Van Delft naar Teheran
dinsdag 7 september-2010
In onze annalen komt Delluft redelijk vaak voor. Meestal in verband met pogingen om Mercedessen en ander duur blikgoed in een baan om de aarde te brengen. Dat kan geen toeval zijn en dat is het ook niet. De oranje gemeente huisvest namelijk de Technische Universiteit met ondermeer een afdeling Aerospace Engineering. Eitje. Die afdeling was gisteren trouwens in het nieuws. Jawel. Hij zit namelijk sinds kort vol met een hele meute Iraanse studenten. Net als die van Applied Physics. Meer dan duizend volgens de Washington Post. Allemaal verhuisd uit Teheran toen Moshe Ahmadinejad de bollenbozenopleidingen liet schoonvegen na de laatste eilie.
In ieder geval lekker voor de smurfen van de AIVD en andere verenigingen uit de speurneuzensector. Werk aan de winkel. Want stel je voor dat er foute lieden tussen die nieuwbakken studenten zitten. Om bijvoorbeeld in naam van Allah ons blondje uit Venlo te kelen. Of dat er potentiële kandidaten tussen zitten voor een nummertje speurneus als ze met een hoofd vol kennis terugkeren naar Teheran.
Als je het Amerikaanse dagvod mag geloven zit dat laatste er niet echt in. Nee, onze Iraanse studenten hebben niet de neiging om Moshe aan hun borst te drukken of heftig te tongen, maar revolutie, nou nee. Sure, ze willen graag wat snufjes change toevoegen aan het huidige beleid. Maar via de weg van de geleidelijkheid, zonder geweld, waarbij dissidenten het droevige lot van Ab Klink bespaard blijft.
Nou, klinkt goed. En nou maar hopen dat deze Iraanse generatie meer mazzel heeft dan die van eindjaren zeventig. Toen moesten de westerse geallieerden onder leiding van Jimmy Carter zo nodig Khomeini en zijn ernstige club van opgerolde handdoeken aan het bewind helpen. Nou, daar hebben we met zijn allen wat vruchten van geplukt.
We zitten nu nog steeds met de peren en als Bildermamma en haar gevolg hun zin krijgen mogen we binnenkort nog een frisse oorlog in het Midden-Oosten verwelkomen. We zouden god op onze krakende knieën danken als de Delfts-Iraanse studenten hun zin krijgen, maar wij zien het somber in. Gek hè?
