Trots en democratisch
Door Jan Portein.
Dat verrekte corona virus is toch nog ergens goed voor. Je gaat bijvoorbeeld ineens weer met meloenen tegelijk naar de glazen tiet kijken. En tegen de de verwachting in pik je nog wel eens iets interessants op ook. Zo mochten wij van Mark Damesfiets vernemen dat wij een trots en democratisch volkje zijn. Gevoegd bij de mededeling van Jane Goodall in Ivo Nihil's teeveeshow dat wij niets meer dan een apensoort zijn en je kan met goed fatsoen een quod erat demonstrandum zetten onder de stelling dat wij dus eigenlijk apentrots en democratisch zijn. Volgens Mark dan. Want om nou bloosloos te zeggen dat we in 40 – 45 met zijn allen apentrots en democratisch waren, mwa. Maar ja, als je in 1932 massaal begint te zingen dat je van Duitse bloed bent, dan kan je hem krijgen. En dat je dociel staat te galmen dat je de koning van Spanje altijd hebt geeërd klinkt nou ook niet echt om apentrots op te zijn. Tenzij je als expat bij je bloedsbroeders op Gibraltar woont en van de Britten af wil.
Over 40 – 45 gesproken. In de teeveeserie “De zware mantel van Beatrix” zagen we in een onbewaakt ogenblik de moeder van Willy een toespraak houden in Djakarta, vier dagen na de viering van het veertigjarig bestaan van Indonesië. Daarin had ze het ondermeer over de “exceptionals” tijdens WOII. Oftewel het geringe aantal Nederlanders dat in de jaren waarin zij samen met haar opoe en de rest van de famielje veilig ergens aan de overkant van de plas bivakkeerde de vertegenwoordigers van Charlie Chaplin's lookalike te lijf gingen. En die voor het grootste deel uit linkse tot uiterst linkse mensen bestond. Dat verzet werd zo goed als ausradiert. Met hulp van Nederlanders, die daarvoor in de jaren na de oorlog niet tegen de muur werden gezet (1). Maar wat wil je. Er was werk aan de lege winkel en we staken de handen uit de mouwen. Onderandere in ons Indië, waar bleek dat we goed hadden opgelet tijdens de Duitse les. In de loop van de decennia daarna werd alles op een hoop gegooid bij de 4 mei herdenking op de Dam. Verzet van welk allooi dan ook en militairen die zijn gesneuveld bij allerlei missies waarop wij achteraf niet altijd apentrots hoeven te zijn en met democratie weinig tot niets vandoen hadden. Net als het besluit om toe te treden tot de EU en het Oekraine-referendum. Maar wat zei Rutte ook weer? “Ik kan niet iedereen gelukkig maken”. En zo lullen we maar een eind heen.
(1) Zie de door het RIOD en het latere NIOD geminimaliseerde geschiedenis van CS6 ondermeer in de serie “Naar de kloten”.