Nieuws van het Oostfront

dinsdag 22 april-2014
Finnbay is een Engelstalige website met nieuws over en uit Finland. Op de site kun je bijvoorbeeld lezen dat de Kerstman niet uit Finland komt maar uit Turkije. Finnbay meldde onlangs ook dat Finland van plan is om ondanks de sankties van de EU en de VS, te blijven samenwerken met Rusland. De ambassadeur van Finland in Rusland meldde via Twitter dat dit bericht onjuist was: "Let op, deze link leidt naar een nepwebsite." Ook de ministers van Buitenlandse Zaken, die van Defensie en haar van Justitie deden een duit in het zakje. De hele doopceel van Finnbay werd gelicht: zo kwam men er achter dat het adres, waar de redactie zou zijn gevestigd, niet bestond. Ook slaagde men er niet in om contact te krijgen met Onur Yalcintas, de eigenaar van de site. Op het laatst moest de Finse veiligheidsdienst het verlossende woord spreken en verklaren dat de site niet betaald werd door Moskou. Much ado about nothing, vooral omdat het bij Finnbay gaat om een site met een betaalmuur en dus een bereik van niks...

Hij heeft natuurlijk groot gelijk, die Onur. De Kerstman komt niet uit Lapland maar uit Turkije. Dat weten wij Nederlanders ook. De bisschop van Smyrna met zijn mijter en zijn staf is de enige echte ware kindervriend. Wij en de Turken hebben helaas niet kunnen verhinderen dat Sinterklaas in Skandinavië en de anglofiele landen werd vastgesjord aan Kerstmis en is omgebogen tot een meestentijds dronken, in een sjofel rood broekpak rondsjokkende oude man die nooit een gedicht gelezen heeft.
Waar Onur die wijsheid vandaan haalt? Wel, Onur klinkt in ieder geval in mijn oren als Turks. 's Mans achternaam – Yalcintas – is iets moeilijker thuis te brengen, maar Russisch is die toch zeker niet. We zullen er nooit het fijne van weten. Want Onur bewaart alle informatie over zichzelf en over wat hem interesseert achter een zogenoemde betaalmuur. En de Finse staat, haar geheime politie, haar ministers en de hele goegemeente die hier dagelijks de mainstream-media volschrijft en -praat, zijn Onur en zijn website al lang weer vergeten.
De site van Onur is er zo eentje die je snel overslaat als je niet zoveel geld te makken hebt. Niet alleen word je op het ding dus achter elke klik verzocht om te schokken, ook maakt de site reklame voor al die leuke dingen die je in Helsinki en omstreken kunt doen, mits je op een vrijdagavond duizend euro vrij te besteden hebt. 'n Paar biertjes drinken met een dak boven je hoofd, overnachten met een dak boven je hoofd, uit gaan eten in een restaurant met bediening, naar een theaterstuk dat eens niet over bessenplukken gaat: het zijn stuk voor stuk genoegens die hier voor de kleinere beurs niet zijn weggelegd.
Maar wel voor de Russische bezoekers van Helsinki en omstreken. Russische toeristen en zakenlui zijn er graag geziene gasten in het betere restaurant en hotel. Rijke Russen zijn de Amerikanen van het Oosten: joviale, dikke mannen en opgedirkte vrouwen die niet op een roebel meer of minder kijken, temeer omdat die roebels niet altijd zijn verdiend op een manier die het daglicht kan velen. Voor die Russen is het aangenaam om te lezen en te horen dat ze gelijk hebben. Dat ze het bij het juiste eind hebben. Dat ze de waarheid in pacht hebben.
Voor die Russen schreef Onur dus op zijn website. Om die roebeltoeristen te plezieren, plaatste Onur wat opmerkingen over het conflict in de Oekraine die je in elk buitenlands kwaliteitsblad ook kunt lezen maar die in Finland onder de censor vallen. En waarschijnlijk leende Onur niet alles op de internationale nieuwsmarkt maar dacht hij ook zelf het zijne over dat conflict. Het is bijvoorbeeld niet onmogelijk dat Onur gedacht heeft: waar twee vechten, hebben twee schuld, dus laat ik ook een beetje schuld leggen bij de hoge heren in Brussel en Washington.
Eigenlijk liet Onur dus op het conflict in de Oekraine dezelfde logica en historische kennis van zaken los als op de kwestie van de Kerstman. Gewoon het erkennen en benoemen van een paar feiten – bijvoorbeeld dat de Duitse éénwording en de door de Duitse houwitser Genscher doorgedrukte oorlog in Joegoslavië evenzovele daden van Westerse agressie zijn geweest – en je snapt er wat meer van. Zo moet Onur gedacht hebben. En smeerde daarop wat lekker zachte boter op de open wonden van zijn roebelrussische klanten.
