IRT op zijn Engels
woensdag 30 juli-2003
Begin deze week kreeg de Metropolitan Police in Londen op zijn lazer van een gebefte meneer met een pruik. De rechter in kwestie kwalificeerde de undercover-operatie Cotton onwettig en haalde daarmee in hoger beroep tien verdachten van het haakje. De politie had namelijk drie jaar lang geld witgewassen voor twee heren uit Gibraltar tot een bedragje van 15 miljoen Pond. Dat inventieve duo, de advocaat Christopher Finch en de zakenman Plinio Bossino, was voordat de Metropolitan wasserette zich aanbood ook al actief op dit terrein namens een koppeltje Britse handelaren in verboden uppers en downers. Langs deze weg probeerde de wetshandhavers voldoende bewijzen te verzamelen om de top van de bende te kunnen inrekenen. In de loop van de tijd slaagden zij er weliswaar in om 21 kruimelaars binnen dit circuit tijdelijk uit de roulatie te halen. Maar bij de finish liggen de gladiolen en die bleken dus aan de neus van de politie voorbij te gaan. Uiteraard werd de beslissing van de rechter met gezwinde spoed als idioot bestempeld en als een belemmering gezien voor andere undercover-operaties. Voldoende grond om het nòg hogerop te gaan zoeken. Al dat lawaai maakte bitter weinig indruk op de bewuste opperbef. Hij verweet de politie te weinig voeling te hebben gehouden met het OM, verwees naar de wet en verklaarde tenslotte het hele gebeuren niet anders te kunnen zien als een door de staat uitgevoerde misdaad. Zon uitspraak brengt je weer helemaal terug naar ons eigen IRT-schandaal. En roept herinneringen wakker aan een Rotterdamse advocaat die ook met andermans geld goochelde via Gibraltar en ook zulke goeie relaties onderhield met lieden die zich met ontdeugende handel bezighielden. Maar we vervallen in herhalingen en een goede lezer heeft maar een half woord nodig. Dus dit keer voor de verandering maar eens tongue in cheek. En verandering doet eten, niet waar?
