Verlengen, met strafschoppen na (015)

Hoe we later ook terug mogen kijken op dit -misschien wel laatste maar in ieder geval hectische- seizoen van FC Den Bosch, mij zal vooral Rauno Sappinen voor altijd bijblijven. De kleine geblokte Est staat symbool voor hoe het zijn huidige club vergaat.
Als onbekende grootheid stond Sappinen in de allereerste wedstrijd -uit op de steevast winderige Dijk van Volendam- niet in de basis maar maakte bij zijn invalsbeurt het winnende doelpunt. Een droomdebuut zogezeid. Daarna droeg hij als diepste spits met nog een aantal goals bij aan de euforie die in en om zijn ploeg toenam en toenam.
Waarna het stokte.
Eerst droogde het Torinstinkt van Rauno op, maar had hij daar alleen maar zelf last van omdat het elftal bleef winnen. De man zelf had het er duidelijk wel moeilijk mee. Hij vloekte na elke mislukte doelpoging in zijn voor anderen onbegrijpelijke moerstaal. En volgens mij liet ie zijn baard staan, had hij zichzelf gezworen dat hij pas bij zijn eerstvolgende goaltje het scheermes weer ter hand zou nemen.
Voor iedereen op en rond het veld was intussen echter wel duidelijk dat Sappinen ook zonder dat hij aan de trekker succes had, voor zijn elftal niettemin van onvervangbare waarde was. De balvaste man met de versnelling bond vaak twee verdedigers van de tegenpartij aan zich, vormde met de gracieuze Italiaan Beltrame een kunstenaarsduo en legde een tomeloze inzet aan de dag.
Niemand behalve de illustere would be-eigenaar van de club, Kakhi begreep dan ook waarom de FC een concurrent voor Sappinen haalde. In de winterstop kwam Vincent Vermeij, VV. Hij viel in tijdens de derby thuis tegen TOP en dat was voor de FC meteen de laatste gewonnen wedstrijd tot die van gisteravond, tegen hekkensluiter Helmond Sport.
VV bleek niet balvast, had de snelheid van een slak en liep de kantjes er van af. Voeg bij dit alles nog dat de man oogt als Peter Crunch, de legendarische misfit uit de Premier League. VV is twee meter been, struikelt bijna over die latten en maait in scoringspositie geheid met die benen over de bal.
Dat Sappinen en zijn concurrent niet samen op het veld kunnen staan is inmiddels genoegzaam gebleken. Maar geen mens zou de internationaal gelouterde Est een kwartier voor het eindsignaal vervangen door wie dan ook. De man heeft dan 75 minuten gebuffeld maar trekt nog steeds zijn sprintjes en verdedigt mee, als het moet ook op de eigen doellijn. Voorbeeldige prof als ie is, heb ik Sappinen geen enkele keer een wegwerpgebaar zien maken bij zijn vroegtijdige aftocht.
VV pakte ook dat anders aan. Houten Klaas schopte geen deuk in een pakje boter maar deinsde er niet voor terug om trainer Boessen het nodige te verwijten. En het Brabants Dagblad zat natuurlijk te springen om een quote. ‘Wennen aan elkaar doe je in het veld’, oreerde VV, met andere woorden: ik heb recht om te spelen, daarvoor ben ik gehaald. Is dat onvolwassenheid van een speler die ook ooit bij Ajax al de uitgang zag? Of is VV het voorbeeld van de moderne voetbalslaaf, van de jongen die in opdracht van zijn eigenaar zijn coach klem zet?
De komst van VV laat bij uitstek het dilemma zien waarmee Kakhi Boessen heeft opgezadeld. De door de Georgische patser gehaalde en deels betaalde spelers moeten spelen. Coute que coute zoals ze in Duitsland zo mooi zeggen. En Boessen heeft gebogen. Ondanks een perfekte wedstrijd van Sappinen vorige week tegen Jong Ajax nam VV gisteravond zijn plaats in.
Gevolg: de slechtste 45 minuten die de ploeg dit seizoen op de mat legde, gevolgd door een kwartiertje waarin een eigen doelpunt van de gasten de ban moest breken, Verbeek ä la Lasse Schöne een vrije trap benutte en tenslotte VV niet meer kon missen. Sappinen viel twee minuten voor tijd eindelijk in voor VV, nadat hij de hele tweede helft in de regen langs de zijlijn zijn versnelling had laten zien. De Est zal het van binnen uitgeschreeuwd hebben van woede toen bleek dat het Bossche publiek niet Verbeek maar VV tot man van de wedstrijd had gekozen.
Enig lichtpuntje na de bloedeloze vertoning waarin de gasten minstens een punt hadden verdiend: Boessen kan dan niet veel tegen Kakhi maar maakt wel de broer van de beoogde eigenaar het leven zuur. Er is nog steeds geen spoor van deze fan-tas-ti-sche middenvelder te zien. Laat dat maar lekker zo. Kijk hier naar de verbrande aarde die ook de komst van Broerlief daar achterliet bij de poging betaald voetbal in Groesbeek te gaan spelen. Dat hij onder Boessen maar helemaal nooit niet aan spelen toe moge komen.
Terug naar Sappinen. Rauno jongen, voordat je De Vliert verlaat voor weer een andere club in weer een ander buitenland: je hebt tussen je mooie rushes door natuurlijk de Estische vlag gezien die bij tijd en wijle op de M-Side omhoog klimt. Alsjeblieft, laat alleen al voor die ene fan van jou binnen afzienbare tijd weer het net van de tegenstander bollen. Of je je daarna zult scheren weet ik niet maar ik zal hem en jou toeschreeuwen: ‘Supermees Rauno!’
(JoopFinland)