheepse drugshandel. Die grote schepen vormden de vloot van Hank’s eigen onderneming TMM die in de jaren negentig een innig samenwerkingsverband sloot met het Nederlandse opslagbedrijf Van Ommeren. Van Ommeren? Van Ommeren? Waar hebben we die naam meer gehoord? Bij de Oranje Nassau Groep. Maar hé, op deze manier bewijs je dat Jezus een voorvader is van Johan Cruijff. Dus laten we serieus blijven. Voor je het weet word je aangezien voor een ufoloog. Stay tuned.

  • Datum: .

maandag 16 augustus-2004
Blijkbaar waren de mannetjes van prins Bernhard die het echtpaar De Roy van Zuydewijn in de kieren moesten houden teruggefloten. Anders was die tas van Margarita met onderandere historisch uiterst belangwekkende informatie over de Koninklijke club niet gejat. Of Edwin ook met rust gelaten wordt onttrekt zich aan onze waarneming. Blijft nog steeds de vraag waarom Bernilo en zijn oudste dochter indertijd zo heftig op zoek gingen naar de scalp van Edwin. We hebben ons al suf geprakkizeerd over wat Edwin kan weten over de Familie buiten middelvingeren, geagiteerd voetstampen en ander strooigoed. Daarbij is ook Edwin’s vader al eensvoorbijgekomen en zijn relatie tot de Russische uitvinder Alexis Argamakoff *. Tot nu toe was de link van dit duo met de Oranje pater familias een via-via verhaal. Maar uit een nog ongepubliceerd artikel van onderzoekjournalist Ton Biesemaat blijkt dat de verbinding tussen Alexis en de prins ook direct is te leggen.
Zoals al eerder vermeld was de Rus de uitvinder van zogenaamde mikristoren. Minuscule kristallen die de temperatuur van objecten over grote afstanden kon meten. Al snel hadden heren uit de wapenindustrie het belang van de uitvinding voor hun nering in het snotje en probeerden ze met allerlei slinkse streken het gedachtengoed van Alexis voor een vriendenprijsje te bemachtigen. Een van de figuren die binnen deze context opdoken in de entourage van de voormalige medewerker aan het Duitse V1- en V2 rakettenprogramma op Peenemünde was de Leidse professor Duyff. Een man uit de “inner circle” van paleis Soestdijk’s hoofdbewoner. Toen de dollardans rond de kristallen al in volle hevigheid woedde bracht de zoon van de professor op een avond zijn vader en Argamakoff naar het paleis voor een demonstratie van de kristallen met de prins als enige toeschouwer. Directe resultaten uit deze show tussen de schuifdeuren bleven uit. Maar geruime tijd later toen de verdere ontwikkeling van de mikristoren in Nederland was gecrasht op de rotsen van hebberigheid bij zijn Nederlandse uitbaters, ontmoette de voormalige Russische onderdaan de prins opnieuw. Dat was in een luxe hotel in het Zwitserse Bürgenstock, waar tot nu toe al drie keer de meisjes en jongens van Bilderberg de koppen bij elkaar staken. Alexis verbleef daar op uitnodiging van eigenaar Fritz Frey, een vriend van de prins. Er komt iets moois tot stand tussen kunstminnaar en miljardair Frey en Alexis. En de uitvinder gaat aan de slag voor Frey’s onderneming Kobra AG. Maar hoe word je miljardair? Door hier en daar de zaak te belazeren. Net als al zijn voorgangers probeerde ook Frey de Rus een poot uit te draaien. Maar die had dat door en Frey ging voor nul aan de kant. Over historisch belangwekkende informatie gesproken! En wat wist de advocaat van Argamakoff, mr. L. de Roy van Zuydewijn, van al dit moois? En diens zoon Edwin? Stay tuned.

* Zie aflevering 8 tot en met 10 van deze serie op de Followup-site.

  • Datum: .

vrijdag 20 augustus-2004
De handjes van Edwin de Roy van Zuydewijn mogen dan wat los zitten als je de nationale pers mag geloven en hij mag bij tijd en wijle wat uit het lood overkomen, hij is wel gepromoveerd aan de universiteit van Oxford. Met een proefschrift over Duitse wapenleveranties aan het Midden-Oosten tussen 1949 en 1982. En dan heb je toch geen zaagsel in de bol.
Uiteraard komt in die scriptie ook de rol van de Organisation Gehlen aan bod. De na de oorlog door de Amerikanen geëntameerde en gesteunde Duitse spionageclub onder leiding van communistenvreter Reinhard Gehlen. Deze ex-generaal zag er geenbeen in om een hele reeks oude rotten van de Abwehr hun oude stiel weer te laten opnemen. Zoals Hermann Giskes, een van de hoofdrolspelers uit het Englandspiel, en Richard Christmann, de “handler” van Christiaan Lindemans alias King Kong. Of deze Duitse gleufhoeden en spekzolen bij het vissen in de wapenvijver van de ontwakende Islamitische wereld af en toe ook onze pater familias tegenkwamen is niet ondenkbaar. Per slot hadden ze dezelfde achtergronden. En dat Edwin daar weet van heeft gekregen is evenmin onmogelijk. Deed onze toenmalige prins-gemaal dan in ordinair wapentuig? Volgens de schrijver V.S. Naipaul, Nobelprijswinnaar in de Litteratuur 2001, in ieder geval wel. Bernhard zou in 1955 de Argentijnse president Peron 5000 automatische pistolen en 1500 machinegeweren hebben bezorgd. Maar volgens een andere bron zou hij zich ook al in de jaren daarvoor af en toe aan bovengenoemde vijver hebben gemeld om te zien of hij een goudkarper kon verschalken. En dat had te maken met Pakistan en Indonesië. In die plot zou hij ondermeer hebben samengewerkt met de Pakistaans/Afghaanse diplomaat Sirdar Iqbal Ali Shah. Nooit van gehoord? Wij ook niet. Dus gingen we op speur. Stay tuned.

  • Datum: .

maandag 23 augustus-2004
Die Sirdar Iqbal Ali Shah was geen pannenkoek. Integendeel. Hij heeft nog steeds een grote naam in de Islamitische wereld. Zo was hij een fel tegenstander van de onderlinge strijd tussen de rekkelijken en de preciezen binnen de Islam, een voorstander van toenadering tot het westen en de eerste die zich openlijk uitsprak voor de stichting van een zelfstandig Pakistan. Verder was hij een communistenvreter en in de toko waar die geserveerd werden kan hij op een dag onze koninklijke verzetsheld zijn tegengekomen. Volgens welingelichte kringen zouden de Pakistaans/Afghaanse diplomaat en ZKH namelijk rond 1950 achter de schermen betrokken zijngeweest bij de uitgave van de Islamitische krant Al-urwah-al-wuthqa in Indonesië, die via uiterst tendentieuze berichtgeving het bewind van de van communistische sympathieën verdachte president Soekarno probeerde te destabiliseren. Het wonderschone initiatief zou zijn ondersteund door de Amerikaanse universiteit in Beirut, die in die jaren door de CIA werd ingericht als uitkijkpost in het Midden-Oosten. Of de snuffelclub meteen goed functioneerde is de vraag. In diezelfde naoorlogse jaren studeerden aan die universiteit namelijk twee Palestijnse heren die later nog furore zouden maken: Wadi Haddad en George Habas.
Buiten het publicitaire offensief zouden Sirdar Iqbal Ali Shah en Bernilo ook betrokken zijn geweest bij de planning van een staatsgreep in de gordel van smaragd. En parallel daaraan de versterking van het militaire Pakistaanse potentieel. Van het eerste is niet veel terechtgekomen, maar naar het zich laat aanzien van het laatste wel. Zo werd Johannes Gallenkamp, een functionaris van de Havenveiligheidsdienst, begin 1950 een brief met bijlagen toegespeeld. Het ging om:
“... een order voor enige duizenden stenguns, revolvers, enige hondertallen zwaar geschut, vliegtuigonderdelen, geweren, anti-tankgeschut, machinepistolen, alles in 100- en 1000-tallen. Deze wapens zouden worden verscheept via Middellandse Zee-havens. Zij waren echter niet bestemd voor de landen achter het IJzeren Gordijn”.
Pakistan wellicht? Dat zit er wel in. De brief was Gallenkamp namelijk bezorgd door de Amsterdamse zakenvrouw Jeanette Kamphorst, die in die periode in Nederland de degens kruiste met ene Karim, een Pakistaanse duisterling, en de Britse wapenfabrikant Sir Denis Kendall, alias Double Deuce, die zich op grote schaal bezighield met wapensmokkel. Karim liep aan de lijn van een Pakistaanse sheik. In een later opgesteld rapport meldt Kamphorst daarover:
“Sheik Ali Achmed was oorspronkelijk Karim’s baas. Deze heeft Karim altijd de hand boven het hoofd gehouden. Deze sheik was toentertijd veroordeeld tot de dood en zat in India in de gevangenis wegens verboden goudtransacties en wapensmokkel voor Pakistan tegen India. Hierbij was betrokken de Engelsman Kendall, toentertijd nog “Member of Parliament” in Engeland. Sheik Ali Achmed is later vrijgelaten tegen een fantastisch hoog bedrag...”.
En wie mocht deze sheik nog tientallen jaren daarna tot zijn vriendenkring rekenen? Exact. Prins Bernhard *. De sheik werd zelfs uitgenodigd om eens langs te komen bij Bilderberg en werd een gewaardeerd lid van de Pandaclub. Dat gebeurt je allemaal niet zomaar. Dan ben je een vriend. En waar haalde die vriend al die wapens voor zijn land vandaan? In ieder geval ook uit Duitsland. Daar lag namelijk nogal wat.
Zou Edwin de Roy van Zuydewijn ook op déze Schweinerei zijn gestuit bij het verzamelen van materiaal voor zijn scriptie? Zo ja, dan kunnen we in de nabije toekomst nog veel lol beleven.

* Zie ook deel 4 van de serie “Achterzijde van het beursschandaal” op de site van de Morgenster of in Kleintje Muurkant 321.

  • Datum: .

zaterdag 25 september-2004
Uit welingelichte kringen vernamen wij dat iemand bezig is met het schrijven van een boek.
Erg vlot schijnt het niet te gaan en er zou ook nog geen uitgever zijn gevonden. Dat moet toch niet al te moeilijk zijn als het boek eenmaal een beetje in de steigers staat. Het gaat namelijk over een reeks ins en outs uit het leven van de Oranjes. Met nog niet eerder naar buiten gebrachte sappige details. De schrijver van deze bestseller in spe? Edwin de Roy van Zuydewijn. Wordt het toch nog gezellig.

  • Datum: .

woensdag 29 september-2004
Aanstaande vrijdag ligt het boek “In dienst van de BVD” in de schappen. Geschreven door ex-agent Frits Hoekstra. Helemaal aan het eind van zijn ontboezemingen zijn zes pagina’s gewijd aan de affaire rond de Duitse graaf Soltikov. Een voormalige Abwehr-agent die qq. volledig op de hoogte was van het plan 3 F. Een plan dat dateerde uit de tweede helft van de jaren dertig en ondermeer voorzag in de installatie van prins Bernhard als Hitler’s “Statthalter” in Nederland. Liefst langs vreedzame weg. Het liep anders en de prins belandde aan de overkant van de plas. Toen in april 1942 deDuitsers op het toppunt van hun macht waren (*) schreef de prins volgens na-oorlogse geruchten die hun oorsprong vonden bij voormalige medewerkers van de Abwehr een brief aan de Führer. Daarin solliciteerde hij alsnog naar de job zoals die was vastgelegd in 3 F.

