zondag 15 januari-2012
Speelt Iran met nucleair Playmobil of het exclusieve speelgoed van Abdul Khadeer Khan? Volgens Leo Panetta, de voormalige grote smurf van de CIA en de huidige Amerikaanse minister van Oorlog, iets ertussen in. De bollebozen van Mosje Ahmadinejad zijn volgens hem bezig met het bij elkaar harken van voldoende materiaal om in de nabije of een kilometertje verderop liggende toekomst een Mobom in elkaar te kunnen frutselen. Naar Pakistaans voorbeeld.
Nou kan je die baarden op hun lip gaan zitten en aan de noodrem trekken als ze rare dingen beginnen te doen, of je kan ze meteen op hun fluit gaan staan. Als je voor het laatste kiest dan loop je het risico opnieuw in een oorlog terecht te komen van hebben wij u daar. Met als gevolg omhoog gierende energieprijzen, filevorming bij de voedselbanken en rellen in de buitenwijken. Om eens wat lekkernijen rond te strooien.
Iets te riskant misschien in deze heikele tijden. Dus wat doe je dan om die kutbaarden duidelijk te maken dat het menens is? Je stuurt een ellendig virusje op pad om hun nucleaire computerprogramma's naar de kloten te helpen. Je trekt een blikkie oorlogsbodems open voor de Iraanse kust. Je dreigt met een mud economische sancties. En als dat allemaal niet helpt voer je de druk op met het uitmoorden van de Iraanse Lupardi's. Er is altijd wel een opstandig clubje te vinden, dat bereid is om in ruil voor wat spiegels en kraaltjes her en der wat bommen en granaten tot ontploffing te brengen. Zoals onlangs bij het opblazen van Mostapha Ahmadi Roshan. De tweede man op de afdeling marketing bij de paddestoelenkwekerij in Natanz had de pech, dat ie kort voor zijn definitieve verhuizing wat kwaliteitscontroleurs van het Weense IAEA had ontmoet en bij die gelegenheid wat personalia had uitgewisseld. Twee appeltjes, twee eitjes voor een beetje secretsmurfenorganisatie (1).
Op de vraag wèlke organisatie dan wel betrokken was bij die aanslagen zijn heel wat speculaasjes losgelaten. Was het de CIA? Of was het de Mossad? Ze hebben allebei een kleurige reputatie op dat gebied. De Amerikanski's hebben zich een reputatie verworven op het gebied van kelen cq. laten kelen van uit de ganzenpas lopende polletieke leiders. De Israëliërs hebben een voorkeur voor lager liggende etages en kijken meer naar luitjes die met dingen bezig zijn, die de veiligheid tussen Eilat en Haifa in gevaar dreigen te brengen (2).
Komen we dus niet uit. En dat geldt ook voor de beantwoording van de vraag welk binnenlands cluppie in Iran bereid en in staat is om de collectie paddestoelenkwekers uit te dunnen. De meeste vingers wijzen naar Jundallah aka Jundullah. Een stel lentevoorbodes uit Baluchistan, die zowel in Pakistan als in Iran voor de nodige eilie zorgen. Hebben we al de nodige aandacht aan besteed, mede naar aanleiding van berichten dat voormalig opperhoofd Abdelmalek Rigi ooit Jaap de Hoop Scheffer heeft staan af te lebberen in Afbaardistan (3).
Hoe het ligt ligt het, de situatie rond de Straat van Hormuz verslechtert met de dag. Dus laten we op deze dag des Heren bidden voor wat we waard zijn en hopen dat het helpt. Want nog een oorlog kan gewoon niet. Amen.
1. Ook binnen de IAEA moet je uitkijken. Getuige de "zelfmoord" van de Britse atoomsnuffelaar Timothy Hampton, die van 17 hoog plotseling naar beneden zeilde (zie het daaraan gewijde serietje "Sssssst" uit najaar 2009).
2. Vgl. bijvoorbeeld de dood van kanonnenontwerper Gerald Bull in 1990 in Brussel.
3. Zie voor de inmiddels door Iran tot de rip-status verheven Abdelmalek en zijn liaison met Jaap het serietje "Rigide" uit 2010
