Heisa in de Agustal
vrijdag 11 mei-2007
We hebben het op deze site al heel vaak gehad over de gele cake die Saddammeke volgens de bende van Bush in Niger had ingekocht voor een nucleair verrassingsfeestje. Bleek het bestelbonnetje door een of andere Italiaanse koekenbakker in mekaar te zijn geflanst. Je kan er geintjes over maken, maar dat broddelbriefje werd wel gebruikt om een inval te plegen in de winkel van Saddammeke en de hele santekraam in puin te rammen, inclusief het personeel en de onschuldige klanten. Adolf, the sequence. Sindsdien wordt niet alleen het hele Witte Huis omgekeerd om uit te vinden wie verantwoordelijk was voor die ongein, ook in de Italiaanse laars wordt driftig gespeurd naar opstaande spijkertjes. En wat denk je dat ze daar boven halen over een stel kornuiten van Berlusconi? Wil je niet weten. Wel? Oké.
Twee figuren speelden een belangrijke rol in deze opera sinistro uit 2002: Carlo Rossella en Giovanni Castellaneta. Carlo was ooit een adviseur van Berlusconi op het gebied van buitenlandse aangelegenheden. Kennelijk viel hij daarbij forza in het putje bij de toenmalige premier, want hij werd benoemd tot hoofdredacteur van Panorama. Een van de grootste magazines tussen de Alpen en de Etna en eigendom van Berlusconi zelluf. Een onschuldige werkneemster van Carlo kreeg bovengenoemd bestelbonnetje en de bijbehorende administratieve rompslomp toegespeeld en ging ermee aan de slag. Via snuffelchef Nicola Pollari probeerde ze ondermeer om het dossiertje bij de CIA in een plekje te duwen waar de zon nooit schijnt. Maar die had de sluitspier tijdig geolied, dus dat werd noppes. Geen nood. Met hulp van Giovanni, een van Berlusconis adviseurs op het gebied van nationale veiligheid, wist Pollari na wat quattros en cinques door te dringen tot de haviken in het Witte Vogelhuis. En die vlogen er enthousiast mee weg. Met alle gevolgen vandien.
Wat was in deos naam het belang van bovenstaande figuren uit Berlusconis hofhouding om zo te porren? Oftewel: Cui bono? Nou, Giovanni is inmiddels Italiaans ambassadeur in de VS. Maar ten tijde van het gehark met het gele cake-dossiertje fungeerde hij al als subhoofd van de onderneming Finmeccanica en doet dat nog. Een volle dochter van Giovannis onderneming is AgustaWestland. Een bedrijf dat helicopters in elkaar hangt en met name bij onze zuiderbuurtjes geen fraaie reputatie geniet (1). U voelt al een buitje komen? Juist. In januari 2005 kocht de Amerikaanse marine 23 choppers van Agusta, waarvan er een paar moeten dienen om Bush zelf van de grond te tillen. Tot nu toe was dat voorrecht toebedeeld aan het Amerikaanse bedrijf Sikorski. Maar nu ineens niet meer.
De affaire was al eens onderwerp van discussie in de Italiaanse landdag, maar verdween presto achter de coulissen. Maar momenteel liggen de politieke kaarten even anders en het ziet ernaar uit dat deze Agusta-affaire opnieuw het toneel wordt opgeduwd. Dus dat belooft weer een exquise voorstelling te worden met een libretto vol valse arias en in de orkestbak landende flying pizzas. Voor de rest? Tutti va bene.
1. Naar aanleiding van het van corruptie vergeven Agusta-schandaal sneuvelden de Belgische NAVO-secretaris generaal Willy Claes, de federale ministers Vandenbroucke en Coëme en de Waalse ministers Spitaels en Mathot. Figuurlijk. De Waalse politicus André Cools sneuvelde letterlijk. Hij werd in 1991 vermoord.