door Jan Portein
Kijk, wij mogen aannemen, dat de bef die zich al jaren uitslooft voor ASR in de zenuwenoorlog versus Jos Lindhout jaarlijks een stapeltje poen binnenharkt waarvan de cliëntèle van een voedselbank spontaan begint te kwijlen. Mogelijk ligt daar de reden waarom de in probandums en verjaringskreten gespecialiseerde Leonard Böhmer zich in zijn Red Bull-modus hees om de begrijpelijke vreugde die in huize Lindhout heerste na de uitspraak van de Hoge Raad (1) in de vangrail te manouvreren. Deed ie niet zelf. Ene A. Zwart bleek ermee te zijn opgescheept. Meer dan waarschijnlijk gaat het om Annelies Zwart. Een meisje dat sinds 2019 op het befkantoor van CMS in Utrecht is gestationeerd en haar rijke expertise (regres en aansprakelijkheid) ondermeer heeft opgedaan bij de Rechtbank Midden-Nederland. Een befconcentratie waar in een eerder stadium het dossier Lindhout ook al voor de nodige rumor in casa heeft gezorgd. Al was het alleen maar vanwege de meineedaffaire rond Jos Baeten, de ASR-superbobo (2). Hoe comfortabel wil je hem hebben. Goed. De uitspraak van de Hoge Raad bevatte naast het Hallelujah voor de familie Lindhout ook een opsomming van de kosten die zo'n proces met zich meebrengt. En die werden heel plausibel uitgeserveerd op het bord van de tegenpartij. Wat doet die, i.c. Annelies? Die stuurt op 24 februari een daverend epistel naar haar confrère die Lindhout bijstond bij de Hoge Raad. Daarin stelde zij dat bij ASR nog een rekeningetje openstond dat conform de veroordeling in het vonnis van 5 april 2017 van de Rechtbank Midden-Nederland (!!) en na drie overtredingen van de vaststellingsovereenkomst neerkwam op een carnavalesk bedragje van ruim 149.000 euro. Of Lindhout die binnen een termijn van twee weken even wilde afschuiven. Alstublieft, dank u wel. Blijkbaar gaat Annelies ervan uit dat het vonnis van het Hof waarvan de Hoge Raad twee kilo rundergehakt heeft gemaakt gewoon van kracht blijft tot eventueel anders wordt beslist. Inclusief de vaststellingsovereenkomst die Lindhout nu juist van tafel wil hebben, omdat er indertijd achter zijn rug om criminele kunstjes zijn uitgevoerd door Rob Beumer (rip), een van de toenmalige directeuren binnen de verzekeringsburcht in Utrecht. Nou weten wij de ballen van juris prudentie, maar volgens goed ingevoerden in de befbranche is dat automatisme waarop Annelies zich baseert op zijn minst aanvechtbaar. Zeker nu de Hoge Raad de zaak heeft terugverwezen naar het Hof zonder een uitspraak te doen over de rechtsgeldigheid van het gewraakte vonnis. Zonder twijfel wordt vervolgd. Stay tuned.
(1) Zie voor de tekst van de uitspraak aflevering 173.
(2) Bestijg onze zoekmachine, voer het woord “meineed” in en je betreedt de afdeling pret en vermaak.
