Lone wolves (005)

Vandaag haalt buuf Merkel's Bondsdag een tussenrapport door de wringer. Het behelst de zoektocht van Duitse grutters naar de achtergronden van Anis Amri. De Tunesische onverlaat die op 19 december vorig jaar zijn landgenoot Mo Bouhlel copycatte en met een vrachtwagen een kerstmarkt in Berlijn uitdunde. Het resultaat van die zoektocht is voor een deel al terechtgekomen bij de visboer. Anis werd zoals gebruikelijk in dit soort gevallen al tijdenlang in de kieren gehouden door Duitse baardbestrijders. Of die qq. ook op de hoogte waren van Anis' frequente tripjes naar het land van Jerommeke? En ze hun Belgische collega's daarover kond hebben gedaan? Geen idee. Wat deed Anis daar trouwens? Zat ie in een baardkroeg in Molenbeek? Met een bakkie blond schuimend bier en een wietje? Geen idee. Staat misschien in het tussenrapport. Mogelijk naast een verklaring over die smurfinformant die Anis naar Berlijn zou hebben gereden. En antwoord op de vraag waarom de identiteit van de toch niet onbekende Tunesiër pas kon worden vastgesteld toen de speurneuzen de dag na de aanslag -Allah zij geloofd- zijn ID-kaart onder de bestuurdersstoel van de vrachtwagen aantroffen. Pas toen kon de zogenaamde jacht worden geopend, maar toen was Anis al via Sloterdijk op weg naar een buitenwijk van Milaan...
Overigens een rare gewoonte onder baardterroristen. Dat achterlaten van je officiële paperassen. Met als ronkend voorbeeld het circusteam van 9/11 onder leiding van glijbaanliefhebber en verwarrende middelenconsument Mo Atta. Maar een vaste procedure geworden in de op 9/11 volgende reeks van aanslagen aan deze kant van de grote plas. Inclusief die van de eenzame wolven. Gelukkig dat ze dat doen. Dat wel. Anders zou je als rechtgeaard grutter stevig met je pik in het zand zitten. Of hoort het bij een afgesproken ritueel tussen in de war geraakte Koranisten en luitjes die naar gladiolen ruiken? Zou kunnen. Maar dat staat zeker niet in het tussenrapport. Stay tuned.

(1) Zie voor Mo “Je suis Nice?” van 17 juli 2016 en vooral het kleine serietje “Mazzel” dat kort daarop zo'n intrigerend accent aan de affaire toevoegde.