woensdag 6 februari-2013
What comes up, must come down. Maar soms komt iets down onder verdachte omstandigheden. Neem nou Carole Kasir, de voormalige uitbater van het Londense pedoparadijs Elm Guest House. Na de smurfeninval in 1982 was het paradijs opgedeeld in gewone appartementen en Carole had alleen de fotos nog. Lekker rustig zou je zeggen. En dat was het ook. Tot zij eind jaren tachtig besloot om eens een boekje open te doen en uit te geven over de stomende gebeurtenissen uit de goeie ouwe tijd. Compleet met een register van al haar vroegere illustere gasten. Toen begon ze last te krijgen van zucht- en dreigtelefoontjes, vervelend smurfgedrag en een volgauto met een niet te traceren nummerbord. Moet je tegen kunnen en Carole kon dat niet. Althans, zo wordt gesuggereerd.
Op 17 juni 1990 vond een vriend haar levenloze lichaam met om haar heen een paar injectiespuiten en in totaal 11 lege insulineampullen. Op zich niet zo vreemd, want Carole was diabeet. Maar met 11 ampullen krijg je zelfs een bronstige krokodil stil. Conclusie: Carole had zichzelf het hoekje omgeholpen. Er lagen ook wat afscheidsbriefjes, dus kat in het bakkie. Voornoemde vriend vond het wel vreemd, dat zij zich niet alleen in haar armen had geprikt, zoals ze gewend was, maar ook herhaaldelijk in haar bevallige vlees rond haar stuitje. De onderzoeksmurfen haalden hun schouders op. Niet op reageren Lena. Amen. Carole ging onder een steen. Haar verhaal ook. Tot het kortgeleden weer werd opgegraven. Stay tuned.
