Shady (079)
maandag 21 november-2011
Schrijft een Yank een brief. Op 21 maart van dit jaar. Gericht aan een niet nader geïdentificeerde hoge mieter in Tripoli. Die Yank was dr. Neil Livingstone. Een bekende lobbyist en fondsenversierder voor luitjes, die de functie van gouverneur of senator ambieerden of een ander leuk plekkie op het Amerikaanse polletieke kermisterrein. Neil stelde in het briefje voor om ergens bij elkaar te komen en dan aan een constructie te metselen voor een vreedzame oplossing van het Libische conflict. Hij zou voor die gelegenheid een paar intelligente jongens meenemen en wel: Marty Martin (een voormalige CIA-smurf, die vloeiend Arabisch sprak), Neil Alpert (een voormalige AIPAC-functionaris en een Republikeinse apparatchik) en Randall Wood (een bef, die al sinds de jaren tachtig klusjes opknapte voor Lybische klantjes).
Het vredesproject stond op de rails, maar dat wil niet zeggen, dat Neil een potje duimen ging draaien. Hij zat midden in een graaicampagne ten behoeve van de volgende verkiezingsronde van de Republikeinse senator van Florida, George Lemieux. Op 5 april kondigde Lemieux officieel zijn kandidatuur aan voor 2012 tijdens een gezellig samenzijn, dat ook werd bijgewoond door een voormalige grote smurf van de CIA, James Woolsey (1).
Diezelfde dag nog verzocht Randall Wood schriftelijk om toestemming aan het ministerie van Financiën voor een deal met de sinds kort in een kruipruimte zuchtende Saif al-Islam Khadaffi ter waarde van 10 meloen dollar. Het zou gaan om een contract van een jaar. Daarbij zou bovenstaand kwartet zich inzetten voor een staakt het vuren, de bescherming van de Lybische burgerbevolking (die op dat moment niet alleen enorm te lijden had onder de gewapende strijd tussen Khadaffi's legereenheden en de rebellen, maar ook van de beschermende NATO-bombardementen) en humanitaire hulp. En verder nog assistentie bij de overgang naar een democratisch bewind.
Op zich loffelijk zou je zeggen. Maar papier is geduldig en je hoeft er niet alles aan toe te vertrouwen. Want wat schreef hun intermediair ter plekke ook nog aan Saif op 17 april? Dat ze hun best zouden doen om de bevroren Lybische poen uit te hakken. Kijk, now we're talking.
Wie was deze in Tripoli verblijvende bijdehand? Dirk A. Borgers. Een Belg, die samen met het Franse "Centre international de recherche et d'études sur le terrorisme" onder leiding van een voormalige grote smurf van de Franse contra-spionage in diezelfde periode ook langs die weg vredesduiven opliet.
Eind mei van dit jaar baarde deze groep een genuanceerd eindrapport dat naar Sarko werd gestuurd. Het hielp allemaal geen donder. Ook de duif in Washington werd afgeschoten. Door wie is niet helemaal duidelijk. De een zegt het Amerikaanse ministerie van Financiën, de ander Tripoli.
Waarom wij deze moves van achter de Lybische coulissen nou juist in deze serie zo vol secretsmurfen, louche zakenlieden, wind- en wapenhandelaren, schatgravers en avonturiers opnemen? Awel, Dirk A. Borgers kwam al eerder bij ons voorbij. Als participant bij een project dat voorzag in de modernisering van de Libische grensbewaking. Lees en zweet. Een project van de firma Yako, waarmee heel wat poen gemoeid was. Wat ervan terecht kwam? Geen reet. Zullen we het de "spécialité de la maison" noemen? Zitten we er niet ver naast. Stay tuned.
1. Klim voor James geheel gratis in onze zoekmachine. Boeiend.