Sex on the Thames

Hoe was het ook alweer? Eind juli vorig jaar nam de Conservatieve lord Sewel afscheid van het Hogerhuis. Noodgedwongen. Hij was betrapt op het heftig snorkelen van Witte Neus in aanwezigheid van twee professionele glijbanen. Gekleed in een vale ochtendjas en een behaatje. Nog niet zo erg misschien als het bekruipen van een koter, wat bij sommige partijgenoten uit de vorige eeuw populair was, maar toch voldoende om hem uit te drijven. Denk je toch dat na al die schandalen de Hogerheren en hun personeel wat voorzichtiger zouden worden bij het volgen van hun leuter. Niet dus. Zaten er kortgeleden een stel Conservatieve stafleden samen met wat uitgenodigde dames lekker te zuipen aan de parlementaire bar die uitkijkt op de Thames. Tot in de kleine uurtjes. Ze raakten bezopen als een roetetoeter en dan wil je nog wel eens dingen doen die niet helemaal door de behabeugel kunnen. Dat overkwam een van de aanwezige zuipschuiten, Sam Armstrong. Hij zou een dame hebben meegenomen naar de kamer van “zijn” parlementslid en daar even flink uit de broek zijn gesprongen. Niet veel later kreeg hij een strafklacht aan diezelfde broek. Wegens verkrachting. Hij werd tijdelijk in een kerker geworpen in afwachting van verder onderzoek.
Het was overigens niet voor het eerst dat vriend Armstrong wat kreupel in het nieuws kwam. Hij had vorig jaar het Conservatieve parlementslid Robert Halfon vanuit de bosjes gefilmd toen deze samen met buitenechtelijk lekkerbekje een nachtclub verliet. Hij bezorgde de rolprent aan zijn opdrachtgever, ene Mark Clarke die ten behoeve van zichzelf wat druk op Halfon wilde uitoefenen. De affaire raakte in de openbaarheid. Halfon bood zijn rooiehoofdexcuses aan, Armstrong kreeg een reprimande en Clarke werd geëxcommuniceerd. Smullen hè? Nou gebeuren zulke dingen ook wel in Den Haag, maar om de een of andere reden zie je daar zelden wat van terug in onze speenstream media. Zo was er indertijd het nodige te doen over de lederen voorkeur van Ad Melkert, de Marokkaantjes van Pim Fortuyn, berichten uit de koterhoek van ex-minister De Ruiter, idem van ex-minister Van Thijn en de roekeloze heuvelbeklimmingen van ex-minister Remkes. Om eens wat te noemen. Maar grote ruchtbaarheid. No way. Of het moet een ambassadeur in Bejing zijn. Toch jammer.