vrijdag 18 maart-2005
Ook leuk. Blijkt koningin Juliana allerliefste brieven te hebben geschreven aan honnepon Fulgencio Batista. De machthebber en mafia-pion op Cuba voordat Fidel Castro in 1959 zijn eigen versie van de ideale samenleving op het eiland introduceerde. Zij begon haar brieven met Grote en goede vriend en ze ondertekende ze met uw goede vriendin.
Batista stond bekend als een dictator die een Latijns-amerikaanse opvatting huldigde over mensenrechten. Dat was voor het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken, in die jaren onder leiding van Joseph Luns, geen enkel bezwaar om goede relaties met Cuba te onderhouden. Om der wille van de smeer likte onze oud-NSB-er Batistas kandeleer.
De wind draaide scherp in de winkel van Luns toen Fidel de macht overnam, hoewel sommige Nederlandse bedrijven net deden of hun neus bloedde.
Overigens dekt dat likken van Batista niet helemaal de allervriendelijkste houding van Juul, die toch als een pacifiste te boek stond. Wist ze niet wat haar grote, goede vriend allemaal uitspookte tussen de flessen rum, de putas en de sigaren? Of werd ze geïnstrueerd door onze oud-NSDAP-er en SS-er Benno, die na zijn overwinning in de Greet Hofmans affaire de baas was op Soestdijk? Misschien allebei een beetje.
Hoewel, hoe naïef kan je zijn om naast het onderhouden van vriendelijke betrekkingen met een slager als Batista ook nog eens een financiële bijdrage te leveren aan de verkiezingspot van de Chileense rechtse politicus Eduardo Frei bij de presidentsverkiezingen van 1963? Alleen om die vreselijke stalinist Allende van de overwinning af te houden (zie Soestdijk contra Allende in Kleintje Muurkrant 326).
En zo verdwijnt net als de standbeelden van Lenin, Saddam en Franco nu langzamerhand ook het naïeve imago dat Jula tijdens haar regeringsperiode heeft opgebouwd. Het stemt ons haast wat nostalgisch.
