Op de barricades in Frankrijk (033)

'Castaner naar de hel'. 'Macron naar de gevangenis'. In het Frans rijmt dat. Acte 25 was massaal en strijdbaar als 25 weken geleden toen de protesten van de Gele Vestjes begonnen. Wie de politie die voor de belangrijkste stoet achteruitlopend haar machtsvertoon etaleert beschouwt ziet vermoeidheid en vertwijfeling. Al ontvangen ze 550 euro extra per zaterdag ze ogen gedesoriënteerd. De zelfmoorden met dienstwapen spreken boekdelen. Hun acties worden steeds desperater. Onderzoek door de 'politie van de politie' (soort Rijksrecherche) van een gendarme die een kei gooide naar demonstranten. Een andere agent stak een op de grond liggende GJ de wapenstok in zijn broek. Het grove geweld tegen onschuldigen, iedere week weer. Er komt ooit een omslag. Je ziet het aankomen. Maar de macht nooit, die stuurt haar cohorten als poppetjes naar het slagveld. Tot het bittere eind.
Wat de woede in Frankrijk tot ongekende hoogte bracht was de uitlating van minister van Binnenlandse Zaken Castaner over de 'aanval door Gele Vestjes' op het Salpetiere ziekenhuis in Parijs. Terwijl ze naarbinnen waren gevlucht om te ontkomen aan charges en traangas van de politie. Beelden en verslagen van ziekenhuispersoneel dwongen Castaner zijn woorden terug te nemen.' Ik had 'Gewelddadig binnendringen' moeten gebruiken', herstelde deze voormalige 'petit voyou' uit de Bouches du Rhone zich vervolgens. De haat tegen Castaner neemt extreme vormen aan. De guillotine staat sinds 1971 in het museum, maar symbolisch is hij al vele malen onder de hakbijl gelegd. Net als koning Macron en zijn Marie Antoinette. En niet te vergeten premier Edouard Philippe.
Een grote opsteker voor de Gele Vestjes is het manifest van 1400 vooraanstaande kunstenaars en wetenschappers (waaronder actrice Juliette Binoche, die al eerder hun kant had gekozen). Het laat zien dat wat de macht en MSM ons proberen wijs te maken, dat er van een uitdoven van het protest sprake is, op onwaarheid berust. De strijd gaat keihard door. En door het hele land. Van saaie provincieplaatsen als Tarbes, onwaarschijnlijke plekken als La Roche sur Yon in de Vendee tot Chambery. 'De leugens van de staat', daar hebben ze het over. Hoe ze steeds minder geloof hechten aan een oplossing via het huidige bestel. 'Revolution' klinkt het steeds vaker. En daar hebben ze ervaring in. In tegenstelling tot het volk hier, dat als eerste in opstand kwam tegen een 'van god gegeven' monarch maar dat in de oranjelol vergeten is, wordt de Revolutie ieder jaar op 14 juli (dat wordt nog wat) uitbundig gevierd en dankzij de GJ is de Marseilaise weer de No1 kraker die het altijd al was wereldwijd. (WK)