Staatsgeheim (012)
zaterdag 28 april-2012
Hmmm. In september 2010, na amper de helft van zijn toch al opvallend korte straf te hebben uitgezeten, verscheen Daniel Houghton opnieuw voor een pruik. En die zette hem vervroegd buiten. Onze jonge landgenoot zou zijn wandaad namelijk hebben begaan, omdat ie stemmen in zijn hoofd had gehoord. Was dat te bewijzen? Nee. Maar de pruik vond het toch beter om de deur open te zetten.
Stemmen of niet, Daniel zocht pas in augustus 2009 contact met de AIVD om zijn uiterst gevoelige koopwaar van de hand te doen. Dat was drie maanden na zijn vertrek bij MI6. Waarom zo laat? Waren zijn stemmen even op vakantie? Was zijn geld op? Durfde hij niet? Of beschikte hij pas in augustus over de betrokken schijfjes en sticks? En had ie die misschien helemaal niet zelf achterovergedrukt, maar gekregen van Gareth Williams? De door de Government Communications Headquarters aan MI6 uitgeleende top-luistervink en codespecialist, die af en toe zo gezellig met Daniel op de fiets kroop om zich in het zweet te rijden. En was dat de reden waarom de zogenaamde sting-operatie van MI6 en AIVD tegen Daniel Houghton zo uiterst traag op gang kwam? Blotebene, iemand die met levensgevaarlijke info over Britse secretsmurfen rondhobbelde.
Opvallend is in ieder geval wel, dat Houghton nog geen maand nadat Gareth in diens eigen safe house al licht rottend was aangetroffen in een XXXL sporttas door de kadi op de keien werd gezet.
Waarom zou MI6 hebben besloten om Houghton in de slipstream van Williams te duwen? (1) Daar kan maar één reden voor zijn: Williams werd niet vertrouwd. Desondanks of juist daarom werd hij begin 2010 gedetacheerd in de USSA, rond het tijdstip waarop zijn makker Houghton werd gearresteerd en achter het gaas ging. Dit ter assistentie bij een later als een vederlichte operette gepresenteerde contra-spionageoperatie van de NSA en de FBI. Gericht tegen een Russische snuffelring van negen man met een bijzonder aangenaam boegbeeld: Anna Vasilyevna Kushchyenko aka Anna Chapman.
Maar van vederlicht was geen sprake. Zo was Anna bijvoorbeeld actief binnen twee beruchte hedgefunds, de firma's Isosceles Fund en Navigator. Die hoorden thuis in de belangensfeer van Mark Valentine. De Canadese diplomatenzoon en naakte shortselling-artiest, die zowel voor de New Yorkse familie Colombo als de Saudische familie Bin Laden zijn kunsten vertoonde en zijn zakcenten had ondergebracht in de Caraïbische spaarvarkens van alweer een Nederlander: John Deuss (2).
Op 27 juni 2010 werden de Russische snuffelsmurfen achter het gaas gepropt. Op 8 juli mochten ze naar huis. Uitgeruild tegen een stel Amerikaanse collega's die in Moskou en omgeving in een fuik waren beland. En Gareth? Die ging terug naar Londen. Naar Pimlico, waar hij al gauw in de kieren kreeg, dat hij gevolgd werd bij zijn dagelijkse beslommeringen. Rond half augustus was het voor hem einde oefening. Stay tuned.
1. Zie de vorige aflevering dd. 26 april 2012.
2. Zie aflevering 6 van de serie "Deuss en de Amerikanski's" dd. 7 juni 2011. Binnen deze context is het misschien niet toevallig, dat juist de Britse autoriteiten zo achter de vodden van Deuss aan zaten.