Opgeruid staat netjes (025)

Een heel goede dag van morgen, lieve klimaatkids! Er is voor maandag de zesde januari weer een uitgelezen alternatief voor schoolgang of lediggang. Driekoningen zegt U? Ja, dat ook, maar wij hebben het nu over het de-eerste-maandag-van-de-maand-verschijnsel.

Luchtalarm! Het testen van de sirenes van de BB, de dienst Bescherming Bevolking, op het middaguur van de eerste maandag van elke maand. Was ooit een langgerekt gehuil uit de geluidsapparatuur op brandweerkazernes, werd daarop een minder alarmerend, meer speelse deun uit een digitaal kastje. En zou nu al vervangen moeten zijn door een ep. Zoals alles. Een soundbite die je alleen nog maar kan horen op bestelling, als NLalert op je debieltje.

Feitelijk afgeschaft dus, die test. En da’s maar beter ook. Want voor de oorlog die er aan zit te komen kunnen we helemaal niet schuilen.

Hebben we al lichtjaren achter ons gelaten: de conventionele oorlog. Dat gedoe met vliegtuigen, bommen, bezettingsmachten en zeeslagen. Voltooid verleden tijd. We zijn er nu klaar voor om mekaar digitaal uit te moorden. De cyberoorlog, jullie zijn er mee opgegroeid, jullie weten eigenlijk niet beter.

Gewoon de stroom eraf bij de ander. Met alle gevolgen van dien: van het ze laten zuipen van ongezuiverd grondwater tot het lamleggen van hullie hun communicatiemiddelen. Voor het thuisfront dat zit mee te kijken, gaan er dan ook nog wat visuele dingetjes mee in de verpakking: een beperkt kernbommetje in een Kaukasisch bergmassief, een gifgasdosis op een Afrikaanse miljoenenstad.

Het voornaamste effekt? Mensen die zich in paniek aan elkaar vergrijpen. Niet langer vanwege dat de een zus denkt en de ander zo, of omdat hullie olie hebben die wij wel kunnen gebruiken – dat schrijven we na afloop van die oorlog wel weer in dikke studies. Zodra de ooggetuigen verdwenen zijn. Maar over het diepste wezen van oorlog -het oog om oog, tand om tand- lees je niet in die studies, krijg je niet te horen van de bollebozen die het allemaal na afloop komen uitleggen en duiden.

Oog om oog, tand om tand. Dat is waar oorlog op aankomt. Ook de oorlog van morgen. Mensen, niemand uitgezonderd, die de richting en hun morele kompas kwijtraken en zich vergrijpen aan hun familieleden, buren, collega’s, vrienden, vreemden. De complete slachting, omdat niemand het laatste lijk wil worden. De een manifesteert zich als een sadist, de ander doet niets wanneer er iets gedaan zou moeten worden.

Ik was afgelopen zomer in Amerika en raakte er met een dromer van de Amerikaanse Droom in discussie. Hij was zelf buiten de boot gevallen -zijn woorden- tijdens hun oorlog in Vietnam omdat zijn vader hem toen verbood zich voor het leger te melden. Om die reden haalde hij zijn eigen zoon dertig jaar later over om het pakkie wel aan te trekken en met de US-vloot naar Zuid-Korea te varen. ‘Om hem te laten zien wat oorlog is’, zei hij tegen mij. ‘En hij is er als een man vandaan gekomen.”

Ik vroeg hem waarom hij de jongen niet in blouse en jeans naar Europa had gestuurd. ‘Naar Berlijn en Leicester, naar Smolensk en Rotterdam’, zei ik. ‘Bij ons kun je nog op elke straathoek zien wat oorlog is. Ik had hem graag rondgeleid door de voormalige Amsterdamse Jodenbuurt.’ In die fase van ons gesprek had ik hem al zover over the edge dat toen ik hem vertelde dat ik nooit in enige militaire dienst ben geweest, niet weet hoe een geweer eruit ziet en me beslist door hem geen man wilde laten noemen, hij er het zwijgen toe deed.

Oorlog kun je dus maar beter voorkomen. Trap er niet in deze dagen, nu het tussen de dromers aan de andere kant van de Grote Plas en de ijzervreters in het Midden-Oosten weer tot een clash dreigt te komen. Geloof niet in de propaganda, kies geen partij voor het geweld van deze of gene zijde, weet wie je vrienden zijn en mijd je vijanden.

Oorlog is zinloos. Mede om die reden vraagt Extinction Rebellion ons, jullie en mij, om morgen bij het jammeren van die sirene op straathoeken en pleinen voor dood te gaan liggen. Om uit te beelden waarover die lawaaitest eigenlijk gaat -dood en verderf- en om aandacht te vragen voor de noodtoestand die -mijlenver verwijderd van het Íraans-Amerikaanse conflict- werkelijk heerst en die ons allemaal elke dag aan zou moeten gaan: de benarde positie van onze aardbol.

(JoopFinland)