Vorstelijke spionage (001)
Er wordt in Engeland al een tijdje lekker gehakt. Adellijke prollen, politieke trollen, hoge smurfen, snuffelbazen, mediadwazen, allemaal voor het luik wegens koterkruipen. Tijd voor een amuse moeten ze aan de overkant van het plasje hebben gedacht. Na al die zware kost. En die amuse kwam er op 8 oktober jl. in de vorm van een uiterst intrigerend briefje aan de London Review of Books. Nieuwsgierig? Komt ie:
“The Duke of Windsor's War.The Duke of Windsor appears also to have been a traitor. At the outbreak of war in 1939, he was made a major-general attached to the British Military Mission in France. In that capacity he would have attended Allied War Council meetings. It became known after the war that he had made a visit to The Hague in January 1940 (the Netherlands were still neutral then) and paid a visit to the German Embassy there. The following extract is from the German Foreign Policy Documents 1918 – 1945, Series D, Vol. VIII, no 621. These can be found online.124/122669.Minister Zech tot State Secretary Weiszäcker.
Secret.
The Hague, February 19, 1940.Dear Weiszäcker, The Duke of W., about whom I wrote to you in my letter of the 27th of last month, has said that the Allied War Council devoted an exhaustive discussion at its last meeting to the situation that would arise if Germany invaded Belgium. Reference was made throughout to a German invasion plan said to have been found in an airplane that made a forced landing in Belgium. On the military side, it was held that the best plan would be to make the main resistance effort in the line behind the Belgian-French border, even at the risk that Belgium should be occupied by us. The political authorities are said to have at first opposed this plan: after the humiliation suffered in Poland, it would be impossible to surrender Belgium and the Netherlands also to the Germans. In the end, however, the political authorities became more yielding.Heil Hitler, Zech.”
Nou waren ze in Londen echt wel op de hoogte van de warme sympathieën die de Duke koesterde voor de jongens van het Derde Rijk. Maar verraad, tja, da's toch iets teveel van het kwaaie. Na de oorlog is dan ook met name door de Brits/Russische dubbelspion en notoire koterkruiper sir Anthony Blunt fanatiek jacht gemaakt op de schadelijke en schandelijke paperassen over de Duke, die de Nazi's zo gründlich hadden bewaard. Kennelijk had de vertrouweling van het Britse koningshuis dit briefje van Zech gemist. En het heeft misschien wat lang geduurd, maar plotseling wordt het dan toch uitgeserveerd. Als amuse. Toch een heel verschil met onze eetgewoontes. Wij hadden voor de oorlog een prins in de Koninklijke huishouding die lid was (geweest?) van de SS en de NSDAP en na zijn huwelijk met Juul als informant van de Abwehr en NW7 (de spionageafdeling van IG Farben) fungeerde onder de codenaam “Observator”. Daarnaast had ie een paar goeie vrienden in de top van Cellastic zitten. Een onderneming die zich bezighield met atoomspionage. Voeg daarbij de klassiek geworden sollicitatiebrief die hij op 24 april 1942 vanuit Washington aan de Führer schreef en je zou toch zeggen dat er ook over onze voormalige verzetsleider heel wat in de vriezer is blijven steken. Maar het is nooit op een menukaart terechtgekomen. Wij zijn blijkbaar toch meer van boerenkool met worst in plaats van exquise hapjes en amuses. Jammer.