Na de oorlog ging Soltikov aan de slag als journalist. Om te voorkomen dat hij uit de school zou klappen klaagde de familie Lippe Biesterfeld hem aan wegens zijn vermeende rol bij de arrestatie van twee Duitse officieren die beiden daarna door het Nazi-regime over de kling waren gejaagd. Daar bleek geen hout van te kloppen en Soltikov wenste een behoorlijke schadevergoeding. Er kwam met Bondskanselier Adenauer als intermediair een overeenkomst tot stand. De familie zou over de brug komen zodra ze daartoe in staat was en Soltikov zou niks naar buiten brengen. Tenminste, niet zolang Juliana aan het roer was.

De betaling bleef echter wel erg lang uit en eind jaren zeventig (!) had Soltikov er schoon genoeg van. Hij schreef een lang en zeer gedetailleerd artikel over de affaire voor het Duitse magazine Quick. De adrenaline van de hoofdredacteur raakte danig op hol en hij besloot dan ook een kopie van het artikel naar een kennis in Amsterdam te sturen. Om te vragen of hij juridisch gelazer kon verwachten als hij het publiceerde. Die kennis was een journalist die hand en spandiensten verleende aan BVD-agent Hoekstra. Niet moeilijk te raden hoe het advies aan de Quick-boy luidde. Niet omdat de inhoud persé onjuist zou zijn, maar vanwege het staatsbelang. Vervolgens kwam het artikel bij professor Lou de Jong terecht. De beheerder van de Riod-begraafplaats. En daar ligt het nu nog.

Maar daarmee was de kous niet af. Op 19 april 1980 startte de journalist Igor Cornelissen in Vrij Nederland met een artikelenserie waarin het 3 F-verhaal van Soltikov alsnog uit de doeken werd gedaan. Op de dertigste van die maand nam Beatrix het roer van haar moeder over. Verder gebeurde eigenlijk niks. Zoals gebruikelijk.**

* dit in tegenstelling tot wat prins Bernhard onlangs beweerde in De Volkskrant.
** zie voor meer over deze affaire de afleveringen 4 en 5 van “Het schaduwcommando van de Prins” op de site van de Morgenster of in Kleintje Muurkrant 340 en 341.

Verder verschijnt naar verwachting in november van dit jaar het boek “De Soltikow-affaire” van de journalist Ton Biesemaat (zie zijn internetpagina's)

 

  • Datum: .

zaterdag 2 oktober-2004
Het commentaar van Madelon de Keizer, een personeelslid van de NIOD-begraafplaats, op de nieuwe revelaties over Putten van journalist Ton Biesemaat was: “Ach er staat zoveel op het internet”. Da’s waar. Stond er maar zoveel in de mainstream media van heren als Christian van Thillo. Maar om mevrouw De Keizer opnieuw tot een dergelijk intelligent commentaar te bewegen citeren wij hieronder uit een artikel van mr. K. de Graaf. Oftewel Kas de Graaf, een “mannetje” van prins Bernhard na de oorlog, die ondermeer ervoor zorgde dat kwalijke berichten over onze grote leider van de Binnenlandse Strijdkrachten de kopwerden ingedrukt. Kas, een ex-NSB-er, was lid geweest van de uiterst linkse verzetsgroep CS 6. Toen de hele organisatie praktisch was uitgeroeid nam hij in Duits uniform en met bijbehorende Duitse papieren de benen naar de overkant. Daarbij geassisteerd door Christiaan Lindemans, alias King Kong. Het verraad van CS 6 werd later toegeschreven aan George Ridderhof , alias George van Vliet. Een V-mann van de Abwehr die na de oorlog de doodstraf kreeg. Doden spreken niet.
Bij zijn verzetswerk werd hij geïnstrueerd door een “Brits”agent: Gerrit Reede, alias George Brandy, alias Oom Gerrit *. Een dubbelagent die ten behoeve van zijn Duitse opdrachtgevers al in het begin van de oorlog een hele verzetsgroep achter het prikkeldraad hielp. Na de oorlog werd hij tot vijftien jaar veroordeeld. Rijkelijk weinig. Maar naar verluidt was Reede dan ook in het bezit van een kopie van Prins Bernhard’s brief aan Hitler van 24 april 1942.
Hoe dit ook zij, in de eerste helft van de jaren vijftig werd Reede vroegtijdig op vrije voeten gesteld. En wat schreef mr. Kas de Graaf daarna op 5 mei 1956 doodgemoedereerd in het blad van Voormalig Verzet Nederland over CS 6? “...Te eniger tijd - in 1942, ’43 en begin ’44 trof men in de kern ondermeer de volgende namen aan: Kastein, Katan, Pooters, Van Mierloo, Boissevain (3 maal), Van Couwelaar, Simon-Thomas, Van Blommestein, Verleun (2 maal), Sluring, Ponger, Sluyter, Remiens, Koreman, Frijda, Prinsen Geerligs, Romein, Sanders, Bangma, Kalshoven, Celosse, Van Gulik, Van Gilzen, Pleyte, Geul, Reede, Cost-Budde, Tonnet, Bergsma, De Graaf, dan wel de illegale pendants”.

De naam van de man die verantwoordelijk was voor het verraad van de hele groep, wellicht in opdracht van zowel de Britten als de Duitsers, gewoon midden tussen die van vermoorde kameraden zetten is een formidabele gotspe. Over deze materie zijn we trouwens nooit iets tegengekomen in schrijfsels van NIOD-medewerkers. Of in de mainstream media. En naar alle waarschijnlijkheid zal dat in de toekomst ook niet gebeuren. Want ach, er staat zoveel op het internet. Hm? Madelon?

* zie voor recente berichten over deze schaduwfiguur “Market Garden” van 20 september jl. en “Putten” van 1 oktober jl.

  • Datum: .

vrijdag 19 november-2004
Gisteren was de als Pipo de Clown door het land trekkende premier Balkenende op bezoek bij Prins Bernhard op Soestdijk. Na afloop roemde Balk tegenover het journaille de vitaliteit van de Prins, ondanks diens niet zo zuinige ziekte. Volgens onderzoekjournalist Ton Biesemaat was er nog iemand die gisteren geconfronteerd werd met die opmerkelijke vitaliteit van de Prins. Toen Pipo, pardon Jan Peter, namelijk was opgezouten belde de Prins op hoge poten NIOD-medewerker Gerard Aaalders. De Prins had zich weer eens kwaad gemaakt. Ditmaal over het recent verschenen stripboek “Agent Orange” waarin zijn lidmaatschap van de nazipartij (NSDAP) ter sprake wordtgebracht. In het boek is het lidmaatschapsbewijs zelfs afgedrukt. Aalders had dat epistel gevonden in de National Archives in Washington en had dat in 1996 naar buiten gebracht in zijn boek “De affaire Sanders”. Kortom: oude wijn in nieuwe kruiken. Maar net als met de uit 1944 daterende affaire King Kong die van grote invloed was bij het mislukken van de Operatie Market Garden krijg je de Prins er nog steeds heel makkelijk mee op de antieke kast.

Dwars tegen alle bewijslast in ontkende hij tijdens het telefoongesprek met Aalders op hoge toon dat hij ooit lid was geweest van de NSDAP. Nou ja, telefoongesprek. Het had meer iets weg van een monoloog. Aalders kreeg geen kans tot een echt weerwoord. “Houd uw mond” luidde het bevel. En u weet Befehl is Befehl.

Overigens, wie nu de originele stukken over Bernhard’s NSDAP-lidmaatschap in Washington wil zien heeft een probleem. Althans, dat ondervonden researchers van het AVRO-programma “Hoge bomen” die de documenten die Aalders had ontdekt niet meer konden terugvinden. Maar dat gebeurt wel vaker en niet alleen aan de overkant van de plas.

  • Datum: .

woensdag 15 december-2004
Zegt die missing man nog even gauw dat ie nooit met het plan heeft rondgelopen om Juliana te laten opnemen in de psychiatrische afdeling van de Ursulakliniek wegens storing in de ruimte onder de tiara. Maar wat zegt mr. C.L.W. Fock, de sinds 1999 al missing zijnde oud-secretaris-generaal van Algemene Zaken? Dat in het kamp van Bernhard met figuren als de ministers Beyen, Staf, Mansholt en Klompé ten tijde van de Hofmansaffaire serieus werd gedacht aan het ontoerekeningsvatbaar verklaren van de koningin. Dan konden ze haar laten opnemen in de Ursula, Beatrix laten opvolgen en Bernhard dan alsnog Statthalter latenworden. Zij het in een andere setting. Wie had er gelijk? Gek, wij denken eigenlijk Fock. Om voor de hand liggende redenen.

Het was in die periode oorlog binnen de paleismuren. De opvattingen van duif Juliana en havik Bernhard zouden diametraal tegenover elkaar hebben gestaan en die controverse zou op de spits zijn gedreven door Greet die Bernhard ervan zou hebben beticht in de knip van Juul te hebben gezeten. Hij was zo kwaad dat hij per ongeluk een zaadlozing kreeg in de Verenigde Staten waaruit een tuinarchitecte ontsproot. Je moet het geloven willen. Misschien kan professor Schrage daar nog eens een boekje over opendoen in de toekomst.

Overigens droeg Fock ook al vroeg de nodige kennis over het andere Statthalter-verhaal. Zo kreeg hij ergens in 1950 bezoek van twee dames: de voormalig verzetsstrijdster Mieke Strooband en de voormalig caféhoudster Jeanette Kamphorst. De laatste kwam Fock waarschuwen dat de vroegere dubbelspionne Leonie Brandt op het punt stond met een manuscript naar Keulen af te reizen voor een ontmoeting met een Duitse uitgever. Dat manuscript bevatte vele details over het geheime leven van prins Bernhard, waaronder het verhaal over de brief die ZKH op 24 april 1942 naar Adolf zou hebben gestuurd met het aanbod om de boel hier namens de Führer te runnen. Kamphorst kon het weten want Leonie had bij haar thuis het manuscript uitgetikt.

Fock hoorde het verhaal aan en beloofde de zaak te zullen regelen. En dat gebeurde ook. Leonie’s materiaal werd inbeslaggenomen. Inclusief het manuscript. Waar dat is gebleven?

Fock mag het weten.

  • Datum: .

vrijdag 18 maart-2005
Ook leuk. Blijkt koningin Juliana allerliefste brieven te hebben geschreven aan honnepon Fulgencio Batista. De machthebber en mafia-pion op Cuba voordat Fidel Castro in 1959 zijn eigen versie van de ideale samenleving op het eiland introduceerde. Zij begon haar brieven met “Grote en goede vriend” en ze ondertekende ze met “uw goede vriendin”.

Batista stond bekend als een dictator die een Latijns-amerikaanse opvatting huldigde over mensenrechten. Dat was voor het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken, in die jaren onder leiding van Joseph Luns, geen enkel bezwaar om goede relaties met Cuba te onderhouden. Om der wille van de smeer likte onze oud-NSB-er Batista’s kandeleer.

De wind draaide scherp in de winkel van Luns toen Fidel de macht overnam, hoewel sommige Nederlandse bedrijven net deden of hun neus bloedde.

