Poen en polletiek (014)

Mei 2011. De eilie in Libië is een paar maanden oud. Een smurf van het bureau van de Franse president Sarkozy pleegt een belletje. Met de in Tripoli verblijvende generaal Khweldi el-Hamedi. Een ouwe gabber van Muammar Khadaffi. Smurf stelt Khweldi voor om met zijn familie de kameel van 12 uur naar Tunis te nemen. Daar staat een vliegtuig klaar om hem over te brengen naar Parijs.
Khweldi veegt het voorstel met een paar broodkruimels van tafel. Hij is een revolutionair die zijn land heeft verdedigd tegen buitenlandse indringers die van Libië een kolonie wilden maken. Hij is geen verrader. Niet veel later wordt eerst het bureau van de oude generaal platgebombardeerd, daarna zijn woning en die van zijn zoon Khaled, sinds 1999 de voorganger van de IOCPR (International Organisation for Peace, Care and Relief). Bij die ontploffende buitjes leverden naast Khweldi zelf nog 12 van zijn familieleden, onder wie zijn zwangere schoondochter en zijn twee kleinzoons, hun levensbewijs in. Zijn zoon Khaled bleef aan deze kant van de Styx en diende twee maanden later in Brussel een strafklacht in tegen de NATO. Die klacht werd afgewezen. Khaled was geen Europees ingezetene. Maar hij ging in hoger beroep. De zaak dient nu op 30 november. Voor de zoveelste keer blijkt president Sarkozy les mains sales te hebben gemaakt. Zijn genen? Waarschijnlijk gewoon het beroep. Stay tuned.