Gruwelijk van schoonheid was natuurlijk de motivering voor het ingrijpen van hogeraf. Van hoog tot laag en van lang tot breed is hier de afgelopen jaren uit de doeken gedaan hoe diktatoriaal het bewind van Poetin is, onder meer omdat in Rusland internationale organisaties vervolgd worden. En waar komt de Finse censor mee aan zodra het spannend wordt? Finnbay zou gefinancierd en op allerlei andere manieren gesteund worden door instanties in Rusland, variërend van tijdschriften tot de KGB.
Heel mooi is ook de manier waarop de hele hype rond de site in een schoenendoos onder het oude dressoir op zolder verdween, zodat reeds nu niemand zich meer iets van de heibel herinnert. Waar was de verontwaardiging toen bleek dat het om niks nada nul ging? Waar was het journaille dat het hoofd van de hoofden van de geheime politie eiste, omdat je zou denken dat de dienst wel wat beters te doen heeft dan ballonnetjes oplaten? Waar was het standje voor de ministers die zo agressief en voorbarig reageerden? Waarom werden deze niet de klas uitgestuurd of tenminste in de hoek gezet?
Een kritische pers, een onafhankelijke rechterlijke macht, maar bovenal: een samenleving die na de laatste oorlogen haar bestuurselite aan de dijk zou hebben gezet, ziedaar de zaken die Finland te pas zouden zijn gekomen nu het in een nieuwe oorlog dreigt mee te gaan. Maar het Finse parlement, de rechtbanken, leger en politie, de redakties van media: stuk voor stuk zitten deze centrale machtsorganen vol met mannen en vrouwen die in de Koude Oorlog de finlandisering bewerkstelligden en die nog steeds rondzingen dat Finland de Tweede Wereldoorlog niet verloren heeft maar gewonnen. Finland is nooit gedenazificeerd. En Finland heeft nooit de dikke mantel afgelegd die het aantrok in de Koude Oorlog.
Ik zie het nu, hetgeen dit volk drijft. Ik lees het in de kranten, ik hoor het in de verhalen, ik zie het in de ogen van de mensen om me heen. Avond na avond worden zij klaargestoomd voor de volgende oorlog. Het vervolg op de Jatkosota, de vervolgoorlog van 1941-1944. Hier geen jonge Nato-experts in hemdsmouwen die op televisie uitleggen waarom oorlog zolang mogelijk moet worden voorkómen. Neen, hier wordt men murw gepraat door oudere mannen in grijze uniformen vol met knopen en medailles. Ze hebben alleen maar een lange pauze gehad, de kazernes liggen vol, alles staat op scherp. Ze mógen weer.
Ik zie nu scherper als voorheen wat hier al een keer of twee, drie gebeurd is. Ze gaan weer voor de kollektieve zelfmoord. Ze worden niet weerhouden door het feit dat ze alleen tegen de oppermachtige Oosterbuur zouden vechten, welnee, dat verhoogt alleen maar de heldenstatus bij thuiskomst van het Oostfront. Kijk ze liggen in die lange rijen op alle kerkhoven, ze hebben hun leven gegeven voor het Vaderland, voor iets hogers kun je het zelfs in het jaar 2014 in deze contreiën niet verkwanselen. "Russen kunnen alleen maar drinken en oorlogvoeren", hoorde ik deze week een deskundige op de radio zeggen. Niemand sprak hem tegen en ook ik gaf hem gelijk. Ik zie ze immers om me heen, de Russen die liever Fin genoemd willen worden...
Hoe lang is het geleden dat ik Finnen nog onder elkaar hoorde discussiëren over hun identiteit? Dat er waren die van mening waren dat ze Slaven zijn? Wie komt er hier om deze mensen een spiegel voor te houden en te wijzen op hun fysiologische overeenkomsten met de mensen over de Oostgrens? Wie durft hier hardop te zeggen dat russofobie hier te maken heeft met "de pot verwijt de ketel"? Ik durf het nog wel, maar voor hoe lang kan ik het nog durven? Wanneer starten de pogroms? Eerst tegen de 60.000 ethnische Russen die hier een grotere minderheid vormen dan de Zweedstaligen maar die je nergens hoort en nergens vertegenwoordigd ziet. Daarna tegen de andere buitenlanders, de Fremdkörper die niet weten hoe een Fin een beer vangt...

... Als er geen wonder gebeurt, gaan we hier over twintig jaar vrolijk op de oude voet door. Dan is er weer een oorlog verloren, dan liggen de kerkhoven nog wat voller, dan is er nog steeds algemene dienstplicht, dan liggen er weer landmijnen langs de grens met Rusland, dan is alkoholisme nog steeds volksziekte nummer één. En dan wordt elke buitenlander nog steeds beschouwd als agent van een vreemde mogendheid...

(Geschreven door JoopFinland. Voor meer informatie zie "Finland and Russia: Eye of the storm" & "Here's what's really going on with Finnbay")