Overigens dekt dat likken van Batista niet helemaal de allervriendelijkste houding van Juul, die toch als een pacifiste te boek stond. Wist ze niet wat haar grote, goede vriend allemaal uitspookte tussen de flessen rum, de puta’s en de sigaren? Of werd ze geïnstrueerd door onze oud-NSDAP-er en SS-er Benno, die na zijn overwinning in de Greet Hofman’s affaire de baas was op Soestdijk? Misschien allebei een beetje.

Hoewel, hoe naïef kan je zijn om naast het onderhouden van vriendelijke betrekkingen met een slager als Batista ook nog eens een financiële bijdrage te leveren aan de verkiezingspot van de Chileense rechtse politicus Eduardo Frei bij de presidentsverkiezingen van 1963? Alleen om die vreselijke stalinist Allende van de overwinning af te houden (zie “Soestdijk contra Allende” in Kleintje Muurkrant 326).

En zo verdwijnt net als de standbeelden van Lenin, Saddam en Franco nu langzamerhand ook het naïeve imago dat Jula tijdens haar regeringsperiode heeft opgebouwd. Het stemt ons haast wat nostalgisch.

  • Datum: .

zaterdag 30 april-2005
Zo, da’s lekker. Blijkt volgens een diepgaande studie van een meneer Pepplinkhuizen dat de capitulatie van de moffen in Wageningen op 5 mei 1945 pure nep is geweest. Het ging gewoon om de technische uitwerking van de capitulatie die de vorige dag al voor het hele Duitse leger elders was ondertekend. De Canadese generaal Foulkes duwde in hotel De Wereld zijn Duitse collega Blaskowitz namens de geallieerden gewoon een desbetreffend formuliertje onder zijn neus om zijn handtekening eronder te zetten. Blasko vroeg één dag bedenktijd en zette toen op 6 mei zijn krabbel in een boerderij buiten Wageningen.
Waarom is die poespas over De Wereld dan in de geschiedenisboekjes terechtgekomen?
Ja, zei onze koninklijke verzetsleider, die Foulkes wilde graag een eigen capitulatie omdat dat goed was voor zijn imago. Hij wilde graag chef staf van het Canadese leger worden. Kan best natuurlijk. En bovendien wie kan dat controleren?
Maar één persoon spon wel degelijk garen bij deze zoveelste geschiedvervalsing: prins Bernhard zelf. Wie kreeg niet op school het beeld ingeprent van onze oorlogsheld samen met Foulkes aan de ene kant van de tafel en de verslagen rotmof Blaskowitz aan de andere in hotel De Wereld? En wie stond vervolgens daar jaren en jaren voor de deur om te wuiven naar zijn steeds amechtiger voorbijmarcherende vechtjassen? Juist. Pure nep dus. Imagebuilding, die nog eens extra wordt geaccentueerd door het feit dat onze held niet eens aanwezig was toen Blasko het formuliertje van Foulkes echt ondertekende in die boerderij. Waarom zou hij ook.
Kan iemand nou eindelijk ook eens die Stadhoudersbrief van 24 april 1942 aanreiken, dan kunnen we misschien eens schoon schip maken. Het wordt tijd.

  • Datum: .

vrijdag 27 januari-2006
Pats. Blijkt de Spaanse olieclub Repsol zijn voorraden ineens ook te hoog te hebben ingeschat. En moet met de carbonbillen bloot. Net als Shell begin 2004. Daarvan raken beleggers en participanten uiteraard stevig van de leg. Koers in Madrid meteen in de lift naar lagere regionen. Paniek in het hok.
Nou gingen er al een tijdje geruchten dat er bij Repsol minder in store was dan het bedrijf naar buiten bracht. En wij denken dat ze dat bijvoorbeeld in Amsterdam-Zuidoost heel goed in de kieren hebben gehad. Bij de Oranje Nassau Groep, een van de geldzakken van ons Koninklijk Huis.
Op 14 november 2003 schreven wij dat de ONG een aandeel had in de activiteiten van Repsol in Spanje en Algerije. Wat denk je wat er gebeurt? Een maand later verpatst ONG zijn aandeel voor 22,2 meloen euro. Geen bedrag waar je Zalm gelukkig mee zou maken. Maar kan je toch zien wat voor invloed Kleintje Muurkrant heeft. Geintje. Nee, die jongens van ONG hebben grote oortjes en wisten dus ook van de geruchten dat het niet helemaal snor zat bij Repsol. Dus wegwezen. Goochem.
Denk nou niet dat die boys met die oortjes op zulke losse poen blijven zitten. Nee, die zijn altijd op speur naar lekkere hapjes. Om bijvoorbeeld de aandeelhouders van het Noordeinde een permanent Lechgevoel te bezorgen. Neem nou bijvoorbeeld deze maand. Melden voorzitter Dirk-Jan van Ommeren en zijn crew zich plotseling aan voor de overname van het Rotterdamse vuilverwerkingsbedrijf AVR. Samen met de investeringsclubs CVC en het met ONG’s moederbedrijf Wendel Investissement gelieerde KKR. Dat laatste staat voor Kohlberg, Kravis, Roberts en die firma heeft een verleden dat nog erger stinkt dan de handelswaar van AVR (1). Maar business is business en het geeft natuurlijk een goed gevoel dat je koninklijke familie er niet voor terugschrikt om onze vullis te verwerken. Wat zijn ze toch eenvoudig gebleven hè? Stay tuned.

1. Zie voor KKR aflevering 14 van deze serie op de Followup-site, waarin zowaar ook “fallen angel” Erik de Vlieger voorbijkomt.

  • Datum: .

donderdag 18 mei-2006
Ja, waren we al bang voor. Temidden van het gepiep en gemiauw over het paspoort van vrouwtje Pinocchio uit Somalië cq. Kenia, cq. Duitsland, cq. van het Haagse De Monchyplein, in wezen niks over de afzichtelijke konkelgroep, waarvan ze vanaf 1 september a.s. deel uitmaakt. Een groep die mede-verantwoordelijk is voor de rampzalige Amerikaanse tunnelpolitiek, die overal in Azië, Afrika en Latijns-Amerika waar olie en/of gas wordt gevonden voor zoveel shit heeft gezorgd, dat investeerders in democracy at gunpoint nog jaren op moederdag voor Sinterklaas kunnen spelen. De smerigste investeerdersclub op dit terrein is Carlyle, waarvan bijna elk lid moeiteloos de rol van Macky Messer kan invullen mocht onze met wat onduidelijke Mexicaanse poen verbonden weldoener ome Joop besluiten ook de Dreigroschenoper om te kleien tot een ronkende musical.
We hebben er in deze serie al op gewezen hoe het van Bilderbergers en andere ongein uitpuilende Carlyle verbonden is geraakt met de Haagse Oranje Nassau Groep(ONG) onder leiding van een meneer Van Ommeren (1). Telg uit een geslacht dat redelijk in de kluiten is komen te zwemmen dankzij ondermeer het her en der opslaan van olie (2). Na vier maanden geleden haast symbolisch samen met KKR (nog zo’n fameus Amerikaans roversnest) de Rotterdamse vullesverwerker AVC te hebben opgeslokt, heeft de ONG-combi nu ook het Brabantse chemiebedrijf Stahl in zijn portefullie gedouwd. Over stinkende business gesproken.
Tuurlijk werden wij door onze nationale pers vlijtig bericht over deze overname. Maar geen syllabe over het feit, dat de Oranje Nassau Groep niet voor niks zo heet. Het is net als met het Somalische vrouwtje Pinocchio: we weten het wel, maar we doen net of het niet zo is.

1. Zie vooral de afleveringen 11/14 van deze serie op de Followup-site.
2. Zie daarvoor bijvoorbeeld “Mexicocaine met een Hollands sausje” op de site van de Morgenster.

  • Datum: .

zondag 29 april-2007
Willem Alexander kreeg voor zijn veertigste verjaardag een Harley Davidson.
De Hell’s Angels zijn bij uitstek Harley Davidson rijders.
De Hell’s Angels moeten op 1 mei een stukkie grond bij hun clubhuis aan de Wenkebachweg in Amsterdam teruggeven aan de gemeente.
Het zal toch niet zo wezen...

  • Datum: .

dinsdag 22 september-2009
Er is de laatste tijd wat afgelobbied in New York, maar nou is het dik voormekaar. Maxi wordt de speciale adviseur van VN-baas Ban-Kimoon op het oh zo intrigerende gebied van financiele ontwikkelingssamenwerking. Naar verwachting krijgen nu alle verworpenen der aarde binnenkort op voorspraak van onze pampa-prinses een mini-krediet van de bonushunters uit haar kennissenkring om naar keuze een naaimachine, twee geiten, een aardappelveldje of een bakfiets aan te schaffen. Kunnen ze een eigen bedrijfje opstarten en de zegeningen van de vrije markteconomie aan den lijve ondervinden. Inclusief deurwaarders, blauwe bombrieven, verzekeringsagenten en crisissen op de wereldmarkt.
Waarschijnlijk beginnen Bankie en Maxi met de arme sloebers op het schiereiland Machulango in Mozambique en in de omgeving van het Argentijnse Bariloche. Komen Alex en Maxi effe buurten als ze daar toch zijn voor een relaxbeurt. Om te kijken of het goed gaat. Geen foto's alstublieft. Misschien dat schatbewaarder Harold Fentener van Vlissingen ook meekomt. Om die hongerlijers uit te leggen hoe ze hun eventuele armetierige winstjes kunnen laten groeien op Curacao cq. Guernsey (1).
Volgende week dinsdag gaat Maxi opnieuw naar New York om samen met Bankie onder het genot van een exquise hap en een paar enthousiaste bubbels de benoeming te vieren en een toespraakje te houden. Da's effe wat anders dan dat gelul over hoofddoekiesbelasting en de off-day van Jan Peter Dodo. Da's het echte leven. Groots en meeslepend.

(1) Harold is een telg van een geslacht van zakenpiefjes dat in alle vroegte van WO II bijna een stadhouder had gebaard, die onder Berlijns toezicht de boel hier had moeten runnen. Een idee dat een paar jaar later door Alex' opa werd overgenomen, maar dat helaas door Adolf cs. werd getorpedeerd. Als dat geen leuke band schept tussen de twee families dan weten wij het niet meer.

