Risk

woensdag 27 juni-2012
Risk is een leuk spel. Zelfs politici spelen het graag. Inmiddels weet zo'n beetje de hele wereldbevolking dat het Midden-Oosten vele kruitvaatjes kent,
waarvan de lonten telkens door hetzelfde tweetal ontstoken worden. Dat is Risk "in real life".
Syrië is zeker niet het laatste kruitvat, want diep onder de bodem van de azuurblauwe Mediterranee ligt een nieuw explosief: Het Levantijnse olieveld.
Dit vrij recentelijk ontdekte gas- en olieveld zou -naar verluid- Israël voor de komende 50 jaar van energiekunnen voorzien. Maar natuurlijk heeft elk voordeel ook een nadeel.
Bij elke schat zijn er altijd meerdere kapers op de kust. Zo ook hier. Israël schijnt nu samen met Grieks-Cyprus dit veld te willen ontginnen, tot grote onvrede van zowel Libanon als de Turks-Cyprioten. En wellicht zelfs van Syrië. Of dit de achterliggende reden is van de recente ontwikkelingen in Syrië is niet helemaal duidelijk, maar de slinkende energievoorraden op onze planeet geven kennelijk genoeg aanleiding tot het voeren van oorlogen op voorheen redelijk politiek stabiele lokaties.
Hoe de komende confrontaties over dit enorme olieveld ook mogen verlopen,
alle partijen dienen zich bewust te zijn van een derde, enorm sterke macht: Moeder Aarde.
Het bewuste olieveld ligt namelijk aan de rand van de breuklijn tussen de Arikaanse plaat en de Europese plaat.
Met de ramp in de Mexicaanse Golf in het achterhoofd zou men toch even moeten nadenken om juist hier, op meer dan 1,5 kilometer diepte te gaan boren.
Uiteraard heeft deze waarschuwing geen enkel nut, want zoals altijd ... het draait om de pegels.