Veteranen

donderdag 7 juli-2005
Het gaat niet goed met het binnenhalen van nieuwe rekruten voor de Amerikaanse landmacht, luchtmacht, marine en mariniers. Geheel conform de logica van het bedrijfsleven worden er ‘targets’, oftewel het aantal te scoren rekruten gesteld en al maanden worden die niet gehaald.
Dat carrièrepad kun je beter links laten liggen op het moment. Behalve als je lijdt aan een erge dosis vaderlandsliefde, of weinig andere keuzen hebt. Bij voorbeeld omdat je geen opleiding hebt (het leger regelt dat wel voor je, je leert een “beroep”), of de financiële bonus dringend nodig hebt, of –in een toenemend aantal gevallen- gewoon een verblijfsvergunning wilt. Als niet ingezetene kun je via het leger in het bezit komen van het groene papier, dat je recht geeft op verblijf in de VS.
In het verleden was er voor de veteranen een eigen welzijns- en gezondheids voorziening en een eigen ministerie opgericht, het US Dept of Veteran Affairs. In tegenstelling tot de ‘gewone’ Amerikaan was je als veteraan tenminste enigszins verzekerd van gezondheidszorg. In het kader van het efficiënter maken van de overheid en het terugdringen van collectieve voorzieningen gaat het, laten we voorzichtig zeggen, niet goed met dat ministerie VA. De War on Terror maakt ook daar zijn slachtoffers.
Verder blijkt dat de VA de kosten voor het komende begrotingsjaar ietsje te laag heeft ingeschat, zo ongeveer 2,7 miljard dollar te laag. De reden is vrij simpel, zij zijn voor een deel afhankelijk van de cijfers van het Pentagon over slachtoffers, en ja de War on Terror, daarvan had het Pentagon in 2002 ‘voorspeld’ dat het in totaal (extra) 23.523 klanten voor de VA zou opleveren.
Waren ze daar per ongeluk Irak vergeten bij mee te tellen. Nu ja, onder Rumsfeld is het omgaan met cijfers sowieso niet zo goed ontwikkeld, dus is er een klein probleem ontstaan. Voor de betrokken (ex-) militairen is dat probleem iets groter, was er in 2000 nog 1 arts op elke 335 patiënten, vorig jaar was dat 1 op de 531. Dus langere wachttijden. De klinieken waar protheses aangemeten worden kunnen het werk niet aan. Dus blijf nog maar even liggen.
En als je lijdt aan posttraumatische stress syndroom, dan heb je reden om opnieuw te stressen, want: minder behandelaars, vertrek van personeel, en meer van dat moois. In sommige klinieken is het aantal patienten twintig keer zo groot, terwijl het aantal artsen is gehalveerd.
De burgerslachtoffers in Irak worden niet geteld, Amerikaanse lijkkisten komen niet op televisie, de vluchten met gewonden landen stiekem ’s nachts. Dus wat zou je eigenlijk anders kunnen verwachten, niks toch.