  • Datum: .

maandag 19 april-2010
Leerzaam. Tussen 1998 en 2003 deed onze voormalige reserve kroonprins Johan Friso iets bij het Londense filiaal van de momenteel in ruig SEC-weer varende geldschuit Goldman Sachs. Toen hij daar onverwachts het pand verliet had hij het al tot vice president van de afdeling investment banking geschopt.
Wat hij in die functie precies voor mekaar heeft gebakken is ons helaas niet bekend. Maar misschien hield het verband met het in de kieren houden van de Oranje belangen die samenhingen met de connectie tussen Goldman, Groupe Alpha en Wendel Investissement (1).
In 2001 kreeg Johan Friso er een collega vice-president bij. Ene Fabrice Tourre. Die kwam afgelopen week plotseling in de spotlights te staan als de man die voor zijn werkgever een financieel instrument uit zijn meccanodoos had getoverd, dat vol zat met kuthypotheken. Met welwillende medewerking van het hedgefonds Paulson verkwanselde hij jarenlang voornoemde hypotheken aan andere banken en gerenommeerde hypohandelaren. Terwijl Fabriceje wist dat ze kut waren. Maar daar bleef het niet bij. Tegelijkertijd sloot hij namelijk een kwalijk soort weddenschappen af bij verzekeringsmaatschappijen, die Goldman uitbetaalden als een hypohouder de aflossing van zijn schuld niet meer kon ophoesten. Stinkt minimaal naar het besodemieteren van de kluit en maximaal naar fraude.
In januari 2007 liet Fabrice al in een mail weten dat de boel op springen stond en dat hij zich in het oog van de tornado bevond. Gelukkig sprongen de belastingbetalers bij om de reet van Goldman en Fabrice te redden. Een goeie daad waarvoor ze blotebene ook nog jaren en jaren zullen moeten boeten.
Vraag is of Johan Friso van deze investeringskunstjes heeft afgeweten cq. medeverantwoordelijk is geweest voor het ontwikkelen ervan. Of dat ie tijdig de poten nam toen de lucht langzaam betrok. Al dan niet na een stormmelding vanuit het weerstation aan het Haagse Noordeinde.
Hoe dit ook zij, Goldman Sachs was niet de enige bank die zulke frauduleuze geintjes uithaalde. Neem bijvoorbeeld de Zwitserse geldzak UBS. Die haalde die ongein ook uit.
Curieus in die context is het potje golf dat prez Obambam zomer vorig jaar speelde met Robert Wolf. CEO en voorzitter van UBS America. Kort daarvoor had de club van Robertje namelijk nog 780.000 dollar overgemaakt naar de Amerikaanse schatkist. Om te voorkomen dat er al teveel shit naar buiten zou piepen over haar rol in een enorme affaire, waarbij hoge Amerikaanse mieters belasting ontdoken via allerlei door de UBS aangereikte foefjes.
Hoe en wanneer hadden Obambam en Wolf elkaar leren kennen? Was in december 2006. In een vergaderzaaltje op Manhattan. Tijdens een bijeenkomst met nog een stel andere rijke stinkers. Wolf vond Hussein Barack wel een interessante gozer en vanaf dat moment lobbiede hij zich een pierement om de kandidaat uit de Windy City in het Witte Ziekenhuis te manouvreren. En niet alleen om later een potje met hem te kunnen golfen.
Btw., een van de andere aanwezige rijke stinkers en tevens eigenaar van het vergaderzaaltje was George Soros. De werkgever van prinses Mabel van Oranje-Wippe Smit. Johan Friso's vrouwtje. Kleine wereld. Stay tuned.

(1) Zie aflevering 13 van deze serie.

  • Datum: .

maandag 17 mei-2010
Elluk voordeel hep zijn nadeel. Aldus de Socrates van onze tijd, Johan Cruijff. Dat zijn gedachtengoed ook in hogere kringen wortels heeft geschoten bleek een dezer dagen uit het commentaar van de Europese Council on Foreign Relations (ECFR) op de zo gezellige crisis die de wereld buiten China doormaakt. Volgens dat drie jaar ouwe denkvehikel biedt die crisis een mooie gelegenheid om het Vierde Rijk onder Führung van Statthalter Hermann von Rompuy van een eigen politieke smoel te voorzien. Met in ieder geval een vanuit Brussel gedirigeerde poenpolletiek en één buitenlands beleid. Onder toezicht van de familie Bilderberg en geschraagd door een ouwe Nazi-bank (1). Dat laatste stond niet in de officiële verklaringen van de ECFR, maar we weten allemaal hoe de hazen lopen rond Manneke Pis.
Die ECFR vol bollebozen en knipperlichten is trouwens mede op initiatief van onze als intelligent omschreven prinses van Oranje-Wipje Smit in het leven geroepen. En waar denk je dat de financiële steun voor deze akelige pressietank vandaan komt? Tien met een krijtje. Van George Soros, het baasje van de Open Society, waar Wipje sinds jaar en dag als directeur van de afdeling Advocacy verantwoordelijk is voor het bijhouden van de polletieke agenda. Soros? Soros? Is dat niet die knuppel die indertijd speculerende weg het Britse Pond naar een lagere etage flikkerde? En als het nodig is dat kunstje met drie vingers in zijn voorgevel zou kunnen herhalen met welke munt dan ook? Jawohl.
Nou is het onze beurt om even aan de speculaasjes te gaan. Het zal toch niet zo wezen, dat de Euro door een collectie Sorosjes en Wipjes willens en wetens naar de kloten wordt geholpen om ons met zijn allen Heim ins Reich te dwingen? Of is dat een speculaasje te ver? Meer geschikt voor een discussie aan de borreltafel of in de groeiende file voor de deur van voedselbank. Best mogelijk. Maar interessant is ie wel. Stay tuned.

1. De Bank of International Settlements. Zie aflevering 20 van de serie "Naar de kloten" dd. 2 mei 2010

  • Datum: .

woensdag 10 november-2010
Hebben ze er 125.000 dollar voor betaald of was het een cadeautje? Dat willen de Partij van de Job en de hobby van Femke graag weten van de sidekick van Bibi Wilders. Gaat over het vaartochtje van een week dat onze beetje domme kroonprins en zijn net van mini- op maxikrediet overgestapte vrouwtje in 2002 hebben gemaakt met de zeilboot van Joepie van den Nieuwenhuyzen. Als het een huwelijkscadeautje was dan was dat kwalijk, want Joepie stond toen al ruim en breed op de nominatie om tot boef te worden gepromoveerd.
Tegenover de Volksfiets verklaarde de SP dat er wat hullie betreft geen spoeddebat over de kwestie georganiseerd hoeft te worden. De partij vindt wel dat het pre-koninklijke stel zijn vrienden beter moet selecteren. En daar kunnen wij ons heulemaal in vinden. Dus willen wij graag nog even voorzichtig wijzen op het artikeltje "De prins en de villa" van 4 november jl. Hoeft wat ons betreft ook geen spoeddebat aan gewijd te worden. Maar een villa is net als een boot, je kan beter vantevoren even checken van wie die is. Stay tuned.

  • Datum: .

dinsdag 17 april-2012
Caramba. Dat is effe mazzel hebben. Gisteren kwam in de mainstream het adembenemende bericht meedrijven dat de Argentijnse presidente van plan is om op zo kort mogelijke termijn een wet in de parlementaire arena te pletteren die het mogelijk maakt om olieboer YPF te naasten.
Het sappige aandelenpakket van de onderneming zal worden opgedeeld in 51 procent voor de Argentijnse staat en 49 procent voor de provincies waar het zwarte goud naar boven wordt gepompt.
Vinden ze in het land van WNF-kanjer Juan Carlos niet grappig. YPF is namelijk voor het grootste deel in handen van de Spaanse onderneming Repsol en op het Iberisch schiereiland is toch al niet alles botertje tot de olijfboom.
Maar elk nadeel heeft zijn voordeel. Met name voor onze eigen natuurliefhebbers van koninklijke bloede. De leiding van hun investeringsvehikel Oranje Nassau Groep (ONG) was namelijk zo goochem om al eind 2003 hun aandelen Repsol in de ramsh te doen. Regeren is vooruitzien.
Maar blijkbaar hebben ze bij het Oranje spaarvarken daarna hun specsaver verloren, want om nou blij te zijn met hun investering in vullesboer Van Gansewinkel, nou nee. Eerst al een deal met de Napolitaanse mafia en wat vulles uit de Nederlandse samenleving (1) en nou weer gegooi in de lege flessen met een paar commissarissen, omdat die het vertrek van een paar eigenwijze directieknuppels niet zo feestelijk vinden. En waar gaat het helemaal om? Om het bijharken van het kostenplaatje. Toch eens kijken of de afdeling PR op afzienbare termijn niet eens iets leutigers eruit kan persen. Dit gelul is geen reclame.
Gelukkig gaat het zakelijk verder goed. Dank u. Dankzij wat leuke winstjes heeft ons kroonprinselijk paar zijn buitenverblijf in Mozambique voor een symbolisch bedragje kunnen wegdoen en een tweedehandsje kunnen aanschaffen in Griekenland. Ja, jammer, alweer in een land vol armoedzaaiers, maar waar hadden ze dan hun vakantie moeten doorbrengen? De Schilderswijk soms? Nou dan. Stay tuned.

1. Zie onze berichtgeving daarover in de serie Octopussy (afleveringen 411 tor en met 414). op onze Followup-site.

  • Datum: .

donderdag 15 november-2012
Het was een grap! Het was een gràààp! Een geintje. Had ie zelfs al eens uitgelegd bij een interview op de glazen tiet. Lieten die republikeinse huichelaars gisteravond nog zien ook. Buiten het beeld had ie indertijd nog gevraagd “Waar is de gulle lach op heden gebleven, meneer Van Mekkeren, dat vraag ik u af”. Paarlen voor de zwijnen. Heeft een of andere stofjas weer eens een lief dagboek opgeduikeld van een eikel van de Irene Brigade en hup wordt onze verzetsleider opnieuw weggezet als een liefhebber van standrecht. Schiet die 200 SS-ers maar voor hun raap. Opgeruimd staat netjes. Iedereen met een beetje gevoel voor humor begrijpt toch dat ZKH een Witz debiteerde. En hij kan godbeterhet ook niks meer terugzeggen. Zo behandel je een dood paard nog niet eens.
Zal ons benieuwen wanneer ze weer met dat andere geintje komen aanzeulen. Uit mei 1940. Ook uit de koker van dat bijeengeraapte zootje van de Irene Brigade. Toen bestond die Brigade nog niet eens, kejjenagaan. Nou kwootje dan maar:
“In Sluis bevonden zich ook eenheden van de marechaussee. Hun commandant was D. Den Beer Poortugael. Deze commandant was van mening dat bij de capitulatie van Zeeland door schout bij nacht Van der Stadt, hij als rangoudste het bevel diende te voeren. Op 16 mei 1940 bracht Prins Bernhard hem in alle vroegte een bliksembezoek. De prins stelde zelfs voor de staatsgevaarlijken ter plekke te executeren. De adjudant van de prins, luitenant kolonel H. Phaff kon hem er echter van overtuigen dat de krijgsraad een betere oplossing zou zijn”.
Zie je wel. Geen gevoel voor humor. Die kutkever van een Phaff ook niet. Nog even voor de volledigheid: toen die executie niet doorging hebben ze die 18 NSB-ers en 3 communisten toegevoegd aan een vluchtelingenkonvooi naar Noord-Frankrijk. Daar raakten ze eerst in Franse handen en daarna in die van de Gestapo. De NSB-ers mochten naar huis. De communisten niet. Grappig hè? Stay tuned.

  • Datum: .

dinsdag 25 juni-2013
Ene Jutta Chorus heeft weer eens een boek gebaard. “Beatrix, dwars door alle weerstand heen”. Daarin komt een kwoot voor van Pieter Broertjes. Oud toppemetoot van de Volksfiets en nu tussen de bedrijven door burgemeester van Hilversum. Onze voormalige verzetsvierder Bernhard zou tegen druk, druk, druk Pietertje ooit hebben verklaard, dat Edwin de Roy van Zuijdewijn een vijandig projectiel was, dat onschadelijk moest worden gemaakt. En nu die opmerking in dat Juttaschrijfsel terecht is gekomen zijn plotseling een paar volksvertegenwoordigers van D'66 en de SP opnieuw wakker geschrokken door het onverwachte geratel van deze kwestie en hebben vraagjes gesteld aan damesfietser Rutte en platwurmspecialist Plasterk. Of Benno en zijn dochter inderdaad een paar mannetjes op pad hebben gestuurd om vast te stellen of De Roy van Zuijdewijn een De Roy van Zuijdezwijn was en wat die vaststelling voor gevolgen heeft gehad.
Hoe oud nieuws plotseling weer nieuw nieuws kan worden als het tussen twee kaften terecht komt. Want oud is het. Wij hebben met name in 2003 over de mannetjes van Bernhard al heel wat blikken platwurmen opengetrokken (1). Maar reactie ho maar. Zo gaat dat hier achter de duinen. De betrokken volksvertegenwoordigers zagen zich kennelijk genoodzaakt om in verband met de profilering nog even voor het zomerreces een poep te laten. Zucht. Gaap. Welterusten. Stay snoringly tuned.

