Onze milde kant (030)

Ik heb nu wel zo’n beetje alles gelezen over de geliquideerde advocaat, maar ik moet zeggen: zelfkritiek is zijn Broederschap vreemd. Feitelijk komt al het gehuil en gelebber uit de beroepsgroep neer op hetzelfde: wij verdienen respect, want wij houden de rechtsstaat overeind. En vlieg je op wat grotere hoogte over het geval, dan zie je dezelfde beduimelde bewoordingen en ideologische prietpraat als die waarmee in een glijdende schaal ambulancebroeders, spuitgasten, dienders, ME-ers, stillen en in een misschien helemaal niet zo verre toekomst ook kampbeulen een beroep doen op dat respect.
Van advocatuur had je er ooit twee: gewone en sociale. Gewone advocatuur was toen -ik spreek nu over dertig jaar terug- wat ie vandaag ook is: geldverdienen over de rug van de rechtsstaat. Grof geld, door meisjes en jongens die vaak in de derde of vierde generatie waren opgevoed met het idee dat het grofste geld het beste geld is. U en ik hebben samen met ze op school gezeten dus ik vertel hier niets nieuws. Na die school gingen U en ik de wijde wereld in en zij een dispuut. Het corps is hun bubbel: heeft het drankmisbruik er niet teveel vat op de voortplantingsorganen dan leidt het rondgeneuk er tot kindertjes en die zijn dan ook weer voorbestemd om tot de Broederschap toe te treden.
Sociale advocatuur is opgeheven. De beroepsgroep zelf haalt er allerlei redenen bij waarom maar dat zijn drogredenen. De enige reden is dat er in de advocatuur grof geld verdiend moet worden, en dat dat niet binnengevlerkt wordt door het verdedigen van U en mij. Het is met andere woorden de advocatuur zelf die de bijl heeft gezet in de sociale rechtshulp. En daarmee in de rechtsstaat. Zo die laatste ooit al heeft bestaan, is ze geworden tot een rechtsestaat. De advocatuur verdedigt het geld, het grove geld: eigendom en macht. Van anti-kraakwet tot en met het nekken van de vrije meningsuiting, het zijn de advocaten zelf die het vuile werk opknappen ‘omdat de kachel moet branden’, en er ‘s avonds onder elkaar prat op gaan de grootste nota aan de dikste rijke sukkel de deur te hebben kunnen uitsturen.
De beeldvorming doet de rest. We keken ooit met ons allen naar Ally McBeal, nu hebben we de omhooggevallen ME-er John van den Heuvel en de ‘volksjongen’ Holleeder op de koffie. En hun verdedigers. Legaliseer kraken en je hebt een oplossing voor de woningnood. Legaliseer softdrugs en je hebt geen JvdH’s en Holleeders meer. Geef levenslang voor bezit van en handel in wapens en het geknetter en geknal in Amsterdam is verleden tijd. Zet een top op wat advocaten mogen berekenen aan hun cliënten en je hebt binnen de kortste keren weer sociale advocaten… (gvd)