Poe, poe (002)

vrijdag 24 oktober-2003
Temidden van de perikelen rond Mabel Hari verscheen gisteren prominent in Het Parool het bericht dat de gemeente Amsterdam een miljoenenstrop boven het hoofd hangt. Het stuk handelde over de bodemsanering van een niet onaanzienlijk stukje grond aan het IJ. Dat had de gemeente vier maanden geleden overgenomen van Shell en meteen doorverkocht aan ING Real Estate voor de bouw van woningen, kantoren en andere leuke dingen voor de mensen. Nou had de betrokken PvdA-wethouder Duco Stadig volgens Het Parool de gemeenteraad even vergeten te vertellen dat de gemeente voor een gedeelte voor de kosten van die sanering moest opdraaien.Dat was even slikken voor de raad, die het project unaniem juichend had begroet. Maar waar gehakt wordt valt nog wel eens een torenspits. Stadig heeft beloofd dat ie spoedig op de zaak zal terugkomen. Nou het gekke, wij hebben ook al eens aandacht besteed aan Duco’s worst nightmare in het artikeltje “Poe, poe” op 18 september jl. Dat schilderde een nog zwarter en duurder perspectief voor de gemeente. Nou zijn wij dol op affaires, dus zonden wij een e-mail aan een stel gemeenteraadsleden waarin wij op ons artikeltje wezen. Een van de gelukkigen was Frits Huffnagel van de VVD. Naar we mogen aannemen een politiek tegenstander van Stadig en in staat om zelfs van een winkeldiefstal een politiek statement te maken. Dat viel vies tegen. Hij bedankte ons voor de mail, maar begreep niet wat ie ermee moest. Kijk, Frits. Als je onze rubriek gewoon had gevolgd had je Stadig al eerder kunnen interpelleren. En tijd is geld zo je weet. Daarnaast beschreven wij een ander scenario en dat moet voor een beetje raadslid toch het sein zijn om zich minimaal achter de flappers te krabben. Nou ja, zand erover. Stuur onze secretaresse maar een bloemetje dan is alles vergeten en vergeven. Bedankt Frits.