(1) We hebben het zelf nog eens allemaal teruggelezen. Moet u beslist ook eens doen. Als u wat sombertjes bent of zo.

  • Datum: .

zaterdag 16 november-2013
Sapperdeflap. Net nu Alex en Maxi rondzwieren in onze westelijke buitengebieden is besloten, dat een onafhankelijke wijsneus en een commissie van drie deskundigen moeten uitvlooien of er van joden gejatte kunst in hun koninklijke collectie zit. Het zal je toch gebeuren. Mooie aanfluiting als het zo is. Kan je alleen maar zachtjes zeggen, dat je het niet gewusst hebt. Maar je staat toch geweldig voor pipo.
Hoe groot is de kans dat er echt dissonanten tussen hun kunstbullen bivakkeren? Niet zó groot, naar onze inschatting. Maar voorzichtigheid is geboden, want in de vriendenkring van Alex' grootvader en diens vliegenier zaten in ieder geval lieden, die er geen been in zagen om dit soort bloedkunst stiekem te verhandelen. En als het zo uitkwam deed onze verzetsleider op dit terrein ook dingen die op zijn minst een aroma verspreidden waarvan een bunzing opgewonden raakte. Daarvoor verwijzen wij met enig dédain naar de serie “De prins en de Correggio” van begin 2004. Nou verwachten wij niet, dat opa B. zijn kwalijk verworven spulletjes in de koninklijke gewelven onderbracht. Maar hij wist wel hoe de linke kunsthazen liepen en dat kan wel degelijk hebben geleid tot op het oog reguliere aankopen, die in de nabije toekomst door voornoemde wijsneus en het triootje deskundigen alsnog worden gediskwalificeerd. Wij zijn benieuwd. Stay tuned.

  • Datum: .

woensdag 4 december-2013
Voor lezers van Kleintje Muurkrant gesneden Deventer. Prins Bernhard (rip) heeft anno 2000 de Koninklijke lijfgarde opdracht gegeven om Edwin de Roy van Zuijdewijn af te leggen. Omdat die toen scharrelde met de prinses Margarita, de dochter van bomenfluisteraar Irene. Wat was dat voor een gozer? Wat deed ie voor werk? Zoop ie? Snoof ie? Ging ie naar de wilde wijven? Onderhield ie contacten met de Amsterdamse afdeling narigheid? Had ie in zijn familie vol beffen misschien iets opgeduikeld over het kwalijke verleden van de verzetsheld zelve? Volgens het vage epistel dat damesfietscoureur Rutte gisteren bij de Kamer inleverde zouden de lijfgardisten van de prins niks gevaarlijks bij De Roy hebben aangetroffen. Of dat ook gold voor de irreguliere “mannetjes” over wie Bernilo kon beschikken vermeldt voornoemd epistel niet. Maar daar ging Rutte ook niet over.
Wie toevallig hier bij ons komt binnenvallen en wel eens wil weten waar de vriend van Jort Bretels het over heeft kan in deze serie zijn hart ophalen. En wie niet wil wachten op de volgende eeuw om erachter te komen of Bennilo misschien ook bi-sexuele avonturen heeft beleefd raden wij aan om in de bieb Wim Klinkenberg's ongeautoriseerde politieke biografie van Bilderberg's aartsvader op te vragen. Mocht u toevallig nog werk hebben en een hok met koters verwijzen wij u in alle bescheidenheid naar onze serie “Het schaduwcommando van de Prins”. Is ook heel spannend en geeft leuke doorkijkjes in het het verleden van Bond. Bernhard Bond. Stay tuned.

  • Datum: .

Ze wisten het niet. Bilderbea en Willy. Dat pappa cq. opa Benny in de jaren zeventig een sluwe deal had gesloten met een toenmalige regering om de blauwe brievenbrigade op te zadelen met een jaarlijkse teruggave van meloenen belastingpoen. Van Willy willen we nog wel aannemen dat ie van niks wist. Maar dat Bea niks van die regeling wist weigert bij ons de adamsappel te passeren. Horen we normaliter verder niks substantieels meer van. Zoals zoveel van Benny's geheimen samen met zijn stoffelijke resten in Delft de trap af zijn gedragen. Wat heeft ie namelijk allemaal voor shit bekokstoofd als ie uit ging waaien in de Mount Kenia Safari Club? (1). En diezelfde vraag kunnen we opgooien als we denken aan de 1001 club. Een mengsel van duur en dubieus, waarin naast BCCI-topman Abedi bijvoorbeeld ook de Britse majoor Louis Mortimer Bloomfield en de Amerikaanse bef Edwin Weisel zich nadrukkelijk manifesteerden. Bloomfield was een ouwe geheimsmurf uit WO II, die in 1958 op het idee kwam de wereld te verrijken met de Permanent Industrial Expositions Company aka Permindex. Een uiterst onaangenaam riekende onderneming, die later door openbaar aanklager James Garrison werd aangewezen als de motor achter de moord op JFK in Dallas, Texas (2). Ook leuk om te weten: het in Montreal gevestigde Permindex beschikte in Texas over een filiaal, de International Control Corporation. Die onderneming stond onder leiding van de beruchte bef Roy Cohn (3) en mafiadon Joe Bonanno.
Een van de verbindingen die prins Bernhard met Permindex onderhield was de al eerder genoemde Edwin Weisel. Deze Grote Appelbef was namelijk een vriend voor het leven van Roy Cohn. Uit de brand ben je ermee. Beroepsmatig behartigde deze Edwin ondermeer de louche zaken van het zogenaamde Gotham Committee, dat zich bezighield met het in de gewenste richting duwen van de Democratische partij. Anchor man van dit vehikel was de door alle zeeeën gewassen Averill Harriman, die op latere leeftijd in het bootje stapte met de adellijke Pamela Beryl Digby. Een door de wol geverfde mevrouw die nog later in het vaarwater kwam van een meisje dat we ooit leerde kennen bij een andere plechtigheid in Delft (4). Shit? Ellende? Mag je wel zeggen. Gelukkig weet Willy van niks. Stay tuned.

(1) Hebben we eerder dit jaar een heul fleurig boekje over open gedaan. In verband met 9/11 en met The Donald Connection.
(2) Zie het artikel "Een telefoontje van Paleis Soestdijk" van Peter Edel dd. 1 mei 2013.
(3) Roy was ondermeer de grondlegger van het koterkruipersnetwerk in België, dat later een zwart stukje geschiedenis zou schrijven.
(4) Zie aflevering 10 van de serie “Mabeltje” dd. 8 oktober 2003.

  • Datum: .

Alexander Pechtold is een populist. Althans volgens damesfietsrenner Rutte tijdens de discussie over het zakgeld van 250.000 piek per jaar van koning Willy's oudste dochter na haar achttiende. Plus nog eens 1,2 meloen voor haar personeel. Want ze gaat natuurlijk niet haar eigen band oppompen of naar de Jumbo voor een pak hagelslag. Is dat populistisch? Ja, dat is het. Maar dat is "pleur op" ook. En iemand tijdens een serieus debat "Zoef de haas" noemen idem dito. Zij het dat het wat archaïsch is.
De vox populi was deze week trouwens ook duidelijk hoorbaar na het verschijnen van een volstrekt overbodig boekie van ene Jolanda Withuis over Jula, de opoe van Willy. We hebben het niet gelezen en zijn dat ook niet van plan. Weer dat verhaal dat Benno in de jaren vijftig naar Der Spiegel liep om de theekrans van Tante Greet weg te krijgen van Soestdijk! Dat weten we nou wel. Maar naar het antwoord op de vraag of die move van Benno richting Hamburg een stiekeme poging van hem was om Bea eerder op de troon te krijgen en dan eindelijk als een soort Statthalter te fungeren tot zijn dochter het stokje kon cq. wilde overnemen, daar zal Jolanda niet naar gezocht hebben (1). Of naar de gevolgen van Benno's lidmaatschap van de lugubere Mount Kenia Safari Club en zijn contacten met het moorddadige Permindex (2). Het ging per saldo over Jula. En het was al erg genoeg dat die weet had van het grabben van poesies en kijken in bloesies waaraan haar echtgenoot zich schuldig maakte. Om over het wippen buiten de deur en de output daarvan maar te zwijgen.
Jolanda heeft er jaren over gedaan om het zoveelste prul over de Oranjes op de markt te smakken. Zonde van de tijd en de moeite. Stay tuned.

(1) Het Statthalterplan dateerde van voor de oorlog en was ontworpen door de Duitse Abwehr. In deze serie komt dit plan met enige regelmaat voorbij. Voor de context zie aflevering 4 van de artikelenserie "Het schaduwcommando van de Prins" op de site van de Morgenster.
(2) Zie aflevering 36 van deze serie dd. 18 Oktober 2016.

  • Datum: .

Is ie een filmliefhebber? Zouden we niet weten. Maar plotseling maakte koning Willy vrijdag zijn entree bij het IFFR in 010. In zijn uppie, want Maxi was vorig jaar daar ook in haar uppie geweest. Je moet het niet te gek maken. Willy zou die vrijdag hebben gekozen omdat op die dag “Double Play” in première ging. Een film naar het boek “Dubbelspel” van de Curacaose schrijver Frank Martinus Arion (rip). Had Willy dat gelezen? Zouden we niet weten. De film was gefinancierd door Greg Elias. Een vanuit Curacao opererende zakenpief die via zijn Fundashion Bon Intenshion al jaren het IFFR sponsort. Nou hebben we het al eens gehad over de warme relatie die Willy en Maxi met deze Curacaose maecenas onderhouden. Als ze bijvoorbeeld toevallig op het eiland moeten wezen dan logeren ze bij Greg thuis (1). Dus allicht dat je dan even je gezicht laat zien als Greg in Rotjeknor zijn film presenteert. Goed, er was vorig jaar wel een invalletje van wat milieusmurfen bij Greg's trustoutfit. In verband met een daar gestalde firma die ervan wordt verdacht illegaal afval te dumpen. En in 2013 hengelden een stel poensmurfen bij Greg's United Trust naar info in verband met het schandaal rond SNS-Reaal. Verder werd de weldoener ooit verdacht van betrokkenheid bij een smokkel van nucleair materiaal naar Cuba, was bij zijn trustkantoor de illustere NV Dreamweavers van avontuurlijk ondernemer Dicky Peschar ondergebracht, deed ie indertijd zaken met de vermaarde wasstraateigenaar Dirk de Groot en bezorgde de Duitse blauwe brievenbrigade een klus met het uitgraven van een gevalletje belastingontduiking door oud-tennisster Steffi Graf. Om eens een paar dingetjes te noemen. Maar so what? Greg is nooit een kerker ingezwaaid, dus mogen Willy en Maxi hem asjeblieft een warm hart toedragen? Er zijn wel ergere dingen in de wereld ja! Zo is dat. Stay tuned.

(1) Zie het artikeltje “De prins en de villa” dd. 4 november 2010.

  • Datum: .

