Hij was van tante. Dat schilderij met die koperen schaal, die twee sinaasappels en die uitgebloeide zonnebloem in een vaas. En ze had hem ooit in bruikleen gegeven aan museum Boijmans van Beuningen, waar ze zelf vroeger had gewerkt. Dat bruikleen betekende niet dat het dundoek ergens aan een spijkertje in het museum hing, opdat J. Publiek cs. zich eraan kon vergapen. Als het verhaal juist is dan was het opgeslagen bij de rest van de museumbullen, ergens op een achteraffie. In wezen had tante het werkje dus beter ergens boven het dressoir kunnen hangen, dan had ze er zelf nog wat aan gehad. Maar misschien hing het al vol bij haar thuis en was de zolder geen optie. Kortom, raar verhaal. Goed, tante overleed. Ze was ongetrouwd gebleven en de schaal, de sinaasappels en de zonnebloem kwamen bij de volgende generatie van de famieljeleden terecht. Die zagen de naam van Mondriaan opduiken in de bijbehorende paperassen en kwamen in beweging. Poen. Zou je het zelf zijn. Een expert ging aan het grutten en constateerde dat het inderdaad om een vroege Mondriaan ging. Er was wel een stukkie van afgesneden en het doek was ter versteviging op een ander doek geplakt, maar de signatuur was in orde, de craquelé ook en de afbeelding leek op een ander vroege uitbarsting van Mondriaan. Mijn liefje wat wil je nog meer. Over de provenance had de expert het niet. Maar daar gaat ie gelukkig ook niet over.
Oké, nou het lullige. Deze nieuwe vroege Mondriaan maakt komende woensdag-avond deel uit van de kunst en de kitsch van presentator Frits Sissing en zijn kunstmarktkooplui. Waarom tante's erfenis niet zonder al die drukte gewoon de ramsh wordt ingeslingerd bij oh zo keurige instituten als de TEFAF of de PAN of bijvoorbeeld bij de uitdragerij van Theo Daatselaar in plaats van te worden gelanceerd via de zwarte doos is ons een raadsel (1). Maar wij zijn maar eenvoudige aardappeleters. Ook leuk. Raad eens wat wij hoorden van een bron uit het wereldje van artistieke vibraties en kwastvoering. Dat tante's erfgenamen alvorens te verschijnen in de poppenkast van Fritsje waren voorgekneed bij de Holland Integrity Group. Om geen bokken of andere diersoorten te schieten tijdens het bijbehorende interview. Om te controleren of de craquelé van dit bericht wel deugde stuurden wij afgelopen donderdag een mail aan Hessel van Bruggen, een hotemetoot van voornoemde met integriteit volgestouwde Group. Raad nog eens. Vingerplant. Geen antwoord. What else. En dan zit er nog een ets van Rembrandt in de pijplijn. Kejje nagaan. Nee, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Vooral als het om geld gaat. Stay tuned (JP).
(1) Voor kunstzinnige berichten over zowel de TEFAF als de PAN en Theo kunt u uit uw Ferdinand Bol gaan op onze zoekmachine.
