Amen
zaterdag 6 december-2003
Een gouden greep. George W(acko) Bush heeft James Baker III benoemd tot zijn persoonlijke vertegenwoordiger bij internationale onderhandelingen over het terugdringen van de buitenlandse schulden van Irak. Een geschat bedragje van 120 miljard dollar. Moet niet zo moeilijk zijn voor James. Een echte rekenmeester. Zo was hij in de jaren tachtig tot aan zijn pinkelhoutje betrokken bij de geheime Amerikaanse financiering van Saddam Hoesseins wapenaankopen. Die stelden toendertijd snorremans in staat om uit de negenjarige oorlog met Iran nog een gelijkspel te slepen. Kort na afloop van de wedstrijd in 1989 zond Baker namens de junta van Reagan-Bush een liefdesverklaringaan de Irakese minister van Buitenlandse Zaken Tariq Aziz. Daarin schreef hij ondermeer dat de VS graag hun relatie met Irak nog verder zouden willen verdiepen. Toen waren de Koerden overigens al langs chemische weg gedecimeerd, maar desondanks vonden ze in Washington Saddam leuker dan Khomeyni. Het is een kwestie van wat plussen en minnen op een herfstige namiddag. Dat Baker die kunst uitstekend onder de knobbelknieën heeft bleek opnieuw bij de laatste presidentsverkiezingen. Er was toen een hoop gedreutel over de telling van de stemmen in Florida. Er zou geknoeid zijn. Dus opnieuw tellen. James kreeg de opdracht om het telraam in de gaten te houden. Na flink wat heen en weer geschuif van de balletjes bleek George W. te hebben gewonnen en werd president. Nou, dat hebben we met zijn allen geweten. Telraam-chef Baker is tegenwoordig hotemetoot van de vrolijke investeringsgroep Carlyle, waar bijvoorbeeld ook pappa Bush en de bekende Saoedische familie Bin Laden wat beleg op hun kruintje brood verdienen. De onderneming heeft niet slecht geboerd tijdens de oorlog met Irak dankzij haar investeringen in de Amerikaanse wapenindustrie. Eerst steek je poen in de opbouw, vervolgens gooi je de boel in puin en dan steek je weer poen in de opbouw. Hoe bedoel je win-win situatie? Zonder twijfel zal Baker in zijn nieuwe functie ook onze Jan Peter met een bezoekje vereren om te vragen om steun voor zijn plannen ten aanzien van Irak. Tijdens een ontbijtje of zo. Met Gerrit erbij. Voor de boekhouding. Gek hè, maar we hebben het donkerbruine vermoeden dat het ja en amen wordt.