Interessant. Wat koning Willy gisteren losjes uitkraamde over die veiligheidssmurfen van het Koninklijk Huis. Die bleken er alleen te zijn om toe te zien op de veiligheid van de royals als ze buiten gingen spelen. Wat die royals onder hun toeziend oog verder allemaal uitspoken was niet hun pakkie an. Daar moesten ze in ieder geval hun muil over houden. Ook tegenover de toproyal.Vandaar waarschijnlijk, dat er uiterst mondjesmaat iets naar buiten is gekomen over het bezoek van toenmalig prins gemaal Claus aan een paar homohutten in New York. Samen met kindervriend Frits Salomonson, de jarenlange bef van het Koninklijk Huis. En dat we niets aan de weet zijn gekomen over wat zich afspeelde ten huize van Frits als de prins gemaal bij hem op visite kwam en de veiligheidssmurfen voor de deur eventuële nieuwsgierigen op afstand hielden. Toch jammer, want zo komen de geruchten in de wereld. Stay tuned.

  • Datum: .

Je zou het af en toe misschien niet zeggen, maar ook bij het blauwbloedige keurkorps van Jeroen Snel zitten zowel nette mensen als geboefte. Ook als het gaat om één familie. Neem bijvoorbeeld de bij Bea en haar Nachwuchs niet onbekende Duitse familie Zu Sayn Wittgenstein. Een hele kluit Sayntjes behoort tot de Snel-categorie, oftewel gaaaaaaaap. Maar de slechterikken mogen er ook wezen. Zo stond eind vorige eeuw prins Casimir Johannes vol in het licht van de schijnwerpers. En niet per ongeluk. Hij had als thesauriër van het CDU honderden meloenen pikzwarte poen in de kas van zijn partij laten zakken. Afkomstig uit weggestouwde oorlogskapitalen en giften van bedrijven met een pikpikpikzwart oorlogsverleden. Een vrolijke noot: Meneer was jarenlang baasje van de Duitse afdeling van Bernhard's Wereld Natuur Fonds (1). Daarmee zijn we meteen bij een leuk bruggetje voor ezels aangekomen. De voormalige koning Juan Carlos was namelijk sinds 1968 erevoorzitter van de Spaanse tak van dat Fonds. Tot ie in 2012 in Botswana over een krukkie struikelde tijdens een jacht op olifanten samen met de Saudische zakenman Eyad Kayali. Daarbij brak hij zijn heup en dat brak hem stevig op. In 2017 zag hij zich genoodzaakt om zich uit de organisatie terug te trekken. Overigens lag hij in Botswana niet moederziel alleen ergens in de bush aan het infuus. Hij was namelijk in gezelschap van Corinna Larsen. Een appetijtelijk zakenvrouwtje van Deense afkomst met als bouwjaar 1964, dat tussen 2000 en 2005 getrouwd was met Johann Casimir zu Sayn Wittgenstein. Laten we het erop houden dat in dat soort kringen iedere heer recht heeft op zijn eigen Pussy Grinda. Na de scheiding bleef Corinna zich gewoon Zu Sayn Wittgenstein noemen, want in de zakenwereld scheelt het een slok op een Dom Perignon of die dure dubbele naam op je kaartje staat of gewoon Larsen. Gebroken heup of niet Juan Carlos en Corinna ontvingen op een stil moment de Saudische minister van Defensie in hun opgetuigde kraal. Vraagt u zich af wat deed die daar nou? Nou, Spanje was met Saudië verwikkeld in onderhandelingen over de leverantie van een kolonne Leopard tanks. Als onderdeel van een deal van 7 miljard. Normaliter blijft de inhoud van onderhandelingen in dit genre sub rosa. Net als de kluifjes die daarbij horen. Maar in het onderhavige geval had Juan Carlos pech, want bij het vervolg op het zogenaamde Gürtelschandaal (2) kwamen die naar boven in de rijke Spaanse steekpenningensoep. En Corinna zong daarbij als een prijskanarie. Volgens haar was het de gewoonte dat kluifjes die uitgeserveerd werden bij deals waarbij Juan Carlos betrokken was naar Zwitserland werden overgeheveld. Via zijn neef Alvaro de Orléans y Borbón. Eenmaal gearriveerd in Genève werden de betrokken kluifjes dan gemarineerd bij de beffirma Dante Canonica. Een expert op dat gebied en daarom populair bij talloze rijke stinkers in de wereld. Ook van niet-adellijke afkomst. Nog een vrolijke noot: Dante Canonica zette een deel van die kluifjes in de vriezer bij Mossack Fonseca in Panama. Juan Carlos leek rijp voor de slacht, maar met een paar juridische foefjes werd hij kortgeleden door de kadi van het haakje gehaald. Hij mocht bij toekomstige festiviteiten zijn legeruniform gewoon blijven dragen. Trouwens, de bewijzen die Corinna had aangesleept ter onderbouwing van haar beweringen zouden toch onvoldoende zijn geweest om met succes de ouwe koning een schop voor de Bourbonse ballen te geven. Aldus de kadi in ietsje geciviliseerdere bewoordingen. Zou je denken dat onze lieftallige Corinna met deze narigheid meteen was uitgeboerd in de internationale handelsgemeenschap. No way. Ze is nog steeds druk in de weer. Ondermeer voor koning Albert van Monaco en de waanzinnig rijke Saudische prins Al Waleed bin Talal, die vorig jaar in zijn thuisland nog in een kerker werd gemieterd en pas na een financieel veertje te hebben gelaten januari van dit jaar weer de zandbak mocht betreden (3). Het is wat hè, die adellijke boefjes. Stay tuned (JP).

(1) Voor de volgelingen van Bruce Willis onder u: op 26 januari 2000 publiceerden wij must-read daarover onder de titel “De CDU-affaire. Schaduwen uit het verleden”.
(2) Deze enorme omkopingsaffaireaffaire heeft een warm plekje gekregen in de serie “Spaanse steekjes”.
(3) Wie even gas geeft met onze zoekmachine vindt deze prins her en der terug in onze kolommen.

  • Datum: .

Oranjekruiper en Blauw Bloedvampier Jeroen Snel moet gisteren even een hard gevalletje hebben gekregen. Toen werd namelijk op straat gekeild dat de ouwe Belgische koning Albert binnen drie maanden zijn DNA moet afstaan. Om uit te vogelen of hij met de moeder van Delphine Boël heeft liggen bonken in het donker. Zou niet iets zijn om ruggelings voor gestrekt te gaan. Het is bekend dat Albert vroeger stevig achter zijn jongeheer aan liep. En er gingen zelfs verhalen rond dat hij er ook niet tegenop zag om zijn gulp open te ritsen voor een nummertje koterhopsen (1). Het gaat Delphine trouwens niet om een piece of Albert's heritage cake. De familie Boël is al sinds mensenheugenis afzichtelijk rijk (2). Nee, Delphientje gaat voor de waarheid. Is ze een koter van Sjaak Boël of van Appie Saxen Coburg? Interessant? Ach, misschien voor luitjes die zitten te kwijlen als zij van Tensen op de glazen tiet zogenaamd bewogen in een paar DNA-gevalletjes zit te grutten. Maar wij hebben ons in het verleden al zo vaak druk gemaakt over hoogheden en aanpalend gebroed die buiten de deur neukten dat we er een beetje immuun voor zijn geworden. Prins Bernhard, prins Andrew, koning Juan Carlos, koning Karel Gustaaf, prins Carlos de Bourbon de Parme, jonkheer Yves Boël. Huh? Yves Boël? Is dat niet een verre achterneef van Sjaak? Jawel. Yves komt voorbij in een paar artikeltjes op onze site over de “De lijst Meeûs”. Een lijst van lieden uit de Belgische bovenlaag die zich schuldig zouden hebben gemaakt aan allerlei kwalijke hobbies, waaronder koterhopsen. Misschien een leuk onderwerp voor Jeroen als mocht blijken dat Appie inderdaad de vader van Delphientje is. Want steeds moeten lullen over de reisjes, de jurken of de darmen van Maxi komt je op het laatst ook je strot uit. Go for it Jeroen. Stay tuned (JP).

(1) Zie ons artikel “Albert op de wip” van 9 november 2011.
(2) Kijk en vergelijk.

  • Datum: .

Je kon erop wachten. Nee, niet op het busje. Op de zoveelste wedergeboorte van Greet Hofmans in de msm. Nu naar aanleiding van het heengaan van prinses Christina. Zowel ter wereld gekomen met een oogafwijking als een op althoogte verblijvende zangstem. Dat laatste was leuk voor tussen de schuifdeuren, dat eerste was minder gezellig. Omdat het reguliere kwakzalvergilde niks doen kon voor haar dochter riep koningin Juul de hulp in van Greet, die ondermeer te boek stond als alternatief geneeskundige. Die hulp van Greet hielp geen reet, maar desondanks groeide haar wat zweverige invloed op Soestdijk gestaag. Zo zelfs dat er mensen waren die haar aanzagen voor een kleinkind van Ras Poetin (zo zie je maar van Ras naar Vlad is maar een kleine stap). Wat Christina's vader, de van Nazi naar verzetsvierder getransformeerde prins Bernhard (rip), daarna in het geniep uitvrat om Greet het bos in te helpen, mogen we als bekend veronderstellen. Daarmee was overigens de kous niet af. Dat wil zeggen, wel die van Greet. Niet die van Bernhard. Zo gaat het verhaal, dat een lid van Bernhard's louche 1001-club ook nog even in de poppetjes van Christina's ogen heeft gekeken. Ene Joke aka Joky Maasland, later Van Dieten (rip). Een mevrouw die zich aanvankelijk bezighield met skieën, autoracen en de import van Italiaanse voitures als Ferrari's, Maserati's en Alfa Romeo's, maar in aanzienlijk zweverige sferen terechtkwam toen zij een kristallen doodshoofd op de kop had getikt, dat zij een helende werking toedichtte. Dat op de kop tikken gebeurde niet in de jungle van Peru met hijgende Russen in haar nek (1), maar gewoon in een rariteitenshoppie. Haar verzameling groeide in de loop der jaren uit naar 11 exemplaren. Geinig detail: eentje noemde ze Jut en een ander Jul. Of Joky wel succesvol was? Gaat u eens in gesprek met een ouwe eik in de omgeving van Soestdijk. Liefst zonder rupsen. Je weet maar nooit. Voor een andere en serieuzere poging trok onze koninklijke handelsreiziger naar de overkant van de grote plas. Dat was eind jaren zestig van de vorige eeuw. Daar consulteerde hij een dokter Morrison. Die schijnt wel enig succes te hebben geboekt bij Christina en als dank sloeg Bernhard hem in de grote appel tot ridder in de naar narigheid riekende Orde van Sint Jan van Jeruzalem (OSJ). Meer daarover kunt u terugvinden in aflevering 1 van onze serie “De achterzijde van het beursschandaal”. Zo, bent u weer helemaal op de hoogte. Stay tuned (JP).

(1) Vgl. de film “Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull”.

  • Datum: .

