Ship Ahoy (014)

donderdag 18 maart-2010
Wonderlijk. Maar toch ook weer niet. Precies een week geleden bereikte ons via een wat kreupel persbericht de blijde mare, dat "een 78-jarige Rotterdammer" was opgepakt, "die al jaren door de Italiaanse politie werd gezocht" en die uit de nor was ontsnapt, waar hij bromde wegens wapenhandel.
Bij navraag bleek het om onze Theodor Cranendonk te gaan. Wij hadden hem in de maanden daarvoor in deze serie al stevig in de bloemen gezet, omdat zijn naam plotseling weer was komen bovendrijven in Calabrië. Naar aanleiding van verse gebeurtenissen rond het dumpen van schepen met giftig afval in de 'Ndrangheta Zee. Of Theo als ervaren Schreibtischdumper daarin ook een actieve rol heeft gespeeld is (nog) niet duidelijk, maar zijn duistere Italiaanse Umwelt wel degelijk.
Een ding was in ieder geval zeker, hij had 30 bazooka's geleverd aan diezelfde Umwelt en daarvoor verdween hij tegen het einde van de vorige eeuw voor tien jaar in een Italiaanse kruipruimte. Een jaar later werd hij Gellistisch ontvlucht uit het hospitaal waar hij zwaar depressief lag te wezen en dook onder. Nou ja, dook onder. Hij deed daarna gewoon zaken. Ondanks een Italiaans opsporingsverzoek. Maar laten we geen echoput metselen. U weet dat allemaal al.
Waarom Theodor na pakembeet 10 jaar ineens in Rotjeknor bij de vellen werd gevat komt niet helemaal uit de vernice. Volgens voornoemd persbericht zouden een aantal Rotterdamse speursmurfen hem al een paar weken in de kieren hebben gehouden. Nee, niet stante pede naar binnen getrokken. Kennelijk moesten ze nog effe uitvlooien of de wops signor Cranendonk nog op hun lijssie hadden staan. Dat hadden ze. Het sein ging op groen en hoppa, Theo werd vriendelijk verzocht om even mee te gaan.
Als een of andere Italiaanse onverlaat in Nederland wordt voorzien van een paar ijzeren manchetten is normaliter de wereld aan de Basisweg te klein. Maar in dit geval niente. En ook de rest van de mainstream liet het geval liggen als een walmende drol op het parket.
Nou gaat het natuurlijk niet om niks. In Theo's sector zo vol bio-chemische en nucleaire kolerezooi wiemelt het van de 007-smurfen, geheimschrijvers op ministeries, avonturiers en ander volk dat het daglicht moeilijk kan verdragen. En geloof maar gerust dat Theo een koelcel vol met skeletten heeft hangen. Schoon aan de haak. Hij werd niet voor niks tien jaar geleden ontvlucht. Maar we hadden wat meer verwacht van onze beter in het spek zittende collega's. Zucht. Jammer. Misschien komt het nog. Stay tuned.