Bulgaarse snert
maandag 21 januari-2013
Hans van Baalens finest weekend. Dat moet het zijn geweest. Ons VVD-mannetje in Brussel was in Bulgarije terwille van de democratie en groeide in onze nationale mainstream uit tot een echte held. Hij bleef namelijk uiterst koelbloedig zitten toen zijn Bulgaarse gabber een gaspistooltje tegen zijn specsaver kreeg. Na het incident hield Hansepans nog een toespraakje, waarin hij ondermeer zei dat ie van de voorstelling genoten had en dat ie de hartelijke groeten overbracht van Gert Leers. Doe het hem maar eens na.
Van Baalens gabber was Ahmed Dogan. De aanvoerder van de Movement of Rights and Freedoms Party (MRF), die voornamelijk de belangen behartigt van de Bulgaren met Turkse trekjes in hun DNA. Nou is het verleden van de als filosoof door het leven modderende Ahmed niet onbezwadderd. Zo was ie jarenlang een informant van het beruchte geheime speurneuzengilde toen ze in Bulgarije nog dachten dat Karl Marx de verlosser was. Nadat Das Kapital apocrief werd verklaard en Het Kapitaal zijn intrede deed stichtte Ahmed in 1990 de MRF. Hij kwam in het parlement terecht, kwam er niet veel, woonde lekker posh in een buitenwijk van Sofia, las moeilijke boeken en deed thuis scheikundeproefjes.
Allemaal heel fijn, maar het bracht weinig poen in het laatje. Daar had Ahmed het volgende op gevonden: hij werd adviseur bij vier door de overheid gestiekte projecten op het terrein van hydro-elektriciteit. Niet dat onze Ahmed daar verstand van had, maar een filosofische benadering van een plas water is ook nooit weg. De kostenpostjes van de projecten braken in de loop van de jaren uit hun rompers en een van die postjes waren de vergoedingen voor Ahmeds adviezen. Hij belandde voor de kadi, maar corruptie kon niet worden bewezen. Nee, nee.
De MRF-aanvoerder bleef in de polletiek en zo belandde hij afgelopen weekend aan de zijde van onze formidabele democratische voorvechter Hans van Baalen, die bij ons nog furore maakte als fervente propagandist van korvettenleveranties aan de bij minderheden ter plekke zo geliefde Indonesische marine (1). En niet te vergeten oog in oog met een meneer die met een gaspistooltje yoghurt van hem probeerde te maken. Of snert.
Rare aanslag. Die gasman bleek ene Oktay Enimehmedov te wezen. Een 25-jarige meneer met Turkse trekjes in zijn DNA, die in zijn rijke jonge leven al drie keer was veroordeeld wegens gewelddadige onwelvoeglijkheden en handel in verwarrende middelen. Toch zat ie met een officieel identiteitsgeval op zijn navel op de eerste rij en hoe hij zijn gasopsteker de zaal in heeft gewurmd met al die oortjes om hem heen is nog een kruiswoordraadsel.
Een OM-jurk heeft inmiddels over de Bulgaarse radio geboerd, dat Oktay niet zal worden vervolgd voor poging tot moord, omdat zijn wapen nog geen kikker kan opblazen. Zal wel iets worden van ordeverstoring of zoiets. Hans een held? Mwa.
(1) Zie de vlammende serie Torpedo aan bakboord in onze rubriek Vervolgverhalen.