DNA liegt niet. Albert II van Sexen Coburg, de voormalige koning van Jerommekeland, bleek inderdaad de vader te zijn van Delphine Boël. Val je daarvan ruggelings in een paleistuin? Nee. U heeft alleen maar even terug bladeren in deze serie of elders in ons uitgebreide oeuvre en uw dag is wat dat betreft weer goed (1). Albert stak hem nogal eens buiten de deur en zijn naam komt zelfs voor in smurfrapporten over de zaak Dutroux en aanverwante schunnigheden. Kan je zeggen hoge bomen vangen veel wind. Maar dat hebben die bomen liever niet. Om eens in eigen boezemspleet rond te neuzen: wat weten we nou echt van de sexuële strapatsen van prins Bernhard de Eerste? Buiten dat gevalletje met de dochter van die Franse tennisspeler en een juf in de USA. En wat weten we nou exact van de beroemde trip van prins Claus en kindervriend Salomonson naar New York? Of om nog eens wat te noemen, van de pre-royale sekssessies van Mabel Wippe Smit met Klaas Bruinsma? Geen ene reet. We bedoelen maar. Stay tuned (JP).

(1) Voor de luie rakkers onder u: aflevering 41 van deze serie is een leuk opstapje.

  • Datum: .

Geen corona maar caramba. In aflevering 40 van deze serie dd. 22 september 2018 was het even all bombs away geblazen. Wij pakten toen uit met een ferm gevalletje tit for tat. In casu een zak met wapens (inclusief een kolonnetje Leopard tanks) in ruil voor een zak met poen. Een deel van die poen was bedoeld voor de Spaanse emeritus koning Juan Carlos, die bij de zandbakroyals was aanbevolen door een wuft Deens zakenvrouwtje, Corinna Larsen. Nou is Larsen een beetje Jansen, dus stond op haar kaartje brutaalweg Zu Sayn Wittgenstein vanwege haar ooit gestrande huwelijk met een prins uit dat adellijke pandjeshuis. Mocht tit inderdaad tat opleveren dan werd die poen naar Zwitserland gesluisd via Alvaro de Orléans y Borbón, een ook geen piep meer zijnde neef van Juan Carlos. Daar werd het gestald bij de deftige beffirma Dante Canonica, die een aangenaam lijntje onderhield met de Panamese collega's Mossack & Fonseca. Helaas kwam de hele boel op de keien terecht en Juan Carlos kreeg zwaar op zijn sodemieter. Onder andere van zijn zoon Felipe VI.

Denk je dat je alles hebt gehad. Wat gebeurt een paar dagen geleden? Weer zo'n geintje. Dit keer ging het om een bedragje van 100 meloen voor de aanleg van een TGV-spoorlijn, die reislustige Saudi's in staat stelde om sneller en comfortabeler de afstand van Medina naar de stad van de zwarte Mekkanodoos te overbruggen. Ging onder de enthousiaste slogan “Dat is het lekkere van Allah's Trein”. Maar het liep opnieuw niet zo lekker af voor Juan Carlos. Collega's van ons bij het Spaanse dagvod El Pais trokken een paar dagen geleden de affaire uit de kuil. Ze hadden uitgevonden dat een smakelijk percentage van eerder genoemde 100 meloen was terechtgekomen bij twee stichtingen. Een in Liechtenstein en een in Panama, beide met bankrekeningen in Zwitserland. En ook nu waren neef Alvaro en Dante Canonica bij de administratieve rompslomp betrokken geweest. Daarnaast was in de vroege jaren van deze eeuw ook al een leuke bonus verdiend aan de verkoop van Banco Zaragozano aan Barclays Bank. Door de frisse revelaties van gesneuveld Eurocommerce-eigenaar Ger Visser werden we in de zomer van 2017 ten overvloede weer eens met de neus in het axioma geduwd, dat bij al dat drukke internationale zakendoen ook de nodige snoepreisjes horen. Liefst met een privéjet om het nieuwsgierig gepeupel op afstand te houden (1). Juan Carlos maakte die reisjes herhaaldelijk ten behoeve van voornoemde stichtingen. Je komt nog eens ergens en je hoeft er niks voor te betalen. Nog gekker, hij kreeg voor al dat heen en weer geploeter zelfs talrijke meloenen cadeau. En mochten Alvaro en diens zoon binnenkort per ongeluk ashes to ashes gaan, dan wordt Juan Carlos het baasje van die stichtingen. Vreemd misschien, maar wij hebben zo het chocoladekleurige vermoeden dat er langs die weg verse meloenen uit de palmboom zullen vallen. Was zoon Felipe bij de vorige gelegenheid al hels, dit keer was hij zo pissed dat hij de jaarlijkse staatsbijdrage aan zijn vader uit de boeken liet schrappen en verder bedankte voor diens nalatenschap bij eventueel overlijden. Heerlijk hè, zo'n koningshuis. Wij denken met weemoed terug aan Prins Bernhard. Dat waren nog eens tijden. Zucht. Stay tuned (JP).

(1) Zie aflevering 4 van de serie “Vrienden onder elkaar”. Daarin is ondermeer sprake van poenvluchten met een privéjet ten behoeve van de inmiddels overleden “ome” Dik Wessels, wiens kleinkinderen inmiddels ook kunnen beschikken over een privéjet. Verkeerd verdeeld in de wereld? Vind u dat nou echt?

  • Datum: .

Door Jan Portein.

Moet u voor de aardigheid dit eens lezen. En dan daarna dit. Mag u zelf uw conclusie trekken. Of denken nou het zal wel. Stay tuned.

  • Datum: .

Door Jan Portein.

Sicilië. 23 mei 1992. Onder de snelweg naar het vliegveld van Palermo ontplofte een bom. Niet zomaar een bommetje. Eentje die zelfs de schaal van Richter in beweging bracht. Doelwit was de auto van onderzoekrechter Giovanni Falcone. Hij, zijn echtgenote en drie bewakers overleefden de aanslag niet. Het antwoord op de vraag wie erachter zat was voor niemand aanleiding om zich een uur achter de kwabben te krabben. De mafia. In dit geval de Corleones, onder leiding van Toto Riina. Om justitie te laten weten dat ze voor de jacht op hun organisatie die Falcone in de jaren daarvoor in gang had gezet weinig waardering konden opbrengen. In het persrumoer dat na het spektakel op de snelweg volgde was er niet of nauwelijks aandacht meer voor de trip die Falcone een paar maanden daarvoor had ondernomen naar Argentinië. Voor een onderzoek naar de verdachte activiteiten van ene Franco Macri, zoon van Giorgio Macri uit Polistena in Calabrië en achterneef van Ztoni Macri. Al decennia lang de godfather van de 'Ndrangetha. De mafia-clan van Calabrië die onder Ztoni's leiding aan een opmars was begonnen. Niet alleen in de laars, maar ook aan de andere kant van de plas. Er ontstond langzaam maar gestaag een imposant netwerk van contacten onder de Calabrische expats in de USSA, Mexico, Venezuela en Argentinië. Daarbij speelde Giorgio, die met zijn famielje in 1947 naar Buenos Aires was verhuisd, geen lullig bijrolletje. En al snel verscheen ook diens zoon Franco aan het front. Deden zij koshere zaken? Is het geheugen van de liegende fietser een zeef? Franco stortte zich na zijn ingenieursstudie in de aanleg van overheidsgebouwen, werkte samen met de Fiatgroep en zocht aansluiting bij de Argentijnse tak van de neo-fascistische loge P2 via zijn echtgenote Alicia Blanco Villegas. Een meisje uit een flinke verzameling grootgrondbezitters. Ten tijde van het Videla-regime kende SOCMA, het zakenvehikel van de Macri's, een explosieve groei. Hoe is het mogelijk zou je zeggen. Het bedrijf werd groot met de aanleg van een nieuw rioleringsstelsel in de gemeente Moron, de bouw van de Yacireta-dam, de vuilnisverwerking in Buenos Aires (1) en de vertegenwoordiging van Fiat/Renault in Argentinië. In de jaren negentig werd Franco concessiehouder van de Argentijnse PTT, maar daar liep het behoorlijk scheef. Hebben we het nog over.
Inmiddels was Franco's oudste zoon Mauricio uitgegroeid tot diens rechterhand. Dat wil niet zeggen dat zoonlief een beetje dom aan de hand van zijn vader bleef lopen. Hij ontwikkelde ook eigen initiatieven. Zo werd hij genoemd als tussenpersoon bij het aan- en verkopen van voetballers, waarbij hij in direct contact stond met handelaren in hersenhalverende middelen uit het Colombiaanse Medellin. Nu we het er toch over hebben: Mauricio zou volgens gerenommeerde collega's ter plekke niet alleen criminele connecties koesteren met luitjes van het Medellin-kartel, maar ook met ferme jongens en stoere knapen van het Zeta-kartel in Mexico. En om die connecties te verstevigen zette Mauricio een eigen vliegtuigmaatschappij op de startbaan, Aerochaco. Massa is kassa. Verder zou hij in later jaren zijn verkiezingscampagnes voor het burgemeesterschap van Buenos Aires voor een deel laten stieken door ene Raul Martins. Een beminnelijke bordeelhouder annex handelaar in internationaal damesvlees. Dat alles vormde blijkbaar geen beletsel om na acht jaar zijn burgervaderketting uit een vliegtuig in zee te laten gooien en in 2015 het Argentijnse presidentschap te aanvaarden. En wat ie in die hoedanigheid her en der uitvrat komt in de nabije toekomst ook nog aan de orde. Hoe dit ook zij, in 2017 maakte Mauricio samen met zijn vrouwtje Juliana zijn opwachting bij hun koninklijke vrienden in Nederland: Willempie, Maxi en hun Oranjenazaten. En een lol dat ze hadden.
In 2019 verloor Mauricio de verkiezingen en er staan momenteel heel wat juridische potjes voor hem op het vuur. Nou zal het ons benieuwen hoe het met die vriendschap staat tussen de Oranjes en de van hun troon gestoten vertegenwoordigers van de Calabrische mafia. Vanavond het grote interview van Matthijs van Nieuwkerk met de vijftigjarige Maxima en daarna nog als toetje het tweede deel van de docu van haar van Stax over het leven van ons jarige Argentijnse joppie. Daar gaan we eens even goed voor zitten. Stay tuned.

(1) Wat er allemaal kan gebeuren als je de vuilnisverwerking overlaat aan de 'Ndrangetha kunt u terugvinden in de serie Ship Ahoy. Ook hier met het vertrouwde Nederlandse tintje.

  • Datum: .

Door Jan Portein.

Over ouwehoeren gesproken. Worden we een paar maanden geleden ineens geconfronteerd met een probleem rond kroonprinses Amalia. Stel dat ze een lesbo is en ze trouwt met een andere lesbo. Hoe zit het dan met de erfopvolging? Krijgen we dan twee koninginnen? Of één koningin met een gemalen prinses? En wat als Amalia dan met hulp van een titatovenaar uit Nijmegen of zo een koter ter wereld brengt? Wordt die dan automatisch haar opvolger? Die geweldig interessante discussie, die ergens bekend voorkomt (1), werd aangeslingerd in een boek van de huidige invalburgemeester van de Noordhollandse metropool Dijk en Waard Peter Rehwinkel, in sommige kringen ook wel ondeugend Reetwinkel genoemd. Nou staat die bekend als een echte Oranjekenner en toen kort na het verschijnen van zijn bespiegelingen de al jaren geleden uit de flipperkast gekropen Claudia de Breij na een reeks indringende gesprekken ook een boek mocht opendoen over Amalia kon zomaar bij kwaadwilligen de indruk ontstaan dat er sprake was van meer dan een hypothese. Zucht. Van verlichting. Daar was ineens out of blue ene Isebrand Kaldewei. Een van zeilen houdende telg uit een Duitse dinastie van fabrikanten van wc-potten en andere snuisterijen uit de witgoedbranche, die mede door een legertje tewerkgestelden in WO2 steenrijk is geworden. Isebrand werd gepresenteerd als het aardige vriendje van Amalia. Compleet met een foto van het frisse koppeltje uit New York. En zo kwam dus alles toch weer goed. Op naar 2022. Stay tuned.

