Borrels en beeld (003)
dinsdag 23 augustus-2011
Naar aanleiding van onze eerste revelaties over de "Ageviewer" en de uitbaters van het futuristische apparaat onder leiding van Hendrik van den Hombergh ontvingen we een mail van over de grens. Over de voorgeschiedenis. Willen we u niet onthouden. Komt ie:
"Ik kreeg als medisch specialiste ooit het verzoek om met de semi-wetenschapper S.E. en zijn Koreaanse assistente mee te gaan naar een potentiële cliënt voor de ageviewer. Om wat extra gewicht in de schaal te leggen. Overigens was men niet op de hoogte van het feit, dat ik ook als bio-chemicus was afgestudeerd. De cliënt in kwestie moest zijn hand op een soort omgebouwd pedicureapparaat leggen van waaruit vervolgens allerlei kleurtjes ontsprongen. Via dat palet werd de leeftijd van de cliënt vastgesteld, hoe lang hij normaliter nog te leven had, of hij aan stress leed, de oorzaak daarvan en wat hij kon doen om zijn leven te rekken. Voor dat laatste werden hem pillen aanbevolen die de semi-arts tot zijn beschikking had en regelmatige controles met de ageviewer à raison de 1450 euro per consult.
U begrijpt dat ik mijn bedenkingen had en als medicus de plicht om de betrokken cliënt een duidelijker inzicht te verschaffen. Ik stelde toen voor om de cliënt zijn hand op tafel te laten leggen en de Koreaanse assistente, die S.E. tijdens het gehannes met de zogenaamde ageviewer regelmatig iets in het Spaans toesiste, hem een klap met een hamer te laten geven. Tegen een alleszins redelijk tarief van 100 euro. Dat zou de test namelijk aanzienlijk versnellen, dezelfde resultaten opleveren en voor de cliënt een veel goedkopere oplossing zijn.
S.E. ging niet op mijn suggestie in. En op mijn vraag of hij ook de verschillende stofwisselingscoëfficiënten opmeette bleef hij het antwoord schuldig. Later bleek dat hij geen peilstok bij zich had en ook een acculader voor de hartapparatuur ontbrak. De discussie liep hoog op en er ontstond zelfs een handgemeen toen ik mijn mobieltje pakte om een belletje te plegen. Die werd mij afgenomen en tegen het raam van de directiekamer gesmeten. Het raam vertoonde daarna een barst, maar mijn mobieltje was gelukkig nog heel. Wel had de Koreaanse in het pandemonium mijn syllabus weten te veroveren, waarbij zij nog wel keurig een buiginkje maakte. Ik nam de benen, daverde de trap af met S.E. achter mij aan. Daartoe aangemoedigd door de Koreaanse met dezelfde Spaanse term die zij ook tijdens de proef met de ageviewer had gebezigd. Mijn conditie bleek uiteindelijk heel wat beter dan die van S.E.
Ik heb driemaal aangifte gedaan bij de Inspectie voor de Volksgezondheid. Zonder uiteraard te reppen over mijn hamer suggestie. Nooit meer iets van gehoord. Later heb ik tijdens een party op Nijenrode vernomen dat ene Geeris in het verleden de bewuste aging apparatuur had gekocht van ene Flip Kerkhoven en daarmee veel geld heeft verloren.
P.S., Later, in een onbewaakt ogenblik, heb ik na een uitstekende kan sangria in een restaurant in Barcelona de Spaans-Koreaanse uitdrukking misschien wat al te luidruchtig herhaald. Ik werd door de chef verzocht het etablissement te verlaten. Ik bleek te kennen te hebben gegeven "dat ik nog steeds lekte"."
Laten we aannemen dat in de tijd waarover de mailschrijfster het heeft de ageviewer nog in de koterschoenen stond en dat ie daarna met subsidie van verschillende overheden verbeterd is. Blijven we toch zitten met de vraag hoe het apparaat van de Hollandsche Exploitatie Maatschappij nou precies werkt. Hoe was het ook weer? Via een camera bij een keilenwinkel, een sigarenboer of een kroeg gaan er beelden van een verdachte naar het leeftijdscontrolecentrum van de HEM. Daar wordt dan een grafiekje met kleurtjes ontwikkeld en binnen vier mummen weet de V-mann van Hendrik van den Hombergh cs. of verdachte onder of boven de zestien is. Zoiets. Borrelt bij ons de vraag op of het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport niet beter de betrokken winkeliers van een hamer kan voorzien? In plaats van subsidie. Het is maar een suggestie. Stay tuned.