(1) Er waarde in de eerste helft van de jaren tachtig van de vorige eeuw een niet aflatend gerucht rond dat prinses Irene binnen ditzelfde kader ook al eens over haar oudste zuster haar hart had gelucht tegenover VN-journaliste Bibeb. Dat specifieke deel van het geruchtmakende interview naar aanleiding van haar deelname aan de anti-kruisrakettendemonstratie haalde de finish niet. Mogelijk door ingrijpen van Benno en Juul, die het artikel vantevoren mochten lezen.

  • Datum: .

Door Jan Portein.

Wat doe je als koning als zowel je eigen populariteit als die van je modekoningin en de door jou op het bordes gesleurde regeringsclub gigantisch naar de kloten gaan? Dan moet je goochem manouvreren. Bijvoorbeeld op een mooie dag “spontaan” een vaas Gulpener bier naar binnen hijsen op een terras in Valkenburg. Toevallig net een paar dagen nadat de burgemeester van dat verzopen dorp voor een openbare microfoon had geboerd dat zijn gemeente nog honderd meloen tekort kwam om alles en iedereen weer in shape te krijgen en dat de ploeg van de liegende fietser maar zeer mondjesmaat afkwam. Dezelfde truuk hadden Alex en zijn minikredietvorstin een paar jaar geleden al eens vertoond op de Grote Markt in Groningen, waar ze ook al op een zonovergoten dag zo “gewoon” en “ongedwongen” stonden te lullen met drie leden van het Groningse gasverzet. Niet dat het iets veranderde aan de beverige situatie waarin heel wat Groningers verkeerden, maar het was wel net of de koninklijke familie meeleefde.

Het pilsje was nog maar nauwelijks uit het nieuws verdwenen of daar liet ons vrouwtje uit de pampa's zich uit een vliegtuig mieteren. Nee, niet zo. Met een parachute en met een tandemmaster. Toen hadden we trouwens al mogen vernemen dat kroonprinses Amalia in Amsterdam gaat studeren. PPLE (Philosophy, Politics, Law, Economics). Oftewel een tuttifrutti-studie, maar op het oog wel wat nuttiger dan de studie geschiedenis van pappa. In tegenstelling tot de meeste medestudenten zal de huisvesting inclusief het sanitair Amalia geen hoofdpijn bezorgen. En mochten er op dat terrein toch onverhoopt problemen opdoemen dan kan ze altijd nog de hulp van neef Bernhard inroepen. In korte tijd dus allemaal leuk nieuws van het oranjefront. Al konden we de heuglijke tijding dat bijna-miljardair prinses Mabel weer een nieuwe vrijer had met wie ze vanuit Breukeleveen naar Urk was gevaren voor het avondeten niet helemaal wisselen. Nee, niet met de door Endemol bewaakte Neeltje Jacoba. Wie die Engels sprekende gozer was, horen we misschien nog. Gezien het verleden van Mabel mogen we aannemen dat het niet om een krabber gaat.

Wat ook niet in alle kringen van de bevolking in het putje zal vallen is het bezoek dat Alex de afgelopen dagen heeft afgelegd aan de jaarlijkse bijeenkomst van de Bilderbergkliek. Dit keer in Washington. Daar was onze vaasjesheffer samen met zeven andere VOC-ers: de liegende fietser, Wopke, Ben van Beurden (Shell), Vic Halberstadt (Leidse Sleutelaar), Ralph Hamers (UBS), Jean Marc Huët (Heineken) en Peter Wennink (ASML). Zoals gebruikelijk zonder al teveel ruchtbaarheid keuvelden ze daar met andere internationale wijsneuzen en samenzweerders ondermeer over Oekraine (what else), Rusland (what else), China (what else) en de kwalijke gevolgen van het gezeik rond die landen voor de globalisering en de zogenaamde great reset. Een geestvernauwing van het World Economic Forum dat in mei van dit jaar weer eens bijeen was in Davos en zich mocht verheugen in de aanwezigheid van ons nationale stijlicoon uit Buenos Aires. Druk, druk druk? Nou nou. Maar of het allemaal bijdraagt aan het herstel van de populariteit van onze royals. We hebben onze twijfels. U nog een vaasje? Dat is dan 5 piek. Dank u. Stay tuned.

  • Datum: .

Door Jan Portein. 

Dat zou wat wezen. Als prins Harry's autobiografie met sappige anecdotes over zijn gezellige familie wordt uitgegeven op Guy Fawkes Day (remember, remember the fifth of November). Inclusief de laatste verschutting die zijn vader hem bezorgde door telefonisch te laten weten dat de aanwezigheid van Megan bij de laatste uurtjes van opoe Windsor op Balmoral niet geapprecieerd werd. 

Het boekwerk wordt tussen twee kaften geperst en op de markt gesmakt door uitgeverij Clays in Suffolk en je hoeft geen lid te zijn van Clungeldaal om te begrijpen dat de “Dolly Mixtures” van MI5 en MI6 elke komma en punt van het manuscript al hebben doorgekabeld aan opoe en sinds kort aan koning Charles. Om de damage zoveel mogelijk te controlen. Zoals ze bijvoorbeeld al deden bij de ramp rond prinses Diana, het schandaal rond Andrew's bestijgen van Eppie's jeugdige meisjes en de genante stories over het wippen van oom Louis Mountbatten met jeugdige Ierse jongetjes tot ie werd opgeblazen. Hoe het ook zij, de Anglicaanse god verhoede dat we bij het verschijnen van Harry's boek weer tien dagen lang elke avond tot wanhoop worden gedreven door royalty experts, Londense correspondenten, vroegere Londense correspondenten, een meneer die tien minuten met Charles heeft gepraat, een mevrouw uit Californië die daar ooit Megan is tegengekomen, iemand die bij uitgeverij Clays heeft gewerkt, iemand die ook rood haar heeft. Etceteraar, etceteraar. Stay tuned. 

  • Datum: .

door Jan Portein

Was het maar weer vroeger. Neem nou bijvoorbeeld eens begin maart 1975. Toen planden een stel Molukkers een gijzeling van koningin Juliana, omdat hun ouders na Neerland's laatste koloniale oorlog hogelijk besodemieterd waren door de Staat der Nederlanden. Maar die gijzeling eindigde gelukkig met een afgang. Mede door het hijsen van een rode vlag door Etienne Urka. Een toen nog avontuurlijk ondernemer uit de middenklasse, maar niet eens zo heel veel later de wingcommander van opwindende middelen handelaar Klaas Bruinsma. Lag dat aan een haast ontroerende koninginnegezindheid van “Eutje” of stond hij wellicht in contact met de sinistere kongsie van Juliana's echtgenoot, die per saldo bij zijn aantreden in de jaren dertig van de vorige eeuw al van twee walletjes at (1)? Een aantal walletjes overigens dat na de oorlog schielijk toenam via organisaties als Bilderberg, de OSJ, de Mount Kenya Safari Club, BCCI, de Panda Club, Gladio, de mafia en meer van dat glorieuze allooi. Later trad Eutje opnieuw voor het Oranje voetlicht. Dat was begin oktober 2003 en hij schoot toen te hulp om de eer en goede naam van prinses i.o. Mabel Wippe Smit te verdedigen in een vurige liefdesaffaire die door Kleintje Muurkrant als eerste werd aangeblazen (2). Eutje werd daarbij geassisteerd door zijn ouwe makker Geurt Roos (3) en door Eef Hoos, een in explosieven gespecialiseerde assistent van coke- en pandjeswinkelier Max Hasfeld (4). En dan is er nog de door ons naar boven gezwengelde connectie tussen onze vroegere prins gemaal en Henk Rommy (5). Een avontuurlijk ondernemer uit het linker rijtje, die in het verleden eveneens hogelijk werd besodemieterd door de Staat der Nederlanden (in samenwerking met de DEA en de Spaanse Justitie). De Zwarte Cobra zeilde daardoor voor lange tijd achter Amerikaanse tralies en daar word je over het algemeen niet toegeeflijker van. Hoe dit ook allemaal zij, het is niet ondenkbaar dat bovengenoemde connecties tussen Soestdijk en het Koninklijk Verbond van Avontuurlijke Nederlandse Ondernemers (KVANO) onze huidige koning in staat stelden zijn studententijd heel aangenaam en zonder bedreigingen door te brengen (6). Maar (over)opa is er al een tijdje niet meer en Amalia is prinses pineut. Was het Takkie? Waren het de Russen? We horen het nog. Of niet. Om taktische redenen. Stay tuned.

(1) Zie de serie “Het schaduwcommando van de Prins”.
(2) Bedoeld is Mabel's gerommel met Klaas Bruinsma. Zie daarvoor de serie “Mabeltje”.
(3) Zie voor Geurt ondermeer aflevering 5 van de serie “De achterzijde van het beursschandaal”.
(4) Zie voor Max en zijn intigrerende contacten de serie “Octopussy”.
(5) Zie ook voor de inmiddels teruggekeerde Henk aflevering 5 van de serie “De achterzijde van het beursschandaal”.
(6) Geruchten over WA's uitglijders in die periode werden ondermeer door de “mannetjes” van de prins, die later ook actief waren in de affaire rond Edwin de Roy van Zuidewijn, zoveel mogelijk uitgewist. Bijvoorbeeld die over W.A. van Buuren's aanwezigheid bij Wein, Weib en Gesang-happenings ten huize van een Purmerender cafébaas en tegelijkertijd avontuurlijk ondernemer in de nabij gelegen metropool Warder, aan de boorden van het IJsselmeer.

  • Datum: .

Door Jan Portein.

Nu naar aanleiding van de “opzienbarende” vondst van prins Bernhard's lidmaatschapskaart van Hitler's NSDAP ook heel voorzichtig weer werd verwezen naar de Statthalterbrief van onze SS-prins van 24 april 1942 doen we graag een gokkie. Gaat om twee vragen. Waar kwam die brief tot stand? En hoe werd ie naar Berlijn gezonden? Daarvoor gaan we terug naar 28 oktober 2001. Naar aflevering 4 van de serie “Bush, de Nazi's en de BV Soestdijk”. Daarin priemden wij onze wijsvinger naar het adres Fifth Avenue 987 in New York. Een flink deel van de oorlog woonde daar Bernhard's steun en toeverlaat Gerhard Fritze. En als onze prinselijke dubbelspion in de USA vertoefde maakte hij steevast zijn opwachting bij deze tot Nederlander genaturaliseerde topmof. Zo ook in de periode tussen 20 en 25 april 1942 toen hij samen met Juul een officieel bezoek bracht aan de USA. De met Amerikaanse politieke en zakelijke kanonnen als Dulles en Harriman in contact staande Fritze stond qq. in frequente brief- en telegramverbinding met Berlijn. Al dan niet via zijn Amerikaanse connecties. Onze gok ligt voor de hand: Bernhard schreef de sollicitatiebrief in samenwerking met Fritze, liet hem mede-ondertekenen door Juul en Fritze zorgde dat het epistel in Berlijn terechtkwam. Wie weet komt in de nabije toekomst een of andere ouwe hoffunctionaris op de proppen met het origineel van de brief. Want Bernilo blijkt nogal trots te zijn geweest op zijn foute verleden. Laten we samen bidden. Stay tuned.

  • Datum: .